The Fame to debiutancki album amerykańskiej piosenkarki, Lady Gagi. Płyta ukazała się 19 sierpnia 2008 roku nakładem wytwórni Interscope Records oraz Konvict Muzik i Cherrytree Records, do których Gaga dołączyła w 2008 roku. Gaga nad albumem pracowała z takimi producentami jak: RedOne, Akon, Space Cowboy, Martin Kierszenbaum czy Rob Fusari. Muzycznie wydawnictwo nawiązuje do synth popu, dance-popu i muzyki z lat 80, lirycznie natomiast porusza temat miłości do sławy, seksu, pieniędzy, narkotyków i tożsamości seksualnej. W celu promocji wokalistka wyruszyła w trasę The Fame Ball Tour oraz wystąpiła w kilkudziesięciu programach telewizyjnych. Album został dołączony jako dysk bonusowy do mini albumu The Fame Monster.

Album otrzymał w większości przychylne recenzje od krytyków, którzy pochwalili kontekst liryczny albumu, muzykalność Gagi i jej umiejętności wokalne, a nie którzy porównali ją nawet do Gwen Stefani. Wydawnictwo dotarło do miejsca pierwszego w Irlandii, Kanadzie, Niemczech, Polsce, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii. W Stanach Zjednoczonych album zadebiutował na pozycji drugiej Billboard 200, ale za to pierwszej Top Electronic Albums. Wydawnictwo na całym świecie sprzedało się w około 12 milionach egzemplarzy.

Dwa pierwsze single "Just Dance" i "Poker Face" uplasowały się na pierwszej pozycji w prawie wszystkich ważniejszych krajach świata. Trzeci singiel "Eh, Eh (Nothing Else I Can Say)" osiągnął najmniejszy sukces, ale za to "LoveGame" i "Paparazzi" zadebiutowały w pierwszej dziesiątce na większości rynków muzycznych. "Beautiful, Dirty, Rich" wydano jako singiel promocyjny. Album przyniósł Gadze wiele nagród muzycznych. Wydawnictwo zostało nominowane w sześciu kategoriach do nagród Grammy, w tym do Nagrody Grammy w kategorii Album roku. The Fame zwyciężyło w kategorii Najlepszy album electro/dance, a pochodzący z niego singiel "Poker Face" w kategorii Najlepsze nagranie dance. Płyta otrzymała statuetkę za Najlepszy międzynarodowy album na ceremonii Brit Awards w 2010 roku.

[edytuj] Tworzenie i rozwój

Po zaakceptowaniu siebie jako artystki i pracy w nowojorskich klubach, Gaga postanowiła wydać album o nazwie The Fame. Gaga wyraziła się na temat albumu słowami: "The Fame jest o tym jak to jest czuć się sławnym. [...] Kultura masowa jest sztuką. To nie sprawia, że czujesz nienawiść do pop kultury, więc można to usłyszeć na The Fame. To jest udostępnienie sławy. Chcę zaprosić wszystkich na imprezę. Chcę by ludzie poczuli część tego stylu życia." W wywiadzie dla MTV wokalistka wyjawiła, że nad płytą pracowała dwa i pół roku, a zakończyła ją w pierwszym tygodniu stycznia 2008 roku. Oprócz pisania tekstów do piosenek, Gaga zajmowała się też pracą z syntezatorami, wspólnie z producentem o pseudonimie RedOne. Według Gagi "Just Dance" jest radosnym utworem o tematyce miłosnej, który jest apelem dla ludzi, którzy przechodzą trudne chwile w życiu. Drugi utwór "LoveGame" jest o seksie między wokalistką, a nieznajomym w mocnym klubie, do którego Gaga zwraca się słowami: "Chcę jeździć na twojej dyskotekowej pałce. Utwór został napisany w niecałe cztery minuty. Utwór "Paparazzi" jest inaczej interpretowany. W wywiadzie z About.com Gaga wyjaśniła, że tematem piosenki jest morderstwo i pornografia. Inspirowany jest walką, głodem sławy i miłością oraz kuszeniem mass mediów. Singiel ten zadaje pytanie, czy można mieć zarówno sławę jak i miłość.

"Poker Face" był inspirowany przez chłopaków Gagi, którzy korzystali z hazardu. Utwór także jest o biseksualizmie piosenkarki, kiedy to podczas seksu z mężczyzną fantazjuje o kobietach, wtedy zgrywa 'poker face.' Utwór "Boys, Boys, Boys" jest inspirowany piosenką Mötley Crüe "Girls, Girls, Girls". Gaga chciała stworzyć kobiecą wersję tej piosenki oraz dla rockmenów. "Beautiful Dirty Rich" podsumowuje życie Gagi, wtedy gdy poznawała samą siebie, mieszkała w Lower East Side, brała narkotyki i była na skraju wyczerpania. "Eh, Eh (Nothing Else I Can Say)" ukazuje zerwanie z chłopakiem i zastąpienie go nowym. "Brown Eyes" był inspirowany zespołem Queen i według Gagi to najbardziej wrażliwa piosenka na albumie.

Gaga sprecyzowała idee The Fame, jej inspiracje i wizje albumu. Wierzyła, że najważniejszą rzeczą, której brakuje współczesnej muzyce pop jest połączenie wyobraźni artysty z muzyką. Gaga wcieliła teatralność w występy na żywo. Dlatego ma nadzieję, że ludzie będą zwracać uwagę na jej koncerty, które połączyła z albumem i jego muzyką. Według niej to muzyka wyraża styl życia.

"Czuję, że te nagranie jest całkiem inne. Masz utwory klubowe z końca lat 70 od artystów, do rockowej muzyki. The Fame nie jest o tym kim jesteś- to jest o tym jak wszyscy chcą znać Ciebie. Kup to i słuchaj przed wyjściem, czy w samochodzie. [...] Myślę, że naprawdę dostałeś to co pozwala się artystom kreować. Zajęło mi to trochę czasu, ale zagłębiłam się i w końcu skończyłam to. To nie tylko nagranie[,] to cały ruch pop artu[.] To nie jest tylko jedna piosenka."

