Να τι πιστεύω λοιπόν για όλο αυτό: είμαστε πλήρεις, με ή χωρίς σύντροφο, με ή χωρίς ένα παιδί. Έχουμε την ευκαιρία να αποφασίσουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας τι είναι όμορφο όταν πρόκειται για το σώμα μας. Η απόφαση είναι αποκλειστικά δική μας. Ας πάρουμε αυτή την απόφαση για τους εαυτούς μας αλλά και για τις νέες γυναίκες σε αυτόν τον κόσμο, που μας βλέπουν ως παράδειγμα. Ας πάρουμε αυτή την απόφαση συνειδητά, χωρίς το θόρυβο των σκανδαλοθηρικών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Δεν χρειάζεται να είμαστε παντρεμένες ή μητέρες για να είμαστε πλήρεις. Έχουμε την ευκαιρία να καθορίσουμε το δικό μας «Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» για τους εαυτούς μας.
Γίνεται πασίδηλο πως αντικειμενικός σκοπός της παρούσας συγκυβέρνησης δεν είναι να δρομολογηθούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και στον οικονομικό τομέα που θα επιταχύνουν της έξοδο της χώρας από την κρίση, αλλά να διατηρηθούν με κάθε κόστος, οικονομικό και κοινωνικό, οι συνθήκες που αναπαράγουν την πολιτική τους κυριαρχία. Για την παρούσα συγκυβέρνηση φαίνεται να έχει μικρή σημασία πόσες επιχειρήσεις θα κλείσουν, ή πόσοι συμπολίτες μας θα εκπατριστούν προς εύρεση εργασίας σε άλλες χώρες. Κύρια επιδίωξη παραμένει η διατήρηση του υπερμεγέθους κρατικού μηχανισμού και των εμπεδωμένων νοοτροπιών με κάθε μέσο και κόστος.
Και το πρόβλημα φυσικά δεν είναι η ελλειμματικότητα. Αν δεν υπήρχαμε όλοι οι ελλειμματικοί γονείς μάλλον θα έπρεπε να μας επινοήσουμε, για να συνεχίσει η κοινωνία να πηγαίνει μπροστά, όσο τα μέλη τους μάχονται για το πιο ολοκληρωμένο και το καλύτερο. Το πρόβλημα είναι αυτή η τυφλή θεωρία που λέει ότι το ένστικτο του γονιού είναι πάντα καλό, τη στιγμή που τα συστατικά του πολλές (πάρα πολλές φορές) είναι τόσο ισχυρά και ανεξέλεγκτα που επισκιάζουν ακόμα και μόρφωση, καλλιέργεια, σπουδές και τις συνειδητές αποφάσεις που πήραμε την προηγούμενη εβδομάδα, ότι δε θα χάσουμε την υπομονή μας μπροστά στο ξέσπασμα ενός δίχρονου παιδιού, ότι δε θα αφήσουμε την κούραση να υπαγορεύσει τη συμπεριφορά μας.
Η περιπέτεια της 6μηνης διαπραγμάτευσης του 2015 και του δημοψηφίσματος στοίχισε στη χώρα μας πολλά δισ. ευρώ και οδήγησε την οικονομία τουλάχιστον 2-3 χρόνια πίσω, καθιστώντας τα μέτρα που έπρεπε να παρθούν πολύ σκληρότερα του αναμενομένου. Κόστισε, μεταξύ άλλων, 7 μονάδες ανάπτυξης του ΑΕΠ που χάθηκε (βάσει των προβλέψεων της Κομισιόν), 6 δισ. περικοπών συντάξεων και νέων εισφορών/φόρων, 99 χρόνια εκχώρησης της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο Αποκρατικοποιήσεων, 86 δισ. νέου δανειακού προγράμματος στήριξης της χώρας, 45 δισ. επιπλέον εκροής καταθέσεων, 18 δισ. ζημιάς για το Δημόσιο από την μείωση της αξίας των ελληνικών τραπεζών μετά τα capital controls, κ.α.
