Karapetê Xaço'nun en çok bilinen klamı Lawikê Metînî, bu kez Gökçe Gürçay'ın davulu eşliğinde, Ararat'ın, yani Ağrı dağının iki ayrı yanında kalmış sesleri buluşturmak, dağları duvarlara dönüştürenlerin kulaklarını çınlatmak niyetiyle SESlendirildi. Diyarbakırlı Ermeni bir aileden gelen Karapetê Xaço, 1915'te ailesini kaybettikten sonra, Kürt toplumu içinde yetişmiş ve Kürt coğrafyasındaki kadim hikâye anlatıcılığı olan vokal geleneği "Dengbej"liği öğrenmiştir. Kimliklerin yok sayıldığı yıllarda, Kürt hanelerinde oldukça popüler olan Yerevan Radyosu'ndan okuduğu 'klam'larıyla, 1955'ten beri Kürt halkının kalbinde taht kurmuş ve bir efsaneye dönüşmüştür. Tüm hayatı boyunca Anadolu, Ortadoğu ve Kafkasya hikâyelerini, destanlarını, acılarını, aşklarını sözlü aktaran dengbej -aynı kelime manasında olduğu gibi- sese biçim, hayat ve renk vermiştir. 1903 yılında Diyarbakır-Beşiri'de başlayan hayatı, 1915'te İttihat ve Terakki hükümetinin tertiplediği kıyımda ailesini yitirerek altüst olan Xaço, 1946'da Yerevan'a yakın Sovxoza Çaran köyüne kadar uzanan yolculuğunun yorgunluğuyla, yerleştiği bu yeni yurttan bir daha ayrılmamış, kopup geldiği toprakları ise sesiyle beslemiştir. Kürtlerin kültürünü, acılarını, sevinçlerini, aşklarını, kavgalarını günümüze taşıyan bir köprü olmuştur. Karapetê Xaço, hafızası çok güçlü olduğundan, saatlerce ve zorlanmadan 'klam' söyleyebilmesiyle de tanınıyordu. 90 yıl boyunca Kürtçe 'stran' ve 'klam' söyleyen bu büyük ses, 15 Ocak 2005’e kadar yoksulluk içinde olmasına rağmen hiç susmadan, tam 103 yaşında, aramızdan ayrıldı. Karapetê Xaço’nun ölümünün 9. yılı anısına, sesine ve nefesine saygıyla! Lawikê Metînî Vokal: Karapetê Xaço Davul: Gökçe Gürçay Ses Kayıt: Sinan Sakızlı - Hayyam Stüdyoları Video Kayıt: Ezgi Kaplan - Mihran Tomasyan Kurgu: Ezgi Kaplan 2014 Teşekkürler: Zeynep Köprülü, Atalay Yeni, Fehmican Gözüm, Barış Özbiçer, Tunç Erenkuş, Azra Deniz Okyay The most well-known 'klam'* of Karapetê Xaço “Lawikê Metînî” has been given voice again, accompanied by Gökçe Gürçay (drums); with the intention of bringing together the sounds that have fallen apart on two different sides of the mountain (named Ararat or Ağrı) and to burn those people's ears who have turned the mountains into walls. Karapetê Xaço was born into an Armenian family from Diyarbakır. After losing his family in 1915, he grew up within Kurdish society and learned the unique ancient way of story telling tradition of the Kurdish geography called ‘dengbêj’. In an era when the existence of many identities were denied, he was enshrined in the hearts of the Kurdish people and became a legend through the 'klam's he recited from 1955 onwards on Radio Yerevan, a very popular radio station among Kurdish households. Throughout his life he told stories, legends, sagas, loves and the sufferings of Anatolia, Mesopotamia and Caucasia; shaping and giving life and color to voice – exactly as suggested by the word ‘dengbêj’. His life had started in the town of Beşiri near Diyarbakır in 1903, and was ruined in 1915 during the massacres organized by the Committee of Union and Progress which led the government at that time. The journey that took him to the village of Sovxoza Çaran -close to Yerevan- in 1946 kept him in his new homeland forever. He kept on feeding the lands he has left behind with his voice; he became a bridge from the past to the