[edytuj] Struktura muzyczna i teksty

Muzyka inspirowana jest końcem lat 70. XX wieku. Gaga zaczerpnęła część pomysłów od muzyków rockowych, takich jak David Bowie i Queen. Gaga stworzyła chwytliwe piosenki pop, łączące styl tych artystów rockowych. Utwory, takie jak "Just Dance", "Poker Face" czy "LoveGame" zawierają szybki beat i ciemne brzmienie. "Just Dance" zawiera dance beat, a "Money Honey" ma umiarkowane tempo, w stylu techno. Wszystkie te piosenki mają elementy R&B, użyto w nich syntezator, by stworzyć bardziej nowoczesny styl. "Paparazzi" posiada namiętny beat, a "Summerboy" ma wpływy muzyki Blondie. "Eh, Eh" traktowana jest jako ballada w porównaniu do reszty piosenek z płyty. Singiel ten ma elementy z lat 80. oraz wprowadzenie z "Umbrelli" Rihanny. Teksty zawierają podtekst o tematyce erotycznej. Element z piosenki "Poker Face" "mama-mama-mama-mah" jest skopiowany z piosenki "Ma Baker" Boney M z 1977 roku. "Just Dance" opowiada o stanie nietrzeźwości podczas imprezy, "LoveGame" o seksie, miłości i sławie. "Paparazzi" pokazuje obsesję fotografów na punkcie osób znanych.

Gaga wydając płytę chciała powiedzieć, że nawet kiedy się jest biednym, można się poczuć sławnym i brudno bogatym.

[edytuj] Single

• "Just Dance" został wydany jako singiel na całym świecie 17 czerwca 2008, przez dystrybucję cyfrową. Piosenka osiągnęła sukces w Stanach Zjednoczonych, Australii, Kanadzie, Irlandii, Holandii i Wielka Brytanii, a także osiągnęła pozycję w pierwszej dziesiątce w wielu innych krajach. Utwór otrzymał nominację do nagrody Grammy w kategorii Best Dance Recording, przegrał jednak z duetem Daft Punk i ich piosenką "Harder, Better, Faster, Stronger".

• "Poker Face" został wydany jako drugi singiel z albumu. Był on również dobrze przyjęty przez krytyków. Singiel odniósł większy sukces, niż "Just Dance", bo osiągnął pozycję numer jeden w prawie wszystkich krajach świata. "Poker Face" stał się drugim z kolei utworem numerem jeden na liście Hot 100. 2 grudnia 2009, piosenka "Poker Face" otrzymała trzy nominacje do nagrody Grammy w kategorii Song of the Year, Record of the Year i Best Dance Recording.

• "Eh, Eh (Nothing Else I Can Say)" został trzecim singlem w Australii, Nowej Zelandii, Szwecji i Danii i czwartym we Francji. Utwór otrzymał mieszane recenzje. Niektórzy krytycy porównywali piosenkę do lat dziewięćdziesiątych, podczas gdy inni krytykowali go za nudę. Singiel nie osiągnął pozycji numer jeden. Zdobył natomiast miejsce piętnaste w Australii, dziewiąte w Nowej Zelandii, drugie w Szwecji i siódme we Francji.

• "LoveGame" został wydany jako trzeci singiel w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i w kilku państwach europejskich. Jako czwarty singiel został wydany w Australii, Nowej Zelandii i Wielkiej Brytanii. Utwór została doceniony za chwytliwą melodię i trochę niecenzuralne słowa. Piosenka dotarła do pierwszej dziesiątki w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii.

• "Paparazzi" został wydany jako trzeci singiel w Wielkiej Brytanii i Irlandii 6 lipca 2009, i piąty w pozostałych krajach Europy. Wydano go także jako piąty utwór promujący płytę 10 lipca 2009 roku w Australii. Utwór osiągnął pozycję w pierwszej piątce w Australii, Kanadzie, Irlandii i Wielkiej Brytanii. "Paparazzi" został uznany za najbardziej rozpoznawalną piosenkę z płyty.

[edytuj] Krytyka

Album otrzymał pozytywne opinie. Płyta otrzymała 71 gwiazdek na 100 od Metacritic. Matthew Chisling z All Music Guide stwierdził, że album zawiera elektroniczne bity i jest dobrą płytą popową, zawierającą brzmienie w wysokiej jakości. Płyta bawi i zachęca do tańca. Mikael Wood z Entertainment Weekly dał The Fame ocenę B, mówiąc, że płyta jest wyjątkowa i zawiera wizję czystego świata, którego atutami jest piękno, brud bogatych. Alexis Petridis z The Guardian powiedział, że płyta zawiera dobre melodie. Według niego każda piosenka mogłaby być hitem. Evan Sawdey z PopMatters skrytykował piosenki takie jak "Eh, Eh", "Paper Gangsta" i "Brown Eyes", które według niego nie pasują do albumu w stylu dance.

Joey Guerra z Houston Chronicle, zauważył, że chociaż utwory na albumie nie są innowacyjne, to Gaga zasłużyła na "kredyt" na wniesienie prawdziwej muzyki dance wśród społeczeństwa. Genevieve Koski z AV Klub i Sal Cinquemani z Slant Magazine porównali wokal Gagi z głosem Gwen Stefani. Koski powiedział, że album jest "napędzany przez wspaniałe beaty, które są przekładane dancową energią, która dobrze wróży długiej grze klubu, który tak naprawdę jest cały punkt." [27] Cinquemani powiedział, że "piosenki Gagi są tanie [... ] i zawierają bezsensowne bzdury [...], i jej partie wokalne są nierówne [...]. Według niego najlepsze kawałki na płycie to "Poker Face", "Starstruck", "Paper Gangsta" i "Summerboy" – reszta nie powinna się znaleźć na albumie. Freedom du Lac z Washington Post skrytykował album za brak oryginalności. Sarah Rodman z Boston Globe napisała, że na pierwszy rzut oka piosenki disco Lady Gagi można łatwo pomylić z bezmyślnymi kawałkami Pussycat Dolls. Dziekan Amerykańskiej Krytyki Rocka stwierdził, że album jest płytki.

Album The Fame i singiel pochodzący z niego "Poker Face" zdobył pięć nominacji do 52. gali rozdania nagród Grammy. Sam album nominowany jest w dwóch: Album roku i najlepszy album elektroniczno dance'owy.

[edytuj] Promocja

Aby wypromować swój album, Gaga wystąpiła w kilku programach na świecie. Pierwszy raz pojawiła się w Logo NewNowNext Awards 7 czerwca 2008 roku. Wystąpiła również w odcinku So You Think You Can Dance programu Jimmy Kimmel Live!, w programie Tonight Show with Jay Leno. Gaga wystąpiła także w Wietnamie, w 57 konkursie piękności. 31 stycznia 2009 roku wystąpiła w irlandzkiej telewizji RTÉ One's w programie show Tubridy Tonight. Trzy piosenki z płyty zostały wykorzystane na kanale The CW, w serialu Gossip Girl: "Paparazzi" w odcinku "Summer, Kind of Wonderful", "Poker Face" w "The Serena Also Rises" i "Money Honey" w "Remains of J". 1 kwietnia 2009 Gaga wykonała "Poker Face" w amerykańskim Idolu.

