Lady Gaga
Lady Gaga tijdens de Born This Way Ball Tour in 2012.
Achtergrondinformatie
Volledige naam	Stefani Joanne Angelina Germanotta
Bijnaam	Mother Monster, Lady Gaga
Geboren	28 maart 1986
Land	Verenigde Staten
Jaren actief	2005 - heden
Genre(s)	Pop, electropop, dance-pop
Beroep(en)	Singer-songwriter, mode-ontwerpster, danseres
Instrument(en)	Piano, zang
Zangstem	Alt
Invloed(en)	David Bowie, Queen, Madonna, Michael Jackson, Whitney Houston, Blondie
Label(s)	Streamline / Kon Live / Interscope (Universal)
Act(s)	Colby O'Donis, Wale, Akon, Beyoncé, RedOne, Space Cowboy, Flo Rida, New Kids on the Block
Officiële website IMDb-profiel
Portaal    Muziek

Stefani Joanne Angelina Germanotta^[1] (New York, 28 maart 1986^[2]), beter bekend als Lady Gaga, is een Amerikaans zangeres, songwriter en pianiste. Ze werd bekend door het in 2008 uitgebrachte en Grammy-genomineerde Just Dance en Grammy-winnende Poker Face, afkomstig van het debuutalbum The Fame. Inmiddels heeft zij drie studioalbums uitgebracht (The Fame Monster en Born This Way) en was met andere singles zoals Bad Romance en Born This Way ook succesvol.

Gaga heeft haar naam ontleend aan het nummer Radio Ga Ga van de Britse rockgroep Queen.^[3]

[bewerken] Biografie

[bewerken] Het vroege leven (1986 – 2008)

Lady Gaga werd geboren als Stefani Joanne Angelina Germanotta op 28 maart 1986 in New York. Haar moeder Cynthia en haar vader Joseph Germanotta, een internetondernemer, waren van Italiaanse en verder afgelegen Frans-Canadese afkomst. Gaga is de oudste van twee kinderen. Haar zus Natali, een modestudente, werd geboren in 1992. Ondanks haar schijnbaar welvarende opvoeding in het ouderlijk huis in Manhattan's Upper West Side benadrukt Gaga dat ze niet afkomstig waren van een rijke achtergrond.

Op haar dertiende gaf ze haar eerste grote optreden. Op haar twintigste tekende ze een contract bij Interscope Records, waar ze haar eerste nummers schreef. Zo schreef ze onder andere voor de Pussycat Dolls en Britney Spears. In 2008 trad ze op tijdens de Miss Universe-verkiezing.

[bewerken] The Fame (2008-2009)

Gaga zingt het nummer Love Game.

Haar debuutalbum The Fame schreef Gaga samen met onder anderen de producer RedOne. De eerste single van het album, Just Dance, werd uitgebracht in april 2008. Het nummer behaalde de nummer 1-positie in zeven landen. In de meeste landen, waaronder Nederland, werd deze positie pas behaald in 2009, toen het nummer de airplay kreeg waar het daarvoor aan ontbroken had. Deze single was een samenwerking met Amerikaanse zanger Colby O'Donis. De tweede single Poker Face werd uitgebracht in september 2008. Het nummer werd succesvoller dan Just Dance door in bijna twintig landen de eerste plaats te behalen. Als derde single werd in Nederland gekozen voor LoveGame. In andere landen werd eerst het nummer Eh, Eh (Nothing Else I Can Say) uitgebracht. Omdat de tekst van het nummer LoveGame in een aantal landen als te expliciet werd beoordeeld werd het in deze landen vervangen door Paparazzi. Gaga was ook te horen op het album The Block van New Kids on the Block, waar ze bijdroeg op Full Service en Big Girl Now.

Tijdens de MTV Video Music Awards in september 2009 werd Lady Gaga negen maal genomineerd en won de prijzen voor beste nieuwe artiest, beste special effects(Paparazzi) en beste kunstregie (Paparazzi). Tijdens de show trad ze ook op en zong ze het nummer Paparazzi.

Twee nummers van The Fame kwamen in 2011 binnen in de eindejaarslijst de Top 2000: Poker Face en Paparazzi op de 704e en de 1281e positie.

