1985

1985 was een mooi muziekjaar, met hits als ‘Loverboy’ (Billy Ocean), ‘Axel F’ (Harold Faltermeyer), ‘Love & Pride’ (King), ‘Take On Me’ (A-ha), ‘P Machinery’ (Propaganda) en ‘Just Can’t Get Enough’ (Depeche Mode) om er maar eens een paar te noemen. Wat deze nummers gemeen hebben? Ze worden gedomineerd door synthesizers. Het was dan ook niet verwonderlijk dat tijdens de 27ste uitreiking van de Grammy Awards (in februari 1985) een speciaal programmaonderdeel was gereserveerd voor de vier synthtovenaars (toentertijd in ieder geval) Stevie Wonder, Herbie Hancock en relatieve nieuwkomers Thomas Dolby en Howard Jones. Hun optreden wordt ook wel omschreven als ‘the most ’80s thing that ever happened. Ever.’

Howard Jones vertelde later in een interview met Yahoo! Music: “De organisatie van de Grammy’s wilde de komst van elektronische instrumenten benadrukken en ze een soort van… geloofwaardigheid geven. En ze wilde hiervoor supersterren gebruiken, zoals vanzelfsprekend Stevie Wonder en Hancock, aangevuld met de nieuwe lichting synthmuzikanten, zoals Thomas Dolby en mezelf. Ik denk echt dit een mijlpaal was voor de elektronische popmuziek.”

In 1985 was ik nog wat te jong om dit bewust mee te krijgen, maar gelukkig is er YouTube. De registratie van dit optreden vind je hieronder; de kwaliteit laat helaas te wensen over, maar gelukkig valt er veel te genieten. Nu ja, veel.. Eigenlijk vooral van de indrukwekkende hoeveelheid apparatuur op het podium: een Fairlight CMI op de achtergrond, een Oberheim Xpander, een Kurzweil K250, Twee Memory Moogs, Thomas Dolby die rondrent met een TR-606…

Het optreden zelf is maar zozo. Als je goed kijkt, zie je dat de artiesten hun hits playbacken, waarbij met name Thomas Dolby zich heerlijk aan het uitsloven is. Vanzelfsprekend leverde dit hen de nodige kritiek op. Maar er was een excuus: MTV wilde niet dat er live werd gespeeld (het had iets te maken met de stroomvoorziening, voor zover ik kon achterhalen) en het hele optreden is jammer genoeg van tevoren opgenomen.

Gelukkig hebben we de prachtige haardossen van Dolby en Jones nog...