Anti-Fascistisch Front / Verzet

Omdat het gisteren Wilders-dag was, de citaten van de week een dagje later dan gewoonlijk.

“Binnenkort valt de factuur voor de vergrijzing in de bus. Hoe gaan we die betalen? Caroline Copers: ‘Door meer mensen aan het werk te helpen. Maar wel in kwalitatieve jobs, niet in precaire statuten en dagcontracten.’ Zuhal Demir: ‘Kijk eens, we zijn het zowaar eens!’ Caroline Copers: ‘Maar, daarenboven moet een rechtvaardige fiscaliteit komen. We moeten de vermogens nog meer aanspreken, want met de Kaaimantaks gaan we er niet geraken.’ Zuhal Demir: ‘Daar zijn we het dan weer minder over eens.’ (lacht)” In een discussie met Caroline Copers (ABVV) toont Zuhal Demir (N-VA) dat zij en haar partij vooral voor de rijken rijden. (De Tijd, 27 februari 2016)

“Natuurlijk zijn er ook budgettaire beperkingen. Maar je botst toch vooral op de ideologische grens van de huidige politieke consensus binnen de Vlaamse meerderheid. Die ideologie is volgens mij te ver doorgeschoten naar de absolute responsabilisering van het individu. Terwijl ik vind dat de samenleving, en dan zeker ‘de onderkant’, via onderwijs en welzijnswerk tot op zekere hoogte maakbaar is en dat je op die manier een heleboel jongeren kunt recupereren.” Radicaliseringsexpert Bilal Benyaich in een van zijn laatste interviews. Sinds dinsdag is hij aan de slag als diplomaat. Volgens Benyaich zijn er niet alleen vijfhonderd Syrië-strijders maar tienduizenden Belgische jongeren die geloven dat geweld à la Al Qaida, IS of Al Nusra geoorloofd is om een utopische heilstaat te verwezenlijken. “Jongeren (die we) aan het verliezen (zijn) omdat we ze niet socialiseren via de klassieke structuren als onderwijs, het gewone welzijnswerk en de jeugdhulp, de arbeidsmarkt en moskeeën van goede wil. Meestal grijpen we pas in als het al te laat is.” (De Morgen, 27 februari 2016)

“Hoe meer geld we steken in cultuur en hoe minder in religie: des te beter.” Bilal Benyaich groeide op in een relatief arm mijnwerkersgezin met drie zussen en een broer. Twee zussen dragen een hoofddoek, de derde niet. Bilal zelf vervelde van praktiserend moslim tot overtuigd atheïst. Een bewijs te meer dat je de ‘moslims’ niet over één kam mag scheren. (dS Weekblad, 27 februari 2016)

“Vrijwilligers. Er is geen politicus die hen niet in de bloemetjes wil zetten, als grote voorbeelden van de warme samenleving. Soms wordt duidelijk dat hun nijvere werk buiten de uren enkel wordt geapprecieerd als het politiek recupereerbaar is, met een fotograaf erbij. Mensen die asielzoekers of illegalen proberen te helpen uit overtuiging krijgen een stigma opgeplakt. Naïef tot oliedom bijvoorbeeld, zoals de Brugse SP.A-burgemeester Landuyt tegenwoordig omgaat met iedereen die een hand probeert te helpen.” Van vorige week zaterdag tot morgen is het de ‘Week van de Vrijwilliger’, maar politici zien vrijwilligers niet altijd even graag. (Het Nieuwsblad, 29 februari 2016)

“Jan Jambon na een bezoek aan Marokko: ‘Misschien moeten we vingerafdrukken van alle Belgen nemen’, na een bezoek aan Israël: ‘Misschien moeten we een muur bouwen rond Vlaanderen?’, na een bezoek aan Saudi-Arabië: ‘Misschien moeten we de doodstraf invoeren?’” Lees ook: Marc Reynebeau over vingerafdrukken en onze veiligheid . (Facebook, 1 maart 2016)

“Beke noemt zich voorzitter van de meest feministische partij (in Knack). Wil hij dan wel eens stante pede zijn partijgenoot Kris Peeters tot de orde roepen die vindt dat deeltijdse uurroosters maar één dag op voorhand moeten bekend gemaakt worden! En wil hij dan eens wat luider te keer gaan tegen de minister van pensioenen die met zijn hervormingen de vrouwen zwaar discrimineert! En heeft zijn partij er niet mee voor gezorgd dat de kinderopvang duurder wordt? En zo kunnen we nog wel even doorgaan...” Marijke Persoone reageert op CD&V-voorzitter Wouter Beke die deze week de cover van Knack haalt in een opvallend T-shirt (foto). (Facebook, 2 maart 2016)

“Mensen uit extreemlinkse hoek doorzochten zelfs het Archief en Documentatiecentrum voor het Vlaams-nationalisme in de hoop informatie te vinden die mij kon schaden. Dat was een heel erg vervelende periode.” Jan Jambon over wat hij niet meer zou doen: ‘5. De collaboratie goedpraten’ (zie zijn uitspraak in La Libre Belgique “De mensen die collaboreerden met de Duitsers hadden hun redenen”, nvdr.). Jan Jambon werd hierna betrapt op een leugen over PVDA’er Kris Merckx om zijn betrokkenheid (= de betrokkenheid van Jan Jambon, nvdr.) bij een lezing met Jean-Marie Le Pen te verdoezelen en bleek ook betrokken te zijn bij de organisatie van een lezing van de Britse negationist David Irving. Ja, dezelfde David Irving wiens lezing vorige week in Antwerpen na een spoedactie afgelast werd. (Knack, 2 maart 2016)

“Op het vlak van de vluchtelingenproblematiek heeft men het vaak over ‘illegalen’, een ‘tsunami’ of een ‘virus’. Het debat dat nu over vluchtelingen gevoerd wordt, herinnert aan de late jaren 30, toen Hitler opwierp dat Duitsland al genoeg Joden had en de Europese landen opriep om een bepaald percentage op te nemen. Door de huiverachtige reactie van de Europese landen – ‘we zitten al vol’ – voelde Hitler zich in zijn theorie gesterkt, zodat de Jodenvervolging verder escaleerde. Het huidig debat vertoont parallellen met vroeger. Vóór WO II wilde Europa het probleem van de Jodenvervolging ook niet erkennen.” Guy Cassiers naar aanleiding van de opvoering van De Welwillenden die het leven bekijkt vanuit het perspectief van SS-Obersturmbannführer Max Aue. (Gazet van Antwerpen, 4 maart 2016 – Lees ook de longread die naar aanleiding van De Welwillenden verscheen.)

Naar aanleiding van het tienjarig bestaan van de Partij Voor de Vrijheid (PVV) werd de vraag gesteld hoe je Geert Wilders (foto) kan omschrijven: extreemrechts, radicaal-rechts…? Het “prototype van hedendaags fascisme” zou ook kunnen, maar durft haast niemand in de mond nemen. In plaats van te discussiëren over het geslacht van de engel / duivel (schrap wat niet past), lijkt het ons nuttiger eens te kijken hoe een dag er zou uitzien als Geert Wilders aan de macht is. Echt aan de macht, niet in een coalitieregering. Het Nederlandse blad Nieuwe Revue deed in november vorig jaar de oefening aan de hand van het PVV-partijprogramma en PVV-uitspraken. We korten hieronder de beschrijving wel wat in.

Een dag in Geert Wilders’ land begint met een verbaasde blik op de klok: als je wekker in de winter afgaat, is het een uur vroeger. De PVV wil namelijk van de wintertijd af omdat die door de verstoring van ons bioritme “aantoonbaar leidt tot meer ongelukken in het verkeer en meer ziekteverzuim. Zomertijd maakt de mensen daarentegen gelukkiger, vrolijker en productiever”. Als je in de buurt van de luchthaven van Schiphol woont, is de kans niet gering dat je vanzelf vroeger wakker schrikt door een voorbij scherend verkeersvliegtuigje. Schiphol moet immers groeien van de PVV.

Woon je in een sociale huurwoning en verdien je meer dan 1.950 euro netto per maand, dan moet je verhuizen. Heb je een koopwoning, dan hou je meer geld over omdat je kan rekenen op volledige hypotheekrenteaftrek. Ander goed nieuws voor je portemonnee: verdien je meer dan 33.000 euro per jaar, dan verlaagt de PVV je belastingtarief met 2 %. Als je uit het raam kijkt, moet je niet klagen als je naast je een schabouwelijk huis ziet optrekken. Hierover klagen bij de welstandcommissie kan niet meer, want die is opgeheven. Ook moet je niet gek opkijken van de beveiligingscamera’s in je straat. Als het aan de PVV ligt worden camerabeelden volop gebruikt voor het registreren van verdachte gedragingen. Bijvoorbeeld rond het Marokkaans of Turks theehuis bij jou om de hoek.

Opsporingsambtenaren zijn op zoek naar mensen die steun trekken én een tweede huis in hun land van herkomst hebben. Gelukkig wil jij wél bijdragen aan ons fantastisch land. Je spoedt je naar je werk. Je stapt in je auto en even later rij je op de stadsring. Je kan flink gas geven, de 80-kilometerzones behoren tot de verleden tijd. Waar het kan, mag je zelfs 140 kilometer per uur rijden. Rijbanen genoeg, want volgens de PVV is meer asfalt dé oplossing voor het fileprobleem. Je tuurt vanuit de auto naar buiten en ziet ineens een fonkelnieuwe kolencentrale opdoemen. De windmolen die er vroeger stond is afgebroken. Voor dat soort linkse milieuhobby’s is geen plaats meer in het Nederland van de PVV. Voor minaretten evenmin, uiteraard.

Je blik dwaalt vanuit jouw auto af naar de gebouwen en bedrijfsparken pal naast de snelweg. Bijna overal hangt de Nederlandse vlag uit. Bij openbare gebouwen is het permanent uithangen van de Nederlandse vlag alvast verplicht. Je werkdag is niet zoveel anders dan vóór de PVV-machtsovername. Tenzij je ambtenaar bent, want dan zijn er opvallend veel lege werkplekken. Eén op de vijf ambtenaren is ontslagen. Je ex-collega’s zijn omgeschoold tot medewerkers in de zorgsector (12.000 extra krachten) of zijn politieagent geworden (10.000 extra wetshandhavers in uniform en nog een onbekend aantal politieagenten en militairen om de voor migranten gesloten buitengrenzen van Nederland te bewaken).

Eenmaal op je werkplek stuit je bij de koffieautomaat op Fatima. Draagt ze een hoofddoek, dan moet ze een ‘kopvoddentaks’ betalen. Heb je een collega met een andere huidskleur, dan kan je nagaan vanwaar je collega afkomstig is want etnische registratie is verplicht. Heeft je collega een dubbele nationaliteit, zoals de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb, dan zal je collega moeten kiezen want een dubbele nationaliteit kan niet meer.

Als je tijdens je lunchtijd een ommetje maakt door het stadspark, zie je op grote schermen voortdurend opsporingsberichten van gezochte criminelen. Voorts zie je opmerkelijk veel politieagenten, met een lange wapenstok, her en der mensen aanhouden en preventief fouilleren. Verderop zie je een groep geketende mannen met een schop in de hand een nieuwe stadsvijver uitgraven. “We zien graag de chain gang in het Nederlandse straatbeeld verschijnen. Lekker langs de weg in een vrolijk roze pakje. Omdat veel tuig afkomstig is uit schaamteculturen hakt dat er extra in”, luidt het bij de PVV. Wordt hieronder vervolgd.

Hier wat voorafging. Op weg terug naar kantoor haal je snel een broodje makreel bij de viskraam. Nederlandse vissers moeten geen rekening meer houden met vangstquota en andere bureaucratische EU-regeltjes. Nederland is onder Wilders immers uit de Europese Unie gestapt. De euro is ingeruild voor de oude vertrouwde gulden. Goedkoper is je broodje er overigens niet op geworden vermits de gulden één op één is gekoppeld aan de euro. Net zomin lijkt de PVV-rekensom te kloppen dat tientallen miljarden extra in de staatskas stromen als gevolg van de herinvoering van de gulden. Zouden die dichte grenzen dan toch niet goed werken voor Nederland?

Hoe dan ook, eenmaal terug achter je bureau kom je erachter dat je nog een hoop werk moet afronden. Het zal laat worden. Even over huis om te eten en ’s avonds terugkeren laat je uit het hoofd. Voordat je het weet denkt men dat je een inbreker bent en slaat de beveiligingsagent jou buiten westen. Volgens het PVV-strafrechtboek geldt hier de omgekeerde bewijslast. Het is aan de ‘inbreker’ te bewijzen dat de ander te ver is gegaan in zijn reactie.

Eenmaal thuis, met je bordje eten op de schoot, kijk je naar de televisie. Zappen tussen de drie Nederlandse publieke zendkanalen is er niet meer bij. De PVV houdt nog slechts één publiek televisiekanaal over, met één zender en niet meer die verschillende, verzuilde omroepen. Je hebt het Jeugdjournaal gemist dat weer eens uitpakte met markante momenten uit de Nederlandse geschiedenis. De PVV heeft niet voor niets de vaderlandse geschiedenis tot verplicht hoofdvak gemaakt. Je ziet op het televisiejournaal een bericht over de make-over van een voormalig vluchtelingencentrum tot een gezellig vakantiepark met een aloude Hollandse kermis. Met maximaal 1.000 asielzoekers die nog jaarlijks toegelaten worden, kunnen veel vluchtelingencentra dicht. In het interview vandaag in Het Laatste Nieuws stapt Wilders intussen af van het idee van nog maximum 1.000 asielzoekers per jaar in Nederland. Geen enkele asielzoeker mag nog binnen als het aan Wilders ligt.

Niet alle vluchtelingencentra worden evenwel omgebouwd tot vakantiecentra. Er zijn bijkomende gevangenissen nodig omdat de gewone gevangenissen overvol zitten door de strengere straffen die uitgesproken worden en minder interneringen van psychiatrische patiënten. Het tv-avondje in PVV-stijl belooft niet veel goeds met een televisiequiz over dieren en de natuur, een cartoonwedstrijd over de profeet Mohammed en een natuurserie over de alsmaar groeiende ijskappen op de Noordpool. Met een diepe zucht doe je de tv uit en zoek je een café op. De pils is beduidend goedkoper geworden door de lagere accijnzen. Maar eenmaal daar blijkt in je café een karaokeavond georganiseerd te worden. Met niet alleen Nederlandstalige liedjes, maar ook boerenliedjes in het Afrikaans omdat die taal verwant is met het Nederlands.

“Doe effe normaal, man”, bijt de cafébaas jou toe wanneer hij ziet dat je niet mee doet met de karaoke. Wanneer je chagrijnig naar huis gaat en thuis nog eenmaal de tv opzet, is het bijna middernacht. Het publieke net staat op het punt om afscheid te nemen van de kijker met het Wilhelmus, het Nederlandse volkslied. Maar eerst is er nog de traditionele dagsluiting met een stichtelijk woord van een Denker des Vaderlands. Wie zou het deze keer zijn? Een topper onder de opiniemakers, zo blijkt. “Het moet verdomme toch niet gekker worden”, wordt je toegeroepen door Gerard Joling (foto, schlagerzanger al even vol van afschuw voor vluchtelingen en de islam als Geert Wilders, nvdr.). “Het loopt gigantisch uit de hand”, brult Joling. Inderdaad, met Geert Wilders’ land. Vluchten kan niet meer.

Een aantal van Wilders’ maatregelen kennen we al in ons land (Bart Somers (Open VLD) die heel Mechelen wil vol hangen met bewakingscamera’s zodat je overal het gevoel hebt gevolgd te worden, Liesbeth Homans (N-VA) die erop wijst dat ook Syrische vluchtelingen er niet aan moeten denken hier een uitkering te trekken als ze in hun thuisland nog een tweede verblijf hebben…). Maar Wilders wil nog meer en gaat op veel terreinen nog verder. En voor zijn aanhangers is dit nog maar het begin. Thierry Baudet in hetzelfde Nieuwe Revue-nummer: “Stel dat de PVV gaat regeren en hun partijprogramma kan uitvoeren, dan levert dat mijn inziens zeker twee grote voordelen op: uittreding uit de EU en stoppen van ongeremde instroom van moslimimmigranten. (…) Maar de problemen zijn dan natuurlijk nog niet voorbij want veel van die mensen zijn al in Nederland.”