Aby uczcić rozpoczęcie pokazu Dirty Sexy Money, ABC stworzył teledysk do piosenki Gagi "Beautiful, Dirty, Rich" reżyserii Meliny Matsoukas.Początkowo miał być to drugi singiel pochodzący z albumu, ale zastąpiono go utworem "Poker Face". Powstały dwie wersje teledysku. Pierwsza składa się ze zdjęć z Dirty Sexy Money, druga wersja to rzeczywisty klip do piosenki. Piosenka zadebiutowała na 83. miejscu listy UK Singles Chart. Trasa promująca album rozpoczęła się 12 marca 2009 roku w San Diego, w Kalifornii.

[edytuj] The Fame Monster

Początkowo płyta The Fame Monster miała być reedycją krążka The Fame, jednak wytwórnia Gagi zdecydowała, że płyta będzie drugą studyjną płytą artystki, zawierającą osiem nowych kawałków. Płyta The Fame dołączona jest do Monster jako drugi, bonusowy dysk, dostępny w specjalnej edycji albumu.

[edytuj] Lista utworów

W nawiasie podani są producenci.

Wydanie standardowe

1. "Just Dance" (featuring Colby O'Donis) (RedOne, Akon) – 4:01
2. "LoveGame" (RedOne) – 3:36
3. "Paparazzi" (R. Fusari) – 3:28
4. "Beautiful Dirty Rich" (R. Fusari) – 2:52
5. "Eh, Eh (Nothing Else I Can Say)" (M. Kierszenbaum) – 2:55
6. "Poker Face" (RedOne) – 3:57
7. "The Fame" (M. Kierszenbaum) – 3:42
8. "Money Honey" (RedOne) – 3:37
9. "Again Again" (R. Fusari) – 3:04
10. "Boys Boys Boys" (RedOne) – 3:22
11. "Brown Eyes" (R. Fusari) – 4:03
12. "Summerboy" (Brian & Josh) – 4:13
13. "I Like It Rough" (bonus track) Kierszenbaum) – 3:22

Reedycja

1. "Just Dance" (featuring Colby O'Donis) (RedOne, Akon) – 4:01
2. "LoveGame" (RedOne) – 3:36
3. "Paparazzi" (R. Fusari) – 3:28
4. "Poker Face" (RedOne) – 3:57
5. "Eh, Eh (Nothing Else I Can Say)" (M. Kierszenbaum) – 2:55
6. "Beautiful Dirty Rich" (R. Fusari) – 2:52
7. "The Fame" (M. Kierszenbaum) – 3:42
8. "Money Honey" (RedOne) – 3:08
9. "Starstruck" (Space Cowboy & Flo Rida) – 3:37
10. "Boys Boys Boys" (RedOne) – 3:22
11. "Paper Gangsta" (RedOne) – 4:23
12. "Brown Eyes" (R. Fusari) – 4:03
13. "I Like It Rough" (Kierszenbaum) – 3:22
14. "Summerboy" (Brian & Josh) – 4:13
15. "Disco Heaven" (bonus track) (Fusari, Tom Kafafian) – 3:41
16. "Again Again" (japońska edycja) (R. Fusari) – 3:04
17. "Retro, Dance Freak" (Japońska edycja) (R. Fusari) – 3:22

Japońska Edycja Specjalna z DVD

1. "Just Dance" (Video)
2. "Poker Face" (Video
3. "Eh, Eh (Nothing Else I Can Say)" (Video)
4. "LoveGame" (Video)
5. "Paparazzi" (Video)

Niemiecka Edycja Specjalna bonus track

16. "Poker Face" (live at the Cherrytree House piano & voice version)(RedOne) – 3:57
17. "Just Dance" (live at the Cherrytree House stripped down version)(featuring Colby O'Donis)(RedOne, Akon) – 4:01
18. "Eh, Eh (Nothing Else I Can Say)" (electric piano and human beat box version)(M. Kierszenbaum) – 2:55
19. "Again Again" (R. Fusari) – 3:04

Angielska i Irlandzka edycja

16. "Again Again" (bonus track) (R. Fusari) – 3:04

Polska edycja

15. "Disco Heaven" (bonus track) (Fusari, Tom Kafafian) – 3:41
16. "Retro, Dance Freak" (bonus track) (R. Fusari) – 3:22

[edytuj] Notowania i sprzedaż

[edytuj] Historia wydania

Przypisy

p • d • e Lady Gaga Dyskografia • Nagrody i nominacje Albumy studyjne The Fame • Born This Way EP The Cherrytree Sessions • Hitmixes • The Fame Monster Kompilacje The Remix • Born This Way: The Remix Single The Fame "Just Dance" • "Poker Face" • "Eh, Eh (Nothing Else I Can Say)" • "LoveGame" • "Paparazzi" The Fame Monster "Bad Romance" • "Telephone" • "Alejandro" Born This Way "Born This Way" • "Judas" • "The Edge of Glory" • "Yoü and I" • "Marry the Night" Single promocyjne "Beautiful, Dirty, Rich" • "Christmas Tree" • "Dance in the Dark" • "Hair" Gościnnie "Chillin" • "3-Way (The Golden Rule)" • "The Lady Is a Tramp" Pozostałe "Video Phone" Trasy koncertowe The Fame Ball Tour • The Monster Ball Tour • The Born This Way Ball Tour DVD Lady Gaga Presents the Monster Ball Tour: At Madison Square Garden

Lady Gaga
Lady Gaga podczas trasy koncertowej Monster Ball w Toronto (marzec 2011) Autograf Lady Gagi
Imię i nazwisko	Stefani Joanne Angelina Germanotta[1]
Pseudonim	Lady Gaga
Data i miejsce urodzenia	28 marca 1986 Nowy Jork
Pochodzenie	Stany Zjednoczone
Instrument	fortepian, syntezator, keyboard
Typ głosu	kontralt[2]
Gatunek	pop[3], dance[3]
Zawód	piosenkarka, kompozytorka, producent muzyczny,
Aktywność	od 2005
Wytwórnia płytowa	Interscope Records (obecnie), The Island Def Jam Music Group (dawniej)
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Lady Gaga, właściwie Stefani Joanne Angelina Germanotta (ur. 28 marca 1986 w Nowym Jorku) – amerykańska piosenkarka pop, autorka tekstów piosenek i kompozytorka. W latach 1999−2006 wokalistka zespołu Stefani Germanotta Band^[4].

