CNN International

██ landen met een CNN-bureau

██ Amerikaanse staten met een CNN-bureau

Cable News Network (CNN) is een kabeltelevisienetwerk opgericht in 1980 door Ted Turner. Het is tegenwoordig eigendom van Turner Broadcasting System dat onderdeel is van Time Warner. CNN heeft volgens velen het 24-uursnieuws ingevoerd. In de Verenigde Staten is het kanaal beschikbaar in 86 miljoen huishoudens en in meer dan 890.000 hotelkamers. De meeste uitzendingen komen uit de studio's in Atlanta, Georgia. Er zijn ook grote CNN studio's in New York en Los Angeles. Daarnaast heeft de zender tientallen kantoren, verspreid over de wereld, waaronder in Londen en Hong Kong. CNN beweert wereldwijd beschikbaar te zijn voor meer dan 1 miljard mensen in meer dan 212 landen en territoria. De afgelopen jaren zijn de kijkcijfers van de zender zeer sterk gedaald.

[bewerken] Geschiedenis

Sinds CNN's eerste uitzending op 1 juni 1980 is het netwerk uitgebreid tot 15 kabel- en satellietzenders (zoals CNN Headline News, CNNfn, CNN En Espagnol, CNN Chili en CNN Türk.), 12 websites, twee private place-based networks (zoals CNN Airport Network) en twee radiostations. Het netwerk heeft wereldwijd 42 bureaus en meer dan 4000 medewerkers. CNN begon zijn nieuwswebsite CNN.com (toen CNN Interactive) op 30 augustus 1995 dat het beschrijft als 's werelds eerste grote nieuws- en informatiewebsite op het Internet.

CNN's reputatie steeg in 1991 gedurende Operatie Desert Storm in de Golfoorlog, toen de uitgebreide verslagen over de hele wereld te zien waren. Het verkreeg een groot gedeelte van de berichtgeving vanwege nauwe samenwerking met de regering van de VS, hetgeen leidde tot beschuldigingen dat het niet genoeg probeerde nauwkeurig verslag te geven en dat het diende als een doorgeefluik voor propaganda.

Op 11 september 2001 was CNN de eerste die inbrak op reguliere programmering met live beeld vanuit New York. De zender heeft daarna tientallen uren onafgebroken live uitgezonden.

[bewerken] Edities

[bewerken] CNN International (te zien in Nederland en België)

CNN International verschaft een regionale editie van zijn nieuwsservice onder de noemer 'CNN International', als reactie op de vraag naar een minder op de VS gerichte berichtgeving en de populariteit van rivalen als BBC World, Sky News en Al Jazeera English. Anno 2012 loopt CNN International ver achter op techniek, zo zendt het station nog in het 4:3 formaat uit. Een groeiend aantal concurrerende Europese nieuwszenders richt zich meer en meer op live verslaggeving en probeert mee te gaan met de ontwikkelingen in nieuwe media. CNN International probeert zich tegenwoordig te onderscheiden met meer Personality Shows. Voorbeelden hiervan zijn Connect The World, Backstory en Quest Means Business. Deze programma's worden door een vaste presentator gepresenteerd. De anchor is daarmee vaker belangrijker dan het nieuws zelf. De zender heeft daardoor volgens velen een trage uitstraling. In het weekend worden meer en meer documentaires uitgezonden in plaats van nieuwsbulletins.

[bewerken] CNN in de Verenigde Staten

Binnen de Verenigde Staten is CNN bekritiseerd door conservatieven vanwege een linkse vooringenomenheid en heeft het marktaandeel verloren aan FOX News Channel. In 2010 werd CNN ook ingehaald door MSNBC. De Amerikaanse versie van CNN maakt 's nachts geen nieuwsuitzendingen meer. De reguliere programmering start om 05uur ET en eindigt om 23uur ET.

In april 2012 noteerde CNN in Amerika de slechtste kijkcijfers in tien jaar tijd.

