Prezydenci Stanów Zjednoczonych
Stany Zjednoczone
Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Stanów Zjednoczonych Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
|
Prezydenci Stanów Zjednoczonych – chronologiczna lista prezydentów Stanów Zjednoczonych.
Urząd prezydenta sprawowały dotąd 43 osoby. Różnica pomiędzy liczbą osób a numeracją prezydentów (obecnie urząd ten sprawowany jest przez 44. prezydenta) wynika z faktu, że Stephen Grover Cleveland sprawował go dwukrotnie, jako dwudziesty drugi (1885–1889) i dwudziesty czwarty prezydent Stanów Zjednoczonych (1893–1897). Jego kadencje zostały rozdzielone prezydenturą dwudziestego trzeciego prezydenta, Benjamina Harrisona (1889–1893).
Spis treści
- 1 Prezydenci Kongresu Kontynentalnego (1776-1788)
- 2 Nietypowe sytuacje
- 3 Lista prezydentów Stanów Zjednoczonych
- 4 Byli prezydenci
- 5 Prezydenci Stanów Zjednoczonych, którzy zmarli podczas pełnienia kadencji
- 6 Okręty nazwane na cześć prezydentów
- 7 Prezydenci amerykańscy wobec spraw polskich
- 8 Zobacz też
- 9 Uwagi
- 10 Przypisy
- 11 Bibliografia
- 12 Linki zewnętrzne
Prezydenci Kongresu Kontynentalnego (1776-1788)
W momencie uchwalenia deklaracji niepodległości pełna władza należała do Kongresu Kontynentalnego. Na jego czele stał Prezydent Kongresu, którego działania były jednak mocno ograniczone przez decyzje Kongresu. Po ratyfikowaniu artykułów konfederacji przez wszystkie trzynaście stanów 1 marca 1781 roku, prezydent kongresu nosił oficjalny tytuł President of the United States in Congress Assembled.
Nietypowe sytuacje
Zmarli w trakcie pełnienia urzędu
W historii Stanów Zjednoczonych ośmiu prezydentów zmarło podczas sprawowania urzędu[1]. Spośród nich czterech zostało zamordowanych, zaś pozostali zmarli z przyczyn naturalnych[2]. We wszystkich ośmiu przypadkach wiceprezydent Stanów Zjednoczonych przejmował stanowisko prezydenta, na skutek linii sukcesji prezydenckiej w USA[3]. Pierwszym prezydentem, który zmarł w czasie pełnienia kadencji był William Henry Harrison, który jest także najkrócej urzędującym prezydentem USA (31 dni)[4]. Franklin Delano Roosevelt sprawował funkcję głowy państwa najdłużej spośród wszystkich prezydentów USA, łącznie trzy pełne kadencje oraz 82 dni czwartej, w sumie 4422 dni[5].
William Henry Harrison zmarł 4 kwietnia 1841 roku na zapalenie płuc[4]. Niecałe dziesięć lat później, 9 lipca 1850 roku, na zapalenie żołądka zmarł Zachary Taylor[6]. 15 kwietnia 1865 w Teatrze Forda aktor John Wilkes Booth, oddał strzały w kierunku Abrahama Lincolna. Prezydent zmarł następnego dnia o godzinie 7.22[7].
Szesnaście lat później, 19 września 1881 roku, James Garfield został zastrzelony przez Charlesa Guiteau[8]. Dwadzieścia lat po morderstwie Garfielda, na skutek ran odniesionych po strzale Leona Czolgosza, zmarł prezydent William McKinley[9]. 2 sierpnia 1923 roku na zawał serca umarł Warren Harding[10]. Franklin Delano Roosevelt w wieku 39 lat uległ wypadkowi podczas wakacji w Kanadzie, wskutek czego do końca życia poruszał się na wózku inwalidzkim. 12 kwietnia 1945 zmarł z powodu krwotoku mózgowego[5].
Ostatnim prezydentem, który umarł podczas sprawowania funkcji, jest John F. Kennedy. 22 listopada 1963 podczas kampanii wyborczej w Dallas został zastrzelony przez Lee Harveya Oswalda[11].
- Czterech prezydentów zamordowano w czasie pełnienia urzędu: Abraham Lincoln (1861-1865), James Abram Garfield (1881), William McKinley (1897-1901), John Fitzgerald Kennedy (1961-1963). Oznacza to, że zamordowano ponad 9% urzędujących prezydentów. Obecnie każdy prezydent, także po zakończeniu kadencji, jest chroniony przez Secret Service.
