Jak czytamy na stronach ozzip.pl nastąpił wzrost napięcia w poznańskim Amazonie. Od kilku miesięcy pracownicy zrzeszeni w związku zawodowym OZZ Inicjatywa Pracownicza sygnalizowali liczne problemy. Setki osób podpisywały się pod petycjami przeciwko pracy w dni świąteczne, przeciwko rosnącym normom oraz zbyt niskim wynagrodzeniom, a w ostatnim czasie przeciwko zmianom godzin pracy. Szalę goryczy przelało ogłoszenie, że w dniach 24 i 25 czerwca pracownicy mają pracować po 11 godzin (zamiast zwyczajowej 10-godzinnej zmiany), w tym samym czasie, gdy od kilku dni strajkowały załogi w niemieckich centrach Amazon. Inicjatywa Pracownicza weszła w takich okolicznościach w spór zbiorowy. Niewykluczone, że w przyszłym tygodniu zostanie ogłoszone pogotowie strajkowe.

59 rocznice Poznańskiego Czerwca odbyły się obchody z udziałem przedstawicieli związków zawodowych: NSZZ Metalowcy, Związku Zawodowego Inżynierów i Techników, Solidarności'80, Inicjatywy Pracowniczej i przedstawicieli załogi Cegielskiego. Złożono wiązanki kwiatów pod tablicą upamiętniającą wydarzenia z 1956 roku, kiedy to robotnicy HCP, domagając się lepszych warunków pracy i płacy, zainicjowali protest, który rozlał się na całe miasto.

"Jadę do Magadanu. Wspomnienia anarchisty, więźnia białoruskiej dyktatury" autorstwa Igora Oliniewicza, to ważna książka, która ukazała się pod patronatem Anarchistycznego Czarnego Krzyża. Pozycja ta została wydana nakładem anarchistycznego wydawnictwa Bractwo Trojka, dzięki wsparciu białoruskiego ACK i przy wydatnym wkładzie poznańskiego kolektywu Od:zysk.

Opublikowana przed stu laty książka Emmy Goldman Anarchizm i inne eseje ukazuje się po polsku po raz pierwszy. (1) Wiele powodów złożyło się na to opóźnienie, lecz zapewne nie najmniej istotnym jest panujące dość powszechnie przekonanie, że dorobek teoretyczny autorki nie zasługuje na poważny namysł. Owszem, Goldman jest doceniana jako aktywistka, propagatorka myśli anarchistycznej, podkreśla się jej talent oratorski, fascynującą osobowość, zaangażowanie w działalność rewolucyjną. Jej dziełem miałoby być raczej życie niż myśl. (2) Nie brakuje więc poświęconych „czerwonej Emmie” książek biograficznych, (3) ale rzadko pojawia się ona pośród wielkich teoretyków anarchizmu: Proudhona, Bakunina, Kropotkina. (4) Jeśli wspomina się o jej pracy intelektualnej, to tylko w jednym, niezaprzeczalnie istotnym, kontekście — Goldman wprowadziła do anarchizmu perspektywę feministyczną i uczyniła seksualność, kobiecą, lecz także nieheteronormatywną, problemem istotnym dla refleksji anarchistycznej. (5) Goldman jest zatem doceniana jako prekursorka anarchofeminizmu i teorii queer (czy raczej queerowego anarchizmu), tym niemniej jej wkład teoretyczny miałby sprowadzać się po prostu do przeniesienia już gotowej teorii anarchistycznej na nowe, dotychczas niedostrzegane, pole płci i seksualności. Tymczasem przekraczając zakreślone wcześniej granice refleksji anarchistycznej, Goldman dokonała całkowitego jej przeobrażenia — podobnie jak radykalny feminizm i teoria queer, także zapowiadająca je myśl Goldman jest złożonym narzędziem krytycznym pozwalającym zakwestionować zarówno fundamenty porządku politycznego i społecznego, jak też istniejące formy oporu (6) — także, a może przede wszystkim, formy wytwarzane przez najbliższych towarzyszy rewolucyjnej drogi.

Kuchnia Autorska w AKK Zemsta zakończyła swoją działalność. Nasz społeczno-kulinarny eksperyment udał się, a Wasza w nim partycypacja i zainteresowanie przerosły wszelkie nasze oczekiwania.