Ο Ερντογάν έρχεται τώρα -μετά την αποτυχία του κεμαλικού πραξικοπήματος- να αμφισβητήσει τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία είχε αντικαταστήσει τη Συνθήκη των Σεβρών και ρύθμισε για 90 χρόνια τις σχέσεις στην Εγγύς Ανατολή. Με τον τρόπο του Ερντογάν οι Τούρκοι αμφισβητούν για δεύτερη φορά μια διεθνή, ισχυρή μεταπολεμική συνθήκη. Θα τα καταφέρουν και τώρα;
Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας στον ιδιωτικό τομέα 126.956 εργαζόμενοι αμείβονται με μεικτό μηνιαίο μισθό έως 100 ευρώ (!). Συνολικά 343.760 εργαζόμενοι αμείβονται με μηνιαίους μισθούς από 100 έως και 400 ευρώ μεικτά. Από τα στοιχεία του ΙKA δε, προκύπτει ότι: ο μέσος μεικτός μισθός για τους 527.299 επίσημα ασφαλισμένους με καθεστώς μερικής απασχόλησης είναι 397,81 ευρώ (για 230.849 άνδρες) και 407,05 ευρώ (για 296.450 γυναίκες). Αντίστοιχα, ο μισθός για 33.088 νέους εργαζόμενους ανέρχεται περί τα 293 ευρώ για τους άνω των 29 ετών και 255 ευρώ για τους κάτω των 29 ετών.
Η αυτοκατάργηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναδεικνύεται και από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την ελληνική οικονομική πραγματικότητα ο αρμόδιος επίτροπος κ. Μοσκοβισί. Τα βρίσκει σχεδόν όλα ωραία κι εμφανίζεται πάντα ικανοποιημένος με τις επιδόσεις και τις επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης γιατί δεν έχει καμία όρεξη να ασχοληθεί σε βάθος με την ελληνική κρίση η οποία εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο, σε μια περίοδο κατά την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «παγώνει» όλες τις εκκρεμότητες.
Εξετάζοντας μεμονωμένα την πώληση ποσοστού 24% του ΑΔΜΗΕ, η οποία δεν εξασφαλίζει στο δυνητικό ιδιώτη επενδυτή ούτε καν το ποσοστό της καταστατικής μειοψηφίας, δυσκολεύομαι να κατανοήσω τα κίνητρα οποιασδήποτε ιδιωτικής εταιρίας για να συμμετέχει στον εν λόγω διαγωνισμό. Ακόμη και αν ο ίδιος ο επενδυτής ορίσει το διευθύνοντα σύμβουλο του ΑΔΜΗΕ, όλες οι αποφάσεις και στρατηγικές κινήσεις του οργανισμού θα συνεχίσουν να εξαρτώνται πλήρως από τη συναίνεση του Δ.Σ, δηλαδή του Ελληνικού Δημοσίου και της ΔΕΗ. Ποια ιδιωτική εταιρία αλήθεια είναι διατεθειμένη αφενός να πληρώσει ένα υψηλό οικονομικό τίμημα για την ανάληψη ενός τόσο αδύναμου ρόλου, αφετέρου να εμπιστευτεί το όνομα της στα χέρια ενός Δ.Σ που η ίδια δεν ελέγχει;
Στην καρδιά μιας εποχής που το είδωλο έχει αποκτήσει κυρίαρχο, ίσως πρωταγωνιστικό ρόλο, κάποιοι ζωγράφοι-πορτραιτίστες επιμένουν να δουλεύουν παραδοσιακά, διαβάζουν και αποτυπώνουν στους καμβάδες τους χαρακτήρες από άγνωστα περαστικά πρόσωπα και έχουν μονάχα έναν μεγάλο εχθρό, τον αδυσώπητα βιαστικό χρόνο του πελάτη.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, στο Συνέδριό του, συνιστάται να προχωρήσει σε αλλαγή ονόματος; Γιατί η Νέα Δημοκρατία, στα πλαίσια της Συνταγματικής Αναθεώρησης, πρέπει να υποστηρίξει μέτρα που προωθούν την άμεση δημοκρατία; Πώς μπορούν τα άλλα κόμματα να κινηθούν για να βελτιώσουν την επαφή με την κοινωνική τους βάση; Τέλος, τι περιμένουν οι πολίτες από τα κόμματα, κρίνοντας από τα ονόματά τους; Είναι γενικά αποδεκτό, αλλά και αποδεδειγμένο, ότι στερεότυπα που κρύβονται σε λέξεις επηρεάζουν την κοινωνική μας συμπεριφορά.
