lost austronauts

LOST ASTRONAUTS
electronic space music
electro dub / space reggae / sci-fi electro

mixed and compiled by

dj crystal zero and sissy stardust

from Void Network
+
void art / visual art video projections

WEDNESDAY 3 OCTOBER 2007 at astron , 3 Taki St./Psiri/Athens
starts 10.00
free entrance

You are all invited

in this space travellers meeting point
Please forward this message

to all the good people from the space tribes

Global Earth Academy / Open Invitation

Global
Earth Academy

S.O.S. This is a global warning / this is an open invitation

We would like to see people, common interesting people from different cultures, ages and backgrounds, people with common interests that would form new networks of relations, webs of a new way of social life based on interdependence, empathy and wisdom and standing antagonistically to a world of apathy, ego, greed, fear, lies, and boundaries. We would like to see affinity groups, open meeting points, collective experiences, great piratical adventures, new myths and fairytales, wonderful nights and inspirational daydreaming, future revolutionary visions and extremely powerful ecstatic collective moments.

We would like to see anti-dogmatic open-hearted people that have the ability to challenge themselves, to challenge their knowledge, to challenge their way of life, to challenge their societies, the public institutions and to challenge all governments.

We would like to see companies of friends that fight against capitalistic companies for a better life on planet Earth for everybody.

From now on all friendship will be Revolutionary

The main project of Global Earth Academy is to bring physically together creative people wishing to engage with these issues, help each other be better prepared to form and enforce their dreams, provide a close network of friends for future collaborations and support.

Our plan is whilst exploring our planet Earth stay in a series of natural and urban locations, meet up with like minded positive revolutionary people from all over the world, spending anything between a few days or a few months teaching each other, learning through experiential collaborative projects, exchanging information and inspiration, creating, sharing, growing and built up together a great free open public festival as a conclusion of this meeting.

Our day programe is simple : Every individual, being both student and teacher, aiming to posses the collective knowledge of the whole group. Sharing and exchange of practical information, technologies, artworks and skills in the mornings, putting it in creative collaborative practice in the afternoons and spending celebrative free time in the evenings. At the end of each Global Earth Academy residency the results of all the cross platform collaborative projects will be presented in the form of an interactive artistic show allowing for the open public social interaction with the local community and the wider world.

Skills to exchange and put in practice: media, photography, music, painting, drawing, sculpture, performance, graphics, fashion, design, theatre, dance, poetry, political philosophy, anthropology, spiritual cultivation, confidence, determination, science, electronics, software, sustainable living, culture jamming, moneyless urban survival, squatting, wilderness survival, zen aikido, reiki, meditation, nutrition, health, communication, philosophy, economics, anti-business, piratic managing, traveling, collaboration, Kosmo-Political Consciousness, happiness, empathy, wisdom...

This message is sent from Global Eye and Void Network to almost any other person on this Planet

Global Eye:
http://www.myspace.com/globaleye

Void Network (Theory, Outopia, Empathy, Ephemeral Arts):
http://voidnetwork.blogspot.com

contact: voidinternational@gmail.com

Void Art / Inner Space Art by Anastasios Sagris

Void Art / Inner Space Art is a lecture-manifesto by Anastasios Sagris written as a theoritical background for Void optical Art Laboratory. Soon will be translated in English

ΤΕΧΝΗ

ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ /

ΤΕΧΝΗ

ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ

(Για την επανανοηματοδότηση της Αφηρημένης Τέχνης και την κατασκευή Καταστάσεων)

Μια διάλεξη του Αναστάσιου Σαγρή
στα πλαίσια των Ανοιχτών Διαλόγων
με το Κενό Δίκτυο (Θεωρία, Ουτοπία, Συναίσθηση, Εφήμερες Τέχνες),
το Εργαστήριο Οπτικής Τέχνης του Κενού
και το Global Eye Collective(London Void Network)

Αυτό που ονομάζουμε «Τέχνη του Κενού» (Void Art)
ξεπηδά από το Άπειρο σαν φωτεινός δρόμος, σαν κυματισμός, σαν λάμψη, σαν διαισθητική κοσμοαντίληψη…Μπορείς να το ονομάσεις «Αφηρημένη Τέχνη του Εσωτερικού Διαστήματος» (Inner Space Abstract Art) ή ίσως «Τέχνη της Απροσδιοριστίας». Όπως και αν το ονομάσεις όμως, αυτό θα παραμείνει καθαρό από κάθε «όνομα», κάθε «πιστεύω», «ιδέα», «ουσία», «άποψη», «εντύπωση», «αποτέλεσμα» ή «τελικό συμπέρασμα».

Μικρο-στιγμές της Όρασης παρακολουθούν μικρο-παλμούς της καρδιάς / φευγαλέες εντυπώσεις και αποσπασματικές νοηματοδοτήσεις του ακατανόητου / τρυφερά παράδοξα / χαμόγελα των ερωτευμένων και αγκαλιάσματα των εραστών και των φίλων / η δύναμη της έκρηξης ενός πυροτεχνήματος / οι μακρινές ιαχές από τα ουρλιαχτά των διαδηλωτών και των φυλακισμένων/ ένα λουλούδι που ανθίζει στους δρόμους μιας πόλης / το γυαλί που θρυμματίζεται σε χίλια κομμάτια και ανασυντίθεται ξανά / η σκοτεινή ύλη που μέσα της κυλάνε όλες οι ιστορίες, οι μορφές και οι σκέψεις.

Ο Nagarjuna, βουδιστής σκεπτικιστής φιλόσοφος και θεμελιωτής της Σχολής της Κενότητας του Μέσου Δρόμου, το δεύτερο αιώνα μετά Χριστών έλεγε : «Δεν μπορεί να ονομαστεί Κενό, ούτε μη-Κενό, ούτε και τα δύο, ούτε κανένα. Έτσι ώστε όμως να επισημανθεί, ονομάζεται «Το Κενό».

Ο Ζεν ποιητής έλεγε : «Κάθισε ήσυχος, κάνε τίποτα, τα σύννεφα θα περάσουν, Πρώτα θα έρθει η Άνοιξη, μετά το καλοκαίρι».

