Ik was er nog veel te jong voor en snapte meer niet dan wel. Ik las 'De verzamelde gedichten van Albert Verwey' en luisterde daarbij onafgebroken naar Meat Loafs 'Bat Out Of Hell'. De ultieme combinatie, dacht ik toen én nu.
Nog altijd als ik 'Heaven Can Wait' of 'For Crying Out Loud' hoor, doemen er dichtregels vol Weltschmerz op voor mijn geestesoog. De muziek op 'Bat Out Of Hell' wordt vaak omschreven als overdreven, bombastisch en zwaar over de top. Dit kan wel zo zijn, maar zijn Meat Loaf en Jim Steinman niet gewoon Tachtigers in een leren jasje?
Poepoe, nounou. Drukdrukdruk. Je kent het wel. Concertje hier, festival daar, deadline zus en dj-klusje zo. En o ja, ik heb ook nog een weblog (en een Twitter-, Tumblr- en Facebook-account – houdt het dan nooit op!). De stofnesten begonnen zich al in de hoekjes op te hoppen, maar wees gerust: ik leef nog. De afgelopen tijd heb ik niet stilgezeten, maar het is jammer dat je daar op Araglin.nl zo weinig van merkt…
De komende weken wordt het iets rustiger en zal ik weer eens wat verse stukjes gaan tikken (waaronder een verslag van de Elf Fantasy Fair in en rond kasteel De Haar). Maar tot het zover is, een redelijk willekeurige greep uit de afgelopen weken: een bijzonder interview dat ik begin april had met de Utrechtse grindcore-formatie Kutschurft (hilarisch, al zeg ik het zelf), backstage met de aardige dames van The Secret Love Parade en een wat ouder artikel over het Wild Wild East Festival dat begin februari plaatsvond.
Lijkt het je overigens leuk om zelf iets te schrijven voor Araglin.nl (waarbij vanzelfsprekend jouw naam en eventueel aanvullende informatie wordt vermeld)? Dan kan dat natuurlijk! Stuur je bijdrage naar araglin@araglin.nl.
Volgens kenners is het dé platenbeurs van Europa en misschien zelfs wel van de wereld: de Mega Platen & CD Beurs. Een gigantische hal in de Utrechtse Jaarbeurs gevuld met vele duizenden lp’s, cd’s, (cd-)singletjes en allerhande muziekparafernalia.
Overweeg je om zaterdag 9 of zondag 10 april langs te wippen bij alweer de 35e editie? Ben je op zoek naar dat ene ontbrekende album in je collectie? Die exclusieve boxset? Die zeldzame 12-inch? Of vraag je je überhaupt af of de Mega Platen & CD Beurs de moeite waard is? Voor 3VOOR12/Utrecht heb ik een aantal tips op een rijtje gezet, die wellicht ook handig zijn voor de Araglin.nl-lezer.
Tip 1: Bier of lp’s? Om te beginnen moet je natuurlijk af en toe nog wel lp’s en cd’s draaien. Als je al je cd’s hebt gedigitaliseerd en weggegeven, bent overgestapt op een online muziekdienst als Spotify of vrolijk aan het downloaden bent geslagen, kun je het entreegeld beter besteden aan twee biertjes en een terrasje pikken aan de Oudegracht. Het schijnt mooi weer te worden komend weekend.
Tip 2: Weet wat je aantreft Als je de hal met kraampjes binnenstapt, zakt de moed wellicht direct in je schoenen: het aanbod is overweldigend. En hoewel niet te ontkennen valt dat het ‘heul veel’ is, valt het aangebodene ook te omschrijven als 'meer van hetzelfde': metal/punk, psychedelica/krautrock, sixties, ‘mainstream alternative’, progressive rock en een bescheiden hoeveelheid funk, disco en soul. Nieuwe albums zijn in de minderheid (maar zijn er wel) en als je van wat minder gangbare genres houdt (zoals wereldmuziek, klassiek of ambient) moet je bijzonder goed graven in de bakken en geluk hebben.
Tip 3: Merchandise De Mega Platen & CD Beurs is niet alleen uitermate geschikt om je muziekvoorraad weer aan te vullen, ook als je op zoekt bent naar uiteenlopende parafernalia (T-shirts, beeldjes, gouden platen, kalenders, oude muziektijdschriften, boeken, cd-koffers, pick-upnaalden, stickers, lp-hoezen en noem het maar op) kom je aan je trekken. Verder zijn elke editie de Elvis-, Beatles- en Rolling Stones-fanclubs van de partij, die de meest uiteenlopende fanmerchandise aanbieden. En wie op zoek is naar metalshirts en dito patches, zal zeker niet misgrijpen.
Tip 4: Zoom uit en weer in Bij de ingang krijg je een plattegrond in je handen gedrukt waarop precies staat aangegeven waar welke standhouder staat en wat hij verkoopt. Neem de tijd om het kaartje te bestuderen zodat je weet waar je moet zijn. Houd je bijvoorbeeld niet van metal, dan kun je al bijna een kwart van de hal overslaan. Als je binnenkomt, maak dan eerst een globaal en oriënterend rondje door de hal. Stort je niet als een kip zonder kop op het eerste het beste kraampje dat je tegenkomt – als je op deze manier te werk gaat, ben je na een uur namelijk al doodop.
