Την Δευτέρα 5 Αύγουστου στις 6.30 πμ στην Πάτρα, έλαβε χώρα ευρείας έκτασης αστυνομική επιχείρηση με στόχο την εκκένωση της κατάληψης «Στέκι ΤΕΙ – Ν.Γύζη», του κατειλημένου «Μαραγκοπουλείου» και της ιστορικής «Κατάληψης Παραρτήματος». Αρχικά διμοιρίες με τη συνδρομή της πυροσβεστικής εισβάλουν στην κατάληψη του Μαραγκοπουλείου (στην οποία στεγάζεται το «συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης Πέρασμα» και ταυτόχρονα λειτουργεί και σαν κατάληψη στέγης) και συλλαμβάνουν πέντε συντρόφους που βρίσκονται στο χώρο τη στιγμή εκείνη, ενώ 11 αλληλέγγυοι εγκλωβίζονται από τις δυνάμεις της καταστολής και προσαγάγονται. Παράλληλα οι προσαγωγές συνεχίζονται σε διάφορα μέρη της πόλης μέχρι αργά το μεσημέρι.

Η επιχείρηση αυτή δεν θα μπορούσε να μην συνοδεύεται από ολόκληρο τον συρφετό των τοπικών μίντια, όπου από το πρωί δεν σταματούν να θριαμβολογούν για την δήθεν απελευθέρωση των "δημοσίων" κτηρίων. Ταυτόχρονα η δημοτική αρχή, η ίδια που κρατάει εδώ και καιρό απλήρωτους εργαζόμενους επικαλούμενη άδεια ταμεία, εξαγγέλει (για άλλη μια φορά) την αξιοποίηση του χώρου του Παραρτήματος. Ενός χώρου που εδώ και σχεδόν 40 χρόνια έχει αποτέλεσει επίκεντρο ποικίλων και πολυμορφικών κοινωνικών αντιστάσεων, ενώ από τις αρχές του 2000 στεγάζει αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, πολιτικές/πολιτιστικές εκδηλώσεις με σαφή αντιεμπορικά χαρακτηριστικά και πλήθος άλλων κοινωνικών δράσεων.

Μία μέρα μετά, τα συνεργεία του δήμου συνεχίζουν ασταμάτητα να σφραγίζουν τα κτήρια σε μια προσπάθεια διαφύλαξης της κρατικής περιούσιας. Όμως ξεχνάνε πως οι καταλήψεις δεν είναι τα ντουβάρια που τις περικλείουν. Είναι οι άνθρωποι που ζούν, συνδιαμορφώνουν και δημιουργούν μέσα σε αυτές. Και με αυτούς δεν θα ξεμπερδέψουν τόσο εύκολα.

«Για να τσακίσουμε βήμα-βήμα την ιδιοκτησία και κάθε έκφανση της ατομικής κυριότητας πάνω σε όσα δικαιωματικά ανήκουν σε όλους. Για να απογυμνώσουμε τη σήψη ενός κόσμου εμπορεύματος, διαμεσολάβησης, εκπροσώπησης και εκμετάλλευσης. Για την επανάκτηση του χαμένου μας χωροχρόνου, τη συνειδητοποίηση ότι είμαστε ικανοί να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, δημιουργώντας σχέσεις κοινότητας, οργανώνοντας απ’ την αρχή την καθημερινότητά μας.»

Ανακοινώσεις : Αλληλέγγυοι-ες | Νο Man s Land | Ράδιο Κατάληψη | Δυσήνιος Ίππος | ΕΕΚ | Ιερά Εξέταση-Radio Revolt | ΛΚ37 | Αυτοδιαχειριζόμενο Σεκι Αγρινίου | senza classi | Θερσίτης | Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/τριών | Α/Α Ηρακλείου Κρήτης | Βίλα Ζωγράφου |

Δράσεις : Αθήνα | Θεσσαλονίκη | Βόλος | Ηγουμενίτσα | Ηράκλειο | Βέροια [ 1 | 2 ] | Καβάλα | Ιωάννινα |

«...Η απόφαση για τη ζωή του παιδιού μου βγήκε σε λίγα λεπτά. Μπαίνοντας μέσα, οι δικαστές μετά τη διάσκεψη σηκώθηκαν όλοι και είπαν μια λέξη που δεν ακουγόταν. Συμμάζεψαν τα πράγματά τους κι έφυγαν. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό και ρωτούσα "τι έγινε;". Νόμιζα ότι υπήρχε πάλι διακοπή ή νέα αναβολή. Μόνο όταν ξεκίνησαν να φιλιούνται οι κατηγορούμενοι με τους δικηγόρους τους κατάλαβα ότι τους αθωώσανε...»

