Ten artykuł dotyczy części składowej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Zobacz też: Królestwo Anglii – historyczne samodzielne państwo.

England Anglia
Flaga Anglii Herb Anglii
Dewiza: (fr.) Dieu et mon droit (Bóg i moje prawo)
Hymn: Brak (jako część składowa Zjednoczonego Królestwa)
Język urzędowy	angielski
Stolica	Londyn
Ustrój polityczny	monarchia parlamentarna
Typ państwa	część Wielkiej Brytanii
Głowa państwa	Królowa Elżbieta II
Powierzchnia  • całkowita	130 395 km²
Liczba ludności (2008)  • całkowita   • gęstość zaludnienia	51 446 200[1]▲ 394,5 osób/km²
PKB (PPP) (2006)  • całkowite   • na osobę	1900 mld USD▲ 38 000 USD▲
Jednostka monetarna	Funt szterling (GBP, £)
Religia dominująca	anglikanizm
Strefa czasowa	UTC , czas letni: UTC+1
Kod telefoniczny	+44
Hasło Anglia w Wikisłowniku

Anglia (ang. England, język staroangielski Englaland) – w przeszłości samodzielne królestwo, obecnie największa i najludniejsza część składowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Anglię zamieszkuje 83% całkowitej populacji państwa. Region zajmuje dwie trzecie wyspy Wielkiej Brytanii i posiada granice lądowe z Walią na zachodzie i Szkocją na północy. Wyspa oblewana jest przez Morze Północne, Morze Irlandzkie, Ocean Atlantycki i Kanał La Manche. Stolicą Anglii jest miasto Londyn.

[edytuj] Położenie

Anglia obejmuje południowo-wschodnią część wyspy Wielkiej Brytanii. Od północy graniczy ze Szkocją, a od zachodu z Walią. Od kontynentalnej części Europy oddzielona jest Kanałem La Manche (English Channel) i Morzem Północnym.

[edytuj] Ustrój

Anglia, w odróżnieniu od innych krajów Wielkiej Brytanii, nie posiada własnego parlamentu i pozostaje pod jurysdykcją parlamentu brytyjskiego. W ten sposób deputowani pochodzący spoza Anglii mogą mieć wpływ na wewnętrzne sprawy tego kraju. Anglia dzieli się na 9 jednostek administracyjnych (regionów). Poza Londynem, który posiada wybieralnego burmistrza (Mayor) i zgromadzenie (London Assembly), regiony nie posiadają władz wybieranych w wyborach bezpośrednich.

[edytuj] System prawny

System prawny Anglii dzieli się na prawo ustawowe (statutory law) i prawo precedensowe (case albo common law). Pierwsze składa się z szeregu różnych aktów prawa stanowionego, w szczególności ustaw (statutes). Jednak co istotne w Anglii nie ma konstytucji w sensie formalnym, tzn. nie istnieje szczególny akt prawny o randze ponadustawowej, co jest typowe dla krajów Europy kontynentalnej i USA. Z kolei angielskie prawo common law jest tworzone na podstawie rozstrzygnięć uprzednio przyjętych we wcześniej wydanych wyrokach sądowych, które noszą miano precedensów^[2].

[edytuj] Historia

 Osobny artykuł: Historia Anglii.

[edytuj] Religia

Wyznania zadeklarowane przez mieszkańców Anglii podczas spisu powszechnego 2001^[3]:

• chrześcijaństwo – 35 251 244 (71,7%)
• ateizm – 7 171 332 (14,6%)
• islam – 1 524 887 (3,1%)
• hinduizm – 546 982 (1,1%)
• sikhizm – 327 343 (0,7%)
• judaizm – 257 671 (0,5%)
• buddyzm – 139 046 (0,3%)
• pozostałe – 143 811 (0,3%)
• brak odpowiedzi – 3 776 515 (7,7%)
• łącznie – 49 138 831

Chrześcijańskim patronem Anglii jest święty Jerzy, którego symbol – krzyż świętego Jerzego – widnieje na angielskiej fladze.

[edytuj] Podział administracyjny

 Osobny artykuł: Podział administracyjny Anglii.

Najwyższą jednostką samorządu terytorialnego Anglii są regiony, których jest dziewięć.

