Piers Morgan in 2011

Piers Stefan Pughe-Morgan, geboren als Piers Stefan O'Meara maar beter bekend onder de naam Piers Morgan (Guildford, 30 maart 1965), is een Brits journalist, televisiepresentator en schrijver. Hij heeft voor verschillende kranten gewerkt, waaronder News of the World en Daily Mirror. Morgan geniet onder andere bekendheid door zijn verschijning als jurylid bij Britain's Got Talent en America's Got Talent en als winnaar van The Celebrity Apprentice. Sinds 17 januari 2011 is hij de presentator van Piers Morgan Tonight, de opvolger van Larry King Live op CNN.

[bewerken] Schrijver

Morgan is ook auteur van acht boeken:

• Morgan, Piers. Secret Lives, Blake, 1991 ISBN 0-905846-95-8.
• Morgan, Piers. Private Lives of the Stars, Angus and Robertson, 1991 ISBN 0-207-16941-1.
• Morgan, Piers. To Dream a Dream: Amazing Life of Phillip Schofield, Blake, 1992 ISBN 1-85782-006-1.
• Morgan, Piers. "Take That": Our Story, Boxtree, 1993 ISBN 1-85283-839-6.
• Morgan, Piers. "Take That": On the Road, Boxtree, 1994 ISBN 1-85283-396-3.
• Morgan, Piers. Va Va Voom!: A Year with Arsenal 2003-04, Methuen, 2004 ISBN 0-413-77451-1.
• Morgan, Piers. The Insider: The Private Diaries of a Scandalous Decade, Ebury Press, 2005 ISBN ISBN 0-09-190849-3.
• Morgan, Piers. Don't You Know Who I am?, 2007
• Morgan, Piers. God Bless America: Misadventures of a Big mouth Brit, Ebury Press, 2009 ISBN 978-0-09-191393-9.

Ted Nugent

Ted Nugent (Redford (Michigan), 13 december 1948) is een Amerikaanse gitarist en zanger. Zijn muziek valt binnen de genres hardrock en heavy metal. Van 1964 tot 1975 was hij de gitarist van The Amboy Dukes. Van 1989 tot 1994 zat hij in de supergroep Damn Yankees. Naast zijn muziek zet hij zich in voor vrij wapenbezit, de jacht en natuurbescherming.

Nugent heeft gastoptredens gedaan in verschillende televisieseries zoals Miami Vice, The Simpsons en That '70s Show. Ook speelde hij de hoofdrol in verschillende realitysoaps.

[bewerken] Discografie

[bewerken] Studioalbums

• Ted Nugent - 1975
• Free-for-All - 1976
• Cat Scratch Fever - 1977
• Weekend Warriors - 1978
• State of Shock - 1979
• Scream Dream - 1980
• Nugent - 1982
• Penetrator - 1984
• Little Miss Dangerous - 1986
• If You Can't Lick 'Em...Lick 'Em - 1988
• Spirit of the Wild - 1995
• Craveman - 2002
• Love Grenade - 2007

[bewerken] Live-albums

• Double Lve Gonzo - 1978
• Intensities in 10 Cities - 1981
• Live at Hammersmith - 1997
• Full Bluntal Nugity - 2001
• Extended Versions - 2005
• Sweden Rocks - 2006

[bewerken] Compilatie-albums

• Great Gonzos!: The Best of Ted Nugent - 1981
• Out of Control - 1993
• The Ultimate Ted Nugent - 2002

[bewerken] De belangrijkste singles

• Hey Baby - 1975
• Dog Eat Dog - 1976
• Cat Scratch Fever- 1977
• Home Bound — 1977
• Yank Me, Crank Me - 1978
• Need You Bad - 1978
• Wango Tango - 1980
• Jailbait - 1981
• Land of a Thousand Dances - 1981
• The Flying Lip Lock - 1981
• Little Miss Dangerous - 1986

Wikimedia Commons heeft meer mediabestanden die bij dit onderwerp horen in de categorie [/index.php/Commons:Category:Ted_Nugent?uselang=nl#mw-subcategories Ted Nugent].

Zie Michael Jackson (doorverwijspagina) voor andere betekenissen van Michael Jackson.

Michael Jackson
Michael Jackson in 1988
Achtergrondinformatie
Volledige naam	Michael Joseph Jackson
Bijnaam	King of Pop, (Wacko) Jacko, King of Pop, Rock and Soul; Mike, MJ, Michael Joe Jackson
Geboren	29 augustus 1958
Overleden	25 juni 2009
Land	Verenigde Staten
Jaren actief	1968—2009
Genre(s)	R&b, Rock, Soul, Dance, Pop
Label(s)	Motown, Epic
IMDb-profiel
Actief geweest in The Jackson 5 / The Jacksons
Functie(s)	Zanger, songwriter, danser
Jaren actief in formatie	1963–1984
Portaal    Muziek

Michael Joseph Jackson (Gary (Indiana), 29 augustus 1958 – Los Angeles (Californië), 25 juni 2009), bekend als The King of Pop, was een Amerikaans zanger, danser en componist. Hij geldt als een van de succesvolste artiesten van de 20e eeuw. Jackson onderscheidde zich door zijn herkenbare stem en zijn typische dansbewegingen.