- Czterej prezydenci zmarli z przyczyn naturalnych w trakcie pełnienia urzędu: William Henry Harrison (1841), Zachary Taylor (1849-1850), Warren Gamaliel Harding (1921-1923), Franklin Delano Roosevelt (1933-1945).
- Jeden prezydent ustąpił ze stanowiska: Richard Milhous Nixon (1969-1974).
- Dwaj prezydenci byli poddani procedurze usunięcia z urzędu, ale zostali uniewinnieni przez Senat Stanów Zjednoczonych: Andrew Johnson (1865-1869, sądzony w roku 1868), William Jefferson Bill Clinton (1993-2001, sądzony w roku 1998).
Sposób objęcia urzędu
- Czterech prezydentów objęło urząd, mimo że przegraliby w głosowaniu powszechnym (w wypadku Adamsa należy zauważyć, że w XIX wieku wiele stanów, np. Delaware, Karolina Południowa nie przeprowadzały powszechnych wyborów elektorów, których wybierała stanowa legislatywa, zatem nie wiadomo, jakie faktycznie poparcie mieli kandydaci w całym kraju): John Quincy Adams (1825-1829) (pokonany w głosowaniu powszechnym przez Andrew Jacksona), Rutherford Birchard Hayes (1877-1881) (pokonany przez Samuela Tildena), Benjamin Harrison (1889-1893) (pokonany przez Grovera Clevelanda), George Walker Bush (2001-2009) (pokonany przez Ala Gore’a).
- Dwaj prezydenci zostali ostatecznie wybrani przez Izbę Reprezentantów: Thomas Jefferson (1801-1809), John Quincy Adams (1825-1829).
- Pięciu prezydentów, którzy zostali wybrani lub mianowani na stanowisko wiceprezydenta i objęli najwyższy urząd w wyniku sukcesji, nigdy nie zostało wybranych na prezydenta: John Tyler (1841-1845), Millard Fillmore (1850-1853), Andrew Johnson (1865-1869), Chester Alan Arthur (1881-1885), Gerald Rudolph Ford (1974-1977).
- Jeden prezydent był wiceprezydentem i prezydentem nie z wyboru, ale z nominacji (w wyniku zastosowania XXV Poprawki Do Konstytucji): Gerald Rudolph Ford (1974-1977).
- Czterej wiceprezydenci, którzy objęli rządy w wyniku sukcesji, zostali potem wybrani na kolejną kadencję: Theodore Roosevelt (1901-1909, wybrany w 1904 r.), Calvin Coolidge (1923-1929, wybrany w 1924 r.), Harry S. Truman (1945-1953, wybrany w 1948 r.), Lyndon Baines Johnson (1963-1969, wybrany w 1964 r.).
Lista prezydentów Stanów Zjednoczonych
|
|
|
|
|
|||
George Washington |
30 kwietnia 1789 | 4 marca 1797 |
|
(1789) |
John Adams |
||
(1792) |
|||||||
John Adams Jr. |
4 marca 1797 | 4 marca 1801 |
|
(1796) |
Thomas Jefferson |
||
Thomas Jefferson |
4 marca 1801 | 4 marca 1809 |
|
(1800) |
Aaron Burr 1801−1805 |
||
(1804) |
George Clinton 1805−1812[a] |
||||||
James Madison |
4 marca 1809 | 4 marca 1817 |
|
(1808) |
|||
20 kwietnia 1812 4 marca 1813 |
|||||||
(1812) |
Elbridge Gerry 1813−1814[a] |
||||||
23 listopada 1814 4 marca 1817 |
|||||||
James Monroe |
4 marca 1817 | 4 marca 1825 |
|
(1816) |
Daniel Tompkins |
||
(1820) |
|||||||
John Q. Adams |
4 marca 1825 | 4 marca 1829 |
|
(1824) |
John C. Calhoun 1825−1832[b] |
||
Andrew Jackson |
4 marca 1829 | 4 marca 1837 |
|
(1828) |
|||
28 grudnia 1832 4 marca 1833 |
|||||||
(1832) |
Martin Van Buren 1833−1837 |
||||||
Martin Van Buren |
4 marca 1837 | 4 marca 1841 |
|
(1836) |
Richard Johnson |
||
William H. Harrison[c] |
4 marca 1841 | † 4 kwietnia 1841 |
|
(1840) |
John Tyler |
||
John Tyler |
4 kwietnia 1841 | 4 marca 1845 |
|
|
|||
|
|||||||
James K. Polk |
4 marca 1845 | 4 marca 1849 |
|
(1844) |
George Dallas |
||
