Indonésia

Saka Wikipédia Jawa, bauwarna bébas abasa Jawa
(Dilih saka Indonesia)

Koordhinat: 5°S 120°E / 5°S 120°E / -5; 120

Républik Indonésia
Republik Indonesia
Gendéra Lambang nagara
Motto: "Bhinneka Tunggal Ika" (Basa Jawa Kuna)
"Séjé-séjé nanging ajeg manunggal"
Idhéologi nasional: Pancasila[1][2]
Antem: Indonesia Raya
"Indonésia Agung"
Kutha krajan
lan paling gedhé		 Jakarta
6°10.5′S 106°49.7′E / 6.1750°S 106.8283°E / -6.1750; 106.8283
Basa resmi Indonésia
Agama Resmi:[a]
Islam
Protèstan
Katulik
Hindu
Buda
Konghucu
Papréntahan Républik konstitusional présidhènsial manunggal
 •  Présidhèn Jaka Widada
 •  Wakil Présidhèn Jusuf Kalla
Bebadan pranatan Majelis Permusyawaratan Rakyat
 •  Paheman luhur Dewan Perwakilan Daerah
 •  Paheman asor Dewan Perwakilan Rakyat
Adeg
 •  Vereenigde Oostindische Compagnie 20 Maret 1602 
 •  Indhiya Nèderlan 1 Januari 1800 
 •  Kajègan Jepang 9 Maret 1942 
 •  Bayawara mardika 17 Agustus 1945 
 •  Républik Indonésia Sarékat 27 Dhésèmber 1949 
 •  RIS dibubaraké 17 Agustus 1950 
 •  Ordhe Anyar 12 Maret 1967 
 •  Réformasi 21 Mèi 1998 
Laladan
 •  Dharat 1,904,569 km2 (ka-15)
735,358 sq mi
 •  Banyu (%) 4,85
Cacah jiwa
 •  Rantaman 2015 255.461.700[3]
 •  Cacah sirah 2010 237.424.363[4] (ka-4)
 •  Karapetan 124,66/km2 (ka-84)
322.87/sq mi
GDP  (PPP) Rantaman 2016
 •  Gunggung $3,010 triliun[4] (ka-8)
 •  Per kapita $11.633[4] (ka-102)
GDP  (nominal) Rantaman 2016
 •  Gunggung $936,955 miliar[4] (ka-16)
 •  Per kapita $3.620[4] (ka-117)
Gini (2010) 35.6[5]
sedhengan
HDI (2014) Steady 0.684[6]
sedhengan · ka-110
Valuta Rupiah (Rp) (IDR)
Zona wektu werna-werna (UTC+7 tekan +9)
 •  Mangsa Panas (DST) werna-werna (UTC+7 tekan +9)
Format tanggal DD/WW/TTTT
Nyetir ing kiwa
Kodhé bèl +62
TLD Internèt .id
a. ^  Pamaréntah resmi ngakoni mung enem agama: Islam, Protèstan, Katulik Roma, Hindu, Buda, lan Konghucu.[7]

Indonésia, resmine Républik Indonésia (basa Indonésia: Republik Indonesia), iku sawijining negara berdaulat transkontinéntal dumunung utamané ing Asia Kidul-Wétan karo sawetara wilayah ing Oséania. Dumunung ing antarané Samodra Hindia lan Pasifik, iku negara kapuloan paling gedhé ing donya, kanthi luwih saka telulas èwu pulo.[8][9] Indonésia nduwé kira-kira populasi liwat 258 yuta wong lan nomer papat negara paling akèh populasiné ing donya, negara Austronésia paling akèh populasiné, uga negara mayoritas Muslim paling akèh populasiné. Pulo paling padhet sa donya Jawa ngandhut luwih saka setengah saka populasi.