Jackson stond al op zeer jeugdige leeftijd als lid van The Jackson 5 op het podium en startte als tiener een solocarrière. In het begin van de jaren 80 was hij internationaal één van de grootste popsterren. Hij bereikte zijn grootste succes met het album Thriller, dat met 110 miljoen verkochte exemplaren geldt als het bestverkochte album aller tijden. Jackson heeft wereldwijd tussen 300 en 750 miljoen albums en singles verkocht.^[1]

Jackson versterkte zijn muziek en imago met opvallende videoclips, waarin zijn ritmische dansstijl duidelijk tot uitdrukking komt. Een van de bekendste videoclips, die van Thriller, duurt maar liefst 14 minuten. De clip voor zijn hitsingle 'Scream', een duet met zijn zus Janet Jackson, kostte zeven miljoen dollar.^[2] Deze clip houdt sinds 1995 het record voor duurste muziekvideo. Die video, geregisseerd door Mark Romanek, kreeg een MTV Video Music Award in de categorie dance en een Grammy Award voor beste korte video. Karakteristiek voor de muziek van Michael Jackson is zijn stem en de in bijna alle nummers aanwezige sterke baslijn.

Naarmate de ster van Jackson rees, begon zijn populariteit echter te dalen. Mede als gevolg daarvan verschoof de aandacht in de media van zijn muziek naar het nogal excentrieke karakter van Jackson en zijn privéleven. Hij werd dikwijls afgeschilderd als iemand die totaal afgezonderd leefde van de 'grotemensenwereld' en zijn tijd liever met kinderen en dieren doorbracht (het Peter Pan-syndroom). Om die redenen werd Jackson in de media vaak Wacko Jacko genoemd, een naam die hij verafschuwde. Jackson overleed op donderdag 25 juni 2009, nadat hij rond het middaguur in zijn woning in Los Angeles door een hartstilstand werd getroffen. Hij werd naar het UCLA Medical Center gebracht, waar hij om 14:26 uur lokale tijd (21:26 UTC) dood werd verklaard.^[3] De herdenkingsceremonie vond plaats op 7 juli 2009 in Los Angeles. Op donderdag 3 september 2009 is Jackson, 70 dagen na zijn dood, begraven (bijgezet in een mausoleum) op Forest Lawn Memorial Park in Glendale.

[bewerken] Carrière

[bewerken] Start van carrière

Zie The Jackson 5 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Michael Jackson werd geboren op 29 augustus 1958 in het plaatsje Gary in de Amerikaanse staat Indiana. Hij was het zevende kind van Katherine Esther Scruse en staalarbeider Joseph Jackson, die zijn kinderen een strenge opvoeding gaf. Michael toonde al op zeer jonge leeftijd een groot talent voor muziek en dans. Jackson groeide erg beschermd op; vanaf het begin werd hij beschermd voor invloeden van de buitenwereld. Hierin speelde het geloof van zijn moeder, die Jehova's getuige was, een grote rol.

Aanvankelijk vormden de broers Jackie, Tito en Jermaine "The Jackson Brothers". Later voegde eerst Marlon en toen Michael zich bij de groep. In 1966 veranderde de groep in The Jackson 5, waarmee ze in 1968 een contract kregen bij Motown Records. De singles I Want You Back, ABC, The Love You Save en I'll Be There werden grote hits. "The Jackson 5", die hun naam later moesten veranderen in "The Jacksons", omdat ze van platenlabel wisselden, bleven bestaan tot 1984.

[bewerken] Solocarrière

Motown zag in Michael Jackson een charismatische zanger en begon hem in 1971 klaar te stomen voor een solocarrière. In 1972 had Jackson zijn eerste nummer 1-hit als soloartiest: de single Ben, het titelnummer van een thriller voor kinderen over een jonge jongen die bevriend raakt met Ben, een rat. Gezien de inhoud van de film was het lied verrassend serieus en sentimenteel.

In 1977 kreeg Jackson een rol in de muzikale film The Wiz waarin hij de rol van vogelverschrikker vertolkte. Hier ontmoette hij producent/componist Quincy Jones en zangeres Diana Ross. Velen, onder wie Jackson zelf, zagen deze film als mislukt. Met Jones produceerde Jackson zijn vijfde soloalbum, getiteld Off the Wall. Het album kwam uit in 1979 en bestond voornamelijk uit opzwepende discopop, vlotte melodieën, en weelderige, sentimentele popballades. Off the Wall bleek een succes en maakte van Jackson een ster. Van het album waren tot juni 2006 ongeveer 20 miljoen exemplaren verkocht. Het nummer Don't Stop 'Til You Get Enough, had in Nederland het meeste succes, en kwam tot nummer 2 in de hitlijsten.

[bewerken] Thriller

In 1982 kwam het baanbrekende album Thriller uit, dat opnieuw door Quincy Jones werd geproduceerd. Ten opzichte van Off the Wall was Thriller geraffineerder. The Girl Is Mine, een duet met Paul McCartney, was de eerste hitsingle van het album en werd nummer twee in de Amerikaanse hitparade. Daarna volgden Beat It en Wanna Be Startin' Somethin', die beiden de nummer-één-positie bereikten.

Opmerkelijk is dat Thriller het bestverkopende album aller tijden geworden is, maar in eerste instantie niet eens uitgebracht zou worden. Op het moment dat Thriller uit zou komen was de muziekindustrie namelijk vanwege de recessie tot een dieptepunt gedaald en daarmee ook de verkoopcijfers van lp's. Jackson wilde dat het album Off the Wall zou overtreffen, maar de producer Quincy Jones zei dat hij blij mocht zijn met verkoopcijfers van rond de vier miljoen, nog minder dan die van Off the Wall. Met de lancering van Thriller werd uiteindelijk de muziekindustrie weer op gang geholpen. Doordat Michael spectaculaire videoclips bij zijn hits maakte, liepen de verkoopcijfers razend snel. Het werd pas echt een succes tijdens de 25e verjaardag van Motown. Jackson trad samen met z'n broers op en sloot de show af met Billie Jean, waarbij hij voor het eerst de Moonwalk liet zien aan de buitenwereld. Deze beweging, waarbij het lijkt alsof iemand vooruit loopt, maar in feite achteruit loopt, werd kenmerkend voor Michael Jackson. Thriller is het bestverkochte album aller tijden geworden met een totale verkoop die tussen 65 en 110 miljoen verkochte exemplaren ligt.