[Gastbijdrage door vriendin Eva] Daar zat ik dan, bij de cursus mindfulness. Tien minuten voor het raam naar buiten te staren. Opdracht: neem waar wat je ziet, zonder erover te oordelen. En als je dan toch een oordeel bij jezelf opmerkt, kijk er dan naar en accepteer het gewoon.
Dat bleek toch knap lastig. Na een paar minuten gluurde ik al steels uit mijn ooghoeken naar mijn medecursisten, en begon ik me te verliezen in heerlijke dagdromen, plannen en willekeurige gedachten. Allemaal heel begrijpelijk volgens meneer Kabat-Zinn die de mindfulness uitvond, maar we moeten leren onze aandacht steeds weer liefdevol terug te leiden naar de essentie. Tijdens de cursus en in het leven. Pfff.
De daaropvolgende bijeenkomst kwam de opdracht om geluiden om ons heen waar te nemen met onze volle aandacht. Dit keer zat ik met gesloten ogen heerlijk te genieten van voorbijdenderende bussen, spelende kinderen, vogels, geklus, gepraat en gelach. Het deed me namelijk denken aan iets wat ik zelf ook al vaak doe als ik in bed lig. Iemand vertelde me ooit dat zij de geluiden die ze hoort als ze ’s avonds in bed ligt, ‘knusgeluiden’ noemt. Het tikken van de verwarming, verkeer, gerommel van de buren. Van die geluidjes die je het gevoel geven thuis te zijn. Maar je hoeft er niks mee. Ze omringen je als een paar warme armen, waar je heerlijk in kunt wegdoezelen.
Deze opdracht was dan ook zeer aan mij besteed. Ik zou nu nog een boom kunnen gaan opzetten over de ongetwijfeld interessante verschillen tussen visueel en auditief ingestelde mensen, maar dat laat ik maar achterwege. We bevinden ons hier immers op het muziekweblog Araglin.nl, en niet op de website van Psychologie Magazine.
Enfin.
Natuurlijk dacht ik dat ik de enige was met zulke vreemde (bed)gewoonten. En aangezien de mens zich graag onder soort- dan wel lotgenoten schaart, was ik dan ook aangenaam verrast toen vriend Arnold (beter bekend als Araglin zelf) laatst thuiskwam met een bijzondere cd. Nu gebeurt dat wel vaker, maar deze was van een andere categorie dan de meeste andere cd’s uit Araglins collectie die ik als bijzonder zou aanduiden. Het waren knusgeluiden! Zomaar-geluiden, zoals langskomende treinen, wandelende mensen, spelende kinderen, beierende kerkklokken, winkelgeluiden, flarden van overleg tussen buren, verwaaide radioklanken. En dat alles met elkaar verweven als een kabbelend klanktapijt met hier en daar een wat opvallender geweefd stuk. Ik liet me neer op de bank en liet de geluiden over me heen spoelen.
Al vrij snel ontdekte ik dat op de radio slechts het topje van de muzikale ijsberg werd gedraaid. Probleem was alleen: hoe kom je die andere muziek op het spoor? Van de Hitkrant en MuziekExpress werd ik niet veel wijzer en van Oors Popencyclopedie had ik destijds nog nooit gehoord.
Hoezen bleken een goede graadmeter: een onheilspellende wereldbol, een buitenaards landschap en een ehh.. tja, wat was het? Een of andere stekker? Tijdens het luisteren bleek ik 'Dervish D.' al te kennen: het was het thema van 'Wondere Wereld' van Chriet Titulaer. Prachtig! 'Spiral' opende mijn deur naar de toekomst.
Ik was er nog veel te jong voor en snapte meer niet dan wel. Ik las 'De verzamelde gedichten van Albert Verwey' en luisterde daarbij onafgebroken naar Meat Loafs 'Bat Out Of Hell'. De ultieme combinatie, dacht ik toen én nu. 
[Hier stond eerst een artikel uit NRC Handelsblad, 26 april 2011, geschreven door Pieter Steinz.] 
Poepoe, nounou. Drukdrukdruk. Je kent het wel. Concertje hier, festival daar, deadline zus en dj-klusje zo. En o ja, ik heb ook nog een weblog (en een 
Volgens kenners is het dé platenbeurs van Europa en misschien zelfs wel van de wereld: 
[Gastbijdrage door vriendin Eva] Daar zat ik dan, bij de cursus mindfulness. Tien minuten voor het raam naar buiten te staren. Opdracht: neem waar wat je ziet, zonder erover te oordelen. En als je dan toch een oordeel bij jezelf opmerkt, kijk er dan naar en accepteer het gewoon. 
Al vrij snel ontdekte ik dat op de radio slechts het topje van de muzikale ijsberg werd gedraaid. Probleem was alleen: hoe kom je die andere muziek op het spoor? Van de Hitkrant en MuziekExpress werd ik niet veel wijzer en van Oors Popencyclopedie had ik destijds nog nooit gehoord.