Lange zit

Als je nu zou beginnen met luisteren, zou je op 2 juni klaar zijn. Het door Radiohead-frontman Thom Yorke geschreven nummer ‘Subterranea’ duurt namelijk maar liefst 432 uur. Yorke schreef het voor Stanley Donwoods tentoonstelling ‘The Panic Office’, die van 21 mei tot 6 juni te bezoeken was in galerie Carriageworks in het Australische Sydney. Een samenwerking die voor de hand lag; Donwood is een studievriend van Yorke en heeft voor Radiohead het bandlogo en nagenoeg alle albumcovers ontworpen (inclusief het Atoms for Peace-project). 

Tijdens de 18 dagen die de expositie was te bezichtigen, was ‘Subterranea’ constant te horen: ‘een beangstigende mix van ambient textures, experimentele geluiden en field recordings, waarbij de grot-achtige ruimte van de tentoonstelling optimaal wordt gebruikt”. Opmerkelijk is dat het nummer zich nergens herhaalt, hoewel ik niet kon achterhalen hoe Yorke precies aan het componeren is geslagen – misschien heeft hij om het zichzelf makkelijk te maken de hulp ingeroepen van computergestuurde algoritmes. Hoe het ook zij, het klinkt alleraardigst – hoewel de lol er na een minuutje of tien wel zo’n beetje af is. (Hier een preview van een aantal minuten.)

Er zijn geen plannen om ‘Subterranea’ officieel uit te brengen. Als dat wél zou gebeuren, zou het gaan om een cd-box met 351 cd’s (met 74 minuten muziek per cd) of een mp3’tje van 50 gigabyte (en een bitrate van 256 kbps). 

De langste song die officieel is uitgebracht, is overigens ‘To our yes’, gezongen door het Amerikaanse PC III label Pipe Choir en gecomponeerd door Mike Peters van The Alarm.. Dit nummer duurt 1 uur, 59 minuten en 54 seconden en werd op 16 august 2014 gelanceerd op onder meer iTunes en Google Play om geld op te halen voor de Love Hope Strength Foundation (die zich bezighoudt met kankerbestrijding). 

Maar ach, dit is allemaal een schijntje in vergelijking de compositie ‘Longplayer’ van Jem Finers, die begon op 1 januari 2000 en precies duizend jaar moet duren. Het stuk, dat gespeeld wordt op Tibetaanse klankschalen, herhaalt zich nooit, en wordt zowel door mensen als computers bediend. Via een live stream kun je altijd even checken hoe het er voor staat. 

Trouwens, cd’s en lp’s mogen dan een beperkte speelduur hebben, dat heeft sommige bands er niet van weerhouden om een geintje uit te halen. Op bijvoorbeeld het album ‘Penthouse and Pavement’ (1981) van Heaven 17 is de track 'We're Going To Live For A Very Long Time' te vinden. Dit laatste nummer van kant 2 was voorzien van een lus in de zogeheten zogeheten 'run-off'-groef, waardoor er, hoe toepasselijk, oneindig de zin ‘for a very long time’ klonk…