Swój pseudonim sceniczny zaczerpnęła z tytułu utworu zespołu Queen Radio Ga Ga^[5] po tym jak producent muzyczny Rob Fusari określił jej styl śpiewu, jako podobny do tego, który prezentował Freddie Mercury. Nieodłącznym elementem scenicznego show Lady GaGi są różnego rodzaju kreacje, projektowane przez m.in. Giorgia Armaniego, Aleksandra Macqueena. Jako inspiracje dla swojej muzyki, Lady Gaga wymienia takich artystów glam rockowych, jak David Bowie i Queen, oraz artystów popowych, jak Michael Jackson i Madonna. 31 stycznia 2010 roku zdobyła dwie nagrody Grammy (pośród 12 nominacji) za utwór "Poker Face" i album "The Fame" i trzy nagrody Brit Awards we wszystkich kategoriach, w których była nominowana. W sierpniu 2011 r.^[6], zdobywając dwie statuetki MTV Video Music Awards, stała się pierwszą osobą mającą w posiadaniu 14 tych nagród w zaledwie trzy lata, zdobywając 3 statuetki w 2009 r.^[7] i kolejno 8 w 2010 r.^[8]

Lady Gaga jest Artystką roku 2010 według magazynu Billboard oraz zajęła 73. miejsce w rankingu artystów dekady. Gaga pojawiła się na liście "najbardziej wpływowych ludzi na świecie" tygodnika Time oraz na liście dwutygodnika Forbes "100 najbardziej wpływowych celebrytów na świecie". Magazyn Vanity Fair umieścił piosenkarkę na 9. miejscu najbardziej wpływowych ludzi w 2011 roku, natomiast ponownie trafiła na listę magazynu "Forbes" zajmując 11 miejsce jako najwyżej uplasowana piosenkarka na liście. Jest obdarzona skalą głosu wynoszącą 2,7 oktawy.^[9]

[edytuj] Biografia

Stefani Joanne Angelina Germanotta urodziła się w Nowym Jorku. Jest córką włoskiego przedsiębiorcy branży IT, Josepha Germanotty pochodzącyego z Lombardii oraz asystentki w firmie telekomunikacyjnej – Cynthii Germanotty, która jest Amerykanką pochodzącą z New Jersey^[10]. Oboje są Amerykanami włoskiego pochodzenia^[11][12]. Ma również młodszą siostrę Natali Germanottę.

Jako dziecko uczęszczała do szkoły katolickiej Convent of the Sacred Heart^[13]. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku czterech lat. Pierwszą balladę skomponowała, gdy miała 13 lat, a już rok później rozpoczęła granie koncertów przed publicznością^[14]. W wieku siedemnastu lat uzyskała wcześniejszy dostęp na nowojorski uniwersytet Tisch School of the Arts, gdzie studiowała muzykę. Rozwijała swoje zdolności pisarskie tworząc eseje i teksty analityczne dotyczące takich tematów jak sztuka, religia czy polityka^[15]. Po pewnym czasie przerwała naukę. Kiedy ukończyła dwadzieścia lat rozpoczęła pracę, pisząc piosenki dla artystów należących do wytwórni Interscope Records. Po opuszczeniu domu rodzinnego^[16] Gaga zaczęła występować publicznie w klubach w centrum Manhattanu wraz z zespołami Mackin Pulsifer oraz SGBand. Chcąc zmienić swój typ sceniczny z rock and rollowego zainteresowała się muzyką pop^[17].

W 2008 na łamach miesięcznika "Rolling Stone" artystka oficjalnie dokonała coming outu jako osoba biseksualna^[18][19]. Obecnie jest uznawana za gejowską i lesbijską ikonę.

Lady Gaga jest matką chrzestną Zachary'ego Jacksona Levona Furnisha-Johna – syna Eltona Johna i jego partnera, Davida Furnisha^[20]. Dziecko urodziła matka zastępcza (surogatka) w Boże Narodzenie 2010^[20].

[edytuj] Kariera muzyczna

[edytuj] 2005-2007: Początki kariery solowej

GaGa podczas występu w restauracji we wczesnym etapie swojej kariery

Piosenkarka początkowo należała do wytwórni Def Jam^[21] kiedy to w wieku dziewiętnastu lat w swoim biurze dyrektor muzyczny wytwórni L.A. Reid usłyszał śpiew artystki z korytarza. Pomimo tego wokalistka przyznała, iż nigdy osobiście nie spotkała Reida. Po trzech miesiącach współpracy Reid pozbawił Gagę praw do kontraktu, zrywając go.

Kilka lat później artystkę dostrzegł dyrektor menadżerski wytwórni Interscope Vincent Herbert i zaproponował kontrakt z firmą fonograficzną w 2008 roku. Zaskoczony jej zdolnościami artystycznymi, dyrektor zatrudnił ją na stanowisku songwritera. Gaga współpracowała z wytwórnią Interscope już wcześniej, kiedy to prezes firmy Jimmy Iovine zaproponował wokalistce kontrakt na początku 2007 roku. Zaoferował on wokalistce umowę na warunkach pracy GaGi wraz z raperem i producentem muzycznym Akonem. Ten, gdy usłyszał głos piosenkarki na jednym ze swoich nagrań, dostrzegł u artystki potencjał muzyczny i przekonał Ioviene'a, by ten udzielił zgody na dołączenie Lady Gagi do grona artystów związanych z wytwórnią Kon Live Distribution^[22].

W 2007 roku Lady Gaga nawiązała współpracę z tancerką Lady Starlight, która pomogła w stworzeniu jej własnego wizerunku scenicznego^[23]. Duet zaczął prezentować się muzycznie na Manhattanie w klubach Mercury Lounge, The Bitter End i Rockwood Music Hall pod szyldem Lady Gaga and The Starlight Revue^[24][25]. Uznany za ostateczny popowo burleskowy rock show^[26]. Występy inspirowane były kulturą lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku^[27]. W 2007 Lady Gaga oraz Lady Starlight zaproszone zostały na festiwal muzyczny Lollapalooza, gdzie zaskoczyły widzów swoim dzikim występem^[28]. Show zostało skrytykowane, natomiast sam występ wokalny zdobył uznanie krytyków muzycznych.

Pod koniec roku 2007 wokalistka rozpoczęła prace nad materiałem na swój debiutancki album muzyczny. W tym celu Lady Gaga nawiązała współpracę z producentem muzycznym RedOne.

