Armia – polski zespół grający od 1984 r. punk rock i hardcore z wpływami innych gatunków (reggae, metal, rock symfoniczny, jazz-rock) z wokalistą Tomaszem Budzyńskim. Wymieniany jako jeden z czołowych zespołów sceny niezależnej lat 80. XX w. Na początku lat 90., na fali popularności mocniejszych odmian rocka, odniósł sukces również na szerszej scenie muzycznej, zwłaszcza dzięki wydaniu płyty Legenda. Od połowy lat 90. stracił na popularności, jednak nadal w niektórych opisach określany jest najoryginalniejszym zespołem polskiej sceny niezależnej. Ze względu na wolty stylistyczne, jak również odbiegający od typowego dla sceny rockowej i alternatywnej przekaz, wzbudza także kontrowersje. Od połowy lat 90. XX w. jeden z czołowych przedstawicieli polskiego rocka chrześcijańskiego, mimo że teksty o jawnie religijnym przekazie znajdują się jedynie w kilku utworach, a muzycy zespołu unikają takiej kategoryzacji. Zespół początkowo związany z Warszawą, następnie z Poznaniem i okolicami. Stworzyli go na przełomie lat 1984/1985 Robert Brylewski, Tomasz Budzyński i Sławomir Gołaszewski. Początkowo zespołem kierowali przede wszystkim dwaj pierwsi artyści, ale stosunkowo szybko rolę lidera przejął Budzyński, co zostało ugruntowane po odejściu Brylewskiego. Ostatecznie jedynie Budzyński jest członkiem zespołu nieprzerwanie od momentu powstania. Jest on również prezesem zarządu związanego z promocją zespołu stowarzyszenia Niewidzialna Armia powstałego w 2009 r. Odejście Brylewskiego, które zbiegło się z częściową zmianą stylu muzycznego i przekazu, w części środowiska fanów wywołało podział na zwolenników „starej” i „nowej Armii”. Muzycy Armii początkowo związani byli ze środowiskiem skupionym wokół zespołu Izrael, co następnie uległo pewnemu rozluźnieniu, jednak od czasu do czasu nadal powstają ich wspólne przedsięwzięcia. Część członków zespołu utworzyła supergrupę 2Tm2,3. Od początku XXI w. Budzyński okazjonalnie powołuje projekty muzyczne firmowane jako projekty solowe lub z odrębną nazwą Trupia Czaszka, w których zwykle biorą udział różni muzycy Armii. Poza wokalistą skład zespołu jest dość zmienny. W ciągu ponad ćwierćwiecza historii weszło weń dwadzieścia kilkoro muzyków, część z przerwami lub powracając na jednostkowe wydarzenia, a kolejni współpracowali z nim okazjonalnie lub bardziej trwale. Wśród nich są zarówno muzycy związani ze sceną punkową (np. Paweł Piotrowski – Dezerter) lub metalową (np. Dariusz Popowicz – Acid Drinkers), jak i pop-rockową (np. Michał Grymuza – muzyk sesyjny różnych projektów), większość zaś ze sceną rockową (np. Paweł Klimczak – Lombard) i alternatywną (Piotr Żyżelewicz – Voo Voo, Krzysztof Banasik – Kult, Dariusz Malejonek – Houk). Muzycy sekcji rytmicznej Armii utworzyli (opuszczając niedługo potem macierzysty zespół) trzon zespołu Luxtorpeda. Robert Brylewski po opuszczeniu zespołu kontynuował pracę w swoich dotychczasowych grupach (Brygada Kryzys, Izrael) oraz współtworzył liczne projekty efemeryczne. Od końca lat 90. rzadko występuje na specjalnych koncertach Armii, wziął natomiast udział w tworzeniu płyty Freak. W Armii przez kilka lat na perkusji grała kobieta – Beata Polak, co jest stosunkowo rzadko spotykane. Charakterystyczne dla muzyki zespołu jest wykorzystanie instrumentów wychodzących poza tradycyjnie stosowane w rocku, zwłaszcza instrumentów dętych, a przede wszystkim waltorni, na której grał Krzysztof Banasik „Banan”, a następnie Jakub Bartoszewski. Dla urozmaicenia w niektórych piosenkach zespół stosował dodatkowo instrumenty klawiszowe, a rzadziej też takie jak: okaryna, skrzypce, saksofon, wiolonczela czy flet. Równie charakterystyczne są poetyckie teksty, najczęściej autorstwa Budzyńskiego. Cechuje je przekaz wykraczający poza typowy dla punka publicystyczny komentarz rzeczywistości, bardzo często odwołujący się do mistyki i nawiązujący do kultury powszechnej. Początkowo była to mistyka szeroko rozumianego New Age'u, co następnie zostało zawężone do chrześcijaństwa, od pewnego zaś momentu teksty są poetyckim odzwierciedleniem bardziej osobistych, niekoniecznie jawnie religijnych, refleksji Budzyńskiego.

• published: 14 Dec 2014
• views: 6580