Zachary Taylor[c] |
4 marca 1849[e] | † 9 lipca 1850 |
|
(1848) |
Millard Fillmore |
||
Millard Fillmore |
9 lipca 1850 | 4 marca 1853 |
|
|
|||
Franklin Pierce |
4 marca 1853 | 4 marca 1857 |
|
(1852) |
William R. King 1853[f] |
||
18 kwietnia 1853 4 marca 1857 |
|||||||
James Buchanan |
4 marca 1857 | 4 marca 1861 |
|
(1856) |
John C. Breckinridge |
||
Abraham Lincoln[g] |
4 marca 1861 | † 15 kwietnia 1865 |
Partia Unii Narodowej |
(1860) |
Hannibal Hamlin 1861−1865 |
||
(1864) |
Andrew Johnson 1865 |
||||||
Andrew Johnson |
15 kwietnia 1865 | 4 marca 1869 |
demokrata[h][i] |
|
|||
Ulysses S. Grant |
4 marca 1869 | 4 marca 1877 |
|
(1868) |
Schuyler Colfax 1869−1873 |
||
(1872) |
Henry Wilson 1873−1875[f] |
||||||
22 listopada 1875 4 marca 1877 |
|||||||
Rutherford B. Hayes |
4 marca 1877 | 4 marca 1881 |
|
(1876) |
William Wheeler |
||
James A. Garfield[g] |
4 marca 1881 | † 19 września 1881 |
|
(1880) |
Chester Arthur |
||
Chester A. Arthur |
19 września 1881 | 4 marca 1885 |
|
|
|||
Stephen G. Cleveland |
4 marca 1885 | 4 marca 1889 |
|
(1884) |
Thomas Hendricks 1885[f] |
||
25 listopada 1885 4 marca 1889 |
|||||||
Benjamin Harrison |
4 marca 1889 | 4 marca 1893 |
|
(1888) |
Levi Parsons Morton |
||
Stephen G. Cleveland |
4 marca 1893 | 4 marca 1897 |
|
(1892) |
Adlai Ewing Stevenson |
||
William McKinley[j] |
4 marca 1897 | † 14 września 1901 |
|
(1896) |
Garret Hobart 1897−1899[f] |
||
21 listopada 1899 4 marca 1901 |
|||||||
(1900) |
Theodore Roosevelt 1901 |
||||||
Theodore Roosevelt Jr. |
14 września 1901 | 4 marca 1909 |
|
||||
14 września 1901 4 marca 1905 |
|||||||
(1904) |
Charles W. Fairbanks 1905−1909 |
||||||
William H. Taft |
4 marca 1909 | 4 marca 1913 |
|
(1908) |
James Sherman 1909−1912[f] |
||
30 października 1912 4 marca 1913 |
|||||||
Thomas W. Wilson |
4 marca 1913 | 4 marca 1921 |
|
(1912) |
Thomas Marshall |
||
(1916) |
|||||||
Warren G. Harding[c] |
4 marca 1921 | † 2 sierpnia 1923 |
|
(1920) |
Calvin Coolidge |
||
John C. Coolidge Jr. |
2 sierpnia 1923 | 4 marca 1929 |
|
2 sierpnia 1923 4 marca 1925 |
|||
(1924) |
Charles Dawes 1925−1929 |
||||||
Herbert C. Hoover |
4 marca 1929 | 4 marca 1933 |
|
(1928) |
Charles Curtis |
||
Franklin Delano Roosevelt[c][k] |
4 marca 1933 | † 12 kwietnia 1945 |
|
(1932) |
John Nance Garner 1933−1941 |
||
(1936) |
|||||||
(1940) |
Henry Wallace 1941−1945 |
||||||
(1944) |
Harry Truman 1945 |
||||||
Harry S. Truman |
12 kwietnia 1945 | 20 stycznia 1953 |
|
||||
12 kwietnia 1945 20 stycznia −1949 |
|||||||
(1948) |
Alben Barkley 1949−1953 |
||||||
Dwight D. Eisenhower |
20 stycznia 1953 | 20 stycznia 1961 |
|
(1952) |
Richard Nixon |
||
(1956) |
|||||||
John F. Kennedy[g] |
20 stycznia 1961 | † 22 listopada 1963 |
|
(1960) |
Lyndon B. Johnson |
||
Lyndon B. Johnson |
22 listopada 1963 | 20 stycznia 1969 |
|
22 listopada 1963 20 stycznia 1965 |
|||
(1964) |
Hubert Humphrey 1965−1969 |
||||||
Richard M. Nixon[l] |
20 stycznia 1969 | 9 sierpnia 1974 |
|
(1968) |
Spiro T. Agnew 1969−1973[b] |
||
(1972) |
|||||||
10 października 1973 6 grudnia 1973 |
|||||||
Gerald Ford 1973−1974 |
|||||||
Gerald R. Ford |
9 sierpnia 1974 | 20 stycznia 1977 |
|
9 sierpnia 1974 19 grudnia 1974 |
|||
Nelson Rockefeller 1974−1977 |
|||||||
James E. Jimmy Carter |
20 stycznia 1977 | 20 stycznia 1981 |
|
(1976) |