Deze hits, evenals het titelnummer Thriller, gingen gepaard met opvallende videoclips die het aanzien van muziekvideo's deden veranderen. De clips hadden een duidelijke verhaallijn, iets wat tot dan toe ongebruikelijk was. Thriller was tot dan toe de duurste videoclip aller tijden. Hij werd door Michael Jackson zelf betaald.

Voor Thriller gebruikte Jackson muzikanten met een goede reputatie. Vooral Jeff Porcaro, Steve Lukather, Gregg Phillingaines, David Paich en Steve Porcaro van de groep Toto leverden een belangrijke muzikale bijdrage. Op vrijwel alle nummers bespelen zij de instrumenten. Steve Porcaro schreef Human Nature en samen met Paich en Phillingaines was hij verantwoordelijk voor de arrangementen. Michael noemde Steve Porcaro "Yada". Yada's zijn de kleine extra geluidjes zoals gebruikt in Thriller en Beat It.

Toen Michael Jackson dreigde te worden uitgesloten uit de gemeenschap van Jehova's getuigen vanwege een aanklacht van occultisme in de videoclip van "Thriller", wist hij zijn uitsluiting te voorkomen door hiervoor excuses aan te bieden in Ontwaakt!.^[4] Omdat de druk aanhield, trok hij zichzelf in 1987 terug uit de gemeenschap van Jehova's getuigen.^[5]

In 1985 schreef hij samen met Lionel Richie het nummer We are the world voor de hongersnood in Ethiopië. Een grote groep Amerikaanse artiesten verenigde zich onder de naam USA for Africa. Het geldt nog steeds als een van de snelst verkopende platen ooit en werd dan ook wereldwijd een nummer 1-hit.

[bewerken] Bad

Jackson nam lange pauzes tussen albums, omdat hij zichzelf als perfectionist zag. Hij bedacht voor een album vaak meer dan honderd songs, waarvan vervolgens een klein aantal liedjes werd uitgebracht. In 1986 verscheen hij in de 3D-film Captain Eo, die exclusief vertoond werd in alle Disney-parken. In 1987 voltooide hij met Quincy Jones zijn studioalbum Bad. Mede dankzij het succesvolle album Thriller, dat eraan vooraf ging, veroorzaakte de release van Bad een hoop publiciteit. Met dit succesvolle album scoorde Jackson maar liefst vijf nummer-één-hits (te weten I Just Can't Stop Loving You, Bad, The Way You Make Me Feel, Man in the Mirror en Dirty Diana). In Amerika was dit een staaltje dat nooit eerder vertoond was. In Nederland bereikten I Just Can't Stop Loving You, Bad en Smooth Criminal de eerste plaats. Jackson maakte op dat moment de grootschaligste en lucratiefste tournee aller tijden, met diverse optredens op alle continenten op Afrika na. Toch was het succes van Bad niet te vergelijken met dat van Thriller. Er zijn anno 2012 zo'n 45 miljoen exemplaren van verkocht. Toch is Bad daarmee het op 5-na best verkochte album aller tijden.

[bewerken] Dangerous

Jackson nam weer een lange pauze voordat hij zijn volgende album zou uitgeven, waardoor de media zich steeds meer op zijn excentrieke trekken gingen concentreren. Jackson kreeg de door hemzelf verafschuwde bijnaam "Wacko Jacko". Eind 1991 volgde het album Dangerous. Het album kwam op nummer 1 de albumhitlijsten binnen en werd in veel landen het snelst verkopende album aller tijden. De single Black or White werd eveneens een grote hit. De eerste uitzending trok een record-brekend aantal kijkers met een aantal van 500 miljoen. Jackson streefde met de videoclip van het lied naar controverse; in de clip was er, nadat het lied zelf was afgelopen een lange dansscène waarin Jackson schreeuwde en agressief gedrag vertoonde. Dit terwijl het lied zelf over harmonie tussen mensen met verschillende huidkleuren ging. Jackson werd bekritiseerd voor het (in de ogen van velen) ongepaste geweld en het slechte voorbeeld dat hij de jonge generatie gaf. Toch bleef een grote rel uit, voornamelijk doordat begin 1992 Nirvana met Nevermind kwam, een album dat Dangerous naar de achtergrond verdreef. Er volgden nog veel hits die afkomstig waren van het album: Jam, Remember the Time, Heal the World en In the Closet. Na een spraakmakend interview in 1993 met Oprah Winfrey, het op twee na bestbekeken televisieprogramma in de Amerikaanse geschiedenis, kwam het album opnieuw hoog in de hitlijsten. In totaal werden er 32 miljoen exemplaren van verkocht. Dit is het op één na bestverkopende album van Michael Jackson.

