cortés - αφή.ρημάδα

• Report rights infringement
• published: 23 Jun 2014
• views: 63369

ανέκδοτο (μποθ μίνινγκς) κομμάτι για την εδραίωση του συνειδητά συναισθηματικού γκάνγκστα φωτογραφία https://www.flickr.com/photos/weeatnoise/ 2014 Κατάλαβε το, παίζει μονάχα ροτόντα γκέτο θα σε φάμε εδώ ή να σε τυλίξω για πακέτο; πρώτος ο αναμάρτητος τον λίθο βαλέτω μα ο αναμάρτητος δεν είχε πέτρα, είχε στιλέτο από την τούμπα ως το κέντρο είμαστε τίγκα στο τσιμέντο εθισμένοι παθολογικά και δίχως μέτρο περιμένω στη γωνία να τελειώσεις το φρέντο να σου τη σκάσω και να σε κρεμάσω ανάποδα απ'το δέντρο. Είμαι κι εγώ αφηρημένος σαν την τέχνη μου μη δίνεις σημασία ήτανε ψέματα όσα σου είπα κοιτάζω μέσα στα μάτια μια μαύρη τρύπα πώς το κάνω; -απλά στέκομαι μπροστά απ'τον καθρέφτη μου δεν είμαι ο άνθρωπος που γνώρισες όχι γιατί άλλαξα μα γιατί νόμιζες ότι με ήξερες κι ο μόνος λόγος καύλα που με στεναχώρησες είναι γιατί στα μάτια μου δε βρήκες αυτό που ήθελες διπολική διαταραχή σε βάθος χρόνου που οδήγησε σε βεβαρημένη κυκλοθυμία είμαι ένα ατύχημα που στέκεται στη μέση του δρόμου και περιμένει να συμβεί – καμία ουσία. Έτσι πάει συνήθως δύο βλέμματα κενά αμήχανα χαμόγελα και δυο κουβέντες στα γρήγορα ένα άγγιγμα που μάλλον υποσχέθηκε πολλά κι ύστερα τίποτα κι ύστερα τίποτα. Λάθος ερώτηση προτιμώ την απομόνωση ένα μάτσο ακοινώνητοι φτιάξαν μια κοινωνία όμως το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ στην εκτόνωση το πρόβλημα ήταν πάντοτε στην επικοινωνία, άκου όλοι κοιτάνε να βολέψουνε τον κώλο τους να παίξουνε το ρόλο τους κι άλλα περίεργα πράγματα σαν το γιατρό που μου ζήτησε φακελάκι κι εγώ του 'στειλα του μπάσταρδου ένα ποτισμένο μ'άνθρακα. Δεν είσαι ο τύπος μου γιατί δεν έχω τύπο κράτα το ψηλά να περάσουμε από κάτω κι όσο μου χτυπάς την πόρτα εγώ επιμένω να λείπω αν θέλεις να με βρεις, ψάξε με στο τελευταίο μου σάλτο. Κι αφού εντάξει κανείς δε θέλει να αλλάξει έτσι οι μπάτσοι θα σκοτώνουνε παιδιά στο ό,τι κάτσει μη σε νοιάζει είναι απλώς μια αναγκαία πράξη για την υπεραστική ασφάλεια και τάξη. Όλοι νομίζουμε πως κάνουμε κάτι σκοτώνουμε το φασισμό στα τραγούδια μα όχι μέσα μας η αυτοεπιβεβαίωση είναι η πρέζα μας και προτιμούμε να βγει το όνομα παρά το μάτι. Ξέρεις κάτι ρε; Αλήθεια το προσπάθησα κι ίσως να φταίει που με σημαδεύουν βαθιά τα λάθη μα το 'χω άχτι πίστεψέ με που και πάλι δεν κατάφερα να γράψω ένα χαρούμενο κομμάτι. Είναι το τίποτα, από το τίποτα. Είναι το τίποτα, κι είναι για πάντα.