Ο εθνικισμός αποτελεί την συλλογική έκφραση της άγνοιας ενάντια στην λογική, του σκοταδιού ενάντια στο φως , της υποταγής και της σκλαβιάς ενάντια στην ανεξαρτησία και την ελευθερία , της άρνησης της δύναμης και της ομορφιάς ενάντια στην κατάφαση της χαράς και της δόξας της ζωής.
Οι εθνικιστές ανέκαθεν ήταν παραχαράκτες και δηλητηριαστές της ιστορίας των ιδεών. Στην προσπάθεια τους να σκιάσουν την γραμμή μεταξύ αλήθειας και ψέματος, εφευρίσκουν έναν πολύτιμο σύμμαχο στον ιδεολογικό χειρισμό της γλώσσας: Πατρίδα – Έθνος – Φυλή. Έννοιες και λέξεις που έχουν εδώ και καιρό χάσει την αρχική τους σημασία συνεχίζουν μέσω των αιώνων να κυριαρχούν στην ανθρωπότητα. Ιδιαίτερα έντονο είναι αυτό αν οι έννοιες έχουν γίνει κοινοτοπίες, ή αν έχουν εμποτιστεί στην ύπαρξη του ανθρώπου από την παιδική ηλικία ως αδιαμφισβήτητες αλήθειες.
Το μυαλό του ανθρώπου εύκολα ικανοποιείται με κληρονομημένες και αποκτημένες ιδέες ή με την υπαγόρευση των γονιών και των δασκάλων διότι είναι πολύ πιο εύκολο να πιστεύεις παρά να μελετάς. Σε αυτή την βασική διαδικασία στηρίζονται όλες οι άρρητες θεωρίες και τα στερεότυπα του εθνικιστικού σωβινισμού πασπαλισμένα από μεγάλες δόσεις πατριωτικού μεγαλείου.
Ο πατριωτισμός είναι το μετάλλιο της Αριστεράς – Δεν πρέπει να τον αφήνουμε βορά στον εθνικισμό και το φασισμό
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο γέννημα θρέμμα της οικονομικής κρίσης και εξαιρετικά ενδιαφέρον free press «Η Πατησίων ζει», ο δημοσιογράφος και διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού «105,5 Στο Κόκκινο», Κώστας Αρβανίτης, απαντά στη μονολεκτική ερώτηση της Λίνας Καμπούρογλου, «Πατριωτισμός;», τα εξής:
«Το μετάλλιο της Αριστεράς! Δεν ξέρω γιατί η Αριστερά κατεβάζει το κεφάλι και δεν το συζητάει».
Λοιπόν, έχω ακριβώς την ίδια απορία.
Για ποιο λόγο ένα κομμάτι (μεγάλο ή μικρό, δεν ξέρω) της Αριστεράς δείχνει τόση αμηχανία, τόση παγωμάρα, κάποτε ακόμη και απέχθεια, απέναντι στην έννοια του πατριωτισμού; Γιατί φτάσαμε στο σημείο να ντρεπόμαστε να προφέρουμε τη λέξη «πατρίδα»; Και επιπλέον, γιατί θα πρέπει να παραχωρήσουμε τις πολύτιμες αυτές έννοιες στη Δεξιά, και πολύ περισσότερο στην Ακροδεξιά, όπως η Χρυσή Αυγή;
Μ΄αρέσει που θέλουν να ψηφίσουν και το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο… Το οποίο θα είναι εναντίον όλων των ντόπιων, οπωσδήποτε…
Ας είναι καλά οι ΕΟΖ των σκλάβων που ετοιμάζονται…
Αυτές τις τελευταίες μέρες, όλοι οι περίφημοι “αντι-ρατσιστές” των κομμάτων της συμφοράς των βολεμένων κρατικοδίαιτων & των ΜΜΕ, έχουν “καταθάψει” τους τσιγγάνους & τη ζωή τους. Βρήκαν καινούριο θέμα ν΄ασχοληθούν, για να μπορούν να τα παίρνουν από διαφημίσεις…
Ο αντι-ρατσισμός φαίνεται στα έργα, “κύριοι”, κι όχι στα λόγια & στα χαρτιά. Τί; Θέλετε να προστατέψετε τις κάθε λογής εθνότητες που έχουν έρθει απ΄την άλλη άκρη του κόσμου, ενώ οι ντόπιοι τσιγγάνοι (και όχι μόνο) που ίσως ζουν και αιώνες στον τόπο αυτό, είναι “μιάσματα”, κάνουν όλα τα “κακά” & σας ενοχλούν; Έλεος πια! Αφήστε τους τσιγγάνους στην ησυχία τους! Βρήκατε θέμα ν΄ασχοληθείτε πάλι, για να μας ρίξετε στάχτη στα μάτια, ενώ ο ΟΗΕ ετοιμάζεται να στείλει παρατηρητές στη Θράκη (βλέπε Κόσοβο…) & ετοιμάζεται πιθανότατα να διαγραφεί κάθε απαίτησή μας από το κατοχικό δάνειο που μας χρωστούν οι Ναζί, για ένα καινούριο αναίμακτο δανειάκι μερικών δις, που θα μας ρουφήξει εκ νέου το αίμα…
Οι τσιγγάνοι είναι περήφανος & πανέμορφος λαός!