Ο William S. Baroughs έλεγε: «Σε μια εποχή ταχύτητας, βίας και ανταγωνισμού το πιο επαναστατικό πράγμα είναι να καθίσεις ακίνητος και να παρατηρήσεις τη φύση των φαινομένων»

Αυτό που ονομάζουμε
«Τέχνη του Κενού / Τέχνη του Εσωτερικού Διαστήματος» δεν έχει ανάγκη για να εκφραστεί και να αναδειχθεί κανένα κριτικό της τέχνης, κανένα γκαλερίστα, κανένα θεατή, καμιά αναγνώριση, κανένα μουσείο, καμιά «αγορά της τέχνης». «Τέχνη του Κενού» είναι η κατανόηση της αλληλεξάρτησης, μια στιγμή, ένα βλέμμα, είναι η λάμψη από τα δάκρυα αποχωρισμού των αγαπημένων, είναι η δύναμη παρατήρησης της Απεραντοσύνης και η εκστατική ενατένιση, το ιερό δέος προς το άγνωστο και προς το θαύμα της Ζωής, όπου αυτή και αν εμφανίζεται ως μια απέραντη μεγαλειώδης θάλασσα των στιγμών.

Όλοι οι άνθρωποι σε αυτό το περιορισμένο ανθρώπινο κόσμο ζούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ταχύτητα, βία, ανταγωνισμό, εκμετάλλευση και αγώνα για ατομική επιβίωση. Αυτό φέρνει σαν αποτέλεσμα η ήδη υπάρχουσα εξειδίκευση η οποία χαρακτήριζε τις ανθρώπινες δραστηριότητες και τις κοινωνικές συνθήκες εδώ και αιώνες στην εποχή μας πλέον να φαντάζει σαν μονόδρομος, ένας μονόδρομος μάλιστα μεγάλων ταχυτήτων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την κατάσταση του «διαχωρισμένου όντος». Ένα ον που ξέρει πολύ καλά αυτό που κάνει και κάνει μόνο αυτό, ένα ον που ξέρει πολύ καλά αυτό που ξέρει και ξέρει μόνο αυτό, ένας μοχλός της παραγωγικής διαδικασίας, ένα ον που ξέρει καλά αυτό που πρέπει να κάνει, περισσότερο διαμορφωμένος παρά μορφωμένος, ένα ον που ξέρει τι θέλει αλλά κυρίως ξέρει τι θέλουν, τι περιμένουν οι άλλοι από αυτόν.

Αρνούμαστε ότι ο διαχωρισμένος καλλιτέχνης είναι ένα ολοκληρωμένο Ον.
Ο καλλιτέχνης που ενδιαφέρεται για το χώρο των «τεχνών και των γραμμάτων» και των επιχορηγήσεων, αυλοκόλακας υπουργείων και ευτραφών ιδιωτών ή καλλιτέχνης που μουχλιάζει στα υπόγεια εργαστήρια παλεύοντας με τα τέρατα των ψυχώσεων του ή ο καταραμένος καλλιτέχνης που αυτό-πυρ-πωλείται για χάρη της τέχνης του και των υπνωτισμένων θεατών του.

Αρνούμαστε ότι ο διαχωρισμένος επιστήμονας είναι ένα ολοκληρωμένο Ον.
Αιώνιος μελετητής μιας υπερσυγκεκριμένης λεπτομέρειας του οτιδήποτε, αφιερωμένος σε ασταμάτητες επαναθεωρήσεις αφηρημένης και εφαρμοσμένης θεωρίας, κατασταλαγμένος υλιστής, θετικιστής επιστήμονας που πιστεύει στη σωτηρία του είδους μέσω της ανάπτυξης και της τεχνολογίας.

Αρνούμαστε ότι ο διαχωρισμένος φιλόσοφος ή ο ανθρωπολόγος, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος είναι ένα ολοκληρωμένο Ον. Κλεισμένος για χρόνια στα γραπτά και τις αναγνώσεις του, ακοινώνητος κριτής της κοινωνίας, νεκρός αναλυτής της ζωής ή άλλοτε γραφιάς διανοούμενος εφημερίδας και καθιερωμένων περιοδικών με τον αέρα του επιτυχημένου καθώς αναπαράγει ένα δυστυχισμένο κόσμο με την κοινωνική συναίνεση και αναλύει την κοινωνική δυστυχία ως παρακμή.

Αρνούμαστε ότι ο διαχωρισμένος πολιτικός είναι ένα ολοκληρωμένο Ον.
Πολιτικά κόμματα παιχνίδια δύναμης, συναλλαγής και εξαπάτησης, παιχνίδια δύναμης, ρόλοι και καταξίωση, ξύλινη γλώσσα ψεύτικη, επιτυχία και καταξίωση, λαγνεία της εξουσίας κυριαρχία και έλεγχος των μαζών…και τελικά, ο ίδιος δέσμιος των ανωτέρων του και οι ανώτεροι του δέσμιοι των συμφερόντων, της διαχείρισης, της διεκπαιρέωσης και της αναπαραγωγής της ανισότητας.

Τι όμως ονομάζουμε ολοκληρωμένο Άνθρωπο;
Ονομάζουμε ολοκληρωμένο Άνθρωπο αυτόν που γνωρίζει να είναι στοχαστής, ερευνητής, εξερευνητής του αγνώστου, καλλιτέχνης εκφραστής του απείρου, φίλος, εραστής, σύντροφος και επαναστατημένος, εξεγερμένος ποιητής, πράτωντας και εκφράζοντας την ελευθερία και τον αγώνα όλων. Ονομάζουμε ολοκληρωμένο Άνθρωπο τον Αφυπνισμένο, αυτόν που ξύπνησε μέσα στην νύχτα των άλλων, μέσα στη δυστυχία των άλλων, μέσα στους προσωπικούς του φόβους και την ατομική του άγνοια, αυτόν που ξύπνησε μέσα στις συνθήκες, τις καταστάσεις, τις διαδικασίες και κατανόησε την αλληλοσυσχέτιση των φαινομένων για χάρη όλων των όντων. Είναι αυτός που ξεπερνά τον κόσμο των διανοητικών διακρίσεων και προσεγγίζει αυτό που είναι πέρα από την συνηθισμένη ανθρώπινη σκέψη, ελεύθερος από ψευδαισθήσεις, προσκολλήσεις και εμμονές. Ονομάζουμε ολοκληρωμένο Άνθρωπο τον Αναμορφωτή, τον Επαναστάτη, αυτόν που μπορεί να ταξιδέψει στον Ανοιχτό Ορίζοντα, πέρα από τα όρια της κατασκευασμένης πραγματικότητας, αυτόν που η καρδιά του πάλεται από συμπόνια και ανιδιοτελές ενδιαφέρον για όλα τα πλάσματα και όλα τα όντα, ονομάζουμε ολοκληρωμένο Άνθρωπο αυτόν που μέσα από την κάθε του ενασχόληση ζει το θαύμα της Ζωής όλων και γίνεται Αγάπη – Δύναμη.
Δύναμη γιατί είναι ενεργητική πράξη, δράση, πληροφορία που ταξιδεύει σε όλους τους κόσμους.
Αγάπη γιατί μπορεί να μοιράζεται τα πάντα χωρίς ιδιοτελές όφελος και χωρίς προσκόλληση.