Geert Wilders is vandaag te gast op een colloquium van het Vlaams Belang én bij Terzake (Canvas, 20u05). En in Het Laatste Nieuws mag hij vandaag ook al breeduit zijn zeg doen.

Op donderdag laten we onze krantenwinkel een centje bijverdienen. Naast onze dagelijkse portie van 800 gram kranten kopen wij dan immers ook ’t Pallieterke. Niet omdat het zo’n plezant blad is, het is meer verplichte kost wil je als AFF/Verzet het wereldje van het Vlaams-nationalisme volgen. Vlaams-nationalisten willen dat ’t Pallieterke ook in de bibliotheken te vinden is, maar sommige bibliothecarissen schatten de prioriteiten bij het aankoopbeleid anders in. In Schoten stelde zich de vraag of een gemeenteraad of schepencollege de bibliothecaris met aandrang kan verzoeken om 't Pallieterke  in huis te halen en ter beschikking te stellen voor eventuele lezers.

In Schoten is er ruzie over ’t Pallieterke al dan niet in de plaatselijke bibliotheek van in de tijd dat Marie-Rose Morel nog leefde en Kurt Vermeiren (foto, SP.A) schepen voor cultuur was. Na de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 is de CD&V in Schoten niet meer de grootste partij, maar de N-VA die sinds 2013 samen met de CD&V en Open VLD de bestuursmeerderheid vormt in deze randgemeente van Antwerpen. CD&V-burgemeester Harrie Hendrickx moest als burgemeester plaats ruimen voor Maarten De Veuster (N-VA), zijn schoonzoon. De SP.A belandde in de oppositie.

Op 28 juli vorig jaar besliste het nieuwe schepencollege om “de bibliothecaris te verzoeken om het tijdschrift ’t Pallieterke op te nemen in de lijst van tijdschriften van de bibliotheek en de terbeschikkingstelling ervan nauwgezet te controleren”. De SP.A-fractie in de Schotense gemeenteraad legde hiervoor klacht neer bij provinciegouverneur Cathy Berx.

In het collectiebeleidsplan van de bibliotheek, eerder goedgekeurd in de Schotense gemeenteraad staat dat de bibliothecaris zich niet mag laten leiden door commerciële, levensbeschouwelijke of politieke invloeden. Mocht de bibliothecaris zich laten leiden door de wens van het schepencollege zou de bibliothecaris ageren in strijd met artikel 4 van de Cultuurpact dat stelt dat men zich moet “onthouden (…) van enigerlei vorm van discriminatie, uitsluiting, beperking of voorkeur om ideologische of filosofische redenen”.

De SP.A-fractie verduidelijkte in haar klacht dat het haar niet ging om ’t Pallieterke op zich. “Onze verontwaardiging zou even groot zijn indien door de politiek een ‘links’ blad of enige andere publicatie aan de bibliotheek zou worden opgedrongen. De geschiedenis heeft ons geleerd wat de gevolgen kunnen zijn indien politici bepalen welke boeken of publicaties hun burgers ter beschikking krijgen en welke niet.”

Gouverneur Cathy Berx was het eens met de zienswijze vanuit de SP.A-fractie en schorste het collegebesluit van 28 juli 2015, maar het Schotense schepencollege ging hiertegen in beroep bij Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Liesbeth Homans (N-VA). Begin vorige maand bereikte het zes bladzijden tellend antwoord Schoten.

“De stelling van het college van burgemeester en schepenen dat de verzoeken die aan de bibliothecaris werden gericht als louter vrijblijvend moeten worden beschouwd en geen inmenging betekenen (…) is niet correct”, wordt in een ministerieel besluit gesteld. “Het is immers onmiskenbaar zo dat wanneer een werkgever, in casu het gemeentebestuur, een verzoek richt tot één van zijn werknemers, in casu de bibliothecaris, dit verzoek druk legt op de bibliothecaris om in een bepaalde zin te handelen (…). Het feit dat de bibliothecaris tot op heden nog niet is ingegaan op het verzoek van de gemeenteraad (er is namelijk al een gemeenteraadsbesluit van 2008 om ’t Pallieterke in de bib ter beschikking te stellen, nvdr.) en het college van burgemeester en schepenen, doet geen afbreuk aan deze vaststelling.”

“Bovendien wordt de bibliothecaris niet alleen verzocht om ’t Pallieterke ter beschikking te stellen in de bibliotheek, maar wordt de bibliothecaris tevens verzocht om de terbeschikkingstelling ervan nauwgezet te controleren. Deze toevoeging versterkt het verzoek van het college van burgemeester en schepenen in belangrijke mate.” Ook andere argumenten van het schepencollege, zoals het “streven naar een zo volledig en veelzijdig mogelijk aanbod en hierbij rekening (…) houden met de vraag van de leners (…) doet geen afbreuk aan de verplichting die rust op het bestuur om de bibliothecaris in volle onafhankelijkheid haar werk te laten doen”.

Het collegebesluit van 28 juli 2015 om de bibliothecaris aan te zetten ’t Pallieterke ter beschikking te stellen en de terbeschikkingstelling “nauwgezet te controleren” werd dan ook bij ministerieel besluit vernietigd. In principe is hiertegen nog beroep mogelijk bij de Raad van State, maar het Schotense schepencollege lijkt te beseffen dat het sop de kool niet waard is en beperkte zich alsnog tot een akte nemen van het ministerieel besluit zonder er verdere actie aan te koppelen. Als er iets interessant in ’t Pallieterke staat, zal je het hier wel vernemen.

Een ongeluk komt zelden alleen. Acht jaar nadat het Vlaams Belang er om gevraagd had in de gemeenteraad van Schoten is ’t Pallieterke nog altijd niet in de plaatselijke bibliotheek ter inzage gelegd. Meer zelfs: een recent ministerieel besluit verbiedt het gemeentebestuur hiervoor druk uit te oefenen op de bibliothecaris. En nu heeft men ook het Vlaams Belang-secretariaat in de Paalstraat in Schoten moeten sluiten.

Twee weken geleden kon je hier reeds lezen dat Chris Morel, op verzoek van zijn dochter Marie-Rose Morel, in 2007 een pand ter beschikking stelde aan het Vlaams Belang in Schoten om er haar secretariaat te vestigen. In de Paalstraat, dé winkelstraat van Schoten. Maar eind februari zou de huurovereenkomst vervallen en Chris Morel had uitgerekend dat zo’n pand in de Paalstraat meer geld zou kunnen opbrengen. Vader Morel dacht eraan het pand te verkopen.

Na de verkiezingen van 25 mei 2014 is het Vlaams Belang begonnen met het afbouwen van haar 23 regionale hoofdkwartieren naar nog maar 5 provinciale secretariaten (twee in de provincie Antwerpen, telkens één in de provincies Limburg, Oost- en West-Vlaanderen, geen in Vlaams Brabant). De enige kans om het partijlokaal in Schoten open te houden was dat de militanten van de regio Voorkempen zelf het nodige geld op tafel zouden leggen, allicht voor een hogere huurprijs dan tot nu toe.

Gazet van Antwerpen en Het Nieuwsblad melden dat het Vlaams Belang-secretariaat in de Paalstraat in Schoten de voorbije dagen is leeggehaald. De partijnaam en het partijlogo zijn intussen ook verdwenen van de gevel (foto). Voorlopig is er nog geen nieuwe huurder voor het winkelpand, en van een verkoop van het pand zoals Chris Morel wilde is ook nog niets te zien. Maar in de Paalstraat in Schoten is het intussen toch een beetje gezelliger geworden om te winkelen.

Gwendolyn Rutten en Kris Peeters waren maandag scherp voor Bart De Wever die had uitgehaald naar het vluchtelingenbeleid in Griekenland. Gwendolyn Rutten (in Het Laatste Nieuws): “Je kan niet alle vluchtelingen laten samentroepen in Griekenland. Dat kan het land niet aan. Bovendien doe je dat niet, humanitaire crisissen veroorzaken.” Kris Peeters (in Terzake): “Ik vind dat het nu een beetje in de mode is om Griekenland te bashen of alle schuld te geven. Als ik me niet vergis worden in Griekenland 2.000 asielzoekers per dag geregistreerd, hier in België zitten we aan 85.”

Gelukkig zijn niet alle N-VA’ers inzake vluchtelingen mensen als Bart De Wever. We moeten daarvoor wel de regionale bladzijden van de kranten doorbladeren, maar in de editie Dender van Het Nieuwsblad vonden we toch een N-VA’er van een heel ander kaliber. Hij woont in Erpe-Mere, een Oost-Vlaamse gemeente van zo’n 20.000 inwoners vlakbij Aalst. De gemeente telt acht deelgemeenten, met kleurrijke namen als Aaigem, Bambrugge, Burst, Erondegem, Erpe, Mere, Ottergem en Vlekkem. Bekende inwoners zijn kleinkunstzanger Jan De Wilde en oud-wielrenner Lucien Van Impe. Eén inwoner stootte door naar de nationale politiek: Gerda Van Steenberge die van 1999 tot 2014 parlementslid was. Tot 2012 voor het Vlaams Blok/Belang.

Erpe-Mere wordt bestuurd door een ruime bestuursmeerderheid van CD&V en N-VA. William De Windt (N-VA) is er eerste schepen, onder andere bevoegd voor financiën. Erpe-Mere werd ingevolge een spreidingsplan gevraagd 27 asielzoekers op te vangen. “Het kost de gemeente niets”, zo liet William De Windt uitrekenen. "De toelage die we van Fedasil krijgen, volstaat om alle kosten te dekken", zei William De Windt begin vorige maand aan Het Laatste Nieuws. "We beperken ons tot de basisbehoeften: bed, bad en brood." Toch worden de nieuwkomers goed opgevangen. "We krijgen heel wat vrijwillige hulp waardoor we de mensen meubels, keukenmateriaal, maar ook hulp bij het winkelen of leren van de taal kunnen geven."

Zelf heeft William De Windt net een appartement leeg staan in zijn grote woning, appartement dat hij ter beschikking stelde voor de opvang van vluchtelingen. Twee weken geleden werd het Syrisch gezin dat er intussen woont in Het Nieuwsblad voorgesteld (foto). Maha en haar kinderen Tawfik (8 j.), Zain (5 j.) en Yamam (4 j.) woonden tot kort geleden in de Syrische havenstad Latakia. Zij gaf er les in een middelbare school, haar man is advocaat. Maha vertelt: “Tot vijf jaar geleden hadden we een goed leven, maar nu is het er levensgevaarlijk geworden. Gezondheidszorg is een probleem geworden. Overheidsziekenhuizen liggen vol gewonden en privéklinieken zijn onbetaalbaar. Mijn man kan zijn beroep niet meer uitoefenen omdat burgerlijke rechtszaken niet meer doorgaan.”

“We hebben vrienden in Gent en ik besloot samen met de kinderen naar België te vluchten, in afwachting van de komst van mijn man.” Mensensmokkelaars brachten hen per auto tot in Turkije. “Vandaar staken we met een gammel bootje de zee over tot in Griekenland. We hadden geluk dat de zee kalm was. In Athene bezorgden de smokkelaars ons een vliegtuigticket naar Brussel en andere identiteitspapieren voor de vlucht want met een Syrisch paspoort raak je het vliegtuig niet op.” In Brussel kreeg Maha haar Syrisch paspoort terug. Maha heeft voor de reis 12.000 euro betaald. Ze moest daarvoor een pand verkopen dat ze van haar ouders had geërfd.

De kinderen gaan intussen naar de plaatselijke gemeenteschool en zijn meer gemotiveerd dan ooit. Maha: “Ik verwacht mijn man eerstdaags en we hopen zo snel mogelijk officieel te kunnen werken. Ik ben erg gefrustreerd omdat we nu leven op kosten van de Belgische overheid, maar we willen zo snel mogelijk enige return leveren.” N-VA-schepen William De Windt (links op de foto, met naast hem echtgenote Lutgarde Winnepenninckx) hoopt dat andere huiseigenaars zijn voorbeeld volgen en ook begrip tonen voor vluchtelingen. “Er is te veel onnodige angst bij de bevolking. Het zijn doorgaans mensen die proberen te ontsnappen uit een oorlogstragedie en die onze steun verdienen.”

“Tien jaar geleden hebben wij ook al eens een gezin vluchtelingen opgevangen. Beide ouders zijn nu aan het werk en hun kinderen zijn afgestudeerd. Ze zijn een aanwinst voor ons land.”

Vanaf morgen wordt het VIER-programma Terug naar eigen land uitgezonden waarin Jean-Marie Dedecker; Zuhal Demir, Veroniek Dewinter (foto), Margriet Hermans, Bert Gabriëls en Ish Ait Hamou de vluchtelingenroute afleggen vanuit Irak dan wel Somalië. “Respectvolle, beklijvende televisie”, schrijft De Standaard; “aangrijpende en serene televisie” volgens Humo.

De leefomstandigheden in de vluchtelingenkampen in de eigen regio zullen sommigen allicht verbazen, dat de politieke standpunten van alvast Jean-Marie Dedecker (LDD), Zuhal Demir (N-VA) en Veroniek Dewinter (VB) amper of niet veranderd zijn verbaast niet (zie wat Louis Van Dievel daar eerder al over schreef). Filip Dewinter was fier over zijn dochter die voorbije zaterdag in De Standaard zei nu nog meer overtuigd te zijn dat de grenzen dicht moeten, en dat meteen in een vette kop bij het artikel gezet kreeg.

Bert Gabriëls bevestigt in hetzelfde artikel: “De standpunten zijn nauwelijks opgeschoven”, en hij knoopt er een belangrijke vaststelling aan vast: “Ik heb gemerkt dat er vaak met feiten werd gegoocheld die niet gecheckt waren, of gewoonweg fout. Zo zou iemand misschien eens moeten uitrekenen hoeveel vluchtelingen we nu eigenlijk aankunnen, voor iedereen roept dat we niet iedereen kunnen opvangen.”

Het toeval wil dat in de bijlage van De Standaard zaterdag, dS Weekblad, het begrip ‘aanzuigeffect’ onderzocht werd. "Aanzuigeffect." Iets wat je vaak hoort als het over vluchtelingen en sociale zekerheid gaat, zelden of niet gebruikt wordt voor multinationals die in ons land massaal belastingen kunnen ontwijken. Als het over vluchtelingen gaat is de conclusie van journalist Filip Rogiers: “Het aanzuigeffect bestaat, maar toch vooral in de reclame van populisten en mensensmokkelaars.”

Interessant zijn ook de cijfers die Filip Rogiers meegeeft om een en ander in perspectief te zien. “Dit waren de proporties in 2015: 60 miljoen ontheemden, 20,5 miljoen mensen op de vlucht. Daarvan trokken er 1.294.000 volgens de ene bron, 1.800.000 volgens Frontex naar Europa. Dat is dus 1 à 2 op 500 miljoen Europeanen. Voor België komt dat neer op 3 vluchtelingen op 1.000 inwoners, voor Duitsland zijn het er 6, voor Libanon 209 (…).”

“Er is te veel onnodige angst bij de bevolking”, zegt N-VA’er William De Windt hierboven. Hij heeft gelijk. Helaas zijn emoties vaak sterker dan feiten, maar minstens zouden de grote roergangers in ons land mogen stoppen met de angst aan te poken. Bart De Wever hield vorige week in Terzake “net geen pleidooi om Griekenland met vluchtelingen en al te laten zinken in de Middellandse Zee”. Het is terecht dat Gwendolyn Rutten (Open VLD) en Kris Peeters (CD&V) hier verontwaardigd op reageerden. Nu nog iemand van formaat bij de N-VA.

RechtsActueel publiceerde laatst een kalender met de aangekondigde betogingen van Voorpost, Pegida en het NSV. Dat is immers één pot nat. Na de Voorpost-betoging in Gent een week geleden plaatste Voorpost-actieleider Nick Van Mieghem bovenop de eerste activiteit op die kalender Geslaagd! (foto 1).