[bewerken] The Fame Monster (2009-2010)

In november 2009 lanceerde Gaga haar tweede album, The Fame Monster, een minialbum met acht nummers. De leadsingle Bad Romance werd wederom een succes voor de zangeres in de hitlijsten en de bijbehorende videoclip was het eerste filmpje dat ruim tweehonderd miljoen kijkers haalde. Als tweede single werd gekozen voor Telephone, een duet met Beyoncé. Dit werd Gaga's tweede nummer één hit in België. In andere landen scoorde het nummer ook zeer goed. Oorspronkelijk was Telephone geschreven voor Britney Spears. Op 8 juni 2010 werd de derde single Alejandro uitgebracht. Met de single oogstte Lady Gaga vrij veel succes. Zo behaalde het nummer de vijfde plaats in de Verenigde Staten, waarmee het haar tiende achtereenvolgende single is die de top tien van de Billboard Hot 100 bereikt. De videoclip van Alejandro vonden sommigen zeer gewaagd en vooral zangeres Katy Perry had veel kritiek. Vervolgens kwam ook Dance in the Dark uit als promotiesingle. Bij de Grammy Awards van 2010 werd ze zesmaal genomineerd. Ze opende de show met Poker Face en zong daarna een remix van Speechless en Your Song samen met Elton John. Ze won de Grammy's voor beste dansopname (Poker Face) en beste dansalbum (The Fame).

In februari 2010 domineerde Gaga de Brit Awards door de drie categorieën te winnen waarin ze genomineerd was. Ze trad op met een uitvoering van Telephone op de piano en remixte daarna Dance in the Dark, waarmee zij Alexander McQueen eerde, die een week eerder zelfmoord had gepleegd. Het album werd gepromoot met de wereldtournee The Monster Ball Tour. Het Monster Ball-concert van 21 en 22 februari 2011 in Madison Square Garden in New York is opgenomen door de Amerikaanse tv-zender HBO. Het twee uur durende optreden werd in de Verenigde Staten uitgezonden op 7 mei 2011 en won in september de Emmy Award voor Outstanding Picture Editing for a Special. Het tournee duurde anderhalf jaar en heeft daarmee meer dan twee-en-een-half miljoen bezoekers getrokken op tweehonderd data. Twee nummers van The Fame Monster kwamen in 2011 binnen in de eindejaarslijst de Top 2000. Het gaat om de twee singles Bad Romance die positie 676 bereikte en Alejandro die strandde op positie 981.

[bewerken] Born This Way (2010-heden)

Gaga zingt The Edge of Glory tijdens Good Morning America.

Lady Gaga werd de grote winnares bij de 27ste editie van MTV's Video Music Awards in september 2010. De zangeres viel in het Nokiatheater in Los Angeles achtmaal in de prijzen, onder meer voor beste vrouwelijke video, beste popvideo en beste choreografie. Ze was genomineerd voor een recordaantal van dertien prijzen.^[4] Tijdens de uitreiking maakte ze de titel van haar derde studioalbum bekend, Born This Way.^[5] Over het gelijknamig nummer Born This Way ontstond ook commotie toen het treffende gelijkenissen bleek te hebben met Express Yourself van Madonna.

Op 9 december 2010 zijn in alle acht Madame Tussauds in de wereld de Lady Gaga wassen beelden onthuld waar vier maanden aan gewerkt is.

Op 1 januari 2011 tweette Gaga een promotiefoto van haar opkomende album Born This Way met de verschijningsdatum van de eerste single en het album. Gaga zong leadsingle Born This Way tijdens de 53ste editie van de Grammy Awards op 13 februari, waar ze genomineerd was voor album van het jaar (The Fame Monster), beste vrouwelijke popoptreden met vocalen, (Bad Romance), beste popsamenwerking met vocalen (Telephone met Beyoncé), beste popalbum met vocalen (The Fame Monster), beste dansopname (Dance in the Dark) en beste videoclip in korte vorm (Bad Romance).^[6] Het album kwam uit op 23 mei en behaalde in vele landen op de eerste positie. In Vlaanderen stond het album voor een week op die eerste positie en in Wallonië bleef het album daar staan voor vier weken. Inmiddels is het album al meer dan acht miljoen keer verkocht.^[7][8] Als tweede single kwam Judas uit, die ze in de finale van American Idol promootte. Op 9 mei werd de derde single The Edge of Glory uitgebracht met de week er op Hair, waarbij de laatste een promosingle was. Yoü and I is de vijfde single van het album en werd genomineerd voor een Grammy in 2012. In een interview op 29 juli 2011 liet ze weten dat Marry the Night de volgende single zal worden. Dit nummer werd Gaga's twaalfde nummer-eenn hit in de Billboard Dance Club chart. The Born This Way Ball Tour begon februari 2012, waarmee ze in twee jaar vierhonderdvijftig concerten wil geven.

Lady Gaga als Jo Calderone tijdens MTV Video Music Awards de 2011.