Όταν ο Λούις Μπάμπεργκερ και η αδελφή του Τζούλι Κάρι Φουλντ ίδρυσαν το 1930 το Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών στο Πρίνστον των Η.Π.Α, ενδεχομένως δεν φαντάζονταν πως το εν λόγω ινστιτούτο θα μετατρεπόταν σε ένα «ξενοδοχείο» διανόησης, σε μια όαση που θα φιλοξενούνταν τα πιο λαμπρά μυαλά της ανθρωπότητας. Όλοι οι εξέχοντες επιστήμονες του 20ού αιώνα στα Μαθηματικά και τη Φυσική πέρασαν από εκεί. Ενδεικτικά να αναφέρουμε τους Αϊνστάιν, Γκέντελ, Μπορ, Ντιράκ, Γκελ-Μαν, Οπενχάϊμερ, Φον Νόιμαν.
Αρχιτεκτονική και νεοτερισμός στο Παλμ Σπρινγκς της Καλιφόρνια. Το Downtown Project στο Λας Βέγκας. Οι πόλεις φαντάσματα της Καλιφόρνια. Οι δίνες και τα πνεύματα της Σεντόνα. Αυτά είναι μερικά από τα αξιοθέατα της αμερικανικής Δύσης που θέλω να σας συστήσω στην καινούρια σειρά ντοκιμαντέρ μας, το Insider's Guide. Επιλέξαμε αυτούς τους τουριστικούς προορισμούς γιατί είναι έξω από τα συνηθισμένα. Δημιουργήθηκαν από ένα όραμα. Δημιουργήθηκαν από την έννοια της «δυνατότητας», η οποία είναι καθοριστικό χαρακτηριστικό της αμερικανικής Δύσης.
Σε μια ιλιγγιωδώς ταχεία μετάβαση, ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε από «αρχιτέκτοντας του αντιμνημονιακού μετώπου» (δικά του λόγια), διαπρύσιος εισηγητής ενός ιδιότυπου «μνημονιακού πατριωτισμού». Όπου κανείς εφαρμόζει το μνημόνιο, ακριβώς επειδή είναι «πατριώτης», και αυτό είναι ο μόνος και ο μόνος πραγματικός πατριωτισμός στην συγκεκριμένη συγκυρία: αν κάποιος απειλεί να μην το εφαρμόσει (δηλαδή, η αντιπολίτευση), αυτό δείχνει έλλειμμα πατριωτισμού και υπεθυνότητας. Η μετάβαση από την ιδεολογική κήρυξη του ενός άκρου στην εξίσου διάπυρη κήρυξη του άλλου ήταν σχεδόν υπεράνθρωπη, έδινε την εντύπωση σοβαρού αυτοκινητιστικού ατυχήματος και συνακόλουθης πλήρους αμνησίας. Έχουμε έναν Σαμαρά Α και έναν Σαμαρά Β, με άλλο λεξιλόγιο, άλλες αναφορές, άλλη γλώσσα.