[edytuj] 2008-2010: The Fame & The Fame Monster

Lady Gaga w Sztokholmie w 2008 roku

W 2008 Gaga przeniosła się do Los Angeles, gdzie udoskonalała i wykonywała ostatnie poprawki w sesji nagraniowej do albumu The Fame. Styl muzyczny płyty Gaga opisała jako bardzo zróżnicowany. Nad albumem wokalistka pracowała z zespołem Haus of Gaga, którego Germanotta stała się muzą pod względem odzieży, sceny koncertowej oraz brzmień muzycznych. Płyta zyskał głównie pozytywne recenzje od krytyków muzycznych. Recenzent "Times Online" opisał album jako fantastyczny miks ballad Davida Bowiego, dramatyczne, inspirowane piosenkami Queen szybkie numery, które bazują w stylu synth-popowym. Głównym singlem promującym krążek stała się kompozycja Just Dance wydana dnia 8 kwietnia 2008, która dotarła na szczyty list przebojów w siedemnastu krajach^[29]. Jednym z państw, gdzie piosenka zyskała status numeru jeden były Stany Zjednoczone, w których utwór znalazł się na notowaniach airplay w październiku sześć miesięcy po premierze, a szczyt notowania zyskał w roku 2009^[30]. Na drugiego singla, prezentującego dzieło Gagi wybrany został utwór Poker Face, który ukazał się dnia 29 września 2008 i zajął szczyty notowań w dwudziestu krajach, w tym prawie wszystkich tych mających największy wpływ na przemysł muzyczny. Poker Face stał się drugim utworem, który objął miejsce pierwsze na notowaniu Billboard Hot 100^[31].

Debiutancki krążek artystki zajął szczyty najchętniej kupowanych albumów w Austrii, Irlandii, Kanadzie oraz Wielkiej Brytanii natomiast pozycję czwartą na australijskim notowaniu^[32][33]. W październiku 2008 wokalistka wyruszyła w swoją pierwszą trasę koncertową wraz z zespołem New Kids on the Block, gdzie miała za zadanie przygotować publiczność na występ boysbandu^[34]. Sama udzielała się również muzycznie w utworze Big Girl Now^[35]. Seria koncertów z udziałem Gagi zakończyła się w listopadzie 2008. Pod koniec października na amerykańskim rynku muzycznym wydany został album The Fame. Zadebiutował on na pozycji siedemnastej notowania Billboard Hot 200 ze sprzedażą sięgającą 24 tysięcy egzemplarzy^[36]. Do tej pory longplay, jako najwyższe objął miejsce czwarte i odznaczony został złotą płytą w tymże kraju^[37]. Od stycznia do maja 2009 piosenkarka przebywała w trasie koncertowej wspólnie z zespołem Pussycat Dolls, gdzie zagrała koncerty w Europie i Oceanii. 12 marca 2009 wokalistka rozpoczęła swoją solową serię koncertów pod nazwą The Fame Ball Tour by promować krążek w swoim rodzimym kraju^[38].

15 września 2010 została wydana nowa wersja Księgi światowych rekordów Guinnessa, a w niej, w kategorii Najwięcej tygodni na liście UK Albums Chart (UK Albums Chart to oficjalne zestawienie najpopularniejszych albumów w Wielkiej Brytanii), znalazł się debiutancki album piosenkarki – The Fame^[39].

Lady Gaga wykonująca utwór Telephone na trasie The Monster Ball Tour w Louisville

Podobnego sukcesu doczekała się kontynuacja debiutanckiego albumu, The Fame Monster wydany w 2009 r. Promujący ten krążek singiel Bad Romance, przyczynił się do kolejnego sukcesu, dzięki teledyskowi do tej piosenki, obejrzanemu ponad 400 milionów razy w serwisie YouTube. Kolejnym singlem z płyty stał się Telephone nagrany wspólnie z piosenkarką Beyoncé Knowles który stał się przebojem, plansując się przy tym na trzecim miejscu w amerykańskim notowaniu Billboard Hot 100. Trzeci utwór Alejandro wyróżnia się kontrowersyjnym zdaniem niektórych środowisk teledyskiem. Piosenka dotarła do pierwszej dziesiątki w Stanach Zjednoczonych (miejsce 5), stając się 7 singlem Gagi w top ten. Trasa promująca jej drugą płytę, The Monster Ball Tour, rozpoczęła się oficjalnie 27 listopada 2009 roku a zakończyła 6 maja 2011 roku.Przyniosła zysk w wysokości 227,4 milionów dolarów. Według magazynu Billboard to rekord jeśli chodzi o debiutanckie trasy czołowych artystów, którego nie osiągnął nikt wcześniej.

Wyemitowana przez stację telewizyjną HBO trasa The Monster Ball Tour zdobyła nagrodę Emmy. 10 września odbyła się kolejna edycja gali, na której po raz kolejny wyróżniono tych, którzy przyczynili się do najlepszych produkcji telewizyjnych. The Monster Ball Tour nagrane w Nowym Jorku wygrało w kategorii "Najlepszy montaż zdjęć do programu specjalnego"^[40].

2 października 2010, Lady Gaga wystąpiła gościnnie na jednym z dwóch tribute koncertów The Plastic Ono Band, zorganizowanych 1 i 2 października w Orpheum Theater w Los Angeles, w ramach obchodów 70-tej rocznicy urodzin Johna Lennona^[41]. Lady Gaga wykonała wspólnie z Yoko Ono utwory It's Been Very Hard oraz The Sun Is Down^[41]. Na finał, wszyscy artyści zaproszeni na teń dzień, łącznie z Gagą i Ono, zaśpiewali wspólnie piosenkę Give Peace a Chance^[41].

26 listopada miał miejsce pierwszy koncert Lady Gagi w Polsce, który odbył się na Ergo Arenie w Gdańsku i przyciągnął publiczność liczącą ponad 12 tys. ludzi.

[edytuj] 2011-nadal: Born This Way

Ten artykuł należy dopracować zgodnie z zaleceniami edycyjnymi: poprawić styl – powinien mieć encyklopedyczną formę, poprawić błędy językowe lub stylistyczne (pomoc: powszechne błędy, dla tłumaczy; zalecenia). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się na stronie dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu.

Lady Gaga w programie Good Morning America wykonując piosenkę Hair.

25 czerwca 2010 roku Lady Gaga wystąpiła na 12 balu White Tie and Tiara Ball, organizowanym przez Eltona Johna, gdzie wykonała nową piosenkę You and I, która znajduje się w trzecim albumie, Born This Way. 28 czerwca po raz pierwszy wykonała tę piosenkę podczas swojej trasy koncertowej The Monster Ball Tour w Montrealu.

O północy czasu amerykańskiego z 31 grudnia 2010 na 1 stycznia 2011 Lady Gaga ogłosiła, że 13 lutego 2011 na gali Grammy Awards wykona po raz pierwszy singiel ze swojej nowej płyty Born This Way, która z kolei ukazała się 23 maja 2011^[42].