[bewerken] HIStory

In 1995 keerde Jackson terug in de popmuziek met de dubbel-cd HIStory: Past, Present and Future, Book I, bestaande uit een cd met zijn grootste hits en een cd met nieuw materiaal. Het album debuteerde op nummer één, en in totaal werden er 36 miljoen albums verkocht. Dit is een stuk meer dan zijn voorafgaande album. Uiteindelijk werd het ook de bestverkochte dubbel-cd ooit. Scream, een duet met zijn zus Janet, werd een hit en kwam voor het eerst als eerste single vanuit het niets de top-5 binnen in de Amerikaanse hitparade. De wereldtournee HIStory World Tour die hierop volgde bracht hem maar liefst vijf keer in de Amsterdam ArenA, een nog ongebroken record.

Jackson leek zijn status als "The King Of Pop" te gebruiken voor de presentatie van zijn muziek: op de albumhoes van HIStory staat een standbeeld van hem afgebeeld, en bij de Brit Awards in 1996 ging hij volgens de pers gekleed als een messias.

[bewerken] Blood on the Dance Floor & Invincible

In 1997 verschijnt een volgend album Blood on the Dance Floor: HIStory in the Mix, dit album werd gezien als een vervolg van HIStory omdat het slechts vijf nieuwe nummers bevatte. De rest van de cd was een remix van de successen van HIStory. Het album verkocht wereldwijd zes miljoen exemplaren en is daarmee het bestverkochte remixalbum aller tijden. De single Blood on the Dance Floor werd in Europa een groot succes met een nummer-één-positie in Engeland en in Nederland een vierde plaats in de top-40. Daarentegen sloeg het album in de Verenigde Staten nauwelijks aan.

Jackson gaf een aantal grote concerten en kwam in 2001 met een nieuw album met volledig nieuw materiaal, getiteld Invincible. Het album debuteerde op nummer 1 in de hitparade en werd dubbel platina. Op het album zette Jackson zijn populaire stijl van dance-pop voort, hetgeen resulteerde in een reeks opzwepende nummers. De eerste single You Rock My World deed het goed met een derde plaats in de top 40 en een tiende plaats in Amerika. In de video was een groot scala aan bekende acteurs te zien onder wie Michael Madsen, Chris Tucker en Marlon Brando. In 2002 ontstond een vete tussen Jackson en zijn label Sony. Jackson beschuldigde Sony ervan dat zij hem hadden willen dwingen 200 miljoen dollar aan promotiekosten te betalen. De ruzie uitte zich op verschillende manieren: Jackson ging op pad en hield verschillende toespraken en Sony besloot geen singles meer uit te brengen van het album. De vete is inmiddels gesust, Tommy Motolla, de voormalige directeur van Sony Music, is weg bij het bedrijf. Vanwege de ruzie werd het album Invincible nauwelijks gepromoot. Desondanks werden er bijna twaalf miljoen exemplaren van verkocht.

[bewerken] Visionary

In februari 2006 verscheen de boxset Visionary: The Video Singles. De boxset is een verzameling van de twintig grootste hitsingles van Jackson. Elke week werd er een nieuwe single uitgegeven, waardoor het kon gebeuren dat hij op 3 april op nummers 1, 2, 3, 4 en 7 in de Spaanse hitlijsten stond.

Jackson heeft op 14 november 2006 acht awards in ontvangst genomen op het hoofdkantoor van het Guinness Book of Records. Hij is onder andere de artiest met het meest verkochte aantal albums & singles: meer dan 750 miljoen. Van Thriller zijn meer dan 109 miljoen albums verkocht. In de top 10 staan ook andere albums van hem o.a. Bad & Dangerous. Op 15 november heeft hij in London de Diamond Award in ontvangst genomen, voor het verkopen van meer dan 100 miljoen albums. Ondanks voorafgaande geruchten trad "The King of Pop" tijdens het evenement niet op. In plaats daarvan stond hij op het podium, terwijl achter hem een koor het nummer We Are the World zong.

[bewerken] Thriller 25

In 2008 verscheen vanwege de vijfentwintigste verjaardag van het album Thriller, een speciale uitgave onder de titel Thriller 25. Op het album staan negen originele nummers van Thriller, met daaraan vijf nieuwe uitvoeringen toegevoegd van 'Beat it', 'Wanna Be Startin' Somethin'', 'Billie Jean', 'The Girl Is Mine' en 'P.Y.T. (Pretty Young Thing)'. Op het album staat ook 'For All Time' dat stamt uit de tijd van Dangerous maar niet op het album kwam. De nieuwe uitgaven betreffen oude nummers, nu in samenwerking met nieuwe artiesten waaronder Will.i.am en Kanye West. Het album werd op 11 februari uitgegeven.

[bewerken] This Is It

Zie This Is It (concert) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op donderdag 5 maart 2009 hield Jackson een persconferentie waarin hij aankondigde in juli van dat jaar in Londen een reeks concerten te gaan geven met de naam This Is It. Dit zouden zijn afscheidsconcerten zijn. De concerten zouden plaatsvinden in de O₂ Arena, vanaf 13 juli 2009.^[6] AEG Live, zoals het promotiebedrijf dat de optredens organiseert heet, was ook met de zanger in gesprek over het uitbrengen van nieuwe muziek.^[7]

De concerten gingen op 11 maart in de verkoop en waren binnen enkele minuten uitverkocht. Daarna werd de reeks concerten uitgebreid naar vijftig shows, waarmee hij het record van Prince uit 2007 verbroken zou hebben. De optredens gingen uiteindelijk niet door door Michaels dood.

This Is It werd ook de titel van een single en album die eind in 2009 verschenen. Platenmaatschappij Sony bracht de single This is it uit op 12 oktober 2009. In diezelfde maand, op 28 oktober 2009, kwam ook de film This is it uit.