Het is natuurlijk maar wat je “Geslaagd!” wil noemen. Een betoging zoals de Voorpost-betoging zondag 21 februari in Gent die maar een derde van het aantal tegenbetogers op de been brengt, waar Filip Dewinter zij aan zij met neonazi’s opstapt… zouden wij niet “Geslaagd!” noemen, maar niet iedereen hanteert dezelfde criteria. Die van Nick Van Mieghem zijn duidelijk anders dan die van ons. Nick Van Mieghem op deze foto samen met dezelfde neonazi’s optredend tegen andersdenkenden. Als zo’n neonazi de Hitlergroet uitbrengt én dit in beeld komt bij VTM, distantieert men zich ervan. Maar anders heeft men er geen probleem mee.

Neonazi’s die zich mengen tussen extreemrechtsen, die zich op hun beurt mengen tussen bezorgde burgers, is ook een probleem in Nederland. Vandaar dat de Nederlandse overheid voor de Pegida-manifestatie voorbije zaterdag in Amsterdam een verbod had uitgevaardigd voor het tonen van nazistische tekens. Iets wat in Nederland meer gebeurt. Vandaar dat je in Nederland wel eens meer bij betogingen mensen ziet die hun hals hebben afgedekt met pleisters omdat er voor de manifestatie een verbod geldt op het tonen van nazistische symbolen die ze in hun hals getatoeëerd hebben.

Met het volk dat Pegida aantrekt en organisator Edwin Wagensveld die bekend staat als wapenhandelaar, hooligan én vriend van neonazi’s was de kans op nazistische symboliek niet onbestaande. Als logo gebruikt Pegida daarenboven een vuilnisbak met daarin weggegooid een hakenkruis, maar omdat dat meer voor de show is en een verbod enkel algemeen kan zijn of niet, wilde de Nederlandse politie ook dát hakenkruis afgedekt zien. Wagensveld veegde daar vierkant zijn voeten aan, de politie liet begaan, maar toen Wagensveld tijdens zijn speech ook nog eens expliciet naar dat hakenkruis verwees (foto 2), greep de politie in en voerde ze de Pegida-woordvoerder af.

Edwin Wagensveld had zich daar op voorbereid, en onderging de arrestatie al lachend. Sam Van Rooy – die het niet lukte om te spreken bij een vorige Pegida-manifestatie in Amsterdam – was verontwaardigd over de voorstelling van de zaak door de Nederlandse pers, maar Edwin Wagensveld wist perfect tot wat zijn provocatie zou leiden. Dan moet men daar achteraf niet over treuren of de pers onheuse berichtgeving verwijten. Maar op nu naar de volgende samenscholing, aanstaande zondag in Zeebrugge.

Stop de invasie! is deze keer de slogan waarmee Pegida Vlaanderen uitpakt. “In de voorbije decennia heeft Vlaanderen al teveel vreemdelingen opgevangen, waardoor de islamisering steeds verder oprukt. Bovendien heeft men in Noord-Frankrijk ook nog eens kampen laten ontstaan van duizenden nepvluchtelingen die proberen onwettig naar Engeland te raken. Onverantwoorde individuen delen in Zeebrugge voedsel en andere steun uit, waardoor deze ongewenste indringers nu ook bij ons opduiken”, luidt op de Facebookpagina voor het evenement. Voorpost legt een bus in die vertrekt vanuit Berchem en nadien nog een paar keer halt houdt. Profiteer ervan…

…om zo voor slechts 5 euro naar Zeebrugge te reizen waar Hart boven Hard Brugge een solidariteitsmars inricht met vertrek om 14 uur aan het Marktplein van Zeebrugge. Later op de maand, donderdag 17 maart, wordt ook in Leuven een solidariteitsactie georganiseerd als antwoord op de haatmars die de studenten van de Nationalistische Studentenvereniging (NSV!) diezelfde avond inrichten. Voor deze solidariteitsactie wordt opgeroepen om om 19u30 te verzamelen aan het Damiaanplein in Leuven. Via de respectievelijke Facebookpagina’s kan je het vorm krijgen van deze acties volgen. Be there!

Het Laatste Nieuws publiceerde vrijdag een artikel onder de kop 6 N-VA-parlementsleden ‘bevriend’ met neonazi (foto 1). Nadat Het Laatste Nieuws hen contacteerde hebben de zes N-VA-parlementsleden zich gedefriend van de man, maar ook de twee genoemde maar niet door de krant gecontacteerde VB’ers deden dit. Andere N-VA’ers en vooral VB’ers blijven intussen schaamteloos bevriend met de man.

“Marc P. maakt geen geheim van zijn overtuiging. Zo poseert hij geregeld voor de hakenkruisvlag die in zijn woonkamer hangt en brengt hij even vaak de Hitlergroet”, signaleert Het Laatste Nieuws. De man laat op zijn Facebookpagina herhaaldelijk zijn sympathie blijken voor Blood and Honour, versie Combat 18 – de gewelddadigste van de twee grootste Blood and Honour-groepen. Hij is ook tuk op wapens. Zijn fotoalbum bevat meerdere beelden van dolken (waarvan eentje waarin ‘Combat 18’ gegraveerd), een boksijzer en andere wapentuig zoals een Duits Lugerpistool. “Op zijn vriendenlijst staan heel wat namen van gekende Vlaamse politici – het merendeel van Vlaams Belang, zoals boegbeeld Filip Dewinter en ondervoorzitster Barbara Pas”, vervolgt Het Laatste Nieuws.

“Maar P. telt ook tal van N-VA’ers in zijn virtuele vriendenkring. Onder hen de Kamerleden Sarah Smeyers en Rob Van de Velde, de Vlaamse parlementsleden Karl Vanlouwe, Karim Van Overmeire en Nadia Sminate en Europees parlementslid Helga Stevens. Die bevinden zich op P.’s vriendenlijst in het bedenkelijke gezelschap van figuren als Tomas Boutens, een man die vijf jaar celstraf kreeg als leider van ‘Bloed, Bodem, Eer en Trouw’. Die neonazigroep smeedde een tiental jaar geleden plannen om politieke moorden te plegen. Gevraagd naar hun relatie met P. antwoorden de N-VA’ers gisteren allemaal hetzelfde: dat ze in principe ieder vriendschapsverzoek op Facebook aanvaarden en niet wisten wat voor iemand P. wel is.”

“We kennen hem absoluut niet en zullen hem onmiddellijk schrappen”, zo zeggen Sarah Smeyers & Co in koor. Een uitleg over het ‘Facebookvriend zijn van’ die aannemelijk is en een gevolgtrekking die al even aannemelijk is. Opvallend is dat Filip Dewinter en Barbara Pas, alhoewel niet gecontacteerd door Het Laatste Nieuws P. eveneens geschrapt hebben als Facebookvriend. Met niet meer dan “Marc P.” als identiteitsgegeven was het een hele klus om de man op te sporen tussen de duizenden Facebookvrienden van Filip Dewinter en Barbara Pas. Het aantal Facebookvrienden van Filip Dewinter is niet te tellen, Barbara Pas heeft iets meer dan 3.200 Facebookvrienden. Maar “Marc P.” werd dus ook bij hen geschrapt als Facebookvriend.

Andere N-VA’ers en VB’ers blijven echter Facebookvriend met P. Ofwel deden ze niet de moeite om na te kijken of P. ook niet met hen bevriend is, ofwel denken ze: zolang mijn naam niet publiek gemaakt wordt is er geen reden om ongerust te zijn, ofwel zijn ze uit overtuiging bevriend met P. Waarom blijven Jurgen Ceder (ex VB, nu N-VA; medewerker ‘t Pallieterke) en Christiaan Janssens (heel actief twitteraar en N-VA-bestuurslid in Herentals en in het arrondissement Turnhout) bevriend met P.? VB-parlementsleden als Anke Van dermeersch en Jan Penris? VB-woelwaters als Tanguy Veys en Rob Verreycken? Al even beruchte VB’ers als Wim Verreycken, Filip De Man en Frank Creyelman? VB'er en Voorpost'er die wel eens instaat voor ordediensten Jimmy Chapelier?

Luc Vermeulen, Bart Vanpachtenbeke, Martin Gyselinck en nog andere Voorpost-militanten? Kopstukken uit de Vlaamse Volksbeweging (VVB) als Bart De Valck en Michel Discart? Woordvoerder van Pegida Vlaanderen Kristof De Smet en van Pegida Sint-Niklaas Hugo Pieters? ‘Journalisten’ als Hector Van Oevelen (’t Pallieterke) en Bert Murrath (’t Scheldt)? Lijst Dedecker’ers als Derk Jan Eppink (ex-Europarlementslid) en Boudewijn Bouckaert (ex-Vlaams parlementslid)? Bekende mensen als Frank Vanhecke en Reddy De Mey?

Ook een na zijn carrière als VRT-journalist en Europees Parlement-medewerker verloren gelopen figuur als Guido Naets vinden we terug in de Facebookvriendenlijst van P. Net zoals Wim De Wit (IJzerwake-voorzitter). Voor een aantal mensen is het vanzelfsprekend dat ze bevriend zijn met P., zoals voor Lieven Vanleuven (Autonome Nationalisten) en Yves De Wispeleir (ex-Autonome Nationalisten, maar nog altijd hetzelfde ideeëngoed). De aanwezigheid van Vlaamse Verdedigings Liga-oprichters Gunther Vleminx en Jurgen De Cleen verbaast ons evenmin.

Bij deze zijn een aantal mensen verwittigd. Gaan ze hun Facebookvriendenlijst aanpassen? Om hen te helpen: als foto 2 hierboven een fragment van de huidige hoofding van P.’s Facebookpagina. P. is 34 jaar oud en woont in Gent (meer bepaald in Gentbrugge); zijn hond (een stafford, foto 2) heet Walko en zijn poes Dildo; hij is fan van de Britse heavymetal-groep Motörhead maar ook van meerdere groepen uit het Blood and Honour-circuit; is ook fan van RechtsActueel, Identitair Verzet, de Vlaamse Militanten Orde en de Vlaamse Verdedigings Liga; een van zijn favoriete video’s toont meerdere keren skinheads die iemand voor moes slaan en stampen, video die eindigt met de slogan (in het Duits) Liever dood dan rood!. Hij heeft niet alleen swastika-vlaggen in huis hangen maar zich, naast vele andere tatoeages, op zijn rechterbovenbeen een forse swastika laten tatoeëren.

Gisterenmiddag stelde Ludo Segers (foto 1), voorzitter van de antiracistische beweging Hand in Hand, in Antwerpen de nieuwe website van Hand in Hand (foto 2) voor, en gaf hij toelichting over de werking van Hand in Hand die een nieuwe impuls krijgt met de aanwerving van een nieuwe medewerkster voor de ondersteuning van de vrijwilligerswerking.

De nieuwe website geeft een duidelijk overzicht van de campagnes die Hand in Hand opzet, het werk van partnerorganisaties, en vorming die Hand in Hand aanbiedt. Daarnaast belooft men regelmatig positieve verhalen te publiceren, worden er linken gelegd met de Facebookpagina en de Twitteraccount van Hand in Hand, en zijn er nieuwsberichten waar men de aandacht op trekt. Interessante campagnes waar Hand in Hand achterstaat vinden eveneens een plaats op de nieuwe website.

In de jaren negentig verbond Hand in Hand haar campagnes tegen racisme met de strijd tegen extreemrechts. Extreemrechts komt de jongste maanden terug in beeld, maar nog zorgwekkender is dat racisme meer en meer verspreid geraakt in meerdere bevolkingslagen. “De normalisering van het racisme” zoals een politieman het vrijdag nog noemde op een studiedag van Unia. Vandaar de vorming die Hand in Hand aanbiedt, met de première op 14 maart in Oostende, onder de noemer Diversity? Yes we can.

Een ander aandachtspunt wordt de “dekolonisering van de geesten”. Mensen vinden dat vreemdelingen hier komen profiteren van de sociale zekerheid, dat vreemdelingen een bedreiging vormen voor onze cultuur en gebruiken… Het jarenlang ingepompt superioriteitsgevoel van ‘wij, blanken’ is daar niet vreemd aan. De superdiverse samenleving waarin we terecht zijn gekomen, moet de ogen openen voor een andere kijk. Zwarte Piet mag niet langer een kwelgeest zijn voor sommigen, maar evengoed moeten we oog hebben voor het dierenleed bij het Offerfeest.

Belangrijk bij elke beweging, en bij hoe minder subsidies hoe belangrijker, zijn de vrijwilligers die het ideeëngoed en de acties van een organisatie uitdragen. Hand in Hand-voorzitter Ludo Segers geeft toe dat coördinator Marius Dekeyser overbevraagd werd. Er is nog ergens een potje geld gevonden en daarmee werd nu een nieuwe medewerkster parttime aangeworven: Stella Nyanchama Okemwa. Ze verenigt meerdere kwaliteiten in één persoon: antropologe, ecologiste, feministe, moeder, + 50’er en van Afrikaanse afkomst. En luidt een bekende reclameslogan niet Mijn thuis is waar mijn Stella staat?

Het Anti-Fascistisch Front (AFF) wenst Ludo, Marius, Stella en alle vrijwilligers van Hand in Hand alle succes toe.

Nadat de lezing van de Britse negationist David Irving woensdagavond in Antwerpen afgelast werd na een spoedactie (foto) en het hotel waar hij donderdagavond wilde te gast zijn in Den Haag (Nederland) David Irving persona non grata had verklaard, zou de geplande lezing van David Irving vrijdagavond in Knokke-Heist ook in het water zijn gevallen.

In Het Laatste Nieuws, editie Oostkust, laat politiekorpschef in Knokke-Heist Steve Desmet optekenen: “Volgens onze laatste informatie is hij (David Irving, nvdr.) momenteel niet in Knokke-Heist. Onze ploegen stonden paraat maar moesten niet uitrukken.” Het ziet er naar uit dat David Irving zijn lezing op eigen initiatief gecanceld heeft. David Irving wordt volgende maand 78 jaar. Beter later dan nooit tot een goed idee komen.

Wie niet blij zijn met de heisa over de lezingen van David Irving zijn het Nieuw-Solidaristisch Alternatief (N-SA) en Vlaams Belang-personeelslid Sam Van Rooy. In het gewone leven niet echt vrienden, maar ze delen de afkeer voor de acties tegen David Irving. Sam Van Rooy twitterde: “West-Europa laat zich oikofobisch gelden: men doet lelijker over Holocaustontkenner David Irving dan over Jodenhatende imams/moslims.”

Deze tweet van Sam Van Rooy past in een rijtje van verklaringen zoals van een ander Vlaams Belang-personeelslid die de neonazistische Blood and Honour-concerten minder erg vond dat kruistocht van het Anti-Fascistisch Front (AFF) ertegen. Sam Van Rooy schuimt graag de recepties van Joods Actueel enzomeer af, en wordt er trouwens samen met zijn vader met open armen ontvangen. De volgende keer moeten ze daar de kleine Van Rooy toch eens aan zijn oren trekken.

Vandaag organiseert Animal Rights een manifestatie voor de ingang van een nertsenfokkerij in Langemark-Poelkapelle, vlakbij Ieper. Animal Rights bracht recent schokkende beelden naar buiten van verwaarloosde en gewonde nertsen in een voormalige steenbakkerij in Langemark-Poelkapelle. “Deze beelden bewijzen opnieuw dat het fokken van dieren voor een onnodig luxeproduct als een bontjas zo snel mogelijk gestopt dient te worden”, aldus Animal Rights.

Nancy Six (foto 1, in december vorig jaar bij een Pegida-manifestatie in Dresden waar Filip Dewinter gastspreker was en Dewinter zijn trouwste fans hiervoor gemobiliseerd had) meldde de organisatoren dat het Vlaams Belang mee zou mobiliseren en zou deelnemen aan de actie bij de nertsenkwekerij, zoals de lokale afdelingen van Langemark-Poelkapelle en Ieper dat al een eerste keer deden in 2013. Nancy Six is sinds vorig jaar het enige nog resterend Vlaams Belang-gemeenteraadslid in Ieper.

