The Leleges (Greek: Λέλεγες; /ˈlɛlᵻdʒiːz/ LEL-i-jeez) were one of the aboriginal peoples of the Aegean littoral, distinct from the Pelasgians, the Bronze Age Greeks, the Cretan Minoans, the Cycladic Telkhines, and the Tyrrhenians. The classical Hellenes emerged as an amalgam of these six peoples. The distinction between the Leleges and the Carians (a nation living in south west Anatolia) is unclear. According to Homer, the Leleges were a distinct Anatolian tribe; However, Herodotus states that Leleges had been an early name for the Carians. The fourth-century BCE historian Philippus of Theangela, suggested that the Leleges maintained connections to Messenia, Laconia, Locris and other regions in mainland Greece, after they were overcome by the Carians in Asia Minor.
It is thought that the name Leleges is not an autonym, a name these people applied to themselves, in a long-submerged tongue. Instead, during the Bronze Age the term lulahi was in use in the Luwian language of the Hittites in Anatolia: in a Hittite cuneiform inscription priests and temple servants are directed to avoid conversing with lulahi and foreign merchants. It is surmised that the reference is to strangers. According to the suggestion of Vitaly Shevoroshkin, applying the term to men of the lands that would become classical Caria and Lycia, "Leleges" would then be an attempt to transliterate lulahi into Greek.
Noong panahong siya ay hari
Masigla ang kanyang pagbati
Mahigpit ang hawak ng mga daliri
At ang lakad nama'y matuwid
Mahusay ang kanyang talumpati
Makisig kung siya ay magdamit
Malalim ang kanyang pag-iisip
At lahat ay sa kanya nakatitig
Ngunit ngayong siya'y pagod na
Mahina na rin ang katawan
Pinagmamasdan na lamang sa bintana
Ang unti-unting pagdaloy ng ulan
At ang unang tanong sa umaga
Kung ano ang kanyang nagawa
Sa paglipas ng siyamnapung taon
Nang siya'y malakas at bata pa
Chorus:
Si Lolo Jose, si Lolo Jose
Si Lolo Jose ay matanda na
Ngunit mahal ko pa si Lolo Jose
Kahit siya ngayon ay laos na
Sa piling ng mga alaala
Lagi na lamang nag-iisa
Kahit sulyap, walang maaasahan
Sa anak na 'di man siya mapagbigyan
At ang unang tanong sa umaga
Kung mayro'n pa siyang magigisnan
Na liwanag sa nalalabing buhay
Ngayon siya'y matanda at laos na
Chorus:
Si Lolo Jose, si Lolo Jose
Si Lolo Jose ay matanda na
Ngunit mahal ko pa si Lolo Jose
Kahit siya ngayon ay laos na
Sa dilim ng kanyang pag-aasam
Maghapon na lang nakabantay
Kung kanyang matatanaw pa ang hiwaga
Nang hindi malimot niyang nakaraan
At ang diwa ng kahapon
'Di na matagpuan
At ang sinag ng umaga
Dinaanan ng ulan
At ang hirap ng nasa puso
'Di na mapapantayan
Kung maari lang, maari lang
Pawiin ang dusa
Chorus:
Si Lolo Jose, si Lolo Jose
Si Lolo Jose ay matanda na
Ngunit mahal ko pa si Lolo Jose