Wangun pamaréntahan republik Indonésia kalebu législatur lan Présidhèn kapilih. Indonesia nduwe 34 provinsi, kang lima duwe status administratif khusus. Kutha krajan lan paling akèh pedunungé yakuwi Jakarta. Negara nduwe tapel wates karo Papua Nugini, Timor Wétan, lan Malaysia sisih wétan. Negara tanggané kalebu Singapura, Filipina, Australia, Palau, lan wilayah India Kapuloan Andaman lan Nicobar. Indonésia iku sawijining anggota pangadeg ASEAN lan anggota saka ekonomi utama G-20. Ekonomi Indonesia iku peringkat 16 PDB nominal donya lan paling gedhé ka-8 PDB ing PPP.

Kapuloan Indonésia wis wilayah wigati ing padagangan wiwit ing paling ing abad kaping 7, nalika Sriwijaya lan banjur mengko Majapahit dagang karo Tiongkok lan India. Panguwasa lokal ngunakake model budaya, agama lan politik manca saka awal abad Masèhi, lan karajan Hindu lan Buda ngrembaka. Sajarah Indonésia wis diprabawai dening kakuwasan manca kepincut karo sumber daya alam Indonésia. Pedagang Muslim lan sarjana Sufi nggawa Islam kang saiki dominan,[10][11] sawetara kakuwasan Eropah nggawa Kristen lan perang siji liyane kanggo monopoli perdagangan ing Kapuloan Maluku ing Zaman Penjelajahan. Sawise telung lan setengah abad kolonialisme Walanda wiwit Amboina lan Batavia, lan pungkasanipun kabeh kapuloan kalebu Timor lan Papua Kulon, ing kaping diselani dening kakuwasan Portugis, Perancis lan Inggris, Indonesia mardika sawisé Perang Donya II. Sajarah Indonesia kang wis wiwit ora tenang, karo tantangan bencana alam, rojo pati massa, korupsi, separatisme, prosès démokratisasi, lan pèriode saka owah-owahan ékonomi kanthi cepet.

Indonésia dumadi saka atusan klompok ètnis lan linguistik asli. Klompok ètnis paling gedhé – lan dominan ing politik – ya iku Jawa. Idèntitas nasional wis dikembangaké, ditetepake dening basa nasional, karagaman etnik, pluralisme agama ing populasi mayoritas Muslim, lan sajarah kolonial lan kraman marang iku. Motto nasional Indonésia, "Bhinneka Tunggal Ika" ("séjé-séjé nanging ajeg manunggal"), nuduhake karagaman sing mbentuk negara. Senadyan populasi gedhé lan wilayah padhet pedunungé, Indonésia nduwe wilayah jembar ara-ara samun sing ndhukung karagaman hayati tingkat paling dhuwur kaping pindho ing donya. Indonésia nduweni sumber daya alam kalubèran kaya lenga lan gas bumi, timah, tembaga lan emas. Pertanian utamané mrodhuksi beras, tèh, kopi, rempah-rempah lan karèt. Partner dagang utama Indonesia ya iku Jepang, Amérika Sarékat lan negara tangga Singapura, Malaysia lan Australia.

Étimologi[besut | besut sumber]

Cithakan:Further Jeneng Indonésia asale saka terjemahan Yunani saka Kali Sindu lan tembung nèsos, tegesé "pulo Indhiya".[12] Jeneng kuwi wis ana ing abad kaping 18, adoh sadurungé Indonésia mardika.[13] Ing taun 1850, George Windsor Earl, sawijining étnolog Inggris, ngajokaké istilah Indunesians—lan, pilihané, Malayunesians—kanggo pedunung ing "Kapuloan Indhiya utawa Kapuloan Melayu".[14] Ing publikasi kang padha, muridé Earl, James Richardson Logan, nggunakaké Indonesia minangka sinonim kanggo Kapuloan Indhiya.[15][16] Nanging, akademisi Walanda nulis ing publikasi Indhiya Wétan padha wegah nggunakaké Indonesia. Nanging, padha nggunakaké istilah Kapuloan Melayu (Maleische Archipel); Indhiya Nèderlan (Nederlandsch Oost Indië), luwih kondhang Indië; Wétan (de Oost); lan Insulinde.[17]