Όλοι οι άνθρωποι χαίρουν των ικανοτήτων
της φιλοσοφίας,
της αισθητικής
και της πολιτικής συνείδησης
και αυτές η εγγενείς σε όλους μας ικανότητες,
η ικανότητα για στοχασμό, έρευνα και κατανόηση του κόσμου,
η ικανότητα για ευγένεια και γνώση του ωραίου και του ταιριαστού,
η ικανότητα για συνυπευθυνότητα των κοινωνικών αποφάσεων
πρέπει να συνειδητοποιηθεί από τον καθένα και να καλλιεργηθεί σε ισσοροπία με όλες τις άλλες ενασχολήσεις.

Αυτές η εγγενείς σε όλους μας ικανότητές είναι που στο κάτω-κάτω γεννούν «φιλοσόφους», «ποιητές», «πολιτικούς» και «επιστήμονες».Κανένας από αυτούς τους διαχωρισμένους ρόλους δεν αναζητάται εδώ. Αυτό που αναζητάται είναι η καλλιέργεια, η εξισορρόπηση και η σύνθεση της φιλοσοφικής- επιστημονικής σκέψης, της προσωπικής αισθητικής και της πολιτικής συνείδησης. Αναζητούνται όντα με αφυπνισμένες τις τρεις αυτές συνιστώσες, συνθετητές, αγωγοί, αρωγοί της κριτικής θεώρησης, της εμπνευσμένης έκφρασης, της αλληλεγγύης, της αμφισβήτησης. Αναζητούνται όντα ικανά για αδιαμεσολάβητη και ανεμπόδιστη αλληλοσυμπλήρωση των ιδιαιτεροτήτων τους με τις ιδιαιτερότητες των άλλων.

Εδώ κανείς δεν κάνει «καριέρα».

Κανένας δεν είναι «θεατής».

Κανένας δεν είναι «εργάτης»

Τέχνη του Κενού

Τέχνη Χωρίς Καλλιτέχνη

Τέχνη Χωρίς Θεατές.

Τέχνη από φίλους για τους φίλους τους

Τέχνη για εραστές και συντρόφους.

Η Γεωργία Σαγρή είπε: «Όποιος θα ήθελε να αναζητήσει αυτό το συγκεκριμένο έργο τέχνης να το αναζητήσει μέσα σε αυτόν που του χαρίστηκε»

Η διαβίωση έξω από τις νόρμες του καθημερινού εργατικού οχτάωρου συναποτελεί αίτημα μας για τον τρόπο Ζωής στις σύγχρονες νεκροπόλεις που μαζί με την απόρριψη του ιδανικού της ατομικής ή οικογενειακής ιδιωτικής κατοικίας διαμορφώνει το άμεσο υπόστρωμα για την ανάδειξη συνθηκών Ανατροπής και συνδιαμόρφωσης Ριζοσπαστικών Τρόπων έκφρασης και βιώματος της καθημερινής κοινωνικής Ζωής.

Ως δημιουργικοί άνθρωποι αναζητούμε την σύνδεση κάθε είδους Δημιουργίας ή Τέχνης με το αίτημα για απελευθέρωση της καθημερινής Ζωής. Η Πειραματική Συμπεριφορά , οι νέες επιλογές τρόπου Ζωής και η συλλογική κατασκευή κοινωνικών, αισθητικό-φιλοσοφικών και πολιτικών καταστάσεων είναι οι απαραίτητες συνισταμένες που αναδεικνύουν : Εφήμερες Αυτόνομες Δημόσιες Ζώνες. Κατασκευή Καταστάσεων.

Ανοιχτοί Δημόσιοι Απελευθερωμένοι Χώροι Συνεύρεσης. Πλατφόρμες συντονισμένων Δράσεων. Ατμόσφαιρες Νέων Ποιοτήτων Ελεύθερης Συνύπαρξης Χωρίς Κανένα Περιορισμό Δράσης και Σκέψης. Η Φαντασία, ο ενθουσιασμός, η εκστατική ενατένιση, η έμπνευση, η προσωπική και δια-προσωπική ποιητικότητα, ο οργιαστικός εορτασμός, η πειραματική συμπεριφορά, η ελεύθερη ένωση -ελεύθερων ανθρώπων, η ατομικότητα, ο μανιώδης διάλογος, έχουν να πολεμήσουν με τα κατασκευασμένα «σύνορα του πραγματικού», με την πνευματική μηχανοποίηση της προσωπικότητας και με κάθε κοινωνική και νοητική μορφή καταπίεσης.

Η Πραγματικότητα δεν Υπάρχει

Επανανοηματοδοτήστε τη Καθημερινότητα.

Ο Κόσμος που ζει στα Όνειρα μας
είναι πιο αληθινός από τον «πραγματικό» κόσμο.

Η Ελευθερία Είναι Προϋπόθεση της Ύπαρξης...
Όχι Μελλοντική Επίτευξη ...

«Τέχνη του Κενού» είναι τα κορμιά των εραστών το καλοκαίρι, μια λευκή διάφανη κουρτίνα που χορεύει σε ένα λεπτό αεράκι, η κίνηση από τα κύματα του Ωκεανού, η άμμος της κλεψύδρας, οι αντανακλάσεις από τα φώτα των αυτοκινήτων στους βρεγμένους δρόμους μιας φθινοπωρινής βροχής, τα χρώματα της Γης, ο ήχος της Μέγα-Πόλης όπως ακούγεται από ένα λόφο, οι τριγμοί στο πάτωμα απ’τα κρυφά βήματα της απόδρασης, τα τεντωμένα μάτια της έκπληξης, εκεί που η μορφή και η μη-μορφή, το σχήμα και το άπειρο ενώνονται και αναιρούν τις βεβαιότητες του νου. «Τέχνη του Κενού» είναι το τέλος του παγκόσμιου εμφύλιου κοινωνικού πόλεμου με νίκη των αδυνάτων….είναι τα χίλια σώματα των εορταστών καθώς χορεύουν σε Έκσταση, τα άγρια χαχανητά και οι φωνές μιας παρέας φίλων στο πάνω όροφο μιας πολυκατοικίας, και οι δροσοσταλίδες στις άκρες των λουλουδιών μέσα στο κρύο του πρωινού και οι νιφάδες του χιονιού που αιωρούνται.