[bewerken] Simulcasts

Programma's die worden uitgezonden op zowel CNN en CNN International zijn o.a., 'The Situation Room', 'Erin Burnet OutFront' en 'Anderson Cooper 360°'. Ook bij groot 'Breaking News' worden de programma's van de Amerikaanse CNN overgenomen door CNN International.

[bewerken] Shows op CNN International

• World Report (Nieuwsbulletin van 30 minuten, tot 2010 'World News' genaamd, vanuit Atlanta)
• CNN NewsCenter (Nieuwsbulletin van 30 minuten, vanaf de redactie)
• Connnect the World (Interactief nieuwsprogramma vanuit Londen)
• PRISM (nieuwsprogramma met verdieping, vanuit Abu Dhabi)
• NewsStream (nieuwsprogramma vanuit Hong Kong)
• World Sport (Sportprogramma)
• International Desk (Nieuwsprogramma, zeer vergelijkbaar met The Situation Room)
• Quest Means Business (Zakenprogramma vanuit Londen)
• World Business Today (Zakenprogramma vanuit Londen, New York en Hong Kong)
• World One (Nieuwsbulletin van 60 minuten)
• Anderson Cooper 360
• BackStory (Achtergronden)
• Piers Morgan Tonight
• The Situation Room
• African Voices

[bewerken] Shows op CNN

• Early Start (sinds januari 2012)
• Starting Point (sinds januari 2012)
• CNN Newsroom
• The Situation Room
• John King USA
• Larry King Live (tot 2010)
• Piers Morgan Tonight (Opvolger van Larry King)
• Anderson Cooper 360

[bewerken] Bekende personen

• Becky Anderson
• Wolf Blitzer
• Campbell Brown
• Anderson Cooper
• Larry King
• Bernard Shaw
• Jonathan Mann

[bewerken] Externe links

• CNN
• Speculatie over CNN propaganda

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:CNN?uselang=nl#mw-subcategories CNN] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

Seth MacFarlane

Seth Woodbury MacFarlane (Kent, Connecticut, 26 oktober 1973) is een Amerikaans tekenaar, scriptschrijver, producent, filmregisseur, zanger en stemartiest.

MacFarlane is de geestelijk vader van de animatieseries Family Guy, American Dad! en The Cleveland Show. Hij heeft voor Family Guy twee Emmy Awards in de wacht gesleept: voor Outstanding Voice-over Performance (2000) en voor Outstanding Music and Lyrics (2002).

MacFarlane spreekt bij Family Guy de stemmen in van onder andere Peter Griffin, Brian Griffin, Stewie Griffin, Glenn Quagmire en Tom Tucker.

In 2011 werd bekendgemaakt dat hij een nieuwe versie van The Flinstones zal gaan produceren voor FOX. De eerste aflevering zou in de Verenigde Staten in 2013 worden uitgezonden, maar dit is voor onbepaalde tijd uitgesteld.

[bewerken] Discografie

[bewerken] Albums

[bewerken] Filmografie

[bewerken] Films

[bewerken] Televisie

[bewerken] Externe link

• (en)  Seth MacFarlane in de Internet Movie Database

LeBron James
NBA-speler
LeBron James
Bijnaam	LBJ, The Chosen One, The King, King James, The Actor
Positie	Small-forward
Lengte	2.03 meter
Geboortedatum	30 december 1984
Geboorteplaats	Akron, Ohio, Verenigde Staten
Draft	1e, 2003
Actieve jaren	2003-heden
Team(s)	Cleveland Cavaliers (2003-2010) Miami Heat (2010-heden)
Award(s)	2004 NBA Rookie of the Year 2004 NBA All-Rookie Team 4x All-NBA First Team (2006,2008-2010,2012) 2x All-NBA Second Team (2005,2007) 2x NBA All-Star Game MVP (2006,2008) 2x NBA All-Defensive First Team (2009-2010) 2008 NBA Scoring Champion 3x NBA Meest Waardevolle Speler (2009-2010-2012)
NBA All-Star	8x (2005-2012)
Basketbal

LeBron James (30 december 1984) ook wel "King James" genoemd, geldt voor de meeste deskundigen als een van de meest getalenteerde basketballers in het midden van het eerste decennium van de 21e eeuw. Hij begon zijn carrière in de NBA in 2003 bij de Cleveland Cavaliers. In zijn eerste jaar werd hij gekozen tot Rookie Of The Year met een gemiddelde van 21 punten, 6 assists en 5,5 rebounds. Daarmee was hij de jongste speler die die titel ontving in de historie van de club. Driemaal werd hij gekozen tot most valuable player (MVP - meest waardevolle speler) van de NBA, achtereenvolgens in 2009 en 2010 en in 2012.