Αφήστε τους επιτέλους στην ησυχία τους & μην τους ενοχλείτε! Έλεος πια!
Υπάρχουν ελάχιστες άμεσες αναφορές στην αρχαία γραμματεία, γεγονός που έχει προκαλέσει αρκετές συζητήσεις στην επιστημονική κοινότητα από τα τέλη του 19ου αιώνα.
Την πρώτη ρητή αναφορά συναντάμε στουςΝόμουςτου Πλάτωνα, όπου ο Σπαρτιάτης Μέγιλλος εκθειάζει την αντοχή στους πόνους και τη σκληραγώγηση των συμπολιτών του. Απαριθμώντας διάφορες μορφές αυτής της σκληρής εκπαίδευσης (πυγμαχία, αρπαγές, ξιπολησιά, ύπνος χωρίς στρώμα) αναφέρει και την Κρυπτεία ως θαυμάσια άσκηση αντοχής («θαυμαστώς πολύπονος προς τας καρτερήσεις», 633c).
Αλλά η εκτενέστερη σχετική αναφορά απαντά στον Πλούταρχο:
Αφήστε τους επιτέλους στην ησυχία τους & μην τους ενοχλείτε! Έλεος πια!
Το τραγούδι από την ομώνυμη ταινία του Μενέλαου Καραμαγγιώλη,
σε ελεύθερη απόδοση από τα Τσιγγάνικα.
Μουσική: Νίκος Κυπουργός
Τραγούδι: Κώστας Παυλίδης, Δώρα Μασκλαβάνου
Αφήστε τους επιτέλους στην ησυχία τους & μην τους ενοχλείτε! Έλεος πια!
Το ΡΟΜ του Μενέλαου Καραμαγγιώλη προσπαθεί να δώσει το στίγμα των Ρομά στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, και κυρίως στην Ελλάδα, ακολουθώντας τέσσερις διαφορετικές κατευθύνσεις, που εκφράζονται στα πρόσωπα των τεσσάρων αφηγητών: του δάσκαλου, του φωτογράφου, της γριάς τσιγγάνας Ταμάρα και της νεαρής Αϊμά. Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ και Μοντάζ στο 30ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1989) & Κρατικό Βραβείο ΥΠ.ΠΟ για τη μουσική του Νίκου Κυπουργού (1990). ανάγνωση του υπολοίπου »
Αφήστε τους επιτέλους στην ησυχία τους & μην τους ενοχλείτε! Έλεος πια!
Το φινάλε στο εκπληκτικό φιλμ του Τόνυ Γκάτλιφ “Λάτσο Ντρομ” (Ασφαλές Ταξίδι), που ακολουθεί τη διαδρομή, μουσική και κουλτούρα των Ρομά, από τη γένεσή τους στην Ινδία προς τις χώρες από τις οποίες έχουν περάσει. Η Καίτα στέκεται στο λόφο, κοιτώντας με ζήλια το νέο σπιτικό, ένα μέρος που πιθανότατα ποτέ δεν θα ζήσει. Τραγουδάει ένα τραγούδι που σου σπαράζει την καρδιά.Το Μαυροπούλι, που συνηχεί με τον φτωχό, τον στερημένο από κάθε δικαίωμα στη ζωή, τον κυνηγημένο ή οποιονδήποτε στέκεται πάντα έξω, κοιτώντας μέσα. Τι θλίψη!
