mano

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar man-, pennrann ar verb menel, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

mano /ˈmãːno/

1. Furm ar verb menel e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar rannig-verb nac'h na da skouer) :

Laka ar paotr bihan en e gavell ha luskell anezañ ken na vano kousket. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 243.)

Ne zebri ket ken ? Muioc'h a ze a vano ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 125.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) échouera ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) restera ^(fr)