present, bringing the culture, sufferings, joys, loves and fights of the Kurdish people. Karapetê Xaço was also known for his ability to sing ‘klams’ for hours without any difficulty, thanks to his stunningly strong memory. For 90 years, this great voice that sang Kurdish 'stran's and 'klan's while toiled without respite in poverty never stopped singing until 15 January 2005, when he died at the age of 103. In memory of Karapetê Xaço, on the 9th anniversary of his death, and with all our respect for his voice and breath! * Klam: A poem or form of story that is used by 'dengbej' who tells/sings stories in the unique poetic way (Kurdish traditional story telling). Lawikê Metînî Vocals: Karapetê Xaço Drums: Gökçe Gürçay Sound Recording: Sinan Sakızlı - Hayyam Studios Video Recording: Ezgi Kaplan - Mihran Tomasyan Video Editing: Ezgi Kaplan 2014

Karapetê Xaço'nun en çok bilinen klamı Lawikê Metînî, bu kez Gökçe Gürçay'ın davulu eşliğinde, Ararat'ın, yani Ağrı dağının iki ayrı yanında kalmış sesleri buluşturmak, dağları duvarlara dönüştürenlerin kulaklarını çınlatmak niyetiyle SESlendirildi. Diyarbakırlı Ermeni bir aileden gelen Karapetê Xaço, 1915'te ailesini kaybettikten sonra, Kürt toplumu içinde yetişmiş ve Kürt coğrafyasındaki kadim hikâye anlatıcılığı olan vokal geleneği "Dengbej"liği öğrenmiştir. Kimliklerin yok sayıldığı yıllarda, Kürt hanelerinde oldukça popüler olan Yerevan Radyosu'ndan okuduğu 'klam'larıyla, 1955'ten beri Kürt halkının kalbinde taht kurmuş ve bir efsaneye dönüşmüştür. Tüm hayatı boyunca Anadolu, Ortadoğu ve Kafkasya hikâyelerini, destanlarını, acılarını, aşklarını sözlü aktaran dengbej -aynı kelime manasında olduğu gibi- sese biçim, hayat ve renk vermiştir. 1903 yılında Diyarbakır-Beşiri'de başlayan hayatı, 1915'te İttihat ve Terakki hükümetinin tertiplediği kıyımda ailesini yitirerek altüst olan Xaço, 1946'da Yerevan'a yakın Sovxoza Çaran köyüne kadar uzanan yolculuğunun yorgunluğuyla, yerleştiği bu yeni yurttan bir daha ayrılmamış, kopup geldiği toprakları ise sesiyle beslemiştir. Kürtlerin kültürünü, acılarını, sevinçlerini, aşklarını, kavgalarını günümüze taşıyan bir köprü olmuştur. Karapetê Xaço, hafızası çok güçlü olduğundan, saatlerce ve zorlanmadan 'klam' söyleyebilmesiyle de tanınıyordu. 90 yıl boyunca Kürtçe 'stran' ve 'klam' söyleyen bu büyük ses, 15 Ocak 2005’e kadar yoksulluk içinde olmasına rağmen hiç susmadan, tam 103 yaşında, aramızdan ayrıldı. Karapetê Xaço’nun ölümünün 9. yılı anısına, sesine ve nefesine saygıyla! Lawikê Metînî Vokal: Karapetê Xaço Davul: Gökçe Gürçay Ses Kayıt: Sinan Sakızlı - Hayyam Stüdyoları Video Kayıt: Ezgi Kaplan - Mihran Tomasyan Kurgu: Ezgi Kaplan 2014 Teşekkürler: Zeynep Köprülü, Atalay Yeni, Fehmican Gözüm, Barış Özbiçer, Tunç Erenkuş, Azra Deniz Okyay The most well-known 'klam'* of Karapetê Xaço “Lawikê Metînî” has been given voice again, accompanied by Gökçe Gürçay (drums); with the intention of bringing together the sounds that have fallen apart on two different sides of the mountain (named Ararat or Ağrı) and to burn those people's ears who have turned the mountains into walls. Karapetê Xaço was born into an Armenian family from Diyarbakır. After losing his family in 1915, he grew up within Kurdish society and learned the unique ancient way of story telling tradition of the Kurdish geography called ‘dengbêj’. In an era when the existence of many identities