Έχει διαπιστωθεί ότι ένα μίγμα μελιού και κανέλας θεραπεύει τις περισσότερες ασθένειες. Οι επιστήμονες σήμερα δέχονται επίσης, το μέλι ως «RamBan» (πολύ αποτελεσματικό) φάρμακο για όλα τα είδη ασθενειών). Το μέλι μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς παρενέργειες σε κάθε είδους ασθένεια.
Η μακροζωία έχει διάφορα μυστικά και ένα από αυτά φαίνεται πως είναι τόσο απλό, όσο ο ελληνικός καφές. Μια νέα έρευνα Ελλήνων επιστημόνων, που εστιάστηκε ιδιαίτερα στα καρδιοαγγειακά μυστικά της μακροζωίας των κατοίκων της Ικαρίας, οι οποίοι φημίζονται διεθνώς για το μεγάλο προσδόκιμο ζωής τους (από τα μεγαλύτερα σε όλο τον κόσμο), κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ένα φλιτζάνι βραστού ελληνικού καφέ κάθε πρωί παίζει καθοριστικό ρόλο στην καλή υγεία των ηλικιωμένων του νησιού.
Πρόκειται για το ποίημαΕν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X., που περιέχει και τον στίχο “Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία” (βλέπε: Ο Καβάφης και η βία – παρερμηνείες…)
….
Εν μεγάλη Eλληνική αποικία, 200 π.X.
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία, και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός, ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.
Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία είναι που κάμνουνε μια ιστορία μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι, για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν, κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν, με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Πανηγύρι στα social media με τα… λεωφορεία του Καβάφη!
Κάτι διαφορετικό υπάρχει στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ, τα τρένα και τους συρμούς του μετρό και του ΗΣΑΠ από την περασμένη Δευτέρα. Πάνω τους έχουν στίχους του Κωνσταντίνου Καβάφη. Είναι μια πρωτοβουλία αρχείου Καβάφη, το οποίο έχει περιέλθει στο Ίδρυμα Ωνάση.
Όμως , αυτός ο “ψιλοκομμένος”. όπως εύστοχα χαρακτηρίστηκε Καβάφης (Ψιλοκομμένος Καβάφης;), νομίζω ότι αποτελεί μια μεγάλη αποτυχία των εμπνευστών της εκστρατείας…
Τους αξίζει λοιπόν η παρακάτω καζούρα, όπου ο καθένας φτιάχνει το δικό του… λεωφορείο, με το δικό του μήνυμα.
Προφυλάξεις>Πάντα να χρησιμοποιείτε τα βότανα & τα παραδοσιακά γιατροσόφιαυπό την συμβουλή ή επίβλεψη ενός ειδικού γιατρού και ειδικά αν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα.
Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.
*Η ανάρτηση θα ενημερώνεται συχνά και με νέα άρθρα.
Θα τα προσθέτουμε πάντα στο τέλος της ανάρτησης & θα ειδοποιούμε με σχόλιο.
Ή, θα περάσουμε νέο άρθρο με τον ίδιο τίτλο και την αρίθμηση “2″, περνώντας και ένα link στο τέλος της παρούσας ανάρτησης.
νομίζω ότι ο τίτλος της παρούσας ανάρτησης μου, μάλλον δικαιώνεται.
Τα νέα εθνικιστικά – ακροδεξιά κινήματα, τα μη έχοντα νεοναζιστικά χαρακτηριστικά, τουλάχιστον σε πρώτη μόστρα, αποκτούν σημαντική δυναμική και αυτά που λένε πρέπει να τα ακούσουμε με προσοχή, όχι για να τα αποδεχθούμε, αλλά με ένα τρόπο σε στυλ μετάφρασης, να δούμε τις βαθύτερες αγωνίες στις οποίες απαντούν, και να στοχαστούμε ταυτόχρονα πάνω στις αντίστοιχες δικές μας απαντήσεις αλλά και στα πιθανά προβλήματα αυτών των απαντήσεων.