Sawise 1900, jeneng Indonesia dadi luwih umum ing lingkungan akademik njaba Nèderlan, lan kelompok nasionalis Indonésia nggunakake kuwi kanggo èksprèsi politik.[17] Adolf Bastian, saka Universitas Berlin, mopulèrke jeneng kuwi liwat bukuné Indonesien oder die Inseln des Malayischen Archipels, 1884–1894. Pelajar Indonesia kang pisanan nggunakaké jeneng iki ya iku Suwardi Suryaningrat (Ki Hajar Dewantara), nalika ngedegaké kantor berita ing Nèderlan sing jenengé Indonesisch Pers-bureau ing 1913.[13]

Sajarah[besut | besut sumber]

Kanggo tulisan sabanjuré, pirsani Sajarah Indonésia

Ing samadyaning prabawa agama Hindu lan Buddha, sawetara karaton ngadeg ing pulo Sumatra lan Jawa wiwit abad kaping-7 nganti abad kaping-14. Tekaning pedagang-pedagang Arab saka Gujarat, India sabanjuré nepungaké agama Islam kang pungkasané dadi agama paling gedhé ing Indonésia.

Wong-wong Éropah teka ing pawitaning abad kaping-16 lan nalika iku nemokaké nagara-nagara cilik. Nagara-nagara iku banjur kanthi gampang dikuwasani supaya sabanjuré uga bisa nguwasani dol-tinuku rempah-rempah ing tlatah kono.

Ing abad kaping-17, nagara Walanda kang nalika iku minangka nagara paling kuwat ing tlatah Éropah, nelukaké nagara Inggris (British) lan Portugis (kejaba tlatah jajahan Portugis ing Timor Wétan). Bangsa Walanda njajah Indonésia nganti mangsané Perang Donya Kapindho. Wiwitané Walanda ngadegaké Syarikat Hindia Wétan Londho, ya iku armada niyaga rempah-rempah duwèké pamaréntah karajan Walanda, lan sabanjuré ing wiwitaning abad kaping-19 kanthi kekuwatan prajurité wiwit blak-blakan njajah tlatah Indonésia.

Samangsa Perang Donya II, Walanda (Landa) dijajah karo Jèrman, nalika iku Jepun nguwasani Indonésia. Sawisé Indonésia kapilut ing taun 1942, pihak Jepun sesora yèn para pejuwang Indonésia iku kanca dedagangan sing kooperatif lan sedya nggelar prajurit yèn dibutuhaké. Soekarno, Mohammad Hatta, K. H. Mas Mansur, lan Ki Hajar Dewantara banjur antuk kanugrahan saka Maharaja Jepun ing taun 1943.

Ing Maret 1945, pihak Jepang nggawé sawijining kumite kanggo mardikaké Indonésiya, sabubaré Perang Pasifik rampung ing taun iku. Kahanan iki kasurung déning organisasi para mudha, klompok pimpinan Soekarno nyoba supaya Indonésia bisa mardika.

Ing madya liya, Walanda ngirimaké pasukan kanggo ngrebut manèh Indonésia.

Samubarang pratingkah kebak getih kanggo nanggulangi para pejuwang kanggo mardika mau banjur kondhang kanthi sebutan 'tumindak pulisi' (Actie Politioneel). Pungkasané, Walanda gelem nampa hak bangsa Indonésia kanggo mardika ing 27 Desember 1949 sawisé kasurung-surung bangsa-bangsa liya, utamané Amérika Sarékat. Soekarno dadi présidhèn pisanan Indonésia kanthi Mohammad Hatta dadi wakil présidhèn.

Ing warsa 1950-an lan 1960-an, pamarintah Soekarno wiwit mangayubagya blok sosialis, kaya ta Républik Rakyat China lan Yugoslawiya. Ing taun 1960-an uga kedadèn konfrontasi adu tiyasa karo nagara tangga, Malaysia, lan nggresulané para kawula amarga urip kecingkrangan tambah ndadra.