were denied, he was enshrined in the hearts of the Kurdish people and became a legend through the 'klam's he recited from 1955 onwards on Radio Yerevan, a very popular radio station among Kurdish households. Throughout his life he told stories, legends, sagas, loves and the sufferings of Anatolia, Mesopotamia and Caucasia; shaping and giving life and color to voice – exactly as suggested by the word ‘dengbêj’. His life had started in the town of Beşiri near Diyarbakır in 1903, and was ruined in 1915 during the massacres organized by the Committee of Union and Progress which led the government at that time. The journey that took him to the village of Sovxoza Çaran -close to Yerevan- in 1946 kept him in his new homeland forever. He kept on feeding the lands he has left behind with his voice; he became a bridge from the past to the present, bringing the culture, sufferings, joys, loves and fights of the Kurdish people. Karapetê Xaço was also known for his ability to sing ‘klams’ for hours without any difficulty, thanks to his stunningly strong memory. For 90 years, this great voice that sang Kurdish 'stran's and 'klan's while toiled without respite in poverty never stopped singing until 15 January 2005, when he died at the age of 103. In memory of Karapetê Xaço, on the 9th anniversary of his death, and with all our respect for his voice and breath! * Klam: A poem or form of story that is used by 'dengbej' who tells/sings stories in the unique poetic way (Kurdish traditional story telling). Lawikê Metînî Vocals: Karapetê Xaço Drums: Gökçe Gürçay Sound Recording: Sinan Sakızlı - Hayyam Studios Video Recording: Ezgi Kaplan - Mihran Tomasyan Video Editing: Ezgi Kaplan 2014

Karapetê Xaço'nun en çok bilinen klamı Lawikê Metînî, bu kez Gökçe Gürçay'ın davulu eşliğinde, Ararat'ın, yani Ağrı dağının iki ayrı yanında kalmış sesleri buluşturmak, dağları duvarlara dönüştürenlerin kulaklarını çınlatmak niyetiyle SESlendirildi. Diyarbakırlı Ermeni bir aileden gelen Karapetê Xaço, 1915'te ailesini kaybettikten sonra, Kürt toplumu içinde yetişmiş ve Kürt coğrafyasındaki kadim hikâye anlatıcılığı olan vokal geleneği "Dengbej"liği öğrenmiştir. Kimliklerin yok sayıldığı yıllarda, Kürt hanelerinde oldukça popüler olan Yerevan Radyosu'ndan okuduğu 'klam'larıyla, 1955'ten beri Kürt halkının kalbinde taht kurmuş ve bir efsaneye dönüşmüştür. Tüm hayatı boyunca Anadolu, Ortadoğu ve Kafkasya hikâyelerini, destanlarını, acılarını, aşklarını sözlü aktaran dengbej -aynı kelime manasında olduğu gibi- sese biçim, hayat ve renk vermiştir. 1903 yılında Diyarbakır-Beşiri'de başlayan hayatı, 1915'te İttihat ve Terakki hükümetinin tertiplediği kıyımda ailesini yitirerek altüst olan Xaço, 1946'da Yerevan'a yakın Sovxoza Çaran köyüne kadar uzanan yolculuğunun yorgunluğuyla, yerleştiği bu yeni yurttan bir daha ayrılmamış, kopup geldiği toprakları ise sesiyle beslemiştir. Kürtlerin kültürünü, acılarını, sevinçlerini, aşklarını, kavgalarını günümüze taşıyan bir köprü olmuştur. Karapetê Xaço, hafızası çok güçlü olduğundan, saatlerce ve zorlanmadan 'klam' söyleyebilmesiyle de tanınıyordu. 