Τον Μάιο του 2008 ο 24χρονος Νίκος Σακελλίων πέφτει νεκρός στην οδό Αναξαγόρα στην Αθήνα. Αυτόπτης μάρτυρας δηλώνει πως τέσσερις μπάτσοι ξυλοκοπούσαν τον, δεμένο με χειροπέδες, Σακελλίων με γροθιές στο κεφάλι μέχρι που κατέρρευσε στο πεζοδρόμιο. Μάλιστα ο αυτόπτης μάρτυρας τράβηξε και βίντεο με το κινητό του τηλέφωνο με τους μπάτσους γύρω από τον χτυπημένο Σακελλίωνα. Κατά την μεταφορά του στο νοσοκομείο, οι μπάτσοι εισάγουν τον ισχυρισμό ότι ο Σακελλίων κατάπιε σακουλάκι ηρωίνης και πνίγηκε. Παρόλα αυτά το οι γιατροί του ΕΚΑΒ που παρέλαβαν και μετέφεραν τον Σακελλίων, προχώρησαν σε τραχειακή διασωλήνωση χωρίς να βρεθεί τίποτα σχετικό. Σε μια προσπάθεια συγκάλυψης της φριχτής αυτής δολοφονίας η ΕΛ.ΑΣ εξαφανίζει το άψυχο σώμα για 12 ώρες και το εμφανίζει στην ιατροδικαστική υπηρεσία σε κατάσταση σήψης.

Μετά από έξι χρόνια, συνεχών αναβολών, οι μπάτσοι αθώωνονται για την δολοφονία. Στην διαδικασία η ιατροδικαστής καταθέτει ότι ο θάνατος του Σακελλίων είναι αδύνατο να προήλθε από πνιγμό και χωρίς εξωτερική "παρέμβαση". Εξάλλου το σακουλάκι της ηρωίνης, δεν βρέθηκε στην ενδοτραχειακή διασωλήνωση των γιατρών του ΕΚΑΒ, αλλά μετά την εξαφάνιση και επανεμφάνιση του σώματος, δηλαδή φυτεύτηκε από τους μπάτσους. Επίσης το δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αίτημα για προβολή του βίντεο του αυτόπτη.

Το αστυνομικό-δικαστικό σύμπλεγμα για μια ακόμη φορά συγκαλύπτει με τρόπο χυδαίο και προκλητικό μια φρικαλέα δολοφονία από τους ένστολους δολοφόνους του καθεστώτος. Είναι η ίδια βιομηχανία παραγωγής ενόχων, φυλακισμένων, χτυπημένων και δολοφονημένων που στρέφεται ενάντια στους εξαθλιωμένους, στους χρεοφειλέτες, στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, στους κοινωνικούς αγωνιστές, σε κάθε έναν που εξεγείρεται ή αντιτάσσεται στο σύστημα.

Ο Κώστας Σακκάς, μαζί με τους Α. Μητρούσια, Γ. Καραγιαννίδη και Σ. Αντωνίου συνελήφθησαν στις 4 Δεκέμβρη του 2010, κατηγορούμενοι αρχικά για ανώνυμη τρομοκρατική οργάνωση και διακεκριμένη οπλοκατοχή, μαζί με άλλους 2 συλληφθέντες, οι οποίοι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες, ενώ για τους ίδιους το κατηγορητήριο αναβαθμίστηκε σε δεύτερο χρόνο με την αιτιολογία της “συμμετοχής στην Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς”. Και οι τέσσερις αρνούνται την συμμετοχή τους στην οργάνωση, υπερασπιζόμενοι όμως την αναρχική τους ταυτότητα.
Λίγες μέρες πριν λήξει το μέγιστο όριο προφυλάκισής του, ο Κ. Σακκάς, ενημερώθηκε ότι αυτή θα συνεχιστεί για τους επόμενους 6 μήνες, χωρίς καμία αιτιολόγηση.