Jendral Suharto dadi présidhèn ing taun 1967 kanthi alesan ngamanaké nagara saka anceman komunisme tumrap Soekarno sing nalika iku sansaya tanpa daya. Sawisé Soeharto nyekel kuwasa, PKI dibubaraké lan warga Indonésia sing dikira cawé-cawé lan mélu komunis akèh sing mati. Ing 32 taun pamarintahan Soeharto iku kasebut Orde Baru, kanggo mbèdakaké karo jaman Soekarno sing kasebut Orde Lama.

Suharto kasil nyedhakaké manèh Indonesiya marang nagara-nagara manca - lan kasil nuwuhaké ékonomi sing manjila, ora kétang ora warata. Ing wiwitan Orde Baru, strategi ékonomi nagara digawé déning sapérangan ahli ékonomi lulusan fakultas ékonomi University of California at Berkeley, sing diwènèhi gelar "kelompok Berkeley". Nanging, Soeharto lan sakancané bisa dilèngsèraké sawisé unjuk rasa sing sumrambah ing sadhéngah papan. Tambah manèh, nagara lagi keblandhang utang amarga krisis. Soeharto mudhun ing taun 1998.

Saka 1998 nganti 2001, ana telung (3) présidhèn sing mung sedhéla waé ngrasakaké kuwasa, ya iku: Bacharuddin Jusuf (BJ) Habibie, Abdurrahman Wahid lan Megawati Soekarnoputri. Ing taun 2004 présidhèn Indonésia sing anyar ya iku Susilo Bambang Yudhoyono.

Indonésia saiki nggémbol prakara akèh, wiwit seka dhuwit, pulitik, agama, lan rasa guyub. Aceh lan Papua nyoba luwar seka Nagara Kesatuan Républik Indonésia. Timor Wétan malah wis ngumandhangké kamardikané ing taun 2002 sawisé 24 taun dikuwasani Indonésia lan 3 taun ing panggulawenthahé PBB. Masalah paling anyar sing katimpa nagara iki ya iku anané samubarang karusakan jalaran alam.

Ing 26 Desember 2004, tsunami nerjang puluhan éwu warga ing Aceh lan Pulo Nias, Sumatra.

Pulitik[besut | besut sumber]

Kanggo tulisan luwih pepak, pirsani Pulitik Indonésia

Pelantikan Présidhèn Indonesia dening Majelis Permusyawaratan Rakyat ing Komplèks Parlemèn Jakarta, 2014.

Indonésia iku saka telung nagara (India, Indonésia, Israèl) sing nganggo sistem dhémokrasi kanthi pas lan bener ing pamaréntahané, arupa nagara républik présidhènsial multiparté sing dhémokratis. Kayadéné ing nagara-nagara dhémokrasi liyané, sistem pulitik sing didhasaraké marang Trias Pulitika ya iku pamisahan kakuwasan legislatif, èksekutif lan yudikatif. Kakuwasan legislatif dicekel déning sawijining lembaga sing jenengé Majelis Permusyawatan Rakyat (MPR) sing dumadi saka rong badan ya iku DPR sing anggota-anggotané arupa wakil-wakil Parté Pulitik lan DPD sing anggota-anggotané makili propinsi. Saben laladan diwakili déning 4 wakil sing dipilih langsung déning rakyat ing laladané dhéwé-dhéwé.

Majelis Permusyawaratan Rakyat (MPR) iku lembaga paling dhuwur nagara. Nanging sawisé amandemèn ka-4, MPR dudu lembaga paling dhuwur manèh. Kaanggotaan MPR owah sawisé Amandeman UUD 1945 ing pèriode 1999-2004. Kabèh anggota MPR iku anggota DPR, ditambah anggota DPD (Dewan Perwakilan Laladan).[18] Anggota DPR lan DPD dipilih liwat pemilu lan dilantik kanthi mangsa jabatan limang taun. Wiwit 2004, MPR iku parlemèn sistem rong kamar (bikameral), sawisé kacipta DPD minangka kamar kaloro. Sadurungé, anggota MPR iku kabèh anggota DPR ditambah Utusan Golongan. MPR wektu iki diketuani déning Hidayat Nur Wahid. Anggota MPR wektu iki ana 550 anggota DPR lan 128 anggota DPD. DPR wektu iki diketuani déning Agung Laksono, déné DPD diketuani déning Ginandjar Kartasasmita.

