Brent Spiner
Net zoals Leonard Nimoy voor altijd Spock blijft, zal acteur Brent Spiner voor altijd worden geassocieerd met het personage Data uit de SF-serie Star Trek: The Next Generation. Niet zo verwonderlijk: Spiner kroop maar liefst 15 jaar lang in de gele robothuid van Data.
Toen in 1994 na zeven seizoen de stekker uit Star Trek: The Next Generation werd getrokken, begaf Spiner zich op het pad van een nogal wisselvallige acteercarrière en was hij onder meer te zien in films als Independance Day en Phenomenon en speelde hij tal van kleine (gast)rollen in uiteenlopende Amerikaanse series, waaronder Mad About You, The Outer Limits, Frasier en Threshold. Het mocht allemaal niet baten en momenteel dreigt de inmiddels 62-jarige Spiner toch wel enigszins in de vergetelheid te raken.
In 1991 was hij op het toppunt van zijn roem en zoals dat wel vaker gaat bij Amerikaanse acteurs (zie bijvoorbeeld Bruce Willis, Patrick Swayze en wederom Leonard Nimoy) besloot Spiner een cd op te nemen: ‘Ol' Yellow Eyes Is Back’. De titel is een ludieke verwijzing naar zowel Frank Sinatra als Data – de ogen van laatstgenoemde zijn goudgeel, dus vandaar. De twaalf tracks op het albums bestaan uit standards uit de jaren dertig en veertig (onder andere ‘The Very Thought Of You’, ‘Zing! Went The Strings Of My Heart’ en ‘When I Fall In Love’), waarmee Spiner - volgens het boekje – in zijn jeugd werd doodgegooid tijdens het avondeten:
“This song and dozens of others accompanied every dinner I ate between the ages of five and thirteen. My stepfather, an amateur saxophone player and a hell of a mambo dancer, had put together one of the all time great collections of popular music recordings anywhere. So, to my good fortune, we dined each night with the likes of Ol' Blue Eyes, Judy Garland, Nat ‘King’ Cole, Rosemary Clooney, Louis Prima and Keely Smith and every other singer that ever performed on Capitol, Decca or R.C.A. records.”
Het resultaat is eigenlijk redelijk onopvallend en zou niet misstaan in een willekeurig restaurant waar ook ter wereld. Beschaafde strijkers, drums bespeeld met kwastjes, een saxofoonsolo hier en daar – je kent het wel. Spiner zingt zich adequaat en licht geknepen door de jazznummers, maar een briljant zanger is hij niet. Het meest bijzondere – en lichtelijk hilarische – is ‘It's a Sin (To Tell a Lie)’, met een gesproken intermezzo door niemand minder dan Patrick Stewart (Captain Jean-Luc Picard) en een hummend achtergrondkoor bestaande uit LeVar Burton, Michael Dorn en Jonathan Frakes (respectievelijk Geordie LaForge, Worf en William Riker uit Star Trek: TNG). Zijn acteercollega’s noemden zich voor de gelegenheid The Sunspots, en dat verwijst zowel naar The Ink Spots (de groep die ‘It’s a Sin’ als eerste opnam) als Spot, de kat van Data.
Spiner produceerde zijn eerste en enige album samen met Wendy Neuss, de associate producer voor Star Trek: TNG, en Dennis McCarthy, die talloze Star Trek-afleveringen van muziek voorzag. Inderdaad, het heeft een hoog ons-kent-ons gehalte. Vooral leuk voor de fans derhalve. En de novelty-liefhebber natuurlijk. Ik denk dat ik in beide categorieën thuishoor…
Luister zelf: ‘Ol' Yellow Eyes Is Back’ (320 kbps, 71 MB, via WeTransfer).
Je komt ze vaak tegen in new age- en gezondheidswinkels: cd’s met natuurgeluiden, al dan niet aangevuld met subtiele piano- of synthesizerklanken. Meestal gaat het om albums in de zogeheten Solitudes-serie van de Canadees 
Niet alleen in de winter zoeken sommige dieren een rustig plekje op voor hun slaapzak en een welverdiend tukkie, ook in de zomer houden sommigen dieren een ‘zomerslaap’. Neem nu bijvoorbeeld de dwerglemur uit Madagaskar. Dit