Οι πειραματισμοί του κράτους απέναντι στους αιχμάλωτους αγωνιστές είναι πρόβα ενός γενικευμένου πολέμου, απέναντι σε όλους τους καταπιεσμένους και έρχονται να σταθούν δίπλα στα ΕΚΑΜ στις απεργίες, στις εκκενωμένες καταλήψεις, στο χημικό πόλεμο κατά των διαδηλωτών, στις νυχτερινές εισβολές σε σπίτια στην Ιερισσό, στις διώξεις βάσει DNA κλπ.

Η ιδέα δεν είναι καινούρια, είναι γνωστή εδώ και καιρό η πολιτική απόφαση λεηλασίας αυτού του τόπου. Είναι ήδη γνωστές οι προθέσεις και οι προσπάθειες κυβέρνησης και αφεντικών, να ξεριζωθεί οποιαδήποτε έννοια δημόσιου αγαθού. Όπως το ρεύμα και το νερό, των οποίων η ιδιωτικοποίηση σχεδιάζεται άμεσα, έτσι και οτιδήποτε θεωρείται κοινωνικό αγαθό θα κλείσει για να ξαναλειτουργήσει με νέους όρους, εμπορικούς, καπιταλιστικούς. Το βλέπουμε να συμβαίνει ήδη στην Υγεία, με τα νοσοκομεία να κλείνουν, με τραγικές ελλείψεις σε υποδομές, υλικά και σε ιατρικό-νοσηλευτικό προσωπικό σε όσα προσπαθούν να λειτουργήσουν. Το βλέπουμε ήδη στην Εκπαίδευση, με τις συγχωνεύσεις σχολείων, με τους μέχρι και σήμερα επικηρυγμένους εκπαιδευτικούς, με τις χιλιάδες καταργημένες θέσεις εκπαιδευτικών, με την εμπορευματοποίηση των Ανώτατων Ιδρυμάτων.

Χθες, ήρθε η σειρά της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφώνου. Με συνοπτικές διαδικασίες, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου υπογεγραμμένη από υπουργούς -ψυχροί εκτελεστές των επιταγών της ολοκληρωτικής κυβέρνησης και του ΔΝΤ- έκλεισαν την ΕΡΤ και τα δημόσια ραδιόφωνα σε όλη τη χώρα, πετώντας στο δρόμο  2.600 εργαζόμενους.

Μέσα σε μία μέρα με διαταγή του στρατάρχη Σαμαρά και το σιγοντάρισμα των άλλων 2 στρατηγών του, έκλεισε η δημόσια τηλεόραση και ραδιόφωνο. Στις 23.11 της Τρίτης 11 Ιούνη, ο στρατάρχης έριξε το σήμα και πλέον η εκπομπή γίνεται μέσω ιντερνετ αποκλειστικά, προσπαθώντας ταυτόχρονα να κλείσει κι αυτό το σήμα, είτε ρίχνοντας το site της www.ert.gr, είτε κόβοντας το σήμα στον 902 μέσω της Digea, επειδή "έβγαζε" το απεργιακό δελτίο της ΕΡΤ.