Τώρα η Αριστερά είναι κυβέρνηση έδω και δύο σχεδόν χρόνια. Θα περίμενε κανείς η κοινωνική οικονομία να ανθίζει και να δίνει τους πρώτους καρπούς της. Θα περίμενε κανείς να λαμβάνονται εκατοντάδες πρωτοβουλίες και διοικητικές αλλαγές που να διευκολύνουν τα συνεργατικά σχήματα, που να αίρουν τα πολλαπλά διοικητικά, νομικά και γραφειοκρατικά εμπόδια, που να επιχειρούν να καθοδηγήσουν τις προσπάθειες με βιώσιμο τρόπο. Να λειτουργούν ταμεία ειδικά για τέτοιους σκοπούς, μακριά όμως από λογικές επιδοτήσεων και εξαρτήσεων του παρελθόντος. Μόλις στις 20 Οκτωβρίου ήρθε στη Βουλή σχετικό νομοσχέδιο με τίτλο «Κοινωνική και αλληλέγγυα Οικονομία και ανάπτυξη των φορέων της». Η εφαρμογή των προβλέψεων του μένει να δοκιμαστεί.
Η Ingredio είναι μία καινοτόμος εφαρμογή σε κινητό, μέσω της οποίας ο χρήστης φωτογραφίζει με την ενσωματωμένη κάμερα τα συστατικά ενός καλλυντικού ή ενός τροφίμου, όπως αυτά είναι γραμμένα στην ετικέτα του. Η φωτογραφία μετατρέπεται σε κείμενο, τα συστατικά του προϊόντος συγκρίνονται με βάσεις δεδομένων χημικών, και δίνονται στον χρήστη πληροφορίες για την επικινδυνότητα κάθε συστατικού, με βάση την υπάρχουσα βιβλιογραφία και μελέτες που έχουν γίνει.
Μπορεί όμως μια επιχείρηση να αξιοποιήσει την περίοδο ύφεσης ως ευκαιρία μέσω της ΕΚΕ; Η επένδυση στις σωστές δράσεις ΕΚΕ, σε όλους τους πυλώνες της (κοινωνία, περιβάλλον, αγορά, εργασιακό περιβάλλον) και εφόσον προκύπτουν από μια ολοκληρωμένη στρατηγική, δίνει στην επιχείρηση βασικά πλεονεκτήματα. Διαφοροποιεί την εταιρία από τον ανταγωνισμό και άρα ενισχύει την εταιρική της φήμη και την εμπιστοσύνη των καταναλωτών. Παράλληλα, δημιουργεί σωστά κανάλια επικοινωνίας με τους πελάτες, καταναλωτές, προμηθευτές αλλά και στους εργαζόμενους στους οποίους και κρατά το ηθικό ψηλά.
Ενδεικτικά, σύμφωνα με μελέτη της διεθνούς πρωτοβουλίας «Τα Οικονομικά των Οικοσυστημάτων και της Βιοποικιλότητας», το κόστος των εξωτερικών επιδράσεων της πρωτογενούς παραγωγής (γεωργία, δασοκομία, αλιεία, εξόρυξη, διύλιση, ενέργεια) και της πρωτογενούς επεξεργασίας (τσιμέντο, χάλυβας, χαρτοπολτός και χαρτί, πετροχημικά) ανέρχεται συνολικά σε $7,3 τρισεκατομμύρια, δηλαδή στο 13% της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής. Το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο αυτές οι εξωτερικές επιδράσεις θα εξακολουθήσουν να παραμένουν πραγματικά εκτός των επιχειρήσεων ή πρόκειται να εντατικοποιηθεί η «εσωτερίκευση» τους.
Όλα αυτά ανασύρουν το ερώτημα: πώς οικοδομούν οι ΗΠΑ μια ουσιαστική στρατηγική προσέγγιση προς τη Ρωσία; Τις τελευταίες δεκαετίες, δοκιμάσαμε τον περιορισμό, την αντιπαράθεση, τη διπλωματία, την επαναφορά των σχέσεων και πολλές άλλες προσεγγίσεις - καμία από τις οποίες δεν ήταν ιδιαιτέρως επιτυχής. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να δουν την αλήθεια που κρύβεται σε αυτό το παλιό ρωσικό ρητό. Τα καλά νέα είναι πως οι ΗΠΑ δεν είναι η άλλη αρκούδα, αλλά ο αετός. Η προσέγγισή μας θα πρέπει να ωφεληθεί των σχετικών γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων μας για να δημιουργήσει μια συναλλακτική σχέση που μέσα στα χρόνια θα επιτρέψει στις ΗΠΑ και τη Ρωσία να μειώσουν την ευθεία σύγκρουση και να απαλύνουν τις διαφορές τους.