James' moeder was een single tiener toen hij geboren werd. Vanaf zijn geboorte heeft hij vele uitdagingen moeten doorstaan. Hij zette zijn highschool team St. Vincent St. Mary op de kaart door het nationale kampioenschap te winnen en leunde nooit achterover, genietend van zijn succes. James werd al van jongs af aan door vele scouts gevolgd. Tijdens zijn laatste highschool jaren werd hij enorm gehyped door de media, en soms zelfs vergeleken met Michael Jordan. Hij sloot op achttienjarige leeftijd al een contract met Nike ter waarde van $100.000.000.

Bij de Olympische Spelen van 2004 maakte hij deel uit van de Amerikaanse ploeg, die een bronzen medaille behaalde. Na de zomer werd hij nog beter en noteerde ruim 27 punten, 7 assists en 7 rebounds. Ondanks zijn uitstekende ontwikkeling haalden zijn Cleveland Cavaliers net niet de play-offs. In 2007 haalde zijn team de play-offs finale maar verloren ze tegen de latere kampioen San Antonio Spurs in de "best-of-seven" series, de Cavaliers werden met 4 wedstrijden tegen 0 "gesweept". Ook in 2008 troffen ze de latere kampioen Boston Celtics in de tweede ronde, die ze in zeven spannende wedstrijden verloren. In 2009 waren de Cleveland Cavaliers favoriet voor de titel. Ze versloegen de Detroit Pistons in 4 wedstrijden in de eerste ronde van de play-offs. Ook de Atlanta Hawks mochten na 4 wedstrijden al naar huis toe. In de "Conference Finals" werden Lebron James en zijn ploeggenoten echter verrassend verslagen door de Orlando Magic, geleid door Dwight Howard, in 6 wedstrijden. In 2008 behaalde hij, met onder andere Kobe Bryant en Dwyane Wade als ploeggenoten, goud op de Olympische Spelen. Dit was de eerste gouden medaille sinds 2000 voor de Verenigde Staten in de internationale basketbalcompetitie.

Op 2 oktober 2009 kwam in Amerika in een gelimiteerd aantal bioscopen de film More Than a Game uit. Deze vertelt over de NBA-superster en vier van zijn teamleden op hun weg naar roem.

In de zomer van 2010 liep het contract van James bij Cleveland af. Hij had de mogelijkheid om bij te tekenen bij de Cavs maar besloot om de overstap te maken naar de Miami Heat. Bij de Heat speelt hij met Dwyane Wade en Chris Bosh, die is overgekomen van de Toronto Raptors. Meteen in het eerste seizoen bij de Heat was James dicht bij een kampioenschap. Het team haalde de finale, maar verloor daarin van de Dallas Mavericks met 4-2.

[bewerken] Externe links

• Profiel en statistieken van LeBron James op NBA.com
• Officiële website van de film More Than a Game

Muziek:

• Buckethead - King James
• Buckethead - Lebron
• Buckethead - Lebron's Hammer
• Buckethead - Lebrontron