Θέλω τέλος να υπογραμμίσω ότι η παραπάνω παρότρυνση, σε καμμία περίπτωση δεν έχει την έννοια της παρότρυνσης προς κάποιο, υποτιθέμενο, “συμβιβασμό”…
Ίσως το πιο σημαντικό σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι για πρώτη φορά γίνεται καταγραφή μαρτυριών που έδωσαν οι ίδιοι οι κρατούμενοι του Γκουαντάναμο, κι αυτό οφείλεται αποκλειστικά στην προσωπική πρωτοβουλία και τον αγώνα ΕΝΟΣ μόνο ατόμου, ενός δικηγόρου, που άρχισε να επισκέπτεται τις φυλακές και να συζητάει με τους κρατούμενους. Και το θλιβερό συμπέρασμα είναι ότι από το 2002 ως τώρα κανένας άλλος δεν έχει έρθει σε επαφή με αυτούς τους κρατούμενους, που βρίσκονται εκεί χωρίς απαγγελία ποινής ή δίκη, και κανείς δεν κατάφερε να μάθει τις πραγματικές συνθήκες κράτησής τους. Αφορμή της πρωτοβουλίας του δικηγόρου ήταν βεβαίως η γενναία απόφαση των κρατουμένων για ομαδική απεργία πείνας-που ακόμα συνεχίζεται από κάποιους κρατούμενους, .
filistina
Λίγοι – εκτός από τον στρατό των ΗΠΑ – έχουν δει, πόσο μάλλον καταγράψει, τι συμβαίνει μέσα στη διαβόητη φυλακή του Γκουαντάναμο . Τώρα, η συγκλονιστική ταινία του Guardian, με τα λόγια των ίδιων των κρατουμένων στοχεύει να δείξει την κτηνωδία και τη κλειστοφοβία της καθημερινής ζωής εκεί . Αυτή είναι η συναρπαστική ιστορία πίσω από τη δημιουργία της …
Οι σκηνές στην ταινία που παρακολουθεί ο Σάμι αλ – Χατζ στο σπίτι του στη Ντόχα , στο Κατάρ , τον γυρίζουν πίσω στο πιο σκοτεινές ώρες που έχει ζήσει.. Δύο φορές την ημέρα , για 16 μήνες, ο αλ – Χατζ σιτιζόταν αναγκαστικά, στο Γκουαντάναμο, δεμένος σε μια καρέκλα. Στο ταινιάκι βλέπουμε μια αναπαράσταση αυτήςτης διαδικασίας στο Γκουαντάναμο. Το ταινιάκι που δημιουργήθηκε από δυο Βρετανούς δημοσιογράφους, προκαλεί μια οικεία αίσθηση του μαρτυρίου .
«Μου θυμίζει τα δεινά που έχω υποστεί κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας μου. Ήταν οδυνηρό με κάθε έννοια της λέξης . Ένιωθα να ποεθαίνω δύο φορές κάθε μέρα κατά τη διάρκεια της αναγκαστικής σίτισης», λέει ο 44χρονος από το Σουδάν . Ο πρώην καμεραμάν του al – Jazeera, αλ – Χατζ κρατήθηκε παράνομα και βασανίστηκε από τις Αρχές των ΗΠΑ για επτά χρόνια μέσα Γκουαντάναμο, πριν αφεθεί ελεύθερος το 2008, χωρίς να του αποαγγελθεί ποτέ κατηγορία.
Περισσότερο από πέντε χρόνια αργότερα , το μυστήριο του τι συμβαίνει πέρα από τα παρατηρητήρια και τα συρματοπλέγματα περιμετρικά από τις πιο γνωστές , πιο αμφιλεγόμενα και πιο ακριβές φυλακές του κόσμου έχει βαθύνει. Ποιά είναι ακριβώς η καθημερινή ζωή στο εσωτερικό του Γκουαντάναμο ; Πώς αισθάνεται κανείς, τί μυρίζει, τί ακούει; Τι κάνουν οι κρατούμενοι όλη μέρα; Τι σκέφτονται ; Πώς τα βγάζουν πέρα ;
Εκτός από τις ελάχιστες φωτογραφίες, που συνήθως έχουν τραβηχτεί κάτω από αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες , σχεδόν τίποτα δεν υπάρχει που μας δίνει μια εικόνα της σύγχρονης ζωής μέσα στη φυλακή στην Κούβα. Σίγουρα δεν υπάρχουν ντοκιμαντέρ,ούτε συνεντεύξεις καταγραφής των συνθηκών που επικρατούν μέσα από τους τοίχους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η πιο γνωστή εικόνα που σχετίζεται με το στρατόπεδο παραμένει αυτή των αλυσιδοδεμένων κρατούμενων με πορτοκαλί φόρμες, μια εικόνα που ελήφθη το 2002 σε ένα τμήμα του στρατοπέδου που δεν υπάρχει πια . Η πραγματική πληροφόρηση μέσα από το Γκουαντάναμο είναι εξίσου σπάνια . Όταν οι τελευταίες εκθέσεις για τις απεργίες πείνας του Μαρτίου άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια, όπως πάντα ήταν ελλιπής και διαψεύτηκαν με δηλώσεις από το στρατό των ΗΠΑ .
