Unisono
Met de muziekterm unisono (uit het Italiaans: één geluid) wordt aangeduid dat verschillende muzikale stemmen (instrumenten) dezelfde toon produceren. Meestal betreft het het spelen van het interval prime, soms echter ook het octaaf of dubbeloctaaf. De samenklank van twee of meer stemmen die unisono spelen, noemt men ook wel eenstemmig. Door toepassing van unisono kan een componist klankversterking bewerkstelligen, doordat verschillende instrumenten dezelfde melodie op dezelfde toonhoogte,of in octaven, spelen.
In de canon-techniek wordt een vorm van unisono gebruikt waarin stemmen weliswaar niet gelijktijdig op dezelfde toonhoogte spelen, maar na elkaar op dezelfde toonhoogte elkaar imiteren.
Enige voorbeelden van unisono in de muziekliteratuur zijn:
- Het laatste deel (Finale: Presto) uit de 2e pianosonate in bes klein van Frédéric Chopin
- Uit de Goldberg Variaties van Johann Sebastian Bach: Variatio 3: Canone All'Unisono waarin de twee canonstemmen elkaar op dezelfde toonhoogte imiteren.
Chorus[bewerken]
Als twee klanken net niet unisono zijn, ontstaat er een interferentiezweving. Zolang deze interferentiefrequentie onder de gehoorgrens van 20Hz blijft noemt men dit zweving en in muzikaal verband ook wel chorus. Als de interferentie boven de 20 Hz komt, spreekt men van een verschiltoon.
