تارنمای روشنگری در خدمت آینده ای بهتر

آقای ناشناس!
لنینیسم هیچ ربطی به مکتب مارکس ندارد. در هر تاکتیکی، در هر موضوعی، لنین تکرار کنندۀ بلانکیسم و آنارشیسم بود. لنین همۀ برنامه های خودش را از نارودنیکها اقتباس کرده و به آن رنگ و لعاب مارکسیستی زده بود، اما خود جنبش نارودنیسم را هم خوب نمی شناخت. بدون مطالعه کردن، خوب نیست از خودتان چیزهایی اختراع کنید. شما در این زمینه هیچ چیزی نمی دانید.

چرا انتقادات ضد لنینی فولادی به ضرر طبقه کارگر و به نفع بورژوا لیبرالهای وطنی و دوستان امپریالیست آنهاست؟

۱ – انتقاد او به لنینیسم از زاویه دفاع از بورژوا لیبرالیسم است – از ابتکار کمونی کارگران حرفی نمی زند و دنبال بازی های حزبی بورژواهاست و حتی از ترمینولوژی های آنها استفاده میکند.

۲ – اصلا درک نمیکند که لنینیسم بخشی از سنت سوسیال دموکراسی ای می باشد که به مارکس هم بر میگردد. از این لحاظ فولادی خودش با لنینیسم در تائید حزبی کردن جنبش کمونیستی کارگران هم نظر است. سوسیالیسم فولادی، سوسیالیسم دولتی است.

۳ – بجای علمی کردن دانش کمونیستی کارگران، دنبال فلسفی کردن آن است. از اینرو در انتها همان کار استالین را میکند. گرچه مثل استالین توتالیتارین نیست، اما مثل برشتین، فقط دوست دارد در یک اپوزیسیون پارلمانی بماند، جای گرم و نرم. بدینجهت، دوستان او بورژوا لیبرالها هستند نه کارگران کمونیست.

۴ – چون هرگز امکان بوجود آوردن یک دولت بورژوا لیبرال و یک جامعه مدرن صنعتی در ایران وجود ندارد، افکارش بیشتر در خدمت کودتاچی ها و طراحین انقلابات رنگین برای سازمانهای امنیتی صهیونیستی و امپریالیستی دیگر است.

–

انتقاد به لنینیسم و سوسیالیسم دولتی لازم است ولی باید از زاویه منافع طبقاتی کارگران باشد و امروزه بعد از تجربه روسیه و چین، این منافع فقط از طریق تشکلات شورائی ضد سرمایه داری بدست می آید. کمونیستهائی که دنبال بوجود آوردن تشکلات کارگری شورائی ضد سرمایه داری نیستند، کمونیستهای دروغین هستند.

ادامه به توده ای…:بلانکیسم ونیچه ایسم لنین چه خواهدکرد؟۴- مهمترازهرچیز:لنین ولنینیسم به عنوان جریانهای منتظرالحکومه زیرسوآل اند نه شخص من که داعیه ی حکومت کردن ندارم وصرفن به عنوان یک مارکسیست به وظیفه ی آگاهگرانه ی خودعمل میکنم. توده ای لنینیست مدافع فرقه گرائی لنینیستی هم بهتراست به جای آموزش کامپیوتر از فرقه ومقتدای اش رفع سوال کند:یعنی پاسخگوی آن خیانتها وجنایتهای تاریخی به جامعه ایران وانسانیت باشد که پرونده شان برای همیشه پیش روی انسانهای آزادیخواه بازاست.

ادامه به توده ای..:۲-توده ای لنینیستهابهتراست به جای درآوردن یک قطعه ازیک کلیت متشکل وسازمانمند،وبه جای تکه تکه کردن یک اندیشه ی واحددرباره ی یک کلیت همبسته اما مختلف الوجوه مانند جامعه ی انسانی،هم این کلیت همبسته راتوضیح دهند وهم نظرات مارکسیستی وماتریالیستی دیالکتیکی مراکه مدام بریک راهبرد دوراهکار درجامعه های پیشرفته وعقب مانده تاکیدداردوآنهابه پیروی ازلنین درموضع مخالف باآن قراردارندنقدوردکنند.توده ای لنینیست هابرای فرارازبحث تئوریک وراهبردی است که به کامنت نویسی متوسل میشوند،چراکه درکامنت نویسی-آنهم بانام مستعار- امکان فرارهست.

