Social-Democracy and Anarchism

Διεθνή | Αναρχική Ιστορία | Κριτική / Παρουσίαση Monday March 21, 2016 03:44 by Dmitri (trans. and edit.) - MACG (personal capacity) ngnm55 at gmail dot com

Αυτό το βιβλίο εξερευνά τις συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στην Πρώτη Διεθνή. Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ποικίλλαν σε μεγάλο βαθμό στην Ευρώπη των δεκαετιών 1860 και 1870. Οι στρατηγικές που υιοθετήθηκαν από τις διάφορες Ομοσπονδίες και τα Τμήματα της Διεθνούς Ένωσης Εργατών, ή IWA, αντικατόπτριζαν αυτή την πολυμορφία.

Rene Berthier, Social-Democracy and Anarchism in the International Workers’ Association 1864-1877

ISBN. 978-0-85036-719-5
Αγγλική μετάφραση από τα γαλλικά: A.W. Zurbrugg

Αυτό το βιβλίο εξερευνά τις συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στην Πρώτη Διεθνή. Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ποικίλλαν σε μεγάλο βαθμό στην Ευρώπη των δεκαετιών 1860 και 1870. Οι στρατηγικές που υιοθετήθηκαν από τις διάφορες Ομοσπονδίες και τα Τμήματα της Διεθνούς Ένωσης Εργατών, ή IWA, αντικατόπτριζαν αυτή την πολυμορφία.

Παρά το γεγονός ότι ο Μαρξ και ο Ένγκελς θεωρούνταν οι ηγέτες της Διεθνούς, υπήρχαν αρκετοί που δεν δέχονταν την ηγεσία τους. Τον Σεπτέμβρη του 1872 ένα έκτακτο συνέδριο έλαβε χώρα στο Saint-Imier (στην Ελβετία), το οποίο απέρριψε τις αποφάσεις που ελήφθησαν στο Συνέδριο της Χάγης από τον Μαρξ και τους φίλους του.

Ένα χρόνο αργότερα, έξι Ομοσπονδίες της IWA συναντήθηκαν σε ένα κανονικό Συνέδριο στη Γενεύη και υποστήριξαν την αρχή ότι η πολιτική οργάνωση πρέπει να είναι υποδεέστερη στην -οικονομική- οργάνωση στον χώρο εργασίας. Ο μεγάλος στόχος της IWA ήταν οι εργαζόμενοι να απελευθερωθούν μέσω του εαυτού τους.

Η συνεχιζόμενη IWA αγνόησε τα διατάγματα περί διαγραφών όσων διαφωνούσαν που εκδόθηκαν με την προτροπή του Μαρξ και του Ένγκελς από το Γενικό Συμβούλιο της IWA που είχε τη βάση του στη Νέα Υόρκη.

Οι Μαρξ και Ένγκελς ανακάλυψαν τελικά, ότι ήταν στρατηγοί χωρίς στρατό, απομονωμένοι και σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος του οργανωμένου εργατικού κινήματος.

Ο René Berthier εξετάζει την ιστοριογραφία αυτής της σύγκρουσης.

Μεγάλο μέρος της συνεχιζόμενης IWA εμπνεύστηκε από τον Μπακούνιν και τις ιδέες του. Ο Μπακούνιν υποστήριξε την προτεραιότητα της εργατικής αλληλεγγύης. Αλλά η Διεθνής αυτή που ιδρύθηκε το 1872 δεν ήταν ακριβώς μια αναρχική Διεθνής. Ο αναρχισμός γεννήθηκε πέντε περίπου χρόνια αργότερα, όταν ο Μπακούνιν ήταν ήδη νεκρός. Μάλλον, η υιοθέτηση του αναρχισμού από τα απομεινάρια της IWA σηματοδότησε μια ρήξη με τον “μπακουνισμό”.