Jan Rustecki

Grób Jana Rusteckiego

Jan Rustecki (ur. 21 czerwca 1903 w Warszawie, zm. 3 sierpnia 1974 tamże) – działacz komunistyczny, polityk, minister transportu drogowego i lotniczego.

Ukończył 5 klas szkoły powszechnej, od 1919 uczył się w Warszawie jako ślusarz w zakładach produkujących kasy pancerne. W czasie wojny polsko-sowieckiej 1920 służył ochotniczo w WP w 9 pułku piechoty. Po demobilizacji powrócił do pracy i do 1923 odbywał praktykę zawodową. Jednocześnie ukończył 3-letni kursy dla pracowników przemysłu metalowego Towarzystwa Kursów Zawodowych. Później pracował dorywczo. Próbował nieleglnie przedostać się do ZSRR, odstawiony przez sowiecki patrol do Polski, został skazany na 4 tygodnie aresztu. Od maja 1924 pracował w fabryce zbrojeniowej "Pocisk" w Warszawie. Od października 1924 odbywał służbę wojskową w 1 Dywizjonie Samochodowym w Warszawie. Wówczas nawiązał pierwsze kontakty z komunistami i został członkiem KPP, prowadząc w wojsku agitację wśród żołnierzy. Aresztowany 13 września 1925, do 8 lutego 1926 przebywał w areszcie śledczym. W maju 1926 ukończył służbę wojskową. 26 marca 1927 skazany przez warszawski Sąd Okręgowy (SO na rok więzienia z zaliczeniem poprzedniego aresztu, zwolniony 29 października 1927. 1928-1936 pracował w warsztacie ślusarskim B. Lissa przy ul. Długiej. W 1930 był sekretarzem Komitetu Dzielnicowego (KD) KPP Praga, a w 1931 komendantem samoobrony partyjnej tej dzielnicy. 1936-1938 pracował w fabryce rowerów B. Wahren przy ul. Leszczyńskiej, a 1938-1944 w fabryce maszyn elektrycznych Polskie Towarzystwo Elektryczne przy ul. Terespolskiej.

Podczas okupacji niemieckiej należał (w 1941) do Związku Walki Wyzwoleńczej (ZWW), od końca 1942 do PPR, a później do PZPR. Od 16 września 1944 był sekretarzem Rady Związków Zawodowych w Pradze, a 1945-1949 jej przewodniczącym. Od 20 maja 1947 do grudnia 1948 członek Egzekutywy Komitetu Warszawskiego PPR.

Od 28 lutego 1951 do 20 lutego 1957 był ministrem transportu drogowego i lotniczego w rządach Józefa Cyrankiewicza i Bolesława Bieruta. Od 1957 do 1965 był związany z resortem komunikacji.

Od 1945 do 1947 był posłem do KRN. W latach 1947–1956 był posłem na Sejm (na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji).

Pochowany na Powązkach. Był odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Bibliografia

• Leksykon historii Polski z 1995
• Polski Słownik Biograficzny t. XXXIII, Wrocław-Warszawa-Kraków 1991-1992.
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej