Chingy
Afbeelding gewenst
Achtergrondinformatie
Volledige naam	Howard Bailey Jr.
Geboren	9 maart 1980
Land	Verenigde Staten
Jaren actief	2003-heden
Genre(s)	Hiphop
Label(s)	Capitol Records
Officiële website IMDb-profiel
Portaal    Muziek

Chingy (9 maart 1980, St. Louis, Missouri) is een Amerikaanse rapper die in 2003 bekend werd met zijn debuutalbum Jackpot. Intussen heeft hij 3 albums uitgebracht en heeft hij samengewerkt met onder andere Snoop Dogg, Ludacris en Janet Jackson.

[bewerken] Biografie

Chingy (echte naam Howard Bailey Jr.) groeide op in het middenwesten van de Verenigde Staten (St. Louis). Chingy had zijn doorbraak toen rapper Ludacris en zijn manager Chaka Zulu hem contracteerden. Met dit platenlabel (Disturbing the Peace) bracht hij zijn eerste single "Right Thurr" uit. Deze plaat werd een groot succes in de Verenigde Staten. Aansluitend bracht Chingy zijn debuutalbum Jackpot uit. Dit album bereikte de platina-status in de Verenigde Staten. De tweede en derde single van het album waren respectievelijk "Holidae In" (met Snoop Dogg en Ludacris) en "One Call Away". In 2004 is Chingy ook te horen in de hit "I Like That" van rapper Houston. ^[1]

Het tweede album Powerballin' komt uit in eind 2004 uit. Het bevat de singles "Balla Baby" en "Don’t Worry" (met Janet Jackson). Powerballin' heeft minder succes dan zijn voorganger, maar levert hem opnieuw een platina plaat in de Verenigde Staten. Het derde album Hoodstar is uitgebracht in semptember 2006. Op dit album werkt Chingy onder andere samen met Timbaland en Jermaine Dupri. Ook richt Chingy in 2006 zijn eigen platenlabel op: Slot-A-Lot. De eerste artiest die zich met het platenlabel verbindt, is zijn neef Spiffy.

Buiten de muziek om heeft Chingy zijn eigen stichting: The Chingy For Change Foundation. Deze stichting helpt kansarme kinderen door activiteiten te organiseren. Ook heeft Chingy samen met zijn zus Ziggy een eigen kledinglijn, genaamd Pink Money. Deze lijn is alleen voor vrouwen. ^[2]

[bewerken] Discografie

[bewerken] Singles

[bewerken] Referenties

1. ^  - MTV Biografie (All Music Guide)
2. ^  - Exclusive Interview with Chingy, 8 september 2006

[bewerken] Externe links

• Officiële website

Nate Dogg
Afbeelding gewenst
Achtergrondinformatie
Volledige naam	Nathaniel Dawayne Hale
Bijnaam	Nate Doggy Dog
Geboren	19 augustus 1969
Overleden	15 maart 2011
Land	Verenigde Staten
Jaren actief	1991-2011
Genre(s)	G-funk, Westcoast hiphop
Beroep(en)	Zanger
Instrument(en)	Vocalen
Allmusic-profiel
Actief in 2-1-3
Functie(s)	Zanger
Jaren actief in formatie	1991-2011
Portaal    Muziek

Nathaniel Dawayne Hale (Clarksdale (Mississippi), 19 augustus 1969 – Long Beach, 15 maart 2011), beter bekend als Nate Dogg, was een Amerikaans zanger. Nate Dogg was één van de grondleggers van de G-funkmuziek en geldt als exponent van de Westcoast stroming. Nate Dogg heeft voornamelijk in samenwerking met andere artiesten een groot aantal hits op z'n naam staan.

[bewerken] Biografie

[bewerken] Jonge jaren

Hij begon als kind te zingen in een kerkkoor genaamd New Hope Trinity Baptist Church choir, waar zijn vader, Daniel Lee Hale in de kerk als pastoor werkzaam was. Op zestienjarige leeftijd stopte hij met school en sloot zich aan bij de mariniers, waar hij drie jaar in dienst bleef. Eind jaren '80 vormde Nate Dogg, samen met zijn neef Snoop Dogg en jeugdvrienden Warren G en Lil' ½ Dead de rapformatie 2-1-3 (vernoemd naar het netnummer van Long Beach in Californië). Warren G introduceerde de 213-demotapes aan zijn stiefbroer Doctor Dre. Deze was onder de indruk en nodigde Nate Dogg uit voor een muzikale samenwerking voor het aanstaande debuutalbum van Dr. Dre.