«Τέχνη του Κενού» είναι η Ανοιξιάτικη δροσιά, ένα φύσηγμα του ανέμου σε μια καυτή ημέρα , η λιακάδα που χτυπά τη πλάτη του κουρασμένου, η θάλασσα που κυλά στο δέρμα ενός μωρού και αυτό τρομάζει,…όλα τα χρώματα της Ανατολής, τα χρώματα των λουλουδιών και οι κάλυκες, το νέκταρ που κυλά και οι μέλισσες, τα πράσινα λιβάδια καθώς περνά το τρένο και τα σύννεφα, τα σύννεφα που γλιστρούν στους Ουρανούς, λεπτά ανοίγματα της ύλης… «Τέχνη του Κενού» είναι οι φυλλωσιές των δέντρων που ξάφνου εκρήγνυνται στο μανιασμένο αέρα, είναι το άρωμα των γιασεμιών στη γειτονιά μας και το νερό που βράζει και οι λεπτές σταγόνες λάδι, είναι το άρωμα από το φαί του φτωχού και οι χαραγματιές από τα βήματα του πρόσφυγα στη λάσπη… Υποατομικές ενώσεις, φωτογραφίες από την άκρη του Απείρου, ηλεκτρονικά μικροσκόπια, τηλεσκόπια και τηλεσκοπική σαμανική όραση, χορευτικές παραστάσεις από κύτταρα και ίνες, αντικατοπτρισμοί στο καθρέφτη του νου, ηλεκτρικά φορτία, το ποτάμι που κυλλά, η ακατάπαυτη ροή της καθημερινότητας, εικόνες από τη γέννηση του ήλιου και τις εκρήξεις των αστεριών, το κλάμα και το γέλιο ενός μωρού, τα χρώματα της ίριδας, ο ωκεανός του ήχου, πέρα από τη φαινομενικότητα, το Ενιαίο Πεδίο, η Διείσδυση, η Διασύνδεση, η Διάχυση, Όλα μέσα σε Όλα.

Η αρχή και το τέλος του κάθε πράγματος
χάνεται μέσα στα όρια όλων των άλλων πραγμάτων.

Τέχνη του Κενού

Τέχνη της εκδηλωμένης Συμπάθειας. Τέχνη της Ενότητας
Τέχνη της Αέναης περιπλάνησης

Η Ζωή είναι Τέχνη. Τέχνη των Εξεγερμένων.
Τέχνη Αφηρημένη. Η Ζωή είναι απροσδιόριστη, ανεξέλεγκτη, αυτοδημιούργητη, περιπλανώμενη πλήρης ομορφιάς και αισθαντικής εγκαρτέρησης, με τις μορφές, τα όντα, τα φαινόμενα να τρεμοπαίζουνε ανάμεσα στο παροδικό και το αιώνιο σαν κεριά τρομαγμένα στον άνεμο,…με την Άγνοια να κυβερνά τις πολιτείες των ανθρώπων και τα βασίλεια των λογισμών τους και με τη θλίψη να οδηγεί τα βαριά βήματα της καθημερινότητας στα σκοτεινά δωμάτια της συνήθειας και της απαξίας, της ισοπέδωσης και της ανίας.

Και όμως η Ζωή είναι ένα Κοσμικό Θαύμα…
Η κάθε Ζωή…Η κάθε έκλαμψη Ζωής…

Όλα τα Όντα Ίσα…

Η επανανοηματοδότηση του Αφηρημένου είναι ο δρόμος της Τέχνης του Κενού, μια διαδικασία …ένα ταξίδι…στον Ανοιχτό Ορίζοντα του «εν τω γίγνεσθαι της αποσπασματικής και διασπασμένης Ολότητας του Ανοιχτού και πολυδιάστατου Κόσμου», όπως το διατυπώνει ο στοχαστής Κώστας Αξελός.
Δεν θα προσπαθήσουμε να δογματίσουμε το αδογμάτιστο, να προσδιορίσουμε το απροσδιόριστο, δεν θα προσπαθήσουμε να κρατηθούμε από το Κενό σαν να είναι μια νέα υπερεξήγηση. Δεν θα ζητήσουμε μια νέα προσκόλληση…θα ταξιδέψουμε…θα περιπλανηθούμε…θα αναζητήσουμε…θα συμμετάσχουμε…και θα συναντηθούμε πέρα από τις ατομικές, στενές και περιορισμένες εντυπώσεις του νου Το νόημα του κόσμου είναι Κενό, χωρίς όρια, χωρίς όνομα, χωρίς κυβερνήτη, χωρίς κυβερνημένους, χωρίς δάσκαλο, χωρίς μαθητές, χωρίς είδωλο και χωρίς θεατές…Το νόημα του κόσμου είναι Κενό…Ένα Λουλούδι…Ένας τόπος χωρίς ξεχωριστά μονοπάτια, μια υπόσχεση…Το νόημα του κόσμου είναι μια ψιθυριστή υπόσχεση… «Τέχνη του Κενού» είναι η διαρκής έρευνα…Έρευνα πέρα από τα όρια του υπάρχοντος και άνοιγμα στις δυνατότητες, τις πιθανότητες, τις στιγμιαίες εμπνεύσεις, έρευνα του τυχαίου, του εφήμερου, του παροδικού, του αυθόρμητου… «Τέχνη του Κενού» είναι η έρευνα για τις απελευθερωτικές δυνατότητες του λόγου, της γνώσης, της εικόνας, του ήχου, της τεχνολογίας, της συμβίωσης, της συλλογικότητας και της προσωπικής δημιουργίας…Είναι έρευνα για τις απελευθερωτικές δυνατότητες της κριτικής θεώρησης, του εκστατικού στοχασμού, της βιωματικής, και ανεμπόδιστης εμπειρίας, της φιλοσοφικής αυτοστοχαστκής διαδικασίας, της ελεύθερης σκέψης και της ελεύθερης ανοιχτής διαδυκτίωσης της πληροφορίας.
Εδώ η ποικιλομορφία θεωρείται ενίσχυση του περιβάλλοντος και ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για την τελειοποίηση μιας ευγενικής λεπτομέρειας, εδώ ένα άγγιγμα σώζει, ένα χάδι θεραπεύει, μια κουβέντα, μια λέξη παίρνει το δυστυχισμένο μερικά βήματα πιο πέρα από το τόπο της δυστυχίας, μια γουλιά νερό ακτινοβολεί υψηλή αισθητική και ευλογία και το άρωμα του τσαγιού ξεχειλίζει τα πνευμόνια των αγαπημένων φίλων, των παιδιών και των γερόντων.
«Τέχνη του Κενού» είναι το άρωμα της υγρασίας τα πρωινά και οι ιαχές από τους πανηγυρισμούς στο τέλος του πολέμου, είναι βαθιές νότες του μπάσου που αναμυγνίωνται με τη μοναξιά μιας ξαφνικής καταιγίδας, είναι ο ήχος της ατέρμονης πίεσης, ο ήχος μιας πόλης που είναι έτοιμη να αυτοαναφλεγεί…
/// Ο στοχασμός διακόπτεται από τις φωνές μιας μάνας που φωνάζει στον άντρα της ότι αρχίζουν οι ειδήσεις στην τηλεόραση /// ο ήχος της ατέρμονης πίεσης…ο ήχος μιας πόλης έτοιμης να εκραγεί, κρυμμένα χρώματα καρτερούν να ξεπεταχτούν στο παράθυρο την αυγή, να σε ξυπνήσουν σε μια συναισθητική θάλασσα ηλεκτρονίων / ο στοχασμός διακόπτεται / ένα παιδί κρατά τα αυτιά του κλειστά καθώς παρελαύνουνε τάνκς, με κοιτά με τα μάτια ορθάνοιχτα και γεμάτα απορία…///
Η πολιτική, η επιστήμη, η φιλοσοφία, η τέχνη χάνει ολοκληρωτικά τη σημασία της και την ξαναβρίσκει σε ένα χαμόγελο συμπάθειας πίσω από ένα φλεγόμενο οδόφραγμα, σε ένα χάδι ανιδιοτελούς ενδιαφέροντος στη σκιά του πολέμου, στην αλληλεγγύη, στον αγώνα για την ισότητα όλων με όλους…