Η κύρια πηγή των εκθέσεων ήταν ο Clive Stafford Smith , διευθυντής και ιδρυτής της νομικής βοήθειας Reprieve , ο οποίος , έχοντας ακούσει ότι οι κρατούμενοι βρίσκονταν σε απεργία πείνας ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συνθήκες τους , άρχισε να επισκέπτεται τακτικά τους πελάτες του στο Γκουαντάναμο, σε μια προσπάθεια να εξακριβώσει τι συνέβαινε . Ο Stafford Smith είχε τη δυνατότητα να επικοινωνεί μόνο με έναν κρατούμενο τη φορά, καιμόνο όταν ο κρατούμενος είχε συμφωνήσει να του κάνουν σωματική έρευνα πριν από κάθε συνάντηση. Οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν κάτω από αυστηρά καθορισμένες συνθήκες και στον Stafford Smith είχε απαγορευθεί να καταγράψει έστω και μια λέξη. Μόνο όταν έβγαινε έξω από το κτήριο μπορούσε να καταγράψει τις συνομιλίες με τους κρατούμενους .
«Οι κρατούμενοι λογοκρίνονται», λέει ο Cori Crider , ένας δικηγόρος στο Reprieve που έχει κάνει , επίσης, επισκέψεις στη φυλακή . “Ό, τι μου λένε στο τηλέφωνο ακούγεται – και διακόπτεται εάν οι αρχές ακούσουν κάτι που δεν τους αρέσει. Ό,τι μου γράφουν περνά μέσα από μια επιτροπή που λογοκρίνει,και δεν μπορείς να πάρεις συνέντευξη. Μπορείς μόνο να χρησιμοποιήσεις τις μαρτυρίες μέσω αυτού του λογοκριμένου υλικού”.
Καθώς η απεργία πείνας κλιμακωνόταν , ο Stafford Smith επέστρεψε στο Λονδίνο και στις 17 Απριλίου συναντήθηκε με τον παρατηρητή του Waterloo Station για να παραδώσει υλικό από τις συνομιλίες με τους κρατούμενους , μεταξύ των οποίων μία συνάντησή του με τον τελευταίο Βρετανό κάτοικο μέσα στο στρατόπεδο, τον Shaker Aamer . Η συγκινητική περιγραφή των δεινών του Aamer χτύπησε ευαίσθητες χορδές πολλών, όταν δημοσιεύθηκε στον Observer την επόμενη Κυριακή , μεταξύ των οποίων ο Μουσταφά Khalili , ο multimedia συντάκτης ειδήσεων της Guardian , και ο συνάδελφός του, παραγωγός του βίντεο Guy Grandjean . Και οι δύο ήθελαν από καιρό να κάνουν ένα ντικιμαντέρ για το Γκουαντάναμο , αλλά γνώριζαν ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να καταφέρεις κάτι σημαντικό . Ωστόσο, αυτό που οι καταγραφές του Στάφορντ Σμιθ κατάφεραν να περάσουν λαθραία προς τα έξω, ήταν τόσο υποβλητικό , τόσο ανθρώπινο και τόσο ισχυρό …
“Είχαμε όλα αυτά τα συγκλονιστικά λόγια που περιγράφουν την άθλια κατάσταση στο εσωτερικό του Γκουαντάναμο , αλλά χωρίς εικόνες”λέει ο Khalili . “Το μεγάλο πρόβλημα ήταν : πώς θα το κάνουμε αυτό; “
«Και τότε σκεφτήκαμε το κινούμενο σχέδιο», λέει ο Grandjean . Το ζευγάρι πλησίασε την Sherbet , μια ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής . Ο εκτελεστικός διευθυντής της Sherbert του , Jonathan Bairstow , αναγνωρίζει αμέσως ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένα δυναμικό animation έτσι ώστε φωτιστεί αυτός ο σκοτεινός , μυστικοπαθής τομέας. ” Το υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ενδιαφέροντες τρόπους” λέει , ” όταν χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με την ακεραιότητα και την ευαισθησία .”