Niższe stopnie administracji tworzą bardzo skomplikowany system, którego elementami są hrabstwa niemetropolitalne (shire counties), hrabstwa metropolitalne (metropolitan counties), jednolite jednostki administracyjne (unitary authorities), dystrykty (districts), dzielnice i gminy (civil parishes).

 Osobny artykuł: hrabstwa Anglii.

Historycznie Anglia dzieli się na 39 hrabstw. Chociaż ten podział administracyjny istniejący od średniowiecza został w połowie XX wieku zmieniony, to nadal istnieje w świadomości ludności i w życiu codziennym.

Dodatkowo funkcjonuje podział na 47 hrabstw ceremonialnych, niemających znaczenia administracyjnego lecz głównie geograficzne. W skład każdego hrabstwa ceremonialnego wchodzi hrabstwo metropolitalne lub niemetropolitalne o tej samej nazwie, samodzielnie bądź wraz z okolicznymi jednolitymi jednostkami administracyjnymi, rzadziej (w przypadku, gdy hrabstwo administracyjne zostało całkowicie zastąpione takimi jednostkami) w jego skład wchodzą wyłącznie jednolite jednostki administracyjne. Hrabstwem ceremonialnym jest również jeden z regionów – Wielki Londyn.

[edytuj] Największe miasta

Lista największych miast Anglii oraz dystryktów metropolitalnych, które mają powyżej 200 tys. mieszkańców:

	miasto	liczba mieszkańców (2001)	Największe miasta Anglii Londyn Liverpool
1	Londyn	7 172 000
2	Birmingham	977 000
3	Sheffield	513 000
4	Bradford	468 000
5	Liverpool	439 000
6	Leeds	429 000
7	Manchester	393 000
8	Bristol	381 000
9	Wakefield	315 000
10	Wirral	312 000
11	Dudley	305 000
12	Wigan	301 000
13	Coventry	301 000
14	Doncaster	287 000
15	Stockport	285 000
16	Sefton	283 000
17	Sandwell	283 000
18	Sunderland	281 000
19	Leicester	279 000
20	Nottingham	266 000
21	Bolton	261 000
22	Newcastle upon Tyne	260 000
23	Walsall	253 000
24	Rotherham	248 000
25	Kingston upon Hull	244 000
26	Stoke-on-Trent	241 000
27	Plymouth	240 000
28	Wolverhampton	236 000
29	Derby	222 000
30	Barnsley	218 000
31	Southampton	217 000
32	Oldham	217 000
33	Salford	216 000
34	Tameside	213 000
35	Trafford	210 000
36	Milton Keynes	210 000
37	Rochdale	205 000
38	Solihull	200 000

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

  Wikimedia Commons ma galerię ilustracji związaną z tematem:
Anglia

Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów
o Anglii

• BBC - Historia (ang.)
• Kamienna Anglia (ang.)
• Wyspy brytyjskie (ang.)
• Przewodnik po Anglii (ang.)
• Przewodnik World66 (ang.)
• Galeria zdjęć różnych autorów (ang.)

p • d • e Podział Wielkiej Brytanii  Anglia •  Szkocja •  Walia • Irlandia Północna

vep:Anglii

Mikko Hirvonen
Mikko Hirvonen na konferencji prasowej podczas Rajdu Argentyny w 2006 roku.
Imię, nazwisko	Mikko Hirvonen
Kraj	Finlandia
Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1980 Kannonkoski
Sezon 2012
Seria	Rajdowe Mistrzostwa Świata
Zespół	Citroën Total World Rally Team
Samochód	Citroën DS3 WRC
Nr startowy	2
Pilot	Jarmo Lehtinen
Sukcesy
2008 – Rajdowe Mistrzostwa Świata (wicemistrz) 2009 – Rajdowe Mistrzostwa Świata (wicemistrz) 2011 – Rajdowe Mistrzostwa Świata (wicemistrz)
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Serwis WWW

Mikko Hirvonen (ur. 31 lipca 1980 w Kannonkoski) – fiński kierowca rajdowy. W sezonie 2012 jest członkiem zespołu Citroën Total World Rally Team i startuje w Rajdowych Mistrzostwach Świata samochodem Citroën DS3 WRC. Jego pilotem jest rodak Jarmo Lehtinen.