Walter Mondale |
||
Ronald W. Reagan |
20 stycznia 1981 | 20 stycznia 1989 |
|
(1980) |
George H.W. Bush |
||
(1984) |
|||||||
George H.W. Bush |
20 stycznia 1989 | 20 stycznia 1993 |
|
(1988) |
James Danforth Quayle III |
||
William J. Bill Clinton |
20 stycznia 1993 | 20 stycznia 2001 |
|
(1992) |
Albert Arnold Gore Jr. |
||
(1996) |
|||||||
George W. Bush |
20 stycznia 2001 | 20 stycznia 2009 |
|
(2000) |
Richard B. Cheney |
||
(2004) |
|||||||
Barack H. Obama |
20 stycznia 2009 | sprawuje urząd |
|
(2008) |
Joe Biden |
||
(2012) |
|||||||
Donald J. Trump |
20 stycznia 2017 | elekt |
|
(2016) |
Mike Pence |
Byli prezydenci
Zgodnie z prawem ustalonym we wczesnych latach 60. XX wieku byłym prezydentom Stanów Zjednoczonych przysługuje dożywotnie uposażenie w wysokości pensji sekretarza gabinetu, rządowe ubezpieczenie zdrowotne, środki na fundusze reprezentacyjne i prowadzenie biura oraz ochrona osobista Secret Service. Byli prezydenci zachowują również prawo dostępu do tajnych informacji wywiadowczych na poziomie porównywalnym z wysokiej rangi urzędnikami prezydenckimi, jednak nieco niższym niż urzędujący prezydent. Dokładny zakres i częstotliwość przekazywanych im informacji zależą od preferencji zarówno każdego z byłych prezydentów, jak i obecnej administracji. Ma to na celu lepszą koordynację publicznej działalności byłych głów państwa z bieżącymi priorytetami i wyzwaniami.
Każdy były prezydent zakłada też bibliotekę własnego imienia, gdzie gromadzi materiały związane ze swoją prezydenturą. Niektórzy tworzą też własne fundacje. Przywileje te są niezbywalne, chyba że prezydent zostanie usunięty z urzędu i ich pozbawiony. Można się też ich zrzec. Tak uczynił w latach 80. Richard Milhous Nixon, który zrezygnował z ochrony osobistej.
W 1994 roku Kongres zdecydował, że każdemu prezydentowi, który obejmie urząd po 1 stycznia 1997 roku, ochrona będzie przysługiwała przez okres 10 lat po odejściu z urzędu, nie zaś dożywotnio. Ostatnim prezydentem, który miał być chroniony do końca życia, był wedle tych przepisów William Jefferson Bill Clinton. Po zamachach terrorystycznych z 11 września 2001 roku w Kongresie toczyła się debata nad przywróceniem byłym prezydentom tego przywileju. Ostatecznie w 2012 roku uchwalono nową ustawę regulującą tę kwestię, która weszła w życie w styczniu 2013 po złożeniu pod nią podpisu przez prezydenta Obamę. Ustawa przywróciła dożywotnią ochronę dla wszystkich byłych prezydentów, działając retroaktywnie również wobec prezydenta George’a W. Busha. Wprowadziła ona również zasady dotyczące ochrony członków najbliższej rodziny byłych prezydentów. I tak dzieci byłych prezydentów mają być chronione do ukończenia 16. roku życia, zaś małżonkowie byłych prezydentów dożywotnio. Jedynym wyjątkiem ma być sytuacja, w której po śmierci byłego prezydenta albo rozwodzie jego były współmałżonek wejdzie w nowy związek małżeński. Gdyby tak się stało, ochrona wygasa z chwilą ponownego ślubu[12].
Często prezydenci prowadzą na emeryturze aktywne życie, jak na przykład James Earl Jimmy Carter, będący autorem wielu bestsellerowych książek, międzynarodowym działaczem humanitarnym i na rzecz praw człowieka, za co wyróżniono go Pokojową Nagrodą Nobla w roku 2002. William Howard Taft został zaś Prezesem Sądu Najwyższego z nominacji Warrena Gamaliela Hardinga.
