Jiaqing
| Jiaqing Cesarz Chin |
|
 |
|
| Dynastia | Qing |
| Nazwisko klanu | Aisin Gioro |
| Imię osobiste | Yǒngyǎn (顒琰) |
| Imię świątynne | Rénzōng (清仁宗) |
| Imię pośmiertne | (krótkie): Ruìdì (睿皇帝); pełne: Shòutiān Xìngyùn Fūhuà Suīyóu Chóngwén Jīngwǔ Guāngyù Xiàogōng Qínjiǎn (Duānmǐn Yīngzhé Ruì 受天興運敷化綏猷崇文經武光裕孝恭勤 儉端敏英哲睿皇帝) |
| ' | |
| Okres panowania | od 9 lutego 1796 do 2 września 1820 |
| Ery panowania | Jiāqìng (嘉慶帝) |
| Poprzednik | Qianlong |
| Następca | Daoguang |
| Dane biograficzne | |
| Urodzony | 13 listopada 1760 |
| Zmarł | 2 września 1820 |
| Ojciec | Qianlong |
Jiaqing (ur. 13 listopada 1760 w Pekinie, zm. 2 września 1820) – cesarz Chin z dynastii Qing.
Był synem cesarza Qianlonga. Na tron wstąpił po abdykacji ojca w 1796, który jednak aż do swojej śmierci (przez pierwsze trzy lata panowania syna) miał przemożny wpływ na politykę, jako "emerytowany cesarz".
Ukrócił rządy wszechwładnego faworyta Qianlonga, Heshena, i próbował utrzymać świetność Chin, ale za jego czasów gospodarka cesarstwa zaczęła podupadać. Początek jego panowania upłynął pod znakiem walki z powstaniami Białego Lotosu (1796-1805) i Miao (1795-1806). Kolejna rebelia, powstanie Ośmiu Trygramów z 1813, była wymierzona przeciwko niemu osobiście, ale powstańcom nie udało się go zamordować.
Po śmierci Jiaqinga następcą został jego syn Daoguang.
| Poprzednik Qianlong |
Cesarz Chin 1796 - 1820 |
Następca Daoguang |