Swoją karierę rajdową Hirvonen rozpoczął w 1998 roku za kierownicą Opla Kadetta GSi. W 2002 roku zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata jadąc samochodem Renault Clio S1600. W debiucie zajął 21. miejsce w Rajdzie Finlandii. W 2003 roku został członkiem fabrycznego zespołu Forda, a w 2004 roku jeździł w Mistrzostwach Świata w zespole 555 Subaru World Rally Team samochodem Subaru Impreza WRC. W 2006 roku ponownie stał się fabrycznym kierowcą Forda. W tym samym roku odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w karierze - zwyciężył wówczas w Rajdzie Australii. W latach 2006-2007 zajmował 3. pozycję w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata. Z kolei w latach 2008, 2009 i 2011 wywalczył wicemistrzostwo świata przegrywając jedynie z Francuzem Sébastienem Loebem.

[edytuj] Kariera

[edytuj] Początki

Pierwszą styczność z samochodem Hirvonen miał już w wieku 5 lat, gdy ojciec Juhani uczył go jeździć sadzając na swoich kolanach. Później młody Mikko rozpoczął jazdy autem ojca na zamarzniętym jeziorze, znajdującym się niedaleko domu Hirvonenów. Kariera rajdowa Mikko Hirvonena rozpoczęła się w 1998 roku. Zakupił on wówczas Opla Kadetta z 2-litrowym silnikiem. Pilotowany przez kuzyna wystartował w Rajdzie Laihia. Pomimo dwukrotnego opuszczenia trasy, kary czasowej oraz problemów z przełożeniami 18-letni wówczas Hirvonen ukończył rajd^[1][2].

Przez kolejne dwa lata Hirvonen był pilotowany przez siostrę. W 2000 roku wystartował w serii juniorskich rajdowych mistrzostw Finlandii. Startował wówczas w grupie N samochodem Opel Astra GSi 16V i na koniec mistrzostw zajął 7. pozycję na 20 startujących. W 2001 roku pilotem Hirvonena została Sirpa Jokinen, żona innego fińskiego pilota rajdowego, Kariego Jokinena. Załoga wystartowała w pełnym cyklu mistrzostw Finlandii w grupie N. Do ostatniego rajdu Hirvonen był liderem klasyfikacji, jednak rozbił w nim swój samochód i ostatecznie wywalczył wicemistrzostwo kraju. Pod koniec roku wystartował Nissanem Sunny GTi w swoim pierwszym zagranicznym rajdzie, włoskim Prealpi Trevigiane Asfaltto, w którym zajął 7. miejsce^[1][2].

[edytuj] 2002-2005

W 2002 roku Hirvonen nawiązał współpracę z Timo Jouhkim, rajdowym menedżerem fińskim, współpracującym z takimi kierowcami jak Juha Kankkunen, Tommi Mäkinen, Toni Gardemeister, czy później Jari-Matti Latvala^[3]. Przez cały rok 2002 zawodnik wystąpił w ponad 20 rajdach, w tym także w pełnym cyklu mistrzostw Finlandii, będąc pilotowanym przez Miikę Anttilę. Startując samochodem Volkswagen Golf IV KitCar wywalczył mistrzostwo kraju w grupie F2. Hirvonen brał także udział w Pucharze Subaru we Włoszech^[1][2]. W sierpniu tamtego roku jadąc Renaultem Clio S1600 zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata. W debiucie zajął 21. miejsce^[4]. W tym samym roku wystąpił także we dwóch innych rajdach WRC – Rajdzie San Remo i Rajdzie Wielkiej Brytanii. Rajdu San Remo nie ukończył z powodu spóźnienia^[5]. Natomiast w Rajdzie Wielkiej Brytanii po raz pierwszy pojechał samochodem klasy WRC, ale nie ukończył go z powodu kłopotów z mechaniką^[6].

Mikko Hirvonen w Subaru Imprezie WRC w 2004 roku podczas Rajdu Cypru.

