Wiz Khalifa
Imię i nazwisko	Cameron Jibril Thomaz
Data i miejsce urodzenia	8 września 1987 Minot w Dakocie Północnej
Pochodzenie	Pittsburgh, Pensylwania  Stany Zjednoczone
Gatunek	hip-hop
Zawód	raper
Aktywność	od 2005
Wytwórnia płytowa	Rostrum, Warner Bros., Atlantic
Powiązania	Currensy, Snoop Dogg
Strona internetowa

Wiz Khalifa, właściwie Cameron Jibril Thomaz^[1] (ur. 8 września 1987 w Minot w Dakocie Północnej) - amerykański raper.

[edytuj] Biografia

[edytuj] Wczesne lata

Khalifa urodził się 8 września 1987 r. w mieście Minot w stanie Dakota Północna. Jego rodzice byli wojskowymi, rozwiedli się, gdy Wiz miał około trzech lat. Przez to, że jego rodzice pracowali w wojsku, nie miał on stałego miejsca pobytu, mieszkał m. in. w Niemczech czy Japonii. Uczęszczał do szkoły Taylor Allderdice High School w mieście Pittsburgh w stanie Pensylwania^[2].

[edytuj] Kariera

Wiz wydał swój pierwszy mixtape, Prince of the City: Welcome to Pistolvania w roku 2005. Doprowadziło to do tego, że rok później Thomaz wydał swój pierwszy długogrający album pt. Show and Prove.

W 2007 roku dołączył do wytwórni Warner Bros. Records i wydał dwa mixtape'y: Grow Season i Prince of the City 2 przez Rostrum Records. Singel "Say Yeah" wydany przez Warner Bros. zadebiutował na 25. miejscu notowania Rhythmic Airplay Chart, jednak nie znalazł się na żadnym albumie. We wrześniu 2008, Wiz wydał swój kolejny mixtape pt. Star Power.

W lipcu 2009 r. Khalifa rozstał się z wytwórnią Warner Bros. po licznych opóźnieniach związanych z premierą nowego albumu. Kilka miesięcy później, w listopadzie wydał drugi solowy album zatytułowany Deal or No Deal. W kwietniu 2010 ukazał się darmowy mixtape Kush & Orange Juice. Trzecia płyta Rolling Papers, została wydana 29 marca 2011 roku nakładem wytwórni Atlantic Records^[3]. Singel "Black and Yellow" stał wielkim przebojem i został zatwierdzony jako potrójna platyna^[4]. Album został zatwierdzony jako złoto^[5]. W połowie 2011 roku rozpoczął prace nad kolejnym albumem pt. O.N.I.F.C.^[6][5]. Gościnnie pojawił się w singlowej piosence Maroon 5 "Payphone".

[edytuj] Dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia Wiz Khalify.

• Show and Prove (2006)
• Deal or No Deal (2009)
• Rolling Papers (2011)

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona
• Wiz Khalifa na MySpace
• Wiz Khalifa na Twitterze
• Wiz Khalifa na Facebooku

Too $hort
Imię i nazwisko	Todd Anthony Shaw
Pseudonim	Short Dawg, Shorty the Pimp, Too Short Baby, The One and Only, Playboy Short
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1966 Los Angeles
Pochodzenie	Oakland
Gatunek	G-Funk, West Coast hip hop, rap[1]
Zawód	raper, aktor, producent
Aktywność	od 1980
Wytwórnia płytowa	Dangerous Music Jive/Zomba/Sony BMG
Powiązania	Ant Banks, Ice Cube, Snoop Dogg, UGK, The Pack, Big Tray, Tupac, E-40, Lil Jon
Strona internetowa

Too $hort albo Too Short, właściwie Todd Anthony Shaw (ur. 28 kwietnia 1966 w Los Angeles^[2]) - amerykański raper. Swoją karierę rozpoczął w wieku 14 lat (1980 rok) w Oakland, w stanie Kalifornia. Łącznie sprzedał ponad 11 mln kopii swoich albumów, co daje średnią ponad 600 000 sztuk na krążek.

[edytuj] Wytwórnie

Too $hort do 2007 roku miał podpisany kontrakt z wytwórnią Jive Records, w której wydał 14 z 17 albumów.

Shaw jest również właścicielem i założycielem wytwórni Up All Nite Records, która współpracuje z innymi, głównie młodymi raperami, jak na przykład Dolla Will, Boo Ski, Li'l J & Boi Payton, FX i The Pack.

[edytuj] Too $hort w filmach

Too $hort wcielił się w postać Lew-Loca w filmie Menace II Society. Zajmował się również filmami pornograficznymi. W roku 2003 ukazał się jego pierwszy film pt. Get In Where You Fit In. Jednym z najważniejszych występów rapera jest udział w filmie dokumentalnym American Pimp, gdzie wraz z m.in. Snoop Doggiem opowiada o realiach życia sutenera. Twórcy filmu postanowili go zaprosić do tej roli dając tym samym wyraz uznania całej karierze Shorta - pioniera wizerunku alfonsa w kulturze Hip-hop.

[edytuj] Wkład w kulturę Hip-Hop

Too $hort jako pionier kalifornijskiego rapu przecierał ścieżki i ustalał nowe zasady, których obecność obserwujemy dziś w kulturze Hip-Hop na całym świecie. Short był jednym z pierwszych, którzy kreowali wizerunek rapera-alfonsa. Swoimi działaniami Shaw zainicjował proces, w wyniku którego postać sutenera jest dziś ze światem hip-hopu powszechnie kojarzona.

Utwory Shorta w ogromnej większości poruszają tematy takie jak seks i prostytucja. Dzięki temu Short ma również swój wkład we współczesną popkulturę. Na płycie Born to Mack po raz pierwszy w historii użył słowa "Biatch" (zniekształcona forma "Bitch"). Formę tę spopularyzował będący pod wpływem twórczości Todda - Snoop Dogg, dzięki któremu wyrażenie to weszło już do języka potocznego.

Wielu innych artystów czerpało bądź czerpie pomysły z wczesnej twórczości $horta. Na liście znajdują się między innymi E-40, Rappin' 4-Tay, Mac Mall, Lupe Fiasco, Tha Dogg Pound, Lil Wayne, MC Eiht, Spice 1, Eminem, Young Buck, Turf Talk, 50 Cent, UGK, T.I., Dem Hoodstarz, The Pack, The Luniz, Richie Rich, Ludacris i wielu innych, którzy naśladują sutenerski image Shorta.

7 października 2008 roku podczas piątej dorocznej gali Hip-Hop Honors, Too Short wraz z zespołami Cypress Hill, De La Soul, Slick Rick i Naughty by Nature został wyróżniony przez stację muzyczną VH1 za szczególny wkład w muzykę hip-hop.

[edytuj] Dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia Too $horta.

• 1985: Don't Stop Rappin' (LP)
• 1985: Players (EP)
• 1987: Raw, Uncut, and X-Rated (EP)
• 1988: Born to Mack (LP)
• 1988: Life Is...Too $hort (LP)
• 1990: Short Dog's in the House (LP)
• 1992: Shorty The Pimp (LP)
• 1993: Get In Where You Fit In (LP)
• 1993: Greatest Hits, Vol. 1: The Player Years, 1983-1988 (kompilacja)
• 1995: Cocktails (LP)
• 1996: Gettin It (Album Number Ten) (LP)
• 1999: Can't Stay Away (LP)
• 2000: You Nasty (LP)
• 2001: Chase the Cat (LP)
• 2002: What's My Favorite Word? (LP)
• 2003: Married to the Game (LP)
• 2006: Blow The Whistle (LP)
• 2006: Mack of the Century...Greatest Hits (kompilacja)
• 2007: Get Off the Stage (LP)
• 2010: Still Blowin' (LP)
• 2010: Respect the Pimpin' (EP)
• 2012: No Trespassing^[3]

[edytuj] Występy gościnne

Too $hort znany jest z gościnnych występów na albumach innych raperów. W ciągu całej jego kariery wydano ponad 100 albumów, na których usłyszeć można jego głos. Współpracował z takimi artystami jak Snoop Dogg, Eazy-E, Tupac, Jay-Z, Ice Cube, Lil Jon, 50 Cent, Kelis, Ludacris, Kurupt, The Notorious B.I.G., Xzibit, Three 6 Mafia, Pimp C, Lil' Kim, Twista, T.I., Daz Dillinger, E-40, Ice T czy Jermaine Dupri.

Lista utworów, których pojawił się Todd Anthony Shaw:

• 50 Cent - "A Little Bit of Everything" (feat. Tony Yayo, UGK, Lloyd Banks, Too Short)
• Ant Banks - "2 Kill a G" (feat. Too Short, Spice 1)
• Ant Banks - "4 Tha Hustlas" (feat. Too Short, Tupac Shakur, MC Breed)
• Ant Banks - "Big Thangs" (feat. Too Short, Ice Cube)
• Ant Banks - "Clownin' With The Crew" (feat. Too Short, The Dangerous Crew)
• Ant Banks - "Fuckin' Wit Banks" (feat. Too Short, Goldy)
• Ant Banks - "The Loot" (feat. Too Short)
• Ant Banks - "Only Out to Fuck" (feat. Too Short, Goldy, Pooh-Man)
• Ant Banks - "Pervin'" (feat. Too Short, E-40)
• Ant Banks - "Players Holiday" (feat. Too Short, Mac Mall, Rappin' 4-Tay)
• Al Gator - "Get Wit It (Hustle Hard)" (feat. Too Short)
• AP.9 - Bust A Nutt (feat. Too Short)
• Avant - "Making Good Love" Remix (feat. Too Short)
• Badwayz - "Make Money Money" (feat. Too Short, Young Bleed)
• BFA - "Paper Over Pussy" (feat. Too Short)
• Big Lurch - Cali Girl (feat. Too Short)
• B-Legit - "So International" (feat. Too Short)
• Buccett Loc - "Playa Style" (feat. Too Short, Nitro)
• Bun B - "Who need a bitch" (feat. Too Short and Juvenile)
• Casual - Oaktown (feat. Too Short, Richie Rich, G-Stack & E-Mac)
• Chelo - "Yummy (Remix)" (feat. Too Short)
• C-Bo - "Pimpin and Jackin" (feat. Too Short)
• D4L - "Make It Rain" (feat. Too Short, Kool Ace, Sweetz)
• Dave Hollister - "Came in the Door Pimpin" (feat. Too Short)
• David Banner - "Take Your Bitch" (feat. Too Short, Bun B & Jazze Pha)
• Daz Dillinger - "Bitch Bitch Bitch Make Me Rich" (feat. Too Short)
• Daz Dillinger - "It Might Sound Crazy" (feat. Too Short)
• Daz Dillinger - "It Might Sound Crazy (remix)" (feat. Too Short)
• D-Nice - "Check Yourself" (feat. Too Short)
• D-Shot - "True Worldwide Playaz" (feat. Too Short, Spice 1)
• Eazy-E - "Players Club" (feat. Too Short)
• E-40 - "Doin' The Fool" (feat. Too Short, Pimp C, Al Kapone, Pastor Troy)
• E-40 - "Earl That's Yo Life" (feat. Too Short)
• E-40 - "From The Ground Up" (feat. Too Short, Jodeci)
• E-40 - "Rappers' Ball" (feat. Too Short, K-Ci)
• E-40 - "Yee" (feat. Too Short, Budda)
• E-40 - "Funny" (feat. Too Short)
• E-A-Ski - "Check the Resume" (feat. Too Short)
• E.D.I. - "Gangsta Parade" (Kastro, Rappin' 4-Tay, and Too Short)
• Eightball - "Can't Stop" (feat. Too Short, MJG)
• Erick Sermon - "Fat Gold Chain" (feat. Too Short)
• ESG - Luv It How U Get It (feat. Too Short)
• Foxy Brown - "Baller Bitch" (feat. Too Short, Pretty Boy)
• Foxy Brown -"Ride (Down South)" (featuring Eightball & MJG, Juvenile, and Too Short) - 5:41
• Goldy - "The Game Is Sold, Not Told" (feat. Too Short)
• Goldie Loc - "This How We Eat" (feat. Too Short, Kokane, Big Tigger
• Ice Cube - "Ain't Nothin' but a Word to Me" (feat. Too Short)
• Ice Cube - "Big Thangs" (feat. Too Short)
• Ice T - "Don't Hate The Playa" (feat. Too Short)
• Jahari - "A Playa Know" (feat. Too Short)
• Jay-Z - "A Week Ago" (feat. Too Short)
• Jay-Z - "Real Niggaz" (feat. Too Short)
• J-Dubb - "Life" (feat. Too Short)
• Jermaine Dupri - "Jazzy Hoes" (feat. Too Short, Eightball, Youngbloodz, Mr. Black)
• Jermaine Dupri - Jazzy Hoes Part 2 (ft. Kurupt, Too Short, Field Mob, Backbone & Eddie Cain)
• Jim Crow - "Holla at a Playa (remix)" (feat. Too Short)
• Jim Crow - "That Drama (Baby's Momma)" (feat. Too Short, Jazze Pha)
• JT Money - "Somethin' Bout Pimpin" (feat. Too Short)
• Keak da Sneak - "Hyphy Whyphy" (feat. Young Joe and Too Short)
• Keak da Sneak - "Hoe Money" (feat. Too Short)
• Keith Murray - "Ride Wit Us" (feat. Too Short, Redman, Erick Sermon)
• Keith Sweat - "Love Jones" (feat. Too Short, Erick Sermon, Playa)
• Kelis - "Bossy" (feat. Too Short)
• Keyshia Cole - "Didn't I tell you" (feat. Too Short)
• Kid Rock - "Wax The Booty " (feat. Too Short) from Grits Sandwiches For Breakfast
• King T - Big Boyz (feat. Too Short)
• Knoc-Turn'Al - Cash Sniffin Hoes (feat. Too Short & Slip Capone)
• Kock D Zel - "Pimp Bones" (feat. Too Short)
• Kokane - Rhyme Slow (feat. Too Short)
• Kokane - Pimp Shit (feat. Too Short)
• Kurupt - Bitch Make Me Rich (feat. Daz, Too Short)
• Lil Jon - Bia Bia (feat. Too Short, Ludacris, Big Kap & Chyna Whyte)
• Lil Jon - Bia Bia (Remix) (feat. Too Short & Chyna Whyte)
• Lil Jon - Let My Nutts Go (feat. Too Short, Quint Black & Nation Riders)
• Lil Jon - Bitch (feat. Too Short & Chyna Whyte)
• Lil Kim - Call Me (feat. Too Short)
• Luniz - "Funkin Over Nothin" (feat. Too Short & Harm)
• Ludacris- "Pimp Counsel" (feat. Too Short, Lil Fate, Shawnna)
• Mack 10 - Pimp Or Die (feat. Techniec & Too Short)
• MC Breed - "Sea Of Bud" (feat. Too Short)
• MC Breed - Tricks (Bitches) (feat. Richie Rich, Too Short
• MC Magic - "Dancer (Is She Really My Girl)" (feat. C. Note, Too Short & AZ Prince)
• Messy Marv - Can't Nobody (feat. Too Short & Lucci)
• Mistah F.A.B. - "On Yo' Way" (feat. Too Short)
• Mistah F.A.B. - Da Baydestrian - "Goin Crazy" (feat. Too Short, Fabo)
• Mistah F.A.B. - Sideshow remix - (feat. Too Short and Keak da Sneak)
• Mitchy Slick - Don't Be Stupid - (feat. Too Short and Jamal)
• Motion Man - Top Down (feat. Too Short)
• Mr. Malik - "Thangs Change" (feat. Too Short)
• Mr. 3-2 - "Hit the Highway" (feat. Too Short and 8Ball & MJG)
• Night+Day - "Fuck Me the Way You Dance" (feat. Too Short)
• Ol' Dirty Bastard - Dogged Out (feat. Too Short & Big Syke)
• Rappin' 4 Tay - "Never Talk Down" (feat. Too Short & MC Breed)
• Rappin' 4 Tay - Sucka Free (feat. Too Short)
• Rated R - "In Here Ta Nite (Remix)" (feat. Too Short and J-Creek of the Eve'nin Ridahz)
• Richie Rich - Say Bitch (feat. Too Short)
• Scarface - "Game Over" (feat. Too Short, Ice Cube, & Dr. Dre)
• Scarface - "Fuck Faces" (feat. Too Short, Devin The Dude, & Tela)
• Scarface - "In n Out" (feat. Too Short, Devin The Dude)
• Seagram - "Gangstas & Playas" (feat. Too Short)
• Shawty Putt - "Dat Baby (Don't Look Like Me)" (feat. Lil' Jon and Too Short)
• Snoop Dogg - "You Thought" (feat. Too Short and Soopafly)
• Snoop Dogg - "Life of da Party" (feat. Mistah F.A.B. and Too Short)
• Sublime - "Free Loop Dub/Q-Ball" (He's the second rapper on Q-Ball)
• Shawnna - Gettin' Some (Remix) (feat. Too Short, Lil Wayne, Pharrell & Ludacris)
• Spice 1 - Recognize Game (feat. Too Short & Ice-T)
• Spice 1 - Suckas Do What They Can (feat. Too Short, Yukmouth and Roger Troutman)
• The Delinquents - "Delinquents Are Back" (feat. Too Short)
• Tha Dogg Pound - "Can't Get Enough" (feat. Too Short)
• Tha Dogg Pound - "Dog Chit" (feat. Too $hort)
• The Notorious B.I.G. - "Big Booty Hoes" (feat. Too Short)
• The Notorious B.I.G. - "Bust A Nut" (feat. Too Short & Webbie)
• The Notorious B.I.G. - "The World is Filled (feat. Too Short, Puff Daddy, & Carl Thomas)
• The Jacka - "Die Young" (feat. Husalah and Too Short)
• The Pack - "Dum Ditty Dum" (feat. Too Short)
• The Pack - "Vans Remix" (feat. Mistah F.A.B. and Too Short)
• The Relativez - "Pimpin" (feat. Too Short)
• The Team - It's Gettin Hot (Remix) (feat. Too Short, MC Hammer, Keak Da Sneak, Richie Rich, The Delinquents & Klumpty Klump)
• TQ - "Your Sister" (feat. Too Short)
• Traxamillion - "SideShow" (feat. Too Short and Mistah F.A.B.)
• Tupac Shakur - Thug Passion Part 2 - Unreleased - (feat. Too Short)
• Tupac Shakur - We Do This (ft. MC Breed, Too Short & Goldy)
• T-Pain - "I'm N Luv (Wit A Stripper)" (Remix) (feat. Too Short, Twista, Pimp C, Paul Wall, R. Kelly & MJG)
• T.I. - "Hotel" (feat. Too Short)
• Twista - "Pimp On" (feat. Too Short and Eightball)
• Tyrese - Get Low (feat. The Dogg Pound and Too Short)
• UGK - "Pimpin Ain't No Illusion" (feat. Too Short)
• UGK - "Life Is 2009" (feat. Too Short)
• UGK - "All About It" (feat. Too Short)
• UGK - "Cigarette" (Feat. KB, Eightball, Too Short)
• Three 6 Mafia - "Undercover Freaks" (feat. Too Short)
• WC - "Keep Hustlin" (feat. Too Short & E-40)
• Xzibit - Movin In Your Chucks (feat. Too Short & Kurupt)
• Young Bleed - Time and Money (feat. Too Short)
• Young Jeezy - "Tear it Up" (remix} (feat. Lloyd and Too $hort)
• Yukmouth - The Best Thing Goin (feat. Too $hort, Devin the Dude, Richie Rich, Danica "The Morning Star")
• YZ - Tater Chips (feat. Too Short & El Dorado Red)
• Zion I - Don't Lose Yo Head (feat. Too Short)

[edytuj] Ciekawostki

• Too $hort prowadzi własne agencje towarzyskie i kluby Go-Go.
• Too $hort wymyślił i spopularyzował (wraz ze Snoop Doggiem) słowo "Biatch".
• Too $hort jest kibicem zespołu futbolu amerykańskiego Oakland Raiders
• Too $hort jest astrologicznym bykiem.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona artysty w wytwórni Jive Records

Ten artykuł należy dopracować zgodnie z zaleceniami edycyjnymi: zweryfikować treść i dodać źródła. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się na stronie dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu.

Snoop Dogg
Imię i nazwisko	Cordozar Calvin Broadus, Jr.
Pseudonim	Snoop Dogg, Snoop Doggy Dogg, The D O Double G, Bigg Snoop Dogg, Diggle Double G, Snoop
Data i miejsce urodzenia	20 października 1971 Long Beach, USA
Pochodzenie	Stany Zjednoczone
Gatunek	G-Funk, rap, gangsta rap, West Coast hip hop
Zawód	raper, aktor, producent muzyczny
Aktywność	od 1991
Wytwórnia płytowa	Death Row, Interscope, Capitol, No Limit, Priority, EMI, Geffen, Doggystyle
Powiązania	Dr. Dre, Tupac Shakur, The Neptunes, Nate Dogg, Tha Dogg Pound, Ice Cube, Akon, Wiz Khalifa, 50 Cent
Zespół
213 (1991-2011) Tha Eastsidaz (1999-2005)
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Kolekcja cytatów w Wikicytatach
Strona internetowa

Snoop Dogg, właściwie Cordozar Calvin Broadus Jr.^[1] (ur. 20 października 1971 w Long Beach w Kalifornii) – amerykański raper i aktor. Do 1998 roku znany jako Snoop Doggy Dogg.

Snoop Dogg współpracował z takimi wykonawcami jak: Dr. Dre, Eminem, Ice Cube, Tupac Shakur, Game, B-Real, Tha Dogg Pound, Coolio, Mariah Carey, Akon, P. Diddy, Pharrell Williams, 50 Cent, Nate Dogg, Justin Timberlake, Bow Wow, Katy Perry, Korn, Limp Bizkit, Gorillaz, Beck, Marilyn Manson, David Guetta, T-Pain i Red Hot Chili Peppers. W 2001 r. ukazała się jego autobiografia. Pod koniec października 2007 roku wziął udział w telewizyjnej gali stacji VH1 – Hip Hop Honors 2007 oraz poprowadził galę rozdania nagród MTV Europe Music Awards w Monachium.

[edytuj] Biografia

[edytuj] Wczesne życie

Imię odziedziczył po ojczymie Calvinie Cordozar Broadusie Sr. (żyjący w latach 1948-85). Raper urodził się w październiku 1971 roku w szpitalu Los Altos Hospital w Long Beach w stanie Kalifornia jako drugi z trzech synów^[2]. Jego ojciec, Vernall Varnado (ur. 13 grudnia 1943) był weteranem wojny Wietnamskiej, piosenkarzem i listonoszem, jednak rzadko uczestniczył w życiu młodego Calvina^[2]. W dzieciństwie Rodzice Broadusa nadali mu pseudonim "Snoopy", bo był podobny do fikcyjnej postaci^[3]. Matka i ojczym rozwiedli się w 1975 roku. W młodym wieku Calvin Jr. uczęszczał na lekcje śpiewu w kościele Golgotha Trinity Baptist Church i uczył się gry na fortepianie. W szóstej klasie zaczął rapować^[4][5]. Uczęszczał do Long Beach Polytechnic High School. Podczas nauki został skazany za posiadanie narkotyków - kokainy, na okres sześciu miesięcy.

Jako nastolatek młody raper często popadał w konflikt z prawem. Był członkiem gangu Rollin' 20 Crips^[6]. Po ukończeniu edukacji zajął się muzyką. Wspólnie z Nate Doggiem, Lil' ½ Dead i Warrenem G nagrali demo jako grupa 213. Swój pierwszy freestyle zarejestrował na podkładzie muzycznym pochodzącym z utworu "Hold On" - żeńskiej grupy muzycznej En Vogue. Znalazł się on na mixtapie pt. Over the Counter, którym zainteresował wówczas wpływowy producent Dr. Dre. Dre skontaktował się z Calvinem i umówił go na spotkanie. Były członek N.W.A - The D.O.C. nauczył Dogga jak układać rymy. Jakiś czas po tym, Dre wydał singel "Deep Cover" stworzony do filmu o tym samym tytule, w którym wystąpił Snoop.

[edytuj] Kariera

Pod koniec roku 1992 Dr. Dre wydał swój pierwszy album w Death Row Records pt. The Chronic przy współudziale Snoop Dogga, który w znacznym stopniu przyczynił się do jego ogromnego sukcesu. Single "Nuthin' but a "G" Thang" i "Fuck wit Dre Day (and Everybody's Celebratin')" przyniosły mu sławę. Broadus nie mógł dłużej czekać i wydał swój debiutancki album Doggystyle w 1993 roku. Sukces tego albumu był wielki, single "What's My Name?" i "Gin and Juice" utrzymały album w czołówce list przebojów aż do roku 1994^[3].

Kolejny album Snoopa był długo opóźniany, Tha Doggfather wydano 16 listopada 1996 bez udziału Dre. Premierę tego wydawnictwa przyćmiły inne wydarzenia, w szczególności zabójstwo przyjaciela Snoop Dogga – Tupaca Shakura i początek problemów wytwórni Death Row Records. Sprzedaż 2 milionów egzemplarzy albumu uznano za porażkę. Snoop Dogg przeniósł się do No Limit Records Mastera P, czym wywołał gniew Suge Knighta. W nowej wytwórni wydał swój kolejny album Da Game Is to Be Sold, Not to Be Told, który był mocno krytykowany, jednak sprzedawał się bardzo dobrze. Następnie wydał kolejny album, tym razem w stylu G-Funk No Limit Top Dogg. Produkcja ta uzyskała rozgłos i Snoop Dogg powrócił na szczyt, a comeback potwierdził wydanym w 2000 roku albumem Tha Last Meal.

W 2002 roku rozpoczął współpracę z The Neptunes. Pharrell wyprodukował singlowe hity z nowego albumu Paid tha Cost to Be da Boss, czyli "From da Chuuuch to da Palace" i "Beautiful", a album pokrył się platyną. Snoop Dogg kontynuował owocną współpracę z The Neptunes. Produkcja R&G (Rhythm & Gangsta): The Masterpiece to popis Pharrella jako producenta, który jest współautorem hitów: "Drop It Like It's Hot", "Let's Get Blown" i "Signs", stawkę singli uzupełniało "Ups & Downs/Bang Out". Album wywołał różne opinie: niektórzy uważali, iż album ten zrobił ze Snoop Dogga gwiazdę popu, inni, że zaczął tworzyć bardziej muzykalne utwory.

Snoop Dogg postanowił zerwać z dotychczasowym stylem pop i R&B, koncentrując się na nowym albumie. Nowa produkcja Snoopa to Tha Blue Carpet Treatment, jest powrotem do korzeni i gangsterskich klimatów. Pierwszym singlem jest ponownie produkcja Pharrella "Vato" z gościnnym udziałem B-Reala z Cypress Hill. Drugim singlem z tej płyty był "That's That" z R. Kelly.

W 2008 wydał album o nazwie Ego Trippin'. 27 sierpnia 2008 roku Snoop zagrał koncert w Polsce na warszawskim Torwarze.

17 lutego 2009 miał premierę program Calvina Nocne Rozmowy Snoop Dogga, który od lipca można było ogladać go w Polsce na kanale MTV Polska. W 2009 roku raper zaczął poszukiwac talentów w Europie. Nagrał single Dime Piece z bułgarską piosenkarką LiLaną, gdzie rapuje inny bułgarski raper Big Sha, Groove On z rosyjskim raperem Timatim oraz wystąpił w teledysku rapera Time. Nagrał też singel Hot Girl z palestyńskim raperem Bellym.

8 grudnia 2009 r. wydany został dziesiąty album Snoopa Malice n Wonderland. Promowały go single "Gangsta Luv" z The-Dreamem, "That's Tha Homie" z Timbalandem, "I Wanna Rock" i "Pronto" z Soulja Boyem. Album znalazł się na 23. miejscu notowania Billboard 200, opracowanego przez Billboard.

29 marca 2011 roku^[7][8], został wydany jedenasty studyjny album, Doggumentary. Pierwotnie tytuł miał brzmieć Doggystyle 2: The Doggumentary^[9]. Miał być kontynuacją albumu z 1993 pt. Doggystyle^[10], jednak Calvin zrezygnował z tego^[11]. Na tej kompozycji znajduje się 21 premierowych utworów^[12].

Na 2012 rok został zapowiedziany nowy album pt. Reincarnated^[13].

[edytuj] Dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia Snoop Dogga.

• Doggystyle (1993)
• Tha Doggfather (1996)
• Da Game Is to Be Sold, Not to Be Told (1998)
• No Limit Top Dogg (1999)
• Tha Last Meal (2000)
• Paid tha Cost to Be da Boss (2002)
• R&G (Rhythm & Gangsta): The Masterpiece (2004)
• Tha Blue Carpet Treatment (2006)
• Ego Trippin' (2008)
• Malice n Wonderland (2009)
• Doggumentary (2011)
• Reincarnated (2012)

[edytuj] Filmografia

 Osobny artykuł: Filmografia Snoop Dogga.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna (ang.)
• Snoop Dogg w bazie stopklatka.pl