Ze kreeg prompt antwoord van Nadine Lucas (foto 2): “Geachte Mevrouw Six, Animal Rights is een vreedzame organisatie die zowel dierenrechten als mensenrechten hoog in het vaandel draagt. Wij kunnen ons niet terug vinden in de discriminerende boodschappen die het Vlaams Blok verspreidt over vreemdelingen. Ik vrees dat onze waarden te ver uit mekaar liggen. We hebben liever geen Vlaams Belang-vertegenwoordigers bij onze demonstraties omdat dit niet past in de vreedzame en verdraagzame uitstraling van onze organisatie. Ik hoop op uw begrip.”

“Uiteraard ben ik verontwaardigd over dit antwoord want sedert wanneer zou ik als extreem-rechtse (ja, zo omschrijven tegenstrevers mij en daar ben ik fier op!) politica niet mogen opkomen tegen het dierenleed? Waar haalt Animal Rights het recht om Vlaams Belangers uit te sluiten?” fulmineert Nancy Six op haar blog. “Hoe ze het verband ziet tussen vreemdelingen en de nertsen waartegen wij willen betogen, is me niet echt duidelijk. Ik heb ook geen zin om met haar in discussie te gaan want aan dergelijke kortzichtige individuen wil ik geen woorden verspillen.” Maar toch gaat Nancy Six er nog even over door.

“Wanneer ik op straat kom tegen de islamisering, de asielinvasie, het asielmisbruik, enz…dan krijg ik het verwijt dat ik maar één standpunt heb namelijk dat ik tegen de vreemdelingen ben. Wil ik op straat komen tegen dierenmishandeling, dan mag het niet volgens Animal Rights. Kan ik als VB’er uberhaupt wel iets goed doen?! Niemand, maar dan ook niemand, heeft het recht om mijn democratisch voorrecht op betogen te ontnemen en al zeker niet Nadine Lucas van Animal Rights. Maar of ik nu al dan niet aanwezig zal zijn op ‘hun’ manifestatie weet ik nog niet.”

“Enerzijds laat ik mij niet wegduwen door Animal Rights maar anderzijds wil ik niet bijdragen tot het welslagen van een manifestatie van een organisatie waar VB’ ers niet welkom zijn. Een moeilijke beslissing want tenslotte gaat het wel om het lot van de verwaarloosde dieren… (…) Misschien dat Nadine Lucas kan gaan mobiliseren in het asielcentrum op De Vijfwegen (in Langemark-Poelkapelle, nvdr.), zo zal ze zeker volk genoeg hebben op haar manifestatie…” In 2012 voerde Nancy Six, samen met haar vader en Filip Dewinter, actie tegen de opening van dat asielcentrum, maar het asielcentrum is er nog steeds in alle peis en vree.

Zoals het Vlaams Belang-protest tegen het asielcentrum in Langemark-Poelkapelle de opening en het voortbestaan van het asielcentrum niet belette, zal het ook niet aan het Vlaams Belang liggen als de nertsenkwekerij in diezelfde gemeente al dan niet aangepakt wordt. Het Vlaams Belang weren is een verstandige beslissing van Animal Rights. Het kan de sereniteit rond de discussie alleen ten goede komen. Nu nog minister voor Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA) die in actie schiet.

CD&V en N-VA zijn het al eens om alle nertskwekerijen in Vlaanderen te sluiten, ze bakkeleien alleen nog over de sluitingspremie. Maar soms kan niet gewacht worden om op te treden. Haal Ben Weyts eens weg van de televisiecamera’s, en laat hem zijn werk eens doen in Langemark-Poelkapelle.

Solidariteitsmars klopt extreemrechts titelde maandag De Gentenaar, de Gentse editie van Het Nieuwsblad die net als wij “bijna 1.000 deelnemers aan de solidariteitsmars van Gastvrij Gent, iets meer dan 300 voor de extreemrechtse betoging van Voorpost” telde. Ook de onderschriften bij de foto’s waren terecht: “Een agressief sfeertje bij de betogers van Voorpost…, een gemoedelijk en multicultureel feestje bij de tegenbetogers.” Maar het meest hilarisch verslag komt toch van TV Ekkergem (foto, video). Om je, bij wijze van spreken, een breuk te lachen.

“Mijn vader was heel jong toen hij tot het VVAV toetrad, maar zeker na de oorlog wist hij dat dat een foute keuze was. We mogen jonge mensen de lessen niet onthouden die ze daaruit kunnen trekken.” Ingrid Vander Veken haalt voor haar jongste boek Zwijgen de geschiedenis boven van haar vader die zich in 1940-1945 aansloot bij de Vrijwillige Arbeidsdienst voor Vlaanderen waarvan de eerste kampen namen droegen als de Ploegleidersschool 'Joris van Severen' en de Veldmeestersschool 'Cyriel Verschaeve'; moeder had op haar beurt dan weer een jonge minnaar waar ze niet over repte. (Gazet van Antwerpen, 19 februari 2016)

“Oproerkraaiers krijgen volgens hen onevenredig veel aandacht, terwijl 'saamhorigheid consequent wordt genegeerd'. Treffend was de reactie van een briefschrijver op een kaart met 'verzetshaarden' tegen azc's (asielzoekerscentra, nvdr.) in de krant van 25 januari. 'En dan graag morgen een kaart met 'vrijwilligershaarden' - de plekken waar duizenden Nederlanders zich inzetten voor de opvang van vluchtelingen.” De ombudsvrouw van De Volkskrant over de berichtgeving over protest tegen vluchtelingencentra, en of het bezorgde burgers dan wel extreemrechts is die op straat komt. (De Volkskrant, 20 februari 2016)

“Uiteindelijk denk ik wel dat het zal aflopen zoals met ETA en IRA indertijd. We zullen enkele jaren met de latente dreiging moeten leven. Maar de bladzijde is nu min of meer omgedraaid. En de terroristen hebben niet gewonnen.” Federaal procureur Frédéric Van Leeuw, de eerste in lijn in ons land om het terrorisme effectief aan te pakken, ziet het nog goed komen. (De Standaard, 20 februari 2016)

“De aanslag in de Bataclan (heeft) ervoor gezorgd dat progressieve rockfans een rechtse rakker in hun hart hebben gesloten.” Jesse Hughes, zanger van Eagles of Death Metal, is immers pro wapenbezit, pro Donald Trump, tegen abortus en tegen Obama. (De Standaard, 20 februari 2016)

“Op dit moment verzamelen aan het Gravensteen in Gent wel ZESTIG mensen die vragen meer vluchtelingen op te vangen. Stop de persen !!” De voorbije zondag jarige Siegfried Bracke (hij werd 63 jaar) heeft de persmicrobe weer te pakken, al laat hij de politiek nooit helemaal achter zich. (Facebook, 21 februari 2016)

“Wat mag er wettelijk? Iemand niét helpen is ook strafbaar, dan pleeg je schuldig verzuim. Ik help mensen die in nood zijn. Mijn hoofd, mijn hart en mijn geloof zeggen dat ik dat moet doen.” Pastoor Fernand Maréchal zorgt met zijn acties in Zeebrugge ook voor minder criminaliteit. “Vóór Kerstmis gaven we de vluchtelingen nog geen eten. Op een ochtend ontdekte ik dat er een kip uit mijn tuin verdwenen was. Bij de kinderboerderij waren er ook drie weg. Toen bleek dat een groep asielzoekers die aan het braden waren. Als ze bij mij hadden aangebeld om te zeggen dat ze honger hadden, dan hadden we dat anders opgelost. Ik dacht: we moeten hier iets op vinden, anders zullen er nog van die voorvallen zijn.” Burgemeester Renaat Landuyt (SP.A) zou niet mogen klagen over zijn pastoor in Zeebrugge, maar hem moeten bedanken. (Humo, 23 februari 2016)

“Vorige week kwam één van onze meest actieve vrijwilligers op het idee om een voetbalwedstrijd te organiseren. We huurden de sportzaal zodat iedereen zich kon douchen. Sommige vluchtelingen herkende je nadien niet meer (lacht). Deze week wilden we hen opnieuw laten voetballen, maar het mag niet meer.” Nog eens pastoor Fernand Maréchal over het leven zoals het is in Zeebrugge. (Humo, 23 februari 2016)

“Schitterend.” Viroloog Marc Van Ranst na het vernemen dat door actie de spreekbeurt van de Britse negationist David Irving in Antwerpen is afgelast. Ene Carlos Moreels denkt er naar aanleiding van hetzelfde anders over: “AFF = bende idioten die de waarheid niet aankunnen. Het zou mij totaal niet verbazen mocht de staf (sponsers) van (zio)joodse makelij zijn.” (Twitter, 24 februari 2016 / Facebook, 24 februari 2016)

De lezing die de Britse negationist David Irving gisterenavond in Antwerpen zou geven, is afgelast na een spoedactie waar we gisterenavond al over bericht hebben. Maar David Irving plant nog een spreekbeurt in ons land, morgen vrijdag 26 februari in Knokke-Heist.

Het zou niet voor het eerst zijn dat David Irving spreekt in Knokke-Heist. Op 5 juni 2010 sprak hij er reeds in een zaaltje van een hotel in Knokke-Heist. Welk hotel is niet publiek gemaakt. Een verslag van Irvings spreekbeurt verscheen wel in ’t Pallieterke. Verslaggever was Koenraad Elst die zelf een van de sprekers was op het colloquium in Antwerpen op 6 juni 1992 waar Filip Dewinter zijn berucht zeventigpuntenplan voorstelde. Koenraad Elst houdt van historische momenten.

De spreekbeurt morgen in Knokke-Heist past in een tournee met lezingen van David Irving in Groot-Brittannië, Nederland en ons land. De spreekbeurt in Nederland zou vanavond, donderdag 25 februari, plaatsvinden in Den Haag. Maar het Mercure Hotel dat David Irving geboekt had, heeft gisterenmorgen de Britse negationist al per mail laten weten dat hij niet welkom is en heeft zijn boeking geannuleerd.

Voor wie er in Knokke-Heist wil bij zijn: de inkom bedraagt 20,42 euro, maar je moet wel vooraf geregistreerd zijn vooraleer toegelaten te worden en de exacte plaats van de bijeenkomst te vernemen. Een last minute boeking lijkt moeilijk. Vlaanderens bekendste negationist, Siegfried Verbeke, probeerde zich gisteren te laten registreren voor de lezing in Knokke-Heist, maar naar eigen zeggen lukte hem de registratie niet.

Intussen heeft de burgemeester van Knokke-Heist, graaf Leopold Lippens, enkele forse uitspraken gedaan over de vluchtelingen. We kijken uit of hij even ad rem reageert op de komst van David Irving. Het Anti-Fascistisch Front (AFF) roept in elk geval de zaaleigenaars aan de kust, en in het bijzonder ook de hoteleigenaars, op om het voorbeeld van hun collega’s in Den Haag en Antwerpen te volgen en David Irving een reis naar Knokke-Heist te besparen.

Nog dit: David Irving is aangekondigd geweest voor een meeting op 30 januari in de provincie Antwerpen, maar dat plannetje van de Autonome Nationalisten viel in duigen. Het viel op dat de vijf die gisteren kwaad het hotel in Antwerpen verlieten, nadat ze vernamen dat de lezing van David Irving werd afgelast, vrij keurig geklede heren waren. Niet het soort marginale figuren die de Autonome Nationalisten aantrekken. Sympathie voor het negationisme kan dus ook schuil gaan bij behoorlijk gekleed volk.

Foto 1: David Irving gisteren in Antwerpen. Foto 2: Foto op de website van David Irving met als onderschrift “Albert Speer shares a joke with David Irving in 1981”. Albert Speer was als minister van bewapening en vriend van Adolf Hitler een van de machtigste mannen van het Derde Rijk. Hij werd veroordeeld tot twintig jaar cel. Op 1 oktober 1966 werd hij vrijgelaten; op 1 september 1981 overleed hij aan een hartinfarct bij een bezoek aan Londen. Echt een man om hartelijk grappen mee te delen?

Morgen, vrijdag 26 februari, wordt in een Frans restaurant aan de Grote Markt in Antwerpen JeV, de jongerentak van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), boven het doopvont gehouden.

De Vlaamse Volksbeweging (VVB) werd in 1956 opgericht als buitenparlementaire drukkingsgroep door de latere Volksunie-politicus Maurits Coppieters. De latere christendemocratische premier Wilfried Martens ijverde erin voor het federalisme. In de jaren negentig radicaliseerde de VVB onder impuls van Jan Jambon en Peter De Roover. Nu kiest de VVB voor Vlaams separatisme en bepleit het eenheid tussen alle nationalisten van de ‘V-partijen’ (de N-VA, het VB en Lijst Dedecker).

Huidig voorzitter Bart De Valck stamt net als zijn voorganger Guido Moons uit het Taal Aktie Komitee (TAK). Hun voorganger Eric Defoort (2007-2009) trachtte de VVB te verruimen buiten het klassieke Vlaams-nationalisme, maar faalde als gevolg van interne tegenstand. De VVB verliest aanhang en heeft naar eigen zeggen nog 4.500 leden. Volgens Karl Drabbe is ze nog maar “een schim” van wat ze twintig jaar geleden was.

De VVB lukt er niet in de jongeren aan te spreken en wil daar met JeV (= Jong en Vlaams) verandering in brengen. Eerder was het lidmaatschap van de VVB (= 20 euro) al gratis gemaakt tot 25 jaar. De missie van JeV puilt uit van nietszeggendheid. Voorzitter van JeV is Michel Discart (foto), de voorbije jaren ook al jongerenvertegenwoordiger van de VVB, al waren er volgens ’t Pallieterke niet veel jongeren om te vertegenwoordigen.

Er werd naar verluidt een heus jongerenbeleidsplan opgesteld onder impuls van ondervoorzitter Jonas Naeyaert – stafmedewerker en woordvoerder van de VVB, in een recent verleden KVHV-praeses in Gent. JeV wil niet in concurrentie treden met bestaande Vlaams-nationalistische jongerenorganisaties, maar wil een ‘meerwaarde’ creëren door het aanbieden van netwerkmomenten, stages, opleidingen, politiek relevante reizen, infrastructuur en middelen.

Om het minder omfloerst te zeggen: momenten waarop de radicale en marginale groepen als VBJ, KVHV en NSV kunnen inpraten op Jong N-VA.

Dinsdag maakte het Forum der Joodse Organisaties bekend dat de Britse negationist David Irving vanavond in Antwerpen zou spreken. David Irving richt momenteel een lezingenreeks in in Groot-Brittannië, Nederland en België. Antwerpen werd niet vermeld op zijn website, Brussel voorbije maandag 15 februari en Knokke-Heist aanstaande vrijdag 26 februari wél. Het was dus de kunst om te vernemen of David Irving effectief in Antwerpen zou spreken, en waar.

Pas rond 18 uur – zijn lezingen beginnen doorgaans om 19u30 – kregen we bevestiging dat David Irving inderdaad in Antwerpen was, met name in het Tulip Inn-hotel in Berchem. Een militant van het Anti-Fascistisch Front (AFF) was als eerste ter plaatse en spotte meteen de plaats waar David Irving zijn lezing wilde geven. Een lezing over “Hitler, Himmler and the Homosexuals”. Dat het zaaltje aan de straatkant was gelegen, was natuurlijk een meevaller. De rolgordijnen waren naar beneden, maar er was toch te zien dat er maar tien stoelen klaar stonden in het zaaltje. David Irving had wel een meervoud hiervan aan boeken meegebracht en uitgestald in het zaaltje.

De Antwerpse politie had intussen ook de weg naar de lezing gevonden, en even later kwamen ook vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap in Antwerpen ter plaatse. Met een vijftiental mensen werd de onthaalruimte van het hotel ingenomen, en er waren plannen om vervolgens de zaal voor de lezing te gaan bezetten. David Irving kwam een kijkje nemen en werd meteen overrompeld door leden van de Joodse gemeenschap die Irving confronteerden met foto’s en verhalen van overledenen in Auschwitz (foto 1, David Irving links). Zoals Alexander Grosz en Anni Grosz, meegenomen met het twintigste transport naar Auschwitz in april 1943, en nog datzelfde jaar vermoord in Auschwitz. Alexander Grosz was toen 14 jaar, zijn zus Anni Grosz 13 jaar.