90 yıl boyunca Kürtçe 'stran' ve 'klam' söyleyen bu büyük ses, 15 Ocak 2005’e kadar yoksulluk içinde olmasına rağmen hiç susmadan, tam 103 yaşında, aramızdan ayrıldı. Karapetê Xaço’nun ölümünün 9. yılı anısına, sesine ve nefesine saygıyla! Lawikê Metînî Vokal: Karapetê Xaço Davul: Gökçe Gürçay Ses Kayıt: Sinan Sakızlı - Hayyam Stüdyoları Video Kayıt: Ezgi Kaplan - Mihran Tomasyan Kurgu: Ezgi Kaplan 2014 Teşekkürler: Zeynep Köprülü, Atalay Yeni, Fehmican Gözüm, Barış Özbiçer, Tunç Erenkuş, Azra Deniz Okyay The most well-known 'klam'* of Karapetê Xaço “Lawikê Metînî” has been given voice again, accompanied by Gökçe Gürçay (drums); with the intention of bringing together the sounds that have fallen apart on two different sides of the mountain (named Ararat or Ağrı) and to burn those people's ears who have turned the mountains into walls. Karapetê Xaço was born into an Armenian family from Diyarbakır. After losing his family in 1915, he grew up within Kurdish society and learned the unique ancient way of story telling tradition of the Kurdish geography called ‘dengbêj’. In an era when the existence of many identities were denied, he was enshrined in the hearts of the Kurdish people and became a legend through the 'klam's he recited from 1955 onwards on Radio Yerevan, a very popular radio station among Kurdish households. Throughout his life he told stories, legends, sagas, loves and the sufferings of Anatolia, Mesopotamia and Caucasia; shaping and giving life and color to voice – exactly as suggested by the word ‘dengbêj’. His life had started in the town of Beşiri near Diyarbakır in 1903, and was ruined in 1915 during the massacres organized by the Committee of Union and Progress which led the government at that time. The journey that took him to the village of Sovxoza Çaran -close to Yerevan- in 1946 kept him in his new homeland forever. He kept on feeding the lands he has left behind with his voice; he became a bridge from the past to the present, bringing the culture, sufferings, joys, loves and fights of the Kurdish people. Karapetê Xaço was also known for his ability to sing ‘klams’ for hours without any difficulty, thanks to his stunningly strong memory. For 90 years, this great voice that sang Kurdish 'stran's and 'klan's while toiled without respite in poverty never stopped singing until 15 January 2005, when he died at the age of 103. In memory of Karapetê Xaço, on the 9th anniversary of his death, and with all our respect for his voice and breath! * Klam: A poem or form of story that is used by 'dengbej' who tells/sings stories in the unique poetic way (Kurdish traditional story telling). Lawikê Metînî Vocals: Karapetê Xaço Drums: Gökçe Gürçay Sound Recording: Sinan Sakızlı - Hayyam Studios Video Recording: Ezgi Kaplan - Mihran Tomasyan Video Editing: Ezgi Kaplan 2014

Karapetê Xaço'nun en çok bilinen klamı Lawikê Metînî, bu kez Gökçe Gürçay'ın davulu eşliğinde, Ararat'ın, yani Ağrı dağının iki ayrı yanında kalmış sesleri buluşturmak, dağları duvarlara dönüştürenlerin kulaklarını çınlatmak niyetiyle SESlendirildi. Diyarbakırlı Ermeni bir aileden gelen Karapetê Xaço, 1915'te ailesini kaybettikten sonra, Kürt toplumu içinde yetişmiş ve Kürt coğrafyasındaki kadim hikâye anlatıcılığı olan vokal geleneği "Dengbej"liği öğrenmiştir. Kimliklerin yok sayıldığı yıllarda, Kürt hanelerinde oldukça popüler olan Yerevan Radyosu'ndan okuduğu 'klam'larıyla, 1955'ten beri Kürt halkının kalbinde taht kurmuş ve bir efsaneye dönüşmüştür. Tüm hayatı boyunca Anadolu, Ortadoğu ve Kafkasya hikâyelerini, destanlarını, acılarını, aşklarını sözlü aktaran dengbej -aynı kelime manasında olduğu gibi- sese biçim, hayat ve renk vermiştir. 