میتوان همه پارگرافهای نوشتار آقای فولادی را بررسی کرد و بی پایه بودن آنرا نشان داد. از جمله:
“سازوکارهای نظام ِ سرمایه و خصوصن دموکراسی ِ بورژوایی امروزه بیش از آنکه به نفع ِ بورژوازی و نظام سرمایه باشد، در دراز مدت به نفع ِ پرولتاریا و سوسیالیسم است”!!
“دموکراسی ِ بورژوایی به دلایل ِ تاریخی به نفع ِ مارکسیست ها و از این رو به نفع پرولتاریاست”!!
“جامعه هنوز در مرحله ای قرار ندارد که آنتاگونیسم ِ طبقاتی کاملن شکل گرفته و کارکرد ِ عملی ِ دگرگون ساز یافته باشد.”!!
…
همینطور میتوان ادامه داد ولی از آن میگذرم و به اندیشه ای که پایه چنین گزاره هاست، میپردازم. آفای فولادی کارکرد سیستم سرمایه درای را همانند اجرای برنامه ای (کامپیوتری) تصور میکند که “روتین” های از پیش (تاریخی) تعیین شده و ضروری آن از یک مرحله به مرحله دیگر اجرا میشوند و پس از اجرای همه “ساب روتین” ها برنامه به خوبی و خوشی به پایان میرسد. پس از آن “مارکسیست” ها میتوانند سی دی برنامه اجرای “روتین” حلوای “سوسیالیسم” را داخل کامپیوتر کنند! ولی “مارکسیست” های جامعه “عقب مانده ایران” که از کامپیوتر مدل پایینی برخوردارند ناشکیبا نباشند و فعلاً با آبغوره “دموکراسی ِ ناکامل و ابتر ِ بورژوازی” مسواک بزنند!
آقای فولادی این “برنامه” اجرای یکباره ندارد. این برنامه دارای حلقه (loop) است و مادام که این سیستم وجود دارد، اجرا میشود! در این “کامپیوتر” ترانزیستورها نیستند که در چیپ ها جمع شده باشند و کار سیستم سخت افزار آنرا انجام دهند بلکه انسانهایی با تمایزات طبقاتی وخلاقیت های ویژه. اگر بحرانی در اجرای این برنامه بوجود آید بطور خودکار “اینتراپت” تولید شده، سپس اجرای برنامه به “ساب روتین” ویژه ای انتفال یافته پس از اجرای آن به “”روتین” اصلی بر میگردد!
میتوانم این گفتمان را پی گیرم ولی فرصتم به پایان رسید.

پاسخ خیالبافی های ناشناس درکامنت های۳:۵۵ و۴:۰۵فروردین۲۸من داده شده.توضیح مکرراینکه:آنچه برفلسفه وسوسیالیسم علمی وماتریالیسم تاریخی یعنی نظروری متکی برداده های تجربی-تاریخی و اندیشه ورزانه ی انسان استوارنباشد پشیزی ارزش نداردوتخیل صرف است.ازجمله:آنچه خوداین داده های علمی-تحصلی راانکارکند،مانند مذهب،دین وسخنان تکراری وآرزوهای بی پشتوانه ی مادی-علمی ی ناشناس. اصراربرضدیت بافلسفه ی علمی،اصراربرندانمگرائی،و نهایتن تسلیم شدن به تفکر ماورائی-لاهوتی است.

همانطور که بارها در زیر مقالات شما نوشته شده است، مارکس هرگز از اصطلاح ماتریالیسم دیالکتیک استفاده نکرد، این اصطلاح از هواداران اوست نه از خود او، مارکس هرگز کتابی در مورد فلسفه ننوشت، مارکس بعد از نوشتن ایدئولوژی آلمانی فقط مشغول فعالیتهای تشکیلاتی و سیاسی و علمی بود نه فلسفی و او بود که نوشت فلاسفه فقط جهان را به روشهای گوناگون تفسیر میکنند، ولی مسئله بر سر تغییر آن است. بعلاوه مارکسیستها تفاسیر گوناگون از ماتریالیسم دیالکتیک ابداعی خود دارند و عده ای دیگر از خود آنها اصلا ماتریالیسم دیالکتیک را فلسفه مارکس نمیدانند. یک کشوری که ماتریالیسم دیالکتیک را اشاعه میداد شوروی سابق بود، همان که فولادی خودش آنرا سوسیالیستی نمیداند.

آقای فولادی بجای برخورد علمی به جامعه، مثل مذهبیون، برخورد فلسفی میکند. او در مورد ایران و کشورهای غربی نظر میدهد بدون اینکه شرایط اجتماعی این کشورها را بررسی کرده باشد. بدینجهت، نظر آقای فولادی در این مقاله ارزش علمی ندارد. نظر فولادی شاید و فقط شاید ارزش فلسفی داشته باشد، اما ما از واقعیات باید شروع کنیم نه ذهنیات فلسفی و تفسیرات. فقط علم و منطق ما را به حقایق نزدیک میکند نه فلسفه. مثلا برای درک منشا انسان ما نباید وارد بحثهای فلسفی و الاهیات شویم، بلکه باید علم تکامل انواع را مطالعه کتیم. مثلا برای درک استثمار نیروی کار در جامعه سرمایه داری، درک ماتریالیسم دیالکتیک ضروری نیست و بدون آن میتوان آنرا با مطالعه علمی اقتصاد مارکس آنرا درک کرد. مثلا برای درک طبقاتی بودن جامعه احتیاجی به فلسفه نیست و با مراجعه به آمار و ارقام اجتماعی میتواندآنرا فهمید. برای درمان بیماری ها احتیاجی به فلسفه نداریم، باید علم طی را مطالعه کتیم. نقطه آغاز شناخت ما مطالعه تجربی و علمی عینیات است.