[bewerken] Solocarrière

Nate Dogg maakte in 1992 formeel zijn muzikaal debuut op The Chronic, het eerste soloalbum van Dr. Dre. Het album introduceerde een nieuw geluid: G-Funk. Zijn zangstijl werd door zowel fans als critici goed ontvangen. Dr. Dre bood Nate Dogg vervolgens in 1993 een contract aan bij Death Row Records.

Onder dit label scoorde hij in 1994, samen met Warren G, zijn eerste hit met de single Regulate. Met deze single zetten ze de G-funkstijl voort. In de Amerikaanse Billboard Hot 100 behaalde het nummer de tweede plaats. Het lied sloeg ook aan in de Europa, ondanks er in die tijd relatief weinig belangstelling bestond voor urbanmuziek. In het Verenigd Koninkrijk stond het op de 5e plaats, in Ierland behaalde het een vierde plaats en in de Nederlandse top 40 kwam het niet verder dan nummer 14. De single leverde Nate Dogg een nominatie op voor de 37ste editie van de Grammy Awards. Veertien jaar later werd Regulate in 2008 door VH1 opgenomen in de lijst 100 Grootste Hip Hop Songs.^[1]

Tussen 1991 en 1996 nam Death Row Records een toppositie in binnen de Amerikaanse rapcultuur. Het platenlabel had met Nate Dogg, 2Pac, Snoop Dogg, Dr. Dre en Tha Dogg Pound zeer getalenteerde en toonaangevende artiesten binnen haar gelederen en verkocht meer dan 50 miljoen platen. Na de gewelddadige dood van 2Pac en de controversie rondom directeur Suge Knight, besloten veel Death Row-artiesten het label te verlaten. Hoewel het dubbelalbum van Nate Dogg aanvankelijk in 1996 uitgebracht zou worden bij Death Row, bracht hij in 1998 uiteindelijk zijn eerste soloalbum uit bij Breakaway Records. Het werd een dubbelalbum onder de naam: G-Funk Classics, Vol. 1 & 2.

Enkele incidenten die plaatsvonden binnen het genre zorgden voor een teloorgang van de G-funkperiode. Hierdoor kwam het debuutalbum van Nate Dogg niet verder dan nummer 58 in de Amerikaanse albumlijsten. Twee singles die afkomstig waren van het album werden uitgegeven: Never Leave Me Alone piekte op de 33ste plaats en Nobody Does It Better stond op de 18e plaats van de Amerikaanse hitparade.

Dit album werd in 2001 opgevolgd door Music & Me bij Elektra Records. Na diverse solo muziekprojecten van de leden van de rapformatie 213, kwam hun debuutalbum "The Hard Way" pas na 13 jaar uit, desalniettemin zonder de rapper Lil' ½ Dead. Dit zou zijn grootste albumsucces worden.

Na een aantal vertragingen en een eerder aangekondigde release datum in april 2004 werd zijn album Nate Dogg in het midden van 2005 geschrapt. De nummers die al klaar waren, werden via internet verkocht. Hij was inmiddels aan een nieuw project begonnen dat geproduceerd zou worden door Dr. Dre. Maar op 3 juni 2008 kwam het album dan toch uit bij het label Affiliated Entertainment Group. Nate Dogg bracht drie solo albums uit, maar deze behaalden nooit de Nederlandse albumlijsten en reikten in de Verenigde Staten nooit hoger dan de 32e plaats in de charts.

[bewerken] Samenwerkingen

Zijn grootste successen behaalde Nate Dogg overigens niet als solo artiest, zijn grootste hits heeft hij behaald als gastartiest op nummers van voornamelijk hiphop-artiesten. Tot 2004 heeft Nate Dogg aan meer dan 60 hit-singles meegewerkt. Hij leende zijn stem vooral aan artiesten afkomstig van de Amerikaanse westkust en was vaak te vinden in het gezelschap van Snoop Dogg, Dr. Dre en Warren G. Nate Dogg heeft ook meegewerkt aan het album Curtain Call: The Hits van Eminem.

[bewerken] Het (naderende) einde

Snoop Dogg.