Obecnie żyje czterech byłych prezydentów:
- James Earl Jimmy Carter (ur. 1924, prezydent 1977-1981)
- George Herbert Walker Bush (ur. 1924, prezydent 1989-1993)
- William Jefferson Bill Clinton (ur. 1946, prezydent 1993-2001)
- George Walker Bush (ur. 1946, prezydent 2001-2009)
Najdłużej żyjącym prezydentem na emeryturze jest żyjący do dziś James Earl Jimmy Carter (od 1981). Po nim w tej statystyce są: Herbert Clark Hoover (1933-1964) i Gerald Rudolph Ford (1977-2006). Najkrócej, bo zaledwie kilka miesięcy, James Knox Polk.
Prezydenci Stanów Zjednoczonych, którzy zmarli podczas pełnienia kadencji
kolejność prezydentury |
Prezydent | Rok elekcji | Długość kadencji (dni) |
Data śmierci | Przyczyna śmierci | Wiek | następca | Źr. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
9 | William Henry Harrison | 1840 | 31 | 4 kwietnia 1841 | zapalenie płuc | 68 | John Tyler | [4] |
12 | Zachary Taylor | 1848 | 491 | 9 lipca 1850 | zakażenie żołądka | 65 | Millard Fillmore | [6] |
16 | Abraham Lincoln | 1860, 1864 | 1503 | 15 kwietnia 1865[m] | zamordowany przez Johna Wilkesa Bootha | 56 | Andrew Johnson | [7] |
20 | James Garfield | 1880 | 199 | 19 września 1881 | zamordowany przez Charlesa Guiteau | 49 | Chester Arthur | [8] |
25 | William McKinley | 1896, 1900 | 1654 | 14 września 1901 | zastrzelony przez Leona Czolgosza | 58 | Theodore Roosevelt | [9] |
29 | Warren Harding | 1920 | 881 | 2 sierpnia 1923 | zawał serca | 57 | Calvin Coolidge | [10] |
32 | Franklin Delano Roosevelt | 1932, 1936, 1940, 1944 | 4422 | 12 kwietnia 1945 | krwotok śródmózgowy | 63 | Harry Truman | [5] |
35 | John Fitzgerald Kennedy | 1960 | 1036 | 22 listopada 1963 | zastrzelony przez Lee Harveya Oswalda | 46 | Lyndon B. Johnson | [11] |
Okręty nazwane na cześć prezydentów
Pierwszy lotniskowiec US Navy nazwany imieniem prezydenta Unii to „Franklin D Roosevelt” (CV 42)[13]. Niszczyciel typu „Arleigh Burke” DDG-80 ma za patronów wspomnianego prezydenta F.D. Roosevelta i jego małżonkę Eleanor.
Imię pierwszego prezydenta Unii – George’a Washingtona – otrzymał w dniu 9 czerwca 1959 roku SSBN-598, pierwszy amerykański okręt podwodny o napędzie atomowym uzbrojony w pociski balistyczne. Patronem atomowego okrętu podwodnego SSBN-602 typu George Washington został 14 maja 1960 roku prezydent Abraham Lincoln. 13 lutego 1988 roku imię Lincolna nadano lotniskowcowi CVN-72 (piątej jednostce typu Nimitz).
Theodore Roosevelt został 3 października 1959 roku patronem okrętu podwodnego SSBN-600 typu George Washington. 27 października 1984 roku imię starszego Roosevelta nadano czwartemu lotniskowcowi typu Nimitz: CVN-71. Pierwszym lotniskowcem tego typu nazwanym na cześć byłego prezydenta jest jednak CVN-69, noszący imię Dwighta Eisenhowera.
Pierwszy prezydent Unii, który żywy doczekał wodowania lotniskowca o napędzie jądrowym nazwanego na jego cześć, to Ronald Reagan (1911–2004). Okręt nazwany imieniem Reagana to CVN-76. Ostatni prezydent, który osobiście uczestniczył w działaniach drugiej wojny światowej na Pacyfiku, m.in. jako pilot bombowo-torpedowego Avengera na lotniskowcu „San Jacinto” – George H.W. Bush – również został za życia patronem lotniskowca: CVN-77.
Imiona prezydentów otrzymają także co najmniej dwa lotniskowce typu Gerald R. Ford: pierwszy na cześć Geralda Forda, a drugi – Johna Kennedy’ego; obaj prezydenci służyli w marynarce wojennej[14].
