Για έναν τρίτο παρατηρητή, η συζήτηση γύρω από το επεισόδιο του Μαβί Μάρμαρα που συνέβη πριν από έξι χρόνια, φαντάζει παρωχημένη. Και όμως, τόσο στο Ισραήλ όσο και στην Τουρκία, αυτό που συνέβη τότε στον στολίσκο προς τη Γάζα δεν ξεχάστηκε καθόλου. Άλλωστε, το επεισόδιο εκείνο αποτέλεσε και την απαρχή μίας σειράς φραστικών επιθέσεων του Ερντογάν κατά του Ισραήλ - τις οποίες και επανέλαβε, απευθυνόμενος στους ισραηλινούς τηλεθεατές. Συγκεκριμένα, απέδωσε ευθύνες στο Ισραήλ για τους βομβαρδισμούς στη Γάζα - συγκρίνοντας τον αριθμό των θυμάτων στη μία και στην άλλη πλευρά - , επέκρινε το Ισραήλ για τη φυλάκιση δεκάδων Παλαιστινίων και για τον τρόπο που διαχειρίζονται το Τέμενος του Αλ-Άκσα στην Ιερουσαλήμ.
Κάθε συσκευή κινητού τηλεφώνου υπολογίζεται πως περιέχει περίπου 0.1 gr Νεοδύμιου, δηλαδή, για την κάλυψη της ζήτησης κινητών του συγκεκριμένου μοντέλου απαιτούνται συνολικά περίπου 12.5 τόνοι Νεοδύμιου. Κάθε κινητό περιέχει και άλλες σπάνιες γαίες. Ο συνολικός τζίρος από τις πωλήσεις των 125 εκατ. συγκεκριμένων μοντέλων το 2012 με μέση τιμή πώλησης τα 400 ευρώ ήταν περίπου 50 δισ. ευρώ, ήτοι περίπου 65 δισ. δολάρια (σε τιμές 2012). Η μέση τιμή του Νεοδύμιου (FOB σε $) το 2012 ήταν $135,000/τόνο. Ο συνολικός τζίρος των ορυχείων νεοδύμιου που χρησιμοποιήθηκε για τα συγκεκριμένα κινητά θα ήταν της τάξης των $135,000 Χ 12.5 τόνοι = $1,687,500.
Για όλη αυτή τη σκοτεινή υπόθεση προτάσσεται πάντα «το άσυλο» και ο πρύτανης. Τελικά είμαι απολύτως πεπεισμένος πως τη διατήρηση του ασύλου την επιθυμούν πρώτα οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Εξυπηρετεί απόλυτα. Ο δυστυχής πρύτανης δε μπορεί να κάνει τίποτα απολύτως. Είναι απολύτως βέβαιο πως θα δεχτεί την οργή των «μπαχαλάκηδων» -εδώ καίνε ξένα αυτοκίνητα για ορντέβρ, του πρύτανη θα διστάσουν να κάψουν; Ο δε πρύτανης δεν είναι παρά ένας υπάλληλος, με περιορισμένο μισθό και με ανάγκες όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι.
Είναι πραγματικά ενδιαφέρον το πώς αντιμετωπίζεται το ζήτημα της μισθοδοσίας του κλήρου στον ελλαδικό δημόσιο λόγο. Από τη μία έχουμε τους κατ' εξοχήν αντικληρικαλιστές, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι το καθεστώς μισθοδοσίας του κλήρου που ισχύει στην Ελλάδα δεν ισχύει πουθενά στην Ευρώπη, και ότι άρα πρέπει να «γίνουμε Ευρώπη». Ακόμα και εάν η εκτίμηση πως πουθενά στην Ευρώπη δεν μισθοδοτείται ο κλήρος από το κράτος είναι ακριβής, που δεν είναι ακριβής, μοιάζει να αγνοεί ένα θεμελιώδες γεγονός. Ότι η μισθοδοσία του κλήρου πρέπει να ιδωθεί σε συνάρτηση με το ποιες παροχές δίνει γενικώς το κράτος στην εκκλησία.
