Creavak 2013

• Report rights infringement
• published: 25 Aug 2013
• views: 1008

Verslag van Creavak 2013, met o.a. workshop trekharmonica, met muziek van, door en met Arie van Lienen. Op 27 juli, Zwarte Zaterdag, reizen schilders, beeldhouwers, beeldenmakers en trekzakkers massaal (nou ja, ruim veertig mensen) af naar het sprookjesachtige Château Le Mont Epinguet (1751) in Brix in Normandië. Dat ligt op zo'n vijftien kilometer van Cherbourg. We worden er met open armen en een groot glas cider ontvangen door kasteelheer en -dame Mark en Fiona, chefkok James, bedienend personeel Jenny, Anja, Miles en Margot en organisator la grande dame Therese Steenbrink. Na de, vaak hernieuwde, kennismaking -- er zijn veel trouwe deelnemers -- worden de groepen ingedeeld en krijgen we onze plaats gewezen. In verband met het wat instabiele weer kiezen wij ervoor om, met z'n vijftienen, een grote huiskamer van het koetshuis in beslag te nemen. We voelen er niks voor om ons nat te laten regenen, want, zoals Peije al zei: "de lûkpûde kin mar min oer dampens" (de trekzak kan slecht tegen vocht). Genieten van keihard werken Dan gaat het los. Gelukkig had trekzakdocent Arie van Lienen ons vooraf de muziek al toegestuurd. Hij had een orkestrale bewerking gemaakt van zijn compositie "Libelle". Wellicht al bekend, maar zeker niet in deze vorm! Maar liefst zes partijen, die qua complexiteit niet voor elkaar onder doen. Als we niet vooraf al de knopjes en vingers hadden gevonden was het maar de vraag of we tot zo'n goede uitvoering waren gekomen. Keihard gewerkt hebben we, echt uren achter elkaar. Met z'n allen bij elkaar, dan weer per partij, dan opgesplitst in twee orkestjes. Het hele stuk, regel voor regel, maat voor maat. Monnikenwerk was het. Maar iedereen genoot en vond het geweldig om zo intensief met elkaar en dit mooie stuk bezig te zijn. We wisten dat we toewerkten naar een grote finale, de presentatie op de laatste dag voor alle overige disciplines. Dat was een spannende uitdaging, maar het was vooral fijn om echt diep te graven en van die ene maat, die ene noot, een gezamenlijk kunstwerk te maken. Mooiste strand van de wereld Heel soms wisten we ons even los te rukken om toch nog iets mee te krijgen van Normandië. Therese had een rondvaart georganiseerd door de haven van Cherbourg. Van hieruit vertrok precies honderd jaar geleden de Titanic voor haar fatale reis met bestemming New York. Normandië heeft veel belangrijke historische plekken, zoals de beroemde landingssstranden van de Geallieerde bevrijders in 1944 en de vele oorlogsmusea en militaire begraafplaatsen. Net boven Barneville Carteret ligt het mooiste strand van de wereld, althans volgens Pippa, de zus van Kate Middleton. Elke dag is er ergens in de buurt een brocante markt. Overal kun je de heerlijkste mosselen met friet eten en zien waar die lekkere cider en calvados vandaan komen. Intussen waren de andere groepen ook lekker bezig. De schilders legden zich toe op de impressionistische stroming, het grote thema dit jaar in Normandië, met overal gespecialiseerde tentoonstellingen. De beeldhouwers zwoegden op grote blokken hardsteen, marmer en diverse soorten speksteen. Onbegrijpelijk dat zo'n onooglijk brok aan het eind van een week is omgetoverd in een prachtig gepolijst kunstwerk. De beeldenmakers maakten met diverse materialen de meest fantastische objecten. Instrument begint te zingen Tussendoor werden we iedere dag verwend met een luxe ontbijt met verse sapjes, een lunch met een geweldig saladebuffet en 's avonds, na het aperitiefje op het terras, een verrukkelijk diner. Chefkok James kreeg op de laatste dag een staande ovatie en we hebben een prachtig lied voor hem geschreven en gezongen. In onze trekzakgroep maakten we kennis met medecursist Els Hertsworm. Ze speelt zo'n zes jaar trekzak maar was daarvoor, en nog steeds, actief als koordirigente. Arie had haar gevraagd om mede leiding te geven en Els bleek een bijzonder plezierige en vakkundige oefenmeester. Ze verstaat de kunst om een argeloze trekzakker die tot nog toe op knopjes drukt en tonen produceert, te verleiden zo te gaan spelen dat het instrument als vanzelf begint te zingen. Dat onze uiteindelijke presentatie van 'Libelle' zo'n daverend succes zou zijn had een enkeling durven hopen maar we hadden er zeker niet op gerekend. Zo'n optreden voor publiek is toch wel spannend en hier en daar zag je knikkende knieën onder de balg. Maar toen Arie de muziek had ingezet groeide de zelfverzekerdheid en kwamen we helemaal op dreef. We zagen menige toehoorder glimmen en een enkeling pinkte zelfs een traantje weg. Diatonisch Nieuwsblad nr 110, tekst Sietze Ketelaar, red. Mariek Hilhorst Muziek Arie van Lienen