Ook AFF/Verzet sprak (kort) met David Irving. Hij benadrukte dat hij kwam spreken over homoseksualiteit. Op onze vraag wat zijn standpunt daarover is, kwam enkel een onduidelijk gemompel. De hoteldirectie was verbaasd over het tumult. Ze wist niet wie David Irving is, en had zich nog minder aan het tumult verwacht. Na overleg besloot de driekoppige leiding van het hotel dat de lezing niet kon doorgaan en David Irving het hotel diende te verlaten. Een vijftal mensen die gekomen waren om naar David Irving te luisteren, onder wie enkele Nederlanders, dropen boos af. Op initiatief van onze AFF-militant ter plaatse werd de directie van het Tulip Inn-hotel bedankt met een daverend applaus vanwege de actievoerders.

Vanwege het Anti-Fascistisch Front (AFF) en de redactie van AFF/Verzet ook een welgemeende mazzeltof voor de Joodse actievoerders.

Foto 2: David Irving in het zaaltje waar hij zijn lezing wilde geven. Morgen bij AFF/Verzet meer over de geplande lezing in Knokke-Heist.

Deze week is er in Nederland extra aandacht voor Geert Wilders omdat het precies tien jaar geleden is dat De Geblondeerde zijn Partij Voor de Vrijheid (PVV) oprichtte. Volgende week is Vlaanderen aan de beurt als journalisten zich zullen verdringen rond Geert Wilders als spreker op het colloquium dat het Vlaams Belang vrijdag 4 maart inricht.

Geert Wilders kreeg alvast een achttien minuten durend interview bij de NOS, de Nederlandse VRT. Wat daarbij opviel was hoe de vaste NOS-verslaggever over de PVV de leider en enig lid van die partij zonder enige kritische vraag interviewde. Omdat de antwoorden van Geert Wilders toch altijd dezelfde zijn, wordt in Nederland dan maar gelachen met de transcriptie van enkel maar de vragen van interviewer Michiel Breedveld. “Ik vermoed dat de interviews met de grote leider Kim Jong-un door de Noord-Koreaanse staatstelevisie kritischer zal zijn”, schreef Bert Wagendorp gisteren in De Volkskrant.

Bert Wagendorp vervolgde: “Het Wildersinterview van de NOS kan zonder knippen integraal worden uitgezonden in de zendtijd voor politieke partijen – en zelfs dan zou je nog denken dat het voor de geloofwaardigheid wel iets minder nederig had gekund. Wanneer een partij tien jaar bestaat en de oprichter en absoluut heerser stemt toe in een gesprek – iets wat hij doorgaans liever uit de weg gaat (Wilders is vooral een Twitterpoliticus, nvdr.) – ga je hem natuurlijk niet twintig minuten lang grillen, dat begrijp ik ook wel. Er mag best aan de orde komen welke successen de beweging in die periode heeft geboekt en hoe het land erop is vooruitgegaan dankzij de opofferingen van de partijleider.”

“Je hoeft Wilders niet hard te interviewen omdat het Wilders is. Maar je moet wel normale journalistiek bedrijven. Dat deed Breedveld niet. Hij vermeed lastige vragen als de pest en áls hij al eens iets aanstipte dat Wilders mogelijk zou kunnen irriteren, deed hij het via het veilig omweggetje ‘mensen zeggen’. Breedveld knikte voor de zekerheid steeds onderdanig naar zijn gesprekspartner – als ze dit in het buitenland zien denken ze dat Wilders hier de macht al heeft gegrepen en een keiharde persbreidel (= maatregelen ter beperking van de persvrijheid, nvdr.) heeft ingesteld.”

“(…) Geen vraag over de ‘minder, minder’-kwestie of over de mogelijke vervolging wegens haat zaaien. Niks over de ruzies in zijn fractie, over de brievenbuspissers (PVV-parlementslid Eric Lucassen kwam in opspraak omdat hij ermee dreigde bij een aantal mensen in de brievenbus te gaan plassen, nvdr.), patjepeëers (= dikdoeners, nvdr.) en klaplopers die hij het afgelopen decennium het parlement binnenhaalde. Niks over het democratisch gehalte van zijn partij of over de financiering ervan. Geen vraag over het snelle schenden van verkiezingsbeloften. Zwijgen over de ‘revolte’-chantage of het ‘nepparlement’.”

“Wilders wordt in de Nederlandse media vaak met fluwelen handschoenen aangepakt. Iedere andere fractieleider wordt kritischer benaderd dan de PVV-leider. Uit de wijze waarop er met Wilders wordt omgegaan spreekt de angst om te worden beticht van vooringenomenheid, partijdigheid, linkse voorkeuren en elitaire neigingen.” Het is niet de eerste keer dat Geert Wilders kritiekloos benaderd wordt. Meer zelfs. Politiek historicus Koen Vossen, verbonden aan de Radboud Universiteit Nijmegen, kwam eerder al tot de conclusie dat Wilders groot is geworden dankzij de media. De verslaggeving rond de ‘verzetsspray’ die Wilders laatst aan vrouwen uitdeelde, is er nog een recente illustratie van.

Gemeenteraadszittingen zoals gisterenavond in Antwerpen worden op ’t Schoon Verdiep voorbereid door vier dagen lang gemeenteraadscommissies. Voor de burgemeester en elk van de schepenen is er zo’n gemeenteraadscommissie. Ambtenaren kunnen dan toelichting geven over de punten die in de gemeenteraad ter stemming worden voorgelegd en hun burgemeester of schepen te hulp snellen bij penibele vragen. Alhoewel de verschillende politieke standpunten er niet weg zijn, is de sfeer er doorgaans gemoedelijker dan op de gemeenteraadszitting zelf waar er wel eens een hoog showgehalte is.

De week begint met een gemeenteraadscommissie rond de bevoegdheden van burgemeester Bart De Wever. Naast hoofd van de politie ook bevoegd voor ‘externe relaties, marketing en communicatie, coördinatie bovenlokale fondsen, ontwikkelingssamenwerking en loketten’. Uitzonderlijk duurde die gemeenteraadscommissie vorige week maandag bijna twee uren. Toen iemand hem na afloop nog aanklampte, jammerde Bart De Wever dan ook dat hij al te laat was voor zijn volgende afspraak. Naast de agendapunten voor de gemeenteraadszitting en informatieve vragen, werd die avond ook toelichting gegeven over het overleg tussen de politie en jeugdwelzijnsinstellingen (de politie zal niet meteen weer beginnen te schieten als ze wordt opgeroepen voor een moeilijk handelbare jongere) en toelichting gegeven over de ‘deradicalisering’ (waarbij de burgemeester noch zijn ambtenaren evenwel het achterste van hun tong lieten zien).

De kortste gemeenteraadscommissie vorige week was die rond de bevoegdheden van schepen Marc Van Peel (CD&V, bevoegd voor haven, industrie en werk). Een gemeenteraadscommissie voorgezeten door gemeenteraadslid Bruno Valkeniers (VB). De commissiezitting werd afgelast bij gebrek aan agendapunten voor de gemeenteraadszitting. Informatieve vragen zouden schriftelijk beantwoord worden. De tweede kortste gemeenteraadszitting was die rond de bevoegdheden van Fons Duchateau (N-VA, foto). Naast voorzitter van de N-VA-Antwerpen is Fons Duchateau OCMW-voorzitter en als schepen in Antwerpen ook nog eens bevoegd voor sociale zaken, wonen, diversiteit, inburgering en samenlevingsopbouw. Zijn gemeenteraadscommissie wordt voorgezeten door zijn partijgenote Carine Leys (nu dus N-VA, tevoren VLOTT – het VB-aanhangsel van Hugo Coveliers).

Er stond maar één punt op de agenda van deze gemeenteraadscommissie vorige week donderdag: een aanpassing van de nominatieve toelagen voor sociale zaken. Een subsidie van 35.000 euro voor aanpak van huisartsarme zones in Antwerpen wordt nu concreet toegekend aan de huisartsenkring Deurne-Borgerhout gezien het schrijnend tekort aan huisartsen in Deurne-Noord. De commissiezitting duurde vijftien seconden, misschien twintig, maar zeker niet meer. Niemand had vragen over het agendapunt, en na die luttele seconden werd de commissiezitting opgeheven. Gazet van Antwerpen noteerde dat SP.A-gemeenteraadslid en ex-schepen van Sociale zaken Monica De Coninck foeterde: “Het is een schande. Eén puntje op de agenda, terwijl mensen op straat moeten slapen.” De krant geeft Monica De Coninck gelijk, maar merkt op dat gemeenteraadsleden ook zelf vragen kunnen stellen.

“Hoeveel mensen deden beroep op de winteropvang? Wordt er contact gelegd met de dak- en thuislozen in het premetrostation Groenplaats of beperkt het beleid zich tot het sturen van politiemensen die zeggen dat ze moeten opkrassen? Verwacht de schepen dat met het project van de Woonbuddy’s mensen daadwerkelijk een betaalbare woning gaan vinden?” Maar neen, er was niets van dit. “De raadsleden vertrokken na vijftien seconden zonder zorgen en met bruto 150,52 euro presentiegeld op zak naar huis." En Gazet van Antwerpen besluit cynisch met: "Slaap zacht, geachte politici.”

De gemeenteraadszitting gisterenavond duurde tot even over middernacht. En blijkbaar behoren de vrouwen tot het sterkste 'ras'. Zij bleven tot het laatst voor een gezamenlijke interpellatie, veel mannelijke gemeenteraadsleden waren toen al naar huis. De vrouwen van alle politieke partijen, van N-VA tot PVDA, interpelleerden voor een actieplan tegen genitale verminking. Ook de hoogzwangere Ikrame Kastit (Groen) bleef hiervoor tot aan het einde van de gemeenteraadszitting. Alleen Anke Van dermeersch (Vlaams Belang) gaf forfait om op het late uur nog tussen te komen over genitale verminking. Ze zal haar slaaptijd nodig hebben.

Gisteren betoogde Voorpost in Gent onder het motto ‘Terrorisme moe? Grenzen toe!’. Gastvrij Gent organiseerde als reactie een crowdfundingactie en een solidariteitsmars.

Op 11 december vorig jaar kondigde Voorpost al aan zondag 21 februari in Gent te zullen betogen. Spijts de lange mobilisatieperiode, de steun van het Vlaams Belang en van Pegida Vlaanderen, kon Voorpost slechts 320 mensen verzamelen voor een haatmars door Gent (cijfer van de Gentse politie). In vergelijking met de Pegida-betoging in Antwerpen begin januari dit jaar was er nóg ruiger volk aanwezig. Bij het begin van de betoging werd zelfs een spandoek ontrold van de Blood and Honour-groep Combat 18.

De voertaal bij de Voorpost-bijeenkomst en -betoging was vooral Antwerps. De gehele betoging door werd er Islamieten parasieten gescandeerd. En: Geen jihad in onze stad. Anders gekleurde medemensen die toevallig passeerden werden steevast op oerwoudgeluiden onthaald. De speech van Voorpost-actieleider Nick Van Mieghem bij de start van de betoging op het Sint-Baafsplein ging verloren in het beiaardspel. De beiaardier bleef onophoudelijk Slaap kindje, slaap spelen.

Vlak na de start van de betoging verwijderde de Gentse politie tien extreemrechtsen uit de betoging omdat ze weigerden hun maskers af te doen of hun gezicht niet meer te bedekken. De toespraak van Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken aan het slot van de betoging was een klaaglitanie over de N-VA in het algemeen en Theo Francken in het bijzonder, ‘Theofiel Asiel’ volgens Van Grieken. 's Namiddags verkenden vijf leden van Voorpost Nederland de Gentse binnenstad, waarbij het tot een confrontatie kwam met linkse tegenstanders. Volgens politiewoordvoerder Manuel Mugica Gonzalez scandeerden de Nederlanders "nazislogans". 

De crowdfundingactie van Gastvrij Gent bracht meer dan 6.000 euro bijeen, drie keer zoveel als het oorspronkelijk doel. De mobilisatie voor de solidariteitsmars lukte al evengoed. De solidariteitsmars van Gastvrij Gent bracht drie keer zoveel mensen op de been dan de haatmars van Voorpost: 950 mensen volgens de telling van de Gentse politie. Waren de overheersende kleuren op de Voorpost-betoging zwart en andere donkere kleuren, bij de betoging van Gastvrij Gent ging het niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk kleurrijker aan toe (fotoalbum).

Foto 1 (grotere versie): Volgens een spandoek aan de kerk achter de Voorpost-betogers is het nu het jaar van de barmhartigheid, maar dat is niet aan de Voorpost'ers besteed. Foto 2 (grotere versie): de Blokbuster-groep in de Gastvrij Gent-betoging. In deze laatste betoging werden ook leden van het Gentse schepencollege opgemerkt, leden van Hart boven Hard, Hand-in-Hand, Democratie 2000, SP.A, Groen, PVDA, LSP... Oud-burgemeester Frank Beke, Mong Rosseel en tal van gewone Gentenaren. Lees meer over Voorpost hieronder.

Voorpost, dat dit jaar haar veertigjarig bestaan viert, bracht gisteren in Gent drie keer minder volk op de been dan de gelegenheidsorganisatie Gastvrij Gent. Toch is men bij Voorpost tevreden. Voorpost-actieleider Nick Van Mieghem vindt dat de Voorpost-betoging gisteren “Geslaagd!” is. De Voorpost'ers: wie zijn ze, wat doen ze, wat drijft hen?

Voorpost is in 1976 opgericht door een groep militanten rond Luc Vermeulen (foto 1, grotere versie: Luc Vermeulen als derde van links bij de start van de Voorpost-betoging gisteren. De andere Voorpost'ers op de foto zijn v.l.n.r. Martin Gyselinck, Nick Van Mieghem en John Wolf). Luc Vermeulen is in 1976 actief bij Were Di. Het ideeëngoed van Were Di is vooral gebaseerd op leven en werk van collaborateurs als Wies Moens en August Borms, de al even legendarische Cyriel Verschaeve en Joris Van Severen, en de ‘nieuw rechtse’ denker Alain de Benoist. Volgens Were Di moet een ‘Nederlandse elite’ de leiding van de maatschappij op zich nemen, versta: een conservatieve revolutie bewerkstellingen in een Heel-Nederlandse staat. In deze staat is er geen plaats voor migranten. Ook pluralisme, syndicalisme en feminisme zijn niet gewenst. Were Di steunt het apartheidsregime zoals destijds in Zuid-Afrika.

Daarover discussiëren in tijdschriften als Dietsland-Europa vindt Were Di'er en ex-VMO’er Luc Vermeulen niet voldoende. Ook Roeland Raes en Francis Van den Eynde, die later Vlaams Blok-parlementsleden worden, denken er zo over. Er is actie nodig, en daarvoor worden de militanten getraind op kampen in de Ardennen en in Duitsland. Daarnaast wordt in Temse een eigen ‘sportschool’ opgericht. Om de tijd te doden tussen twee acties verkoopt Voorpost boeken zoals die van Vlaams Blok-oprichter Karel Dillen, oorlogsmisdadiger Robert Verbelen en negationist Robert Faurisson. Ook het tijdschrift HARO van Xavier Buisseret, dat vanaf het eerste nummer vreemdelingenhaat en een goor antisemitisme verspreidt, wordt verdeeld door de Voorpost-boekendienst die geleid wordt door Ivo Collier – jarenlang uitbater van café De Leeuw van Vlaanderen in Antwerpen.

Op het terrein munt Voorpost vooral uit in acties pro amnestie voor collaborateurs, betogingen pro Zuid-Afrika en tégen migranten, en het verstoren van Franstalige gemeenteraden in de Brusselse randgemeenten. Veertig jaar later doet Voorpost nog altijd hetzelfde, met uitzondering van de betogingen pro Zuid-Afrika vermits het apartheidsregime in 1990 is afgeschaft. Nu voert Voorpost actie tegen de ‘plaasmoorden’ die de blanken in Zuid-Afrika treffen. Het discours tegen migranten is, zoals bij het Vlaams Belang, omgezet in acties tegen de islam(isering) zoals met betogingen tegen het onverdoofd slachten. Voorpost treedt op als ordedienst voor de Pegida-bijeenkomsten, en richt, zoals gisteren in Gent, zelf ook betogingen in die evengoed onder het Pegida-label hadden georganiseerd kunnen worden.