Lembaga èksekutif pusaté dumunung ana ing présidhèn, wakil présidhèn, lan kabinèt. Kabinèt ing arupa Kabinet Presidensiil saéngga para mentri tanggung jawab marang présidhèn lan ora makili parté pulitik sing ana ing parlemèn. Senadyan mangkono, Présidhèn wektu iki ya iku Susilo Bambang Yudhoyono sing diusung déning Parté Dhémokrat uga nunjuk sawetara pamimpin Parté Pulitik supaya lungguh ing kabinèté. Tujuané kanggo njaga stabilitas pamaréntahan ngèlingi kuwaté posisi lembaga legislatif. Nanging pos-pos wigati lan strategis umumé diisi déning Mentri asal saka wong sing dianggep ahli jroning bidhangé.

Lembaga Yudikatif wiwit mangsa réformasi lan anané amandemèn UUD 1945 diayahi déning Mahkamah Agung, Komisi Yudisial, lan Mahkamah Konstitusi, klebu pangaturan administrasi para hakim. Senadyan mangkono Menteri Hukum lan Hak Asasi Manungsa tetep ana ing kabinèt.

Wewengkon[besut | besut sumber]

Kanggo tulisan luwih pepak, pirsani Laladan-Laladan ing Indonésia

Indonésia iku nagara paling jembar ing Asia Kidul-Wétan sing ketata jroning propinsi-propinsi, wektu iki dumadi saka 34 propinsi, lima ing antarané arupa laladan istiméwa. Saben propinsi nduwèni badan legislatur lan gubernur. Propinsi dipérang dadi kabupatèn lan kutha, sing dipérang manèh dadi kacamatan lan manèh dadi kalurahan lan désa.

Propinsi Nanggroe Aceh Darussalam, DKI Jakarta, D.I. Yogyakarta, Papua, lan Papua Kulon nduwèni hak istiméwa legislatur sing luwiih gedhé lan tingkat otonomi sing luwih dhuwur saka pamaréntahan pusat tinimbang propinsi liyané. Contoné, pamaréntahan Nanggroe Aceh Darussalam nduwèni hak kanggo mbentuk sistem hukum dhéwé; ing taun 2003, Aceh wiwit netepaké hukum Syariah.[19] Yogyakarta olèh status Laladan Khusus minangka pengakon marang peran wigati Yogyakarta jroning ndhukung sajroning Revolusi .[20] Propinsi Papua, nalika semana kasebut Irian Jaya, éntuk status otonomi khusus taun 2001.[21] Jakarta minangka laladan khusus kutha krajan nagara. Timor Portugis didadèkaké propinsi Timor Wétan sasuwéné 1976–1999, kang sabanjuré misah minangka rèferèndum dadi Nagara Timor Leste.[22]

Propinsi ing lan kutha krajané

Sumatra

Jawa

Kapuloan Sundha Kecil

Kalimantan

Sulawesi

Maluku

Papua

Géografi[besut | besut sumber]

Kanggo tulisan luwih pepak, pirsani Géografi Indonésia

Indonésia ana ing posisi antara 6º LL – 11º LK lan 95º BW - 141º BW, antara Samudra Pasifik lan Samudra Hindhia, antara Bawana Asia lan Bawana Australia, lan antara patemon 2 rangkeyan pagunungan, ya iku Banjaran Pasifik lan Banjaran Mediteranian.

Indonésia nduwé luwih 18,000 pulo (watara 6000 ora dienggoni) kasebar ing sekitar khatulistiwa, lan nduwé iklim tropika. Pulo sing paling padhet padunungé ya iku pulo Jawa, separo padunung Indonésia ana ing pulo iki. Indonésia nduwé 5 pulo gedhé, ya iku: Jawa, Sumatra, Kalimantan, Sulawesi, lan Papua.

