Willy Derby Aan de muur van het oude Kerkhof 1930

• Report rights infringement
• published: 08 Jun 2015
• views: 933

Willy Derby Willy Derby werd in 1886 geboren als 3de kind in het arme gezin Dieben, dat een eenkamerswoning had in Den Haag. Er kwamen nog 2 kinderen bij en de jongste daarvan was Lodewijk, die later als Lou Bandy enorm bekendheid zou krijgen. De kinderen gingen op school bij de bekende onderwijzer Jan Ligthart, maar moesten er weer zo gauw mogelijk af om voor 7 monden mee de kost te gaan verdienen. Willy werkte hier en daar en overal, maar kon het nergens vinden en ging tenslotte als leerling hofmeester naar zee. Voor de grap trad hij eens op in een zeemanscabaret en toen ging er bij hem een lichtje branden. Zou hij niet iets kunnen bereiken met liedjes zingen? Hij was rond de 30 jaar toen hij er serieus aan ging denken en wel met zijn broer Lodewijk die ook al 12 banen en 13 ongelukken achter de rug had. Ze besloten het te gaan proberen als komisch duo voor zang en dans. Lou was het, die hun achternaam binenste buiten keerde en van Dieben, Bandy maakte. Erg lang bleven de Bandy Brothers niet bij elkaar. Elk apart kon al niet zo best zingen, tezamen kwam er nog minder uit. Dus zeiden ze elkaar vaarwel in een broederlijke ruzie. Lou behield de naam Bandy, Willy maakte er Derby van en hun wegen gingen uiteen. Merkwaardig is het, dat deze twee doorzetters, allebei zonder enige opleiding, samen begonnen en toch elk een andere weg gaande, ieer voor zich aan de top van het vaderlandse amuzement belandde. Voor beiden was er plaats in de theaters en zij profiteerden vooral van van de toendertijd nieuwe rage: optreden in bioscopen tussen het voorprogramma en de hoofdfilm. Willy werd het middelpunt van het variété en verwierf roem met liedjes als "Het fiere schooiershart", "Aan de muur van het oude kerkhof" en "Moeder" en om niet te vergeten zijn sterkste levensliedje "Scheiden doet lijden". De titel van dit liedje staat op zijn grafsteen. Ongeveer 25 jaar stond Willy Derby, steeds groter wordend en tenslotte een vermogend man geworden, op de planken. Een hartkwaal echter ondermijnde hem. In de oorlog bleef hij nog doorzingen waar het nog kon. Hij bracht de bezetters tot woede met liedjes als "Op de Grebbeberg" en "Verloochen nooit je vaderland". Dat bracht hem tot twee keer toe in de gevangenis. Maar Willy kwam terug en zong ten bate van zijn Joodse collega's. In de winter van 1943-44 verergerde zijn kwaam: hij kon de medicijnen die hij nodig had, niet meer kopen. Op 6 april 1944 trad hij voor het laatste op, drie dagen later overleed hij na een bezoek aan goede vrienden, dat hem teveel had ingespannen. Tot nu toe is Willy Derby onvergetelijk gebleven en zijn platen worden nog steeds gevraagd in vele verzoekprogramma's.