Taherzadeh, یادی از استاد بزرگ آواز، حسین طاهرزاده

• Report rights infringement
• published: 31 Aug 2011
• views: 3318

دوستان نازنین دوازدهم شهریور امسال پنجاه و ششمین سالگرد درگذشت استاد حسین طاهر زاده یکی‌ از بزرگترین استادان تاریخ موسیقی‌ دیار ما است. استاد طاهر زاده در سال ۱۲۶۱ خورشیدی در اصفهان دیده به جهان گشودند. استاد روح الله خالقی میفرمایند که "اینکه می‌گویند صدا ارثی است در مورد ایشان اینطور نبوده زیرا پدرش صوت نداشته و خواننده نبوده است. سید حسین میدانست که صدا دارد. روز‌های جمعه با همدرسان خود به کنار زاینده رود میرفت. سید حسین در ۱۷ سالگی به تهران آمد در آن زمان اهل تهران روز‌های جمعه به شهر ری‌ می‌رفتند که هم زیارت کنند و هم در مزارع اطراف که در فصل بهار با صفا و طربناک بود گردش نمایند. در آن زمان چند باغ در آنجا بود که همه کس می‌توانست در آنها به تفریخ خاطر بپردازد. مردم دسته دسته در چمن زارها و باغ‌ها و کنار نهر‌ها و حوالی چشمهٔ علی‌ بساط خود را پهن میکردند. روزی که حسین برای گردش به آنجا رفته بود، تنها ماند. از اطراف آواز‌هایی‌ شنید و بر سر ذوق آمد و به خواندن شروع کرد. همینکه یکی‌ دو شعر خواند چند تن‌ کم کم به او نزدیک شدند و یکی‌ از آنها جلو آماده سلام کرد. در ضمن صحبت معلوم شد او هم اصفهانی است و خود را از خانواده صدری معرفی‌ کرد. سید حسین با او اشنا شد و یکی‌ دو بر به منزلش رفت و روزی در همانجا به حسام السلطنه اشنا شد که ویولن هم مینواخت. این دو بسیار با یکدیگر مانوس گشتند و اوقات زیادی را با یکدیگر گذراندند"طاهر زاده بعد‌ها از طریق خطیب الممالک با استاد سید عبدالرحیم اصفهانی که از بزرگان سبک آوازی اصفهان است اشنا شد. در روز آشنایی سید رحیم آوازی خواند که طاهر زاده را بسیار مجذوب نمود. طاهرزاده می‌گوید: "در آن شب میرزا غلام رضا شیرازی تار میزد. به اشاره دوستان من هم خواندم و سید رحیم خاموش شد" استاد خالقی می‌‌افزایند که سید رحیم از این جهت خاموشی گزید که فهمید سید حسین با استعداد است و نخواست که او را به فیض برساند. "آن شب گذشت ولی طاهرزاده به دوستانش گفت من نمی‌توانم از سید رحیم بگذارم زیرا او تنها کسی‌ است که مرا به مقصود می‌رساند. عاقبت راهی‌ پیدا شد که سید رحیم را به دفعات دعوت کنند و او را بر سر ذوق اورندکه بخواند و طاهر زاده هم در اتاق مجاور پشت پرده بنشیند‌ و کسب فیض کند. این مجلس‌ها مکررا اتفاق افتاد تا طاهرزاده به رموز کار واقف شد و از هنر استاد به طور غیر مستقیم برخوردار گردید". در دوره مشروطه طاهر زاده به انجمن اخوّت پیوسته بود و برای اولین بر در خانه ظهیرالدله به فیض دیدار درویش خان نایل شد و با او دوست و صمیمی‌ گردید. طاهرزاده با درویش خان صفحاتی در لندن و تفلیس ضبط نمود و هواره در کنسرت‌های انجمن اخوّت به نفع امور خیریه شرکت فعال داشت و هیچ گاه منظورش از موسیقی‌ و شرکت در کنسرت جلب نفع مادی نبود. استاد خالقی میفرمایند: طاهر زاده تنها کسی‌ است که در میان خوانندگان قدیم سبک ممتازی دارد. تحریر‌هایش متنوع بوده و توجه کامل به درست عصا کردن شعر دارد. شخصاً ذوق و قریحه داشته و چون مرد با سوادی بوده در انتخاب اشعار و بیان آنها دقت نموده است. هرگز به تکرار نغمات علاقه نداشته، چنانکه وقتی‌ یک مصراع را دو بر خوانده، هر دفعه را به طرز دیگری آدا کرده است که مستمع را کاملا مجذوب می‌کند.