Prezydenci amerykańscy wobec spraw polskich
Związki polsko-amerykańskie sięgają czasów wojny o niepodległość (1776-1783), w której uczestniczyli również Polacy, z których najważniejsi to Tadeusz Kościuszko i Kazimierz Pułaski. Pierwszy prezydent USA, Jerzy Waszyngton, spotykał się z Polakami jeszcze przed objęciem prezydentury. Pułaski uratował mu życie w bitwie pod Brandywine.
William Henry Harrison (prezydent 1841 r.) jeszcze jako kongresmen wygłosił w 1818 r. przemówienie w Kongresie w związku ze śmiercią Kościuszki. Powstanie listopadowe w latach 1830–1831 przypadło na okres prezydentury Andrew Jacksona. Do Stanów Zjednoczonych przybyła wtedy znacząca grupa uchodźców politycznych, będących uczestnikami tego powstania. Wtedy też z jego reperkusjami spotkał się James Buchanan, poseł amerykański w Petersburgu w latach 1832–1833 i prezydent w latach 1857–1861.
Następca Buchanana, Abraham Lincoln (1861-1865) zasiadał w Białym Domu w czasie, gdy w USA trwała wojna secesyjna, a w Królestwie Polskim powstanie styczniowe. Prezydent zachował w nim neutralność, gdyż w wojnie secesyjnej carska Rosja popierała Unię, a Lincoln nie chciał zrażać do siebie ważnego sojusznika, aczkolwiek sekretarz stanu William Henry Seward nie wierzył w możliwość sukcesu powstania.
Dziesięciu prezydentów urzędujących w latach 1865–1913 nie łączy praktycznie nic ze sprawami polskimi. Pewne ślady polskie da się zauważyć w przypadku Grovera Clevelanda (1885-1889, 1893-1897). i Williama McKinleya (1897-1901). Grover Cleveland był jednym z niewielu polityków amerykańskich tego okresu, którzy nie służyli w wojsku w czasie wojny secesyjnej. Dwaj jego bracia uczestniczyli w niej. Cleveland nie chciał zaciągnąć się do armii, wolał więc znaleźć kogoś, kto odbyłby służbę za niego. Znalazł analfabetę, polskiego imigranta, któremu zapłacił 150 dolarów za to, że poszedł za niego na front. Zaciągnął za to pożyczkę, którą spłacał przez kilka następnych lat.
William McKinley został postrzelony przez syna polskich imigrantów, Leona Czolgosza 6 września 1901 r. i w wyniku odniesionych obrażeń zmarł 8 dni później, 14 września. Zabójcę schwytano natychmiast i skazano na śmierć. Wyrok wykonano 29 października 1901 r. poprzez śmierć na krześle elektrycznym w więzieniu stanowym w Auburn w stanie Nowy Jork.
Pierwszym prezydentem, który osobiście zaangażował się w sprawy polskie, był Woodrow Wilson (1913-1921). Wniósł on wkład w dzieło niepodległości Polski, choć jako autor książki Historia narodu amerykańskiego nie wyrażał się pochlebnie o Polakach. To właśnie w czasie jego prezydentury Polska nawiązała (1919) stosunki dyplomatyczne ze Stanami Zjednoczonymi i utrzymuje je nieprzerwanie do dziś. Warren Harding (prezydent 1921-1923), podobnie jak Wilson, też wyrażał się negatywnie o Polakach, określając ich pogardliwie Polacks. 20 maja 1921 r. wręczył on noblistce Marii Curie-Skłodowskiej kapsułkę z zawartością radu o wartości 100 000 dolarów.
W okresie prezydentury Calvina Coolidge’a (1923-1929) główny nacisk w stosunkach polsko-amerykańskich położony był na sprawy gospodarcze. Jesienią 1924 r. amerykańskie towarzystwo Ulen zaproponowało Polsce kredyt w wysokości 10 mln dolarów na zaprojektowanie i wykonanie instalacji wodociągowo-kanalizacyjnych. Co prawda warunki kredytu nie były dogodne, jednak władzom polskim zależało na tej transakcji, by przyciągnąć kapitał zagraniczny. W 1925 r. jeden z największych banków amerykańskich, Dillon Read and Co, zaproponował Polsce pożyczkę w wysokości 20 mln dolarów. Rozmowy w sprawie tej pożyczki były bardzo trudne. Amerykanie stawiali warunki, których nie akceptowała strona polska. Początkowo Polska ubiegała się o pożyczkę w wysokości 50 mln dolarów, jednak przedstawiciele banku nie byli tym zainteresowani i w efekcie podpisano porozumienie na ok. 21 mln dolarów.
