Elvis Aaron Presley (Tupelo (Mississippi), 8 januari 1935 - Memphis (Tennessee), 16 augustus 1977) was een Amerikaans zanger en acteur. Hij is wereldwijd bekend onder de bijnamen The King of Rock of kortweg The King. Elvis geldt als een van de succesvolste en populairste soloartiesten aller tijden.
Elvis is de bestverkochte soloartiest aller tijden.[1] Elvis onderscheidde zich van tijdgenoten door zijn toen controversiële, heupwiegende optredens, de combinatie van blank uiterlijk en het zingen met een 'zwarte' stem. Ook zijn uiterlijk viel op: zijn voor die tijd lange haar, de bakkebaarden en later de jumpsuits.
Al tijdens zijn leven was Presley een legende. Zijn carrière schoot als een raket omhoog. Zijn opzwepende stijl verontrustte de gevestigde, naoorlogse maatschappij waardoor hij zeer veel kritiek te verduren kreeg. Voor zijn muzikale pionierswerk werd hij gaandeweg en vooral na zijn dood in steeds bredere kring geëerd. Inmiddels wordt Presley erkend als één van de grondleggers van de hedendaagse popmuziek, samen met onder andere The Beatles en Bob Dylan.
Elvis wordt samen met Bill Haley en Alan Freed gerekend tot een van de personen die een belangrijke rol gespeeld hebben in de doorbraak van de rockabilly en daarmee rock-'n-roll. Elvis ontwikkelde zich als artiest razendsnel. Begonnen als trio samen met Scotty Moore (elektrische gitaar) en Bill Black (bas), haakte binnen een jaar drummer D.J. Fontana aan. Nog immer is dit de basisbezetting van rockbands: een zanger/gitarist, elektrisch gitarist, bassist en drummer.
Presley is volgens het Billboard classificatiesysteem de succesvolste muzikant van de hitlijsten van 1955 tot 2008 in de Verenigde Staten.[2]
Op 16 januari 1971 werd Elvis uitgekozen als de The Outstanding Young Man of the Year, een prestigeuze onderscheiding in de V.S., die te vergelijken is met een Lifetime Achievement Award. Dit was opmerkelijk, aangezien hij op dat moment pas 36 jaar oud was. Hij kreeg de prijs vanwege zijn grote bijdrage aan de Amerikaanse cultuur.[3]
Vele artiesten hebben verklaard door Presley te zijn geïnspireerd tot het nastreven van een eigen carrière in de muziek. Bruce Springsteen zei eens: "There have been a lotta tough guys. There have been pretenders. And there have been contenders. But there is only one king."[4]
Presleys manager was Colonel Tom Parker, een Nederlander van geboorte, die eigenlijk Dries van Kuijk heette.
 |
Elvis Presley is ongetwijfeld "The King of Rock and Roll". Hij was van eenvoudige komaf, maar zou de rock-'n-rollrevolutie ontketenen, met zijn opvallend indringende stem en zijn charismatische verschijning op het podium.
|
 |
Elvis Aaron Presley[6] werd op 8 januari 1935 in de Amerikaanse plaats Tupelo (Mississippi) geboren als de zoon van Gladys Love Smith en Vernon Elvis Presley. Hij was de helft van een tweeling, zijn broer Jesse Garon Presley kwam levenloos ter wereld.[7] Het gezin leefde een armoedig bestaan.[7]
Het zuiden van de V.S., waarin de Presleys in het stadje Tupelo leefden was zeer religieus en dat aspect was van grote invloed op de opvoeding van Elvis en de vorming van zijn karakter.[8] Met grote regelmaat bezocht de familie Presley de kerkgemeenschap 'First Assembly of God', waar Elvis kennis maakte met de vele spirituals en gospelsongs waarbij de predikanten luidkeels, dansend en swingend het woord van God predikten.[9]
Toen Elvis tien jaar oud was, nam hij deel aan een muziekwedstrijd waarin hij tweede werd.[10] De jury was gecharmeerd door het schuchtere jongetje met zijn veel te grote broek (en toen voor een korte periode met bril) die het countryliedje Old Shep van Red Foley bracht. Radio WELO was ter plaatse en bracht rechtstreeks verslag uit van de zangwedstrijd. De radio-uitzending werd echter niet opgenomen.
Elvis kreeg op zijn elfde verjaardag een gitaar als verjaardagscadeau van zijn moeder, hoewel hij liever een fiets had gekregen.[10] De jonge Elvis kreeg les van zijn oom Vester, Vernons broer.[7] Nog steeds is de Tupelo Hardware Company waar Gladys (zijn moeder) die gitaar kocht een drukbezochte toeristische trekpleister in Tupelo.
In 1948 verhuisden de Presleys naar Memphis, Tennessee in de hoop op meer en beter betaald werk voor vader Vernon. Elvis bezocht daar de Humes High School (tegenwoordig de Humes Middle School) en behaalde daar uiteindelijk zijn diploma.
Elvis werkte na zijn schooltijd in 1953 eerst als bioscoopbediende en daarna als vrachtwagenchauffeur voor Crown Electronics Company.[9] In die hoedanigheid kwam hij meermaals langs de Memphis Recording Service, onderdeel van de (inmiddels legendarische) Sun Studio. Presley besloot een plaat op te nemen. De studio bood eenieder aan om voor vier dollar twee liedjes te komen opnemen en op een enkele vinylsingle te persen.[7] Volgens Presley was het idee achter deze opnames de single cadeau te doen aan zijn moeder, vanwege haar verjaardag.
Elvis zong het nummer My Happiness en That's When Your Heartaches Begin en maakte hiermee genoeg indruk op de studiosecretaresse Marion Keisker, om zijn naam genoteerd te krijgen. Volgens Keisker had Elvis iets bijzonders. Gedurende 1953 kwam Elvis geregeld langs voor een praatje en hij nam nogmaals een single op, nu met de liedjes I'll Never Stand in Your Way en It Wouldn't Be the Same Without You.[11] Hier is nooit duidelijk van geworden wat de aanleiding was. Vermoed wordt dat Presley hoopte op een ontdekking als zanger. Die kwam in de zomer van 1954.
Na veel aandringen van Keisker besloot Sun Records-eigenaar Sam Phillips Elvis uit te nodigen. Temeer omdat Phillips al tijden op zoek was naar een blanke zanger met een zwart geluid en Elvis leek aan die voorwaarden te voldoen. Op 5 juli 1954 nam Elvis bij Sun Records zijn eerste officiële plaat op.[12] Dit gebeurde vrij onverwacht, ondanks dat Elvis, Scotty en Bill uren aan ballads hadden gespendeerd zonder resultaat. De jonge Elvis had de anderen verbaasd doen staan van zijn kennis van muziek. Hij leek welhaast ieder nummer te kennen uit het blues-, country- en gospelgenre. Vele nummers hadden de revue gepasseerd, maar geen enkele uitvoering had een vonk gegeven. Tegen de tijd dat men voorzichtig begon te denken om er maar mee op te houden, barstte Elvis spontaan uit in een snelle, wilde versie van That's Alright, Mama. Bill Black zette gelijk in op de bas en ook Scotty Moore begon wat licks te spelen. Phillips schreeuwde vanuit de controlekamer dat de heren vooral door moesten gaan; hij had gevonden wat hij zocht: een blanke jongen met een donkere stijl.
Phillips contacteerde de lokale radio en vroeg presentator Dewey Phillips (geen familie) de single That's Alright, Mama te spelen. Dewey Phillips deed dit op 7 juli 1954 uiteindelijk vele tientallen keren, door de vele aanvragen van luisteraars. Elvis was te zenuwachtig om zelf naar de radio te luisteren en was naar een plaatselijke bioscoop gegaan. Uiteindelijk wist men hem te bereiken, waarop hij naar het radiostation kwam. Daar gaf hij te kennen nog nooit geïnterviewd te zijn. Dewey Phillips stelde hem gerust door te stellen dat zolang Elvis niks schunnigs zou zeggen, alles prima was. Elvis wist niet dat hij al die tijd al on-air, in de uitzending, was. Phillips stelde de vraag naar welke school Elvis ging. Presley antwoordde dat het de Humes High School was. Hiermee werd voor de lokale luisteraars in het toen nog gesegregeerde zuiden duidelijk dat het om een blanke zanger ging, ondanks de donkere stem en stijl. Dit was in die dagen van belang om het lied maatschappelijk acceptabel te maken bij het blanke deel van de bevolking.
Er kwam zo veel reactie op de uitzending van That's Alright, Mama, dat Sam Phillips van Sun Records besloot dat er een single uitgebracht moest gaan worden. Scotty Moore, Bill Black en Elvis werden wederom tezamen geroepen. Weer werd het een lange, vruchteloze oefensessie. In tegenstelling tot de vorige sessie was het nu Bill die in een pauze uit het niets een wilde versie van Blue Moon of Kentucky begon te zingen en spelen. De rest viel in en Phillips besloot dat dit de B-kant van de single zou worden.
Zo kon het gebeuren dat zowel de A- als B-kant van Elvis' eerste single bij puur toeval tot stand kwamen, iets wat hij in interviews ook heeft beaamd. In antwoord op de vraag hoe hij aan zijn stijl van zingen kwam, antwoordde hij dan ook steevast "We just stumbled upon it, sir". De single werd een lokale hit in Memphis en Presley begon met Scotty en Bill als de Blue Moon Boys in Memphis en omstreken korte optredens te verzorgen. Scotty acteerde hierbij als manager.
Na enige tijd nam radiopresentator en organisator Bob Neal de managerstaken van het trio over. In 1955 traden de Blue Moon Boys op in een aantal zuidelijke staten, van Texas in het westen tot Florida in het oosten. Het netwerk van Bob Neal bleek al snel te beperkt om Elvis' carrière verder te helpen. Inmiddels had Elvis' groeiende bekendheid Colonel Tom Parker bereikt.
Parker zag het potentieel in Elvis en wist diens ouders ervan te overtuigen dat het in Elvis' belang was als Parker als manager zou fungeren. Aangezien Elvis nog minderjarig was, waren de handtekeningen van zijn ouders nodig voor het contract. Parker gaf aan in Elvis "voor een miljoen dollar aan talent" te zien. Binnen een jaar had hij dit waargemaakt en had hij van Elvis een miljonair gemaakt.
Op 21 november 1955 was de deal beklonken: Parker werd manager van Elvis. De Colonel ging voortvarend te werk: nog voor het eind van het jaar had hij Elvis ondergebracht bij platenmaatschappij RCA Victor, na onderhandelingen met muziekproducent Steve Sholes. Voor het recordbedrag van 40.000 dollar werd Elvis' contract en al zijn opnames bij Sun Records afgekocht (35.000 dollar voor Sam Phillips en 5000 dollar voor Elvis aan achterstallige royalties).[13] Phillips bracht nog één single uit in december 1955: I Forgot to Remember to Forget. Daar waar Elvis tot dan toe alleen lokaal en regionaal hoog in de hitlijsten stond, behaalde deze single uiteindelijk de eerste plaats op de nationale Billboard Country hitlijst. I Forgot to Remember to Forget is daarmee Elvis' eerste nummer 1-hit.