Με αυτό το δεδομένο πολλοί νέοι επιστήμονες, η πλειονότητα των οποίων έχουν υψηλού επίπεδου κατάρτιση που θα ζήλευαν συνομήλικοί τους από άλλες χώρες του εξωτερικού, καταφεύγουν στη λύση της μετανάστευσης. Η απάντησή τους στο ερώτημα που συχνά τους τίθεται για την αιτία φυγής τους από τη χώρα είναι τις περισσότερες φορές η φράση που συμπυκνώνει την κρίση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα: «Δεν υπάρχουν ευκαιρίες για να μείνουμε και να ασχοληθούμε στον τομέα που σπουδάσαμε. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που σκοτώνει τα παιδιά της».
Αναφορικά με το παζάρεμα καθαυτό, τώρα, οι άνθρωποι είναι μάστορες: δεν τους πιάνεις πουθενά. Μαθημένοι από παιδιά, έχουν αναπτύξει τις δικές τους τεχνικές, τις δικές τους μεθόδους. Όσο κι αν ρίξεις την τιμή, κατά τη συναλλαγή έχεις την εντύπωση πως η άλλη μεριά είναι που βγήκε πραγματικά κερδισμένη. O ξάδερφος που έχει σπουδάσει και εργαστεί στον τομέα των επιχειρήσεων, εντυπωσιάστηκε κι εγώ μαζί. Μετά από λίγο θέλαμε να πηγαίνουμε για παζάρεμα και ας μην είχαμε ντιρχάμ στην τσέπη.
Αποποίηση κληρονομιάς είναι η δήλωση βούλησης του προσώπου - προσωρινού κληρονόμου στον οποίο έχει επαχθεί η κληρονομιά ότι δεν επιθυμεί να γίνει οριστικός κληρονόμος και άρα δεν δέχεται την κληρονομιά που του έχει επαχθεί. Η προθεσμία αποποίησης της κληρονομιάς είναι 4 μήνες, εκτός εάν ο κληρονομούμενος είχε την κατοικία του στο εξωτερικό ή εάν ο κληρονόμος όταν έμαθε την επαγωγή διέμενε στο εξωτερικό, οπότε είναι ετήσια. Η προθεσμία αποποίησης εκκινεί από το χρονικό σημείο που ο κληρονόμος έμαθε την επαγωγή και το λόγο της (π.χ. θάνατος κληρονομούμενου).
Η ιδέα γεννήθηκε όταν ο Αλέξανδρος Βλήτας, διακεκριμένος και καινοτόμος παραγωγός φρέσκων υπερτροφών στην ορεινή Λακωνία, ιδιοκτήτης της εταιρείας Υγαία, επισκέφτηκε το σχολείο μας και μας ενημέρωσε για την δυναμικά αναπτυσσόμενη καλλιέργεια των συγκεκριμένων φυτών στην Ελλάδα, καθώς και για την αυξανόμενη ζήτηση και κατανάλωσή τους από τους Έλληνες καταναλωτές, σε φρέσκια ή επεξεργασμένη μορφή.
Όταν τα κουταβάκια γεννηθούν δεν παραμένουν ούτε ένα μήνα με τη μητέρα τους, αλλά απογαλακτίζονται πρόωρα και με τη βία και επιβιβάζονται σε φορτηγά που θα τα μεταφέρουν σε όλα τα μέρη του κόσμου. Εκεί, σύμφωνα με έρευνες, το 50% των κουταβιών πεθαίνει εξαιτίας του πρόωρου απογαλακτισμού, της πίεσης, της ανύπαρκτης υγιεινής και άλλων ασθενειών. Προφανώς, τα νεκρά κουταβάκια δεν απομακρύνονται από τα ζωντανά μέχρι τον προορισμό τους, οπότε και εκτίθενται σε ακόμη περισσότερες ασθένειες.