Wydany 13 lutego 2011 singel Born This Way pobił kolejne rekordy sprzedaży. W ciągu pięciu dni od wydania "Born This Way" zostało sprzedane w sklepach internetowych ponad milion razy^[43]. Singiel zadebiutował na pierwszym miejscu w tysięcznym notowaniu amerykańskiej listy przebojów Billboard Hot 100^[44]. Do lutego 2011 roku w serwisie YouTube oficjalny utwór został wysłuchany ponad 14 milionów 400 tysięcy razy^[45]. Born This Way nie ustępuje nadal z pierwszych miejsc list przebojów w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Nowej Zelandii czy Irlandii, a także utrzymuje się na pierwszym miejscu w ponad 20 krajach w iTunes Store^[43].

Teledysk do singla Born This Way miał oficjalną premierę 24 lutego 2011^[46].

Kolejnym singlem z albumu Born This Way był Judas. Jego publikacja odbyła się 15 kwietnia 2011, a data premiery w Polsce przypadła na 18 kwietnia w radiu Eska^[47]. Teledysk do piosenki wyreżyserowała sama Lady Gaga, a choreografię pomogła jej stworzyć Laurieann Gibson^[48]. Gaga wciela się w rolę Marii Magdaleny. W teledysku gościnnie wystąpił też aktor Norman Reedus, który zagrał tytułowego Judasza. W wywiadzie wyznał, że Lady Gaga jest bardzo wierząca, nawet do tego stopnia, że kazała się modlić wszystkim przed nakręceniem kolejnego ujęcia^[49]. Wkrótce Judas dotarł do list przebojów zajmując pierwsze miejsca na listach przebojów w USA, Francji, Australii, Kanadzie, Finlandii, Grecji, Hiszpanii i Szwecji.

Jednocześnie 6 maja 2011 zakończyła się trasa koncertowa The Monster Ball Tour^[50]. Gaga łącznie dała ponad 200 koncertów dla 2,5 mln fanów, co pozwoliło The Monster Ball Tour znaleźć się na 14 miejscu w klasyfikacji tras wszech czasów. Na pewno wpłynęło to też na ulokowanie jej na pierwszym miejscu najbardziej wpływowych artystów według magazynu Forbes^[51].

9 maja 2011 w radiu 96,6 KISS FM w Stanach Zjednoczonych odbyła się premiera nowej piosenki artystki The Edge of Glory^[52]. Utwór został napisany w całości przez Stefani Germanottę (Lady Gagę). Dzień po premierze nowa piosenka została nowym numerem 1 na liście hitów na iTunes^[53], a także podbiła (mimo iż jeszcze nie wydano teledysku i singla) listy przebojów w Grecji, Szwecji, Finlandii (zajmując 1 miejsce), Kanadzie, Wielkiej Brytanii i Francji (zajmując 2 miejsce) oraz zajmując 3 miejsce na Billboard Hot 100^[54]. Teledysk do utworu miał swoją premierę 16 czerwca.

13 maja 2011 do sprzedaży weszła kolekcjonerska wersja płyty Born This Way^[55] zawierająca oprócz albumu 9 singli, plakat oraz koszulkę. Natomiast zwykła wersja albumu znalazła się w niektórych sklepach w USA już 19 maja 2011^[56], natomiast oficjalna premiera światowa, zgodnie z zapowiedziami nastąpiła 23 maja.

16 maja 2011 nastąpiła premiera utworu Hair^[57], który jest singlem promocyjnym, albumu Born This Way. Tekst opisuje włosy jako metaforę tożsamości osiągając punkt kulminacyjny kiedy Gaga śpiewa: I Am MY Hair^[58].

5 lipca 2011 artystka na swoim Twitterze oświadczyła, że trwają prace nad nową trasą koncertową, która nazywać się ma Born This Way Ball Tour. Lady Gaga zapowiedziała, że ma zamiar odwiedzić nie tyko te kraje co podczas The Monster Ball Tour, lecz również Indie, Amerykę Łacińską oraz Indonezję^[59].

15 sierpnia 2011 r. Lady Gaga zamieściła na twitterze wpisy (kolejno): F*CK, THURS, DAY. Premiera singla You and I była zaplanowana na 18 sierpnia 2011 r., jednakże teledysk wyciekł do Internetu, w związku też z czym ukazał się on jeszcze tego samego dnia (15 sierpnia). O klipie wypowiedziała się: Teledysk opowiada o tym, jak wyruszyłam w pieszą podróż z Nowego Jorku do Nebraski, aby odzyskać mojego chłopaka. Nie mam przy sobie bagażu, moje kostki krwawią, trawa wchodzi mi do butów i mam na sobie bardzo nowojorski, wełniany sweter.. Wystąpiła tam jako GaGaBionic, Yüyi (syrena), Jo Calderone (męskie alter-ego) i w jej naturalnym, kobiecym wcieleniu. Pokazane tam są sceny, gdzie poddana jest eksperymentom (przesłaniem jest ukazanie, jak wiele trzeba przejść w miłości), bądź też gdzie staje na ślubnym kobiercu^[60]. 24 sierpnia 2011 r. Lady Gaga została nominowana do T3 Gadget Awards 2011 - jest to plebiscyt rozdający nagrody za działalność technologiczną. Piosenkarka zasłużyła się tym, że zaprojektowała okulary Polaroid, które odniosły ogromny sukces, i słuchawki Heartbeats^[61]. 25 sierpnia 2011 r. Lady Gaga została umieszczona na liście najpotężniejszych kobiet magazynu Forbes, zajmując 11 miejsce i wyprzedzając takie kobiety jak Beyonce czy Cher Wang^[62].

Lady Gaga podczas trasy The Born This Way Ball Tour śpiewając Fashion Of His Love

5 września 2011 roku Lady Gaga znalazła się na liście najbardziej wpływowych osób przygotowanej przez magazyn Vanity Fair. Piosenkarka zajęła 9 miejsce w rankingu i jest najwyżej uplasowaną na liście kobietą i najmłodszą osobą znajdującą się w zestawieniu^[63]. 5 września 2011 r. Lady Gaga została nominowana do BT Digital Music Awards 2011 w kategorii Best International Artist^[64]. Walczyć o nagrodę będą także Adele, Katy Perry, Rihanna czy Eminem^[65].

9 września 2011 roku najnowszy singiel Lady GaGi - You and I awansował na liście Billboard Hot 100 aż o 10 oczek z 16. miejsca na 6. Od czasu wydania "Just Dance" w 2008 roku, single Gagi sprzedały się już w ponad 35 milionach egzemplarzach w samych Stanach Zjednoczonych. Wynik ogólnoświatowy - ponad 90,000,000 sprzedanych piosenek w takich sklepach internetowych jak iTunes Store czy Amazon^[66]. Lady Gaga została umieszczona też na liście rekordzistów Billboardu, mając 11 singli, które trafiły do pierwszej dziesiątki zestawienia. Pokonała Mariah Carey, Michaela Jacksona, Ushera i Paulę Abdul, co pozwoliło jej uplasować się na 4. miejscu^[67].