Na początku 2003 roku Hirvonen podpisał kontrakt z fabryczną ekipą Forda i stał się trzecim kierowcą zespołu obok Estończyka Markko Märtina i Belga François Duvala^[1]. Pilotem Hirvonena został Jarmo Lehtinen, który jechał już z kierowcą w Rajdzie Wielkiej Brytanii w 2002 roku. Debiut w zespole Forda nie był dla Hirvonena udany, gdyż w Rajdzie Monte Carlo jechał do 9. odcinka specjalnego, na którym uległ wypadkowi i zakończył udział w rajdzie^[7]. Fin wystartował we wszystkich 14 rajdach Mistrzostw Świata, jednak albo nie kończył ich (tak jak: Rajdu Turcji, Rajdu Grecji, Rajdu Finlandii, Rajdu San Remo i Rajdu Wielkiej Brytanii), albo zajmował niepunktowane pozycje. Wyjątek stanowił Rajd Cypru, w którym Hirvonen zajął 6. miejsce, najwyższe w dotychczasowej karierze, dzięki czemu zdobył pierwsze 3 punkty w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata w karierze^[8].

Mikko Hirvonen w prywatnym Fordzie Focusie WRC podczas Rajdu Grecji w 2005 roku.

Pod koniec 2003 roku Hirvonen zmienił zespół i 15 grudnia wraz z pilotem Lehtinenem podpisał kontrakt z fabryczną ekipą Subaru, 555 Subaru World Rally Team. W sezonie 2004 miał zastąpić rodaka Tommiego Mäkinena kończącego karierę i stał się drugim kierowcą zespołu obok Norwega Pettera Solberga^[9]. Swój debiut w Subaru zaliczył w styczniu 2004 roku w Rajdzie Monte Carlo. Jednak, podobnie jak rok wcześniej, nie ukończył go na 9. odcinku specjalnym z powodu wypadku i uszkodzeń auta^[10]. Kończąc Rajd Meksyku na 5. pozycji zdobył swoje pierwsze punkty jako kierowca Subaru^[1]. Natomiast w Rajdzie Argentyny był 4. za Carlosem Sainzem, Sébastienem Loebem i François Duvalem, osiągając swój najlepszy wynik w sezonie, jak i w karierze^[11]. W sezonie 2004 powtórzył go jeszcze w ostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Australii. Ogółem w sezonie wystartował w 16 rajdach, w których zdobył 29 punktów i zajął 7. pozycję. Zespół Subaru nie przedłużył z nim jednak kontraktu na sezon 2005^[1].

W sezonie 2005 Hirvonen wystąpił łącznie w 6 rajdach Mistrzostw Świata. W trzech pierwszych z nich: Rajdzie Szwecji (nie ukończył z powodu awarii układu elektrycznego), Rajdzie Sardynii (wypadek) i Rajdzie Grecji (5. miejsce) startował prywatnym Fordem Focusem WRC. W Rajdzie Finlandii, w którym zajął 5. pozycję, pojechał Focusem z fabrycznego teamu BP Ford World Rally Team, a w Rajdzie Japonii (nie ukończył go z powodu wypadku) – fabryczną Škodą Fabią WRC. Natomiast w swoim szóstym i ostatnim starcie sezonu – Rajdzie Katalonii – ponownie wystartował prywatnym Focusem WRC i zajął 3. pozycję. Stał się pierwszym od 2001 roku kierowcą w Mistrzostwach Świata, który jadąc prywatnym samochodem był liderem rajdu. Sezon zakończył z 14 zdobytymi punktami i 10. pozycją w klasyfikacji generalnej MŚ^[1].

[edytuj] 2006-2007

Hirvonen w Fordzie Focusie WRC w Rajdzie Japonii w 2006 roku.

Dobry wynik osiągnięty w Rajdzie Katalonii w 2005 roku spowodował zainteresowanie Hirvonenem przez zespół BP Ford World Rally Team. Ostatecznie jeszcze w listopadzie tamtego roku Fin podpisał trzyletni kontrakt wracając tym samym do fabrycznego zespołu Forda. Został drugim kierowcą Forda obok rodaka Marcusa Grönholma, a zawodnicy otrzymali nowy model Forda Focusa WRC^[12]. Pierwsze cztery rajdy Mistrzostw Świata 2006 nie były dla Hirvonena udane, gdyż zdobył w nich jedynie 2 punkty za zajęcie 7. miejsca w styczniowym Rajdzie Monte Carlo. Sytuacja zmieniła się po Rajdzie Korsyki, w którym Hirvonen był czwarty. W Rajdzie Sardynii zajął 2. pozycję za Sébastienem Loebem, a w Rajdzie Grecji - 3. Od sierpniowego Rajdu Finlandii do listopadowego Rajdu Nowej Zelandii sześciokrotnie z rzędu stawał na podium. W Rajdzie Finlandii, Rajdzie Japonii i Rajdzie Cypru był trzeci, a w Rajdzie Turcji i Rajdzie Nowej Zelandii - drugi. Największy sukces w sezonie odniósł jednak w Rajdzie Australii, który wygrał plasując się przed Norwegiem Petterem Solbergiem oraz Austriakiem Manfredem Stohlem. W klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata zajął 3. pozycję za Grönholmem i Loebem. Wraz z tym pierwszym przyczynił się do wywalczenia przez zespół Forda tytułu fabrycznego mistrza świata^[1].