Η κυβέρνηση του κεντροαριστερού μεταρρυθμιστή Ματέο Ρέντσι αντιμετωπίζει διπλή πρόκληση. Η ανάκαμψη της ιταλικής οικονομίας, η οποία έχει συμπληρώσει μία δεκαετία σχεδόν απόλυτης στασιμότητας, εμποδίζεται από την κρίση του ιταλικού τραπεζικού συστήματος, η οποία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας πρέπει να μεθοδεύσει τη στήριξη του ιταλικού τραπεζικού συστήματος με δημόσιο χρήμα της τάξης των 50 δισ. ευρώ ή να εφαρμόσει τους κανόνες του bail-in που ισχύουν για τις χρεοκοπημένες τράπεζες από την 1η Ιανουαρίου του 2016.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι ποιος θα ηγηθεί. Αυτό θα το δείξουν τα μέλη της παράταξης ή η ίδια η κοινωνία αν κατέβει η Κεντροαριστερά διασπασμένη στις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν αυτές. Σημασία έχει να μη φοβηθούμε τη συζήτηση για το παρελθόν. Να μιλήσουμε για όσα κατάφερε ο χώρος και να ασκήσουμε κριτική σε όσα δεν μπόρεσε να πετύχει. Οφείλουμε να ασχοληθούμε με τα προβλήματα της κοινωνίας και σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές να δημιουργήσουμε νέους ορίζοντες απέναντι στην κυριαρχία των συντηρητικών της Ευρώπης και των αγορών που δεν υπολογίζουν τον απλό πολίτη, ο οποίος πλήττεται από την Κρίση.
Σημασία έχει ότι αυτό το παραμύθι δεν είχε happy and... και πλέον όλοι έχουν εξαναγκαστεί να προσγειωθούν στην ανώμαλη -έτσι και αλλιώς- σκληρή πραγματικότητα! Η οργανωμένη ομογένεια δεν υφίσταται! O Ελληνισμός της Διασποράς, και εν προκειμένω εκείνος της Αμερικής, πρέπει πρώτα να βρει τρόπους να επιβιώσει. Να έχει πολιτιστική και πολιτισμική και κυρίως θρησκευτική συνέχεια. Στα ήθη. Τις παραδόσεις. Τα έθιμα. Κυρίως τη γλώσσα που χάνεται από γενιά σε γενιά... ήδη διανύουμε την τέταρτη προς πέμπτη γενιά, στα περίπου 200 χρόνια ενεργούς ιστορικής παρουσίας των Ελλήνων στην Αμερική και η ελληνική γλώσσα χάνεται.
Η Jennifer Aniston δεν είναι έγκυος. Η κόρη όμως του γείτονά μου, του κ. Μάκη είναι ας μην την κυνηγούν οι παπαράτσι, οι δημοσιογράφοι και οι κομμώτριες του Beverly Hills. Ξεσπάθωσε η Ελληνοαμερικανίδα σταρ η οποία σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες που έχω πριν γράψει το blog της στη Huffington Post, έφαγε τραχανά με αποτέλεσμα να συγκινήσει την υφήλιο με το κείμενό της ( επιστημονικά ο τραχανάς σου ανοίγει το μυαλό ντε). Από την πλευρά της η κόρη του κ. Μάκη έφαγε και σήμερα τραχανά καθώς με τα 420 Ευρώ που παίρνει από το σούπερ μάρκετ που εργάζεται αναγκάζεται να ζει λιτά.
Πρώτα πρώτα, θα ήθελα να ξέρω ποιο είναι το κίνητρο του δρ. Ιωαννίδη, σε αυτόν τον ανελέητο πόλεμο εναντίον της Ελλάδας και του λαού της. Πριν από λίγο καιρό θα πίστευα ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μια προσπάθεια να προσφέρει εποικοδομητική κριτική, έτσι ώστε τα πράγματα να πάνε καλύτερα στο μέλλον. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης του είναι καταστροφικό, ισοπεδωτικό, όχι εποικοδομητικό. Αναλογιζόμενος τα κίνητρά του, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πιθανόν πάσχει από το «σύνδρομο του επιτυχημένου μετανάστη» (ΣΕΜ), ένα σύνδρομο που εντοπίστηκε και περιγράφεται εδώ για πρώτη φορά.
Οι άνθρωποι αυτοί διατείνονται καθημερινά ότι είναι αριστεροί (συχνά-πυκνά πλέον προκαλώντας πικρό γέλωτα) όμως δεν υποπτεύονται ότι, ακόμα κι αν κάποτε υπήρξαν, αριστεροί πλέον δεν είναι. Ακριβώς λόγω του ανομολόγητου δογματισμού τους δεν μπορούν φυσικά και να σκεφτούν κάτι πέρα από το μικρόκοσμο του λεγόμενου «αριστερού Ευρωπαϊσμού» -ρεύματος που, όπως και η κλασική Σοσιαλδημοκρατία των τελευταίων δυο δεκαετιών, μέρα με τη μέρα γίνεται συνώνυμο, αν όχι ταυτόσημο με το εγχείρημα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού της καταστροφής. Την πορεία αυτή δεν την επιλέγουν βέβαια, ούτε και τους ευχαριστεί. Όμως τους είναι εντελώς αδύνατο να της αντιταχθούν διότι, πολύ απλά, δεν έχουν τα απαραίτητα πολιτικά εργαλεία.