κείμενο: Αναστάσιος Σαγρής / Εργαστήριο Οπτικής Τέχνης του Κενού

Κενό Δίκτυο (Θεωρία, Ουτοπία, Συναίσθηση, Εφήμερες Τέχνες)

contact: voidinternational@gmail.com

http://voidnetwork.blogspot.com

"Life in the Metropolis" by Void Network // "Η Ζωή Στην Μητρόπολη", από το Κενό Δίκτυο

"Life in Metropolis", 
by Void Network // Laboratory for Kosmo-Politikal Consciousness is an analysis of the modern society, the role of the State in the construction of our every day life and an invitation for a revolt that will open new directions for social life on planet Earth . (in Greek language)

Η ΖΩΗ

ΣΤΗΝ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ

κείμενο : Κενό Δίκτυο // Εργαστήριο ΚοσμοΠολιτικής Συνείδησης 

Το να αμφισβητήσει κανείς την αξία ύπαρξης της κοινωνίας στην οποία έχει γεννηθεί και ανατραφεί είναι σίγουρα μια αρκετά σύνθετη διαδικασία. Έχει να κάνει με πολλούς αλληλοσυμπληρώμενους υποκειμενικούς παράγοντες όπως η περιέργεια, η φαντασία, η παρατηρητικότητα, η οξυδέρκεια, η κριτική σκέψη, η έκθεση σε συγκεκριμένα ερεθίσματα και βιώματα καθώς και με τις ίδιες τις συνθήκες του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος. Αυτά που θα ακολουθήσουν αποτελούν μια παράθεση ιδεών και απόψεων που καθόλου δεν διατείνονται ότι είναι πρωτότυπες ή χαίρουν του αλάνθαστου αλλά εμφανίζονται στα πλαίσια της διερεύνησης του κοινωνικού γίγνεσθαι και της πιθανότητας ενός ποιοτικού κοινωνικού άλματος ικανού να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά στην εκπλήρωση των δυνατοτήτων του μεταμορφώνοντας τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης στον πλανήτη.

Για την καλύτερη κατανόηση και αποσαφήνιση της ανάλυσής μας ξεκινάμε με ορισμένα βασικά δεδομένα:

Οι κοινωνίες στις οποίες ζούμε, ανεξαρτήτως του πως αρχικά συγκροτήθηκαν, δεν είναι οργανωμένες στη βάση του περίφημου κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ αρχόντων και αρχόμενων αλλά στηρίζονται σε σχέσεις εξουσίας, δηλαδή σε σχέσεις ανισότητας. Άρα ο διαχωρισμός σε εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους ή σε καταπιεστές και καταπιεσμένους δεν είναι νοητικό κατασκεύασμα κάποιων παραληρηματικών τύπων που φαντάζονται την καταπίεση και την αδικία σε μια κατά τ’ άλλα μελιστάλαχτη κοινωνία, αλλά μια καθ’ όλα αληθινή συνθήκη με απτά αποτελέσματα για την ίδια την ζωή μας.

Δεύτερον, η ύπαρξη της εξουσίας δεν αποτελεί φυσική συνθήκη. Ο δυνατότερος ίσως ελέγχει τους όρους του παιχνιδιού στη φύση αλλά εκεί πρόκειται για φυσική δύναμη, ενώ στην κοινωνία η εξουσία παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα προνομιακής θέσης είτε κατά παραχώρηση είτε ως προϊόν καταπίεσης. Στο βασίλειο των ζώων ίσως ο νόμος του ισχυρότερου να υφίσταται με άμεσα και ορατά αποτελέσματα που επηρεάζουν την ίδια την ύπαρξη. Στο βασίλειο όμως των ανθρώπων η εξουσία δεν συνδέεται με κάποιο σταθερό και αναλλοίωτο φυσικό νόμο. Γι’ αυτό και ένα τέτοιο επιχείρημα δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από φυσικοποίηση, από μια προσπάθεια, δηλαδή, να φανεί ως φυσιολογική συνθήκη η εξουσία και οι επιπτώσεις της στο κοινωνικό οικοδόμημα. Παράλληλα, το ίδιο επιχείρημα, βέβαια, είναι αυτό που την νομιμοποιεί και την εγκαθιδρύει στις συνειδήσεις των ανθρώπων πετυχαίνοντας την γενικευμένη κοινωνική συναίνεση.

Εξουσία σημαίνει πρωτίστως ανισότητα, ανισότητα πρόσβασης σε αποφάσεις, πλούτο, αγαθά, γνώση, πληροφορία, υπηρεσίες. Αντίθετα όμως με ό,τι πιστεύουν μερικοί, η ιδιοκτησία δεν γέννησε την εξουσία ούτε η εξουσία γέννησε την ιδιοκτησία. Εξουσία είναι η ιδιοκτησία ανθρώπων και πραγμάτων, ανθρώπινων και φυσικών πόρων. Εξαιτίας αυτού η εξουσία γεννά εκμετάλλευση.