Sezon 2007 Hirvonen rozpoczął od zajęcia 5. miejsca w 75. Rajdzie Monte Carlo, a także 3. miejsca w Rajdzie Szwecji. Natomiast w lutowym Rajdzie Norwegii prowadził od pierwszego do ostatniego odcinka specjalnego odnosząc tym samym swoje drugie zwycięstwo w karierze i stając na podium przed Marcusem Grönholmem oraz Norwegiem Henningiem Solbergiem^[13]. W sezonie 2007 trzykrotne zajmował 3. miejsca: w Rajdzie Argentyny, Niemiec oraz Nowej Zelandii, a także dwukrotnie był drugi: w Rajdzie Sardynii i Finlandii. Z kolei zarówno w Rajdzie Japonii, jak i ostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Wielkiej Brytanii stawał na najwyższym stopniu podium. Podobnie jak w 2006 roku, zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej za Grönholmem i Loebem oraz wspomógł Forda w wywalczeniu mistrzowskiego tytułu w klasyfikacji zespołów fabrycznych^[1].

[edytuj] 2008-2009

Mikko Hirvonen podczas Rajdu Monte Carlo 2008.

17 grudnia 2007 roku Hirvonen został oficjalnie ogłoszony pierwszym kierowcą teamu BP Ford Abu Dhabi World Rally Team na sezon 2008, po tym jak karierę sportową zakończył jego rodak Marcus Grönholm. Z kolei drugim kierowcą zespołu Forda obok Hirvonena został mianowany inny Fin, Jari-Matti Latvala^[14]. Sezon 2008 Hirvonen rozpoczął od zajęcia 2. miejsca w Rajdzie Monte Carlo za mistrzem świata Sébastienem Loebem, co było głównym celem postawionym przez samego kierowcę oraz zespół Forda^[15][16]. Przed rozpoczęciem Rajdu Szwecji Hirvonen był uważany za głównego faworyta do zwycięstwa^[17], jednak ostatecznie ukończył tę imprezę na 2. pozycji za Latvalą^[18]. W Rajdzie Meksyku z powodu przebicia opony zajął 4. pozycję, a w Rajdzie Argentyny był piąty, dzięki skorzystaniu z systemu SupeRally, po tym jak będąc liderem nie ukończył pierwszego dnia rajdu^[19]. Z kolei w pierwszym w historii Mistrzostw Świata, Rajdzie Jordanii zajął 1. pozycję przed Hiszpanem Danielem Sordo i Australijczykiem Chrisem Atkinsonem^[20].

Po Rajdzie Jordanii Hirvonen był drugi w Rajdzie Sardynii i trzeci w Rajdzie Grecji. Z kolei w Rajdzie Turcji Fin zwyciężył po raz drugi w sezonie będąc w klasyfikacji generalnej przed Latvalą i Loebem^[21]. Przed Rajdem Finlandii Hirvonen, podobnie jak przed Rajdem Szwecji, ponownie był stawiany w roli głównego faworyta do zwycięstwa^[22]. Główny rywal Fina do tytułu mistrza świata, Sébastien Loeb w całym rajdzie wygrał 15 odcinków specjalnych i utrzymał przewagę zdobytą w pierwszym dniu rajdu. Ostatecznie goniący go Hirvonen nie zdołał odrobić straty i zakończył rajd na 2. miejscu 9 sekund za Loebem^[23]. W Rajdzie Nowej Zelandii Fin prowadził do 16 odcinka specjalnego, jednak na 17 (przedostatnim) przebił oponę i spadł na 3. miejsce. Rajd ostatecznie wygrał Loeb, a drugie miejsce zajął inny kierowca Citroëna, Daniel Sordo^[24].

