Arrestins are a small family of proteins important for regulating signal transduction.
Arrestins were first discovered as a part of a conserved two-step mechanism for regulating the activity of G protein-coupled receptors (GPCRs) in the visual rhodopsin system by Hermann Kühn and co-workers and in the β-adrenergic system by Martin J. Lohse and co-workers. In response to a stimulus, GPCRs activate heterotrimeric G proteins. In order to turn off this response, or adapt to a persistent stimulus, activated receptors need to be silenced. The first step is phosphorylation by a class of serine/threonine kinases called G protein coupled receptor kinases (GRKs). GRK phosphorylation specifically prepares the activated receptor for arrestin binding. Arrestin binding to the receptor blocks further G protein-mediated signaling, targets receptors for internalization, and redirects signaling to alternative G protein-independent pathways. In addition to GPCRs, arrestins bind to other classes of cell surface receptors and a variety of other signaling proteins.
Robert J. Lefkowitz, M.D. (born April 15, 1943) is an American physician-scientist best known for his work with G protein-coupled receptors.
Ali M. Ansari is currently the Professor in Modern History with reference to the Middle East at St. Andrews University in Scotland, where he is also the founding director of the Institute for Iranian Studies. He obtained his BA and PhD from the University of London's School of Oriental and African Studies (SOAS).
He is also an Associate Fellow at Chatham House and sits on the Governing Council of the British Institute of Persian Studies (BIPS). He is a regular speaker at conferences and events regarding Iran, including "Iran's New Parliament" at the New America Foundation. His work appears in The Guardian,The Independent, and the New Statesman, among other publications.
It's goddamn cold night
Goddamn feeling
Then you crying
You crying after him
And how I supposed to
How I supposed to
Make you comfort
Make you ok
Loosing someone
And all that I can do
Is just sit here and remember
You're feeling so down
Let me feel this pain
Dat niemand mij komt zeggen
Dat het leven treurig is
Hij of zij die dat beweert
Slaat de plank volledig mis
Het leven is een feet
Een bron van vreugde en plezier
Het geluk ligt voor het grijpen
Voor alle schepsels hier
Het lot heeft ook voor jou
Een prachtcadeau in pacht
Als je maar geduldig bent
En lang genoeg wacht
Zo reed ik op een maandag
Door een of ander gat
En ik stopte bij een kroeg
Doodmoe en afgemat
Met een tong droog als leer
En een onderdrukte geeuw
Stap ik binnen in de hitte
Van Café de Vlaamse Leeuw
Net als ik wil bijten
In het bier dat voor mij staat
Hoor ik dat in mijn broekzak
Mijn telefoon gaat
'K Heb mijn vrouw aan de lijn
En ze belt mij op van thuis
Omdat een vrachtwagen worst
Staat te wachten voor ons huis
Ik zeg: "Een vrachtwagen worst?
Alsjeblief zeg, ga weg!"
Ze zegt: "Een vrachtwagen worst
Is exact wat ik zeg.
Witte worsten, bruine worsten,
Worsten overal
Ruwweg geschat een
Honderduizendtal"
Je moet weten, ik ben slager,
Dus op zich niet abnormaal
Dat mijn vrouw me soms stoort
Met zo'n lullig worstverhaal
Maar zo'n hoeveelheid bruine worsten
Heb ik nooit besteld
Ik doe in witte worst, geen bruine
Ik betaal ze voor geen geld
Stuur ze terug die bruine worsten
Mijn koelkast zit al vol
En zo'n koelkast heeft één ijzeren wet
Vol is vol
Mijn vrouw kraakt: "Niet begrepen
Verbinding erg slecht"
Dus ik herhaal nu wat luider
Wat ik eerder heb gezegd
Over witte worsten houden
Over bruine worsten nie
Over koelkast over vol is vol
Lip ik expliciet
Mijn vrouw vraagt waarom ik plots
Over borsten begin
Want daar ziet zij op dit moment
De humor niet van in
Ik roep: "Worsten, geen borsten!"
En ik loop ten einde raad
Naar het midden van de ruimte
Waar een lege tafel staat
Ik klim boven op het meubel
Het is stevig want van eik
'K steek mijn hand op als antenne
Zoekend naar bereik
Mijn geduld is echt ten einde
Ik ga helemaal uit de bol
Ik roep krachtig in de hoorn:
"Alle bruine terug
Vol is vol!"
In café de Vlaamse Leeuw
Wordt het ijzingwekkend stil
Monden vallen open
En een kerel met een bril
Mompelt: "Goed gesproken jongen
Absoluut. Inderdaad.
Eindelijk een leider
Die zegt waar het op staat"
En dan een aarzelend applaus
Dat zich aarzelend ontlaadt
Waarna de hele kroeg stampvoetend
Aan het juichen slaat
Op de schouders gehesen
Hos ik naar het dorpsplein
Waar een massa staat te wachten
Tot ik op het plein verschijn
De massa scandeert
Uit volle borst mijn naam
Mooie vrouwen hangend gillend
Uit een open raam
Ik zie vlaggen, ik zie wimpels
En dat allemaal voor mij
In hun ogen staat te lezen
"De redder is nabij"
Op een podium gehesen
Lees ik doodgewoon
Wat op een spandoek staat geschreven
Luidop in een microfoon
De massa scandeert
Leuzes heel divers
Kranten, televisie
De hele Vlaamse pers
Hangt kwijlend aan mijn lippen
Staat dag en nacht paraat
Om te berichten over elke
Scheet die ik laat
Iemand grijpt me bij de arm
En opent een deur
Van een poepchique wagen
Met privéchauffeur
Die rijdt me naar een zetel
In het parlement
Een dik en vet salaris
Da's normaal, da's evident
Respect van mijn collega's
Credibility volop
Al kraam ik enkel wartaal uit