Μοιάζει αντιφατικό, όμως πώς θα μπορούσαμε να μείνουμε απαθείς μπροστά στη λεηλασία της ζωής και της αξιοπρέπειας χιλιάδων εργαζομένων σε έναν δημόσιο οργανισμό, ακόμα κι όταν πρόκειται για την ΕΡΤ; Δεν είναι οι μεγαλοδημοσιογράφοι -φορείς της κρατικής προπαγάνδας και σκοταδισμού, μπουκωμένοι από τους παχυλούς μισθούς τους- που αξίζουν την αλληλεγγύη μας. Είναι οι υπόλοιποι, χιλιάδες εργαζόμενοι τεχνικοί, διοικητικοί που ναι, πολλοί από αυτούς βρέθηκαν στους δρόμους σε κοινούς αγώνες με την υπόλοιπη κοινωνία, είναι η αντίσταση στον ολοκληρωτισμό που αξίζει να μας θέσει αλληλέγγυους και αλληλέγγυες σε οποιοδήποτε αγώνα ενάντια στην εμπορευματοποίηση και την διαγραφή της ζωής μας. Είναι τελικά η υπεράσπιση της έννοιας της δημόσιας χρήσης αγαθών και υπηρεσιών όταν βλέπουμε να γίνονται βορρά στα συμφέροντα του κεφαλαίου και των αφεντικών, νομιμοποιώντας έτσι τον κυβερνητικό ολοκληρωτισμό και τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Δεν είναι αντιφατικό στις συνειδήσεις των αγωνιζόμενων ανθρώπων, να αρνηθούμε την ενσωμάτωση και την οικειοποίηση του κοινωνικού κανιβαλισμού, τον οποίο εδώ και χρόνια εκφράζει η λεηλατημένη κοινωνία μας. Σήμερα είναι οι πάνω από 2.656 εργαζόμενοι της ΕΡΤ, αύριο θα είναι οι 3.000 στα ΕΛΤΑ, το Σεπτέμβρη θα είναι οι πάνω από 6.000 εκπαιδευτικοί που θεωρούνται "άχρηστοι" στα σχολεία μας ενώ στην πραγματικότητα αυτά θα λειτουργήσουν χωρίς δασκάλους και καθηγητές!

Στην τελική είμαστε όλοι μας όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα χαρακτηριστούμε ως "άχρηστοι-ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ", στην παραγωγική διαδικασία, και οι πιο "τυχεροί" από μας, θα πεταχτούμε στα σκουπίδια των επιδοτούμενων 5μηνων προγραμμάτων, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα, αλλά και χωρίς μισθό και ασφάλιση! Οι υπόλοιποι, θα αρκεστούμε στα 360 ευρώ του επιδόματος ανεργίας -για όσο υπάρχει ακόμα- και μόνο για 450 μέρες!

Συνεχής ενημέρωση στο istanbul.indymedia.org  |  Πολύγλωσση ενημέρωση http://gezipark.nadir.org/

Η Ισταμπούλ (Κωνσταντινούπολη) φλέγεται από κοινωνική οργή. Και οι φωτιές τις εξαπλώνονται σε Άγκυρα, Ιζμίρ (Σμύρνη),  Άδανα , Μπούρσα (Προύσα) και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας. Από νωρίς το πρωί, όταν οι δυνάμεις καταστολής εξαπέλυσαν δολοφονική επίθεση [ photo & video ] στους χιλιάδες διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί  για άλλη μια φορά να υπερασπιστούν το Πάρκο Gezi της πλατείας Ταξίμ, απέναντι στα κρατικά σχέδια που το θέλουν να γίνεται εμπορικό κέντρο, η καταστολή ξεπερνάει κάθε προηγούμενο με νεκρούς διαδηλωτές και εκατοντάδες τραυματίες.

Μετά την πρωινή δολοφονική επίθεση, χιλιάδες κόσμου βγαίνει στο δρόμο, ενώ ταυτόχρονα γίνονται καλέσματα για απογευματινές πορείες [ photo ] σε άλλες πόλεις της Τουρκίας. Οι πορείες αυτές ξεχειλίζουν από μαζικότητα και οργή απέναντι στα κρατικά σκυλιά που συνεχίζουν να χτυπάνε με κάθε μέσο. Η ένταση της καταστολής και τα νέα για τους νεκρούς εξοργίζουν ακόμα περισσότερο τους εξεγερμένους [photo & video], που συνεχώς αυξάνονται και στήνουν πύρινα οδοφράγματα, πυρπολούν  κρατικά κτήρια, απαλλοτριώνουν οχήματα της αστυνομίας και φωνάζουν συνθήματα ενάντια στο φασιστικό καθεστώς.   