Όσο σημαντική και να είναι η κ. Μέρκελ, η παραμονή της στην εξουσία δεν θα λύσει αυτόματα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Το ειδικό βάρος της Γερμανίας στις διεθνείς σχέσεις είναι πολύ μικρότερο από το ειδικό βάρος των ΗΠΑ, οι οποίες μπορεί να κάνουν λάθη στρατηγικής σημασίας υπό την ηγεσία του κ. Τραμπ. Την Ε.Ε. σαρώνει ένας άνεμος δεξιού και ακροδεξιού λαϊκισμού και θα πρέπει να συνδυαστεί η παραμονή της γερμανικής κεντροδεξιάς στην εξουσία με την αποτροπή της επικράτησης ακροδεξιών δυνάμεων σε χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία για να αποτρέψουμε την αποσταθεροποίηση του προβληματικού ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Παρόλο που είναι εύκολο να διασταυρώσει κανείς (μέσω έγκυρων πηγών) αν ο Πάπας Φραγκίσκος «ψηφίζει» Τραμπ ή αν βρέθηκε νεκρός πράκτορας του FBI που συνδεόταν με την υπόθεση των e-mails της κυρίας Κλίντον, όταν έχεις εκατομμύρια χρήστες να βλέπουν στην οθόνη τους ψευδείς ειδήσεις, δεν είναι πια αστείο. Είναι πρόβλημα. Αν δεν ήταν, τότε δεν θα βλέπαμε τις σχεδόν ταυτόχρονες ανακοινώσεις από Facebook και Google περί αποκλεισμού από τα διαφημιστικά τους εργαλεία, όσων publishers διαδίδουν τις ψευδείς ειδήσεις.
Μολονότι υπάρχουν οι δημοκρατικές καταβολές για ανάπτυξη κάθε δυτικής χώρας, εντούτοις παρατηρείται αυτές ακριβώς οι καταβολές να υπονομεύονται λόγω κάποιων δυσλειτουργιών και κατ'επέκταση να βρισκόμαστε σε ένα πολιτικό κλίμα ανάλογο εκείνου του 1909 στην Ελλάδα, κι ας έχει περάσει ένας αιώνας, με καμία εμπιστοσύνη στις πολιτικές δυνάμεις και την ικανότητά τους να εκπροσωπήσουν επιτυχώς τα αιτήματά μας. Όμως η δυσπιστία σ' αυτές τις δυνάμεις, αυτές που οφείλουν να στηλιτεύουν κάθε είδους αυθαιρεσία, αυτές που αποτελούν πυλώνα και ταυτόχρονα προϋπόθεση της δημοκρατίας, δε συνεπάγεται αδυναμία επίτευξης των σταθερών αλλά και διαρκώς αυξανόμενων στόχων μας;
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ετήσιο κόστος της βίας κατά των γυναικών λόγω φύλου, εκτιμάται σε 228 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2012. Δηλαδή το 1,8% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της ΕΕ! Από το κόστος αυτό, τα 45 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως δαπανώνται σε δημόσιες και κρατικές υπηρεσίες και 24 δισεκατομμύρια ευρώ αφορούν απολεσθείσα οικονομική παραγωγή. Η πρόληψη της βίας κατά των γυναικών είναι κρίσιμη. Η βία κατά των γυναικών είναι βαθιά ριζωμένη σε αρνητικά στερεότυπα για τα φύλα. Πρώτος στόχος όλων μας πρέπει να είναι η συστηματική αποδόμηση των στερεοτύπων που «διδάσκουν» την ταπείνωση της γυναίκας ως «φυσικό» καθήκον του φύλου της.
Το δικό μου φετίχ ήταν να σημειώνω αναλυτικά τι κέρδιζα και τι έχανα κάθε μήνα παίζοντας. Και κάθε μήνας από τους τελευταίους δεκαπέντε τελείωνε με εμένα να χάνω σταθερά περισσότερα λεφτά από το ακριβές μου μηνιάτικο. Ο λογαριασμός στο τέλος του μήνα ήταν πάντα κόκκινος. Από τις τριάντα μέρες, τις οχτώ κέρδιζα και τις είκοσι δύο έχανα. Ονόμασα «Ilias» το αρχείο με τον ισολογισμό του τζόγου και το έκρυψα στο φάκελο των Λήψεων. Κανείς δε θα 'ψαχνε, κανείς δε θα μάθαινε γι' αυτό. Έτσι κι αλλιώς, τώρα που ο τρόπος προσέγγισης του παιχνιδιού θα γινόταν πιο ορθολογικός - τι στον διάολο τα 'θελα τα βιβλία αν ήταν να συνεχίσω να παίζω χωρίς πλάνο;-, οι πρώτοι μήνες με πράσινο ισολογισμό θα έρχονταν με φόρα.
