Dütsche Sprooch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)
Als en dütsche Shprooch deiht mer en de Weßeschaff övver de Shprooche jeede uß enen jannze Pöngel fun de Weßßjerrmaanische Shprooche klaßėfezėere. Dohzoh jenüüre Dousende vun de dütsche Dijalëkte, och de ripoaresche, de friisėsche, de bairėsche un vill mieh. De em Momang miihtß jekallte dütsche Shprooch es et su jenannte Shtandat-Dütsch, o koot „Dütsch“, woh mer em Vollek och „Huhdütsch“ för säät, och wann dat för dä Weßeschaffle jët ärsh unjenou dohää kütt, weil dä onger de huhdütsche Shprooche widder ene jannz Knubbel dütsch Shprooche vershteiht.
Dütsche Sprooche schwaadt mer en Dütschland, Österrich, Liechtenstein, Luxembursch, Deijle vun dä Schweijz, Namibia, Italie, Bellje un Dänemarrek, un en de EU, och emmer als Ampsshprooche. Nit amplesch jidd_et zehouf dütsche Shprooche övverall, bahl en jedem zwette Land op de Ääd kam_mer ein fenge.
Dä Artikel iss noh koot. Äwwä eä könnt bald enz länger sinn, wenn do mithilfs.
Jlich aanpakke? Dann loß jonn!