[bewerken] Michael

Michael is een postuum album van Jackson dat meer dan anderhalf jaar na zijn dood werd uitgegeven. Er staan 10 liedjes op die Jackson opnam voor zijn dood. Onder andere Hold My Hand en Another Day. Hold my hand is een nummer met Akon en werd als eerste uitgebracht als single. Omdat de familie van Jackson zegt dat er slechts enkele nummers van de hemzelf op staan^[bron?], wordt eraan getwijfeld of alle nummers op het album door hem worden gezongen. Het album kwam op 10 december uit in Nederland en België. Het album werd op de eerste dag al meer dan 30 duizend keer verkocht in Nederland, bereikte daarmee direct de gouden status en stond nummer 1 in de Nederlandse albumnotering. In Vlaanderen bereikte het album de eerste week plaats 4. Na enkele weken behaalde het album in Vlaanderen platina. In februari 2011 verschenen de singles Hollywood Tonight en Behind The Mask.

[bewerken] Bad 25

Bad 25 is een nieuwe versie van het origineel uit 1987. Net zoals Thriller 25 komt deze cd uit omdat de desbetreffende cd precies 25 jaar bestaat. De release van deze box staat gepland voor 18 september 2012. In de box zitten drie cd's en 1 dvd. Op de cd's staan de originele nummers van Bad, en op de andere remixen, demo's en nooit eerder uitgebrachte nummers die oorspronkelijk voor Bad waren opgenomen. De dvd is ook apart verkrijgbaar.

[bewerken] Privéleven

[bewerken] Excentriek

Jackson twee jaar na zijn eerste aandoening van vitiligo

Langzaam maar zeker ontstonden steeds meer geruchten over het privéleven van Jackson. Zijn schuchterheid en tegenzin om interviews aan te gaan, waren een extra stimulans voor wilde speculaties. Jackson kocht een grote boerderij met de daarbij behorende ranch in Californië, die hij Neverland Ranch noemde. De boerderij werd omgebouwd tot een groot pretpark met dierentuin en kinderattracties. Ondertussen werd er door sommige media beweerd dat Jackson hormoonbehandelingen had ondergaan om de hoge, flexibele stem van zijn jeugd te behouden (overigens een medische onmogelijkheid); anderen beweerden dat hij het skelet van Joseph Merrick (de 'Elephant Man') gekocht had.

Veel speculaties hebben betrekking op zijn uiterlijk. Zelf beweerde hij slechts twee neuscorrecties te hebben gehad, terwijl er in de biografie over Jackson door de schrijver (J. Randy Taraborrelli^[8]) gesproken wordt over vier neuscorrecties. Verder beweerde Jackson zelf geen wijzigingen aan zijn jukbeenderen, ogen, lippen of kin te hebben ondergaan. Deze bewering leidde vaak tot ongeloof en kritiek. In de zwarte gemeenschap deden geruchten de ronde dat Jacksons steeds lichter wordende huidskleur het bewijs was dat hij zijn gezicht had laten bleken om zijn etnische achtergrond te verbergen. Jackson verklaarde echter tijdens een interview met Oprah Winfrey in 1993 dat hij de huidaandoening vitiligo heeft. Bij deze ziekte verdwijnt alle pigment uit (delen van) de huid, waardoor witte vlekken ontstaan en blootstelling aan direct zonlicht makkelijk tot verbranding leidt. In Jacksons privédomein zou een crème zijn gevonden die de huid lichter moet maken. Het is niet duidelijk of de crème van Jackson is geweest, maar volgens velen zou Jackson het hebben gebruikt om de overgebleven donkere delen van zijn huid te verbleken om zijn ziekte minder te laten opvallen.

[bewerken] Sportbestuurder

In 2002 werd Jackson door zijn vriend Uri Geller, die tevens mede-eigenaar is van de Engelse voetbalclub Exeter City FC, uitgenodigd om plaats te nemen in het bestuur van de club. Hoewel Jackson als bestuurslid geen voetbalkennis had, mocht hij toch meebeslissen over transfers, meereizen met de spelersbus naar uitwedstrijden en ontving hij jaarstukken van de club. De zanger heeft echter nooit van een van zijn rechten gebruikgemaakt.^[9] Op 14 juni 2002 heeft Jackson het St. James' Park één keer bezocht. Hoewel zijn komst aangekondigd was in de lokale pers, was er een lage opkomst fans en bezoekers. Men was ervan overtuigd dat het om een grap ging. Officieel bleef Jackson deze functie bij The Grecians bekleden tot zijn dood.

[bewerken] Huwelijken en kinderen

Michael Jackson met zijn zoon Prince Michael II in Disneyland Parijs in 2006.

Jackson trouwde in 1994 met Lisa Marie Presley, de dochter van Elvis Presley (van wie Jackson overigens een groot bewonderaar was^[10]). Dit huwelijk bleek geen lang leven beschoren; 18 maanden later scheidden ze.

Eind 1996 trouwde Jackson met Debbie Rowe, een verpleegster. Het paar kreeg twee kinderen, zoon Michael Joseph Jackson Jr. (13 februari 1997), ook wel Prince of Prince Michael I genoemd, en dochter Paris Katherine Jackson (3 april 1998). Het huwelijk bleek geen stand te kunnen houden; eind 1999 gingen Jackson en Rowe uit elkaar.