Ανέκαθεν η εκμετάλλευση στηριζόταν και στηρίζεται στην κατοχή των μέσων επιβίωσης, στην κατοχή των ίδιων των εκμεταλλευομένων και βέβαια στην δυνατότητα θανάτωσής τους. ουδέποτε όμως η εκμετάλλευση σχετιζόταν μονοδιάστατα με την παραγωγή ή την οικονομία (ούτε βέβαια αποτελεί χρηματική σχέση) αλλά ενυπάρχει σε όλες τις σχέσεις κάθε θέσμισης και κάθε δομημένης εξουσίας, πολυδιάστατα, ως προς τα σκοπούμενα του αφέντη, ως προς τα αποτελέσματά της πάνω στον εκμεταλλευόμενο και ως προς τις μορφές των πραγματώσεών της. Η ουσία της εκμετάλλευσης για τον εκμεταλλευόμενο είναι η υποταγή του σε ξένους προς αυτόν σκοπούς και θελήσεις, γεγονός που μεταλλάσσει την ατομική υπόστασή του. Πρώτα υποτάσσει τις δυνάμεις του στο μη δικό του, ύστερα τον διχάζει – από τη μια ο κατεχόμενος από τις μη δικές του αιτιάσεις εαυτός και από την άλλη αυτός που διατηρεί την ατομική του βούληση και αυτονομία – και τέλος καθιστά το ξένο δικό του. Η εκμετάλλευση δημιουργεί αλλοτρίωση, κατάσταση που δεν αποτελεί επιφαινόμενο αλλά βασικότατο χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η φτώχεια και ο θάνατος είναι οι βάναυσες μορφές της.

Cities and Actions by Sissy Doutsiou

"Cities and Actions" by Sissy Doutsiou is a call out for the creation of autonomous public zones, actions and moments of public life to get rid of the limitations of our boxed-in life. Unfortunately the text is in Greek language.

Ξεκινώντας μια συζήτηση με θέμα «Πόλεις και Δράσεις» , θα έπρεπε να ορίσουμε ακριβώς τι εννοούμε με τη λέξη "δράσεις" , τί είναι "δράση".Μια δράση που προέρχεται από μια πολιτική ομάδα; Μια πολιτική δράση; Μια δράση καλλιτεχνικής φύσεως που την κάνει –την δημιουργεί ένας καλλιτέχνης μόνος του; Μια δράση που απλώς προκύπτει; Μια καταστροφική δράση; Μια δράση που συμμετέχουνε και οι πολίτες και όχι μόνο οι διοργανωτές της; Μια δράση για να εκφράσεις την αγανακτησή σου, την απογοητευσή σου, την ομορφιά που κρύβεις μέσα σου ή μια άμεση δράση με άμεση μεταμόρφωση μετάλλαξη του περιβάλλοντος γύρω σου ;

Ξεκινώντας από την αποδυνάμωση του πολίτη και την ανάθεση της πολιτικής του δραστηριότητας στους επαγγελματίες πολιτικούς έχουμε τελικά οδηγηθεί στην παρακμή του ατόμου. Είναι σχεδόν αδύνατον να σκεφτεί ή να νοίωσει κάποιος την πλατεία της γειτονίας του, το πάρκο της γειτονιάς του , την κεντρκή πλάτεία της πόλης του , το κεντρικό πάρκο της γειτονίας του , δικό του!
Ένα πεδίο όπου μπορεί να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα όπου θα τον ικανοποιεί , μια ατμόσφαιρα που ο καθένας θα δίνει ένα εύνασμα σε αυτή, μια αυτόνομη ζώνη όπου θα υπερβαίνει τη νόρμα των καθιερωμένων τρόπων που συλλαμβάνουμε την πόλη μας, το δημόσιο χώρο.

Σχεδόν σε όλες τις χώρες του πλανήτη η έννοια του δημόσιου χώρου έχει χαθεί μέσα στα χρόνια της αστικοποίησης και της βιομηχανοποίησης.Είναι πολύ δύσκολο να επιθυμείς να ζήσεις αλλίως , να δράσεις αλλίως και να υπάρχουν οι κατασταλτικές δυνάμεις της αστυνομίας ή ακόμα οι συντηρητικές ηθικοπλαστικές συμπεριφόρες συνανθρώπων μας που να εμποδίζουν να δημιουργούνται τέτοιες ελεύθερες , αυτόνομες , μη-καθολικές ζώνες.

Το να δημιουργείς εφήμερες αυτόνομες δημόσιες ζώνες ειναι για να αναδείξεις μια άλλη αισθητική από αυτή της κυρίαρχης κουλτούρας , να δημιούργήσεις μια τρύπα στην πραγατικότητα που φαίνεται να είναι άρρωστη από τον πολιτισμικό ιό της κυβερνητικής κουλτούρας και το σύμπτωμα της αδιαφορίας.Ηκάθε πλευρά της πολής περιτριγυρισμένη από τις πολυκατοικίες , από τα μαγαζιά , τις επιχειρήσεις είναι περιορισμένη, διαστρεβλωμένη , συμπιεσμένη και έτσι το μόνο που βλέπουμε είναι ασχήμια και δυσμορφία. Από την άλλη όμως έχουμε τη θέληση, την ικανότητα και την δύναμη να μεταλλάξουμε αυτό το οριοθετημένο περιβάλλον, με μια μουσική εκδήλωση, μια αυθόρμητη γιορτή, μια μια οθόνη που προβάλλει εικόνες, βίντεο εγκαταστάσεις και συλλογικές αναγνώσεις κειμένων και ντοκυμαντερ, με μια ποιητική βραδυά στην πιο πολυσύχναστη πλατεία......μια εισβολή πνευματικής- πολιτικής αίσθησης στην εξωτερική, νεκρή , αδιάφορη ύλη της πόλης φανερώνοντας έτσι την άρνηση οποιασδήποτε καθαυτό κυριαρχίας και κάθε ψεύτικης κοινωνικής ταυτότητας.

Η κατασκευή της πόλης αντανακλάει τους φραγμούς της, την υποταγή της σε συγκεκριμένους ρυθμούς , σε συγκεκριμένα χρώματα και καθορισμένες γραμμές. Αυτή είναι η μορφή της πόλης .....ή μάλλον αυτή δεν είναι η μορφή της πόλης .....είμαστε εδώ για να τροποποιήσουμε τους αυτονόητους δρόμους των πέζων..μπορούμε και να περπατάμε στη μέση του δρόμου, οι δρόμοι ανήκουνε σε εμάς....είμαστε εδώ για να τροποποιήσουμε την γκρίζα μίζερια , είμαστε εδώ όλοι μαζί έξω από την πολυτελή καλύβα των πλαστών επιθυμιών μας. Είμαστε εδώ έξω στην πόλη!