Vaste prik op de agenda van Voorpost is de Oostfrontersherdenking in Stekene. Officieel een aangelegenheid door het Sint-Maartensfonds overgedragen aan het Vlaams Nationaal Jeugdverbond (VNJ), in de praktijk alleen mogelijk door het werk van Voorpost-militanten. De bijeenkomst in Stekene is de gelegenheid voor de jaarlijkse groepsfoto, liefst met iedereen in het Voorpost-uniform. Ook andere collaborateurs (Reimond Tollenaere, Wies Moens…) worden door Voorpost passend (sic) herdacht. Een tweede afspraak is de jaarlijkse IJzerwake. Zonder Voorpost zou daar geen tent noch podium rechtgezet zijn en evenmin een stoel geplaatst geraken. Aan de vooravond van de IJzerwake organiseert Voorpost een ‘Kameraadschapsavond’ om met gezang en bier het terugzien van der alte kameraden te vieren. Naast eigen bijeenkomsten zoals het jaarlijks Pinksterenkamp, is een derde vaste taak van Voorpost de ordedienst verzorgen bij activiteiten van extreemrechtse geestesgenoten zoals bij de studenten van het NSV. NSV dat dit jaar overigens ook veertig jaar oud is.

In 2013 hangt actieleider Luc Vermeulen, toen ook nog Vlaams Belang-personeelslid, de megafoon officieel aan de haak. Nick Van Mieghem is sindsdien de nieuwe actieleider (1, 2), maar in de praktijk duikt Luc Vermeulen nog overal op en is hij de man met bevoorrechte contacten met de politiediensten. Sinds 1978 heeft Voorpost, met wisselend succes, ook een afdeling in Nederland. Actieleider daar is tegenwoordig Florens van der Kooi, broer van de beruchte anti-islamactivist Ben Van der Kooi en ex-partner van een Vlaams Belang’ster uit de polderdistricten van de stad Antwerpen. Het Voorpost-tijdschrift Revolte bezorgt de leden en sympathisanten artikels en activiteitenverslagen aangeleverd door zowel Vlaamse als Nederlandse Voorpost-activisten. In een recent nummer van Revolte werd zo bijvoorbeeld gepleit voor gewapende weerstand tegen de komst van vluchtelingen.

Op de nieuwjaarsreceptie dit jaar, in het Vlaams Belang-lokaal in de Van Maerlantstraat in Antwerpen, vertelde Nick Van Mieghem dat Voorpost (in Vlaanderen en Nederland samen, nvdr.) vorig jaar maar liefst 160 acties heeft opgezet. Pikant detail: een paar jaren geleden constateerde de Nederlandse staatsveiligheidsdienst, de AIVD, een verhoogde activiteit van Voorpost. Bij nader onderzoek bleek het niet te liggen aan een toename van het aantal Voorpost-militanten maar aan meer werklozen bij Voorpost. Voorpost-voorzitter Bart Van Pachtebeke beloofde meer acties tegen “alles wat onze identiteit onderuithaalt”. En om veertig jaar Voorpost te vieren is er nu een eigen bierpot (foto 2) en bier.

Bart De Wever leed gisteren zwaar gezichtsverlies op de partijraad van de N-VA. De grote manitou van de N-VA had de job van penningmeester beloofd aan het Aalsterse parlementslid Sarah Smeyers (foto 1) nadat die ingevolge een door Bart De Wever bedacht compromis naast het fractieleiderschap in de Kamer van Volkvertegenwoordigers had gegrepen. Het liep gisteren echter anders dan verwacht.

Eddy Vermoesen (63 j., foto 2), ondernemer en schepen van Financiën in Aartselaar, werd verkozen tot penningmeester van de N-VA, en niet dus Sarah Smeyers (35 j.) aan wie Bart De Wever die job beloofd had. De job was vrijgekomen nadat Peter De Roover N-VA-fractieleider werd in de Kamer van Volksvertegenwoordigers, in opvolging van Hendrik Vuye die wandelen werd gestuurd. Officieel om het communautaire programma van de N-VA uit te diepen. De penningmeester zetelt meteen ook in het vijfkoppig Dagelijks Bestuur van de N-VA. Al even opmerkelijk als de nieuwe naam is hoe de partijraad gisteren is verlopen.

Er waren drie kandidaten voor de functie van penningmeester, en die mochten zich een voor een voorstellen. Vooreerst was er Rufij Baeke, een 68-jarige huisarts uit Kaprijke waar hij ook N-VA-afdelingsvoorzitter is. “In plaats van zijn eigen kandidatuur te verdedigen, begon Baeke aan een keihard requisitoir tegen zijn provinciegenote Sarah Smeyers”, schrijft de Vlaams-nationalistische website doorbraak.be. “Baeke schilderde Smeyers af als de kandidate, zelfs de handpop van de partijtop, die de functies in de partij in schimmige achterkamertjes zou verdelen, weg van de partijraad – in theorie zowat het hoogste orgaan van de N-VA. Na een persoonlijke aanval die de vooraf afgesproken spreektijd ruimschoots overschreed, trok Baeke zijn eigen kandidatuur terug en riep de partijraad op om massaal voor Eddy Vermoesen te kiezen.”

Toen de stemmen geteld werden, bleek dat vijfenzeventig leden van de partijraad voor Vermoesen hadden gestemd, twee meer dan Smeyers achter zich kon verzamelen. En zo gebeurde het dat “Eddy Vermoesen, een sympathiek man zonder vijanden, op een golf van wantrouwen, woede en tegenstemmen gekatapulteerd werd naar het Dagelijks Bestuur, de cockpit van de N-VA.”

“De verkiezing van de nobele onbekende Eddy Vermoesen lijkt misschien wat onschuldige interne keuken, maar er is op de bewuste partijraad wel degelijk iets gebeurd”, gaat doorbraak.be verder. “Dokter Baeke had immers gelijk: Sarah Smeyers was de kandidate van de partijtop. Bart De Wever zelf, die een stemming over het fractievoorzitterschap in de Kamer absoluut wou vermijden, had Smeyers enkele weken geleden persoonlijk beloofd dat zij als nieuwe penningmeester lid mocht worden van het Dagelijkse Bestuur – het échte beslissingscentrum van de partij. Het gezichtsverlies voor de partijtop is na de woelige stemming met andere woorden enorm. De balorige basis steekt een middenvinger op naar de voorzitter.”

Voor Sarah Smeyers is de nederlaag een harde klap. Bij de regeringsvorming in 2014 greep ze naast een post als staatssecretaris, anders dan Theo Francken met wie ze samen een boek over asiel en migratie publiceerde. Ze werd ook geen fractieleider in de Kamer van Volksvertegenwoordigers alhoewel ze dit plenum al kent sinds 2007 terwijl Peter De Roover nog geen twee jaar parlementslid is. De gelegenheid om vrouwen bij de N-VA-top beter te vertegenwoordigen werd ook al gemist. Sarah Smeyers is nu niet eens meer lid van het partijbestuur van N-VA, waarin andere parlementsleden de federale parlementsfractie vertegenwoordigen (ook dat was deel van het grote compromis dat na het opstappen van Hendrik Vuye gesloten werd). Er rest haar naast het Kamerlid zijn enkel nog het voorzitterschap van het OCMW in Aalst.

“Voor Bart De Wever en de rest van de top zal de nederlaag ook lelijk aangekomen zijn”, schrijft doorbraak.be. “In het verleden was de partijraad vaak een slaafs orgaan, dat keer op keer bereid gevonden kon worden om de statuten van de partij aan te passen, zodat De Wever zelf keer op keer herverkozen kon worden als nationaal voorzitter. Nu liggen de kaarten anders. De leden van de partijraad zien het einde van het tijdperk De Wever aankomen, en stilaan wil iedereen zijn of haar eigen postje veiligstellen. Meer dan vroeger ontstaan binnen N-VA, en binnen de partijraad, rivaliserende clans, kleinzerige twisten – met alle dolkstoten die daarbij komen kijken. Het gezag van de huidige partijtop, en het vertrouwen van Bart De Wever in Sarah Smeyers, volstaat dan niet meer voor een orgaan dat meer bezig is met zichzelf dan met iets anders. Dat levert dan de gekste resultaten op (…). Voor wie er nog aan zou twijfelen: de voorzittersverkiezingen van volgend jaar zijn ondertussen al begonnen bij N-VA.”

Tot slot sneert doorbraak.be nog: “Met de verkiezing van Eddy Vermoesen wordt de partijtop van N-VA 'versterkt' met nog maar eens een man, nog maar eens uit Antwerpen. Een vrouw aan de top van N-VA, dat was natuurlijk te gek geweest voor dé machopartij van deze tijd.”

Het Vlaams Belang en haar satellietorganisaties als Pegida en Voorpost buiten beschouwing gelaten is het Franstalige Nation de grootste extreemrechtse organisatie van ons land. Would be organisaties als Vlaanderen Identitair hopen in de marge rechts van het Vlaams Belang zo groot te worden als Nation. Zonder enig succes evenwel, negen maanden nadat Vlaanderen Identitair voor het eerst van zich liet horen bij een gezamenlijke actie met Nation die gevolgd werd door het gewelddadig incident dat de voorbije weken beoordeeld werd voor de rechtbank.

De klap na de veroordeling van haar militanten woensdag was hard, te oordelen aan de reacties van de Nation-kopstukken tegenover onze collega’s van RésistanceS en Le Soir-journalist Marc Metdepenningen, en hun weigering om na de uitspraak van de rechtbank een reactie te geven voor de televisiecamera van de RTBF. Woensdagavond verscheen dan toch nog een verklaring op de website van Nation.

Nation voelt zich gepakt door de omschrijving van het slachtoffer van hun klop- en stamppartij als een SDF (= Sans Domicile Fixe, zonder vaste verblijfplaats). Nation: “SDF est un mot clé renvoyant à l’image du pauvre gars, souvent âgé, fragile et victime. Ici il n’en est rien. Il s’agit d’un marginal dans la force de l’âge, alcoolisé, assez imposant, portant treillis militaire et coupe iroquois. Bref, un punk à chien…sans le chien!” Samengevat: een dakloze roept het beeld op van een arme, kwetsbare man terwijl het in werkelijkheid ging om een vuile punker. Mag een punker, vuil of niet, dan wel buiten elke verhouding geklopt en gestampt worden?

Overigens was er bij de entourage van de zes van Nation die steevast opdook bij de rechtbankzittingen in Brussel onder andere een punkster. De ene keer dat ook het slachtoffer van de gewelddaden van Nation in de rechtbankzaal was, viel het op dat hij minder marginaal gekleed was dan de punkster bevriend met de Nation-gedagvaarden. Het punker zijn kan dus niet echt het probleem zijn voor Nation, wel het linkse ideeëngoed dat een punker desgevallend kan hebben.

Een tweede keer is het lachen met de verklaring “NATION n'est pas lié à ces incidents en tant que tel puisque ces regrettables incidents ont eu lieu en dehors d'une activité du Mouvement”. Het is waar dat de rechtbank geen uitspraak heeft gedaan over Nation op zich, maar de rechtbank hield wel rekening met het feit dat het incident plaatsvond na een manifestatie van Nation waarbij Nation op jacht was naar mensen die volgens haar niet mogen verblijven in ons land. De man die het slachtoffer werd van de gewelddaden van de Nation-militanten was dan wel een Belg, maar gezien hoe hij gepercipieerd werd door de Nation-militanten was hij voor hen evenmin wenselijk in ons land.

“Jamais deux sans trois”, zeggen ze soms in Franstalig België en een derde keer dat we moesten lachen is wanneer Nation verklaart: “A noter aussi que, contrairement à ce qui est dit dans la presse, aucun dirigeant de NATION n'est impliqué dans cette malheureuse affaire!”. Is Pascal Cornet (woensdag tot een geldboete van 1.200 euro en bijkomende kosten én 18 maanden cel, met 5 jaar uitstel, veroordeeld) dan geen kopstuk van Nation? Hij was het alleszins die de leiding had van de Nation-actie maandag 1 juni in Brussel, en samen met Rob Verreycken daarover een verklaring aflegde voor de camera van Bert Deckers (video vanaf 0’45”).

Volgens onze informatie is Pascal Cornet nog altijd lid van de ruimere leiding van Nation, en alleszins was hij volgens een ‘Stem Nation’-website lijsttrekker van Nation in de provincie Namen bij de verkiezingen op 25 mei 2014 (foto: Pascal Cornet één maand eerder, merk op het verschil in plunje in vergelijking met het wit hemd en de keurige stropdas waarmee hij zich presenteerde als lijsttrekker van Nation). Nation probeert zich uit een vervelende kwestie te lullen, maar dat lukt toch niet goed.

Volgens Hervé Van Laethem, le grand patron van Nation, kreeg Nation steunbetuigingen voor haar veroordeelde militanten van Vlaanderen Identitair en van het Nieuw-Solidaristisch Alternatief (N-SA). Langs Franstalige kant was er niemand die een steunbetuiging overmaakte aan Nation.

Op hun eigen websites reppen Vlaanderen Identitair (Rob Verreycken, Bert Deckers) en het N-SA (Eddy Hermy, Jan De Beule…) er niet over. In Vlaanderen willen ze het imago hoog houden van een deftige (nouja) beweging, heimelijk steunen ze wel het voor rot slaan en stampen van iemand die ervan verdacht wordt een dakloze van Poolse afkomst met linkse sympathieën te zijn, en vinden ze een veroordeling hiervan alleszins ongepast (1, 2, 3).

Rob Verreycken en Bert Deckers (foto 1, Bert Deckers vooraan, Rob Verreycken achteraan, bij de Pegida-manifestatie op 9 januari 2016 in Antwerpen) en Eddy Hermy en Jan De Beule (foto 2, bij de Pegida-manifestatie op 13 april 2015 in Gent) mag men morgen verwachten bij de Voorpost-betoging in Gent. Tegen asielzoekers en 'islamisering', maar evengoed dus tegen kwetsbare Europeanen met een links gedachtengoed. Die mogen volgens hen met de grofste middelen aangepakt worden.

De Ideale Wereld-reporter Luc Haekens staat er zelf van te kijken: hoe gemakkelijk mensen bereid zijn om rechten op te geven voor een cadeautje (foto, zie ook de video en het commentaar bij het derde laatste citaat hieronder). Het was een van de meest bangelijke momenten in de media deze week. “Bangelijk” niet in de betekenis van “tof”, maar van “angstaanjagend”.