Η ιδέα και το σενάριο εκτυλίσσεται μέσα σε μία σχολική αίθουσα (όπου υπάρχει και το πρόβλημα της αποδοχής). Εκεί η δασκάλα καλωσορίζει τον διαβήτη στην τάξη και με χαμόγελο απαντά στις ερωτήσεις των παιδιών σχετικά με το φαινομενικά εξωγήινο-εξωπραγματικό στοιχείο που μπήκε στην τάξη τους. Οι ερωτήσεις, από την άλλη, είναι στοχευμένες ώστε να περνούν σημαντικές πληροφορίες για τον Διαβήτη, όπως η ανάγκη της άσκησης, της ισορροπημένης διατροφής, της κοινωνικοποίησης, της κανονικότητας, της κοινωνικής αποδοχής , καθώς και της πιθανότητας να εμφανιστεί ο Διαβήτης στον καθένα μας, αφού το παιδί που βγάζει τη μάσκα είναι τελικά ίδιο με το παιδί που ρώτησε!
Ο Ομπάμα ήρθε και μας μάγεψε. Δε μας είπε τίποτα το καινοφανές, δε μας υποσχέθηκε κάτι χειροπιαστό. Μας μάγεψε όμως γιατί μας μίλησε για την ταυτότητα μας, μας θύμισε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, πόση αξία κουβαλάμε ακόμη και σήμερα. Μας έδωσε έναν καθρέφτη όπου κοιταχτήκαμε και είπαμε «Ναι, αυτοί είμαστε!». Μας είπε ότι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και μας έδειξε το σεβασμό που οφείλεται σε ένα λαό με ιστορία αιώνων που σήμερα - παρά τις δοκιμασίες του- έχει το μεγαλείο ψυχής να στέκεται αλληλέγγυος απέναντι στους διωκόμενους των πολέμων.
Φτιάξαμε μια ομάδα ανθρώπων νέων, έξυπνων, παθιασμένων και περνάμε πολύ καλά μαζί μετά από χρόνια σε παραδοσιακές αίθουσες σύνταξης. Περάσαμε τρεις εβδομάδες πριν το ξεκίνημά μας μαθαίνοντας πραγματικά τι θα πει να είσαι σκληρός και διασκεδαστικός, όπως είναι η ατάκα μας. Απλές καθημερινές συζητήσεις έγιναν κανονικά βίντεο και σοβαρές συζητήσεις πυροδότησαν δεκάδες άρθρα, κύρια και επεξηγηματικά, αποκλειστικά στην πολιτική και αληθινή ερευνητική δουλειά.
Σήμερα το πρωί το χρέος της χώρας ήταν περίπου 345 δισ. 178% σε σχέση με το ΑΕΠ μας και το κατά κεφαλήν χρέος στα 31,654€. Καθόλου περίεργο πως φτάσαμε εδώ. Θα εξοφληθεί ποτέ ή τουλάχιστον θα καταστεί βιώσιμο; Κατά κάποιους είναι ήδη βιώσιμο. Ήδη από το 2009 υπάρχει η ιδέα της μείωσης του. Εμείς κάποιες φορές το λέμε απομείωση χρέους, το λέμε ελάφρυνση χρέους, το λέμε κούρεμα, το λέμε ρύθμιση χρέους, και όλοι αυτοί οι όροι έχουν μπερδευτεί.
Από όσα έγιναν στη γερμανική πρωτεύουσα, εκτιμώ ότι η γερμανική κυβέρνηση έλαβε την ευλογία του Μπάρακ Ομπάμα και του βαθέως αμερικανικού συστήματος να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ασφάλεια και τη δύναμη του ΝΑΤΟ στην περίπτωση που ο Ντόναλντ Τραμπ επιχειρήσει να περιορίσει τη δύναμη και τα σχέδια των προηγουμένων εξουσιών. Και αυτό φάνηκε καθαρά από τις δημόσιες τοποθετήσεις της Μέρκελ, που στην εξωτερική της πολιτική έθεσε ως πρώτο θέμα τον περιορισμό της Ρωσίας.
Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται περισσότεροι από 24.000 ψαράδες, με την αλιεία να αποτελεί βασικό πυλώνα της ελληνικής κοινωνίας, ειδικά σε απομακρυσμένες παράκτιες και νησιωτικές περιοχές, ενώ πάνω από 800 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως εξαρτώνται από την αλιεία για να επιβιώσουν κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες. Για την ευημερία του κλάδου και των παράκτιων κοινοτήτων απαιτείται δράση σε εθνικό, περιφερειακό αλλά και διεθνές επίπεδο. Απαιτούνται μέτρα και πολιτικές για την αντιμετώπιση της υπεραλίευσης, ισχυρός ελεγκτικός μηχανισμός για την καταπολέμηση της παράνομης αλιείας και το κυριότερο όλων, πρέπει να τεθούν ισχυρές βάσεις συνεργασίας.
Θα σταθώ λίγο περισσότερο στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και αναρωτιέμαι ευθέως: γιατί δεν είναι εθνική εορτή όπως η 25η Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου; Μπορεί η Χούντα να μην έπεσε τότε (ωστόσο κανείς δε θα τολμούσε να σκεφτεί να γιορτάσει την ημέρα της πτώσης της, καθώς το τέλος αυτό συμπίπτει με την εισβολή στην Κύπρο), αλλά η 17η Νοεμβρίου 1973 είναι μια ημερομηνία σταθμός, από αυτές που πλάθουν τόσο εθνική όσο και πολιτειακή συνείδηση.
Είναι γνωστό πως οι πλείστες σχολές που ασπάζονται τα δημοκρατικά πολιτεύματα θεωρούν τα δημοψηφίσματα, όπως και τις εκλογές ως την υπέρτατη μορφή της δημοκρατίας, καθώς η όποια ευκαιρία του πολίτη/ψηφοφόρου να βρεθεί ενώπιον της κάλπης και να καταθέσει τη γνώμη ή τη βούλησή του είναι ιερό του δικαίωμα και υποχρέωση. Πρέπει όμως να είναι τα δημοψηφίσματα δεσμευτικά, λαμβάνοντας υπόψιν τις διάφορες παραμέτρους που τα περιβάλλουν; Ποιο νομικό έρεισμα έχουν τα δημοψηφίσματα και πόσο νόμιμη είναι η εφαρμογή του αποτελέσματος τους;
Έπρεπε λοιπόν να έρθει κάποιος ξένος και χαρισματικός ομιλητής, προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε για μία ακόμη φορά πόσο λείπει από την σημερινή μας Ελλάδα ένας Ηγέτης. Ένας πολιτικός ο οποίος να συμπαρασύρει και να συγκινεί το ακροατήριο ακόμα και με τις παύσεις του, καθώς δεν έχει νόημα πόσο δυνατά μιλάς, αλλά τι υπάρχει πριν και μετά την τελεία. Στο εξωτερικό, αυτή η έλλειψη έγινε ακόμα πιο αισθητή λόγω και των ιδιαίτερων συναισθηματικών συνδέσμων που έχουμε με την πατρίδα μας. Συνομιλώντας με αρκετούς φίλους εδώ, αισθανθήκαμε ότι χρειαζόμασταν και μας είχε λείψει μία τέτοια ψυχική ανάταση και περηφάνια για την Ελλάδα μας.
Στα ελληνοκυπριακά πολιτικά κόμματα παρουσιάζεται το παράδοξο, τα κόμματα που εκπροσωπούν, τόσο την δεξιά (που συνήθως ενδιαφέρεται για την διατήρηση της εθνικής φυσιογνωμίας), όσο και την αριστερά (που συνήθως πρωτοστατεί στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) να υιοθετούν πιο «συμβιβαστικές» πολιτικές έναντι των Τουρκικών απαιτήσεων, ενώ τα κόμματα που ανήκουν στον χώρο του Κέντρου, φαίνεται να συμφωνούν σε μια άλλη γραμμή, χωρίς όμως να καταφέρνουν να διαμορφώσουν μια σταθερή συνεργασία.