p • d • e Snoop Dogg Albumy Doggystyle • Tha Doggfather • Da Game Is to Be Sold, Not to Be Told • No Limit Top Dogg • Tha Last Meal • Paid tha Cost to Be da Boss • R&G (Rhythm & Gangsta): The Masterpiece • Tha Blue Carpet Treatment • Ego Trippin' • Malice n Wonderland • Doggumentary Single "Who Am I? (What's My Name?)" (razem z Dr. Dre & Jewell) "Gin and Juice" (razem z Daz Dillinger) • "Doggy Dogg World" (razem z Tha Dogg Pound & The Dramatics) • "Murder Was the Case (Remix)" • "Snoop's Upside Ya Head" (razem z Charlie Wilson) • "Vapors" • "Doggfather" • "Still a G Thang" • "Woof" • "G Bedtime Stories" • "Snoopafella" • "Bitch Please" (featuring Xzibit & Nate Dogg) • "Down 4 My N's" (razem z C-Murder; featuring Magic) • "Snoop Dogg (What's My Name II)" • "Wrong Idea" (featuring Bad Azz, Kokane & Lil' 1 Dead) • "Lay Low" (featuring Master P, Nate Dogg, Butch Cassidy, Goldie Loc & Tray Deee) • "Losin' Control" (featuring Butch Cassidy & Soopafly) • "From tha Chuuuch to da Palace" (featuring Pharrell) • "Beautiful" (featuring Charlie Wilson & Pharrell) • "Drop It Like It's Hot" (featuring Pharrell) • "Let's Get Blown" (featuring Pharrell) • "Signs" (featuring Charlie Wilson & Justin Timberlake) • "Vato" (featuring B-Real) • "That's That Shit" (featuring R. Kelly) • "Candy (Drippin' Like Water)" (featuring E-40, MC Eiht, Goldie Loc, Daz Dillinger, & Kurupt) • "Boss' Life" (Remix) (featuring Nate Dogg) • "Sexual Eruption" • "Neva Have 2 Worry" • "Life of da Party" (featuring Too Short & Mistah F.A.B.) • "My Medicine" (featuring Willie Nelson & Everlast) • "Gangsta Luv" (featuring The-Dream) • "That's Tha Homie" • "I Wanna Rock" • "Pronto" (featuring Soulja Boy Tell 'Em) • "New Year's Eve" (featuring Marty James) • "Wet" • "Platinum" (featuring R. Kelly) Kolaboracje Tha Eastsidaz (z Tha Eastsidaz) • Duces 'n Trayz: The Old Fashioned Way (z Tha Eastsidaz) • The Hard Way (with 213) • Mac & Devin Go to High School (z Wiz Khalifa) Kompilacje Smokefest Underground • Dead Man Walkin' • Death Row: Snoop Doggy Dogg at His Best • Welcome to tha Chuuch: Da Album • Snoop Dogg Presents: Unreleased Heatrocks • Snoop Dogg Presents The Big Squeeze • Snoop Dogg Presents Christmas In Tha Dogg House • Death Row: The Lost Sessions Vol. 1 Trasy koncertowe Blazed & Confused Tour • Rock the Bells Powiązane Dyskografia • Filmografia

Bruno Mars
200px Bruno Mars podczas koncertu w Las Vegas, 19 września 2010 roku
Imię i nazwisko	Peter Gene Hernandez
Pseudonim	Bruno Mars
Data i miejsce urodzenia	8 października 1985 Honolulu, Hawaje
Pochodzenie	Los Angeles, Kalifornia
Instrument	gitara, pianino, skrzypce, trąbka, harfa, trójkąt, kongi
Gatunek	pop, alternatywny hip hop, soul, reggae fusion, R&B
Zawód	wokalista, autor tekstów, producent muzyczny, model, tancerz
Wytwórnia płytowa	Atlantic Records, Elektra Records
Powiązania	The Smeezingtons, B.o.B, Travis McCoy, Cee-Lo Green
Strona internetowa

Peter Gene Hernandez, powszechnie znany pod pseudonimem scenicznym Bruno Mars (ur. 8 października 1985) – amerykański wokalista, producent muzyczny i autor tekstów. Wychowywany w Honolulu w rodzinie muzyków, Mars od najmłodszych lat rozwijał swój talent. W dzieciństwie wielokrotnie występował w różnych obiektach na terenie Hawajów, a po ukończeniu szkoły średniej zdecydował o przeprowadzce do Los Angeles, które oferowało większe możliwości rozwoju kariery. Na miejscu Mars dołączył do grupy The Smeezingtons, z którą produkował utwory dla innych artystów.

Po bezowocnej współpracy z Motown Records, Mars w 2009 roku podpisał kontrakt z Atlantic Records. Rozpoznawalność jako artysta solowy zdobył niedługo po tym, użyczając wokalu w piosenkach "Nothin' on You" B.o.B oraz "Billionaire" Travie'ego McCoya, będąc ponadto ich współautorem. Mars jest również jednym z autorów tekstów innych popularnych utworów, a w tym m.in.: "Right Round" Flo Ridy, "Wavin' Flag" K'naana oraz "Fuck You!" Cee Lo Greena. W październiku 2010 roku premierę miał debiutancki album artysty, Doo-Wops & Hooligans, z którego pochodziły międzynarodowe hity: "Just the Way You Are" i "Grenade"^[1]. Podczas 53. ceremonii rozdania nagród Grammy, Mars nominowany był do siedmiu statuetek, wygrywając ostatecznie jedną, w kategorii Best Male Pop Vocal Performance za "Just the Way You Are"^[2].

Twórczość Marsa charakteryzuje się szerokim przekrojem wykorzystywanych stylów i elementów różnych gatunków muzycznych. Jako dziecko, Bruno inspirował się takimi artystami, jak między innymi Elvis Presley i Michael Jackson, czerpiąc wzorce z ich dokonań artystycznych. Do swojej muzyki Mars często włącza również reggae, a także dźwięki charakterystyczne dla Motown. Jon Caramanica z The New York Timesa określił Marsa jako "jednego z najbardziej wszechstronnych wokalistów popowych naszych czasów"^[3].

[edytuj] Życie i kariera

[edytuj] 1985–2008: wczesne życie i początki muzyczne

Peter Gene Hernandez urodził się i dorastał w dzielnicy Waikiki miasta Honolulu na Hawajach. Jego rodzice, Bernadette "Bernie" i Pete Hernandez, mają filipińskie i portorykańskie korzenie^[4][5][6]. Bernadette jako dziecko przybyła na Hawaje z Filipin, zaś Pete wyemigrował na wyspę z nowojorskiego Brooklynu^[7]. Rodzice Marsa poznali się podczas koncertu, w trakcie którego jego matka była tancerką hula, a ojciec grał na perkusji^[7]. Dwuletni Peter zaczął być określany przez ojca mianem "Bruno", jako że był on podobny do wrestlera Bruno Sammartino^[8]. Bruno posiada ponadto pięcioro rodzeństwa. Jak wielokrotnie podkreślał, Mars dorastał w muzykalnej rodzinie, która pozwoliła mu odkrywać różnorodność gatunków, od reggae, przez R&B i rocka, po hip hop^[9][10]. Od wczesnego dzieciństwa Mars pozostawał pod silnym wpływem takich artystów, jak Michael Jackson, Elvis Presley, The Isley Brothers oraz The Temptations^[5]. W wieku czterech lat Bruno zaczął koncertować pięć razy w tygodniu z zespołem swojego ojca, The Love Notes. Za sprawą tych występów zasłynął na całej wyspie ze swojej fascynacji osobą Presleya^[11].