Την Πέμπτη, 30.5.2013, στις 9:30 το βράδυ, ο 24χρονος Bulut Yayla, πολιτικός πρόσφυγας με καταγωγή από την Τουρκία, στο κέντρο της Αθήνας και μπροστά στα μάτια πολλών ανθρώπων, ακινητοποιήθηκε, ξυλοκοπήθηκε και απήχθη με χρήση ακραίας βίας από άτομα που επέβαιναν σε Ι.Χ. αυτοκίνητο. Από μαρτυρίες των παρευρισκομένων και μετά από έρευνα των συντρόφων του θύματος και δικηγόρων προέκυψε ότι οι πινακίδες του αυτοκινήτου που χρησιμοποιήθηκε για την απαγωγή του είναι της Ελληνικής Αστυνομίας. Μέχρι και σήμερα όμως οι αστυνομικές αρχές ισχυρίζονται ότι δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με το περιστατικό, παρά τις επίμονες και συνεχείς καταγγελίες των συντρόφων του, δικηγόρων και πολιτικών φορέων.

Το μεσημέρι της 1 Ιουνίου, ανακοινώθηκε από οικείους του Bulut Yayla ότι βρίσκεται κρατούμενος στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία στην Κωνσταντινούπολη!!!

Όπως καταγγέλλει ο ίδιος, μία ομάδα ατόμων, που μιλούσαν ελληνικά, τον εξώθησαν με χρήση ακραίας βίας μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο, κλείνοντάς του το στόμα και τα μάτια. Στη συνέχεια τον παρέλαβε άλλο αυτοκίνητο με δεύτερη ομάδα ατόμων που μιλούσαν ελληνικά και τούρκικα και εν συνεχεία τρίτη ομάδα ατόμων που μιλούσε τουρκικά και αγγλικά. Σε όλη τη διάρκεια της ομηρίας του υπέστη βία και κακομεταχείριση. Την Παρασκευή 31 Μάη, το μεσημέρι ο Bulut Yayla παραδόθηκε στην αστυνομία του Edirne απ΄όπου μεταφέρθηκε στην αντιτρομοκρατική της Κωνσταντινούπολης.

Είτε την απαγωγή την έκανε η ΕΛΑΣ είτε οι τουρκικές ή αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες, το βέβαιο είναι ότι καταλύθηκε κάθε έννοια νομιμότητας και δικαιοσύνης. Κατά παράβαση των νόμων τους, του Συντάγματός τους και των διεθνών συμβάσεων, ο πολιτικός πρόσφυγας παραδόθηκε στο Τουρκικό κράτος -ένα κράτος που δολοφονεί προκλητικά τον εξεγεργμένο λαό του και στις φυλακές του οποίου σαπίζουν για χρόνια, χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι- με μια επιχείρηση που θυμίζει έντονα τις απαγωγές της CIA και τις μυστικές μεταφορές υπόπτων στο Γκουαντάναμο, με επιχείρηση στην οποία παίζει ενεργό ρόλο η Ελληνική Αντιτρομοκρατική, λειτουργώντας ως παραμάγαζο των Αμερικανών και τουρικών μυστικών υπηρεσιών. Αλλη μια "υπόθεση Οτσαλάν".

Καταγγελία Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα για τα δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών

Δελτίο Τύπου της ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

 Κυριακή 2 Ιούνη συγκεντρώσεις και δράσεις αλληλεγγύης 

Ενημερώσεις : Χανιά, Βόλος, Γρεβενά, Πάτρα, Κέρκυρα

Φυλακές Γρεβενών ( προσυγκέντρωση Θεσσαλονίκη) - Φυλακές Αγ. Στεφάνου (Πάτρα) - Φυλακές ανηλίκων Βόλου - Φυλακές Κορυδαλλού (Αθήνα)