Εν τω μεταξύ , σελίδες και σελίδες νέων μαρτυρίες εισχωρούσαν μέσω Reprieve ,καθώς οι απεργίες πείνας συνεχίζονταν . Μέχρι τον Ιούνιο οι ειδήσεις για την απεργία κέρδιζαν έδαφος . Οι αρχικές αρνήσεις από τους στρατιωτικούς ότι η απεργία πείνας συνεχίζεται δώσανε θέση στην παραδοχή ότι στο σύνολο των 166 κρατουμένων , οι 104 ήταν σε απεργία πείνας και οι 44 σιτίζονταν με τη βία.
Younous Chekkouri
Αρχικά , η ιδέα ήταν να γίνει η ταινία με τις μαρτυρίες των πέντε κρατουμένων οι οποίοι είχαν εγκριθεί για απελευθέρωση από τις αρχές των ΗΠΑ , αλλά «σύντομα έγινε προφανές ότι θα ήταν δύσκολο να αναπτυχθεί ένα συναισθηματικό δέσιμο με πέντε χαρακτήρες», λέει ο Grandjean . Αντ ‘αυτού οι μαρτυρίες βασίστηκαν σε δύο κρατούμενους , τους οποίες αναγνωρίζουμε από τα χαρακτηριστικά τους, στο animation: τον Aamer και τον Μαροκινό Younous Chekkouri . Οι χαρακτήρες τους λειτουργούν συμβολικά εκπροσωπόντας τα δεινά των κρατουμένων » .
Λίγοι άνθρωποι εκτός τον αμερικανικό στρατό έχουν εισέλθει στο Γκουαντάναμο πιο συχνά από ό, τι ο Stafford Smith κατά τα τελευταία έξι χρόνια . Οι προσπάθειες για να είναι σίγουρο ότι η ταινία θα προσομοίαζε την πραγματικότητα ήταν τεράστιες. Δεν είχε σημασία πόσο καλή θα φαίνεται η ταινία, αυτό που έπρεπε να αποδωθεί ήταν το συναίσθημα.
” Οι σκιτσογράφοι ρωτούσαν συνεχώς: Είναι σωστό αυτό; Έχει γίνει αυτό; ώς σας φαίνεται αυτό”; λέει ο Crider . O Hodgson δούλεψε πάνω από 200 ώρες για τα περισσότερα από 80 σχέδια της ταινίας . Αργότερα, μια ομάδα θα επενδύσει άλλες 1.000 ώρες για να τελειοποιήσει το κινούμενο σχέδιο – ειδικά η σκηνή της αναγκαστικής σίτισης ήταν ιδιαίτερα έντονη, απαιτούσε 25 ξεχωριστά καρέ το δευτερόλεπτο.
Μέχρι το τέλος του Αυγούστου , η το σχεδιαστικό κομμάτι ήταν έτοιμο και η διαδικασία επικεντρώθηκε στο ποιος θα μπορούσε καλύτερα να αφηγηθεί τις μαρτυρίες . Το ρόλο αυτό δέχτηκαν να πραγματοποιήσουν οι ηθοποιοί Peter Capaldi και David Morrissey. Ο Capaldi απήγγειλε τη μαρτυρία του χαρακτήρα του Chekkouri ενώ ο Morrissey απήγγειλε τη μαρτυρία του Aamer .
David Morrissey
H Fonic πρόσθεσε στη συνέχεια μουσική και εφέ για να αναπαράγει την καταπιεστική ταυτότητα ενός τόπου όπου οι ήχοι όπως οι νυχτερινές πορείες των φρουροί χρησιμοποιούνται για να βασανίζουν τους κρατούμενους . « Οι ήχοι είναι η μισή ταινία, είναι πολύ σημαντικό », λέει ο Hodgson , ο οποίος παρείχε τη βαριά αναπνοή κατά τη διάρκεια της αναγκαστικής σίτισης .