Later kwam Jackson opnieuw in opspraak toen hij zijn 11 maanden oude baby Prince Michael II met één hand over de rand van het balkon van een hotel in Duitsland hield. Hoewel hij zich de volgende dag verontschuldigde, hij wilde alleen zijn kind laten zien, was dit incident weer een smet op zijn imago. Jacksons derde zoon, Prince II, kreeg als koosnaam Blanket. Wie zijn moeder is, is tot op de dag van vandaag niet bekend.

[bewerken] Schandalen

Jackson nodigde af en toe kinderen uit op de boerderij op zijn landgoed Neverland. Dit bleek ongewenste gevolgen te hebben voor de popster. In 1993 werd hij ervan beschuldigd een 13-jarige jongen, Jordan Chandler, die meerdere keren op Neverland was geweest, te hebben lastiggevallen. Hoewel Jackson categorisch de aantijgingen ontkende, slaagde hij er niet in om zijn aangetast imago te herstellen. Toch bleef hij op grote schaal albums verkopen. Daar stond tegenover dat hij zeer lange pauzes nam tussen opeenvolgende albums, waardoor de aandacht voor zijn muziek steeds weer verslapte. Jackson werd opgenomen voor de behandeling van een verslaving aan pijnstillers. Jackson betaalde de familie van de jongen die de aanklacht over kindermisbruik had ingediend een grote schadevergoeding. Hierdoor kwam het niet tot een proces. Velen zagen de schadevergoeding als een schuldbekentenis. Ook enkele uitspraken van Jackson, 10 jaar later, in de documentaire Living with Michael Jackson van Martin Bashir over de onschuld van het delen van het bed met een (minderjarige) jongen werd door velen uitgelegd als een bekentenis. Jackson zelf, en zijn adviseurs, ontkenden dit en stelden dat de uitspraken uit hun verband waren gerukt en dat Bashir de uitspraken zou hebben uitgelokt.^[11] In een 'tegendocumentaire' Living with Michael Jackson, Take Two, die opnames bevatte die met een camera van de zanger zelf waren gemaakt tijdens Bashirs interviews, werd de kant van Jackson belicht.

Op 20 november 2003 werd, als gevolg van de documentaire, een nieuw arrestatiebevel tegen Jackson uitgevaardigd. Hij werd opnieuw geconfronteerd met een nieuwe beschuldiging van kindermisbruik. Daarop meldde Jackson zich bij de politie van Santa Maria in Californië. Hij moest een borgsom van drie miljoen dollar betalen om te voorkomen dat hij in hechtenis zou worden genomen. Ook moest hij zijn paspoort inleveren.

Op 13 juni 2005 werd Jackson door de jury vrijgesproken. De jury achtte alle tien de aanklachten ongegrond.

In 2006 werd Jackson ervan beschuldigd dat hij zijn Neverland Ranch verwaarloosde en de werknemers niet meer betaalde. Na onderzoek bleken de ranch en zijn dieren in goede conditie te zijn. In maart 2006 sloot hij het complex gedeeltelijk, betaalde de achterstallige lonen en ontsloeg de werknemers waarvan sommigen al meer dan tien jaar op de ranch werkten. Jackson verbleef sindsdien regelmatig in de Arabische golfstaat Bahrein.

[bewerken] Overlijden

Jackson huurde vanaf 2009 een huis in Los Angeles, in de wijk Holmby Hills, waar hij zich voorbereidde op de concertreeks die hij vanaf 13 juli 2009 in Londen zou geven.

Op 25 juni 2009 werd Jackson rond het middaguur in zijn huis getroffen door een hartstilstand. Om 12.21 uur (lokale tijd) werd door een medewerker van Jackson het alarmnummer 911 gebeld, daarbij meldend dat de zanger niet meer ademde. Een team van brandweerlieden dat in de buurt was, probeerde Jackson in zijn woning te reanimeren. Hij werd vervolgens naar het UCLA Medical Center gebracht, op zes minuten afstand van zijn huis in Holmby Hills. Vanaf 14.00 uur publiceerden steeds meer media via het internet over de ziekenhuisopname van Jackson. Volgens een eerste verklaring van zijn vader Joe Jackson, die zich in Las Vegas bevond, had Jackson een hartaanval gehad en was hij er niet best aan toe. Rond 15.20 uur meldden de Los Angeles Times en Associated Press op basis van een anonieme bron in het ziekenhuis dat Jackson zou zijn overleden. Andere media meldden dat hij in een coma zou liggen. Ondertussen werden verschillende familieleden van Jackson bij het ziekenhuis gesignaleerd, waaronder zijn moeder Katherine.

Om 16.30 uur citeerde CNN de lijkschouwer van Los Angeles, die verklaarde dat het overlijden van Jackson om 14.26 uur was vastgesteld. Dit werd later in een korte persconferentie bevestigd door zijn broer Jermaine Jackson. Volgens Jermaine arriveerde zijn broer om 13.14 uur in het ziekenhuis en heeft een team van doktoren vervolgens ruim een uur geprobeerd de hartslag weer op gang te brengen. Na het bekend worden van het nieuws verzamelde zich een grote menigte bij het UCLA Medical Center, waarna de politie de omgeving van het ziekenhuis afzette. Ook bij zijn woning verzamelden zich belangstellenden.^[3] De familie heeft een tweede autopsie op het lichaam laten uitvoeren. De uitslag daarvan zou meer duidelijkheid kunnen geven over de doodsoorzaak.

