De Ronde van Frankrijk 1953 Polygoon

• Report rights infringement
• published: 10 Aug 2016
• views: 98

Polygoon Presenteert De Ronde van Frankrijk 1953 Een Uitgebreide Sport-reportage met commentaar van Jan Cottaar De 40e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 3 juli 1953 in Straatsburg en eindigde op 26 juli in Parijs. Er stonden 119 renners verdeeld over 12 ploegen aan de start. Opvallende afwezige was Fausto Coppi, de winnaar van het voorgaande jaar. De reden daarvoor was een conflict rond de samenstelling van de Italiaanse ploeg - Coppi wilde allereerst niet met Gino Bartali in één ploeg. Hugo Koblet, de Zwitserse winnaar van 1951, gold nu als de grote favoriet, maar ook de Fransman Louison Bobet, zijn landgenoot Raphaël Géminiani en de al ouder wordende Bartali waren kanshebbers. De Fransen hoopten op een Franse overwinning, niet alleen omdat dat de laatste jaren maar weinig was voorgekomen, maar ook omdat de Tour een jubileum vierde: De Ronde bestond 50 jaar. Koblet toonde zich gretig voor de Tourwinst, door al na 11 kilometer in de eerste etappe in de aanval te gaan. Zijn ontsnapping hield echter geen stand, en het was zijn landgenoot Fritz Schär die zowel de eerste als de tweede etappe op zijn naam schreef. Na 9 relatief vlakke etappes kwamen de Pyreneeën in de tiende etappe. De Spaanse klimmer Jesús Loroño ging in de aanval, en Koblet had moeite de achtervolgers bij te houden. Bij de afdaling van de Aubisque viel hij, en moest ernstig geblesseerd de race verlaten. De volgende dag viel Jean Robic aan, die niet geselecteerd was voor de Franse ploeg en in plaats daarvan kopman van de West-Franse regionale ploeg was. Hij reed solo over de Tourmalet, Aspin en Peyresourde, en hield uiteindelijk net genoeg over om de gele trui van Schär over te nemen. In de volgende etappes bleef de trui in de West-Franse ploeg, eerst bij François Mahé, daarna bij Jean Mallejac. Binnen de nationale ploeg moest ondertussen een strijd tussen Bobet en Géminiani worden bijgelegd. Het was uiteindelijk de loodzware achttiende etappe die de beslissing bracht. Een vroege vlucht was niet van belang, maar op de Col de Vars ontsnapte Bobet, aanvankelijk samen met Leroño, later (Leroño was het voornamelijk om het bergklassement te doen) alleen. Op de top van de Izoard had Bobet een voorsprong van 9 minuten, maar door een lekke band was deze uiteindelijk bijna 5 1/2 minuut ten opzichte van Jan Nolten en Loroño. Bobet stond meteen riant eerste in het klassement, met 8 1/2 minuut voorsprong op Malléjan. Met winst in de tijdrit breidde hij zijn voorsprong nog verder uit. Tijdens deze editie werd een nieuw nevenklassement geïntroduceerd, namelijk het puntenklassement. De leider kon worden herkend aan de rode leiderstrui. In latere jaren zou dit klassement een prooi worden voor pure sprinters als Erik Zabel, die in bergetappes niet voorin meereden, maar dit jaar was de winnaar eerste geletruidrager Schär, die ook een begenadigd klimmer was, zoals wel blijkt uit zijn 6e plaats in het eindklassement. In 1954 zou hij zelfs derde worden.