ATHENS / a poem by Yiannis Raouzeos

ΑΘΗΝΑ / Άσμα 3

Ωδή στην αποφορά των Αθηνών

Αθήνα, το όνομά σου με γεμίζει θλίψη και σιγουριά

για την επιβίωση του φαίνεσθαι.

Αθήνα, το οξύ χαμόγελο των κοριτσιών σου

Πλημμυρίζει τ΄ απογεύματα

Το όξινο αστείο της φθοράς που κουβαλά την τύχη σου

Δεν κάνει πολλούς πια να γελούν

Παρά μονάχα με πικρία!

Αθήνα, ο ήχος των πρωινών σου

Είναι χτυπημένα εισιτήρια λεωφορείων, τρόλλεϋ, και σιδηροδρόμων –

Αγχωμένες κραυγές – αποστράπτοντων Βουδών

Που υμνούν τον σαδομαζοχισμό της ύπαρξης

Και της τερατώδους παρουσίας σου.

Αθήνα, οι ήχοι σου που θα μπορούσαν να΄ ναι ένας ύμνος χαράς

για τον ήλιο που ανατέλλει και δύει,

έχουν γίνει στριγγιές κραυγές νοτισμένων από την αιθαλομίχλη τεράτων.

Σαπουνοπλασμένοι κυριλέδες,

με τους στόχους τους να κινούνται γύρω από τους αριθμούς των κινητών τους,

των πιστωτικών τους, και των λογαριασμών τους,

αριθμούς που έχουν φάει

μέχρι το κόκκαλο

ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ…

Αθήνα,

Είσαι εσύ το μέρος

- Ανάμεσα σε κάμποσα άλλα αυτού του κόσμου,

- Που ξεχάστηκαν από τη λησμονιά

Παραδομένα, σε ξερούς παράλογους αλλά δυστυχώς όχι άλογους αφέντες

χαμηλών προσδοκιών.

Αθήνα, είσαι η πέτρα που πετούν οι νέοι άνθρωποι

πάνω στα όργανα καταστολής τους.

Τα ψεύτικα χαμόγελα στις πόρτες των κέντρων διασκέδασης

-Λερές υποσχέσεις καταναλωτικών ηδονών-.

Αθήνα, είσαι οι εικόνες που ξέχασα στην προηγούμενή μου ενσάρκωση

αφού μου προκαλούσαν τόσο πόνο!

Οι φαντασιώσεις των ανθρωπάκων ξερών και στοχαζόμενων

έτοιμων να ελέγξουν το όνειρο της ζωής

βάζοντάς το όμως,

σε στείρες γραμμές αργοκινούμενης αφασίας

στοιχίζοντας όλους εμάς από πίσω τους!

Αθήνα,

τίποτε άλλο

από το ξερό μπισκότο που ξερνούν οι καλλιτέχνες

όταν αρνούνται, γελώντας σαν τρελλοί

ΤΗ ΜΙΑΡΟΤΗΤΑ

ΤΩΝ ΚΕΝΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ

ΤΩΝ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΩΝ ΟΘΟΝΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΝΑΛΙΟΥ

Ή

ΤΗΝ ΞΕΝΕΡΩΤΗ ΣΑΡΚΑ ΤΩΝ ΜΟΝΤΕΛΩΝ ΣΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΥΛΗΣ

Προβολές επί προβολών όσων δεν τόλμησαν να αμφισβητήσουνε ποτέ,

τις ενιαίες δομές ενός κενά συστηματοποιημένου κιβδηλού χάους,

πέφτοντας ΞΕΡΟΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ σε κάθε δευτερόλεπτο…

ΑΘΗΝΑ,

Είσαι το υποφαντασιακό σου,

Οι μπάτσοι σου,

Οι ρουφιάνοι,

Ο δήμαρχος,

και η καταστροφή των έργων τέχνης σου

ιερών ιερών

ΠΟΥ ΣΤΕΓΑΣΑΝ μια πιο όμορφη μασκαράτα στο παρελθόν

Από αυτή

Του ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΤΟΥΣ

<… γιάππικα κυνικά αστεία άχαρων στιγμών, σε ασφαλτοστρωμμένα παλιά πάρκα,

Και άλση,

Απωλεσθέντων παραδείσων!>.

Όταν ξυπνώ, μεγάλη πόλη, ιδρωμένος τα πρωινά,

αναπνέοντας την απάνθρωπη ζέστη σου,

τις αναθυμιάσεις των δύο εκατομμυρίων αυτοκινήτων σου,

Του κυνηγιού της ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑΣ και της ΔΥΝΑΜΗΣ

βλέπω ακόμα για λίγα δευτερόλεπτα την παράλογη πίστη,

του τελευταίου τρελλού ονειροπαρμένου,

που ΄δα

μία από αυτές τις μέρες,

λευκό και πεντακάθαρο, πάραυτα,

να τρέχει σε μια από τις λεωφόρους σου αψηφώντας

την τάξη, τα αλκοτέστ και την κυκλοφορία

αγωνιζόμενος με κόκκινο πρόσωπο από την ξέπνοη ανάσα

να προσαρμόσει, τα λίγα μεθυσμένα από το όραμα

της ενότητας

της έκστασης

και της πληρότητας

μπάσταρδα παιδιά σου!

-Αναζητώ έναν λόγο συμπόνοιας για τη συνέχειά σου-

… Σε ένα από τα όνειρά μου Αθήνα είδα τη δόξα σου

Κρυφή και πλακωμένη απ΄ το τσιμέντο, την έλλειψη πρασίνου

ΚΑΙ ΙΕΡΟΥ ΔΕΟΥΣ,

… σε ένα από τα ονειρά μου λέω, ΣΕ ΕΙΔΑ

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΣΥΡΦΕΤΩΝ.

Είδα, το παράλληλο όραμα μωσαϊκών σε κτίρια κτισμένα,

πάνω σε κρυστάλλινους αναπνέοντες δρόμους <λικνιζόμενα εκ των ανέμων>

είδα το ρατσισμό σου να σβήνει από τους αλλαλαγμούς

δεκάδων γιορτών της έκστασης ντυμένων με πολύτιμα ρούχα και σχέδια στα πρόσωπα.