Herbert Hoover (prezydent w latach 1929–1933) nie zapisał się najlepiej w historii USA. Jego prezydentura przypadła na okres wielkiego kryzysu gospodarczego, któremu najpierw nie potrafił w porę zapobiec, a potem wyciągnąć kraju z niego. Jednak jeszcze przed wstąpieniem do Białego Domu zbił fortunę jako inżynier geolog i odkrywca żył złota, znany był też jako działacz humanitarny w skali międzynarodowej. W tej roli dobrze zapisał się w pamięci Polaków. W listopadzie 1915 r. próbował zorganizować dostawy żywności dla głodującej ludności polskiej, ale nie udało mu się to z powodu trudności stawianych przez Niemców i Anglików. W 1922 r. Sejm przyznał mu honorowe obywatelstwo Polski. Hoover trzykrotnie odwiedził Polskę, choć nigdy jako urzędujący prezydent (w 1913, 1938 i 1946 roku).
Franklin Delano Roosevelt, prezydent w latach 1933–1945, do końca lat 30., kiedy w stosunkach polsko-niemieckich wystąpiły poważne napięcia, nie wykazywał szczególnego zainteresowania sprawami polskimi. Bogate są natomiast polonika rooseveltowskie z okresu II wojny światowej. W miesiącach poprzedzających wybuch wojny, gdy Polska była już wyraźnie zagrożona ze strony Niemiec, Stany Zjednoczone odsuwały się od problemów europejskich, z czego Polska nie mogła być zadowolona. Polskie koła rządowe wiązały duże nadzieje ze stanowiskiem Waszyngtonu. Jednak polskie depesze przesyłane do Departamentu Stanu nie były traktowane jako pilne.
O wybuchu wojny Roosevelt dowiedział się telefonicznie od ambasadora USA w Paryżu, Bullitta. Stany Zjednoczone ogłosiły neutralność w tej wojnie. 25 października prezydent zaproponował prezydentowi RP, Ignacemu Mościckiemu, gościnę w USA. Mościcki tę propozycję odrzucił. W okresie 24 marca – 12 maja 1941 r. premier rządu polskiego, gen. Władysław Sikorski przebywał z wizytą w USA i Kanadzie. W Waszyngtonie odbył rozmowy m.in. z prezydentem Rooseveltem. Roosevelt, mimo iż Stany Zjednoczone były krajem neutralnym, przygotowywał amerykańską opinię publiczną do możliwości przystąpienia do wojny.
W połowie lutego 1942 r. Roosevelt przyjął w Waszyngtonie p.o obowiązki ministra spraw zagranicznych, Edwarda Raczyńskiego, który miał przygotować drugą wizytę Sikorskiego w USA (odbyła się ona w dniach 24–30 marca 1942 r.).
Roosevelt zapewnił go, iż USA i Wielka Brytania koordynują swe posunięcia w polityce zagranicznej i nie wyrażą zgody na zmiany terytorialne i polityczne w czasie trwania wojny. Pod koniec listopada 1942 r. Sikorski złożył trzecią wizytę w USA. Po jego tragicznej śmierci w Gibraltarze 4 lipca 1943 r. Roosevelt w depeszy do Władysława Raczkiewicza podziękował mu za życzenia z okazji święta narodowego USA. W czasie konferencji Wielkiej Trójki w Teheranie (28 listopada – 1 grudnia 1943 r.) prezydent wypowiedział się na temat spraw polskich (sprawa jej terytorium była już przesądzona), ów jednak prosił by nie mówiono o tym, iż liczył na głosy Polonii.