In januari 1956 trad Elvis voor het eerst op in een landelijke televisieshow, de Stage Show van Jimmy en Tommy Dorsey. Elvis zou daarna nog veelvuldig van het medium televisie gebruik maken.
Op 23 maart 1956 werd het eerste studioalbum van Presley uitgebracht, genaamd Elvis Presley. In datzelfde jaar mocht hij zijn eerste gouden plaat in ontvangst nemen voor zijn eerste single bij RCA, die bovenaan stond in drie verschillende hitlijsten: Heartbreak Hotel.[14] Nummers als Money Honey en I Got a Woman, oorspronkelijk van andere zangers, werden door Elvis uitgevoerd op een manier die de tieners van die tijd aansprak. Het werden allen rockklassiekers. Nummers als Love Me Tender, Hound Dog, Don't Be Cruel, All Shook Up, Teddy Bear en Jailhouse Rock werden grote hits. Tot 1958 nam hij in totaal 14 nummers op die allen veel succes hadden.
Vooral Elvis' optredens deden veel stof opwaaien. Veel mensen vonden de snelle bekkenbewegingen waarmee hij zijn podiumoptredens begeleidde schandalig en immoreel. Hij werd al gauw Elvis the Pelvis genoemd (pelvis=bekken), een bijnaam die Elvis zelf niet erg beviel.[15] Ook op andere gebieden was Elvis controversieel, zoals zijn (iets ruigere) versie van White Christmas, een lied dat lange tijd geassocieerd werd met Bing Crosby. Componist Irving Berlin was woedend en stuurde verschillende radiozenders de boodschap om de versie van Elvis te boycotten. Dit had echter het tegenovergestelde effect. De actie van Berlin zorgde voor publiciteit waardoor de consument geïnteresseerd raakte met als gevolg dat Elvis' kerst-album (waarop Elvis' versie van White Christmas te vinden was) meer dan 10 miljoen keer over de toonbank ging en hiermee Elvis' bestverkochte album werd.
Elvis Presley werd voor de eerste keer opgeroepen om zijn dienstplicht te vervullen op 20 december 1957. Hij was toen nog bezig met de film King Creole, en kreeg toestemming de film eerst af te maken. Uiteindelijk ging Elvis op 24 maart 1958 in dienst.[16] Veel critici waren van mening dat de militaire dienst (1958 - 1960) een einde aan de carrière van Elvis zou maken.
Elvis maakte het zichzelf niet makkelijk door, in plaats van gebruik te maken van zijn populariteit en allerlei makkelijke baantjes te vervullen, de gewone loopbaan van soldaat te doorlopen. Hij begon zijn dienstplicht in Fort Hood in Texas,[16] waarna hij werd uitgezonden naar Duitsland. Hier heeft hij een tijdje gewoond met zijn familie (in Bad Nauheim). In die tijd maakte hij onder andere een uitstapje naar Parijs. Op de terugvlucht naar Amerika maakte het vliegtuig een tussenlanding in Schotland. Dit was de enige keer dat Elvis in Groot-Brittannië kwam.
Elvis (die in zijn jeugd werkte als bioscoopportier en onder de indruk was van acteurs als James Dean, Marlon Brando en Tony Curtis) had serieuze acteer-ambities. Hij deed de screentest bij de befaamde producent Hal B. Wallis, die voor Paramount Pictures werkte. Wallis verklaarde dat Elvis geschikt was voor het acteervak. Echter, Paramount had op dat moment geen passend project voor Elvis, met als gevolg dat hij werd overgeleverd aan 20th Century Fox. In 1956 speelde Elvis de hoofdrol in zijn eerste film, Love Me Tender, een film die voor zijn fans schokkend was, omdat Elvis' personage aan het einde sterft. De film 'Flaming Star' (1960) was de tweede en laatste film waarin Elvis' personage zou sterven. In totaal speelde hij in 29 bioscoopfilms, waaronder Jailhouse Rock (1957).[17] Daarna verschenen nog twee documentaires in de bioscoop, namelijk: Elvis: That's The Way It Is en Elvis on Tour.
Elvis beschikte over een vrij goed acteertalent, hetgeen bleek uit zijn prestaties in de film King Creole (1958). Zowel Hollywood als de Colonel hadden andere plannen met Elvis' talent en bonden hem vast aan massieve contracten waardoor Elvis jaren aaneen enkel in aanmerking kwam voor muzikale films zonder sterk karakter, die ondanks het feit dat ze door critici werden afgekraakt veel geld opbrachten. Sammy Davis jr. zei hier later over: "Elvis had een van de beste acteurs ter wereld kunnen worden, als ze hem niet in al die musicals hadden gestopt." De enige actrice van (later) formaat die voor Elvis' charmes viel was de jonge Ann-Margret.
Elvis was samen met Frankie Avalon, het duo Dean Martin en Jerry Lewis en The Beatles een van de vele artiesten die in musicals speelden die speciaal voor de artiest bedoeld waren: films die bedoeld zijn als een vehikel voor het sterrendom met blije verhaaltjes en zoveel mogelijk songs. Dit soort films, waarin de muziek belangrijker is dan de plot, waren de voorlopers van MTV. Elvis wilde graag serieus genomen worden als acteur en koos er daarom voor om in de film Flaming Star te spelen, die iets serieuzer was dan zijn andere films. Deze film deed het commercieel gezien ook minder en de colonel trok de conclusie dat de fans Elvis liever in een vrolijke musical zien dan in een serieuze film, dus Elvis ging weer terug naar zijn format. Elvis is dus nooit de acteur geworden die hij had willen worden, maar hij kon niet ontkennen dat de films die hij aangeboden kreeg veel geld opbrachten.
[bewerken] Muzikale invloeden
Elvis is door verschillende artiesten beïnvloed. Zijn vroegste invloeden bestaan uit Gospel-artiesten, zoals Sister Rosetta Tharpe en Mahalia Jackson. Daarnaast is hij ook beïnvloed door country-zangers als Eddy Arnold, Hank Snow en Hank Williams, vroege rock-'n-rollpioniers als Fats Domino en blues-artiesten als Arthur Crudup en Arthur Gunter, die een invloed hadden op zijn Rockabilly-stijl. Ook is hij volgens velen beïnvloed door de crooner Dean Martin, die een invloed had op zijn ballads (zoals Love Me Tender en Loving You). Zijn favoriete zanger was echter de opera-zanger Mario Lanza. Ook zijn vriend Jackie Wilson was een grote inspiratiebron voor Elvis.
In 1967 trouwde hij met Priscilla Ann Beaulieu, die hij in Duitsland had ontmoet tijdens zijn militaire dienst.[18] Al begin jaren 60 kwam Priscilla naar Graceland om met Elvis samen te wonen, hetgeen uiteindelijk leidde tot hun huwelijk op 1 mei 1967. Precies negen maanden later werd hun enig kind geboren: dochter Lisa Marie.[19] Maar Priscilla maakte eind december 1971 aan Elvis kenbaar dat zij hun relatie wilde beëindigen en verliet met Lisa Marie Graceland.[18] Het stel groeide uit elkaar door Elvis' veelvuldige afwezigheid tijdens het maken van films en later de optredens, en Priscilla kreeg een relatie met haar karateleraar. Elvis kon dit zeer moeilijk verwerken. Het paar scheidde op 9 oktober 1973. Hierna ging het langzaam bergafwaarts met the King. Ongezonde leef- en eetgewoontes en excessief medicijngebruik. Hij had te kampen met vele lichamelijke beperkingen, ongemakken, ziektes en afwijkingen (welke mogelijk het gevolg waren van een jarenlange uitputtende levensstijl). De druk van het 'Elvis-zijn' en de stress van het artiestenleven sloopten zijn gezondheid.
|
Er wordt getwijfeld aan de juistheid van een of meer onderdelen van dit artikel.
Raadpleeg de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie, en pas na controle desgewenst het artikel aan.
Er is nog geen specifieke reden opgegeven!
Dit sjabloon is geplaatst op 17 juni 2011.
|
|
Elvis was ook actief in de zakenwereld. Hij kocht bijna alle aandelen van een bedrijf genaamd 'Center Courts' in 1976 dat zich bezig hield met tennis en de toen nog vrij onbekende sport squash in de hoop dat het bedrijf zich zou gaan vergroten. De andere aandeelhouder en de toen inmiddels oud-eigenaar Mike McMahon was en bleef voorzitter. Wel veranderde Elvis de volgende dingen: de naam in 'Presley Center Courts', zijn lijfarts, Dr. Nick werd adjunct-directeur en assistent en goede vriend Joe Esposito werd algemeen directeur. Zij kregen voornamelijk de taak het bedrijf te promoten door de naam Elvis veel te gebruiken. Het begon te werken al werd al snel duidelijk dat het flink veel geld ging kosten. Het scheen namelijk zo te zijn dat de voorzitter Mike McMahon geld probeerde binnen te sluizen voor zichzelf. Elvis kwam daarachter en besloot per direct eruit te stappen net als Dr. Nick en Joe Esposito. Direct nadat Elvis eruit was gestapt, nam Mike McMahon de leiding weer over en veranderde de naam weer in 'Center Courts'. Nadat dit allemaal gebeurd was, dienden Dr. Nick en Joe Esposito namens Elvis schadeclaims in bij de rechtbank.[20]
Elvis' aantrekkelijkheid werd op grote schaal erkend. Eens was hij mooi, verbazingwekkend mooi, in de woorden van de criticus Mark Feeney. In zijn films werd hij achteraf vele malen neergezet als sekssymbool. Zijn prestaties, stijl, zijn fysieke schoonheid waren genoeg voor het erotische beeld Elvis Presley. In 1970 beschreef criticus George Melly hem als "de meester van de seksuele beeldspraak". Elvis werd in het rijtje gezet van grote aantrekkelijke Hollywood-sterren als Natalie Wood (jaren 50), Connie Stevens en Ann-Margret (jaren 60) tot Candice Bergen en Cybill Shepherd (jaren 70). Elvis zelf wilde geen sekssymbool zijn. Ook zijn moeder voelde zich ongemakkelijk bij de oververhitte reacties van zijn vrouwelijke fans.
Presley ontmoet president Nixon
In 1968 maakte hij de televisieshow Singer presents ELVIS voor NBC, die met kerst uitgezonden werd en alle kijkrecords verbrak. Deze show werd vanaf die tijd ook wel de '68 Comeback Special genoemd, aangezien het de muzikale carrière een belangrijke impuls gaf en opnieuw deed opleven.[21] Elvis trad er op met zijn oude muzikanten en was voor het grootste deel van de show gekleed in een zwartleren pak.[22][23] Vanaf 1969 trad hij voornamelijk op in Las Vegas. Hiervan is de documentaire Elvis: That's The Way It Is (1970) gemaakt. Daarna ging Elvis weer op tournee in de VS. Hiervan werd de documentaire Elvis on tour (1972) gemaakt.
In 1973 had hij nog een keer een primeur: het eerste live via een satelliet over de hele wereld uitgezonden concert, met de naam Aloha from Hawaii.[24] Met deze show bereikte hij het grootste televisiepubliek dat een entertainer ooit had: één tot anderhalf miljard mensen hebben deze show gezien, wat in 1973 een derde van de wereldbevolking was.