“De re-integratie op de arbeidsmarkt is niet evident. Anderhalf jaar geleden dacht ik dat even snel te piepen: een nieuwe job vinden. Ik ben intussen aan 134 sollicitaties op vacatures, sta ingeschreven in zeven interimkantoren en heb mijn cv bezorgd aan bijna alle selectiekantoren in het land.” Wim Wienen, Vlaams Belang-parlementslid van 2009 tot 2014, is nog steeds werkloos sinds hij niet meer in het Vlaams parlement zetelt. Anderen vergaat het echter beter. Tanguy Veys, federaal parlementslid voor het Vlaams Belang van 2010 tot 2014, is al enige tijd aan de slag als bankbediende bij Argenta, ondanks een beruchter verleden en heden dan van Wim Wienen. (Gazet van Antwerpen, 13 februari 2016)

“Gezien de teneur van uw vraagstelling ga ik, noch iemand in ons korps, meewerken aan uw artikel.” De Antwerpse politiekorpschef Serge Muyters weigert een interview voor De Standaard. Het artikel “Repressie, daar draait het in dit korps om” verscheen dan maar zonder zaken te kunnen checken of bevragen bij de Antwerpse politie. Auteurs, en dus de mensen aan wie een interview geweigerd werd, zijn Bart Brinckman, die op een zwarte lijst staat bij Bart De Wever, en Eline Bergmans, die twee jaar geleden racisme bij het Antwerpse politiekorps blootlegde. (De Standaard, 13 februari 2016)

“Beeld u in dat we bij elk incident met hooligans meteen zouden zeggen: typisch voor de Vlaamse cultuur. Als het over minderheden gaat, is de duiding er soms nog voor de feiten bekend zijn. Zoals in Keulen, bijvoorbeeld.” En nog Youssef Kobo: “Journalisten en politici moeten ook eens leren om niet zo geobsedeerd te zijn door die religie: ze zijn meer met de islam bezig dan de doorsnee moslim.” (De Morgen, 13 februari 2016)

“Hun politieke televisiedebatten worden ook veel scherper gevoerd dan in Vlaanderen. Het gaat er ginder soms heel hard en direct aan toe, doch zonder brutaal te worden. Ze hebben duidelijk een andere debatcultuur.” Margriet Hermans kijkt vaak naar de Franstalige televisie in ons land, La Une en La Deux van de RTBf, “soms zeer appetijtelijke televisie”. (Het Laatste Nieuws, 13 februari 2016)

“Dat het niet wettelijk verplicht is medemenselijkheid te tonen, dat respect hebben voor elkaar geen legaal gebod is, leest u als een vrijgeleide om te spugen en te schoppen naar wie u niet kan raken. Het staat u inderdaad vrij dat te doen. Maar laten we afspreken dat u zich in het vervolg dan ook verre houdt van elk geblaat over normen en waarden.” Matthias Somers is niet gediend met de uitspraak van Sven Gatz “Sommigen liggen op de bodem van een kanaal met veel schwung - met alle respect voor Steve Stevaert”. Matthias Somers: “Ik hoef u, met alle respect, niet te vertellen dat van zodra iemand een zin inleidt met de frase ‘met alle respect’, er van al te veel respect vaak geen sprake is. Het was immers een smakeloze uitspraak, nodeloos kwetsend.” (Blog Matthias Somers, 15 februari 2016)

“Toch maar niet meer te hard lachen met die 'domme' Amerikanen die voor Trump stemmen. Door deze mensen zou je je nog beklagen dat je in een democratie leeft. Arm, arm Vlaanderen, waar je vaak niet weet of je moet lachen of huilen.” Reactie na een De Ideale Wereld-filmpje waaruit blijkt dat nogal wat mensen duur bevochten sociale rechten (ouderschapsverlof, vrije meningsuiting, recht op privacy, stemrecht voor vrouwen… ) willen laten vallen in ruil voor hebbedingen als een tablet, een vaatwasser, een Bongo-bon voor een saunabezoek, een abonnement op Flair… (Facebook, 17 februari 2016)

“Elke maatschappelijke service die niet winstgevend kan worden gemaakt, is bedreigd in dit nieuwe spoorplan. Het is goed dat het spoorbedrijf eindelijk wat bij de tijd wordt gebracht, maar eigenlijk wil minister Galant van de NMBS een pseudo-privébedrijf maken. (…) Dat is een doelbewuste ideologische keuze, en het is alweer niet de enig mogelijke.” Met NMBS-spoorbaas Jo Cornu en alvast MR-minister van Mobiliteit Jacqueline Galant wordt het treinvervoer duurder en de -service minder. (De Morgen, 18 februari 2016)

“Probeer niet voortdurend de indruk te wekken dat de besparingen de onderkant van onze samenleving niet treffen. Want dat doen ze wél. Ze vreten zelfs de onderkant van onze middenklasse aan. En dat is, zo weten de historici onder onze bewindslieden, een zeer gevaarlijke evolutie.” Spijts sociale correcties gaat het armste gedeelte van de bevolking er nog altijd op achteruit onder de regeringen-Michel en -Bourgeois. (Gazet van Antwerpen, 18 februari 2016)

Vorige week was Salah Abdeslam, voortvluchtige uit Molenbeek verdacht van betrokkenheid bij de terroristische aanslagen in Parijs op 13 november vorig jaar, tweemaal in het nieuws. Eerst omdat hij gezien zou zijn in Genk, later omdat het DNA gevonden op een bomvest toch niet van Salah Abdeslam zou zijn. Hij blijft intussen wel op de lijst van Europa’s meest gezochte voortvluchtigen van Europol staan. Bij die Europa’s meest gezochte voortvluchtigen is er ook een Franse neonazi: David Gras (met rode kader op de afbeelding hiernaast).

David Gras (45 j.) groeide op in Nevers, in Midden-Frankrijk. Hij wordt in de straten van Nevers aanvankelijk opgemerkt als een punker (hanenkam, rat op de schouder…), maar hij sluit zich vrij vlug aan bij racistische skinheads. Légion 88 is zijn favoriete muziekgroep. De 88 in de naam van de groep is codetaal voor tweemaal de achtste letter van het alfabet, de H zoals in Heil Hitler. “France d'abord, blanche toujours” luidt het in één van de bekendste nummers van deze Parijse neonazistische muziekgroep. Extreemrechtse tot neonazistische groupuscules als Parti nationaliste français et européen (PNFE), Jeunesse Nationaliste Révolutionaire (JNR) en Troisième Voie, die laatste twee met Serge ‘Batskin’ Ayoub als leider, zijn inspiratiebronnen.

David Gras heeft de fysiek van de ‘ideale SS’er’ en maakt zo indruk op een groep jongeren in Nevers. Hij weet dat hij in het oog wordt gehouden door politiediensten en probeert daarom zoveel als mogelijk onder de radar te blijven. Maar sommige opgetekende uitspraken (“Wil je echt op de bodem van de Loire belanden met botten van beton?” en: “Een automatische revolver van 9 mm. Pang! Pang!...”) laten weinig twijfel over zijn gewelddadige opvattingen. Emoties of sentimentele gehechtheid zijn hem blijkbaar vreemd. Een tiental jongeren uit gegoede families en schoolgaand aan een katholieke school groeperen zich rond David Gras. De groep zoekt contact met skinheads uit grotere steden in de buurt. Keltische kruisen en nazistische slogans worden op een aantal muren in Nevers geklad. Als David Gras naar Dijon verhuist, zakt de kern skinheads in Nevers ineen.

In 1989 wordt David Gras samen met twee medeplichtigen aangehouden. In de bossen van Rouy worden ze door een verontruste burger opgemerkt in militaire uniformen. De buurtbewoner verdenkt hen ervan een bak bier te hebben gestolen. De drie zeggen dat er niets van aan is en openen de zakken die ze bij zich hebben… waarin een vuurwapen blijkt te zitten. De ‘luitenant’ van David Gras belandt in diezelfde periode in de gevangenis voor het neersteken van een Caraïbische vrouw. David Gras en zijn luitenant worden in 1991 aangehouden en tot een gevangenisstraf veroordeeld voor het met een baseballknuppel willekeurig neerslaan van passanten. De film A Clockwork Orange en teveel alcohol hadden de geesten beneveld.

In de gevangenis maakt David Gras kennis met Serge Veron, een voormalige para en expert in explosieven. Samen verzamelen ze een groep mensen die met wisselend succes overvallen pleegt op geldtransportwagens. Hun grootste slag slaan ze wanneer ze de geldkluis van het geldtransportbedrijf Temis in Orly buit maken, met daarin veertien miljoen euro. Bij deze overval worden drie bewakers verwond, waarvan een sterft als gevolg van een kogel in de borst. De meeste bendeleden worden vlug opgepakt door de politie. Eén van hen in België, in Luik. Twee anderen in Marrakech (Marokko). Maar David Gras is nog altijd uit de handen van het gerecht kunnen blijven. Frankrijk mocht drie namen op de lijst van meest in Europa gezochte personen plaatsen. Eén van hen is nog een verdachte van de terroristische aanslagen in Parijs, een andere is David Gras.

De correctionele rechtbank in Brussel heeft vandaag uitspraak gedaan in de zaak van Nation-militanten die na mislukte jacht op “schuimbekkend links en illegalen” op 1 juni vorig jaar hun frustratie aan het Luxemburgplein in Brussel uitwerkten op een dakloze van Poolse afkomst die ze ervan verdachten ook nog links gezind te zijn. De man werd geslagen en gestampt tot en met, een gebroken glazen fles belandde op slechts een cm van het hoofd van de man die intussen op de grond lag. De feiten en omstandigheden over het incident kon je hier al lezen; het verloop van de rechtszaak tot aan de uitspraak vandaag kon je hier reeds lezen.

In een uitgebreid gemotiveerd vonnis wees de rechtbank erop dat het een bijzonder gewelddadig incident was, buiten elke verhouding met het gevaar dat het slachtoffer eventueel zou geweest zijn voor de Nation-militanten die na hun mislukte actie ’s middags al enkele uren pinten aan het hijsen waren op een caféterras aan het Luxemburgplein. Uit de verklaringen van de Nation-militanten bleek dat ze “en groupe” rechtstonden “pour aller au contact”. Bij Nation is “aller au contact” codetaal voor een gewelddadige confrontatie opzoeken. Dat men bleef slaan en stampen toen het slachtoffer, intussen in het midden van het Luxemburgplein, al op de grond lag, was om zeker te zijn dat hij niet meer zou kunnen rechtstaan (sic).

De rechtbank zei in haar vonnis geen uitspraak te doen over Nation as such, maar had wel genoteerd dat de Nation-militanten door getuigen van het incident benoemd werden als een groep neonazi’s. De rechtbank noteerde ook de verzwarende omstandigheid van discriminatie vermits de Nation-militanten het slachtoffer van hun gewelddaden meenden te herkennen als een dakloze van Poolse afkomst, die bovendien linkse sympathieën zou hebben. Het Interfederaal Gelijkekansencentrum dat zich in deze zaak burgerlijke partij had gesteld, kreeg dan ook de gevraagde symbolische euro schadevergoeding. Maar de zes Nation-militanten moeten ook nog zwaardere geldboetes en onkostennota’s betalen. En ze werden allen veroordeeld tot gevangenisstraffen, weliswaar met uitstel voor de eerstkomende vijf jaar. Wat hen, behoudens beroep tegen deze uitspraak, koest moet houden de eerstvolgende vijf jaar.

Lucas H. werd bij de voorlezing van het vonnis herhaaldelijk berispt door de rechtbankvoorzitter voor de ongeïnteresseerde houding van hoe hij erbij stond. Hem wordt enkel weerspannigheid verweten toen de zes van Nation ingerekend werden door de politie Op het ogenblik van het gewelddadig incident aan het Luxemburgplein was Lucas H. naar het toilet van het café waar de Nation-militanten hun namiddag doorbrachten. Lucas H. kreeg 9 maanden cel aan zijn broek gesmeerd. Voor de betrokkenen bij de gewelddadig afrekening op het Luxemburgplein zijn gevangenisstraffen van 12 tot 18 maanden uitgesproken. Voor Jonathan D. en Gregory B. is het 12 maanden, voor Andy VdH. 15 maanden, voor Geoffrey B. (die ook voor weerspannigheid tegenover de politie terechtstond) en Nation-kopstuk Pascal Cornet werd 18 maanden celstraf uitgesproken.

Pascal Cornet (rechts op de foto hierboven, bij een vorige rechtbankzitting) was niet aanwezig bij de voorlezing van het vonnis. Hij is de enige van de zes die intussen aan het werk is. Vandaar allicht. Hervé Van Laethem, de feitelijke leider van Nation, blonk ook uit door afwezigheid. Hij heeft anders al een lange ervaring met “au contact” gaan. De Nation-kopstukken Eddy De Smedt (links op de foto hierboven) en Jean-Pierre Demol waren er wel en gooiden zowel vóór als na de rechtbankzitting verwensingen naar het hoofd van onze collega’s van RésistanceS die aanwezig waren en ook verslag brengen van de zitting vandaag. Ook een journalist van Le Soir moest het ontgelden. In het RTBF-televisienieuws vanmiddag toonden zowel de advocaat van het slachtoffer als Manuel Abramowicz (RésistanceS) zich tevreden over de uitspraak van de rechtbank (video). Het geweld waarvan Nation zich bedient, is al vaak gefotografeerd en gefilmd. Het werd nu voor het eerst beteugeld.

Vandaag doet de correctionele rechtbank in Brussel in principe uitspraak over de gewelddadige manier waarop militanten van de Franstalige extreemrechtse groep Nation een jongeman te lijf gingen na een betoging tegen mensen zonder geldige verblijfspapieren en urenlang pinten pakken achteraf (foto). AFF/Verzet reconstrueert de feiten en brengt verslag uit van de rechtszaak tot nu toe.

Maandag 1 juni 2015. Aan het Luxemburgplein in Brussel, vlakbij het Europees Parlement, verzamelen zich een tiental militanten van de Franstalige extreemrechtse groep Nation. Bij hen voegen zich vier Vlamingen: twee Autonome Nationalisten (Yves De Wispeleir en Lieven Vanleuven) en het kersverse Vlaanderen Identitair (ineens met al haar leden, zijnde Rob Verreycken en Bert Deckers). Het is de bedoeling het Luxemburgplein ‘illegalenvrij’ te houden. De week tevoren was er een opstootje aan het Luxemburgplein toen een Franse rechtsextremist, onder bescherming van een paar gros bras van Nation, even kwam provoceren en verjaagd werd door de aanwezige asielzoekers en mensen zonder geldige verblijfspapieren.

Nation & Co hebben echter dikke pech. Niemand van die zij viseren laat zich zien aan het Luxemburgplein. “Op zoek naar schuimbekkend links en illegalen. Helaas, het Luxemburgplein bleef leeg”, tokkelde Bert Deckers op zijn smartphone vanop een terrasje aan het Luxemburgplein. De mensen die om verblijfspapieren vragen, hebben zich niet aan het Luxemburgplein maar aan het kruispunt van de Wetstraat en de Kunstlaan verzameld. Onder aanvoering van Pascal Cornet (Nation) trekt de groep van Nation & Co naar de Wetstraat, maar onderweg wordt de groep door de politie gesommeerd rechtsomkeer te maken. Bert Deckers filmt de mislukte manifestatie. Het is een zonnige dag, en het merendeel van de manifestanten nestelt zich aan een van de caféterrassen aan het Luxemburgplein.

Hoe meer bier, hoe beter de sfeer wordt. Als er mensen met een donkere huiskleur voorbij stappen, voelen de Nation-militanten de onweerstaanbare drang om apengeluiden te maken. Meer dan drie uren en vele pinten, vooral straffe bieren, later zijn nog altijd zes Nation-militanten bier aan het hijsen als een man opduikt waarvan ze vermoeden dat hij een “gauchist” is die wel eens aan de zijde van de mensen zonder geldige verblijfspapieren kan gezien zijn. Er wordt met terrasstoelen geschoven, de vermeende gauchist voelt zich bedreigd waarna hij twee keien opraapt en de Nation-militanten besluiten “d’aller au contact”, de man fysiek een lesje te leren. Hij wordt door vijf Nation-militanten achtervolgd (een zesde is op het ogenblik van de feiten naar het wc van het café), de man wordt achtervolgd tot op het midden van het Luxemburgplein.

De man wordt vervolgens geslagen en gestampt, ook op zijn hoofd. Een Nation-militant gebruikt daarbij ook gebroken glazen fles om de man “een lesje te leren”. Het overmatig geweld trekt de aandacht van mensen die aan het Europees Parlement aan het Luxemburgplein zijn. Iemand filmt de gewelddaden, twee Vlaamse militairen die de wacht houden aan het Europees Parlement verwittigen de politie en gaan de Nation-militanten die op de vlucht slaan achterna. In een metrostation worden de vijf, en de zesde die terug is van zijn toiletbezoek, ingerekend door de Brusselse politie. Twee Nation-militanten verwonden daarbij politieagenten, één van de twee is de zoon van… een Brusselse politiecommissaris. In Franstalig België zijn de gebeurtenissen, eens ze bekend geraken, het hoofdpunt in het nieuws. De zes Nation-militanten zouden nog vóór de zomervakantie voor de rechtbank verschijnen.

Die eerste convocatie voor de rechtbank is niets anders dan het prikken van een datum voor de behandeling van de zaak in het najaar. Maar er zullen nog een aantal zittingsdagen verloren gaan aan procedureredenen vooraleer op 14 en 15 december 2015 de debatten effectief starten en op 20 januari 2016 voortgezet worden. De verdachten zijn Gregory B., Pascal Cornet, Lucas H., Andy VdH., Jonathan D. en Geoffrey B. Pascal Cornet heeft een fris wit hemd aangetrokken, in tegenstelling tot het vechtersplunje dat hij gewoonlijk aantrekt (1, 2). Jonathan D. is op het ogenblik van de feiten aan het Luxemburgplein nog een skinhead. Tegen dat hij voor de rechtbank verschijnt heeft hij zijn haar niet meer afgeschoren. De verandering van look intrigeert rechter Pierre Delcour die de zaak behandelt.