10 września 2011 r. Nicola Formichetti otworzył w Nowym Jorku nowy butik. W sklepie wystawionych zostało wiele kreacji, jakie zostały zaprojektowane dla Lady GaGi, między innymi strój z występu na MTV Video Music Awards 2009, stroje użyte w teledysku do singla Judas bądź też biustonosz z karabinami użyty w klipie do Alejandro^[68]. 11 września 2011 r. legendarny Tony Bennett razem z Lady GaGą stworzyli jazzowy utwór "The Lady Is A Tramp", który jest coverem Franka Sinatry. 20 września do sklepów trafi album Tony'ego Bennetta o tytule "Duets II", na którym znajdzie się między innymi duet z Lady GaGą. W rozmowie ze stacją ABC, artysta powiedział, że Lady Gaga, może stać się tak wielka jak Elvis Presley^[69].

1 października 2011 Lady Gaga wystąpiła ze Stingiem w nowojorskim Beacon Theatre, na koncercie z okazji sześćdziesiątych urodzin tego brytyjskiego artysty. W imprezie wzięli udział także m.in. Bruce Springsteen, Stevie Wonder, Billy Joel i Mary J. Blige^[70].

6 listopada 2011 r. Lady Gaga wygrała 4 statuetki MTV EMA 2011 (w kategoriach: najlepsza wokalistka, najlepszy utwór - Born This Way, najlepszy teledysk - Born This Way, najwierniejsi fani).Artystka wykonała na gali utwór ,,Marry the Night".13 listopada 2011 r. w brytyjskiej edycji programu "X Factor" Gaga wykonała piosenkę Marry the Night.Po występie powiedziała , że skończyła projektować scenę na The Born This Way Ball Tour oraz, że będzie ona "większa i lepsza" niż kiedykolwiek! 17 listopada 2011 roku odbył się charytatywny koncert "Children In Need", który jest organizowany przez stację BBC. Lady Gaga otworzyła festiwal wykonując trzy utwory: Marry The Night, Born This Way oraz The Edge of Glory. 20 listopada 2011 r. Gaga z okazji świąt Bożego Narodzenia wydała album "A Very Gaga Holiday" na którym znalazły się akustyczne wersje Yoü and I, The Edge of Glory oraz dwa jazzowe covery White Christmas, Orange Colored Sky.24 listopada 2011 roku na antenie ABC wyemitowano dokumentu "A Very Gaga Thanksgiving". 30 listopada 2011 r. na "The Grammy Nominations Concert" otworzyła koncert wykonując piąty singiel Marry the Night oraz zakończyła galę razem z amerykańskim zespołem country "Sugarland" wykonując utwór You and I.Została nominowana w trzech kategoriach: album roku (Born This Way),najlepszy występ na żywo You and I, oraz najlepszy album wokalny Pop (Born This Way).

1 grudnia 2011 roku miała miejsce premiera teledysku do piosenki Marry the Night trwa on okoł 14 minut i opowiadał o wyrzuceniu Gagi z wytwórni Def Jam.Po 4 dniach klip miał 10 mln odtworzeń.25 grudnia Lady Gaga zrobiła prezent swoim fanom z okazji Świąt Bożego Narodzenia.Wydała utwór "Stuck On Fuckin' You", który został nagrany we wrześniu 2010 roku w tourbusie trasy The Monster Ball Tour w stanie Minnesota. Lady Gaga wystąpiła 31 grudnia 2011 roku na sylwestrowej imprezie "Dick Clark's New Year's Rockin' Eve with Ryan Seacrest 2012", piosenkarka wykonała trzy utwory: premierowo fragment "Heavy Metal Lover", Marry the Night oraz hit Born This Way. Piosenka Born This Way sprzedał się w 2011 roku w 8,2 mln. egzemplarzy.

Lady Gaga opublikowała 7 lutego 2012 roku na swoim Twitterze oficjalny projekt sceny nowego tournee promującego album Born This Way.Trasa ma nosić na The Born This Way Ball Tour.29 lutego 2012 roku Lady Gaga odbył się konsert fundacji "Born This Way". Organizacja będzie kierowana przez samą artystkę oraz przez jej matkę - Cynthie Germanotta. Bilety na nową trasę koncertową w Australii oraz Nowej Zelandii zostały wyprzedane w czasie 4 minut i 16 sekund. Po Australii, Lady Gaga rozpocznie europejską część trasy, następnie zawita do Ameryki Południowej, a początkiem 2013 roku do Ameryki Północnej. Piosenkarka zarobiła w 2011 roku 25 mln. dolarów co pozwoliło zająć jej 4 pozycję na liście najlepiej zarabiających gwiazd jaką stworzył magazyn Billboard.Przed Gagą znajdują się kolejno: 3-Kenny Chesney, 2-U2 i 1-Taylor Swift.

18 marca 2012 roku miał miejsce pierwszy wspólny wywiad Lady Gagi oraz jej matki Cynthi Germanotta przeprowadzony przez Oprah Winfrey. Dziennikarka odwiedziła dom rodziny Germanotta, w którym wychowała się piosenkarka.

Lady Gaga rozpoczęła swoją trasę koncertową The Born This Way Ball Tour 27 kwietnia 2012 roku w Seulu w Korei. Koncert gwiazdy w Dżakarta(Indonezja) został odwołany przez groźby islamskich ekstremistów, którzy grozili zamachami w czsie koncertu. Wyprzedanych biletów na show było ponad 50000. W maju 2012 Gaga wystąpiła w 23 sezonie "The Simpson" w odcinku pt. Lisa Goes Gaga.

8 czerwca 2012 roku Lady Gaga napisała na twitterze: Ekscytujące wiadomości małe potworki! Zaprezentowałam moją nową płytę przed wytwórnią, tytuł albumu ogłoszę we wrześniu! X. Co-manager wokalistki powiedział: Po prostu wariactwo, genialne nagrania. Teraz jest w trasie i jest to trochę trudne, ale zanosi się na świetną płytę. Od 27 czerwca 2012 roku wokalistka wykonuje podczas trasy The Born This Way Ball Tour nową pisenkę pt. Princess Die.

[edytuj] Dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia Lady Gagi.