Lokasi Indonésia uga ana ing pinggir lèmpèng tèktonik sing aktif kang ateges Indonésia asring kena lindhu lan uga tsunami. Indonésia uga nduwé akèh gunung geni, salah sijiné ya iku gunung Krakatau ing selat Sundha.

Ékonomi[besut | besut sumber]

Kanggo tulisan luwih pepak, pirsani Ékonomi Indonésia

Ing pungkasan taun 1990-an Ékonomi Indonésia ngalami kamunduran amarga krisis ékonomi sing ngenani sabagéyan gedhé Asia wektu iku nanging Ékonomi Indonésia saiki wiwit stabil manèh.

Gambar:Industri.jpg
Indhustri Pertamina

Indonésia nduwé sumberdaya alam sing gedhé ing sanjabaning Jawa, antarané lenga mentah, gas bumi, timah, tembaga lan emas. Indonésia iku eksportir gas bumi paling gedhé nomer loro ing donya, ning akir-akir iki wiwit dadi importir lenga mentah. Kasil tetanèn kang utama antarané beras, tèh, kopi, rempah-rempah lan jangonon lobak.

Mitra dagang Indonésia paling gedhé ya iku Jepang, Amérika Sarékat lan nagara-nagara tanggané ya iku Malaysia, Singapura lan Australia.

Indonésia nduwé akèh sumberdaya alam lan padunung, nanging isih ngadhepi masalah kamiskinan sing sabagéyan gedhéné disebabaké korupsi utamané ing pamarèntahan.

Bank sentral Indonésia ya iku Bank Indonésia.

Démografi[besut | besut sumber]

Kanggo tulisan luwih pepak, pirsani Démografi Indonésia

Yèn dideleng saklepasan, padunung ing Indonésia bisa dipèrang dadi loro. Ing sisih kulon, padunungé akèh saka suku Melayu. Ing sisih wétan akèh-akèhé seka suku Papua sing nduwé sesambungan karo kapuloan Melanesia. Akèh padunung sing mratélakaké pérangan saka suku sing luwih pramana, kang dipérang manut basa lan asal wewengkon, upamané Jawa, Sundha, Batak.

Islam dadi agama mayoritas sing dianut udakara 87% padunung Indonésia. Angka iki ndadèkaké Indonésia dadi nagara kanthi padunung muslim paling akèh ing ndonya. Sisané ngugemi agama Protestan (8,9%), Katulik (3%), Hindhu (1,8%), Buddha (0,8%), lan liya-liyané (0,3%).

Akèh-akèhé padunung Indonésia migunakaké basa wewengkoné dhéwé kanggo pocapan padinan, Éwasemana, basa Indonésia dadi basa resmi sing diajaraké ing sekolahan.

Sumrambahing padunung Indonésia ora warata. Padunungé mundhak matikel-tikel kanthi angka sing dhuwur. Pulo Jawa sing aling padhet padunungé, lan uga dadi punjering pamarèntahan. Pulo Jawa iba vital lan strategis lan kudu digatèkaké temenan. Padunung Indonésia sing manggon anèng pulo-pulo sisih lor luwih sithik, tinimbang nagara-nagara kaya ta Jepang, China lan India.

Budaya[besut | besut sumber]

Candhi Barabudhur ing Magelang, Jawa Tengah

Kanggo tulisan luwih gamblang, pirsani Budaya Indonésia

Jinising kasenian ing Indonésia akèh diprabawai karo sawetara kabudayan. Tari Jawa lan Bali iku sing kondhang, contoné, akèh antuk pangaribawa saka kabudayan Hindhu. Akèh candhi-candhi sing kawangun kaya ing tanah Indhia. Déné pagelaran wayang lan bathik uga kawentar ing ndonya. Akèhing suku bangsa lan agama agawé regeng kabudayan Indonésia.

