Selim Lemouchi

Een koude zaterdagavond in november 2011. Ik fiets naar het Utrechtse rockpodium dB’s en stap precies om middernacht de kleine concertzaal binnen. Het is druk en donker. Ik ruik wierook en een onbestemde ijzer-achtige geur. Een minuut of twintig later komt de band het podium op: The Devil’s Blood, de satanistische rockgroep rond gitarist Selim Lemouchi. De bandleden hebben zich besmeurd met varkensbloed. Niet om stoer te doen, maar om gedurende het optreden buiten zichzelf te kunnen treden - hun gewone persoonlijkheid is in de kleedkamer achtergebleven. Wat volgt is een kolkende, twee uur durende psychedelische séance. Het geluid is - zoals wel vaker in dB’s - slecht, maar The Devil’s Blood neemt het publiek in een onverbiddelijke wurggreep, met Lemouchi’s zus Farida als occult boegbeeld. Nooit eerder zag ik zo’n intens spelende band. Halverwege het optreden heeft de band zichzelf en de zaal in een trance gebracht en wordt zijn naam opgeroepen: ‘I call your name: DEVIL!’

Het Eindhovense The Devil’s Blood stond destijds op de springplank van een internationale doorbraak. Tweede album ‘The Thousandfold Epicentre’ was een meesterwerk en de groep zou begin 2012 starten met een succesvolle tournee door Europa en Amerika. Eind 2012 maakte Lemouchi bekend The Devil’s Blood te hebben opgeheven. ‘Het was tijd voor wat anders.’ In juni 2013 zag ik hem weer, nu in Tivoli Oudegracht als voorprogramma van het Zweedse Ghost. Hoewel de rituelen met varkensbloed deze keer achterweg waren gelaten, speelde hij met dezelfde grimmige intensiteit. Headliner Ghost mag dan wel koketteren met kolderieke songteksten over satan en de naderende Apocalyps, Lemouchi was the real deal.

In december vorig jaar verscheen zijn solodebuut ‘Earth Air Spirit Water Fire’ (onder de noemer Selim Lemouchi & His Enemies) en ik verheugde me erop om hem weer live te zien. Het heeft niet zo mogen zijn. Vandaag (woensdag 5 maart) werd bekend dat Lemouchi op 33-jarige leeftijd een einde aan zijn leven heeft gemaakt. Kut.