Michael Jordan
NBA-speler
Michael Jordan Met De Chicago Bulls in 1997
Bijnaam	Air Jordan His Airness MJ
Positie	Shooting guard
Lengte	1,98 m
Geboortedatum	17 februari 1963
Geboorteplaats	New York, New York, Verenigde Staten
Draft	3e overall, 1984 Chicago Bulls
Actieve jaren	1984–1993 1995–1998 2001–2003
Team(s)	* Chicago Bulls (1984–1993) Chicago Bulls (1995–1998) Washington Wizards (2001–2003)
Titel(s)	* NBA kampioen 1990-91 NBA kampioen 1991-92 NBA kampioen 1992-93 NBA kampioen 1995-96 NBA kampioen 1996-97 NBA kampioen 1997-98 Olympisch kampioen 1984 Olympisch kampioen 1992
Award(s)	* NBA Defensive Player of the Year (1988) NBA Finals MVP (1991-1993, 1996-1998) NBA MVP (1988, 1991, 1992, 1996, 1998) NBA Rookie of the Year (1985)
NBA All-Star	14: 1985-1993, 1996-1998, 2002, 2003
Hall of Fame	Class van 2009
Basketbal

Michael Jeffrey Jordan (New York City, 17 februari 1963) is een voormalig Amerikaans basketbalspeler.

[bewerken] College

Michael speelde tussen 1981 en 1984 collegebasketbal bij het alom bekende UNC (University of North Carolina), de Tar Heels van coach Dean Smith. In de finale van het NCAA toernooi van 1982 (in de strijd om de nationale titel), scoort hij (in zijn eerst seizoen als college-basketballer) de laatste twee punten en bepaalt de eindstand op 63-62 in een overwinning op Georgetown. Dit betekent meteen de eerste titel van coach Smith. Zowel in 1983 als 1984 wordt hij door Sporting News als Player of the Year gekozen en in 1984 ontvangt hij ook de Wooden en Naismith Awards, twee van de meest prestigieuze college-titels voor beste Collegebasketballer van het jaar. Hij moet dan nog aan zijn laatste jaar op de universiteit beginnen maar besluit om zijn studie voorlopig te onderbreken en te kiezen voor de NBA: hij stelt zich beschikbaar voor de NBA Draft van 1984, waarin NBA teams kunnen kiezen uit nieuw talent, voornamelijk uit het collegebasketbal maar tegenwoordig ook uit het buitenland.

[bewerken] NBA, de beginjaren

Met de derde keuze kiezen de Chicago Bulls Michael Jordan uit de NBA Draft. Iedereen staat versteld dat de tweevoudig Collegespeler van het Jaar niet als tweede wordt gekozen, maar de Portland Trailblazers kozen voor lengte (Sam Bowie), terwijl al duidelijk was dat Akeem Olajuwon (die later een H zou toevoegen aan zijn voornaam) naar 'hometown' Houston zou gaan. Nog voordat zijn carrière van start gaat, doet Jordan mee aan de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles, en met Team USA wint hij goud (mede-Olympiërs van toen waren o.a. Patrick Ewing en Chris Mullin, met wie hij in 1992 wederom goud zou winnen). In zijn derde wedstrijd als prof scoort hij al 37 punten, een kleine voorbode van wat komen zou: 49 punten tegen de Detroit Pistons, 5 dagen voor zijn 22e verjaardag. Dit betekende een rookie-record, dat pas verbroken zou worden in 1996/1997 door Allen Iverson. Hij eindigde het seizoen met 28,2 punten gemiddeld en werd bekroond met de Rookie of the Year-Award (Nieuwkomer van het jaar).

In zijn tweede seizoen speelde hij nauwelijks, omdat hij een gebroken voet had, maar ondanks zijn afwezigheid plaatste Chicago zich toch voor de play-offs. In de eerste ronde mocht het team uit de Windy City het opnemen tegen de Boston Celtics van Larry Bird, Kevin McHale en Robert Parish. Hoewel ze uit de eerste ronde vielen door drie wedstrijden op rij te verliezen, scoorde Jordan 63 punten (een play-off-record) in één van die partijen en lokte daarmee Larry Bird tot de reactie: "I think it's just God disguised as Michael Jordan". Jordan was toen net 23 jaar oud.

De 'outburst' tegen Boston was slechts het begin van wat van Jordan een legende zou maken. In het seizoen '86/'87 wordt hij voor het eerst topscorer (o.a. door negenmaal op rij 40 punten te scoren) en met de 37,1 punten per wedstrijd is hij de enige die in de buurt komt van de statistieken van de legendarische Wilt Chamberlain. Ondanks het scoringsgeweld van Jordan, worden de Bulls voor het tweede jaar op rij met 3-0 door de Celtics uit de play-offs gegooid.