Op 19 december 2007 werd de zanger getroffen door een beroerte waardoor de linkerhelft van zijn lichaam verlamd raakte. Zijn stem was niet aangetast en er waren goede vooruitzichten op volledig herstel. In september 2008 kreeg de zanger opnieuw een beroerte, ditmaal met een minder goede prognose: hij verloor bijna alle motoriek van zijn lichaam en ook zijn stem was aangetast. Herstel was volgens de artsen mogelijk, maar zover kwam het niet. Nate Dogg overleed op 41-jarige leeftijd aan complicaties van zijn eerdere beroertes. De familie van Nate Dogg heeft zijn overlijden bekendgemaakt aan de Amerikaanse krant Press Telegram, gevolgd door jeugdvriend Snoop Dogg middels een bericht via de internetdienst Twitter. ^[2]

We zijn een hiphop- en R&B-legende verloren. Hij was als een broer voor me sinds 1986. Ik ben zo blij dat ik samen met je mocht opgroeien. We zien elkaar in de hemel — Commentaar door Snoop Dogg, kompaan en voormalig collega.[3]

[bewerken] Na zijn dood

Over de gehele wereld is geschokt gereageerd op het overlijden van Nate Dogg. Via de internetdienst Twitter lieten veel mensen hun medeleven betuigen, waaronder van de artiesten waarmee Nate Dogg tijdens zijn muziekcarrière mee heeft samengewerkt. De rapper Eminem heeft in een persbericht zijn eerbetoon gegeven en jeugdvriend Snoop Dogg liet een tatoeage aanbrengen waarop het gezicht van Nate Dogg te zien is op z'n onderarm, begeleidt met de woorden "All Doggs Go to Heaven".^[4] The Game bracht een hommage uit naar zijn overleden collega met het nummer "All Doggs Go to Heaven (Nate Dogg Tribute)". Deze track werd gratis via digitale download aangeboden.^[5] De rapper Rick Ross bracht eveneens samen met de Maybach Music Group een ode uit aan Nate Dogg op zijn mixtape Tupac Back.^[6]

Ook onder de Nederlandse hiphopartiesten werd er met verbazing gereageerd. De rapper Krulle, winnaar van de Grote Prijs van Nederland in 2009, betoonde via Twitter zijn medeleven na het overlijden.^[7] De twee rappers van het rapduo The Opposites brachten in een radioprogramma op 3FM een eerbetoon aan de overleden zanger, middels een rap over de beat van Nate Dogg's hit Regulate.^[8] Kort nadat het nieuws over Nate Doggs overlijden naar buiten kwam schreef de rapper Sticks (Opgezwolle) speciaal voor State Magazine een column.^[9]

Als gevolg van Nate Doggs overlijden, werden de nummers van de zanger wederom veel gedownload en afgespeeld op de radio. Dit had als gevolg dat in het Verenigd Koninkrijk de single Regulate weer terug de UK Singles Chart inkwam.^[10]

Later is bekend geworden dat twee dagen na zijn overlijden beslag is gelegd op zijn huis vanwege achterstallige betalingen. ^[11]

[bewerken] Zangstijl

Zijn zangstijl geeft de kwalitatieve stem van Nate Dogg een grote herkenbaarheid en was mee bepalend voor het geluid van de vele groepen en artiesten waarmee hij zong. Zijn zware stemgeluid en zijn stoïcijns uiterlijk waren één van de bepalende factoren voor de karakteristieke zangstijl van Nate Dogg, die ervoor zorgde dat hij een veelgevraagd zanger was voor refereinen van hiphopnummers. Zijn zangstijl werd gekenmerkt door een duidelijk hedonistische levensvisie, waarbij criminaliteit, geweld, het straatleven, vrouwen, seks en drugsgebruik expliciet op kalme wijze besproken werden. Vanwege het feit dat Nate Dogg als zanger veelal collaboreerde met rappers, kreeg hij de bijnaam The Soul Man of G-funk.^[12]

[bewerken] Discografie

[bewerken] Albums

[bewerken] Hitnoteringen

[bewerken] Gastoptredens

Deze lijst is incompleet. U wordt uitgenodigd op bewerken te klikken om de lijst uit te breiden.

[bewerken] Bronvermelding

• (en) Het profiel van Nate Dogg op Allmusic.com.