Elvis' vrouwelijke fans stonden erom bekend niet weg te willen gaan uit de zaal als Elvis zijn optreden had afgerond. De omroeper (Al Dvorin) zei dan "Ladies and gentlemen, Elvis has left the building" (Dames en heren, Elvis heeft het gebouw verlaten) dat tot zijn dood gebruikt werd als standaardzin na optredens en later uitgroeide tot gezegde om uit te drukken dat iets is afgerond of gestopt is.
Elvis bleef optredens in onder andere Las Vegas verzorgen en vloog dwars door de Verenigde Staten, in een hoog tempo met letterlijk honderden concerten per jaar. Tijdens deze concerten droeg hij peperdure kostuums, zogenaamde jumpsuits, die waren afgeleid van een karatepak, voorzien van een hoge kraag en vaak een brede riem. Karate was iets wat hij leerde kennen in zijn diensttijd, hij kreeg karatelessen. Elvis nam die karatelessen zeer serieus en zou het ook nog gebruiken in latere concerten.
Het begon begin jaren 70 met simpele jumpsuits waar nog geen motieven op zaten. Met de jaren veranderde dat in steeds grotere motieven. De meeste kostuums, die overigens maar een- of tweemaal werden gedragen, kregen namen mee als Sundial of American Eagle suit. Deze kostuums waren een idee van Priscilla, die vond dat Elvis ze moest dragen tijdens concerten zodat hij zich gemakkelijker kon bewegen.
De optredens van Elvis waren volgens vele kenners en fans fenomenaal. Dit komt omdat Elvis veel grappen maakte en actie gebruikte op het podium. Zo maakte hij veelvuldig gebruik van verschillende danspasjes en karate bewegingen. Hij vond het belangrijk dat het publiek het naar hun zin had. Eigenlijk hoefde Elvis maar een kleine kik te geven of het publiek ging al uit zijn dak.
The Eagle Jumpsuit (Aloha From Hawaii) tentoongesteld bij Graceland.
Zijn optredens kenden hoogte- en dieptepunten, hetgeen bijvoorbeeld met de drukke concert jaren 1972 en 1976 duidelijk aantoonde: de concerten van het jaar 1972 getuigen van een enorm energieke Elvis die de zaal eigenlijk bombardeerde met zijn muzikale talent. De zomer van 1976 getuigen van een weinig alerte Elvis: hij vergat zijn teksten en compenseerde dit met grappige uithalen en opmerkingen. Aan de andere kant worden de eindejaarsconcerten in Dallas en Pittsburgh tot de beste van zijn latere carrière gerekend. Het laatste optreden vond plaats op 26 juni 1977 in Indianapolis, in de inmiddels gesloopte Market Square Arena.
Ook stond Elvis bekend als een gul persoon zowel privé als in het openbaar tijdens concerten. Hij gaf vele malen geld, dure Cadillacs, juwelen en zelfs huizen weg (aan vrienden). Zo ook tijdens een concert in 1975. Een jong meisje kwam naar het podium toe en Elvis zag haar staan. Elvis gaf haar een sjaal en net op dat moment pakte een wat oudere vrouw de sjaal en rende naar buiten toe. Elvis kon dat niet geloven en riep het inmiddels huilende meisje het podium op. Om het goed te maken gaf Elvis haar zijn persoonlijke ring die hij die avond om had, en hij zei: "Ach, om het goed te maken krijg jij deze mooie ring. Voor jou heb ik 16.000 dollar over". Zo kreeg het verdrietige meisje een dure gouden ring in plaats van een, in verhouding, goedkope sjaal.
Elvis werd tijdens de concerten begeleid door een vaste band bestaande uit James Burton (gitaar), John Wilkinson (gitaar), Ronnie Tutt (drums), Glen Hardin (piano), Jerry Scheff (bas) en Charley Hodge (tweede stem), een oude vriend uit zijn diensttijd. Als achtergrondstemmen traden verder op Kathy Westmoreland, the Sweet Inspirations en J.D. Sumner Quartet, aangevuld met het Joe Guercio Orchestra.[25] Een aantal van de bandleden is later de wereld rondgegaan met Elvis: The Concert, dat ook een aantal keren in Nederland (2000, 2003, 2005 en 2010) met heel veel succes op de planken heeft gestaan.[26] Voor deze concerten waren beelden uit Elvis on Tour, Elvis: That's The Way It Is en Aloha from Hawaii aan elkaar geplakt tot één concert.[26] Vervolgens was het geluid van de muzikanten verwijderd, zodat alleen de stem van Elvis overbleef. Tijdens Elvis the Concert werden de beelden van Elvis op grote schermen geprojecteerd en speelden de oorspronkelijke muzikanten mee. Tijdens een van deze concerten heeft dochter Lisa Marie Presley samen met haar vader Don't Cry Daddy gezongen.
[bewerken] Het (naderende) einde
In een hoog tempo vloog Elvis van staat naar staat en verzorgde tientallen shows per maand. Om zijn dag-nachtritme te controleren gebruikte hij veelvuldig "uppers" en "downers". Iets wat hij volgens intimi zoals zijn ex-vrouw al sinds zijn militaire tijd deed. Hij was volgens velen afhankelijk geworden van medicatie, voorgeschreven door zijn lijfarts, George Nichopoulos.[27]
Kritische uitspraken van onder andere Sonny en Red West over zijn medicijngebruik (lijfwachten in juli 1976 door zijn vader Vernon ontslagen), auteurs van het boek Elvis: What Happened?, raakten Elvis erg diep: hij begreep niet dat zijn ex-personeel hem na al die jaren zo bruut kon afschilderen.
Elvis' gezondheid ging in zijn laatste levensjaar zienderogen achteruit, hij werd in korte tijd enkele malen opgenomen in het 'Baptist Memorial Hospital' te Memphis. Er verschenen om de haverklap speculatieve berichten in diverse media over zijn figuur en gezondheid. Elvis, zelf een groot eter, ging ondanks toenemende kwalen door met toeren. Enkele tours werden gefilmd maar door de schokkende beelden van het ongezond en pafferig uitziende icoon niet officieel uitgebracht. De tours volgden elkaar in hoog tempo op, toch vond hij tijd om met een groep vrienden in 1977 op vakantie te gaan naar Hawaï. Dit zou zijn laatste vakantie zijn. Elvis ging terug naar Graceland om zich voor te bereiden op een aanstaande tournee.
Elvis Presley overleed op 16 augustus 1977 in Memphis.[28] De officiële locatie volgens de overlijdensakte is het Baptist memorial Hospital te Memphis. Hij was hier gekomen nadat hij in de badkamer van zijn huis Graceland door zijn toenmalige verloofde Ginger Alden bewusteloos gevonden was. Aanwezigen stellen allen dat hij reeds overleden was voor de ambulance arriveerde, er was namelijk al sprake van rigor mortis. Desondanks is er tot in het ziekenhuis reanimatie toegepast. Elvis stierf officieel door een hartstilstand, maar na autopsie zou blijken dat zijn lichaam sporen van meerdere soorten pillen (polyfarmacie) bevatte.[29][30] Mogelijk was er sprake van een overdosis van door zijn arts voorgeschreven medicijnen. Elvis werd volgens de overlevering naakt en in foetushouding gevonden. Dit wordt tegengesproken door diverse leden van de Memphis Mafia waaronder Joe Esposito, die allen zeggen dat hij gekleed in nachtkleding omgekeerd op de grond gevonden werd.
Fout bij het aanmaken van de miniatuurafbeelding: Onjuiste parameters voor miniatuurafbeelding
Direct na het overlijden van Elvis, hingen op alle belangrijke gebouwen in Memphis de vlaggen halfstok. De vader van Elvis, Vernon Presley, besloot dat de fans de kans moesten krijgen om Elvis voor de laatste keer te zien. Ze waren vanaf het begin van Elvis' carrière altijd loyaal geweest. Elvis lag opgebaard in Graceland, in de hal, in een koperen kist afkomstig uit Oklahoma. Hij was gekleed in een wit pak, witte stropdas en een blauwe blouse. Om zijn linkermiddelvinger droeg hij een gouden TCB-ring.
Elvis' familie wilde niet dat er foto's gemaakt zouden worden van het opgebaarde lichaam van Elvis en verbood fotocamera's, ook voor familie. De krant The National Enquirer bood een familielid van Elvis een groot geldbedrag in ruil voor een foto van de opgebaarde Elvis. Die foto is het duurste kiekje aller tijden geworden, en de editie van The National Enquirer werd uiteindelijk de best verkochte editie ooit.
Vrij direct na het overlijden van Elvis kwamen er grote groepen fans van over de hele wereld naar Graceland. Het waren er zoveel dat de toenmalige President Jimmy Carter opdracht gaf om 300 National Guards troepen naar Memphis te sturen om de orde te handhaven. Uiteindelijk stonden er ongeveer 75.000 fans voor de hekken van Graceland te wachten om Elvis te zien. Een enorme politiemacht bestaande uit 150 agenten plus een afdeling van de plaatselijke militaire politie bewaakten de orde terwijl de fans in een enkele rij het huis betraden.
Mensen uit het hele land en zelfs uit de hele wereld defileerden langs Elvis. Naast de "gewone" fans, kwamen er ook vele beroemdheden afscheid nemen van "The King". Waaronder de dochter van oud-president J.F. Kennedy, Caroline Kennedy en James Brown, die urenlang stil en nietszeggend in eigen gedachte naast het lichaam van Elvis zat. Buiten op het gras lagen mensen die ten gevolge van de hitte flauwgevallen waren. Een vrouw kreeg een hartaanval, en twee personen werden gedood doordat een auto, die niet meer kon ontwijken, de menigte inreed.
Op de dag van de begrafenis waren er 100 bestelauto's, 5 uur bezig geweest om bloemen te brengen en neer te leggen. De begrafenis wordt gezien als een van de best bezochte begrafenissen aller tijden. Oorspronkelijk werd Elvis begraven in een familiemausoleum op Forest Hill Cemetery, maar na een kidnappoging werd zijn lichaam, en dat van zijn moeder, verplaatst naar zijn landgoed.[29] Elvis' graf werd al snel een bedevaartsoord voor fans. In 1982 werd Graceland opengesteld voor publiek.[31] Graceland is het meestbezochte woonhuis dat als museum fungeert in de VS, na het Witte Huis. Per jaar komen er meer dan 600.000 mensen op bezoek.[31] Naast het huis, aan de andere kant van de 'Elvis Presley Boulevard', is een groot complex gebouwd, bestaande uit een hotel (Heartbreak Hotel), het Graceland-winkelcentrum, Graceland Plaza met winkels, een bioscoop en diverse tentoonstellingen waaronder Elvis' Automuseum.[31] Bovendien zijn Elvis' privévliegtuigen Hound Dog II en Lisa Marie er te bewonderen. Er ontstond een cultus rond de overleden ster.
In 2006 is Graceland door de Amerikaanse overheid benoemd tot National Landmark.[32] Dit gebeurt normaal gesproken alleen met huizen van (ex-)presidenten van de VS en overige gebouwen en locaties die een bepaalde culturele betekenis hebben voor de Amerikanen. De benoeming van Graceland is uniek doordat het het eerste privéwoonhuis is dat op de lijst van National Landmarks is terechtgekomen.
