(english: http://www.youtube.com/watch?v=zVUvP43D66w) De wereld telt wellicht nog maar weinig plaatsen als Brugge . Net als de schone slaapster van sprookjesroem, sliep het 400 jaar lang tot het ontwaakte door de kus van het internationaal toerisme en wat een lang en gelukkig leven valt Brugge vandaag ten deel ! Brugge, is een stad uit de tijd waar men rustig kan kuieren door smalle straatjes langs charmante begijnhuisjes, een ritje maken langs eeuwenoude gebouwen, kerken en pittoreske bruggetjes , dwalen door de parken en pleinen, een boottochtje maken op de reien of een dromerige blik werpen op de treurwilgen langs het minnewater. Brugge telt vele parels van Scheldegotiek en Vlaamse Renaissance. We zien het liefst ontstoken door de herfstkleuren, spookachtig badend in mist of sneeuw of verlicht door de eerste lentezonnestralen dan overrompeld door zomertoeristen. Brugge fascineert, verrast soms, maar charmeert altijd haar bezoekers. De geschiedenis van de stad leest als een roman. Hoewel haar oorsprong teruggaat tot de oudheid, was het in de negende eeuw dat ze de hoofdstad werd van het graafschap Vlaanderen. In de elfde eeuw regeerde Boudewijn V. Hij was de regent van Frankrijk onder Robert I en de vader van Mathilda , hertogin van Normandië en koningin van Engeland . In de middeleeuwen bleven de graven van Vlaanderen hun banden met Brugge sterk aanhalen. In de twaalfde eeuw bracht Diederik van Elzas "het kostbare bloed van Christus", overblijfsel van zijn kruistochten, naar Brugge en bouwde er een heuse basiliek rond tot diens eer en glorie. Dit "Heilig Bloed" is tot op vandaag een belangrijk symbool voor de reputatie van de stad. Sommigen durven beweren dat Diederik van Elzas zelf aan Chrétien de Troyes de opdracht gaf om het verhaal van de Graal te schrijven, om zo nog meer pelgrims en welvaart naar de stad te brengen . De stad nam trots in haar vrijheden. Wee degenen die hen niet respecteerden , ongeacht of ze graaf of hertog waren. Door de eeuwen heen werden vele edelen gedwongen om te voldoen aan charters, onder hen Gewijde van Dampierre , de hertogen van Bourgondië , Maximiliaan van Oostenrijk ... Brugge werd de commerciële hoofdstad van het noorden door de handel van textiel in het bijzonder. Het groeide en bloeide door zijn sterke economie en werd een internationale draaischijf ; Hier kon men zowat alle goederen vinden die gekocht en verkocht konden worden in de toenmalige wereld : sinaasappelen , mandarijnen , roze wateren , exotische dieren, kruiden en specerijen , suiker , rijst , bont, zijde, wijnen en, uiteraard, Brugse kant, Aan het eind van de vijftiende eeuw had Brugge de status van meest vooraanstaande financiële metropool bereikt. Naast bankiers zoals de Vlaamse Van der Beurze, die hun naam gaven aan de eerste volwaardige 'stadseigen' beurs waarvan de zetel vandaag nog zichtbaar is, verdrongen ook de Italiaanse financiers zich om er een plaatsje te bemachtigen. Waar geld en macht verzamelt , bloeit de cultuur ... Beroemde kunstschilders, musici, architecten, schrijvers, de stad trok zowat alles aan wat het Europa van die tijd aan artistiek talent te bieden had. Maar alle welvaart heeft zijn tijd ... Vanaf het midden van de zestiende eeuw begon het tij de keren. De redenen waren divers .. De gestage verzanding van de Zwin polders rond 1400 verlamde de toegang tot de stad voor grote schepen vanuit de Noordzee. Voorts was er de toenemende economische concurrentie van Engeland, de ontwikkeling van nieuwe steden als Antwerpen en Gent, de verschuiving van de macht naar Madrid en Wenen. De stad rouwde om haar verlies aan politieke invloed en de toenemende armoede in de regio liet haar aan haar lot over, terwijl haar buren, Gent en Antwerpen, industrieel floreerden en architectonisch vernieuwden. De crisis was niet onmiddellijk merkbaar. Brugge bleef prachtige gebouwen, gotische kerken en scholen bouwen, waar de grootmeesters van de Vlaamse schilderkunst zoals de gebroeders Van Dyck en Hans Memling schitterden als nooit tevoren. Aan het eind van de 16de eeuw was de glans van grootheid nog slechts een vage herinnering en gleed Brugge zachtjes weg in een lange winterslaap die meerdere eeuwen zou duren. In de 19e eeuw werden nog nieuwe textielindustrieën geïntroduceerd, tevergeefs echter. Rond 1850 was Brugge de armste stad van België. Vreemd genoeg zou dit ongewijzigd historisch erfgoed later in hoge mate bepalend zijn voor de unieke aantrekkingskracht van de stad. In de negentiende eeuw begonnen Britse toeristen in toenemende mate het vasteland te verkennen. Op hun weg van Oostende naar Waterloo ontdekten ze de schone slaapster in al haar ongerepte pracht. In het hoogtij van de romantiek ontlokte de betoverende aanblik van dit verloren paradijs een nooit aflatende begeestering die de harten voor immer zou blijven beroeren. 'Bruges la morte', vereeuwigd in Georges Rodenbach's symbolistische roman is inmiddels uitgegroeid tot een heuse trekpleister van internationaal toerisme.

• published: 25 Mar 2014
• views: 854