STS-8
STS-8 | |
Dane misji | |
Indeks COSPAR | 1983-089A |
Zaangażowani | NASA |
Oznaczenie kodowe | STS-8 |
Pojazd | |
Wahadłowiec | Challenger |
Załoga | |
L-P: Brandenstein, Gardner, Truly, Thornton, Bluford Jr. |
|
Dowódca | Richard Truly |
Start | |
Miejsce startu | Stany Zjednoczone, KSC, LC39-A |
Początek misji | 30 sierpnia 1983 06:32 UTC |
Orbita okołoziemska | |
Apogeum | 354 km |
Lądowanie | |
Lądowanie | 5 września 1983, Edwards AFB |
Czas trwania misji | 6 dni, 1 godz, 8 min, 43 sek |
Przebyta odległość | 4 046 660 km |
Liczba okrążeń Ziemi | 98 |
Program lotów wahadłowców |
STS-8 (ang. Space Transportation System) – trzecia misja wahadłowca kosmicznego Challenger i ósma programu lotów wahadłowców.
Spis treści
Załoga[edytuj | edytuj kod]
- Richard H. Truly (2), dowódca (CDR)
- Daniel C. Brandenstein (1), pilot (PLT)
- Dale A. Gardner (1), specjalista misji (MS1)
- dr Guion S. Bluford, Jr. (1), specjalista misji (MS2) – pierwszy czarnoskóry astronauta
- William Thornton (1), specjalista misji (MS3)
(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Cel lotu[edytuj | edytuj kod]
Umieszczenie na orbicie geostacjonarnej indyjskiego satelity telekomunikacyjnego Insat 1B.
Przebieg misji[edytuj | edytuj kod]
Lot 8-dniowy z po raz pierwszy zrealizowanym nocnym startem i lądowaniem. Wprowadzono na orbitę geostacjonarną indyjskiego satelitę telekomunikacyjnego i wykonano szereg badań. Na pokładzie znalazło się 200 000 kopert okolicznościowych. Załoga była nieświadoma, że w pierwszej fazie lotu, po starcie groziła jej awaria mogąca mieć katastrofalne skutki. Po wyłowieniu z wody pomocniczych rakiet na paliwo stałe oraz przetransportowaniu ich do bazy NASA okazało się, że doszło do awarii prawej rakiety, w której ochrona żaroodporna stalowej dyszy silnika została prawie na wylot przepalona. Z zewnętrznej strony jest ona chroniona przed gorącymi spalinami przez warstwę ablacyjną o grubości 7,5 cm. Podczas 2 minut pracy silnika część warstwy wyparowuje, a jej grubość zmniejsza się o około połowę. Przy starcie STS-8 warstwa ochronna zbyt szybko wyparowała – pozostało 5 mm, co mogło doprowadzić do przepalenia dyszy. Efektem byłoby zmniejszenie ciągu silnika, zboczenie promu z kursu, a następnie destrukcja. Za przyczynę awarii uznano nieodpowiednią żywicę użytą do produkcji warstwy ablacyjnej w silnikach SRB. Wobec tej awarii wstrzymano następny lot wahadłowca planowany na 30 września[1].
Guion S. Bluford[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy czarnoskóry mieszkaniec USA poleciał w kosmos, przeprowadzając tam badania i obserwacje. Astronauta pochodzi z Filadelfii, gdzie jego ojciec był inżynierem, a matka nauczycielką. Od najmłodszych lat przejawiał zainteresowania modelarstwem, konstruując modele samolotów. Wstąpił do szkoły lotniczej, gdzie uzyskał licencję pilota. Wcielony do wojska, brał udział jako pilot w wojnie wietnamskiej. W roku 1978 obronił doktorat w Instytucie Technologii Lotniczej, a następnie złożył podanie o przyjęcie w poczet kandydatów do lotów w wahadłowcach. Był jednym z czterech czarnoskórych lotników szkolonych przez NASA. Bardzo dobre wyniki szkolenia spowodowały, że jako pierwszy z nich poleciał w kosmos[2].
Parametry misji[3][edytuj | edytuj kod]
- Masa:
- startowa orbitera: 110 105 kg
- lądującego orbitera: 92 506 kg
- ładunku: 13 642 kg
- Perygeum: 306 km
- Apogeum: 313 km
- Inklinacja: 28,5°
- Okres orbitalny: 90,7 min
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
Premier Indii, Indira Gandhi oddała w połowie lutego 1984 roku oficjalnie satelitę Insat 1B do użytku publicznego. Satelita służył telekomunikacji, zapewniał łączność telewizyjną i radiową, telefoniczna oraz był wykorzystywany do prognozowania pogody nad subkontynentem indyjskim, badań meteorologicznych, śledzenia wędrówek huraganów oraz co 30 minut fotografował cały półwysep i linię brzegową Oceanu Indyjskiego[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|