 Τους τελευταίους μήνες το κράτος ,μπροστά στην επικοινωνιακή ήττα που του χάρισαν ομηρίες σωφρονιστικών και αποδράσεις από κρατητήρια και φυλακές υψίστης ασφαλείας, εξεγέρσεις και στάσεις κρατουμένων, επέλεξε να στρέψει τα βέλη της εντεινόμενης καταστολής και μέσα στις φυλακές. Η απάντηση της εξουσίας ήρθε με τη μορφή 16 νέων μέτρων από τον Ρουμπακιώτη, αιφνιδιαστικών ελέγχων σε κελιά, εισβολών των ΕΚΑΜ [ 2 | 3 ] και βασανιστηριών κρατουμένων 
  Όλα αυτά συνθέτουν την τεταμένη καθημερινότητα μέσα στα ελληνικά κολαστήρια. Σε μία τέτοια συνθήκη όμως, η "επιτυχία" των κρατικών στοχεύσεων αμφισβητήθηκε έμπρακτα μέσα από αποχές από το συσσίτιο, στάσεις [ 2 ] και απεργία πείνας. 

 Μέσα σε μία κοινωνική συνθήκη που το κράτος επιχειρεί να χτυπήσει κάθε έναν και κάθε μία που ρίχνεται στον αγώνα για την χειραφέτηση του ανθρώπου και την απελευθέρωση της φύσης (από τις συλλήψεις και φυλακίσεις αναρχικών, στις εισβολές σε στέκια και καταλήψεις, και από τις εισβολές των ΕΚΑΜ σε σπίτια στην Ιερισσό, στις εισβολές των ΕΚΑΜ στα κελιά των φυλακών) είναι σημαντική η δόμηση διαρκών και ουσιαστικών σχέσεων αλληλεγγύης. Πάνω σε μία τέτοια προσπάθεια, αυτές τις μέρες μοιράζονται πολύγλωσσα κείμενα στις φυλακές.

Επιστολή/Καταγγελία Τάσου Θεοφίλου

Κείμενο του Κώστα Σακκά που ξεκίνησε απεργία πείνας λόγω της παρατεταμένης φυλάκισής του

Συγκέντρωση - Πορεία  [ Ενημέρωση - Φωτο ]

Μας λένε, ότι αυτά δεν γίνονται! Τους λέμε, ότι για μας είναι μονόδρομος για να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Γίνονται, με σκληρούς και συλλογικούς αγώνες (έτσι τα κατακτήσαμε εξάλλου όλα), με την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη και την ενότητά μας. Με τα δικά μας χέρια και μυαλά, τις δικές μας πλάτες, όχι με ανάθεση, με αναμονή. Δεν θα μας σώσει κανένας άλλος εκτός από τον αγώνα μας.

Για αυτό οι συλλογικές συμβάσεις έχουν τόσο κομβική σημασία. Η ύπαρξή τους μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε την εργατική μας δύναμη, η κατάργησή τους μας ρίχνει βορά στην ασυδοσία των εργοδοτών και στα τάρταρα της εκμετάλλευσης. Η Συλλογική Σύμβαση στον κλάδο του βιβλίου αλλά και σε κάθε κλάδο, είναι ανάγκη και απαίτησή μας. Θα την διεκδικήσουμε μαχητικά, μαζί με όλους τους εργαζόμενους και όλα τα δοκιμαζόμενα και αντιστεκόμενα κομμάτια της τάξης μας, για το συμφέρον και τη ζωή όλων μας.

Σήμερα που η "μαύρη" εργασία, οι μπλοκάκηδες, οι απλήρωτες υπερωρίες και το "ό,τι θέλει το αφεντικό" είναι ο κανόνας και που η επίσημη ανεργία βρίσκεται στο 26%, το να μιλήσεις για εργατική συμφέροντα και μείωση του χρόνου εργασίας (30 ώρες τη βδομάδα) με ταυτόχρονη αύξηση του βασικού μισθού (900 ευρώ καθαρά) ώστε να καλύπτονται οι βασικές μας ανάγκες είναι δύσκολο. Το να τα διεκδικήσεις με αδιαμεσολάβητες απεργίες είναι κάτι που αφορά όλους τους εργάτες και τις εργάτριες και αξίζει την στήριξη και την αλληλεγγύη όλων μας.

