A-Infos (pl) Stulecie CNT, 1910-2010 [ca, en]

[a-infos-pl@ainfos.ca]

Sto lat anarchosyndykalizmu (1910-2010) ---- W dniu 1 listopada 1910
r., został założony anarcho-syndykalistyczny związek CNT
(Confederación Nacional del Trabajo - Krajowa Konfederacja
Pracowników) w siedzibie Koła Sztuk Pięknych w Barcelonie. Organizacja
została założona jako następczyni sekcji Pierwszej Międzynarodówki
działającej w Hiszpanii (założonej w 1870 r.) i była pierwszym
niezależnym związkiem zawodowym w kraju, założonym przez samych
pracowników.---- Zgodnie z internacjonalistycznym hasłem "emancypacja
pracowników będzie dziełem samych pracowników, lub nie będzie jej
wcale", CNT stało się rezerwuarem społecznej rebelii. Ta rebelia
zawsze istniała w podziemiach, ale ujawniała się tryumfalnie w pewnych
okresach w historii, jak Średnim Państwie w starożytnym Egipcie, czy
podczas Rewolucji Francuskiej, stanowiąc podstawę historycznego
dążenia ludzkości do wolności, sprawiedliwości, równości, godności i
postępu.

CNT rozpoczęła swoją działalność anarchosyndykalistyczną na podstawie
prostego założenia: chodziło o stworzenie organizacji pracowników,
która by była niezależna od politycznych, religijnych i gospodarczych
sił. To było podstawą do walki o poprawę warunków życia pracowników i
doprowadzenia do końca wyzysku. W ciągu kilku lat, CNT połączyło
większość ruchu pracowniczego, osiągając znaczące zwycięstwa społeczne
i ekonomiczne, które stanowią bezcenne dziedzictwo społeczne.

Ośmiogodzinny dzień pracy, 36-godzinny tydzień pracy, zlikwidowanie
pracy dzieci, równość kobiet i włączenie do codziennego życia
popularnych dziś wartości, takich jak solidarność, federalizm,
ekologia, feminizm, wolna miłość, antymilitaryzm, ateizm, to część
dziedzictwa, które osiągnęło swoje apogeum podczas Rewolucji
Społecznej w 1936 r. Wtedy to utopia wolnościowego komunizmu stała się
sposobem życia na całym wyzwolonym obszarze.

Reakcja międzynarodowego kapitału na rewolucję pozwoliła
faszystowskiej armii generała Franco zamienić spełnienie rewolucyjnego
marzenia w koszmar setek tysięcy ludzi aresztowanych, zamordowanych i
porwanych po przewrocie w 1939 r. Nikt z osób odpowiedzialnych za ten
reżim terroru, jeden z najbardziej przestępczych w historii, nie
został nawet publicznie potępiony - choć niektórzy z tych ludzi do
dziś dzień są aktywnymi politykami. Stało się tak z powodu haniebnego
paktu, podpisanego przez socjaldemokratów (PSOE, PCR, UGT i CC.OO) z
Frankistami, znanego jako "Hiszpańska transformacja z 1977 r." [1],
który stanowił kapitulację socjaldemokracji wobec kapitału.

Jednak pracownicy nadal bronili, często z narażeniem życia, tych
samych prostych zasad anarchosyndykalizmu: niezależności, autonomii,
federalizmu, samorządności, organizacji zebrań, solidarności i akcji
bezpośredniej. W imię samoorganizacji odrzucali ingerencję partii
politycznych, instytucji religijnych i gospodarczych w sprawy
pracownicze. Strajki, demonstracje, represje i tortury trwały
nieprzerwanie w czasach dyktatury (1939-1976) aż do jej końca, gdy
pracownicy odbudowali w 1977 r. CNT. W późniejszym okresie nastąpiły
wielkie zwycięstwa pracownicze. Masowe wystąpienia w Montjuich i San
Sebastian de los Reyes [2] stały się początkiem prężnego odrodzenie
Konfederacji w latach 70.

Postępy ruchu pracowniczego, samoorganizującego się w ramach CNT,
którego najbardziej znanym przykładem był strajk pracowników stacji
benzynowych w 1978 r., spowodowały reakcję kapitalizmu, tym razem
wspieranego przez państwo demokratyczne i jego aparat (władze, partie
polityczne, sądy, biurokracje związkowe). Sukces CNT jako związku stał
się powodem represji w 1978 (Sprawa Scala). [3] Kampanie zmierzające
do uciszenia oczerniania związku miały katastrofalne konsekwencje dla
ruchu pracowniczego w Hiszpanii.

Osłabienie anarchosyndykalistycznego nurtu w ruchu pracowniczym
spowodowało utratę praw wywalczonych w ciągu długiej i zażartej wali
związkowej. Deregulacja i prekaryzacja pracowników została wprowadzona
wraz z najgorszą postacią korupcji: korupcją związkową. Ten rodzaj
korupcji (praktykowany głównie przez zinstytucjonalizowane związki, ja
CC.OO i UGT) kompromituje w oczach pracowników ruch związkowy jako
taki. "Yuppies" w tych związkach otrzymują milionowe dotacje od rządów
i firm, w zamian za swoją zdradę i zgodę na kroki podejmowane w
obronie kapitału i zwiększające jego prawa (zmiany strukturalne,
reformy prawa pracy, zgoda na zwolnienia bez ochrony pracowników...).

Pomimo tego tysiące pracowników nadal walczy dziś w ramach prawdziwej
organizacji pracowników, nazywanej CNT. Organizacja jest utrzymywana
wyłącznie ze składek członkowskich, co czyni ją jedynym istniejącym
obecnie przykładem klasowego związku, zdolnego do konfrontacji z
mechanizmami społecznej kontroli, dewastacji ekologicznej planety i
innych problemów nierozerwalnie związanych z kapitalizmem.

Rok 2010 ma dla nas specjalne znaczenie: to stulecie istnienia CNT. To
stulecie niezwykle cennej walki tysięcy ludzi, którzy przez te 100 lat
mieli do dyspozycji niezwykłe narzędzie, organizację stanowiącą wzór
dla pracowników na całym świecie, z własną kulturą, zdolnością do
samoorganizacji i radykalnego działania i popularyzacji dokonań
rewolucyjnych na rzecz walki z władzą i budowy solidarnościowego
społeczeństwa.

To ideały szlachetnej sprawy, do której możesz się przyłączyć tu i teraz.

www.cnt.es

1. Transformacja po śmierci Franco do tzw. "demokracji".
2. Pierwsze masowe wstąpienia CNT po śmierci Franco. Setki tys. osób
wzięło udział w tych wiecach.
3. Znana prowokacja policyjna z 1978 r. kiedy wybuchła bomba w klubie
w Barcelonie gdzie spotkali się strajkujący pracownicy z CNT. Policja
aresztowała członków CNT, choć to oni byli ofiarami ataku.

http://cia.bzzz.net/stuletnia_rocznica_cnt_1910_2010
_________________________________________
A - I N F O S  N E W S  S E R V I C E
By, For, and About Anarchists
Send news reports to A-infos-pl mailing list
A-infos-pl@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe http://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-pl
Archive: http://ainfos.ca/pl