Elvis is de enige artiest die na zijn dood is opgenomen in vijf verschillende Halls Of Fame:
25 Jaar na zijn dood was de muziek van Elvis nog steeds in de belangstelling. Het destijds minder bekende nummer A little less conversation kreeg ten behoeve van een reclamespot een remix van de Nederlandse dj Junkie XL (JXL) en in grote delen van de wereld stond dit nummer hoog in de hitlijsten. In de Mega Top 100 stond het 5 weken op de eerste plaats. 39 jaar na zijn laatste nr.1-hit stond Elvis opnieuw boven in de lijst. Een jaar later werd dit succes bevestigd met een bewerking van een ander minder bekend nummer: Rubberneckin'.
Elvis was tijdens zijn carrière een van de meest vermogende mensen in Amerika. Echter op het moment van overlijden bezat Elvis volgens vele geruchten en schattingen een vermogen van 4,9 miljoen dollar. In 1993 was dat bedrag gegroeid tussen de 50 en 100 miljoen dollar.
In 2004 slaagde Elvis erin opnieuw de Britse hitlijsten te veroveren met de heruitgave van 17 hitsingles (aangevuld met de JXL-remix) die ook tijdens zijn leven reeds de hoogste plaats in de lijsten verwierven. Elvis bereikte opnieuw meermaals de top van de hitparade.
In peilingen en onderzoeken wordt Elvis erkend als een van de belangrijkste invloedrijke Amerikanen. "Elvis Presley is de grootste culturele kracht in de twintigste eeuw", zei componist en orkestleider Leonard Bernstein. "Hij introduceerde de beat en hij veranderde alles: de muziek, taal, kleding etc. Een geheel nieuwe sociale revolutie van de jaren zestig kwam uit." En dat werd nog eens bevestigd doordat Elvis in 2005 verkozen werd door het Amerikaanse volk tot de top tien van de "The Greatest American".[33] Hij was de eerste niet-politicus in de rangschikking. Slechts Martin Luther King, Benjamin Franklin en vijf Amerikaanse presidenten moest hij laten voorgaan.
Vanaf zijn dood tot vandaag de dag werden/worden wereldwijd vele festivals en concerten georganiseerd ter ere van Elvis. Ook kreeg Elvis vele standbeelden. Waaronder in zijn hometown Memphis.
In maart 2011 werd bekend dat Elvis opnieuw postuum ereburger van een stad gaat worden. In dit geval is het de Hongaarse stad Boedapest. Dit heeft te maken met het feit dat Elvis op 6 januari 1957 het nummer Peace in the Valley zong tijdens zijn laatste optreden in The Ed Sullivan Show. Volgens Sullivan was dit nummer geïnspireerd door de situatie in Hongarije op dat moment. [1]
[bewerken] De populariteit van Elvis Presley in Nederland
Vergeleken bij de Verenigde Staten en Groot-Brittannië was de populariteit van Elvis in Nederland niet buitengewoon groot. Ter illustratie: in de Verenigde Staten scoorde hij tussen 1956 en 1977 maar liefst 18 nummer één-hits,[34] in Groot-Brittannië 17,[35] maar in Nederland slechts 5, de laatste in 2002. Ook wisten de meeste lp's van Elvis in de jaren zeventig niet door te dringen tot de Nederlandse LP Top 50. Dit heeft te maken met het feit dat rock-'n-roll niet aansloeg in het conservatieve en verzuilde Nederland uit de jaren 50. Echter, de populariteit van Elvis in Nederland neemt de laatste jaren wel toe.
Tijdens zijn leven verkocht hij totaal 500 miljoen platen. Daarmee is hij de best verkopende artiest tijdens zijn muzikale leven. In de week na zijn dood kwamen er nog eens 8 miljoen bij. Inmiddels worden zijn totale verkopen geschat op 1,6 miljard platen wereldwijd.
Elvis Presley heeft 165 liedjes in de Amerikaanse hitlijsten 1955-2008 en daarmee is hij de onbetwiste leider van deze categorie, gevolgd door James Brown (107) en Ray Charles (91) op plaatsen twee en drie. Voorts heeft Elvis de meeste(104) top 40 nummers in deze periode voorafgaand aan Elton John (56) en de Beatles (51). Elvis heeft 38 top tien hits gescoord, gevolgd door Madonna (37) en de Beatles (34). Elvis heeft in totaal 80 weken op nummer één gestaan heeft, gevolgd door Madonna (79) en de Beatles (59). In termen van het aantal nummer één hits staat hij met Mariah Carey (beide 18) op de tweede plaats achter de Beatles met 20. De prestaties van Elvis worden inmiddels benaderd en overtroffen. Toch blijft Elvis de benchmark (maatstaf) voor de muziekindustrie: daar waar in Elvis' tijd een gouden album bij één miljoen verkochte exemplaren werd verdiend, ligt de lat heden ten dage vele malen lager door het ineenstorten van de cd-verkoop ten faveure van het downloaden.
Elvis Presley heeft twee decennia met zijn liedjes de hitlijsten gedomineerd, namelijk de jaren '50 (voor Pat Boone op nummer twee) en '60 (vóór Ray Charles). In de jaren 1970, moest hij zijn toppositie aan Elton John afstaan en stond hij op de zevende plaats. Wel was Elvis in de jaren '70 de best verkopende artiest; zijn inmiddels brede catalogus als geheel verkocht goed, maar er waren geen uitschieters meer in de vorm van albums die de hitlijsten hoog beklommen. Volgens het Billboard classificatiesysteem is hij de meest succesvolle muzikant van de hitlijsten van 1955 tot 2008 - gevolgd met grote afstand door de Beatles, Elton John, Madonna, Mariah Carey en Michael Jackson.
Elvis Presley is nog steeds vandaag de dag (augustus 2010) recordhouder met een totaal van tien nummer één albums (27 Top Tien en 52 Top 40 albums in de hitlijsten). Met 130 albums leidt Elvis Presley gevolgd door Frank Sinatra (92) de lijst van artiesten met de meeste albums in de hitlijsten tussen 1955 en 2009. Elvis is ook met 67 weken op nummer één één van de meest succesvolle soloartiesten in deze categorie. Met 52 top 40 albums is hij na Frank Sinatra (aangevuld 57) de nummer 2. Album Charttopper Elvis 30 # 1 Hits (2002) deed het het zo goed dat Elvis in 2002 een nieuw record erbij kreeg: die van de langste periode tussen zijn eerste en zijn laatste album top-ranking (46 jaar). Elvis Presley is voor het billboards classificatiesysteem met de meeste nummer 1 hits en met de meest succesvolle albums de meest succesvolle artiest aller tijden.
[bewerken] Billboard Country
Naast tal van hits in de pop hitlijsten had Elvis Presley 85 hits in de country hitlijsten in de periode van 1955 tot 1998. Tot zijn dood in 1977 had hij 48 top 40-singleposities. 42 hits kwamen in de top 20 en 10 kwamen er op 1 (11 tot 2008). In zijn Sun periode (1954-1956) had hij acht top-vijf titels.
Elvis had zeven nummer één albums. Zes van de zeven nummer één albums kwamen uit de periode 1973-1977. Een totaal van 30 albums kwamen in 2004 in de top tien, waarvan 36 in de Top 20 en 45 in de Top 40.[36]
In de lijst van de 300 meest succesvolle country zangers van 1944 tot 2008 staat Elvis Presley op nummer 38, ondanks dat de relatief korte periode dat hij actief was in het Country genre, 1954 - 1977.
[bewerken] Billboard Adult Contemporary
Het "Adult Contemporary charts" werd geïntroduceerd in juli 1961 en heette oorspronkelijk "Easy Listening Grafieken". Het waren wekelijkse grafieken die in jaren 1960 vaak aangaven hoe vaak een liedje werd gespeeld op de radio en hoe vaak hij verkocht werd in de winkels. Elvis Presley had de meeste hits tussen 1961 tot 2002 (53 hits). 48 in de top 40, 41 in de top 20 en 7 nummer 1-hits. Elvis is gerangschikt op nummer 8 van de 200 meest succesvolle hedendaagse volwassen kunstenaars uit de periode 1961-2006.
[bewerken] Billboard Rhythm & Blues
Elvis Presley scoorde in deze categorie, die voornamelijk gedomineerd werd door "donkere" muzikanten, 35 hits van 1956 tot 1963, waaronder 29 in de top 20 en vijf nummer een hits.[36]
[bewerken] Billboard Christmas
De RIAA riep in 2008 uit dat het kerstalbum Elvis Christmas Album, een compilatie van kerstliederen uit de jaren 1950 en 1970 met 9 miljoen verkochte exemplaren (nu ongeveer 10 miljoen) het best verkochte kerstalbum aller tijden is in de Verenigde Staten.[37]
[bewerken] National Academy of Recording Arts and Sciences (NARAS)
Elvis heeft tijdens zijn leven bijna alle prijzen die er toen waren, ontvangen. Na zijn dood kwamen er vele instellingen bij die ook prijzen gingen uitreiken aan personen, waardoor artiesten van tegenwoordig al snel veel prijzen ontvangen. Elvis kon en kan dat niet omdat hij niet meer leeft.
Elvis Presley kreeg in 1971 de Lifetime Achievement Award en was daarmee de jongste artiest aller tijden die hem kreeg. De prijs wordt uitgereikt aan de meest succesvolle muzikanten die er zijn en die actief zijn in verschillende muziek genres en stijlen. Elvis Presley was na Bing Crosby, Frank Sinatra, Duke Ellington, Ella Fitzgerald en Irving Berlin de zesde ontvanger van deze onderscheiding.
Daarnaast was Elvis 14 keer genomineerd voor een Grammy en kreeg hij er drie voor Gospel Recordings:
- 1967: Album How Great Thou Art, 1966
- 1972: Album He Touched Me, 1972
- 1974: Live-interpretatie van How Great Thou Art, Memphis maart 1974.
De NARAS nam ook zes studio-opnames van Elvis Presley op in de Hall of Fame:
- Hound Dog (1956, geregistreerd 1988)
- Heartbreak Hotel (1956, geregistreerd 1995)
- That's All Right (1954, geregistreerd 1998)
- Suspicious Minds (1969, geregistreerd 1999)
- Don't Be Cruel (1956, geregistreerd 2002)
- Are you lonesome tonight (1960, geregistreerd 2007).
Deze Hall of Fame werd in 1973 opgericht en is bestemd voor opnames van duurzame kwaliteit, historisch belang en eer. De nummers moeten wel ouder zijn dan 25 jaar.
Naast dat er nummers zijn opgenomen in de NARAS Hall of Fame, hebben vele nummers ook de status van evergreen bereikt.
Het nummer Love me Tender uit 1956 had, voordat het in de winkel lag, zoveel reserveringen dat het nummer goud werd. Dat is geen andere artiest tot nu toe gelukt.
Hier een korte samenvatting van een aantal van de vele records die Elvis brak en nog steeds houdt in de muziekindustrie:
- Hij heeft meer nummers in de hitparades dan enig andere artiest: 149.
- Hij stond langer nummer 1 in de hitlijsten dan wie ook: 81 weken.
