Ramases

Engeland, eind jaren zestig. Barrington Frost was bijzonder gefascineerd door het oude Egypte. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat Frosts fascinatie uitgroeide tot een regelrechte obsessie. Hij ontpopte zich tot een niet onverdienstelijk Egyptoloog, verdiepte zich in obscure occulte teksten en grimoires, en voerde allerhande magische rituelen uit om in contact te komen met eeuwenoude goden.

En langzaam maar zeker raakte Frost ervan overtuigd dat hij de reïncarnatie was van de Egyptische farao Ramses de Grote. Hij besloot zichzelf voortaan Ramases te noemen, terwijl hij zijn vrouw de naam Selket gaf. En het bleef niet alleen bij een naamsverandering: Ramases had een boodschap (iets met 'de universele waarheid' en de rol van de mens in de kosmos), die hij enthousiast aan de man probeerde te brengen. Niet door langs de deuren te gaan en folders te verspreiden, maar door muziek te maken. Na twee geflopte singles raakte Ramases bevriend met enkele jonge muzikanten die net een eigen studio op poten hadden gezet, Strawberry Studios. Samen met hen maakte hij de bizarre lp 'Space Hymns' (1971), gevuld met folkachtige liedjes, aangelengd met een flinke scheut psychedelica en geluidsexperimenten. En als kers op de taart was het album voorzien van een schitterende hoes van de hand van bekend kunstenaar Roger Dean.

Het klinkt allemaal te mooi om waar te zijn. Als je wat dieper in de materie duikt, blijken de jonge muzikanten namelijk niemand minder te zijn dan Eric Stewart, Lol Creme, Kevin Godley en Graham Gouldman. Oftewel: de groep die later bekend zou worden als 10cc. In die tijd waren de vier vrienden vooral actief als sessiemuzikanten en brachten ze onder de meest uiteenlopende namen muziek uit. En het is natuurlijk redelijk bijzonder dat een gerenommeerd artiest als Dean een luxueuze uitklaphoes mag ontwerpen voor de debuut-lp van een mafketel als Ramases. Opmerkelijk genoeg, weet niemand er meer het fijne van. Waarschijnlijk is de waarheid achtergebleven in de marihuana-dampen die rijkelijk rondzweefden in de studio, 37 jaar geleden...

'Space Hymns' is een wonderlijke aangelegenheid. Opener 'Life Child' is gelijk het meest toegankelijke nummer op de lp. Gitaar, stuwende bas en halverwege een rock-explosie, aangevuld met psychedelische Moog-effecten, terwijl Ramases zingt over een godheid die wordt vernietigd door degenen die hij probeert te reden. De tweede track is weer heel wat anders: exotische percussie zorgt voor een trance-achtige gemoedstoestand, terwijl Ramases de volle drie minuten 'Oh mister, hello  hello hello hello' aan het zingen is. Eigenaardig. En net als je denkt 'kom maar op', verrast Ramases met het akkoestische en lieflijke 'And the Whole World', inclusief achtergrondzang van Selket.

En zo zwalkt 'Space Hymns' heen en weer. Typische psychfolk met avant-gardistische geluidseffecten (zoals 'Quasar One' en 'Molecular Delusions' met Ramases op sitar, die zich voor de gelegenheid Martin Raphael noemt) wordt afgewisseld met rare, intrigerende nummers (met als uitschieter 'You're The Only One Joe', waarin een regel uit de film 'Midnight Cowboy' tientallen keren wordt herhaald, met een waanzinnig vervreemdend resultaat) en rustieke folk ('Jesus Come Back' en 'Earth-People', over een buitenaards wezen en zijn boodschap voor de lethargische mensheid). Afsluiter is het door Moogs gedomineerde Pink Floyd-achtige 'Journey to the Inside' dat ongekende krautrock-hoogten bereikt, inclusief een discussie over de afstand tussen atoomdeeltjes en sterrenstelsels.

Voor wie het nog niet doorhad: 'Space Hymns' is een bijzonder raar en onevenwichtig album – maar tevens een ongekende muzikale trip, een curiosum van ontegenzeggelijk een eigenzinnige en raadselachtige muzikant en het luisteren meer dan waard: 'Space Hymns' (320 kbps, 125 MB, inclusief diverse bonustracks en outtakes). En nu is het wachten op een cd-release van 'Glass Top Coffin', de zeer moeilijk te vinden tweede Ramases-lp uit 1975.

Naar verluidt pleegde Ramases in 1978 zelfmoord - het kan ook in de jaren negentig zijn geweest. Of misschien leeft hij nog steeds... Zie voor meer informatie deze informatieve Ramases-fansite.