Rondom de begrafenis ontstond aanvankelijk wat verwarring. Eerst werd bekendgemaakt dat Jackson op 7 juli 2009 op Neverland, de ranch van Michael Jackson, begraven zou worden. Later werd de begraafplaats Forest Lawn in Los Angeles genoemd. De familie zou de voorkeur gehad hebben voor 29 augustus, de geboortedag van Jackson, waarop hij 51 geworden zou zijn ^[12]. Later werd bekendgemaakt dat Forest Lawn niet de laatste rustplaats van Jackson zou zijn. Er werd gedacht dat het lichaam zich in het mausoleum van Berry Gordy, de oprichter van Motown bevond,^[13] maar dit is ontkend door een medewerker van Gordy.^[14] Uiteindelijk werd de popster op 3 september 2009 toch begraven op Forest Lawn.

Op 7 juli 2009 werd een herdenkingsceremonie gehouden in het Staples Center in het centrum van Los Angeles. 11 500 entreetickets werden verloot onder de fans. Bekende artiesten als Stevie Wonder, Lionel Richie, Mariah Carey, John Mayer en Jennifer Hudson traden op. Ook pastors, een woordvoerder van het Huis van Afgevaardigden en de familie van Jackson verschenen op het podium. De kinderen van Jackson waren aanwezig en dochter Paris sprak enkele emotionele afscheidswoorden.

Over de exacte reden van de hartstilstand werd lange tijd gespeculeerd. Op 24 augustus 2009 werd door Lakshmanan Sathyavagiswaran, de arts die de autopsie uitvoerde op het lichaam van Jackson, officieel vastgesteld dat de hartstilstand die Michael Jackson fataal werd te wijten was aan een overdosis propofol.^[15] Jacksons privéarts, Conrad Murray, is veroordeeld voor doodslag, daar hij deze overdosis zou hebben toegediend.^[16][17] Op 29 november 2011 bepaalde rechter Pastor dat Murray de maximale straf voor dit delict, namelijk vier jaar gevangenisstraf, krijgt. Murray werd direct in hechtenis genomen, zonder borg. Op 23 januari 2011 wordt in een zitting bepaald welk bedrag Murray als schadevergoeding aan de familie Jackson moet voldoen. In december 2011 tekende Murray hoger beroep aan tegen de uitspraak^[18].

De dood van Jackson wordt vaak vergeleken met de dood van Elvis Presley, die ook stierf aan een overdosis medicijnen. Over beide artiesten loopt overigens het gerucht dat ze hun dood in scène gezet hebben. Jackson had trouwens vaak gevreesd voor een gelijkaardige dood.^[19]

[bewerken] Invloed

Jacksons ster op de Hollywood Walk of Fame

De succesvolle carrière van Jackson heeft hem deel gemaakt van de popcultuur. Sinds 1984 bezit de zanger een ster op de Hollywood Walk of Fame. Hij doorbrak raciale barrières en ontwikkelde de videoclip. Het werk van Jackson beïnvloedt vele artiesten.

Gedurende zijn carrière ontving hij veel prijzen, waaronder de World Music Award voor de bestverkopende mannelijke popartiest van het millennium en de American Music Award voor artiest van de eeuw.^[20] Ook is hij twee keer te vinden in de Amerikaanse "Rock and Roll Hall of Fame": als lid van de Jackson 5 sinds 1997 en als soloartiest sinds 2001. Hij is in het bezit van acht Guinness World Records,^[20] vijftien Grammy Awards^[21] en zes nummer-1-hits in de Nederlandse Top 40, waarmee hij op een gedeelde vierde plaats aller tijden staat.

[bewerken] Videoclips

Jackson veranderde de videoclip in een kunstwerk door verhalen, danspasjes, special effects en bekende mensen toe te voegen. De populariteit van clips voor bijvoorbeeld Beat It en Billie Jean zorgden voor de opkomst van muziekzender MTV. De relatief jonge zender kon met Jackson niet meer om het succes van R&B heen, en begon meer clips uit dat genre uit te zenden. Van een videoclip een korte film maken, zoals gebeurde met onder meer Thriller, werd een handelsmerk van Jackson, terwijl het dansen met een grote groep, zoals in Beat It veelvuldig werd geïmiteerd. De dans uit Thriller is bekend over de hele wereld. In een gevangenis in de Filipijnen studeerden gedetineerden de dans in. De video werd op Youtube gezet en wordt nu beschouwd als internetfenomeen.^[22]

Voorafgaand aan het grote succes van Thriller had Jackson moeite in beeld te komen bij MTV, omdat hij een Afro-Amerikaan was. In een poging Jackson de lucht in te krijgen zette Columbia Records' president Walter Yetnikoff de zender onder druk door te zeggen dat hij "de zender geen andere videoclips meer zou geven" en naar de media zou stappen met "het verhaal dat de zender de muziek van deze zwarte niet wilde spelen".^[23] Na dit dreigement ging MTV clips als Billie Jean wel uitzenden. Toen de 14 minuten durende clip van Thriller uitkwam, speelde MTV hem twee keer per uur. Tegenwoordig wordt deze "korte film" vaak de beste videoclip aller tijden genoemd.^[24]

Het nummer Scream van Michael en zijn zus Janet werd de duurste videoclip ooit.

[bewerken] Discografie

Zie Discografie van Michael Jackson voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Hieronder volgen alleen de albums en nummers met een hitnotering.

[bewerken] Albums

[bewerken] Singles

[bewerken] Radio 2 Top 2000

[bewerken] Dvd's

[bewerken] Filmografie

[bewerken] Video's

[bewerken] Games

[bewerken] Autobiografieën

• 1988: Moonwalk
• 1992: Dancing The Dream

[bewerken] Tournees

[bewerken] Met The Jacksons/Jackson 5

• The Jacksons Tour (1977–1978)
• Goin' Places Tour (1978)
• Destiny Tour (1979)
• Triumph Tour (1981)
• Victory Tour (1984) Laatste tournee met Michael. Nadien volgde er nog één tournee zonder hem.