- Hij heeft de meeste nummer 1-hits achter elkaar: 10.
- Hij verdiende meer gouden en platina platen dan welke andere artiest ook.
- Hij heeft het grootste aantal kijkers in de hele concerttelevisiegeschiedenis op zijn naam staan: 1 tot 1,5 miljard mensen hadden toegang tot zijn show Aloha from Hawaii in 1973 .
- Hij heeft de 1000e UK nummer 1-hit gehaald met het nummer One Night in 2005.
- Hij is er in de jaren 70 in geslaagd om meer dan 380 optredens achter elkaar uitverkocht te krijgen. Daarmee is hij recordhouder.
Bill Black was Elvis' bassist tussen 1954 en 1958. De staande bas waarop Bill de legendarische intro van het lied 'Don't be cruel' speelt, is inmiddels in bezit van Paul McCartney.
In datzelfde nummer deed ook zijn eerste gitarist Scotty Moore mee. Moore bleef aan tot 1968, net als D.J. Fontana (tot 1958 als onderdeel van Elvis Presley and the Blue Moon boys, daarna als ingehuurde sessiemuzikanten). Scotty Moore speelde met een elektrische jazzgitaar, zijn jazzy rock-'n-rollspeelstijl is nog steeds geroemd. Hij leeft nu (2011) nog steeds en treedt ook nog steeds op. Moore is in 2000 opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame, in 2009 zouden Black en Fontana volgen.
Vanaf augustus 1969 tot zijn dood trad Elvis op met de TCB band (Takin' Care of Business), bestaand uit onder andere sologitarist James Burton en bassist Jerry Scheff. De band begeleidde Elvis Presley ook tijdens Aloha from Hawaii. De TCB band, de originele begeleidingsband van Elvis in de jaren 70, treedt tot op heden nog steeds op. Waarschijnlijk is 2012 het laatste jaar dat Jerry Scheff, James Burton, Glen Hardin, Ronnie Tutt en Joe Guercio de wereld over toeren.
[bewerken] Elvis en Cadillacs
Elvis Presley had een grote passie voor het merk Cadillac.[38] Hij kocht meer dan 200 auto's tijdens zijn leven waaronder 100 Cadillacs.
De eerste Cadillac kwam uit 1955. Elvis had de auto drie maanden totdat de auto in rook opging in juni van dat jaar op de weg tussen de plaatsen Hope en Texarkana.
De tweede auto van Elvis was de Cadillac 75 Fleetwood Limousine. Hij kocht de auto om het voor de aankomende tour te gebruiken. Ook werd deze limousine later gebruikt voor de verhuizing naar Graceland in 1957. Bij de verhuizing werd het interieur zwaar beschadigd. Er werden namelijk ook verschillende dieren in vervoerd waaronder kippen, kalkoenen en eenden die aan het interieur zaten te knagen.
De derde Cadillac is misschien wel de beroemdste auto van Elvis. De De Ville Fleetwood 60 Special, beter bekend als de "Pink Cadillac". Hij was oorspronkelijk gekocht voor zijn moeder, Gladys, in een lichtblauwe kleur. Later werd de auto in een lichtroze kleur gespoten, waar Elvis veel moeite voor heeft moeten doen, omdat de kleur toen nog niet bestond.
Na de Pink Cadillac kwam er een Cadillac Eldorado. Elvis kocht deze samen met June Juanico op 12 juni 1956 voor 10.000 dollar. Oorspronkelijk met een wit/zwarte kleur. Later had Elvis hem laten overspuiten in een nieuwe kleur, in Memphis door Jimmy Sanders, dezelfde persoon die de Pink Cadillac had overgespoten. Naast dat de auto een nieuwe kleur kreeg werden er ook enkele details toegevoegd, zoals de initialen EP, gitaar motieven en twee muzikale noten in het lederen interieur.
Een andere auto was de Series 75 Fleetwood Limousine uit 1960. Deze Cadillac was absolute luxe. Elvis kocht hem voor het toenmalige recordbedrag van 100.000 dollar. Deze Cadillac was op dat moment een van de duurste auto's ter wereld. In het interieur veel apparatuur zoals een koelkast, telefoon, televisie, poetsmachine voor schoenen, een apparaat voor het luisteren naar tapes en zelfs een apparaat voor het luisteren naar platen van de RCA met een maximum van tien automatisch afgespeelde lp's. Alle apparatuur was afgewerkt in 24-karaats goud. In 1964 was Elvis' manager Colonel Parker ervan overtuigd dat het zeer succesvol zou zijn om de Cadillac te gebruiken voor een promotionele tour als het symbool van een koning. En ja, hij was inderdaad zeer succesvol. In de jaren 70 werd de auto gedoneerd aan de Country Music Association Hall of Fame in Nashville waar hij anno 2010 nog steeds staat en een grote publiekstrekker is.
De Fleetwood Limousine Serie van 1964, met de kleur paars en vervolgens later zwart gespoten Cadillac is de favoriete en meest gebruikte auto door Elvis. Deze auto heeft ook deelgenomen aan de rouwstoet in 1977.
Elvis kocht in 1967 zijn zoveelste Cadillac. Ditmaal een De Ville. Deze werd gebruikt door Elvis en Priscilla tijdens hun huwelijksreis.
In 1968 werd een Eldorado Coupe gekocht voor exclusief privégebruik. Deze auto werd vaak gebruikt, vooral tijdens de periode van de geboorte van Lisa Marie. Later werd het geschonken aan de stiefvader van Priscilla.
Later in 1974 kocht Elvis een Cadillac Fleetwood Brougham. Dit was ook één van de favoriete auto's van the King. Deze auto zat bomvol opties, waaronder een plafond met een heldere maan en het beeld van God. Deze auto werd ook gebruikt in de rouwstoet bij de begrafenis van Elvis. De huidige eigenaar kocht het van Graceland in 1980 en in 2000 veilde hij de auto voor het "bescheiden" bedrag van 1,2 miljoen dollar.
Andere Cadillacs die tot Elvis behoorden waren de Cadillac: Sedan, Station Wagon, Sedan de Ville en Eldorado Convertible. De laatste was persoonlijk ontworpen door Elvis in 1965, het was het ideale beeld van de auto van zijn dromen. De auto werd gemaakt door Goerge Barris. Elvis heeft de auto nooit gezien omdat het project pas klaar was na zijn dood.
Naast Cadillacs kocht Elvis ook graag auto's van de merken Lincoln en Stutz.
Album(s) met eventuele hitnoteringen in
de Nederlandse Album Top 20/50/75/100 |
Datum van
verschijnen |
Datum van
binnenkomst |
Hoogste
positie |
Aantal
weken |
Opmerkingen |
| Almost in love |
1971 |
09-01-1971 |
43 |
5 |
Verzamelalbum |
| Elvis forever |
1974 |
19-10-1974 |
1(1wk) |
49 |
Verzamelalbum |
| 40 Greatest hits |
1975 |
04-10-1975 |
6 |
28 |
Verzamelalbum |
| Moody blue |
1977 |
23-07-1977 |
6 |
17 |
|
| 20 Fantastic hits |
1977 |
03-09-1977 |
7 |
12 |
Verzamelalbum |
| A portrait in music |
1977 |
03-09-1977 |
12 |
11 |
Verzamelalbum |
| In concert |
1977 |
29-10-1977 |
13 |
11 |
Livealbum |
| Love songs |
1980 |
12-01-1980 |
18 |
12 |
Verzamelalbum |
| Gospels |
1981 |
24-01-1981 |
12 |
10 |
Verzamelalbum |
| Guitar man |
1981 |
07-03-1981 |
19 |
9 |
Verzamelalbum |
| Elvis in Hollywood |
1982 |
28-08-1982 |
30 |
5 |
Verzamelalbum |
| 18 Classic love songs |
1986 |
08-02-1986 |
38 |
10 |
Verzamelalbum |
| The definitive Rock & Roll album |
1987 |
29-08-1987 |
31 |
7 |
Verzamelalbum |
| The definitive gospel album |
1987 |
05-09-1987 |
64 |
4 |
Verzamelalbum |
| The definitive country album |
1987 |
05-09-1987 |
46 |
5 |
Verzamelalbum |
| The definitive love album |
1987 |
05-09-1987 |
23 |
7 |
Verzamelalbum |
| The essential collection |
1987 |
17-09-1994 |
14 |
30 |
Verzamelalbum |
| Elvis '56 |
1996 |
11-05-1996 |
51 |
4 |
Verzamelalbum |
| Always Elvis - the Dutch album |
1997 |
19-07-1997 |
2 |
18 |
Verzamelalbum |
| Platinum - A life in music |
1997 |
26-07-1997 |
23 |
10 |
Verzamelalbum |
| The home recordings |
1999 |
27-03-1999 |
99 |
1 |
Verzamelalbum |
| The artist of the century |
1999 |
28-08-1999 |
7 |
10 |
Verzamelalbum |
| The concert world tour 2000 |
2000 |
18-03-2000 |
50 |
2 |
Livealbum |
| Elvis - That's the way it is |
2000 |
22-07-2000 |
87 |
2 |
Livealbum |
| The 50 Greatest hits |
2001 |
21-04-2001 |
94 |
5 |
Verzamelalbum |
| Elvis 30 #1 Hits |
2002 |
05-10-2002 |
1(2wk) |
37 |
Verzamelalbum |
| Elvis 2nd To None |
2003 |
18-10-2003 |
22 |
13 |
Verzamelalbum |
| Elvis at Sun |
2004 |
26-06-2004 |
88 |
1 |
Verzamelalbum |
| Elvis by the Presleys |
2005 |
04-06-2005 |
52 |
4 |
Verzamelalbum |
| The Complete Dutch Collection |
2007 |
18-08-2007 |
1(1wk) |
21 |
Verzamelalbum |
| The Complete '68 Comeback Special |
2008 |
09-08-2008 |
61 |
3 |
Verzamelalbum |
| Elvis 75 |
08-01-2010 |
16-01-2010 |
35 |
3 |
Verzamelalbum |
| Viva Elvis - The album |
05-11-2010 |
13-11-2010 |
13 |
5 |
Verzamelalbum |
| Re:volution |
14-10-2011 |
12-11-2011 |
83 |
1 |
Remixalbum |
Album(s) met hitnoteringen in
de Vlaamse Ultratop 50/100/200 |
Datum van