Het seizoen '87/'88 staat te boek als een van Jordans beste, hoewel er geen kampioenschap werd gewonnen. Hij werd voor de tweede maal topscorer; werd gekozen tot meest waardevolle speler (MVP), Defensive Player of the Year, MVP van de All Star Game (mede door 40 punten te scoren, een All-Star record); won de Slam Dunk Contest tijdens het All-Star Weekend; werd gekozen tot het All NBA First Team en All Defensive First Team (beide voor de eerste keer). Ditmaal reiken de Bulls een ronde verder in de play-offs maar een nieuwe 'nemesis' werd gevonden: de Detroit Pistons, onder aanvoering van Isaiah Thomas, Joe Dumars en het opkomende verdedigende talent Dennis Rodman. Ze werden met 4-1 verslagen maar dat is geen schande te noemen: de Pistons stootten door tot de finale waarin ze verloren van de Lakers. Zowel in 1989 als in 1990 zouden de Bulls in de Conference Finals (de finale van play-offteams uit het Oosten, waarvan de Bulls deel uitmaakte) verliezen van diezelfde Pistons, die een effectief defensie-systeem hadden bedacht: de "Jordan Rules", die ervoor zorgden dat Jordan continu dubbel en soms door drie man werd bewaakt.

[bewerken] Veranderingen

Doordat de Bulls teveel op Jordan moesten leunen, besloot het management van de franchise om een aantal spelers van kaliber te halen. Forward/center Horace Grant werd gedraft en de veelzijdige 'small forward' Scottie Pippen werd gehaald uit dezelfde draft (hij werd "gedraft" door Seattle maar werd geruild met center Olden Polynice). De echte verandering kwam in 1989. Coach Doug Collins werd ontslagen en assistent Phil Jackson werd aangesteld als nieuwe Head Coach. Hij en assistent Tex Winters hadden een ingewikkeld systeem bedacht, genaamd de Triangle Offense (ofwel de Triple Post). Het komt er in het kort op neer dat met vijf spelers drie driehoeken worden gevormd. Die driehoeken zijn de pass-lijnen. Deze tactiek was het laatste stukje van de puzzel voor Jordan en zijn team om succesvol te worden. In 1990 lukte dit nog niet echt, maar dat kwam omdat het team nog niet wist hoe ze de Pistons moesten aanpakken. In 1991 veranderde echter alles.

[bewerken] Kampioenen

Voor de vijfde maal op rij wordt Jordan topscorer en leidt ze wederom naar de Conference Finals tegen alweer de Pistons. Ditmaal wordt de Triangle Offense beter begrepen. De Pistons worden met 4-0 verslagen en de wereld kan zich opmaken voor een tweestrijd tussen Jordan en de leider van de Los Angeles Lakers, Earvin "Magic" Johnson, die zijn team tussen 1980 en 1988 naar 5 NBA-titels leidde. De Lakers leggen het af tegen de ontketende Bulls: 4-1. Jordan maakt in een van de finalewedstrijden "The Move": Tijdens een aanval snijdt hij door het midden van de bucket, ontvangt de pass en gaat omhoog voor de eenhandige dunk, die hij makkelijk had kunnen maken. Hij ziet echter in zijn ooghoek een verdediger van de Lakers aanstalten maken om omhoog te gaan en hij besluit anders: in 'mid-air' verandert hij van hand en 'scoopt' de bal via de linkerzijde van het bord binnen. Tweemaal zouden de Bulls hun titel met succes verdedigen: in 1992 tegen de Portland Trailblazers van Clyde "The Glide" Drexler en in 1993 tegen de Phoenix Suns van de MVP van dat seizoen, Charles Barkley (die overigens dat seizoen van Philadelphia overgekomen was).