W 1990 roku Mars został opisany w tabloidzie MidWeek jako "Mały Elvis", a następnie, w 1992 roku, zagrał epizod w filmie Miesiąc miodowy w Las Vegas^[5][12]. Wokalista wytłumaczył później, jaki wpływ miał Presley na jego twórczość: "Obserwuję najlepszych. Jestem wielkim fanem Elvisa. Jestem wielkim fanem Elvisa lat 50., kiedy to wchodził na scenę i przerażał ludzi swoją siłą, doprowadzał dziewczyny do szaleństwa! To samo można powiedzieć o Prince'u lub The Police. To faceci, którzy wiedzą, że ludzie przychodzą na koncerty po to, żeby uczestniczyć w show, dlatego ich obserwuję i od nich się uczę."^[13] W innym wywiadzie Mars jako swoją inspirację wyróżnił także hawajskie korzenie oraz wpływ rodziny na jego rozwój muzyczny: "Dorastanie na Hawajach zrobiło ze mnie człowieka, jakim jestem teraz. Z grupą mojego ojca grałem tam wiele koncertów. Każdy w mojej rodzinie śpiewa, wszyscy gramy na instrumentach. Mój wuj jest niesamowitym gitarzystą, mój ojciec jest świetnym perkusistą, podobnie jak mój brat, który jest członkiem naszego zespołu. Po prostu byłem otoczony muzyką."^[14] W 2003 roku, krótko po ukończeniu President Theodore Roosevelt High School, siedemnastoletni Mars przeprowadził się do Los Angeles, by rozwijać swoją karierę^[5][12]. W tym celu przyjął pseudonim sceniczny, czerpiąc z przydomka jaki nadał mu ojciec oraz dodając do niego słowo "Mars". Tłumacząc jego pochodzenie, powiedział: "Czułem, że nie mam w sobie nic wyjątkowego i atrakcyjnego. W dodatku wiele dziewczyn mówiło mi, że jestem nie z tego świata, więc pomyślałem, że chyba jestem z Marsa."^[15]

Po przeprowadzce do Los Angeles, Mars w 2004 roku podpisał kontrakt z Motown Records, który jednak, zgodnie z jego słowami, "prowadził donikąd"^[16]. Korzyścią płynącą ze współpracy z Motown był jednak fakt, że Bruno poznał osobiście tekściarza i producenta Philipa Lawrence'a, który także związany był z wytwórnią. Mars, Lawrence i inżynier dźwięku Ari Levine zaczęli wspólnie pisać utwory, a w konsekwencji utworzyli zespół produkcyjny The Smeezingtons^[16]. W 2006 roku Lawrence przedstawił Marsa jego przyszłemu menedżerowi w Atlantic Records, czyli Aaronowi Bayowi-Schuckowi^[17]. Usłyszawszy kilka piosenek w jego wykonaniu, Bay-Schuck dążył do tego, by Mars jak najszybciej związał się kontraktem z wytwórnią Atlantic, do czego jednak doszło dopiero po upływie trzech kolejnych lat^[17]. W międzyczasie, Atlantic zatrudniła the Smeezingtons, by zespół pisał, a następnie produkował utwory dla pozostałych artystów należących do wytwórni^[17]. Bay-Schuck przyznał później, że mimo iż Mars twierdził, że jego nadrzędnym celem jest bycie wokalistą solowym, chętnie podejmował się prac nad wydawnictwami innych wokalistów, co miało poprawić jego umiejętności tekściarskie, a zarazem pomóc mu odkryć, jakim typem artysty ostatecznie chce zostać^[17]. Rozwijając temat, Bay-Schuck nazwał ten okres w życiu Marsa samoodkrywaniem, które w znaczym stopniu przyczyniło się do jego późniejszego sukcesu^[17].

[edytuj] 2009–obecnie: Doo-Wops & Hooligans i sukces komercyjny

Bruno Mars podczas koncertu w Houston, w listopadzie 2010 roku

Zanim osiągnął sukces jako artysta solowy, Mars był cenionym producentem muzycznym, pisząc piosenki dla m.in.: Alexandry Burke, Travie'ego McCoya, Adama Levine'a, Brandy, Sugababes, Seana Kingstona oraz Flo Ridy^[9][18][19]. Bruno zadebiutował wokalnie w piosence "3D" z drugiego albumu solowego formacji Far East Movement, Animal^[20]. Następnie, w sierpniu 2009 roku, gościnnie pojawił się w utworze "Love" rapera Jaeson Ma^[21][22]. Szeroką popularność jako artysta solowy zdobył jednak dzięki singlom "Nothin' on You" B.o.B i "Billionaire" Travie'ego McCoya, które nagrane zostały z jego udziałem, i których był współautorem^{[23][24][25][26]}. Podążając za ich sukcesem, 11 maja 2010 roku premierę miał debiutancki minialbum Marsa, It's Better If You Don't Understand^[27]. EP uplasował się na 99. miejscu Billboard 200 i promowany był przez jeden singel: "The Other Side" z gościnnym wokalem Cee-Lo Greena i B.o.B^[28][29]. Mars ponownie podjął się współpracy z Greenem w sierpniu 2010 roku, współtworząc jego utwór "Fuck You!". 12 września 2010 roku artysta wystąpił na gali MTV Video Music Awards 2010, wykonując wraz z B.o.B i Hayley Williams piosenki "Nothin' on You" oraz "Airplanes"^[30].

Debiutancki album Marsa, Doo-Wops & Hooligans, miał premierę 5 października 2010 roku^[31][32]. Przewodni singel promujący płytę, "Just the Way You Are", wydany został 19 lipca 2010 roku i dotarł do 1. miejsca amerykańskiego zestawienia Billboard Hot 100^[33][34][35]. 28 września ukazał się drugi singel z albumu, "Grenade", który podobnie jak poprzednik osiągnął sukces na międzynarodowych listach przebojów^[36][37]. Oba single uzyskały status czterokrotnej platyny w Stanach Zjednoczonych, co oznacza, że każdy z nich sprzedał się w powyżej 4 milionach kopii w tym państwie^[38]. Doo-Wops & Hooligans zadebiutował na 3. pozycji Billboard 200, rozchodząc się w pierwszym tygodniu w 55 tysiącach egzemplarzy na terenie Stanów Zjednoczonych^[1]. Od tego czasu album znalazł ponad milion nabywców w tym państwie, dzięki czemu uzyskał status platynowej płyty według RIAA^[38].