άκουσα τη γιορτή να παυεί να είναι διεκδίκηση

αλλά να γίνεται…

έμπρακτο γεγονός!

Η μικροψυχία να χορεύεται καίγοντας τον εαυτό της

στους ρυθμούς των μεγάλων αρχαίων τυμπάνων, της ηλεκτρονικής εκστατικότητας

του techno, του house

και του ψυχεδελικού trance,

που βγήκε από τους χώρους της κατανάλωσης κι ενώθηκε στη μέση των δρόμων,

με τους χτύπους της καρδιάς,

όσων χόρευαν γυμνοί και ξυπόλητοι ενώ οι αυλητές όλων των χρωμάτων του ουρανίου τόξου

έσβηναν στο παιξιμο των αυλών τους το μίσος και την

Αδιαθεσία.

Αθήνα

Τα πλαίσια του πίνακα που ζωγραφίζεις

Ας πάψουν να υπάρχουν…

Ας έλθει το πλήρωμα του χρόνου..

Η ένωση με το φόντο που λέγεται τέχνημα,

Ή διαφορετικά,

Υπόλοιπη πραγματικότητα.

Αθήνα ας έλθει ο χρόνοος που θα αφήσεις τις μάγισσές σου να φτάσουν σε χίλιους οργασμούς μεσα στη νύχτα…

Ας γίνουν αυτό για το οποί ο πράγματι πλάστηκαν…

Γαλαξιακές μήτρες της ηδονής…

Γαλαξιακές μήτρες της ηδονής…

Γαλαξιακές μήτρες της ηδονής…

Ο χρόνος που θα αφήσεις όλους τους σαμάνους σου ας έλθει…

… να κολυμπήσουν στις ονειροθάλασσες, μπορώντας επιτέλους να έχουν ένα λόγο

Να επιστρέψουν

και να θεραπεύσουν!

Αθήνα, θέλω να οραματίζομαι το τέλος σου

-μιας και αυτό δεν είναι τόσο μακρυά-

σαν γεύση από μυστήρια αρχαία, αναγεννημένα,

και όχι

σαν μια κολασμένη καταστροφική φωτιά που θα τρώει τα κτίριά σου και τους εναπομείναντες σε αυτά ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Ο χρόνος που η αδυναμία θα βιωθεί ως πλήρες σύμβολο της αναπόφευκτα τέλειας αρμονίας,

ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΠΛΕΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Αρχέγονης τόλμης για εμπλοκή σε κάθε είδος κατάστασης από λαχτάρα για παιγνίδι, ζωή

και εμπειρίες.

Αθήνα

Θέλω να βλέπω το τέλος σου

σαν το τέλος μιας σχέσης…

Έτσι όπως θα ήταν ευγενικότερο ή πιο όμορφο αυτή να τελειώνει.

Σαν διάλυση στο γαλάζιο του ωκεανού,

-Βύθισμα του κεφαλιού στα ανοιχτά λαγονια της θάλασσας-.

Σαν ξαφνική νεροποντή που παίρνει τα ηλεκτρομαγνητικά φορτία της βαρειάς ατμόσφαιρας μακρυά.

Σαν καγχασμό μικρού παιδιού όταν με το δάχτυλο δείχνει το τίποτα ψελλίζοντας «ΤΑΤΑ».

Σαν ένωση γυναίκας και άνδρα

που οδηγεί στη γέννηση

ενός καινούργιου πλάσματος

Σαν τέλος της σοβαροφάνειας μπρος στην αρχή μιας αστείας σοβαρότητας

Σαν τέλος αυτού που είναι «δικό μου» και αυτού που είναι «δικό σου»

Ως σήμα εκκίνησης μιας ελεύθερης κίνησης.

…

Σαν τέλος επιτέλους όλων των βασάνων,

Των επιτηδεύσεων, των κρυφών νοημάτων, των ελέγχων, των κατά συνθήκη ψεμμάτων,

Των μυστικών συμφωνιών,

ΤΩΝ ΑΧΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΑΧΡΩΜΑ ΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΟΥΣ ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΠΛΑΣΜΑΤΩΝ,

Των ανόητων τραγουδιών,

Των ανόητων υποσχέσεων,

Των ανόητων λογοκρισιών μέσα και έξω από το βαθύ εγκέφαλο

Και σαν τέλος του πιο φοβερού εχθρού από όλους

ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΦΟΒΟΣ

Φόβος, φόβος, φόβος, φόβος,

Φόβος, φοβος, φόβος, φόβος,

Φόβος, αγωνία, φόβος, αγωνία,

Φόβος, αγωνία, φόβος , αγωνία,

Φόβος, αγωνία,

Φόβος, φόβος, φόβος, φόβος, φόβος

ΦΟΒΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΖΩΗ

Και στη παλιροΪκή αποδοχή

ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ…

Στηριγμένος αυτός στο ψευδεπίγραφα δηλωμένο

για χιλιάδες χρόνια, συμβάν

Που λέγεται ΘΑΝΑΤΟΣ.

ΑΘΗΝΑ Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΕΙ ΣΑΝ ΓΕΝΝΗΣΗ,

ΤΟΥ ΗΔΟΝΙΣΤΗ, ΤΗΛΕΠΑΘΗΤΙΚΟΥ, ΔΡΑΚΟΝΤΑ, ΕΚΣΤΑΤΙΚΟΥ,

ΝΕΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ…

ΣΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΣ

ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ…

ΣΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΣ

ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ!

Destroy Athens / 1st Athens Biennial

Void Network is participating from 9 September to 18 November 2007 in the first Athens Biennial in Gazi-Technopolis / Keramikos metro station.
The partcipation includes a banner "The Earth is not dying. The Earth is being murdered and they that kill her have names and addresses", the banner "Total Freedom" from this year's Anti-G8 fight, flyers and posters, info-center with examples from our work in public spaces, two laptops with the blog, poetry and texts from the Void Network Laboratory for Kosmo-Political Consciousness as also a multi media installation of Void Art "A Day on Planet Earth", a 6 hour looped film on 3 screens from Void Optical Art Laboratory and Global Eye.
We face this participation with great skepticism but also as a chance to meet new spiritual friends and collaborators and to come in contact with thousands of people that have never heard about our work in the past 17 years. We prepare also 3 situations in the public space (omonoia, kolonaki, monastiraki/thisio), 2 lectures and a poetry night.

Warning!:Unfortunately the exhibition area has 10 euro entrance (7 euro for the students) so we can not invite you openly there as we know that many of our friends can not afford this ticket. We apologize and we hope we will meet soon in one of our free open public situations.