  2 απεργιακές αφίσες  - Ανακοίνωση - video του ΣΥΒΧΑ

ΣΥΒΧΑ: Κάλεσμα σε κοινή απεργία “από τα κάτω” στις 23 Μάη

Ανακοινώσεις & Καλέσματα 
Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών | Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων TIM (Wind) | Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων |

Mηχανοκίνητη εξόρμηση προπαγάνδισης της απεργίας Β.Π. [Σαβ.11/5] | Mικροφωνική προπαγάνδισης της απεργίας Ασκληπιού & Σόλωνος [Πέμπτη 16/5] | Μοτοπορεία προπαγάνδισης της απεργίας στο κέντρο [Τρ. 21/5] | 

 

Παρέμβαση με πανό και κείμενα αλληλεγγύης στους απλήρωτους πρώην εργαζόμενους στην αλυσίδα δισκοπωλείων Metropolis πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης της Eurovision στο Malmo της Σουηδίας, (18/5).

Στο κείμενο που μοιράσθηκε υπενθυμίζεται ότι η ελληνική συμμετοχή στην ευρωπαϊκή μουσική εμποροπανήγυρη βασίσθηκε πάνω στους απλήρωτους μισθούς δεκάδων απολυμένων από τον Ανδρέα Κουρή, πρώην ιδιοκτήτη των Metropolis και νυν ιδιοκτήτη του MAD TV. Παρόλο που ο Ανδρέας Κουρής ισχυρίζεται εδώ κι ενάμιση χρόνο ότι δεν έχει χρήματα να πληρώσει τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που οφείλει στους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis, (περίπου 600.000 ευρώ), βρίσκει χρήματα για τη διοργάνωση πανάκριβων εκδηλώσεων – διαγωνισμών, όπως αυτή της ελληνικής συμμετοχής στη Eurovision, που του ανατέθηκε από την ελληνική κρατική τηλεόραση με αδιαφανείς διαδικασίες.

Η παρέμβαση στη Σουηδία έρχεται να προστεθεί σε περίπου 70 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, έξω από τα καταστήματα των Metropolis που είχαν απομείνει και έξω από τις γκλαμουράτες φιέστες διοργανωμένες από τον Ανδρέα Κουρή, ο οποίος μάλιστα θεωρώντας ότι κατέχει τα πνευματικά δικαιώματα από τους αγώνες των απλήρωτων πρώην εργαζομένων του, λογοκρίνει ασταμάτητα τα βίντεο από τις δημόσιες διαμαρτυρίες τους, καταθέτοντας συνεχείς αιτήσεις διαγραφής τους από την πλατφόρμα Youtube μέσω του διευθυντή IT του MAD TV!

Ο κρατικός συνδικαλισμός, σε μια από τις τελευταίες παραστάσεις του πριν μας αφήσει το κουφάρι του, έζησε σήμερα μεγάλες στιγμές. Στιγμές που ωστόσο είναι μαύρες, κατάμαυρες για τους εκπαιδευτικούς και τον κόσμο της Εργασίας συνολικά.

Η καταγεγραμμένη, μέσω των ψηφοφοριών των τοπικών ΕΛΜΕ, βούληση του κλάδου των καθηγητών για απεργία, μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις, δέχθηκε την εσωτερική τρικλοποδιά του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού. Στην  ΟΛΜΕ πλειοψήφησε το ακριβώς αντίθετο και η απεργία έσπασε από τα πάνω! Το σκανδαλώδες κρατικοσυνδικαλιστικό πραξικόπημα εις βάρος των καθηγητών πρέπει να σηματοδοτήσει τις διαδικασίες διαχωρισμού του κόσμου της Εργασίας από τον βραχνά των εργατοπατέρων και την λογική της εργαλειακής χρήσης των συνδικάτων προς όφελος αδιάφορων και παντελώς άχρηστων για την εργατική τάξη, κομματικών σχεδιασμών.

Η λύση για την απεμπλοκή της εργατικής τάξης από τον λαβύρινθο της ήττας, στον οποίο έχει εγκλωβιστεί, είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρη. Αν δεν τεθεί άμεσα ζήτημα δομών και απεμπλοκής από την υπάρχουσα συνδικαλιστική πραγματικότητα, τότε φιάσκo όπως η εξέλιξη του αγώνα των καθηγητών θα είναι ο κανόνας.