Mikko Hirvonen podczas Rajdu Niemiec w 2008 roku.

W Rajdzie Katalonii Hirvonen był trzeci, a w Rajdzie Korsyki zajął 2. pozycję. Zwyciężył za to w Rajdzie Japonii, jednak Loeb dzięki zajęciu 3. miejsca wywalczył tytuł mistrza świata. Przed Rajdem Wielkiej Brytanii Hirvonen był już wicemistrzem świata, jednak walczył z ekipą Forda o fabryczne mistrzostwo globu z zespołem Citroëna. Na 5. odcinku specjalnym Fin dachował, przez co spadł na 44. pozycję^[25]. W drugim dniu rajdu odrobił jednak straty i ostatecznie zajął 8. pozycję, jednak zespół Forda nie zdołał sięgnąć po tytuł mistrzowski i ostatecznie zajął 2. pozycję w klasyfikacji. Hirvonen wraz z pilotem Lehtinenem stali się pierwszą załogą w historii Mistrzostw Świata, która zdobywała punkty we wszystkich rajdach sezonu^[26].

Sezon 2009 Hirvonen rozpoczął od zajęcia 3. miejsca w Rajdzie Irlandii za dwoma kierowcami Citroëna, Loebem i Sordo. Następnie trzykrotnie z rzędu zajmował 2. pozycję: w Rajdzie Norwegii, Rajdzie Cypru i Rajdzie Portugalii. Dzięki 2. miejscu w portugalskim rajdzie ustanowił nową passę 22 kolejnych rajdów Mistrzostw Świata, w których zdobywał punkty. Poprzedni rekord należał do rodaka Hirvonena, Marcusa Grönholma^[27]. Passa ta zakończyła się podczas Rajdu Argentyny. Po 14 odcinkach specjalnych Hirvonen był drugi za Loebem, jednak następnie zrezygnował z dalszej jazdy z powodu awarii silnika ^[28]. Z powodu nieukończenia rajdu, Loeb uzyskał 20-punktową przewagę w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata.

Mikko Hirvonen na odcinku specjalnym Rajdu Katalonii w 2008 roku.

W Rajdzie Sardynii od startu do mety prowadził partner Hirvonena z zespołu Forda, Jari-Matti Latvala. Hirvonen zajął 2 nim 2. miejsce i odrobił punkty do Loeba, który z powodu przebicia opony zajął 4. miejsce w Rajdzie kończąc tym samym serię 5 kolejnych zwycięstw w Mistrzostwach Świata^[29]. Z kolei w Rajdzie Grecji Hirvonen odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w sezonie, natomiast Loeb nie ukończył rajdu z powodu wypadku. Tym samym strata Fina do Francuza w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata zmalała do 7 punktów^[30]. Także w czerwcowym Rajdzie Polski Loeb wypadł z trasy, jednak dzięki systemowi SupeRally zajął w nim ostatecznie 7. miejsce. Z kolei Hirvonen zwyciężył w rajdzie stając na podium przed Danielem Sordo i Henningiem Solbergiem i objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata^[31]. Z kolei w Rajdzie Finlandii Hirvonen prowadził od drugiego do ostatniego odcinka specjalnego i po raz pierwszy w karierze zwyciężył w tej imprezie rajdowej^[32]. W Rajdzie Australii zwyciężył Loeb, a Hirvonen był drugi. Jednak po rajdzie wykryto nieprawidłowości w samochodach Citroëna i kierowców tego zespołu ukarano minutową karą. Loeba przesunięto tym samym na 2. pozycję i Hirvonen zwyciężył po raz czwarty z rzędu^[33]. Rajd Katalonii wygrał Francuz, a Hirvonen był trzeci. O tytule mistrza świata miał więc zadecydować ostatni rajd sezonu, Rajd Wielkiej Brytanii. Od startu do mety prowadził Loeb i to on został mistrzem świata, a Hirvonen w klasyfikacji generalnej rajdu zajął 2. pozycję. Dzięki temu wywalczył swoje drugie w karierze wicemistrzostwo świata (do Loeba stracił jeden punkt)^[34].

