STS-8

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
STS-8
Emblemat STS-8
Dane misji
Indeks COSPAR 1983-089A
Zaangażowani Stany Zjednoczone NASA
Oznaczenie kodowe STS-8
Pojazd
Wahadłowiec Challenger
Załoga
Zdjęcie STS-8
L-P: Brandenstein, Gardner, Truly, Thornton, Bluford Jr.
Dowódca Richard Truly
Start
Miejsce startu  Stany Zjednoczone, KSC, LC39-A
Początek misji 30 sierpnia 1983 06:32 UTC
Orbita okołoziemska
Apogeum 354 km
Lądowanie
Lądowanie 5 września 1983, Edwards AFB
Czas trwania misji 6 dni, 1 godz, 8 min, 43 sek
Przebyta odległość 4 046 660 km
Liczba okrążeń Ziemi 98
Program lotów wahadłowców
Start misji STS-8

STS-8 (ang. Space Transportation System) – trzecia misja wahadłowca kosmicznego Challenger i ósma programu lotów wahadłowców.

Załoga[edytuj | edytuj kod]

(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)

Cel lotu[edytuj | edytuj kod]

Umieszczenie na orbicie geostacjonarnej indyjskiego satelity telekomunikacyjnego Insat 1B.

Przebieg misji[edytuj | edytuj kod]

Lot 8-dniowy z po raz pierwszy zrealizowanym nocnym startem i lądowaniem. Wprowadzono na orbitę geostacjonarną indyjskiego satelitę telekomunikacyjnego i wykonano szereg badań. Na pokładzie znalazło się 200 000 kopert okolicznościowych. Załoga była nieświadoma, że w pierwszej fazie lotu, po starcie groziła jej awaria mogąca mieć katastrofalne skutki. Po wyłowieniu z wody pomocniczych rakiet na paliwo stałe oraz przetransportowaniu ich do bazy NASA okazało się, że doszło do awarii prawej rakiety, w której ochrona żaroodporna stalowej dyszy silnika została prawie na wylot przepalona. Z zewnętrznej strony jest ona chroniona przed gorącymi spalinami przez warstwę ablacyjną o grubości 7,5 cm. Podczas 2 minut pracy silnika część warstwy wyparowuje, a jej grubość zmniejsza się o około połowę. Przy starcie STS-8 warstwa ochronna zbyt szybko wyparowała – pozostało 5 mm, co mogło doprowadzić do przepalenia dyszy. Efektem byłoby zmniejszenie ciągu silnika, zboczenie promu z kursu, a następnie destrukcja. Za przyczynę awarii uznano nieodpowiednią żywicę użytą do produkcji warstwy ablacyjnej w silnikach SRB. Wobec tej awarii wstrzymano następny lot wahadłowca planowany na 30 września[1].

Guion S. Bluford[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy czarnoskóry mieszkaniec USA poleciał w kosmos, przeprowadzając tam badania i obserwacje. Astronauta pochodzi z Filadelfii, gdzie jego ojciec był inżynierem, a matka nauczycielką. Od najmłodszych lat przejawiał zainteresowania modelarstwem, konstruując modele samolotów. Wstąpił do szkoły lotniczej, gdzie uzyskał licencję pilota. Wcielony do wojska, brał udział jako pilot w wojnie wietnamskiej. W roku 1978 obronił doktorat w Instytucie Technologii Lotniczej, a następnie złożył podanie o przyjęcie w poczet kandydatów do lotów w wahadłowcach. Był jednym z czterech czarnoskórych lotników szkolonych przez NASA. Bardzo dobre wyniki szkolenia spowodowały, że jako pierwszy z nich poleciał w kosmos[2].

Parametry misji[3][edytuj | edytuj kod]

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

Premier Indii, Indira Gandhi oddała w połowie lutego 1984 roku oficjalnie satelitę Insat 1B do użytku publicznego. Satelita służył telekomunikacji, zapewniał łączność telewizyjną i radiową, telefoniczna oraz był wykorzystywany do prognozowania pogody nad subkontynentem indyjskim, badań meteorologicznych, śledzenia wędrówek huraganów oraz co 30 minut fotografował cały półwysep i linię brzegową Oceanu Indyjskiego[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

  1. „Astronautyka” nr 2(132), 1984, s. 8-10.
  2. „Astronautyka” nr 5(129), 1983, s. 24.
  3. Mark Wade: STS-8 (ang.). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2013-10-03].
  4. „Astronautyka”. 136 (6), s. 24, 1984. Wrocław: Ossolineum. ISSN 0004-623X. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]