Lange Frans en Baas B

Rap en hiphop is niet echt aan mij besteed, zoals de vaste lezer van Araglin.nl ongetwijfeld gemerkt zal hebben. Zo af en toe wil ik best eens een cd van Snoop Doggy Dog of Dr. Dre opzetten, maar daar blijft het dan ook bij. Niet alleen vind ik rap op muzikaal vlak vaak nogal eentonig, ik hou ook niet zo van dat gebral en dikdoenerij. Het valt echter niet te ontkennen dat nederhop (als deze term nog gangbaar is) aan een opleving bezig is; de hitlijsten worden bevolkt door onder andere Ali B., Spacekees & Terilekst, Yes-R, Brainpower en natuurlijk de Jeugd van tegenwoordig.

Vol goede moed zette ik me aan het luisteren van 'Het land van', het tweede album van Lange Frans en Baas B. Openingstrack en titelnummer sloeg ik maar over; dit vind ik wel zo'n treurig nummer, vol met valse sentimenten en stemmingmakerij. Tweede track 'Mee naar Diemen Zuid' is al niet veel beter, vooral dankzij het tenenkrommende refreintje 'Jij moet mee naar Diemen Zuid / want je ziet er lekker uit'. 'Dikke shit (feat. Ninthe)' is door het opzwepende surfgitaartje gelukkig wat beter. 'Doofpot' behoort tot het genre 'van dik hout zaagt men planken': aan de hand van nietszeggende en onruststokende gemeenplaatsen wordt een benauwend Telegraaf-sfeertje gecreëerd. En als Lange Frans halverwege het album even komt informeren of de cd bevalt en of ik deze wel legaal in de winkel heb gekocht, en Baas B in het 50 seconden durende akoestische 'Topper' zichzelf belachelijk maakt, geef ik de moed op.

Aan de gasten (Ryan Babel, Umberto Tan, Rollarocka, Brace, Michael Bryan en Direct-zanger Tim) ligt het niet, en ook muzikaal is het allemaal best aardig; het voornaamste probleem zit 'm in de matige teksten van Frans Frederiks en Bart Zeilstra. Om nog maar te zwijgen over de vele stoplappen, het irritante 'ge-ah ah' van Lange Frans en het feit dat het duo zich kennelijk wel erg serieus neemt.