verschijnen |
Datum van
binnenkomst |
Hoogste
positie |
Aantal
weken |
Opmerkingen |
| Platinum - A life in music |
1997 |
09-08-1997 |
21 |
7 |
Verzamelalbum |
| Always Elvis - His greatest hits |
1997 |
23-08-1997 |
1(2wk) |
12 |
Verzamelalbum |
| Always Elvis 2 - King of Belgium |
1999 |
08-05-1999 |
43 |
2 |
Verzamelalbum |
| Elvis 30 #1 Hits |
2002 |
05-10-2002 |
1(1wk) |
17 |
Verzamelalbum |
| Elvis 2nd to none |
2003 |
18-10-2003 |
21 |
8 |
Verzamelalbum |
| Love, Elvis |
2005 |
19-02-2005 |
36 |
7 |
Verzamelalbum |
| The Essential |
2007 |
18-08-2007 |
2 |
11 |
Verzamelalbum |
| The Complete '68 Comeback Special |
2008 |
23-08-2008 |
58 |
3 |
Verzamelalbum |
| Elvis 75 |
2010 |
23-01-2010 |
87 |
2 |
Verzamelalbum |
| Viva Elvis - The album |
2010 |
20-11-2010 |
21 |
6 |
Verzamelalbum |
Single(s) met eventuele hitnoteringen in
de Nederlandse Top 40 |
Datum van
verschijnen |
Datum van
binnenkomst |
Hoogste
positie |
Aantal
weken |
Opmerkingen |
| Pré-Top 40 |
|
|
|
|
|
| Teddybear |
1957 |
11-1957 |
14 |
1 |
|
| One night |
1959 |
04-1959 |
7 |
2 |
|
| (Now and then there's) A fool such as I |
1959 |
07-1959 |
15 |
1 |
|
| A big hunk o'love |
1959 |
10-1959 |
15 |
1 |
|
| Stuck on you |
1960 |
06-1960 |
10 |
3 |
|
| It's now or never (O sole mio) |
1960 |
10-1960 |
2 |
5 |
|
| Are you lonesome tonight |
1961 |
01-1961 |
4 |
4 |
|
| Wooden heart (Muss I denn) |
1961 |
02-1961 |
1 |
6 |
|
| Surrender |
1961 |
05-1961 |
3 |
4 |
|
| I feel so bad |
1961 |
08-1961 |
13 |
2 |
|
| Little sister / (Marie's the name) His latest flame |
1961 |
10-1961 |
8 |
5 |
|
| Can't help falling in love |
1962 |
03-1962 |
11 |
3 |
|
| No more |
1962 |
06-1962 |
26 |
1 |
|
| Good luck charm |
1962 |
06-1962 |
2 |
5 |
|
| Follow that dream |
1962 |
07-1962 |
17 |
1 |
ep |
| She's not you |
1962 |
11-1962 |
5 |
4 |
|
| Return to sender |
1962 |
12-1962 |
5 |
5 |
|
| One broken heart for sale |
1963 |
04-1963 |
16 |
2 |
|
| Kiss me quick |
1963 |
07-1963 |
12 |
4 |
|
| (You're the) Devil in disguise |
1963 |
09-1963 |
1 |
5 |
|
| Bossa nova baby |
1963 |
30-11-1963 |
8 |
1 |
|
| Mexico |
1964 |
07-03-1964 |
9 |
2 |
|
| Mexico |
1964 |
02-05-1964 |
37 |
6 |
re-entry |
| Viva Las Vegas |
1964 |
02-05-1964 |
18 |
12 |
|
| Suspicion |
1964 |
30-05-1964 |
9 |
12 |
|
| Kissin' cousins |
1964 |
11-07-1964 |
15 |
14 |
|
| Such a night |
1964 |
08-08-1964 |
13 |
14 |
|
| Ain't that loving you |
1964 |
14-11-1964 |
23 |
6 |
|
| Top 40 |
|
|
|
|
|
| Do the clam |
1965 |
03-04-1965 |
30 |
5 |
|
| Crying in the chapel |
1965 |
19-06-1965 |
13 |
11 |
|
| (Such an) Easy question |
1965 |
07-08-1965 |
37 |
2 |
|
| Love letters |
1966 |
30-07-1966 |
25 |
5 |
|
| Guitar man |
1968 |
30-03-1968 |
tip |
- |
|
| Stay away / U.S. male |
1968 |
20-04-1968 |
37 |
2 |
|
| In the ghetto |
1969 |
21-06-1969 |
4 |
15 |
Nr. 4 in de Single Top 100 |
| Clean up your own backyard |
1969 |
06-09-1969 |
tip |
- |
|
| Suspicious minds |
1969 |
25-10-1969 |
6 |
11 |
Nr. 4 in de Single Top 100 |
| Don't cry daddy |
1970 |
24-01-1970 |
23 |
6 |
Nr. 19 in de Single Top 100 |
| Kentucky rain |
1970 |
07-03-1970 |
tip |
- |
|
| You don't have to say you love me |
1970 |
14-11-1970 |
tip3 |
- |
|
| I just can't help believin' |
1972 |
22-01-1972 |
4 |
11 |
Nr. 5 in de Single Top 100 /
Alarmschijf |
| Burning love |
1972 |
25-11-1972 |
19 |
5 |
Nr. 17 in de Single Top 100 /
Alarmschijf |
| Separate ways |
1973 |
03-02-1973 |
tip25 |
- |
|
| Jailhouse rock |
1974 |
19-01-1974 |
5 |
9 |
Nr. 4 in de Single Top 100 |
| Hound dog |
1974 |
30-03-1974 |
tip3 |
- |
Nr. 21 in de Single Top 100 |
| My boy |
1974 |
04-01-1975 |
9 |
8 |
Nr. 9 in de Single Top 100 /
Alarmschijf |
| T.R.O.U.B.L.E. |
1975 |
24-05-1975 |
tip24 |
- |
|
| Hurt |
1976 |
08-05-1976 |
tip17 |
- |
|
| Moody blue |
1977 |
22-01-1977 |
14 |
7 |
Nr. 10 in de Single Top 100 |
| Wooden heart (Muss I denn...) |
1977 |
03-09-1977 |
2 |
11 |
Nr. 3 in de Single Top 100 /
Alarmschijf |
| Way down |
1977 |
24-09-1977 |
9 |
8 |
Nr. 10 in de Single Top 100 |
| My way |
1977 |
17-12-1977 |
24 |
4 |
Nr. 30 in de Single Top 100 |
| Are you lonesome tonight (Live - 'Lachversie') |
1981 |
10-01-1981 |
15 |
7 |
Nr. 14 in de Single Top 100 |
| Guitar man |
1981 |
14-03-1981 |
tip12 |
- |
Nr. 39 in de Single Top 100 |
| Heartbreak hotel |
1987 |
29-08-1987 |
tip9 |
- |
Nr. 51 in de Single Top 100 |
| Love me tender |
1991 |
09-03-1991 |
tip9 |
- |
Nr. 57 in de Single Top 100 |
| Are you lonesome tonight (Live - 'Lachversie') |
1991 |
24-08-1991 |
tip18 |
- |
Nr. 46 in de Single Top 100 |
| Always on my mind |
1997 |
02-08-1997 |
15 |
6 |
Nr. 17 in de Single Top 100 |
| Suspicious minds |
1999 |
14-08-1999 |
37 |
2 |
Nr. 15 in de Single Top 100 |
| America, the beautiful |
2001 |
- |
|
|
Nr. 55 in de Single Top 100 |
| Suspicious minds (Live) |
2001 |
- |
|
|
Nr. in de Single Top 100 |
| A little less conversation |
2002 |
22-06-2002 |
2 |
15 |
met Junkie XL als Elvis vs. JXL. /
Nr. 1 in de Single Top 100 |
| Rubberneckin' |
2003 |
27-09-2003 |
9 |
6 |
met Paul Oakenfold /
Nr. 4 in de Single Top 100 |
| All shook up |
2005 |
22-01-2005 |
33 |
2 |
Nr. 17 in de Single Top 100 |
| One night |
2005 |
22-01-2005 |
30 |
2 |
Nr. 16 in de Single Top 100 |
| (Now and then there's) A fool such as I |
2005 |
29-01-2005 |
34 |
2 |
Nr. 13 in de Single Top 100 |
| (You're the) Devil in disguise |
2005 |
- |
|
|
Nr. 23 in de Single Top 100 |
| Are you lonesome to-night? |
2005 |
- |
|
|
Nr. 17 in de Single Top 100 |
| Crying in the chapel |
2005 |
- |
|
|
Nr. 18 in de Single Top 100 |
| Good luck charm |
2005 |
- |
|
|
Nr. 17 in de Single Top 100 |
| His latest flame |
2005 |
- |
|
|
Nr. 20 in de Single Top 100 |
| It's now or never |
2005 |
- |
|
|
Nr. 58 in de Single Top 100 |
| Jailhouse rock |
2005 |
- |
|
|
Nr. 19 in de Single Top 100 |
| Return to sender |
2005 |
- |
|
|
Nr. 22 in de Single Top 100 |
| Rock-a-hula baby |
2005 |
- |
|
|
Nr. 17 in de Single Top 100 |
| She's not you |
2005 |
- |
|
|
Nr. 16 in de Single Top 100 |
| Surrender |
2005 |
- |
|
|
Nr. 20 in de Single Top 100 |
| The wonder of you |
2005 |
- |
|
|
Nr. 25 in de Single Top 100 |
| Way down |
2005 |
- |
|
|
Nr. 19 in de Single Top 100 |
| Wooden heart (Muss I denn...) |
2005 |
- |
|
|
Nr. 23 in de Single Top 100 |
| A little less conversation |
2005 |
- |
|
|
met Junkie XL als Elvis vs. JXL. /
Nr. 18 in de Single Top 100 |
| A big hunk o' love |
2007 |
- |
|
|
Nr. 53 in de Single Top 100 |
| Always on my mind |
2007 |
- |
|
|
Nr. 65 in de Single Top 100 |
| An American trilogy |
2007 |
- |
|
|
Nr. 61 in de Single Top 100 |
| Blue suede shoes |
2007 |
- |
|
|
Nr. 91 in de Single Top 100 |
| Burning love |
2007 |
- |
|
|
Nr. 60 in de Single Top 100 |
| Don't |
2007 |
- |
|
|
Nr. 59 in de Single Top 100 |
| Hard headed woman |
2007 |
- |
|
|
Nr. 78 in de Single Top 100 |
| Heartbreak hotel |
2007 |
- |
|
|
Nr. 95 in de Single Top 100 |
| Hound dog |
2007 |
- |
|
|
Nr. 83 in de Single Top 100 |
| If I can dream |
2007 |
- |
|
|
Nr. 45 in de Single Top 100 |
| King creole |
2007 |
- |
|
|
Nr. 75 in de Single Top 100 |
| Party |
2007 |
- |
|
|
Nr. 46 in de Single Top 100 |
| Suspicious minds |
2007 |
- |
|
|
Nr. 41 in de Single Top 100 |
| Teddy bear |
2007 |
- |
|
|
Nr. 83 in de Single Top 100 |
| Viva Las Vegas |
2007 |
- |
|
|
Nr. 56 in de Single Top 100 |
| Wear my ring around your neck |
2007 |
- |
|
|
Nr. 58 in de Single Top 100 |
| You don't have to say you love me |
2007 |
- |
|
|
Nr. 51 in de Single Top 100 |
| Love me tender 2010 |
08-10-2010 |
16-10-2010 |
tip17 |
- |
met Lisa Lois /
Nr. 85 in de Single Top 100 |
| Pocketful of rainbows (Spankox remix) |
2011 |
- |
|
|
Nr. 32 in de Single Top 100 |
Single(s) met hitnoteringen in
in de Vlaamse Ultratop 50 |
Datum van
verschijnen |
Datum van
binnenkomst |
Hoogste
positie |
Aantal
weken |
Opmerkingen |
| The wonder of you |
1970 |
- |
|
|
Nr. 25 in de Radio 2 Top 30 |
| I've lost you |
1970 |
- |
|
|
Nr. 8 in de Radio 2 Top 30 |
| You don't have to say you love me |
1970 |
- |
|
|
Nr. 10 in de Radio 2 Top 30 |
| I just can't help believin' |
1972 |
- |
|
|
Nr. 3 in de Radio 2 Top 30 |
| Burning love |
1972 |
- |
|
|
Nr. 10 in de Radio 2 Top 30 |