[bewerken] Come Back Kid

Na zijn hierboven omschreven pensioen, de dood van zijn vader en omzwervingen in de honkbalwereld, keert Jordan in maart '95 met drie woorden terug in de NBA: "I'm back". Al in zijn vijfde wedstrijd scoort hij 55 punten tegen de vijand van de jaren '90, de New York Knicks. In dat jaar worden de Bulls in de halve finales van de Eastern Conference door de Orlando Magic van Shaquille O'Neal en Anfernee "Penny" Hardaway met 4-2 verslagen. De Magic zouden uiteindelijk de finale halen en die met 4-0 verliezen van de Houston Rockets van Hakeem Olajuwon (in hetzelfde jaar gedraft als Jordan). De Bulls zouden sportieve revanche nemen.

In zijn eerste volledige seizoen na de comeback wordt Jordan voor de achtste maal topscorer van de NBA, maar iets veel memorabelers is geschied: de Bulls zijn het eerste team in de geschiedenis van de NBA (die sinds 1947 officieel bestaat) dat 70 wedstrijden wint. Ze winnen er zelfs 72 van de 82! Nog meer prijzen voor teamleden: Jordan wordt MVP, Phil Jackson wordt Coach Of The Year, forward Toni Kukoc wordt beste zesde man. In de finals verslaan de Bulls de Seattle Supersonics van Shawn "the Reignman" Kemp en Gary "the Glove" Payton. Zij zullen hun titel succesvol verdedigen door tweemaal op rij de Utah Jazz van Hall of Fame-tandem Karl Malone en John Stockton met 4-2 te verslaan. De Bulls hadden iets voor elkaar gekregen wat zelfs de machtige Celtics in de jaren '50 en '60 niet voor elkaar kregen: twee aparte "Three-Peats" (drie opeenvolgende titels). Jordan wint in al die jaren ook de Finals MVP-Award en verbrijzelt daarmee het oude record van "Magic" Johnson (drie).

[bewerken] Prijzen

• 6 x NBA Kampioen
• 5 x NBA Most Valuable Player Award
• 10 x NBA Scoring champion
• 14 x NBA All-Star
• 3 x NBA All-Star Game Most Valuable Player
• 6 x Bill Russell NBA Finals MVP Award
• 1 x NBA Defensive Player of the Year
• 11 x All-NBA selectie (10 x eerste team, 1 x tweede team)
• 9 x All-Defensive selectie (9x eerste team)
• NBA All-Rookie selectie (eerste team)
• NBA Rookie of the Year
• 2 x NBA Slam Dunk Contest kampioen
• Gekozen als een van de "50 Greatest Players in NBA History" (1996)
• Maakte deel uit van 2 teams in "Top 10 teams in NBA History" (1996)
• Opgenomen in de Basketball Hall of Fame
• 2 x Olympisch Goud
• 1 x Naismith College Player of the Year
• 1 x John R. Wooden Award
• 1 x Adolph Rupp Trophy
• 1 x USBWA College Player of the Year
• ACC Freshman of the Year
• 1 x ACC Men's Basketball Player of the Year
• 1 x The Sporting News College Player of the Year
• 1 x Sports Illustrated Sportsman of the Year
• 1ste in SLAM Magazine's Top 75 Players of All-time
• 1ste in ESPN Sportscentury's Top 100 Athletes of the 20th Century
• 1 x NCAA National Championship
• 7 x The Sporting News Most Valuable Player Award