به ناشناس-۱-یک ایراداغلب کامنت هائی که برمقالات من نوشته میشوداین است که ازمن میخواهندآنچه راقبلن وبارهانوشته ام تکرارکنم.این،دوباره کاری بیهوده ووقت تلف کنی است.۲-ازکجا فهمیده ام ناشناس علیه آزادی بیان دادسخن میدهد؟ازاستدلالی که بایکدست آنراپیش میکشدوبایک«اما» و«ولی»آنراپس میزند.ازآنجاکه من گفته ام باید«فعلن»ازهمین آزادی بیان نقد بورژوائی استفاده کرد وبه آزادی های نسیه ووعده های سرخرمنی یی دل خوش نکردکه هیچ پایه واساس علمی-تحصلی ندارند،وناشناس بازهمان وعده ی سر خرمن خودش رامیدهد. چراوعده های ناشناس وامثال او پایه واساس علمی-تحصلی ندارد؟ ادامه دارد

ناشناس یالنینیست است یانیست.اگرلنینیست است،همانطورکه من بارهابانقل قول ازلنین نوشته ام خواهان حکومتی است نظامی پادگانی که نمونه ی آنراهمین الان هم درروسیه،چین،کره شمالی،کوباو دیگرحکومت های استبدادی داریم.اگرلنینیست نیست،بایدروشن کند خواهان چگونه دولت وحاکمیتی است،وآن دولت وحاکمیت چگونه وتوسط چه نیرویانیروهای اجتماعی بایدقدرت سیاسی رادردست گیردوچه کردو کاری درجامعه خواهدداشت،تابشودبااوبحث کرد.درغیراین صورت،به قول معروف:نفی چیزی دلیل اثبات غیرآن نمیشود.من نظرم رادراین موردمشخص به تفصیل در«یک راهبرد،دوراهکار» بیان کرده ام.

منظور آقای فولادی این است که چون سایت روشنگری در یک کشور بورژوا لیبرالی قرار دارد و چون سیاست گردانندگان آن منعکس کننده نظرات گوناگون و متنوع است، ما باید:

در ایران خواستار جامعه ای باشیم شبیه به جامعه ای که سایت روشنگری در آن جواز کار دارد. یعنی خواستار جامعه ای باشیم که در آن دموکراسی بورژوائی وجود داشته باشد. آقای فولادی معتقد است که ضرورت تاریخی حکم میکند که جامعه باید ابتدا دارای حاکمیت بورژوا لیبرالی باشد تا بتواند کمونیستی شود.

پاسخ من به آقای نویسنده:

اول باید اثبات کنید که دولت جامعه بورژوا لیبرالی ای که روشنگری در آن آزادی دارد اجازه میدهد که ایرانیان هم چنین جامعه ای را درست کنند، یعنی کودتاگر نیست، مصدق و آلنده را سرنگون نمیکند تا آن کشور را نوکر خودش کند.

دوم باید اثبات کنید که جامعه ایران میتواند جامعه ای بورژوا لیبرال باشد بدون اینکه استعمارگر باشد و یا در آن شراکت نکند. بعضی از کشورهای بورژوا لیبرال غرب بسیار کوچک هستند و از امنیتی استفاده میکنند که کشورهای بزرگ تری چون آلمان و فرانسه و انگلیس و آمریکا برای آنها فراهم کرده اند و بدون استعمار جنایت کارانه آنها چنین امنیتی ندارند. من به شما قول میدهم که اگر یکی از آن کشورهای کوچکی که دموکراسی بورژوادی هستند،کمک کشورهای استعماری ای که ذکر کردم را نداشته باشند، کشور “عقب افتاده ای” چون ایران یکشبه آنجا را تسخیر میکند.

آقای فولادی، وقتی حقیقتا در مورد استعمار غرب وارد بحث شوید، جامعه بورژوا لیبرالی غربی را مثل لنینیستها فراموش خواهید کرد!!

اما یک کار مهم دیگر هم قبل از نظریه پردازی باید بکنید و آن این است که تاریخ اقتصاد و روابط تولیدی و روابط طبقاتی و روابط بین المللی جامعه ای که روشنگری در آن وجود دارد را مطالعه کنید بعد اظهار نظر کنید.