Kasil Alam[besut | besut sumber]

Karèt[besut | besut sumber]

Karèt naté kondhang kanthi sebutan ‘enam hitam’ lan iku bebathi nguntungaké devisa ing jaman mbiyèn. Ing ndonya, saiki Indonésia ngancik trap ka-loro sawisé Malaysia ing babagan karèt. Nagara-nagara sing ngasilaké karèt liyané ya iku Thailand, India, Sri Lanka, Nigeria, Liberia, Zaire, Brazil lan Filipina.

Klapa Sawit[besut | besut sumber]

Kebonan klapa sawit sansaya jembar. Kasilé kaolah dadi lenga lan inti sawit. kasilé iki dièkspor menyang njaba nagara lan uga kanggo kabutuhané wong-wong Indonésia dhéwé.

Tembako[besut | besut sumber]

Gambar:Tembako.jpg
Alang-alang Tembako

Aréal tembako (mbako) ing taun 1979 kira-kira ambané 198.000 Ha. Ing antarané saka angka iku ya iku 183.000 Ha kaselenggarakaké déning rakyat, 2000 Ha diurusi cukong-cukong gedhé, lan 13.000 Ha didarbèni pamarintah (PTPN).

Emas lan Pérak[besut | besut sumber]

Emas lan pérak digulawentah déning PT Aneka Tambang ing Banten Kidul, karo Freeport Indonésia lan wiji tembaga ing Papua. Kanthi prasaja, rakyat uga mélu ngolah emas lan pérak kanthi cilik-cilikan.

Aspal Alam[besut | besut sumber]

Panambangan aspal kagiyaraké ing Sulawesi Kidul-Wétan, Sakabèhé 19 lapangan gedhé lan cilik, lima ing antarané kaanggep becik. Yèn dikira sakabèhé, kira-kira 28,5 yuta ton.

Militèr[besut | besut sumber]

Uga pirsani[besut | besut sumber]

Lua error nèng package.lua larik 80: module 'Module:Portal/images/i' not found.

Rujukan[besut | besut sumber]