• 2008: The Fame
• 2009: The Fame Monster (EP)
• 2011: Born This Way

[edytuj] Trasy koncertowe

• The Fame Ball Tour (2009)
• The Monster Ball Tour (2009-2011)
• The Born This Way Ball Tour (2012-2013)

Jako support:

• New Kids on the Block: Live (2008)
• Doll World Domination Tour (2009)

Anulowane:

• Fame Kills: Starring Kanye West and Lady Gaga (anulowane)

[edytuj] Zobacz też

• Lista nagród i nominacji Lady Gagi

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Lady Gagi
• Lady Gaga na MySpace
• Oficjalny polski fanklub z informacjami na temat artystki

p • d • e Lady Gaga Dyskografia • Nagrody i nominacje Albumy studyjne The Fame • Born This Way EP The Cherrytree Sessions • Hitmixes • The Fame Monster Kompilacje The Remix • Born This Way: The Remix Single The Fame "Just Dance" • "Poker Face" • "Eh, Eh (Nothing Else I Can Say)" • "LoveGame" • "Paparazzi" The Fame Monster "Bad Romance" • "Telephone" • "Alejandro" Born This Way "Born This Way" • "Judas" • "The Edge of Glory" • "Yoü and I" • "Marry the Night" Single promocyjne "Beautiful, Dirty, Rich" • "Christmas Tree" • "Dance in the Dark" • "Hair" Gościnnie "Chillin" • "3-Way (The Golden Rule)" • "The Lady Is a Tramp" Pozostałe "Video Phone" Trasy koncertowe The Fame Ball Tour • The Monster Ball Tour • The Born This Way Ball Tour DVD Lady Gaga Presents the Monster Ball Tour: At Madison Square Garden

lez:Леди Гага

The Script
Nobel Peace Prize Concert 2008
Rok założenia	2001
Pochodzenie	Irlandia, Dublin
Gatunek	pop rock, rock alternatywny
Aktywność	1996-2001 (jako Mytown) 2001-nadal (jako The Script)
Wytwórnia płytowa	Sony
Obecni członkowie
Danny O'Donoghue, Mark Sheehan, Glen Power
Strona internetowa

The Script - trio pochodzące z Dublina, które tworzą: Danny O’Donoghue (wokal, klawisze), Mark Sheehan (gitara) i Glen Power (perkusja). Sami o sobie mówią, że ich muzyka jest wielogatunkową mieszanką stylów: hip-hop, pop, R’n’B, rock. Debiutancki singiel We Cry został wydany w kwietniu 2008 roku i zdobył dużą popularność najpierw w Irlandii i Wielkiej Brytanii, a później w innych krajach europejskich. Premiera pierwszego albumu grupy, zatytułowanego po prostu "The Script", odbyła się 11 sierpnia 2008 roku. Na płycie znajduje się 11 piosenek..

[edytuj] Skład zespołu

• Danny O'Donoghue - wokal
• Mark Sheehan - gitara
• Glen Power - perkusja

[edytuj] Dyskografia

[edytuj] Albumy

• 2008 - The Script
• 2010 - Science & Faith

[edytuj] Single

• 2008 - We Cry
• 2008 - The Man Who Can't Be Moved
• 2008 - Breakeven
• 2009 - Before The Worst
• 2010 - For The First Time

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna zespołu
• Strona zespołu - Last.FM

Parov Stelar, właściwie Marcus Füreder (ur. 27 listopada 1974 w Linzu) – austriacki DJ, producent muzyki nu jazz, downtempo, electronic, lounge, posiadający swój zespół (Parov Stelar & Band). Muzyka, którą aktualnie tworzy to w dużym stopniu powrót do lat 20. i 30. XX wieku. Opiera się o jazz, electro i breakbeat. Zadebiutował na rynku komercyjnym w 2005 r. solowym albumem długogrającym – Rough Cuts. Koncertował w Polsce w maju 2007 r. (w warszawskim klubie Melodia), w październiku 2009 r. (klub Bezsenność we Wrocławiu, Rotunda w Krakowie oraz Fabryka Trzciny w Warszawie), a także na warszawskich Ursynaliach (maj 2010). 17 maja 2011 wystąpił na Juwenaliach UEK w Krakowie, a 23 maja 2012 zagrał dla wrocławian w klubie Eter.

[edytuj] Dyskografia

[edytuj] Albumy

• 2001: Shadow Kingdom LP (2x12" Vinyl & CD, Bushido Recordings, jako Plasma)
• 2004: Rough Cuts (CD, Etage Noir Recordings)
• 2005: Seven and Storm (CD, Etage Noir Recordings)
• 2007: Shine (CD, Etage Noir Recordings)
• 2008: Daylight (CD, Rambling Records)
• 2009: Coco (Doppel-CD, Etage Noir Recordings)
• 2009: That Swing (CD, Etage Noir Recordings)
• 2010: The Paris Swing Box
• 2012: The Princess (19 kwietnia) (CD, Etage Noir Recordings)

[edytuj] EP-ki

• 2001: Shadow Kingdom EP (12" Vinyl, Bushido Recordings, jako Plasma)
• 2002: Lo Tech Trash (12" Vinyl, Bushido Recordings, jako Marcus Füreder)
• 2004: KissKiss (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2004: Move On! (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2004: Wanna get (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2004: Primavera (12" Vinyl, Auris Recordings)
• 2005: Music I believe in (12" Vinyl, ~Temp Records, jako Marcus Füreder)
• 2005: A Night In Torino (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2005: Spygame (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2006: Parov Stelar EP (12" Vinyl, Big Sur)
• 2006: Charlston Butterfly (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2007: Jet Set EP (12" Vinyl, Etage Noir Special)
• 2007: Sugar (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2008: The Flame Of Fame (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2008: Libella Swing (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2009: Monster (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2009: Coco EP (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)

[edytuj] Single

• 2000: Synthetica/Stompin' Ground (12" Vinyl, Bushido Recordings, jako Marcus Füreder)
• 2001: Guerrilla (12" Vinyl, Bushido Recordings, jako Marcus Füreder)
• 2004: Get Up On Your Feet (12" Vinyl, Sunshine Enterprises)
• 2005: Faith (Maxi-CD, Etage Noir Recordings)
• 2007: Rock For / Love (12" Vinyl, Etage Noir Recordings)
• 2007: Shine (Maxi-CD, Etage Noir Recordings)

[edytuj] Wideografia

• Seven (Reżyser: Sigrid Reinhardt, pochodzi z albumu Seven and Storm)
• Love (Reżyser: System Jaquelinde, pochodzi z albumu Shine)
• Shine (Reżyser: System Jaquelinde, pochodzi z albumu Shine)
• Matilda (Reżyser: System Jaquelinde)
• Let's roll (Reżyser: Antonin Pevny & Sinisa Vidovic)
• Coco (Reżyser: Antonin Pevny, pochodzi z albumu Coco)

[edytuj] Współpraca

• Kristina Lindberg (Laine)
• Gabriella Hänninen
• Lilja Bloom
• Luke (Music for dreams)

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna
• MySpace Artysty