De Ronde van Frankrijk 1953 Polygoon

• Report rights infringement
• published: 10 Aug 2016
• views: 98

Polygoon Presenteert De Ronde van Frankrijk 1953 Een Uitgebreide Sport-reportage met commentaar van Jan Cottaar De 40e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 3 juli 1953 in Straatsburg en eindigde op 26 juli in Parijs. Er stonden 119 renners verdeeld over 12 ploegen aan de start. Opvallende afwezige was Fausto Coppi, de winnaar van het voorgaande jaar. De reden daarvoor was een conflict rond de samenstelling van de Italiaanse ploeg - Coppi wilde allereerst niet met Gino Bartali in één ploeg. Hugo Koblet, de Zwitserse winnaar van 1951, gold nu als de grote favoriet, maar ook de Fransman Louison Bobet, zijn landgenoot Raphaël Géminiani en de al ouder wordende Bartali waren kanshebbers. De Fransen hoopten op een Franse overwinning, niet alleen omdat dat de laatste jaren maar weinig was voorgekomen, maar ook omdat de Tour een jubileum vierde: De Ronde bestond 50 jaar. Koblet toonde zich gretig voor de Tourwinst, door al na 11 kilometer in de eerste etappe in de aanval te gaan. Zijn ontsnapping hield echter geen stand, en het was zijn landgenoot Fritz Schär die zowel de eerste als de tweede etappe op zijn naam schreef. Na 9 relatief vlakke etappes kwamen de Pyreneeën in de tiende etappe. De Spaanse klimmer Jesús Loroño ging in de aanval, en Koblet had moeite de achtervolgers bij te houden. Bij de afdaling van de Aubisque viel hij, en moest ernstig geblesseerd de race verlaten. De volgende dag viel Jean Robic aan, die niet geselecteerd was voor de Franse ploeg en in plaats daarvan kopman van de West-Franse regionale ploeg was. Hij reed solo over de Tourmalet, Aspin en Peyresourde, en hield uiteindelijk net genoeg over om de gele trui van Schär over te nemen. In de volgende etappes bleef de trui in de West-Franse ploeg, eerst bij François Mahé, daarna bij Jean Mallejac. Binnen de nationale ploeg moest ondertussen een strijd tussen Bobet en Géminiani worden bijgelegd. Het was uiteindelijk de loodzware achttiende etappe die de beslissing bracht. Een vroege vlucht was niet van belang, maar op de Col de Vars ontsnapte Bobet, aanvankelijk samen met Leroño, later (Leroño was het voornamelijk om het bergklassement te doen) alleen. Op de top van de Izoard had Bobet een voorsprong van 9 minuten, maar door een lekke band was deze uiteindelijk bijna 5 1/2 minuut ten opzichte van Jan Nolten en Loroño. Bobet stond meteen riant eerste in het klassement, met 8 1/2 minuut voorsprong op Malléjan. Met winst in de tijdrit breidde hij zijn voorsprong nog verder uit. Tijdens deze editie werd een nieuw nevenklassement geïntroduceerd, namelijk het puntenklassement. De leider kon worden herkend aan de rode leiderstrui. In latere jaren zou dit klassement een prooi worden voor pure sprinters als Erik Zabel, die in bergetappes niet voorin meereden, maar dit jaar was de winnaar eerste geletruidrager Schär, die ook een begenadigd klimmer was, zoals wel blijkt uit zijn 6e plaats in het eindklassement. In 1954 zou hij zelfs derde worden.

De Ronde van Frankrijk 1953 Polygoon

• Report rights infringement
• published: 10 Aug 2016
• views: 98

Polygoon Presenteert De Ronde van Frankrijk 1953 Een Uitgebreide Sport-reportage met commentaar van Jan Cottaar De 40e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 3 juli 1953 in Straatsburg en eindigde op 26 juli in Parijs. Er stonden 119 renners verdeeld over 12 ploegen aan de start. Opvallende afwezige was Fausto Coppi, de winnaar van het voorgaande jaar. De reden daarvoor was een conflict rond de samenstelling van de Italiaanse ploeg - Coppi wilde allereerst niet met Gino Bartali in één ploeg. Hugo Koblet, de Zwitserse winnaar van 1951, gold nu als de grote favoriet, maar ook de Fransman Louison Bobet, zijn landgenoot Raphaël Géminiani en de al ouder wordende Bartali waren kanshebbers. De Fransen hoopten op een Franse overwinning, niet alleen omdat dat de laatste jaren maar weinig was voorgekomen, maar ook omdat de Tour een jubileum vierde: De Ronde bestond 50 jaar. Koblet toonde zich gretig voor de Tourwinst, door al na 11 kilometer in de eerste etappe in de aanval te gaan. Zijn ontsnapping hield echter geen stand, en het was zijn landgenoot Fritz Schär die zowel de eerste als de tweede etappe op zijn naam schreef. Na 9 relatief vlakke etappes kwamen de Pyreneeën in de tiende etappe. De Spaanse klimmer Jesús Loroño ging in de aanval, en Koblet had moeite de achtervolgers bij te houden. Bij de afdaling van de Aubisque viel hij, en moest ernstig geblesseerd de race verlaten. De volgende dag viel Jean Robic aan, die niet geselecteerd was voor de Franse ploeg en in plaats daarvan kopman van de West-Franse regionale ploeg was. Hij reed solo over de Tourmalet, Aspin en Peyresourde, en hield uiteindelijk net genoeg over om de gele trui van Schär over te nemen. In de volgende etappes bleef de trui in de West-Franse ploeg, eerst bij François Mahé, daarna bij Jean Mallejac. Binnen de nationale ploeg moest ondertussen een strijd tussen Bobet en Géminiani worden bijgelegd. Het was uiteindelijk de loodzware achttiende etappe die de beslissing bracht. Een vroege vlucht was niet van belang, maar op de Col de Vars ontsnapte Bobet, aanvankelijk samen met Leroño, later (Leroño was het voornamelijk om het bergklassement te doen) alleen. Op de top van de Izoard had Bobet een voorsprong van 9 minuten, maar door een lekke band was deze uiteindelijk bijna 5 1/2 minuut ten opzichte van Jan Nolten en Loroño. Bobet stond meteen riant eerste in het klassement, met 8 1/2 minuut voorsprong op Malléjan. Met winst in de tijdrit breidde hij zijn voorsprong nog verder uit. Tijdens deze editie werd een nieuw nevenklassement geïntroduceerd, namelijk het puntenklassement. De leider kon worden herkend aan de rode leiderstrui. In latere jaren zou dit klassement een prooi worden voor pure sprinters als Erik Zabel, die in bergetappes niet voorin meereden, maar dit jaar was de winnaar eerste geletruidrager Schär, die ook een begenadigd klimmer was, zoals wel blijkt uit zijn 6e plaats in het eindklassement. In 1954 zou hij zelfs derde worden.