[edytuj] 2010-2011

Sezon 2010 Hirvonen rozpoczął od zwycięstwa w Rajdzie Szwecji wygrywając ten rajd po raz pierwszy w swojej karierze^[35]. W Rajdzie Meksyku był czwarty, a na skutek wypadku i awarii zawieszenia ukończył Rajd Jordanii na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej^[36]. W Rajdzie Turcji Hirvonen stanął na podium zajmując 3. miejsce, a w kolejnych dwóch rajdach 2010, Rajdzie Nowej Zelandii i Rajdzie Portugalii był czwarty. Do końca sezonu ani razu nie stanął na podium i ostatecznie zajął 6. pozycję w Mistrzostwach Świata.

Sezon 2011 rozpoczął od drugiego zwycięstwa w Rajdzie Szwecji. We wszystkich kolejnych rajdach zawsze kończył w pierwszej czwórce, dodatkowo odnosząc jeszcze zwycięstwo w Rajdzie Australii, co sprawiło, że cały czas liczył się w walce o tytuł mistrzowski i przed ostatnią rundą sezonu - Rajdem Wielkiej Brytanii - tylko on i Sébastien Loeb pozostali w walce o mistrza świata. Hirvonen jednak nie ukończył tego rajdu, podczas siódmego odcinka specjalnego uderzył przodem samochodu o pieniek drzewa, w efekcie czego uszkodzona została chłodnica a następnie silnik. Uszkodzenia okazały się niemożliwe do naprawienia i Mikko nie mógł wystartować w kolejnym dniu korzystając z systemu SupeRally. Oznaczało to jednocześnie że mistrzem świata ponownie został Loeb^[37].

16 listopada 2011, trzy dni po zakończeniu Rajdu Wielkiej Brytanii, zespół Citroën Total World Rally Team ogłosił, że rozwiązał obowiązujący jeszcze przez rok kontrakt z Sébastienem Ogierem, a na jego miejsce zatrudnił Mikko Hirvonena^[38].

[edytuj] Życie prywatne

Hirvonen mieszka wraz z rodziną w mieście Jyväskylä. Prywatnie jest mężem Karoliiny z domu Kauppinen. Ma z nią dwóch synów: Roopego (ur. 2005) oraz Kaspera (ur. 2007)^[39]. Ojciec Mikko, Juhani Hirvonen, także był kierowcą rajdowym i startował na rodzimych trasach w latach 70. i 80.^[40]. Ojciec Hirvonena jest także autorytetem Mikko, na którym zawodnik się wzoruje. Z kolei wśród rajdowców idolami Mikko są byli fińscy mistrzowie świata Markku Alén i Tommi Mäkinen^[41]. Hirvonen z wykształcenia jest mechanikiem samochodowym i w zawodzie tym pracował przez 3 lata, zanim został kierowcą rajdowym^[42].

[edytuj] Zwycięstwa w Mistrzostwach Świata

Hirvonen podczas Rajdu Australii 2006, pierwszego wygranego Rajdu MŚ w karierze.

Stan na 1 kwietnia 2012.

Nr	Rajd	Sezon	Pilot	Samochód
1	Rajd Australii	2006	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 06
2	Rajd Norwegii	2007	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 06
3	Rajd Japonii	2007	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 07
4	Rajd Wielkiej Brytanii	2007	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 07
5	Rajd Jordanii	2008	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 07
6	Rajd Turcji	2008	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 08
7	Rajd Japonii	2008	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 08
8	Rajd Grecji	2009	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 09
9	Rajd Polski	2009	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 09
10	Rajd Finlandii	2009	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 09
11	Rajd Australii	2009	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 09
12	Rajd Szwecji	2010	Jarmo Lehtinen	Ford Focus RS WRC 09
13	Rajd Szwecji	2011	Jarmo Lehtinen	Ford Fiesta RS WRC
14	Rajd Australii	2011	Jarmo Lehtinen	Ford Fiesta RS WRC

[edytuj] Starty w rajdach WRC

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Mikko Hirvonena (ang.). mikkohirvonen.com. [dostęp 2011-09-25].
• Strona Mikko Hirvonena w serwisie rallybase.nl (ang.). rallybase.nl. [dostęp 2011-09-25].
• Strona Mikko Hirvonena w serwisie Rallye-Info.com (ang.). rallye-info.com. [dostęp 2011-09-25].
• Strona Mikko Hirvonena w serwisie eWRC-reults.com (ang.). ewrc-results.com. [dostęp 2011-09-25].