Ένας άλλος καλλιτε΄χνης που έχει συμβάλλει στις εν λόγω αποκαλύψεις, είναι ο rapper Mos Def – ο οποίος εμφανίζεται σε βίντεο να υπόκειται στη διαδικασία της αναγκαστικής σίτισης. Το βίντεο που έγινε στις αρχές του χρόνου, για να επιστήσει την προσοχή στις βιαιοπραγίες που διαπράττονται στο Γκουαντάναμο .
Τελικά , ο αντίκτυπος της ταινίας θα καθορίσει την επιτυχία της . Μια έκδοση με αραβικούς υποτίτλους θα επεκτείνει την πρόσβασή της στις κοινότητες όπου το Γκουαντάναμο παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα συνώνυμο για την αδικία .
” Ελπίζω ότι θα προσθέσει κάτι στην όλη συζήτηση σχετικά με το Γκουαντάναμο”, λέει ο Khalili , ” και να ενημερώσει τους ανθρώπους που δεν έχουν καμία ιδέα για το τι συμβαίνει εκεί . Αλλά δεν είναι μόνο για το Γκουαντάναμο , είναι για κρατούμενους σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι κρατούνται χωρίς απαγγελία κατηγορίας”.
Το βίντεο animation του Guardian με ελληνικούς υπότιτλους:
Το “Δύο & Δύο” είναι μια αλληγορική ταινία για το παράλογο της δικτατορίας, την τυραννία και την προσαρμοστικότητα του ανθρώπινου πνεύματος.
Μια συνηθισμένη σχολική μέρα, ο διευθυντής ανακοινώνει στο σχολείο ότι κάποιες “συναρπαστικές” αλλαγές θα λάβουν χώρα και ότι πρέπει όλοι οι μαθητές να ακολουθήσουν τις ακριβείς οδηγίες του δασκάλου.
Ο δάσκαλος εισέρχεται στην τάξη και λέει ότι 2 + 2 = 5….
Τους λόγους για τους οποίους η διαχείριση του νερού πρέπει να είναι δημόσια, καθώς και την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσουν οι Έλληνες προκειμένου να αποφύγουν την ιδιωτικοποίησή του, ανέλυσε η αντιδήμαρχος του Παρισιού και πρόεδρος της εταιρείας Eau de Paris, Ανν Λε Στρατ, σε συνέντευξή της στο tvxs.gr. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα, τόνισε μεταξύ άλλων η Λε Στρατ, η οποία θα βρεθεί στην Ελλάδα προκειμένου να συμμετάσχει σε δύο εκδηλώσεις του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με τίτλο «Το νερό ως κοινό αγαθό από την θεωρία στην πράξη».
[...] Επίσημη ημερομηνία εξόδου του Δουβλίνου από το μνημόνιο είναι η 15η Δεκεμβρίου [...]
Αυτόνομη έξοδο της Ιρλανδίας από το πρόγραμμα στήριξης στα μέσα του Δεκεμβρίου προανήγγειλε ο πρωθυπουργός της χώρας Έντνα Κένι σε συνέδριο του κόμματός του, με το Δουβλίνο να απομακρύνει το ενδεχόμενο ακόμη και να χρειαστεί «προληπτικό σωσίβιο» για την πρώτη περίοδο.
Στην πολυσυζητημένη συζήτηση περί βιας στην τηλεοπτική εκπομπή Ανατροπή, ένας εκ των συμμετεχόντων τόλμησε να πει το αυτονόητο, δηλαδή ότι (επί λέξη) “Οι Έλληνες οφείλουμε υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους που είναι σύμφωνοι με αυτοί”. Το Σύνταγμα επί λέξη λέει: “Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό [...] αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.”
Ο κος Κατρούγκαλος απλώς απέδωσε το νόημά του. Ότι δηλαδή τους μη σύμφωνους με το Σύνταγμα νόμους δεν υποχρεούμαστε να τους τηρούμε. Το αντίθετο μάλιστα, το Σύνταγμα ορίζει πως πρέπει με κάθε μέσον να αντιστεκόμαστε σε αυτούς που το καταλύουν (δηλαδή το παραβιάζουν).