1903 yılında Diyarbakır-Beşiri'de başlayan hayatı, 1915'te İttihat ve Terakki hükümetinin tertiplediği kıyımda ailesini yitirerek altüst olan Xaço, 1946'da Yerevan'a yakın Sovxoza Çaran köyüne kadar uzanan yolculuğunun yorgunluğuyla, yerleştiği bu yeni yurttan bir daha ayrılmamış, kopup geldiği toprakları ise sesiyle beslemiştir. Kürtlerin kültürünü, acılarını, sevinçlerini, aşklarını, kavgalarını günümüze taşıyan bir köprü olmuştur. Karapetê Xaço, hafızası çok güçlü olduğundan, saatlerce ve zorlanmadan 'klam' söyleyebilmesiyle de tanınıyordu. 90 yıl boyunca Kürtçe 'stran' ve 'klam' söyleyen bu büyük ses, 15 Ocak 2005’e kadar yoksulluk içinde olmasına rağmen hiç susmadan, tam 103 yaşında, aramızdan ayrıldı. Karapetê Xaço’nun ölümünün 9. yılı anısına, sesine ve nefesine saygıyla! Lawikê Metînî Vokal: Karapetê Xaço Davul: Gökçe Gürçay Ses Kayıt: Sinan Sakızlı - Hayyam Stüdyoları Video Kayıt: Ezgi Kaplan - Mihran Tomasyan Kurgu: Ezgi Kaplan 2014 Teşekkürler: Zeynep Köprülü, Atalay Yeni, Fehmican Gözüm, Barış Özbiçer, Tunç Erenkuş, Azra Deniz Okyay The most well-known 'klam'* of Karapetê Xaço “Lawikê Metînî” has been given voice again, accompanied by Gökçe Gürçay (drums); with the intention of bringing together the sounds that have fallen apart on two different sides of the mountain (named Ararat or Ağrı) and to burn those people's ears who have turned the mountains into walls. Karapetê Xaço was born into an Armenian family from Diyarbakır. After losing his family in 1915, he grew up within Kurdish society and learned the unique ancient way of story telling tradition of the Kurdish geography called ‘dengbêj’. In an era when the existence of many identities were denied, he was enshrined in the hearts of the Kurdish people and became a legend through the 'klam's he recited from 1955 onwards on Radio Yerevan, a very popular radio station among Kurdish households. Throughout his life he told stories, legends, sagas, loves and the sufferings of Anatolia, Mesopotamia and Caucasia; shaping and giving life and color to voice – exactly as suggested by the word ‘dengbêj’. His life had started in the town of Beşiri near Diyarbakır in 1903, and was ruined in 1915 during the massacres organized by the Committee of Union and Progress which led the government at that time. The journey that took him to the village of Sovxoza Çaran -close to Yerevan- in 1946 kept him in his new homeland forever. He kept on feeding the lands he has left behind with his voice; he became a bridge from the past to the present, bringing the culture, sufferings, joys, loves and fights of the Kurdish people. Karapetê Xaço was also known for his ability to sing ‘klams’ for hours without any difficulty, thanks to his stunningly strong memory. For 90 years, this great voice that sang Kurdish 'stran's and 'klan's while toiled without respite in poverty never stopped singing until 15 January 2005, when he died at the age of 103. In memory of Karapetê Xaço, on the 9th anniversary of his death, and with all our respect for his voice and breath! * Klam: A poem or form of story that is used by 'dengbej' who tells/sings stories in the unique poetic way (Kurdish traditional story telling). Lawikê Metînî Vocals: Karapetê Xaço Drums: Gökçe Gürçay Sound Recording: Sinan Sakızlı - Hayyam Studios Video Recording: Ezgi Kaplan - Mihran Tomasyan Video Editing: Ezgi Kaplan 2014