Abra macabra was a band created in Athens on January of 2008 and finally disbanded on february of 2010. In their brief history they fonded of the dark and punk/post-punk sound back from the 80's till now. Moreover, Abra Macabra was a DIY band, willingly have chosen to self-organize their sound / word and support similar actions.
The copy i have on my hands is a "try" of their vocalist (fotis) to release their album (that won't be released as it should be, due to the already mentioned disband) so the tracks not be "lost" in time... 200 copies will be burnt and will be given hand-by-hand at squares, squats and friends in general against commercial shit and profit. If you’re lucky you’ll get one.
All the rest are in (fucking) greek or for (fucking) greeks, so use google (or some type of) translator.
Όταν πρωτοέβαλα αυτό το cd στο στερεοφωνικό μου, νομίζω το πρώτο συναίσθημα που ένοιωσα ήταν έκπληξη. Έκπληξη γιατί δεν περίμενα ποτέ πως κάποιοι dark-wave ήχοι θα με πόρωναν τόσο ώστε να τους βάλω στο repeat για να συνεχίσω να περιπλανιέμαι στα υπέροχα στενά της κόκκινης Μασσαλίας (βιβλίο του Maurice attia που συστήνω ανεπιφύλακτα) ανάμεσα σε σφαίρες που σφυρίζουν και πεζοδρομία που ξηλώνονται κάπου στο μακρινό ’68.
Σαν τέλειο soundtrack νουαρ μυθιστορήματος οι σκοτεινοί και παραπλανητικοί ήχοι τους είναι σαν ένα απλωμένο χέρι για μια νυχτερινή βόλτα που μόλις ξεκίνησε. Φτιάχνοντας αργά αργά μια ατμοσφαιρα βαναυση – εδώ να σημειωσω πως ο ηχος είναι αρκετα πιο up-tempo απ’το σύνηθες rebound-ικο new-wave το οποίο δουλεύει ιδανικά, τουλάχιστον για μένα – και ταυτόχρονα αδυσώπητη οι macabra σε μεταφέρουν σε πλανά από ταινίες του ν.νικολαιδη. Εκεί που οι καραμπίνες οπλίζονται σε αργά μπλουζ θέματα (παρτε για παραδειγμα το κομματι "mouths"), παρανοϊκά βλέμματα κεντράρουν κάτω από ερωτικά μπλουζ και μαύρες δαντέλες αποδεικνύονται θανατηφόρες.
Οι στίχοι αποστρέφονται κάθε τι που θυμίζει αυθεντία ρίχνοντας χολή για την κατανάλωση, τους κάθε λογής αφέντες καθώς και τη θρησκεία αλλά ταυτόχρονα αφήνουν και μια προσωπική χροιά και άποψη.
Μια πάρα-πολύ καλή προσπάθεια από ένα group που δυστυχώς διέλυσε. Ευτυχώς που τα κομμάτια κυκλοφόρησαν έστω και με αυτή τη μορφή αφού θα ήταν κρίμα να χαθούν και αυτά με τη σειρά τους όπως τόσον άλλων συγκροτημάτων.
Το cd-r θα καεί σε 200 κόπιες και θα μοιράζεται χέρι-χέρι, χωρίς αντίτιμο σε καταλήψεις, στέκια, πλατείες, ανάμεσα σε φίλους και γενικότερα με όλους τους τρόπους που ανταγωνίζονται το θέαμα και το κέρδος.
Βάλτε ένα ποτήρι κόκκινο-κρασί, και τσεκάρετε την “ύπαρξη της μη-ζωής”.
Καλή ακρόαση (dark) punks
download (while smoking a boyard cigarette and staring at the stars)