Gaga werkte ook mee aan het album Duets II van Tony Bennett op het nummer The Lady Is a Tramp die de tweede single van het album was. Ook twitterde Gaga dat ze samenwerkte met Cher en dat dit nummer te horen zal zijn op Cher's nieuwe album. De eerste single zou The Greatest Thing heten. Gaga is ook te horen op een single van The Lonely Island en Justin Timberlake, genaamd 3-Way (The Golden Rule). Op 28 augustus 2011 vonden de MTV Video Music Awards plaats waar beste videoclip van een vrouwelijk artiest en beste video met een bericht voor Born This Way won. Ze opende met Yoü and I de show als haar alter-ego Jo Calderone. Tijdens de MTV Europe Music Awards in november won ze vier prijzen waaronder de award voor beste vrouw, grootste groep fans, beste nummer en beste videoclip voor Born This Way. Op 22 november 2011 kwam haar vierde ep uit, genaamd A Very Gaga Holiday, afkomstig van de Thanksgiving Day televisiespecial A Very Gaga Thanksgiving. Er keken ruim vijf miljoen Amerikanen tijdens de officiële aflevering. In november stopte de samenwerking met choreograaf Laurieann Gibson na vier jaar en nam Richard Jackson deze taak over.

Gaga was voor de Guinness World Records van 2012 geselecteerd voor de meeste volgers op Twitter met meer dan dertien miljoen volgers en voor het meest beluisterde liedje op de US Digital Hot Songs voor 83 weken met Poker Face. Gaga trad ook op voor president Bill Clinton 65ste verjaardag. Stevie Wonder, Usher en Bono waren onder andere ook gasten tijdens dit concert. Gaga trad ook op tijdens New Year's Rockin' Eve concert op Times Square in New York. Tijdens de Grammy Awards was ze drie keer genomineerd voor een award, namelijk voor Best Album, Best Pop Album en Best Solo Performance voor Yoü and I maar verloor van de Britse zangeres Adele. Ze was ook genomineerd voor Best International Female Artist bij de Brit Awards, maar Rihanna won deze award. Op 22 februari twitterde Gaga dat ze de fotoshoot en reclamespot met Steven Klein heeft afgerond voor haar eerste parfum.

In 2011 beschuldigde de Nederlandse band Heideroosjes Gaga van plagiaat.^[9] Het gaat om het liedje op haar nieuwe album: Electric Chapel. Ze vinden dat het liedje precies hetzelfde begint als We all share the same sun, een nummer dat de groep uitbracht in 2004. Of de band juridische stappen gaat ondernemen is niet bekend.

[bewerken] Stijl en uiterlijk

Lady Gaga ziet zichzelf als een levend kunstwerk. Haar artistieke kledingstijl is volgens haar een eerbetoon aan de kunstenaar Andy Warhol. Door haar extravagante look wordt ze wel eens vergeleken met new wave-acts uit de jaren 1980. In februari 2010 werd ze tijdens de Shockwaves NME Awards zowel tot best geklede als slechtst geklede artiest gekozen.^[10] Op de binnenkant van haar linkerbovenarm heeft ze een fragment uit een gedicht van Rainer Maria Rilke laten tatoeëren:

<poem>

  prüfen Sie, ob er in der tiefsten Stelle Ihres
     Herzens seine Wurzeln ausstreckt, gestehen
 Sie sich ein, ob Sie sterben müßten, wenn es Ihnen
      versagt würde zu schreiben. muß ich schreiben?

</poem>

Onder het Rilke-fragment staan bovendien nog de woorden "Little Monsters", de koosnaam waarmee Gaga zowel tijdens concerten als in online-communicatie via bijvoorbeeld Facebook haar fans aanspreekt.^[11] Ze heeft ook het vredesteken laten tatoeëren op haar linkerpols. Op haar onderrug heeft ze eveneens een tatoeage, bestaand uit een soort tribal met rozen. Op haar linkerbovenbeen heeft ze de naam van haar album "Born this Way" laten tatoeëren. Op haar schouderblad heeft ze een drietal bloemen met de tekst "Tokyo Love". Daarnaast heeft ze een hart met het woord "Dad" erbij geplaatst. Gaga zet alleen tatoeages op de linkerhelft van haar lichaam omdat haar vader ook "de mooie kant" van zijn dochter wil zien.^[12]

Op 3 maart 2011 maakte Lady Gaga haar debuut op de catwalk tijdens de modeshow van Mugler in Parijs.^[13] Ze was tevens muziekregisseur. In een interview vertelde Gaga dat ze vroeger gepest werd vanwege haar kledingstijl maar nu toch een van 's werelds bestgeklede artiesten is. Door haar eigen ontworpen kleding wil ze laten zien dat ze zich moeten kleden zoals ze dat willen.^[bron?]