Κατ' αρχήν το θέμα της οπλοκατοχής θα πρέπει να αντιμετωπίζεται μέσα στα εθνικά πλαίσια, άλλα είναι τα χαρακτηριστικά της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ και άλλα επί παραδείγματι στην αγαπημένη χώρα-μοντέλο του λόμπι των όπλων, την Ελβετία. Στην περίπτωση των ΗΠΑ υπάρχει η παράδοση στο όπλο, υφίσταται μία gun culture, ουσιαστικά η Αμερικανική ιστορία είναι συνυφασμένη με όπλα-σύμβολα, όχι μόνο πυροβόλα αλλά και αγχέμαχα (βλέπε Alamo) από τον καιρό των πιονέρων έως τις μέρες μας. Η Ελβετία, αν και χώρα με μεγάλη παράδοση στην κατασκευή όπλων, έχει υιοθετήσει το δόγμα της ολικής αντίστασης έναντι κατοχής από ξένη δύναμη και η κατοχή όπλων από τους Ελβετούς εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο.
Η απλή αναλογική κατά τη γνώμη μου σίγουρα δεν βολεύει τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνησή του, ούτε όμως μπλοκάρει και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να τον διαδεχθεί όταν και όποτε γίνουν εκλογές. Άλλωστε το μήνυμα των τελευταίων συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων, αλλά και η αστοχία των δημοσκοπήσεων δείχνει ότι όποιος θέλει να γίνει πρωθυπουργός θα πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει την πολιτική συναίνεση κομμάτων και παρατάξεων, καθώς δύσκολα θα γυρίσουμε στο παρελθόν των μονοκομματικών κυβερνήσεων. Έχουν ευθύνη οι πολιτικοί έστω και αυτήν την δύσκολη εποχή, να προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με την κοινωνία και αυτό μπορεί να γίνει σίγουρα μέσα από ένα δίκαιο και αντιπροσωπευτικό εκλογικό σύστημα.
Στο ερώτημα «ποιο δρόμο να ακολουθήσω;» ή «τι πρέπει να πράξω;» έχουν κατά καιρούς δοθεί ποικίλες απαντήσεις. Πριν από τον Αριστοτέλη (αλλά και μετά από αυτόν) οι περισσότερες εξ αυτών ήταν πάνω κάτω της μορφής: «κάνε αυτό που προστάζει ο θεός, ή εκείνο που επιβάλλει η φύση, ή ό, τι απαιτεί η στιγμή». Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που μεθοδικά και τεκμηριωμένα μας προτείνει να κάνουμε αυτό που συνάδει με την λογική μας φύση. Συγκεκριμένα, στο ερώτημα «τι πρέπει να πράξω;» απαντά: «Κάνε αυτό που θα επέλεγε ο ενάρετος άνθρωπος». Και ποιος είναι αυτός; «Εκείνος που διακρίνεται από τις αρετές». Και τι είναι πάλι ετούτες; «Γνωρίσματα του χαρακτήρα που μας οδηγούν στην ευδαιμονία».
Στις 20 Μαρτίου 2003 ξεκίνησε η εισβολή των Η.Π.Α ενάντια στις δυνάμεις του Σανταμ Χουσεΐν. Η εισβολή ολοκληρώθηκε τον Μάιο με την πτώση της Βαγδάτης. Ωστόσο παρά την πτώση του καθεστώτος η εισβολή γρήγορα εξελίχθηκε σε πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία. Ιδιαίτερα, από τον Σεπτέμβριο 2003 Αμερικανοί στρατιώτες μάχονταν τον πόλεμο του Μπους στο Ιράκ, τον οποίο ο ίδιος την 7η Σεπτεμβρίου 2003 συνδύασε με τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία σε μια ομιλία του στην οποία αναφέρθηκε στην τρομοκρατία 24 φορές. Λίγο καιρό μετά την ομιλία ο πρόεδρος Μπους κατέθεσε πρόταση στο Κογκρέσο για χρηματοδότηση ύψους 87 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αποκατάσταση του Ιρακινού κράτους και τη δημιουργία Ιρακινού στρατού.
