Alfred Szklarski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Alfred Szklarski
Katowice - pomnik Alfred Szklarski.JPG
rzeźba przedstawiająca Alfreda Szklarskiego w Galerii Artystycznej na placu Grunwaldzkim w Katowicach
Data i miejsce urodzenia 21 stycznia 1912
Chicago
Data i miejsce śmierci 9 kwietnia 1992
Katowice
Narodowość polska
Dziedzina sztuki literatura kryminalna
literatura dla dzieci i młodzieży
Ważne dzieła cykl powieści dla młodzieży o Tomku Wilmowskim
trylogia Złoto Gór Czarnych (wraz z żoną Krystyną

Alfred Szklarski (ur. 21 stycznia 1912 w Chicago, zm. 9 kwietnia 1992 w Katowicach) – polski pisarz specjalizujący się w literaturze podróżniczo-przygodowej dla młodzieży, popularyzator wiedzy o polskich podróżnikach i przyrodnikach. Autor cyklu powieści o Tomku Wilmowskim. Publikował także pod pseudonimami Alfred Bronowski, Fred Garland, Aleksander Gruda, Alfred Murawski.

Życiorys[edytuj]

Urodzony w Stanach Zjednoczonych jako syn Andrzeja Szklarskiego, działacza Organizacji Bojowej PPS zmuszonego w 1908 do emigracji, oraz Marii z domu Karkosik. Jako szesnastolatek przeniósł się wraz z matką do Polski. Od 1928 mieszkał we Włocławku (rodzinnym mieście matki), a od 1932 w Warszawie, gdzie w latach 1932-1938 studiował w Szkole Nauk Politycznych na Wydziale Konsularno-Dyplomatycznym.

W latach okupacji opublikował pod pseudonimem Aleksander Gruda trzy przygodowe powieści dla dorosłych: Żelazny pazur (1942), Krwawe diamenty (1943) i Tajemnica grobowca (1944). Powieści te były drukowane w polskojęzycznych pismach wydawanych przez okupanta. Od sierpnia 1944 był żołnierzem Armii Krajowej, pod pseudonimem „Szklarz” brał udział w powstaniu warszawskim. Następnie przez kilka miesięcy mieszkał w Krakowie, a od lutego 1945, aż do śmierci, w Katowicach. W 1949 za publikacje w gadzinówkach został skazany na karę 8 lat więzienia, zwolniony na mocy amnestii w 1953[1]. W 1951 jego utwory pisane pod pseudonimem Alfred Bronowski zostały wycofane z polskich bibliotek oraz objęte cenzurą[2]. W latach 1954–1977 był redaktorem w katowickim wydawnictwie „Śląsk”. Od 1957 nakładem tego wydawnictwa ukazywały się kolejne powieści z cyklu o Tomku Wilmowskim.

Nagrody i odznaczenia[edytuj]

Był laureatem wielu prestiżowych nagród literackich i odznaczeń, między innymi „Orle Pióro” (1968), Orderu Uśmiechu (1971) oraz Nagrody Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla młodzieży (1973, 1987). Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Upamiętnienie[edytuj]

Jest patronem następujących polskich szkół:

Twórczość[edytuj]

Był autorem wielotomowego cyklu o przygodach Tomka Wilmowskiego:

Zapowiadana od 1978 ostatnia część pt. „Przygody Tomka na Alasce” nie ujrzała światła dziennego.

Był współautorem (razem z żoną Krystyną Szklarską) trylogii indiańskiej Złoto Gór Czarnych:

Ponadto napisał

Przypisy

  1. Anna Malinowska. Siłą książek Alfreda Szklarskiego jest marzenie. „Gazeta Wyborcza”, 25.04.2014. 
  2. Cenzura PRL : wykaz książek podlegających niezwłocznemu wycofaniu 1 X 1951 r.. posł. Zbigniew Żmigrodzki. Nortom: Wrocław, 2002, s. 7. ISBN 8385829881.

Bibliografia[edytuj]

  • Bogdan Snoch: Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego. Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 111, 112. ISBN 83-60353-11-5.
  • Kłosiński Krzysztof, Pierwszy „Tomek”. Egzotyzm po polsku, Guliwer, 1997, nr 4, s. 10-17.
  • Kaczmarek Romuald, Podróże z Tomkiem Wilmowskim, „Reporter. Czasopismo Stowarzyszenia Rozwoju Ziemi Pajęczańskiej”, 2000, nr 9, s. 8-9.
  • Kaczmarek Romuald, W ósmą rocznicę śmierci Alfreda Szklarskiego, Guliwer, 2000, nr 3, s. 83-86.
  • Studentkowska-Piątkowska Bożena, Alfred Szklarski na szlaku odwagi, lojalności i patriotyzmu, Guliwer, 2004, nr 1, s. 9-15.
  • Bobowski Sławomir, Nie tylko przygoda. Polskie powieści indiańskie dla młodzieży w perspektywie etnologicznej, Ofic. Wyd. ATUT, Wrocław 2012, ISBN 978-83-7432-786-2.

Linki zewnętrzne[edytuj]