13 lutego 2011 roku Mars otrzymał pierwszą w swojej karierze nagrodę Grammy, kiedy jego utwór "Just the Way You Are" wygrał w kategorii Best Male Pop Vocal Performance. Wokalista miał wówczas szansę na sześć innych statuetek, jako że nominowany był również w kategoriach: Best Rap Song i Best Rap/Sung Collaboration za "Nothin' on You", Record of the Year za "Nothin' on You" i "Fuck You", Song of the Year za "Fuck You" oraz Producer of the Year, Non-Classical.

16 września 2011 roku premierę miał singel "Lighters", który Mars nagrał gościnnie z duetem Bad Meets Evil^[39]. Kilka dni później opublikowany został nowy utwór artysty, "It Will Rain", wydany na ścieżce dźwiękowej filmu Saga "Zmierzch": Przed świtem^[40]. 30 października 2011 roku Mars wykonał piosenkę "Runaway Baby" podczas jednego z odcinków brytyjskiego programu The X Factor. Tego samego dnia wokalista otrzymał sześć nominacji do nagród Grammy w kategoriach: Album of the Year i Best Pop Vocal Album za Doo-Wops & Hooligans, Record of the Year, Song of the Year i Best Pop Solo Performance za "Grenade", a także Producer of the Year, Non-Classical, ostatecznie nie wygrywając żadnej statuetki.

21 lutego 2012 roku Mars wyróżniony został nagrodą BRIT Award dla najlepszego artysty międzynarodowego^[41].

[edytuj] Styl muzyczny

Bruno Mars podczas koncertu w listopadzie 2010 roku. Artysta gra na kilku instrumentach, a w tym m.in.: na fortepianie, gitarze i kongach^[42]

Muzyka Marsa wyróżnia się szerokim wykorzystaniem różnorodnych gatunków muzycznych, począwszy od popu, przez rock, reggae, R&B i soul, aż po hip hop^{[43][43][43][44][3]}. Mimo że jego głos określany jest mianem "miękkiego" ze względu na śpiew falsetem, Philip Lawrence stwierdził, że "większość ludzi nie wie, iż istnieje również ciemniejsza strona Bruno Marsa". Z kolei sam wokalista powiedział, że winę za jego miękki wokal ponosi to, iż w przeszłości, za czasów szkoły średniej, śpiewał piosenki dziewczynom^[45]. Jon Caramanica z The New York Timesa określił Marsa mianem "jednego z najbardziej wszechstronnych wokalistów popowych, z lekkim, uczuciowym głosem, który łatwo dopasowuje się do dużego przekroju stylów; jest uniwersalny"^[3]. Mars wyróżnia bardzo dużą grupę wpływów muzycznych, jakimi się inspirował; byli wśród nich artyści R&B, tacy jak Keith Sweat, Jodeci i R. Kelly, a także rock 'n' roll lat 50. i dźwięki Motown^[46]. W szkole średniej Bruno zaczął wsłuchiwać się w twórczość zespołów rocka klasycznego, a wśród nich m.in.: The Police, Led Zeppelin oraz The Beatles^[46]. Wszystkie te gatunki miały wpływ na styl muzyczny Marsa, który dodał: "Niełatwo jest tworzyć utwory z takiej mieszanki rocka, soulu i hip hopu, zwłaszcza że to zaledwie garstka z nich."^[46]

Ponadto, Bruno przyznał, że odzwierciedlenie w jego stylu muzycznym miała również praca z innymi artystami: "'Nothin' on You' utrzymany był w klimacie Motown, a 'Billionaire' był piosenką reggae z przewodnią gitarą akustyczną, jednak jednym z moich ulubieńców jest utwór ['Fuck You!'] Cee-Lo [Greena]. Myślę, że nikt inny nie byłby stanie nagrać go tak, jak on. Jest jeszcze 'Just the Way You Are'. Jeśli znasz moją historię, wiesz, że uwielbiam wszystkie gatunki muzyczne."^[47] Jednakże za swoją największą inspirację muzyczną Mars uznaje doo wop, który według niego "stworzony jest do piosenek miłosnych – jest tak czarujący, prosty i romantyczny"^[47]. Wpływ na jego twórczość miało także dorastanie na Hawajach, dzięki czemu w jego utworach wyczuć można dźwięki reggae; jak powiedział w jednym z wywiadów: "Na Hawajach jedne z największych stacji radiowych grają wyłącznie reggae. Lokalne zespoły inspirują się Bobem Marleyem. Ta muzyka łączy ludzi. To nie pop ani muzyka miejska. To po prostu piosenki. Dlatego radzą sobie tak dobrze. Utwór zawsze jest na pierwszym miejscu."^[7]

Pod względem lirycznym, piosenki Marsa opisywane były jako optymistyczne, beztroskie i poprawiające samopoczucie^[48]. Jednakże w takich utworach, jak "Grenade", "Liquor Store Blues" oraz "Talking to the Moon" poruszane są mroczniejsze aspekty życia człowieka, łącznie z niespełnioną miłością i zachowaniami samodestrukcyjnymi^[49].

[edytuj] Życie prywatne

19 września 2010, przebywając na terenie Las Vegas, Mars został aresztowany za posiadanie kokainy^[50]. W rozmowie z oficerem policyjnym, wokalista oświadczył, że to, co zrobił było "głupie", i że "nigdy wcześniej nie zażywał narkotyków"^[51][52]. Mars przyznał się do stawianych mu zarzutów, a oskarżenia zostały wycofane z jego kartoteki po tym, jak wpłacił 2 tysiące dolarów grzywny, wykonał 200 godzin prac społecznych, a także ukończył kurs doradztwa antynarkotykowego^[53].

[edytuj] Dyskografia

 Osobny artykuł: Dyskografia Bruno Marsa.

• Doo-Wops & Hooligans (2010)

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Bruno Marsa (ang.)
• Bruno Mars w bazie IMDb (ang.)