Juliette Gréco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Juliette Gréco
Juliette Gréco (2006).
Juliette Gréco (2006).
Data i miejsce urodzenia 7 lutego 1927
Montpellier  Francja
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Juliette Gréco (ur. 7 lutego 1927 w Montpellier), francuska piosenkarka i aktorka.

Podczas II wojny światowej wraz ze swoimi rodzicami uczestniczyła w ruchu oporu (Résistance). Po wojnie zamieszkała w Paryżu, gdzie szybko zaczęła odnosić sukcesy artystyczne jako pieśniarka. Kompozytorami jej utworów byli m.in.: znany jazzman Miles Davis i Joseph Kosma. Teksty do muzyki pisali zaś: poeta Jean Cocteau i Jean Paul Sartre. Współpraca z tymi artystami zaowocowała wieloma przebojami, które uzyskały światowy rozgłos.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Juliette urodziła się 7 lutego 1927 w mieście Montpellier w południowej Francji. Jej ojciec pochodził z Korsyki, matka była działaczką francuskiego ruchu oporu Résistance. Na edukację oraz formację ideową młodej Julietty mieli ogromny wpływ jej rodzice i ich zaangażowanie polityczne. Szczególny wpływ miała jej matka. Dorastająca Julietta, idąc za jej przykładem, również przyłączyła się do ruchu oporu. Została w związku z tym nawet aresztowana, ale uniknęła deportacji z powodu młodego wieku. Według niektórych biografów, Juliette Greco była przez 210 dni więźniem obozu koncentracyjnego Ravensbrück. W 1946 roku przeniosła się do Paryża.

Szybko dostrzeżono w stolicy talent wokalny Julietty i stała się tam jedną z gwiazd powojennej Francji. Jej repertuar pieśniarski oddawał przekonująco ferment nowego kierunku filozoficznego - egzystencjalizmu oraz frustracje francuskich intelektualistów, które były następstwem przeżyć po II wojnie światowej. Tym refleksjom towarzyszył również wygląd sceniczny artystki; czarna suknia i długie czarne rozpuszczone włosy.

Gréco była częstą bywalczynią kawiarni Saint Germain, w której obracała się polityczna i filozoficzna bohema. Tam spotkała się z Milesem Davisem i Jeanem Cocteau. Ten ostatni zaproponował młodej artystce niewielką rolę w filmie "Orfeusz", hollywoodzkiego producenta i reżysera Darryla F. Zanucka. Po tym debiucie filmowym była częściej zapraszana do udziału w jego filmach w latach 1960-1970.

Gréco była trzykrotnie zamężna. Pierwszym mężem (1953-1956) był aktor Philippe Lemaire, z którym ma córkę Marie-Laurence Lemaire. Jej drugim mężem był francuski aktor Michel Piccoli, z którym mieszkała od 1966 do 1977. W 1988 roku wyszła za mąż za Gerarda Jeunesse'a, z którym trwa w małżeństwie do dziś.

Pieśni[edytuj | edytuj kod]

Juliette Gréco (1963)
  • Si tu t’imagines
  • Parlez-moi d’amour
  • Paris Canaille
  • Accordéon
Juliette Gréco - koncert w Wiedniu (2009)
  • À la belle étoile
  • Ça va (Le Diable)
  • C'est à aimer que le temps passe
  • Chanson pour l’Auvergnat
  • Coin de rue
  • Daphénéo
  • Dieu est Nègre
  • Embrasse-moi
  • Je Hais les Dimanches
  • Je suis comme je suis
  • La Chanson de Barbara
  • La Chanson de Margaret
  • La Fiancée du Pirate
  • La Fourmi
  • La Rue
  • Les Cloches (& La Tzigane)
  • Les Croix
  • Les Dames de la poste
  • Les Enfants qui s'aiment
  • Les Feuilles mortes
  • L'Éternel féminin
  • L'Ombre
  • Romance
  • Sir Jack l'eventreur
  • Sous le ciel de Paris

Wydania płytowe[edytuj | edytuj kod]

  • 2003: L’Éternel féminin – Gesamtaufnahme in 21 CD (Mercury/Universal).
  • 1964: Gréco chante Mac Orlan (Neuauflage 2001 Mercury/Universal).
  • 1967: La Femme (Réédition 1998 Mercury/Universal).
  • 1991: Juliette Gréco chante Maurice Fanon (Neuauflage 2002 Mercury/Universal).
  • 1993: Vivre dans l’avenir (Réédition 2002 Universal).
  • 1998: Un jour d’été et quelques nuits (Disques Meys).
  • 2003: Aimez-vous les uns les autres ou bien disparaissez … (Polydor/Universal).
  • 2006: Le Temps d’une chanson (Polydor/Universal).
  • 1965: Juliette Grèco à la Philharmonie der Berlin (LP: Philips)
  • 1966: Juliette Grèco in Deutschland (LP: Philips)
  • 1992: Juliette Gréco à l'Olympia (Doppel-CD, Neuauflage 2004 Mercury/Universal).
  • 1999: Juliette Gréco Odéon 1999 (Doppel-CD, Disques Meys).
  • 2004: Juliette Gréco Olympia 1955 – Olympia 1966 (Mercury/Universal).
  • 2004: Juliette Gréco Olympia 2004 (Doppel-CD, Polydor/Universal).
  • 1990: Je suis comme je suis (Doppel-CD, Neuauflage 2002 Mercury/Universal).
  • 1991: Déshabillez-moi (Doppel-CD, Neuauflage 2003 Mercury/Universal).

Filmy wyświetlane w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Régine Deforges (Text), Irmeli Jung (Photos): Juliette Gréco. Imprimerie Nationale, Paris 1990
  • Betrand Dicale: Juliette Gréco. Les vies d’une chanteuse. Edition Lattès, Paris 2001, ISBN 2-7096-2102-9
  • Michel Grisolio: Juliette Gréco Edition Seghers, Paris 1975
  • Josyaune Savigneau: Juliette Gréco. Actes Sud, Arles 1998, ISBN 2-7427-2059-6

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Juliette_Gréco&oldid=38643213”