Wizyty urzędujących prezydentów w Polsce
Data | Prezydent | Miejsce wizyty | Prezydent RP |
---|---|---|---|
31 maja – 1 czerwca 1972 | Richard Nixon[n] | Warszawa | Henryk Jabłoński Przewodniczący Rady Państwa |
28 – 29 lipca 1975 | Gerald Ford | Warszawa, Kraków | |
29 – 31 grudnia 1977 | Jimmy Carter | Warszawa | |
9 – 11 lipca 1989 | George H.W. Bush | Warszawa, Gdańsk | Wojciech Jaruzelski Przewodniczący Rady Państwa |
5 lipca 1992 | Warszawa | Lech Wałęsa | |
6 – 7 lipca 1994 | Bill Clinton | Warszawa | |
10 – 11 lipca 1997 | Warszawa | Aleksander Kwaśniewski | |
15 – 16 czerwca 2001 | George W. Bush | Warszawa | |
30 maja – 31 maja 2003 | Kraków | ||
8 czerwca 2007 | Gdańsk, Hel | Lech Kaczyński | |
27 maja – 28 maja 2011 | Barack Obama | Warszawa | Bronisław Komorowski |
3 czerwca – 4 czerwca 2014 | |||
8 lipca – 9 lipca 2016 | Andrzej Duda |
Zobacz też
- Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
- pełniący obowiązki prezydenta Stanów Zjednoczonych
- Designated survivor
- Pieczęć Prezydenta Stanów Zjednoczonych
- Prezydent Skonfederowanych Stanów Ameryki
- Wiceprezydent Skonfederowanych Stanów Ameryki
Uwagi
- ↑ a b Zmarł, będąc wiceprezydentem.
- ↑ a b Zrezygnował, będąc wiceprezydentem.
- ↑ a b c d Zmarł w trakcie kadencji.
- ↑ Demokrata na liście Wigów.
- ↑ Nie zaprzysiężony tego dnia, który przyjęło się uważać za początek jego kadencji.
- ↑ a b c d e Zmarł, będąc wiceprezydentem.
- ↑ a b c Zamordowany.
- ↑ Demokrata na liście Republikanów.
- ↑ Prezydent Andrew Johnson po mimo iż próbował zbudować partię lojalistów pod hasłem jedności narodowej, pod koniec swojej prezydentury dołączył do Partii Demokratycznej.
- ↑ Zmarł po zamachu.
- ↑ Jedyny prezydent Stanów Zjednoczony wybrany na więcej niż dwie kadencje, jednocześnie najdłużej urzędujący prezydent w historii Stanów Zjednoczonych.
- ↑ Zrezygnował.
- ↑ Lincoln postrzelony został 14 kwietnia, zaś zmarł dzień później.
- ↑ Richard Nixon w 1959 odwiedził Polskę także jako urzędujący wiceprezydent za czasów prezydentury Eisenhowera.
Przypisy
- ↑ Borgna Brunner: Presidential Trivia (ang.). [dostęp 2010-04-23].
- ↑ President of the United States (ang.). [dostęp 2010-04-23]. Cytat: Eight presidents have died in office (four by assassination)
- ↑ Presidential and Vice Presidential Succesion: Overwiev and Current Legislation (ang.). [dostęp 2010-04-23].
- ↑ a b c Harrison’s Inauguration (ang.). American Treasures of the Library of Congress. [dostęp 2010-04-23].
- ↑ a b c 32 Franklin D. Roosevelt 1933-1945 (ang.). Biały Dom. [dostęp 2010-04-23].
- ↑ a b 12. Zachary Taylor 1849-1850 (ang.). [dostęp 2010-04-23].
- ↑ a b Assassination of President Abraham Lincoln (ang.). [dostęp 2010-04-23].
- ↑ a b Douglas MacGowan: Charles J. Guiteau (ang.). [dostęp 2010-04-23].
- ↑ a b Mark Gado: The Assassination of President William McKinley (ang.). [dostęp 2010-04-23].
- ↑ a b Hardin a Farm Boy Who Rose by Work (ang.). The New York Times. [dostęp 2010-04-23].
- ↑ a b The President John F. Kennedy Assassination Records Collection (ang.). [dostęp 2010-04-23].
- ↑ Inside Politics: Obama signs protection bill for former presidents (ang.). Washington Times, 2013-01-13. [dostęp 2013-11-18].
- ↑ History USS Franklin D. Roosevelt (ang.). ussfranklindroosevelt.com. [dostęp 18 października 2016].
- ↑ Navy Names Next Aircraft Carrier USS John F. Kennedy (ang.). 29 maja 2011. [dostęp 25 sierpnia 2016].
Bibliografia
- World Book of America’s Presidents: Portraits of the Presidents. Robert O. Zeleny (red.). Chicago: World Book, Inc., 1989. ISBN 0-7166-3213-6.
Linki zewnętrzne
- Lista prezydentów USA w formie fiszek do nauki
- Oficjalna strona Białego Domu
- Więcej szczegółów o prezydentach USA
- Dominik Kasprzak – Prezydent Stanów Zjednoczonych. Historia i specyfika amerykańskiego systemu wyborczego
- Dominik Kasprzak – Mechanizm i funkcjonowanie instytucji prawyborów w amerykańskim systemie politycznym na przykładzie elekcji prezydenckich
|