Μπορείτε να φανταστείτε ένα μεσογειακό άνθρωπο στα μέρη μας να μη μπορούσε να μεταβολίσει αγελαδινό γάλα ή κρέας ή αιγοπρόβειο; Ή τον Αμερικάνο Λατίνο να μη μεταβολίζει γάλα, κρέας λάμα ή έναν Εσκιμώο που δε μπορεί να μεταβολίσει κρέας από φάλαινα; Ότι θα εμφανίζονταν τυχαία, γενετικά, άτομα που δεν θα είχαν αυτήν την ικανότητα, για παράδειγμα να μη μπορεί ένας Εσκιμώος να μεταβολίσει τροφή από φάλαινα, είναι σίγουρο. Τα άτομα αυτά όμως πέθαιναν πριν προλάβουν να μεγαλώσουν. Γιατί χωρίς αυτή την τροφή δεν επιβιώνεις στο Βορρά.
Ένας ακόμη πολύ γνωστός κάτοχος της έδρας από το 1932 ήταν ο νομπελίστας Φυσικός Πολ Ντιράκ, με πολύ σημαντική συνεισφορά στην Κβαντομηχανική. Ο Ντιράκ διαδραμάτισε έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Σύγχρονης Φυσικής αλλά είχε επίσης και μια πολύπλευρη προσωπικότητα, όντας αρκετά πολιτικοποιημένος, ανθρωπιστής και φιλειρηνιστής. Ήταν τόσο ήπιος και μετριόφρων ως χαρακτήρας, που είχε χαρακτηριστεί από τον μεγάλο Φυσικό Νιλς Μπορ ως «την πιο αγνή ψυχή στη Φυσική».
Μεταρρυθμίσεις λοιπόν, δεν είναι όλα τα αντιαναπτυξιακά μέτρα της υπερφορολόγησης σε ιδιώτες και επιχειρήσεις που έχουν θεσπιστεί. Σίγουρα δεν είναι η κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα, επιδομάτων και οι ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα που ακούγονται για το φθινόπωρο. Η εφαρμογή των μέτρων αυτών θα αποτελέσει την ταφόπλακα για την πραγματική οικονομία και την αγορά, όπως έγινε και με τον δημόσιο τομέα. Μεταρρυθμίσεις αντίθετα είναι η προώθηση ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού συστήματος εκπαίδευσης. Ενός σύγχρονου συστήματος υγείας για όλους. Μεταρρύθμιση αποτελούν τα κίνητρα για αύξηση των επενδύσεων.
Ένας εβδομηντάρης Ιταλός ξεπροβάλει στο παράθυρο και κρατάει την μπάλα παραμάσχαλα σαν τερματοφύλακας. Λευκή φανέλα αμάνικη και μαλλιά λιπαρά. Έχει ακόμα αρκετή ένταση στα σωθικά του κι απ' το σπάσιμο στη φωνή υποψιάζεται κανείς μια οργή που του 'χει ξεμείνει απ' την εφηβεία. «Μου σπάσατε τον Νίκολα και τον Λούκα!», ωρύεται. Ονόματα αγίων, ονόματα παιδιών. Έπειτα, στέκεται ακίνητος και δε φωνάζει άλλο. Ίσως να ταξιδεύει στο χρόνο, ίσως να θυμάται τον Λούκα και τον Νίκολα στην ηλικία αυτών των παιδιών να κλωτσούν μια μπάλα στο πλακόστρωτο.
Στους αγώνες Σκανταλόπετρας 2016 μπορούν να χαρούν και να συμμετέχουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, ωστόσο είναι απαραίτητη μια ιατρική βεβαίωση που θα δίνεται και επί τόπου, μετά από τις απαραίτητες εξετάσεις. Πέρα από τις ερασιτεχνικές συμμετοχές ένας μεγάλος αριθμός από αθλητές, Έλληνες και ξένους, έχουν ήδη δηλώσει ότι θα κατέβουν στο νησί, κάποιοι μάλιστα από αυτούς με κρυφό ή φανερό στόχο να σπάσουν όλα τα ρεκόρ! Στην Σκανταλόπετρα μοναδικός αντίπαλος είναι το σώμα, αυτό πρέπει όχι μόνο να πειστεί, μα και να ακολουθήσει τις επιθυμίες του μυαλού.