| Always on my mind |
1973 |
- |
|
|
Nr. 30 in de Radio 2 Top 30 |
| Separate ways |
1973 |
- |
|
|
Nr. 23 in de Radio 2 Top 30 |
| Jailhouse rock |
1974 |
- |
|
|
Nr. 11 in de Radio 2 Top 30 |
| Promised land |
1974 |
- |
|
|
Nr. 29 in de Radio 2 Top 30 |
| My boy |
1975 |
- |
|
|
Nr. 2 in de Radio 2 Top 30 |
| Moody blue |
1977 |
- |
|
|
Nr. 4 in de Radio 2 Top 30 |
| Don't be cruel |
1977 |
- |
|
|
Nr. 17 in de Radio 2 Top 30 |
| Wooden heart |
1977 |
- |
|
|
Nr. 6 in de Radio 2 Top 30 |
| Way down |
1977 |
- |
|
|
Nr. 14 in de Radio 2 Top 30 |
| My way |
1978 |
- |
|
|
Nr. #30 in de Radio 2 Top 30 |
| Are you lonesome tonight |
1981 |
- |
|
|
Nr. 15 in de Radio 2 Top 30 |
| Elvis medley |
1983 |
- |
|
|
Nr. 28 in de Radio 2 Top 30 |
| Always on my mind |
1997 |
30-08-1997 |
49 |
1 |
|
| A little less conversation |
2002 |
22-06-2002 |
3 |
15 |
met Junkie XL als Elvis vs. JXL /
Nr. 17 in de Radio 2 Top 30 |
| Rubberneckin' |
2003 |
27-09-2003 |
17 |
6 |
met Paul Oakenfold /
Nr. 17 in de Radio 2 Top 30 |
[bewerken] Radio 2 Top 2000
Nummer(s) met noteringen
in de Radio 2 Top 2000 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
A little less conversation
(met JXL) |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
1567 |
- |
1292 |
1481 |
1566 |
| Always on my mind |
- |
652 |
524 |
383 |
278 |
332 |
255 |
314 |
263 |
279 |
320 |
325 |
459 |
| American trilogy |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
712 |
- |
849 |
870 |
1081 |
| Are you lonesome tonight |
- |
- |
- |
- |
- |
691 |
585 |
664 |
530 |
734 |
739 |
814 |
1037 |
| Burning love |
- |
- |
- |
- |
835 |
825 |
563 |
775 |
813 |
797 |
895 |
986 |
1123 |
| Can't help falling in love with you |
273 |
- |
835 |
927 |
528 |
772 |
681 |
611 |
649 |
635 |
627 |
731 |
845 |
| Don't be cruel |
1001 |
- |
1675 |
1648 |
849 |
1398 |
1065 |
1315 |
1439 |
1272 |
1430 |
1676 |
1950 |
| Good luck charm |
- |
1493 |
1589 |
- |
1540 |
1865 |
1370 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
| Heartbreak hotel |
558 |
699 |
1113 |
1191 |
1092 |
974 |
769 |
960 |
1237 |
995 |
1278 |
1315 |
1439 |
| I just can't help believin' |
490 |
538 |
616 |
516 |
303 |
478 |
321 |
411 |
426 |
396 |
466 |
510 |
645 |
| In the ghetto |
111 |
163 |
247 |
168 |
112 |
158 |
114 |
157 |
186 |
140 |
203 |
216 |
245 |
| It's now or never |
285 |
487 |
1024 |
1110 |
558 |
897 |
668 |
999 |
836 |
793 |
1008 |
1105 |
1409 |
| Jailhouse rock |
247 |
352 |
560 |
475 |
466 |
540 |
474 |
528 |
594 |
517 |
507 |
634 |
640 |
| Kiss me quick |
- |
1069 |
1458 |
- |
1815 |
1591 |
1311 |
1717 |
1856 |
1680 |
1490 |
1942 |
- |
| Little sister |
- |
1505 |
- |
- |
- |
- |
1147 |
1611 |
- |
- |
1698 |
1982 |
- |
| Love me tender |
- |
- |
- |
1839 |
540 |
388 |
686 |
654 |
709 |
631 |
774 |
708 |
999 |
| Moody blue |
- |
1340 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
1620 |
- |
- |
| My boy |
484 |
541 |
472 |
428 |
367 |
487 |
275 |
390 |
455 |
393 |
401 |
476 |
603 |
| One night |
622 |
- |
1264 |
1113 |
784 |
962 |
743 |
778 |
974 |
847 |
1033 |
1299 |
1679 |
| Suspicious minds |
112 |
140 |
281 |
130 |
86 |
107 |
84 |
97 |
81 |
89 |
108 |
77 |
120 |
| Wooden heart |
- |
- |
1152 |
1223 |
954 |
1318 |
1317 |
1217 |
1280 |
1229 |
1406 |
1517 |
1583 |
| (You're the) Devil in disguise |
577 |
1305 |
1215 |
1760 |
928 |
1117 |
1022 |
1130 |
1370 |
1157 |
1075 |
1283 |
1499 |
DVD's met hitnoteringen in
de DVD Top 30 |
Datum van
verschijnen |
Datum van
binnenkomst |
Hoogste
positie |
Aantal
weken |
Opmerkingen |
| That's the way it is (special edition) |
2003 |
15-03-2003 |
18 |
2 |
|
| Aloha from Hawaii |
2004 |
26-06-2004 |
2 |
29 |
|
| Elvis: '68 comeback special |
2004 |
26-06-2004 |
2 |
24 |
|
| Elvis: Aloha from Hawaii |
2004 |
13-11-2004 |
16 |
10 |
|
| Elvis by the Presleys |
2005 |
11-06-2005 |
1(1wk) |
8 |
|
| Elvis lives - The 25th anniversary concert |
2007 |
24-02-2007 |
6 |
13 |
|
| #1 hit performances |
2007 |
10-11-2007 |
15 |
2 |
|
| '68 comeback special [2008 3 DVD set] |
2008 |
16-08-2008 |
22 |
4 |
|
| 75th anniversary collectors edition |
2010 |
16-01-2010 |
22 |
1 |
|
| Elvis on tour |
2010 |
16-10-2010 |
11 |
14 |
|
De eerste vijf singles op het Sun-label zijn covers van langzamere rhythm-and-blues- of country and western-hits. That's All Right duurt 1'55"; het langste nummer duurt 2'38". De labels vermelden Elvis Presley And The Blue Moon Boys en later Elvis Presley, Scotty & Bill.
- That's All Right / Blue Moon Of Kentucky - Sun 209, 19 juli 1954
- Good Rockin' Tonight / I Don't Care if the Sun Don't Shine - Sun 210, 25 september 1954
- Milkcow Blues Boogie / You're A Heartbreaker - Sun 215, 28 december 1954
- Baby Let's Play House / I'm Left, You're Right, She's Gone - Sun 217, 10 april 1955
- Mystery Train / I Forgot To Remember To Forget - Sun 223, 6 augustus 1955
In totaal zou hij 20 nummers opnemen in de Sun Studio.
Later, bij RCA-Victor, heeft hij de volgende hits:
Heartbreak Hotel (1956) - I Want You, I Need You, I Love You (1956) - Love Me (1956) - Don't Be Cruel (To a heart that's true) (1956) - Hound Dog (1956) - Love Me Tender (1956) - Too Much (1957) - All Shook Up (1957) - (Let me be your) Teddy Bear (1957) - Loving You (1957) - Jailhouse Rock (1957) - Treat Me Nice (1957) - Don't (1958) - I Beg Of You (1958) - One Night (With you) (1958) - I Got Stung (1958) - Hard Headed Woman (1958) - Wear My Ring Around Your Neck (1958) - (Now and then there's) A fool Such As I (1959) - I Need Your Love Tonight (1959) - A Big Hunk O'love (1959) - Stuck On You (1960) - Are You Lonesome Tonight? (1960) - Wooden Heart (Muss i denn...) (1960) - It's Now Or Never (1960) - Lonely Man (1961) - Surrender (1961) - (Marie's the name of) His Latest Flame (1961) - Little Sister (1961) - Good Luck Charm (1961) - Can't Help Falling in Love (With you) (1961) - She's Not You (1962) - Return To Sender (1962)- One Broken Heart For Sale (1963) - (You're the) Devil In Disguise (1963) - Bossa Nova, Baby (1963) - Suspicion (1964) - Ask Me (1964) - Crying In The Chapel (1965) - Love Letters (1966) - Big Boss Man (1967) - Guitar Man (1968) - U.S. Male (1968) - If I Can Dream (1968) - In The Ghetto (1969) - Suspicious Minds (1969) - Don't Cry, Daddy (1969) - Kentucky Rain (1970) - The Wonder Of You (Live) (1970) - I've Lost You (1970) - You Don't Have To Say You Love Me (Live) (1970) - Burning Love (1972) - Separate Ways (1972) - Always On My Mind (1972) - Steamroller Blues (Live, 1973) - If You Talk In Your Sleep (1974) - Promised Land (1974) - My Boy (1974) - T-R-O-U-B-L-E (1975) - Hurt (1976) - Moody Blue (1976) - Way Down (1977) - My Way (Live) (1977) - Are You Lonesome Tonight (Live 1969, lachversie) (1981) - A Little Less Conversation (Remix) (2002) - Rubberneckin' (Remix) (2003)
Zie ook: Lijst van nummers van Elvis Presley
- Tijdens het opnemen van de single You're Right, I'm Left, She's Gone (in de Sun Studio) is de titel door een verspreking van Elvis bekend geworden als I'm Left, You're Right, She's Gone. Deze titel is de enige die sindsdien in zwang is.
- De liveversie van Are You Lonesome Tonight? die na Elvis' dood hoog in de Nederlandse Top 40 kwam is een opname van 21 augustus 1969 vanuit het International Hotel in Las Vegas. Hier trad Elvis van 31 juli tot 28 augustus 1969 op. Hij schoot in de lach omdat hij een kale man in het publiek zag en zong in plaats van de gebruikelijke tekst ("Do you gaze at the doorstep and picture me there"): "Do you gaze at your bald head and wish you had hair".
- Elvis heeft in 1964 een poging gedaan om de rol van de befaamde country-zanger Hank Williams te spelen in Your Cheatin' Heart, een film over het leven van Williams. De weduwe van Williams hield dit tegen, omdat ze bang was dat de aanwezigheid van Elvis de geschiedenis van haar man zou overschaduwen. Uiteindelijk ging de rol naar George Hamilton.
- Één van Elvis' eerste echte hits Blue suede shoes is oorspronkelijk van collega Carl Perkins.
- In de film Spinout (1966) rijdt Elvis als allereerste in de allereerste McLaren racewagen die ooit gebouwd werd. Het gaat om het "Gouden Type" "Elva M1A 7". [2]
[bewerken] Anderen over Elvis
Elvis heeft tijdens zijn leven en daarna oneindig vele artiesten geïnspireerd.