Snoop Dogg
Snoop Dogg live tijdens een tour in april 2011
Achtergrondinformatie
Volledige naam	Calvin Cordozar Broadus, Jr.
Bijnaam	Snoop Dogg
Geboren	20 oktober 1971
Land	Verenigde Staten
Jaren actief	1991-heden
Genre(s)	Pop Gangsta rap G-funk Hip hop West Coast hip hop
Label(s)	Death Row, No Limit, Capitol, Doggystyle, Geffen, EMI, Priority
Officiële website IMDb-profiel
Portaal    Muziek

Calvin Cordozar Broadus Jr. (Long Beach (Californië), 20 oktober 1971) is een Amerikaanse rapper, zanger en acteur. Hij is bekend onder zijn artiestennaam Snoop Dogg (oorspronkelijk Snoop Doggy Dogg). Hij is ook bekend als rapper in de gelegenheidsformatie 2-1-3.

[bewerken] Biografie

Als kind kwam Snoop Dogg regelmatig in aanraking met de politie vanwege het gebruik van drugs. Nadat hij van de middelbare school afkwam, zat hij gedurende drie jaar regelmatig in de gevangenis. Via zijn neef Warren G kwam hij in contact met Dr. Dre, de stiefbroer van Warren G. Op het album The Chronic van Dr. Dre rapte Snoop Dogg mee.

Tijdens de opnames van zijn debuutalbum Doggystyle samen met Dr. Dre werd Snoop Dogg in augustus 1993 gearresteerd op verdenking van moord op Phillip Woldermarian. Later werd bekend dat Woldermarian Snoop Dogg had gestalkt. Snoop Dogg werd uiteindelijk vrijgesproken van moord op grond van zelfverdediging en omdat werd aangetoond dat hij alleen de auto had bestuurd waaruit zijn bodyguard McKinley Lee de dodelijke schoten had afgevuurd. Later zou ook McKinley Lee worden vrijgesproken van moord op grond van zelfverdediging. Ondanks de vrijspraak bleef de zaak Snoop Dogg nog drie jaar achtervolgen.

In november 1994 kwam het album Doggystyle uit via het label Death Row Records. Het album kwam in de Verenigde Staten binnen op de eerste plaats van de hitparade, wat nog nooit eerder was gelukt voor een debuutalbum. Van het album kwamen enkele succesvolle singles, waaronder What's my name en Gin and Juice (met Dr. Dre). Ondanks de ophef over het moordproces en de gewelddadige en vrouwonvriendelijke teksten, verkocht het album wereldwijd goed. Het album van Snoop Dogg werd door tegenstanders van gangsta rap vaak aangevoerd ter ondersteuning van hun pleidooi voor censuur op de teksten en het labelen van de albums.

In 1994 kwam een korte film over het moordproces en de bijbehorende soundtrack Murder was the case uit.

Snoop Dogg kwam in november 1996 met zijn tweede album The Doggfather. In deze periode nam de populariteit van gangsta rap af door de moord op Tupac Shakur (een goede vriend van Snoop Dogg en Seyar) en door de controversie rondom Suge Knight, medeoprichter en eigenaar van Death Row Records.

Door de dalende populariteit van gangsta rap verschoof Snoop Dogg zijn accenten enigszins. Hij was bang na Tupac Shakur en Notorious BIG het volgende slachtoffer te worden in de strijd tussen de Westcoast en de Eastcoast rappers. Vanaf 1997 verscheen Snoop Dogg in verschillende films, waaronder enkele pornofilms. Hij liet in deze pornofilms de noeste arbeid echter over aan de professionals en hield zijn broek aan[1]. Ook trad hij op bij de alternatieve rock tournee Lollapalooza (1997). Daarnaast hield hij zich bezig met het regisseren en produceren van videoclips voor hemzelf en andere artiesten. In 2001 verscheen een autobiografie.

In 2002 kondigde Snoop Dogg aan geen wiet en alcohol meer te gebruiken, wat hij 4 maanden volhield. Later dat jaar kwam hij met het album Paid Tha Cost to Be Da Bo$.

Op 11 april 2003 ontkwam Snoop Dogg aan de dood toen hij betrokken raakte bij een schietpartij in Los Angeles. Hij reed in een stoet van vijf auto's toen drie mannen uit een andere auto het vuur op de stoet openden. Een bodyguard raakte gewond bij de aanslag.