Επειδή πολλοί κραυγάζουν πως εάν παραβαίνεται μια Συνταγματική αρχή από έναν νόμο, αρμόδιο για να αποφασίσει είναι το ΣτΕ κι όχι οι διαδηλωτές στους δρόμους, και πάλι το Σύνταγμα ορίζει το ποιος είναι ο τελικός κριτής νομιμότητας στο άρθρο 120 και στο άρθρο 1 στις παρακάτω παραγράφους: ανάγνωση του υπολοίπου »
Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης θα καλύψει το κόστος για τα καύσιμα των τανκς και των αεροσκαφών για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Προφανώς, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το πρόστιμο 240 εκατομμυρίων ευρώ στην Motor Oil που ακυρώθηκε τον περασμένο Αύγουστο αλλά και για την δωρεάν παραχώρηση της ψηφιακής άδειας για το Star και το Mega.
Στους Ιταλούς μπορεί να πεις «ΟΧΙ», στον Βαρδινογιάννη αποκλείεται.
Επιμένω, γιατί δεν πιστεύω ότι έχει γίνει πλήρως κατανοητό τι σημαίνει το γεγονός ότι σε μια χώρα όπως η Γαλλία, η Αριστερά (πλήν Σοσιαλιστών) να έχει συνολικά, στη καλύτερη περίπτωση, έως 12% και το Εθνικό Μέτωπο 24%, με την ραγδαία τάση υπέρ του Εθνικού Μετώπου.
Για όλο και περισσότερους Γάλλους, εργάτες και πρώην αριστερούς, το Εθνικό Μέτωπο έχει μια ριζοσπαστικότητα που η κατεστημένη Αριστερά δεν έχει.
Ωστόσο, το Εθνικό Μέτωπο, με φιλοναζιστικό παρελθόν και παρά την μεταλλαγή του υπό την καθοδήγηση της χαρισματικής Μαρί Λεπέν , παραμένει ακροδεξιά πολιτική οργάνωση ή κίνημα. Επισημαίνω δύο βασικά στοιχεία: Την αυταρχική του διάθεση και την ξενοφοβία του.
Γιατί, όμως, η Γαλλική ακροδεξιά της Μαρί Λεπέν έχει μια ιδιαίτερη ανοδική δυναμική, ενώ η Γαλλική Αριστερά (και δεν αναφερόμαστε στο βαθύτατα μεταλλαγμένο σοσιαλιστικό κόμμα του Ολάντ) παραμένει καθηλωμένη σε μικρά σχετικά ποσοστά;
Η απάντηση στο ερώτημα,φυσικά, δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη.
Κύκλοι της Γαλλικής Αριστεράς απαντώντας στο σχετικό ερώτημα της Iskra , μας έλεγαν ότι οι αιτίες της μικρής σχετικά εμβέλειας της Αριστεράς και της αδυναμίας της να επωφεληθεί ισχυρά από την κρίση και τη φθορά της Προεδρίας του σοσιαλιστή Ολάντ , πρέπει να αναζητηθούν στην πολιτική και τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά των Γαλλικών αριστερών δυνάμεων.
Σοκ από την ήττα στα κόμματα εξουσίας και την Αριστερά, που φοβούνται «Βατερλό» στις διπλές εκλογές του 2014 και μεγαλύτερη ενίσχυση της Ακροδεξιάς
Η Ακροδεξιά απέσπασε τη νίκη σε τοπική εκλογή στο καντόνι Μπρινιόλ της Νότιας Γαλλίας, μια εκλογική αναμέτρηση που πήρε χαρακτήρα σφυγμομέτρησης της κοινής γνώμης σε μια στιγμή που ο Φρανσουά Ολάντ αντιμετωπίζει κλίμα αμφισβήτησης και αποδοκιμασίας για την πολιτική και το στιλ προεδρίας του.
Ο λεπενικός υποψήφιος του «Εθνικού Μετώπου» Λοράν Λοπέζ απέσπασε ποσοστό 53,43% έναντι 46,57% της υποψήφιας της συντηρητικής «Ενωσης για ένα Λαϊκό Κίνημα UMP» Κατρίν Ντελζέρς. Η έκκληση των ηγετών της Αριστεράς στους ψηφοφόρους για σύναψη «δημοκρατικού μετώπου» απέναντι στην Ακροδεξιά δεν εισακούστηκε.