We weten niet of de rechter kennis heeft van hoe Jonathan D. zich tevoren op Facebook presenteerde. In bokserhouding en met een boksijzer tussen de tanden. Hieronder het vervolg: Nation-militanten voor de rechtbank.

Wat voorafging: Als het extreemrechtse Nation ‘contact’ maakt. Het is een bizar allegaartje als Gregory B., Pascal Cornet, Lucas H., Andy VdH., Jonathan D. en Geoffrey B. (v.l.n.r. op de foto hiernaast) voor de rechtbank verschijnen. Niet alleen behoren de zes tot verschillende mogelijke varianten van het menselijk ras. De ene brengt als partner een gehoofddoekte moslima mee, een ander heeft als advocaat een vrouw van Afrikaanse origine, enzomeer.

Zo stoer als de Nation-militanten in groep zijn, zo bedremmeld staan ze erbij als ze individueel voor de rechtbank in Brussel verschijnen. Slechts een paar geven toe dat ze lid zijn van Nation, anderen houden het op toevallig bevriend zijn met de ene of de andere. Gevraagd naar waarom hij van look veranderd is (hij was op 1 juni nog een skinhead, nvdr.) zegt Jonathan D. dat zijn vrouw dreigde op te stappen, en ook zijn kinderen problemen hadden met zijn kaalkop-uiterlijke.

Op de in de rechtbank getoonde videobeelden is te zien dat het er bijzonder gewelddadig aan toe ging als het slachtoffer tot in het midden van het Luxemburgplein is verjaagd en daar tal van vuistslagen en stampen moet incasseren. Pascal Cornet geeft toe met een gebroken glazen fles gegooid te hebben naar het slachtoffer, fles die op slechts 1 cm van het hoofd van het slachtoffer terechtkwam. Naar de rechter meent is het slechts per toeval dat het glas niet op het gezicht van het slachtoffer terechtkwam.

Het Interfederaal Gelijkekansencentrum stelt zich in deze zaak burgerlijke partij tegen de vijf die zware gewelddaden pleegden op een man die bij de politie bekend staat als een dakloze van Poolse afkomst, en om andere feiten bekend is maar geen strafdossier heeft. De zes zijn lid van Nation op het ogenblik van de feiten (één is intussen geen Nation-lid meer, nvdr.). Nation is een groepering die een 15 jaar lange geschiedenis heeft van acties tegen ‘illegalen’, allochtonen, linkse mensen en groepen. De Nation-militanten willen optreden in de plaats van de politiediensten. De vijf betrokken bij de vechtpartij bevestigen dat het slachtoffer achteruit stapte toen de vijf rechtstonden, waarom hem dan nog achtervolgen, en voor moes slaan en stampen? Hij werd zwaargewond achtergelaten als men de militairen ziet naderen. Het was het ‘hoogtepunt’ van een namiddag waarin op zoek werd gegaan naar ‘illegalen’ en vervolgens apengeluiden gelanceerd werden telkens iemand met een andere huidskleur voorbij kwam.

De Brusselse politie heeft zich eveneens burgerlijke partij gesteld omdat als de zes in een naburig metrostation ingerekend worden, dit niet zonder slag of stoot gaat met zes dagen werkonbekwaamheid voor twee politieagenten tot gevolg. Er worden kniestoten gegeven aan politieagenten, een politieagent wordt in de vinger gebeten… De argumentatie is echter zwak op het punt van de schadeloosstelling die gevraagd wordt: er wordt niet precies aangegeven voor welke kosten. Anderzijds is de verdediging van de twee beklaagden voor geweld op de politie zwak: een beklaagde zegt niet gezien te hebben dat het politie was tegen wie hij zich verweerde… omdat hij kleurenblind is; de andere beklaagde heeft als voornaamste ‘argument’ dat de Brusselse politie bij de aanhouding traangas gebruikte wars van de regels terzake.

Het Openbaar Ministerie is vertegenwoordigd door substituut van de Procureur des Konings Aurélie Baurain. Zij vindt dat het lidmaatschap van Nation, naast andere feiten, bezwarend is voor de gedagvaarden omwille van het discriminerend discours dat Nation hanteert. Het Openbaar Ministerie gaat ook in op de vraag of het slachtoffer de vijf van Nation niet geprovoceerd heeft. Alleszins kan het gedrag van het slachtoffer het gedrag van de groep Nation-militanten niet verantwoorden. Voor Pascal Cornet en Geoffrey B. wordt twee jaar cel gevraagd. Voor laatstgenoemde kan dit niet met uitstel zijn gezien een eerdere veroordeling. Voor Gregory B., Andy VdH. en Jonathan D. wordt achttien maanden cel gevraagd. Voor Lucas H., enkel beschuldigd van geweld tegen de politie, zal het Openbaar Ministerie genoegen nemen met een straf met uitstel.

De advocaten van de verdediging vragen allen de vrijspraak, eventueel onder voorwaarden zoals psychologische begeleiding, hoogstens een werkstraf. Volgens de ene advocaat wordt hier het proces van Nation gemaakt. Mocht de cliënt niet lid zijn geweest van Nation, zou het niet tot een rechtszaak zijn gekomen. Volgens een andere advocaat gaat het niet om het lidmaatschap van Nation, want aan het slachtoffer was niet te zien dat hij een dakloze van Poolse afkomst is. Op de laatste procesdag wordt door de beklaagden wel toegegeven dat men dacht dat de man die ze geslagen en geschopt hebben linkse opinies zou kunnen hebben. De verdediging blijft erbij dat het slachtoffer de zaken uitgelokt heeft, en zwijgt over het in de plaats van de politie optreden van de Nation-militanten en het buiten elke verhouding gebruikte geweld. Als onkosten moeten (terug)betaald worden, vraagt de verdediging de helft van de kosten te leggen bij de man die afgetuigd werd.

De krant Le Soir vraagt zich af of de voorwaarde om de zes terug op het rechte pad te krijgen niet zou zijn: een verbod om nog om te gaan met Nation. 

Het verhaal in Het Nieuwsblad vorige week donderdag, en ’s anderendaags in andere kranten, over ex-Kamerlid Minneke De Ridder (N-VA) die uit haar appartement is gezet omdat ze haar huur niet meer kan betalen, lokte via Facebook duizenden lezers naar een oud AFF-artikel Racistische grap van een gebuisd N-VA-Kamerlid. Ook gisteren nog werd dat artikel massaal gelezen.

Politicologen werden om hun menig gevraagd over het geval-De Ridder. Dave Sinardet bijvoorbeeld: “Voor veel partijen zijn de parlementsleden al te vaak stemvee. Ze moeten zich plooien naar de partijtucht en op het juiste moment op het juiste stemknopje duwen in het parlement. Wat meer begeleiding zou op zijn plaats zijn. Tijdens hun mandaat, maar ook erna. Voor sommigen hebben ze een vangnet klaar, met postjes op een kabinet of bij de studiedienst. Maar dat is hier duidelijk niet gebeurd.”

Minneke de Ridder heeft een aantal kwaliteiten (‘fuiven als de beesten’, selfies maken…), maar aan politiek inzicht hebben we bij haar nooit meer ontdekt dan haar hondstrouw zijn aan de N-VA. Bovendien kréég Minneke De Ridder begeleiding. Ze had lange tijd een relatie met een van de belangrijkste figuren binnen de Vlaamse Beweging. Wat kan je beter hebben als je Vlaamsgezind bent? Maar ook dat eindigde in een puinhoop. Er zijn echter ook andere verhalen van ex politica's. Aisha Van Zele schopte het niet tot parlementslid. Gemeenteraadslid in Lokeren was het hoogste dat ze bereikte. En dan nog bij het Vlaams Belang. Maar het vergaat haar intussen beter.

In 2006 is Aisha Van Zele 21 jaar jong (foto, links Aisha Van Zele in 2006) als ze zich aansluit bij de Open VLD in haar thuisstad Lokeren. Op 11 mei 2006 schiet Hans Van Temsche in Antwerpen de Malinese oppas Olematou Niangadou en de tweejarige Luna Drowart dood. Hans Van Temsche heeft familiale banden met het Vlaams Belang en aanverwante organisaties (vader was een Voorpost-militant, tante is VB-parlementslid, grootvader was een Oostfronter). Open VLD’er Mathias De Clercq schrijft na de moordende raid van Hans Van Temsche: “Het Vlaams Belang kan er geen afstand van nemen en wil dat ook niet. Daarvoor zitten de leiders te vast in de collaboratieretoriek van het verleden. Daarvoor zijn ze te afhankelijk van de vele schimmige randorganisaties die ze als hun natuurlijke kweekvijver beschouwen. Daarvoor jeuken hun vuisten teveel.” Aisha Van Zele kan hier niet mee leven en… stapt over naar het Vlaams Belang.

“Aisha was gefascineerd door Filip Dewinter”, vertelde Vlaams Belang’er Werner Marginet daarover vorige week in Het Nieuwsblad. “Ze wou hem graag ontmoeten en bijgevolg zijn we met z’n drieën gaan eten. Ze twijfelde wegens haar huidskleur (ze is een geadopteerde afkomstig uit Sri Lanka, nvdr.) om op te komen bij de gemeenteraadsverkiezingen datzelfde jaar. Maar uiteindelijk gaat ze toch op de lijst staan, en wordt ze verkozen (vanop de vierde plaats op de lijst, nvdr.)". Aan De Standaard vertelt Aisha Van Zele vlak na haar verkiezing: “Als jonge vrouw durf ik hier na 22 uur niet alleen door sommige straten te lopen. In die risicobuurten zouden ze beter een avondklok invoeren. Jongeren onder de zestien mogen op dat tijdstip niet meer buitenkomen zonder begeleiding.”

“Het was een heel sympathiek meisje”, zegt Werner Marginet, “maar the sky was toen al the limit voor haar. De gemeenteraad was te klein voor haar en het ging haar niet snel genoeg.” Na een jaar zocht ze toenadering tot Lijst Dedecker die toen op zijn hoogtepunt zat. Zelf gaf Aisha Van Zele in die tijd een andere uitleg. Aisha Van Zele toen: “"Het Vlaams Belang is niet meer de partij die het was en zou moeten zijn in vergelijking met een jaar geleden. Het extremisme intern is weer merkbaar en als kleurlinge ondervond ik meer en meer weerstand.” Als voorbeeld hiervan citeert ze toenmalig Kamerlid (en huidig hoofdredacteur van het Vlaams Belang-maandblad, nvdr.) Filip De Man die letterlijk zei: “Als een kat in een viswinkel bevalt, zijn de jongen dan vissen?” (Filip Dewinter gebruikt deze beeldspraak trouwens ook, nvdr.).

In de gemeenteraad van Lokeren wordt Aisha Van Zele niet meer veel gezien. Ze verdwijnt definitief uit het politiek leven, maar dezer dagen is ze elke week weer te zien op televisie. Op Vier loopt immers het derde seizoen van The Sky is the Limit, elke dinsdag om 20u35. Een reeks over rijke lui in Vlaanderen, van reportagemaker Peter Boeckx. Een man die in 2005 naam maakte met Vlaamse Choc, een RTBF-reportage over Filip Dewinter en het Vlaams Blok (video). Zijn jongste project, The Sky is the Limit, is al aan zijn derde seizoen toe. Eén van de nieuwe figuren in het programma is Philip Cracco (53 j.), die na de verkoop van zijn uitzendkantoor Accent een geschat vermogen van tachtig miljoen euro heeft. Recent heeft hij het uurwerkenmerk Rodania opgekocht, en volgend jaar hoopt hij met een raket eventjes de ruimte ingeschoten te worden. Tegenwoordig heeft hij een kast van een villa in Brugge, waar – zoals in de eerste aflevering van dit seizoen van The Sky is the Limit te zien is – hij het verjaardagsfeest organiseerde voor zijn 23 jaar jongere Aisha Van Zele (foto: rechts Aisha Van Zele anno 2016).

“Ze werkte een tijdje voor mij. Ik vond haar enorm knap, maar zat toen in een relatie. Daarna verloor ik haar uit het oog. Tot ik haar op een receptie tegenkwam…”, vertelde Philip Cracco over zijn relatie met Aisha Van Zele aan Het Laatste Nieuws. Aisha Van Zele bewijst alleszins dat een mens het nog ver kan brengen in het leven, als je maar het Vlaams Belang achter je laat. Aisha Van Zele wil echter niet meer herinnerd worden aan haar politiek verleden. “Ik wil niet dat daar nog over gesproken wordt", was de afgemeten reactie toen Het Nieuwsblad haar daarover contacteerde.

Vorige zaterdag werd in Zelzate, in aanwezigheid van enkele duizenden mensen, afscheid genomen van Eddy Wally. Vijf jaar eerder, ongeveer op hetzelfde tijdstip, werd in Antwerpen afscheid genomen van Marie-Rose Morel (foto: een man toont aan de wachtenden op het plein voor de kathedraal het rouwkaartje dat hij bij de begrafenismis kreeg). Na het afscheid verscheen nog wel een boek over Marie-Rose Morel, maar sommige mensen willen meer.

Marie-Rose Morel overleed op 8 februari 2011 aan de gevolgen van kanker, de begrafenis volgde op 12 februari 2011. Een emotionele plechtigheid met een bomvolle Antwerpse kathedraal en nog honderden mensen die buiten wachten. Een groot scherm om de begrafenisplechtigheid te volgen is er niet, mensen verdringen zich dan maar rond de captatiewagens van VRT en VTM om de beelden te zien die men maakt voor het televisiejournaal. Marie-Rose Morel startte haar politieke loopbaan in 2001 bij de N-VA, en werd in 2004 binnengehaald bij het Vlaams Belang. Toen ze de kosten voor het drukwerk en andere uitgaven van Filip Dewinter in vraag stelde, werd ze stilaan richting uitgang geduwd door het trio Filip Dewinter, Gerolf Annemans en Bruno Valkeniers. Die drie waren dan ook persona non grata op haar begrafenisplechtigheid.

Alhoewel dit triumviraat intussen niet meer zetelt in het partijbureau van het Vlaams Belang, verzuimde de huidige Vlaams Belang-top het overlijden vijf jaar geleden in herinnering te brengen. Marie-Rose Morel was nochtans, naar ons aanvoelen, de enige die had kunnen beletten dat het Vlaams Belang zo diep in een put zakte als na de jongste verkiezingen. Heel anders was het bij het Vlaams Belang in Schoten, de laatste woonplaats van Marie-Rose Morel. Het Vlaams Belang Schoten plaatste op 8 februari een herdenkingsbericht op haar website. “Marie-Rose Morel was in de vorige legislatuur ons boegbeeld, onze leidster en onze inspiratiebron. Ze verraste ons met haar aanpak, creatieve ideeën en positieve ingesteldheid”, schrijft plaatselijk Vlaams Belang-voorzitter Piet Bouciqué.

“Onze afdeling betreurt dat er geen herdenkingsmonument of grafzerk van haar bekend is”, vervolgt het bericht. “Op de begraafplaats in Schoten is er een erepark voor overleden gemeenteraadsleden. Onder andere ons gewezen gemeenteraadslid Jef Michiels, ook overleden aan kanker, ligt er begraven. Marie-Rose, in gedachten ben je nog steeds bij ons.” De zaak haalde vorige week Gazet van Antwerpen. “Goed dat Piet me er aan doet denken”, reageerde vader Chris Morel (N-VA, ondervoorzitter van het OCMW-Antwerpen). “De urne met de as van onze dochter staat bij ons thuis. Er is nu geen plek voor bezinning. We zijn daar een tijdje mee bezig geweest met de vorige burgemeester Harrie Hendrickx (CD&V), maar kwamen toen niet tot een vergelijk. Het lijkt me goed om dit terug op te nemen met (de nieuwe burgemeester, nvdr.) Maarten De Veuster (N-VA).”

Intussen is voor volgende maand een afspraak gepland. Vader Morel wil er werk van maken. Chris Morel (in Het Laatste Nieuws): “Ik vind het geweldig om te horen dat er nog zoveel mensen aan haar denken. We willen dan ook iets waar mensen kunnen rusten, misschien wel op een bankje.”