Beroemdheden die regelmatig hun bewondering voor Elvis uitspreken zijn onder anderen:
- Buddy Holly: "Without Elvis none of us could have made it."
- James Brown: "Ik was niet alleen een fan, ik was zijn broer. Hij zei dat ik goed was, ik zei dat hij goed was; we betwistten dat nooit. Er zal nooit iemand anders meer zijn dan die soul brother."
- Bing Crosby: "He helped to kill off the influence of me and my contemporaries, but I respect him for that. Because music always has to progress, and no-one could have opened the door to the future like he did."
- Bob Dylan: "When I first heard Elvis' voice, I just knew that I wasn't going to work for anybody, and nobody was going to be my boss. He is the deity supreme of rock and roll religion as it exists in today's form. Hearing him for the first time was like busting out of jail. I thank God for Elvis Presley."
- Dwayne Johnson "I love Elvis, Are You Lonesome Tonight is my favorite song. I love especially the live versions. There’s one where he laughs, and he can’t stop laughing. It’s great.
- Eddie Murphy: "Dat is mijn idool, Elvis Presley. Als je in mijn huis komt, zie je overal foto's van Elvis. Hij was de grootste entertainer die ooit geleefd heeft. En ik denk ook dat dat komt doordat hij zo'n uitstraling had. Wanneer Elvis een kamer binnen kwam, was Elvis Presley in de f***ing kamer. En het maakte niet uit wie er dan in de kamer was."
- Sammy Davis Jr.: "The only thing I want to know is, 'Was he my friend?', 'Did I enjoy him as a performer?', 'Did he give the world of entertainment something?' - and the answer is YES on all accounts. And that's the name of that tune."
- Carl Perkins: "This boy had everything. He had the looks, the moves, the manager, and the talent. And he didn't look like Mr. Ed like a lot of the rest of us did. In the way he looked, way he talked, way he acted — he really was different. "
- Muhammad Ali: "Ik bewonder niemand, maar Elvis Presley was de fijnste, meest bescheiden en aardigste man, die je zou willen kennen." ;
- John Lennon: "Without Elvis, There would be no Beatles" ;
- Jack Lord, bekend van Hawaii Five-O. Lord en zijn vrouw deelden tussen 1973 en 1977 een intense vriendschap met Elvis en zij bezochten elkaar vaak. Er is zelfs een bootleg-album van Presley genoemd naar zijn vriend Jack: I'd like you to meet Jack Lord;
- Roger Daltrey bracht met The Who het nummer Real Good Looking Boy uit, een hommage aan hem;
- René Shuman: "Zoals mijn moeder me leerde lopen, zo leerde Elvis mij zingen! Hij was de beste!" ;
- Jackie Wilson: "A lot of people have accused Elvis of stealing the black man's music, when in fact, almost every black solo entertainer copied from Elvis";
- Paul McCartney: "Every time I felt low, I just put on an Elvis record and I'd feel great";
- Elton John: "Het was Elvis die mijn belangstelling voor muziek wekte, ik ben sindsdien een Elvis-fan gebleven.";
- Mick Jagger: "No one, but no one is equal or ever will be. Elvis was and is supreme";
- Bruce Springsteen: "There have been a lot of though guys. There have been pretenders and there have been contenders, but there is only one king";
- Chuck Berry ("Describe Elvis Presley? He was the greatest who ever was, is, or will ever be")
- Nicolas Cage (Beweert contact te hebben met de geest van Elvis en is getrouwd geweest met Lisa Marie Presley, de dochter van Elvis)
- Eminem (Wordt ook wel 'de rappende Elvis' genoemd, omdat hij net als Elvis een blanke man is die een muziekgenre maakt die eerst vaak door zwarten gemaakt werd)
- Frank Sinatra ("I'm just a singer, Elvis was and is the embodiment of the whole American culture.")
- Robbie Williams (Heeft een Elvistatoeage op zijn arm, bracht in zijn videoclip voor 'Advertising Space' een ode aan Elvis, en roept voor ieder optreden de geest van Elvis aan met de woorden: 'Elvis, grant me the serenity to accept the things I cannot change; courage to change the things I can; and wisdom to know the difference')
- Jimmy Carter ("Elvis Presley death deprives our country of a apart of itself. He was unique, irreplaceable")
- Cher (Doet regelmatig Elvisimitaties)
- Joe Cocker ('Elvis is the greatest blues singer in the world today.' )
- George Bush ('You Memphis politicians had better watch out if Elvis Presley ever decides to enter politics.')
- Cliff Richard (I owe Elvis my career, and the entire music business owes him it's lifeline.)
- Britney Spears (I think Elvis is the sexiest man who ever walked the earth, I love him. )
- Lee Towers (Heeft meerdere nummers van Elvis gecoverd)
- Little Richard ("He was an integrator, Elvis was a blessing. They wouldn't let black music through. He opened the door for black music.")
- Bill Clinton (Schreef in zijn memoires I love Elvis. Zijn Secret Service-codenaam was "Elvis".)
- Judith Visser verwerkt hem nadrukkelijk in haar boeken en zegt alleen te kunnen schrijven met zijn muziek aan;
- Brad Pitt heeft in interviews gezegd dat Elvis zijn "god" is;
- Helmut Lotti (Heeft met My tribute to the King verscheidene van zijn liedjes gecoverd. Bovendien werd hij pas bekend nadat hij als Elvisimitator het liedje My Boy zong in de soundmixshow)
- Larry Mullen jr (Drummer van U2, staat bekend om zijn passie voor Elvis.)
- Bono ("Elvis is the big bang of rock and roll.")
- Jeroen van Koningsbrugge (De tweede naam van zijn zoon is Elvis.)
- Phil Spector ("Je hebt geen idee hoe groot hij was, echt dat weet je niet. Je hebt geen idee - het is absoluut onmogelijk. Ik kan je echt niet vertellen hoe groot hij is, maar hij is het.")
- Brian Setzer: "Ik denk dat er tegenwoordig geen muzikant is die niet door Elvis' muziek beïnvloed is. (...) Hij was origineel cool.";
- Roy Orbison: "Hij was de eerste, met het meeste.";
- Keith Richards: "Vóór Elvis was alles in zwart-wit. Toen kwam Elvis. Zoom, glorieuze Technicolor." & "Op een nacht, toen ik als kind in bed lag en veronderstelde te slapen luisterde ik naar Radio Luxemburg op mijn kleine radio. Ineens leek het of er een explosie uit de speakers kwam. ‘Heartbreak Hotel’…ik hoorde het nooit eerder en al helemaal niets wat in de buurt kwam. Ik had nog nooit van Elvis gehoord. Het leek bijna of ik aan het wachten was tot er zo iets in mijn leven zou gebeuren. Toen ik de dag erna wakker werd, was ik een ander mens."[3][4]
- k.d. lang ("He had total love in his eyes when he performed. He was the total androgynous beauty. I would practice Elvis in front of the mirror when I was twelve or thirteen years old.")
- Kanye West: "In elke andere industrie zullen ze je vertellen dat je beter moet zijn dan de mensen uit het verleden, dus als je zegt: 'Ik wil Elvis zijn', zeggen ze: 'Is er wat mis met je? "[39]
- Shania Twain: "Ik wil graag op een ochtend wakker worden en dan horen op CNN dat Elvis nog leeft."[39]
- Ian Gillan (Leadsinger van Deep Purple): "Ik heb Elvis ooit mogen ontmoeten. Voor een jonge zanger als ik was hij een absolute inspiratiebron. En de reden was simpel, hij was de grootste zanger die ooit geleefd heeft."[39]
- Rod Stewart: "Elvis was en is nog steeds The King en zal dat altijd blijven, dat staat buiten kijf. Mensen als Mick Jagger, ikzelf en al die anderen volgden hem alleen in zijn voetsporen."
- Garth Brooks: "Kom op, wees realistisch... Niemand zal ooit aan Elvis kunnen tippen."
Zie ook: wikiquote
- ↑ Artikel List of best-selling music artists op de Engelstalige Wikipedia
- ↑ Artikel Elvis Presley op de Duitstalige Wikipedia
- ↑ (en) Overview of Achievements, elvis.com
- ↑ (en) Quotes over Elvis
- ↑ (en) Elvis Presley in de Rock and Roll Hall of Fame
- ↑ Op Elvis' geboortecertificaat wordt zijn tweede naam als Aron gespeld. Zelf gaf hij de voorkeur aan Aaron. ((en) Elvis Aaron Presley of Elvis Aron Presley?). Na Elvis' overlijden is door zijn vader voor Aaron gekozen als tweede naam op de grafsteen.
- ↑ a b c d (en) Elvis zijn jeugd
- ↑ Kerk kan veel leren van Elvis, Trouw, 3 juli 2004.
- ↑ a b (en) History of Rock Elvis zijn jeugd
- ↑ a b (en) Biografie op de officiële website
- ↑ (en) Opnamebewijs van I'll Never Stand in Your Way en It Wouldn't Be the Same Without You
- ↑ (en) Biografie op de officiële website 'bladzijde' 2
- ↑ (en) History of Rock, Elvis' jeugd, p. 2
- ↑ (en) Heartbreak Hotel geschreven door Thomas Durden
- ↑ Elvis the Pelvis
- ↑ a b (en) Dossier over bekende sergeanten in de Amerikaanse geschiedenis 'bladzijde' 11
- ↑ (en) IMDb (film)profiel van Elvis in de Internet Movie Database
- ↑ a b (en) Fansite van Priscilla Presley
- ↑ (en) Profiel van Lisa Marie in de Internet Movie Database
- ↑ (en) Elvis in adverts, Elvis Express Radio.
- ↑ Comeback special
- ↑ Bandleden tijdens de '68 Comeback Special
- ↑ (en) Comeback special
- ↑ Aloha from Hawaii
- ↑ (en) Elvis Presley en de TCB Band
- ↑ a b (en) Bandformatie tijdens 'Elvis: The Concert' Uitleg over het gebruik van Elvis zijn stem en de band
- ↑ http://www.dailymail.co.uk/news/article-1243063/They-called-The-Man-Who-Killed-Elvis-Now-stars-doctor-finally-reveals-true-madness-Kings-final-days.html
- ↑ Aankondiging overlijden Elvis Presley via radio
- ↑ a b (en) Eerste doodsoorzaak: hartstilstand
- ↑ (en) Dr. Nick Elvis had, bleek uit autopsie, 14 drugs in hem toen hij overleed
- ↑ a b c (en) Elvis.com Graceland
- ↑ (en) Graceland benoemd tot National Landmark in 2006
- ↑ (en) Lijst van Greatest Americans
- ↑ (en) Chart-statistieken op Elvis.com
- ↑ EveryHit singles van Elvis Presley in het Verenigd Koninkrijk
- ↑ a b (en) Music & Billboard Charts Data, Joel Whitburn's Record Research.
- ↑ (en) Elvis' Christmas Album 9,000,000 Sales, Elvis Australia.
- ↑ (en) Elvis's Cadillacs
- ↑ a b c Artikel Elvis Presley in Wikiquote
 |
Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Elvis_Presley?uselang=nl#mw-subcategories Elvis Presley] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden. |