Op 21 mei 2004 vroeg Snoop Dogg de scheiding van zijn vrouw Shante Broadus aan vanwege 'onoverkomelijke verschillen'. Hij wilde de gezamenlijke voogdij over hun drie kinderen; Corde, Cordell, and Cori. Maar later dat jaar maakte het tweetal het weer goed en de scheiding is nooit doorgezet.

Op 26 april 2006 werd Snoop Dogg op luchthaven Londen Heathrow gearresteerd omdat hij voor overlast zorgde. Hij werd de volgende dag op borg vrijgelaten en moest zich in mei 2006 in Londen melden. Hij was onderweg naar een concert in Zuid-Afrika toen hij werd opgepakt. Dat concert ging daardoor niet door.

Snoop Dogg is bekend van het gebruik van slang, dat veel in de getto’s van de Verenigde Staten wordt gesproken. Kenmerkend voor zijn slang is dat veel woorden klinken als "izz" of "izzle".

Snoop Dogg wilde ook een game produceren onder de naam "Fear and Respect", maar dit ging niet door. De reden is dat hij meende dat er al genoeg 'gangsta-games' op de markt waren.

Begin 2008 maakte Snoop Dogg bekend te stoppen met het maken van rapmuziek en in plaats hiervan zich bezig te gaan houden met het maken van rockmuziek. Ook heeft hij in 2008 samen met countrylegende Willie Nelson een countrynummer geschreven ter ere van Johnny Cash, getiteld My Medicine. Hij heeft ook te kennen gegeven dat hij een lijst heeft gemaakt waarop artiesten staan met wie hij graag wil samenwerken. Onder anderen Bono, Madonna en Mick Jagger staan op de lijst om te worden benaderd door de ex-rapper. Ook beweerde hij dat rappers muzikaal gezien te kortzichtig zijn en dat collegae op muzikaal gebied hun grenzen zouden moeten verleggen.

In 2009 sloot Snoop Dogg zich aan bij de zwarte islamitische organisatie Nation of Islam in Chicago. Hij stak daar de loftrompet over voormalig leider Louis Farrakhan. Snoop Dogg zei als leider van de hiphopgemeenschap regelmatig bij hem binnen te springen. Snoop Dogg verklaarde lid te zijn van Nation of Islam en doneerde 700 euro aan de organisatie. Hij is niet de enige rapper die zich bij de organisatie heeft aangesloten. Ice Cube ging hem al voor. Snoop Dogg bracht in december van dat jaar het album Malice N Wonderland uit met de hits Gangsta Luv (ft. The-Dream), I wanna Rock (ft. Jamie Foxx), Upside Down (ft. Nipsey Hussle & Problem) en Pronto (ft. Soulja Boy). Op 23 maart kwam dan wereldwijd het album More Malice met de hits I wanna rock (the king-g mix, ft. Jay-Z), That tree (ft. Kid Cudi), Your'e gonna love me en House Shoes plus de minimovie Malice n Wonderland, the movie.

In 2010 maakte hij samen met Katy Perry de single California Gurls.

in 2011 maakte hij samen met Big Time Rush de single Boyfriend. Dit nummer werd op de Kids Choice Award 2011 opgevoerd en eindigde voor Snoop Dogg in een mega slijmdouche.

[bewerken] Discografie

[bewerken] Albums

[bewerken] Singles

[bewerken] Filmografie

[bewerken] Externe link

• Officiële website

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Snoop_Dogg?uselang=nl#mw-subcategories Snoop Dogg] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

Nipsey Hussle
Nipsey Hussle in Chicago
Achtergrondinformatie
Volledige naam	Ermias Asghedom
Geboren	15 augustus 1983
Land	Verenigde Staten
Jaren actief	2003-heden
Genre(s)	WestCoast hiphop
Beroep(en)	rapper
Label(s)	Maybach
Portaal    Muziek

Ermias Asghedom (15 augustus 1983), beter bekend onder zijn artiestennaam Nipsey Hussle, is een Amerikaans West Coast rapper.

[bewerken] Biografie

Ermias had bescheiden succesen met zijn singles die hij onder andere maakte met Snoop Dogg, Tyga, Drake, YG, Chamillionaire, Lloyd Banks, The Game en Kokane.

[bewerken] Films

In 2007 had Nipsey een kleine rol in de semi-biografische film I Tried van Bone Thugs-n-Harmony, geregiseerd door Rich Newey. In 2010 had hij een rol in de film The Wrath of Cain, met onder meer Ving Rhames in de hoofdrol.

[bewerken] Discografie