[bewerken] Solo

Michael Jackson bij het Witte Huis in 1984

• Bad World Tour (1987-1989)
• Dangerous World Tour (1992-1993)
• HIStory World Tour (1996-1997)
• Michael Jackson: 30th Anniversary Special (2001)
• United We Stand: What More Can I Give (2001)
• This Is It (2009-2010) Geannuleerd

[bewerken] Post mortem

• The Immortal (2011-2012) Tribute door Cirque du Soleil

[bewerken] Rechten

Naast de rechten van ongeveer 250 nummers van The Beatles, bezat Michael Jackson ook (mede) rechten over diverse nummers van Eminem, Shakira, Björk, The Pointer Sisters, Beck, Sly & the Family Stone, Beyoncé en muziek van The Godfather.

[bewerken] Externe links

• (en) Officiële website Michael Jackson
• Dossier Michael Jackson (1958-2009) van de Koninklijke Bibliotheek (Nederland)
• (en) Michael Jackson op Discogs.com
• (en) Rock and Roll Hall of Fame pagina over Michael Jackson
• Officiële Michael Jackson Memorial

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Michael_Jackson?uselang=nl#mw-subcategories Michael Jackson] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

Newt Gingrich
Newton Leroy Gingrich
Geboren	17 juni 1943 Harrisburg (Pennsylvania)
Politieke partij	Republikeinse Partij
Partner	Jackie Battley (1962-1981) Marianne Ginther (1981-2000) Callista Gingrich (sinds 2000)
Beroep	Politicus Hoogleraar Auteur
Religie	Rooms-katholiek
Handtekening
58e voorzitter van het Huis van Afgevaardigden
Aangetreden	4 januari 1995
Einde termijn	3 januari 1999
Voorganger	Tom Foley
Opvolger	Dennis Hastert
Afgevaardigde voor Georgia 6e District
Aangetreden	3 januari 1979
Einde termijn	3 januari 1999
Voorganger	Jack Flynt
Opvolger	Johnny Isakson
Portaal    Politiek

Newton Leroy (Newt) Gingrich (Harrisburg (Pennsylvania), 17 juni 1943) is een Amerikaans politicus van de Republikeinse Partij. Hij was de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden van 1995 tot 1999 en diende als de oppositieleider tegen president Clinton. Hij was de Afgevaardigde voor Georgia 6e District van 1979 tot 1999.

Gingrich behaalde een doctoraat in moderne Europese geschiedenis aan de Tulane University in New Orleans.

In 1994 had hij een belangrijk aandeel in de Republikeinse Revolutie die de 40-jarige macht van de Democratische Partij in het Amerikaans Congres doorbrak. Dat leidde tot zijn verkiezing tot Speaker (voorzitter).

De Speaker of the House is leider van de meerderheidsfractie in het Huis van Afgevaardigden en hoeft zeker niet tot dezelfde partij te behoren als de zittende president. Zo ook ten tijde van Gingrich, tegenover de Democratische president Bill Clinton.

Tijdens het voorzitterschap van Gingrich verliep samenwerking tussen het Congres en de president niet altijd soepel. Vooral over het staatsbudget werd sterk van mening verschild. In 1995 leidde een conflict tussen de president en het Congres onder leiding van Gingrich ertoe dat de federale overheid tweemaal een korte periode - een aantal dagen gesloten - werd. Zij konden het namelijk niet eens worden over het budget van de federale overheid. Gingrich ondergroef zijn eigen positie toen hij in een interview suggereerde dat de blokkade was ingegeven doordat Clinton hem en Bob Dole achter in Air Force One had laten zitten. Daarmee leek het dat de blokkade van het federale budget was ingegeven door persoonlijk wrok, en verdween de morele boodschap van een te grote overheid.

Gingrich raakte verder beschadigd nadat hij bekende belastingfraude te hebben gepleegd. Hij hield verschillende gastcolleges en nam deze ook op video die vervolgens werden uitgegeven. Gingrich hield aanvankelijk vol dat het ging om niet-politieke, educatieve activiteiten en dat de kosten van de colleges en televisieprogramma's daarom aftrekbaar waren van de belasting.^[1] De belastingdienst ging niet akkoord met die redenering. Het Huis van Afgevaardigden besloot Gingrich een reprimande te geven en hij moest de belasting alsnog betalen, inclusief de kosten van het onderzoek naar de fraude. Hierbij ging het om een bedrag van 300.000 Amerikaanse dollar.

Gingrich stelde zich in 1998 niet herkiesbaar. Hij was echter na zijn vertrek (1999) uit het Amerikaans Congres nog steeds een vaak geziene gast in de media. Hij heeft meerdere boeken geschreven, en hij speelde met het idee om in 2008 mee te doen aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Hij beloofde dat als hij president zou worden dat hij dan landen als Iran, Syrië en Noord-Korea veel harder zal aanpakken dan George W. Bush. Hij zag echter van kandidatuur af.

Hij is een medewerker van het American Enterprise Institute.

Op 29 maart 2009 bekeerde hij zich tot het katholicisme.^[2] In januari 2011 kondigde Gringrich zijn kandidatuur aan voor het presidentschap van de Verenigde staten.^[3]

[bewerken] Externe link

• Website Newt Gingrich