[bewerken] Trivia

• Michael Jordan was 1,98 m lang en 90 kg zwaar (tijdens zijn carrière bij de Bulls).
• Jordan maakte ooit 69 punten in één reguliere competitiewedstrijd (1988) en 63 in een playoff-wedstrijd (playoff-record).
• Het rugnummer van Jordan was 23. Hij speelde na zijn eerste terugkeer in 1995 met het rugnummer 45, omdat zijn broer dat nummer droeg bij het college-baseball. Na dit mislukte seizoen echter, besloot hij terug te keren naar nummer 23. Daarvoor speelde hij noodgedwongen met rugnummer 12, nadat zijn jersey in 1990 voor aanvang van de wedstrijd tegen de Orlando Magic uit een tas was gestolen.
• De vrouw van Jordan, Juanita, eiste na hun scheiding in januari 2002 de zeggenschap over hun drie kinderen op.
• Jordan speelde samen met Bugs Bunny in de film Space Jam uit 1996.
• Jordan speelde in de clip van Michael Jacksons Jam. De single werd ook gebruikt in de 1992 NBA Championship video "Untouchabulls" van de Chicago Bulls', waar Jordan op dat moment speelde.
• Jordan stond in 2009 met $45 miljoen nog op de 3e plaats van best betaalde sportmannen (dankzij reclame-inkomsten & goede investeringen), terwijl hij al enkele jaren is gestopt.
• Hij is de eerste speler die tijdens een All-Star Game een triple-double wist te noteren.
• Hij was na Willis Reed (New York Knicks) in 1970 de tweede speler die alle drie de MVP-awards in een seizoen wist te winnen (Reguliere seizoen, All Star Game, Finals). Hij is echter wel de eerste die dit twee keer wist te doen (1996 en 1998). Shaquille O'Neal won daarna in 2000 nog alle MVP-awards, ook al deelde hij de All Star MVP-Award met Tim Duncan.
• In 2001 vestigt hij een nieuw record door op zijn 38ste 51 punten te scoren in één wedstrijd.
• In 2003 wordt hij de eerste 40+-jarige NBA-speler die meer dan 40 punten scoort in één wedstrijd.
• Hij heeft ook een kledingmerk genaamd: Jordan

[bewerken] Externe links

• Michael Jordan op Sportingnews.com
• Google News - Michael Jordan

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Michael_Jordan?uselang=nl#mw-subcategories Michael Jordan] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

Tom Hanks
Tom Hanks in 2009
Algemene informatie
Volledige naam	Thomas Jeffrey Hanks
Geboren	9 juli 1956
Land	Concord, Californië
Jaren actief	1980 - Heden
Beroep(en)	Acteur Filmproducent Filmregisseur
IMDb-profiel
Portaal    Film

Thomas Jeffrey (Tom) Hanks (Concord (Californië), 9 juli 1956) is een Amerikaans acteur en regisseur. Hij was de eerste acteur na Spencer Tracy (1937/1938) die twee keer na elkaar de Oscar voor beste acteur won (in 1994 voor Philadelphia en in 1995 voor Forrest Gump). Hij kreeg daarnaast meer dan vijftig andere acteerprijzen toegekend, waaronder Golden Globes voor Big, Philadelphia, Forrest Gump en Cast Away, American Comedy Awards voor Big, A League of Their Own en Forrest Gump, een Zilveren Beer voor Philadelphia, een Empire Award voor Saving Private Ryan en een Saturn Award voor Big.

[bewerken] Levensloop

Hij groeide op in wat een 'gebroken' familie wordt genoemd. Zijn ouders waren pioniers op het gebied van de scheidingswetgeving in Californië. Hanks verhuisde vaak. Hij deed auditie bij een plaatselijke toneelvereniging en kreeg een uitnodiging van de regisseur van die vereniging om naar Cleveland te komen waar zijn acteercarrière startte.

Hij ontmoette zijn tweede vrouw, actrice Rita Wilson, op de set van de film Volunteers (1985). Ze kregen samen twee kinderen. Hanks heeft nog twee kinderen uit zijn eerste huwelijk met Samantha Lewes tussen 1978 en 1987. Een van hen is de acteur Colin Hanks. Colin had een rol in de televisieserie Band of Brothers, die mede door zijn vader werd geproduceerd.

Bij het grote publiek werd Hanks bekend door zijn hoofdrol in Forrest Gump en in Apollo 13. In 1996 ging Hanks voor het eerst aan het werk achter de camera; hij schreef, regisseerde en speelde een rol in de film That thing you do.

[bewerken] Filmografie

[bewerken] Externe links

• (en)  Tom Hanks in de Internet Movie Database

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Tom_Hanks?uselang=nl#mw-subcategories Tom Hanks] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.