CAN AKIN FOTOGRAF SANATCISI IZMIR SIRINCE KOYU

• Report rights infringement
• published: 13 Nov 2007
• views: 8726

http://www.turklider.org/TR/EditModule.aspx?tabid=1038∣=8373&ItemID;=8775&ItemIndex;=4 CAN AKIN "MEVLANA KONULU FOTOĞRAFLARI" İZMİR FRİDA SANAT EVİNDE: Yüz yıl önce Şirince 4 ila 5000 nüfuslu önemli ... (more) Added: November 12, 2007 Yüz yıl önce Şirince 4 ila 5000 nüfuslu önemli bir Rum yerleşimi idi. Şirince doğumlu Yunanlı yazar Dido Sotiriou'nun Benden Selam Söyle Anado- lu'ya adlı romanı, Şirince'de mübadele öncesi dönemin yaşantısından ilginç bir kesit sunar. Köyün Kırkınca olan eski adı Rum söyleyişiyle Kirkince şeklini aldı. Türkler tarafından Çirkince olarak telaffuz edilen isim, 1930'larda İzmir valisi Kazım Dirik Paşa emriyle Şirince'ye çevrildi. 1923-24 nüfus mübadelesinde boşaltılan köye, Makedonya'nın Kavala bölgesinden gelen muhacirler yerleştirildi. Cumhuriyet döneminde iç göç nedeniyle nüfus azaldı. 1950'lere dek 2000 - 3000 nüfuslu bir belediye olan Şirince'de bugün yaklaşık 700 kişi yaşamaktadır. Gidenlerin çoğu Selçuk'a yerleşirken köydeki evlerinin işe yarar kısımlarını söküp götürdükleri için Şirince'nin mimari birikiminin bir kısmı kaybolmuştur. Köyün üst tarafındaki çıplak tepeler 1960 tarihli fotoğraflarda mamur, güzel mahalleler olarak görülmektedir. Köyün başlıca gelir kaynakları şeftali, üzüm ve zeytindir. Ayrıca elma, ceviz, incir ve az miktarda tütün yetiştirilir. Kıyamet ya da "Geçiş" olayında Anadolu'nun önemi çok büyük. En önemlisi "Işık Bedenliler" adlı üstün ruhsal varlıklar, 5. boyuttan gelen uzay gemisi formunda bir araçla Şirince'ye inecekler hatta Hz. İsa'da bu araç veya gemide olacak. İnanışa göre, Hz. İsa'nın gelmesi normal çünkü bu geliş Hz. Muhammed tarafından da bildirilmiş. Söz konusu araç, iki kez gelecekmiş, 2008 ve 2011 yıllarında. İlkinde bir saat kadar görülecek, ikincisinde ise tüm dünya izleyecek. Kimlerin araca binecekleri ise belirsiz, mesajlara bakılırsa pozitif enerjisi yüksek ve hazırlıklı olanlar Yeni Çağ'ı göreceklerine inanılıyor.. The first settlement of the village now known as Sirince probably occurred after the collapse of Ephesus, when a small group of people left the city and moved to the mountains. Monastery ruins in the area-small, relatively unimpressive structures-date back to the 11th, 12th, and 13th centuries. Old maps show the village's name variously as Kyrkindje, Kirkindsche, Kirkidje, Kirkica, Kirkinca-which may date from these monastic settlements-but the village's more well-known name before Sirince was actually Çirkince. The origin of this name is not known for certain, but it is rumoured that it was chosen more than 600 years ago to conceal the village's existence and attractiveness from people who lived in the valley below. During the 15th century, or the "Aydinogullari period," a group of freed Greek slaves chose to settle here. When they were asked if their new home was a nice place, their answer was "çirkince," namely ugly place. This name remained unchanged until a 1926 visit by the Governor of Izmir, Kazim Pasa. When he saw the village's beautiful setting, he declared the name would henceforth be "Sirince," namely lovely place. "Çirkince" appears in deed registrations from the 16th century, after the arrival in the area of Turks and the settlement of Ayasuluk. The oldest international travel reports of the village date back to Edmund D. Chishull, who toured Anatolia between September 1698 and February 1702. In his book Turkey Travels and Return to England he writes about leaving Tire on April 30, 1699, bound for Ephesus. In those days, the only nearby place to stay was apparently in the village of "Kirkinca" (Sirince). Chishull and his companions arrived in the village on horseback, climbing up through the valley. He wrote: "... we followed a valley from Ephesus castle upwards. It was a 1.5-hour-long, tiresome but pleasant journey between two hills with a stream running. We were met with trees of various species with their pleasant and inviting dark shade." Chishull and his party stayed in tents set up by their guides. The following day he toured the village and noted that the entire population was Christian. The earliest demographic information recorded about the village dates from 1919. This first census reveals that 11,100 Muslims, 9,000 Greeks, 79 Armenians, and 145 Jews were living in the area. Most of the Greek portion of the population-about 50%-lived in what is today known as Sirince, as well as in Güzelçamli and Kusadasi centre. Sirince churches were governed from Aydin. The church district was called Heliopolis, or "sun city"; it extended from Torbali to Birgi and included Denizli and Fethiye. Confirmation of this can be seen in the carvings at the entrance of the recently refurbished St. Yanni's Church, which clearly state that the church reported to Heliopolis. Can Akın