  1. ^ "Indonesia" (Country Studies ed.). US Library of Congress. 
  2. ^ Vickers, p. 117
  3. ^ "Population Projection by Province, 2010–2035". Central Bureau of Statistics. Dijupuk 18 May 2015. 
  4. ^ a b c d e "Report for Selected Countries and Subjects: Indonesia". World Economic Outlook. International Monetary Fund. April 2016. Dijupuk 26 August 2016. 
  5. ^ "Gini Index". World Bank. Dijupuk 2 March 2011. 
  6. ^ "Human Development Report 2015" (PDF). United Nations. Dijupuk 15 December 2015. 
  7. ^ Yang, Heriyanto (August 2005). "The History and Legal Position of Confucianism in Post Independence Indonesia" (PDF). Marburg Journal of Religion 10 (1): 8. Dijupuk 2 October 2006. 
  8. ^ "Hanya ada 13.466 Pulau di Indonesia". National Geographic Indonesia (ing basa Indonesia). 8 Fébruari 2012.  Priksa gandra date ing: |date= (pitulung)
  9. ^ "The Naming Procedures of Indonesia's Islands", Tenth United Nations Conference on the Standardization of Geographical Names, New York, 31 July – 9 August 2012, United Nations Economic and Social Council
  10. ^ Burhanudin, Jajat; Dijk, Kees van (31 January 2013). "Islam in Indonesia: Contrasting Images and Interpretations". Amsterdam University Press – lumantar Google Books. 
  11. ^ Lamoureux, Florence (1 January 2003). "Indonesia: A Global Studies Handbook". ABC-CLIO – lumantar Google Books. 
  12. ^ Tomascik, T; Mah, JA; Nontji, A; Moosa, MK (1996). The Ecology of the Indonesian Seas – Part One. Hong Kong: Periplus Editions. ISBN 962-593-078-7. 
  13. ^ a b Anshory, Irfan (16 August 2004). "Asal Usul Nama Indonesia" (ing Indonesia). Pikiran Rakyat. Diarsip saka sing asli ing 15 December 2006. Dijupuk 5 October 2006. 
  14. ^ Earl, George SW (1850). "On The Leading Characteristics of the Papuan, Australian and Malay-Polynesian Nations". Journal of the Indian Archipelago and Eastern Asia (JIAEA): 119. 
  15. ^ Logan, James Richardson (1850). "The Ethnology of the Indian Archipelago: Embracing Enquiries into the Continental Relations of the Indo-Pacific Islanders". Journal of the Indian Archipelago and Eastern Asia (JIAEA): 4:252–347. 
  16. ^ Earl, George SW (1850). "On The Leading Characteristics of the Papuan, Australian and Malay-Polynesian Nations". Journal of the Indian Archipelago and Eastern Asia (JIAEA): 254, 277–8. 
  17. ^ a b Justus M van der Kroef (1951). "The Term Indonesia: Its Origin and Usage". Journal of the American Oriental Society 71 (3): 166–71. doi:10.2307/595186. JSTOR 595186. 
  18. ^ Majelis Permusyawaratan Rakyat. Amandemen Ketiga Undang-Undang Dasar 1945 (PDF). Dijupuk 2006-12-13. 
  19. ^ Michelle Ann Miller (2004). "The Nanggroe Aceh Darussalam law: a serious response to Acehnese separatism?". Asian Ethnicity 5 (3): 333–351. doi:10.1080/1463136042000259789. 
  20. ^ Dewan Perwakilan Rakyat (1999). Chapter XIV Other Provisions, Art. 122; Indonésia Law No. 5/1974 Concerning Basic Principles on Administration in the RegionPDF (146 KiB) (versi terjemahan). Presiden Indonésia (1974). Chapter VII Transitional Provisions, Art. 91
  21. ^ Dursin, Richel; Yamin, Kafil (18 November 2004). "Another Fine Mess in Papua". Editorial (The Jakarta Post). Dijupuk 2006-10-05. ; "Papua Chronology Confusing Signals from Jakarta". The Jakarta Post. 18 November 2004. Dijupuk 5 October 2006. 
  22. ^ Burr, W.; Evans, M.L. (6 December 2001). "Ford and Kissinger Gave Green Light to Indonésia's Invasion of East Timor, 1975: New Documents Detail Conversations with Suharto". National Security Archive Electronic Briefing Book No. 62. National Security Archive, The George Washington University, Washington, DC. Dijupuk 17 September 2006. 

Wacan luwih lanjut[besut | besut sumber]

  • Friend, T. (2003). Indonesian Destinies. Harvard University Press. ISBN 0-674-01137-6. 
  • Ricklefs, M. C. (1991). A History of Modern Indonesia since c.1300, Second Edition. MacMillan. ISBN 0-333-57689-6. 
  • Schwarz, A. (1994). A Nation in Waiting: Indonesia in the 1990s. Westview Press. ISBN 1-86373-635-2. 
  • Taylor, Jean Gelman (2003). Indonesia: Peoples and Histories. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 0-300-10518-5. 
  • Vickers, Adrian (2005). A History of Modern Indonesia. Cambridge University Press. ISBN 0-521-54262-6. 

Pralala njaba[besut | besut sumber]

Weruhi luwih akèh bab
Indonésia
ing proyèk saduluré Wikipédia
Bedhah Wiktionary Andharan saka Wikibausastra
Bedhah Commons Médhia saka Commons
Bedhah Wikinews Warta saka Wikinews
Bedhah Wikiquote Cuplikan saka Wikiquote
Bedhah Wikisource Tèks saka Wikisource
Bedhah Wikibooks Buku tèks saka Wikibooks
Bedhah Wikivoyage Panuntun lelungan saka Wikivoyage
Bedhah Wikiversity Matèri sinau saka Wikiversity
Wikimedia Commons duwé médhia ngenani Category:Indonesia.
Pamaréntah
Informasi umum
Samudra Hindia Papua Nugini
  Indonesia  
Samudra Hindia
Pangawas wasésa
Sumber artikel punika saking kaca situs web: "https://jv.wikipedia.org/w/index.php?title=Indonésia&oldid=1091802"