[bewerken] Lady Gaga in België

Lady Gaga stond op 20 februari 2009 in Vorst Nationaal voor de Pussycat Dolls, en met The Fame Ball Tour op 3 juli 2009 als afsluiter van de tweede dag van Rock Werchter in de danstent Pyramid Marquee. Met The Monster Ball Tour gaf ze vier optredens in België, op 17 en 18 mei 2010 en op 22 en 23 november van hetzelfde jaar, telkenmale in het Antwerps Sportpaleis. In november was ze voor en tussen de twee optredens actief voor een fotoshoot in het op 23 november van 11 tot 15 uur voor de gelegenheid gesloten Koninklijk Museum voor Schone Kunsten. De shoot met fotograaf Mario Testino was voor het maart 2011 nummer van het tijdschrift Vogue. Op 29 en 30 september 2012 zal Lady Gaga twee keer een Born This Way Ball-concert spelen in het Sportpaleis.

[bewerken] Lady Gaga in Nederland

Lady Gaga heeft ook in Nederland opgetreden. Op 6 september 2008 trad Lady Gaga in Amsterdam op tijdens Valtifest. Op 9 februari 2009 was Lady Gaga de openingsact van de Pussycat Dolls in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Op 22 april trad ze op bij Mooi! Weer De Leeuw. Op 20 juli van dat jaar gaf Lady Gaga haar eerste concert van haar eigen tournee The Fame Ball in de Melkweg in Amsterdam. Op 25 juli gaf zij opnieuw een concert in Amsterdam, maar dit keer in Paradiso. Op 15 mei 2010 gaf Lady Gaga haar eerste Monster Ball-concert in Nederland, in het Gelredome in Arnhem. Op 29 en 30 november 2010 speelde zij twee keer een uitverkocht Monster Ball-concert in Ahoy Rotterdam. Op 17 en 18 september 2012 zal Lady Gaga twee keer een Born This Way Ball concert spelen in de Amsterdamse Ziggo Dome.

[bewerken] Persoonlijke leven

Op 28 mei 2009 maakte Gaga bekend dat zij biseksueel is, maar verklaart nog nooit verliefd te zijn geweest op een vrouw.^[14]

In augustus 2009 kwam Lady Gaga in de publiciteit door een foto waarop het leek alsof zij een hermafrodiet zou zijn.^[15] Zelf wakkerde ze het gerucht eerst nog aan om het vervolgens te ontkennen.^[16]

Sinds de zomer van 2011 heeft ze een relatie met acteur Taylor Kinney die vooral bekend is uit zijn rol als Mason Lockwood in de serie The Vampire Diaries. Gaga ontmoette Taylor tijdens de opnames van haar videoclip voor Yoü and I.

[bewerken] Televisie in de Verenigde Staten

Gaga was op 24 november 2011 te zien op de Amerikaanse zender ABC op de avond van Thanksgiving in een programma getiteld A Very Gaga Thanksgiving.^[17] Een van de speciale gasten was Tony Bennett, met wie ze zijn nummer The Lady is a Tramp zong. Gaga trad ook zelf op, met onder andere haar liedjes Born This Way, Bad Romance en Marry the Night in pianoversies, maar ook klassiekers zoals White Christmas.

[bewerken] Discografie

[bewerken] Albums

[bewerken] Singles

[bewerken] Radio 2 Top 2000

[bewerken] Dvd's

[bewerken] Videoclips

[bewerken] Tournees

• The Fame Ball Tour (2009)
• The Monster Ball Tour (2009–2011)
• The Born This Way Ball Tour (2012-2014)

[bewerken] Externe link

• Officiële website

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Lady_Gaga?uselang=nl#mw-subcategories Lady Gaga] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

lez:Леди Гага

The Edge
Achtergrondinformatie
Volledige naam	David Howell Evans
Geboren	8 augustus 1961
Land	Engeland
Jaren actief	1976–heden
Genre(s)	Rock Alternatieve rock Post-punk
Instrument(en)	Gitaar Keyboard Basgitaar Zang
Label(s)	Island (1980–2006) Mercury (2006-heden)
Act(s)	U2 Passengers
Officiële website IMDb-profiel Allmusic-profiel
Bekende instrumenten
Gibson Explorer Fender Stratocaster Gibson Les Paul Gretsch White Falcon Fender Telecaster Fender Jaguar Gibson ES-335 Gibson SG Line 6 Variax Epiphone Casino Rickenbacker 330/12 Rickenbacker 360/12 Gibson J200 Gretsch Country Gentleman
Actief in U2
Functie(s)	Gitarist Zang
Jaren actief in formatie	1976–heden
Portaal    Muziek

David Howell Evans (Essex, 8 augustus 1961) is de gitarist van de Ierse band U2, en is beter bekend onder zijn alias The Edge. Naast zijn optredens met U2 speelt hij ook mee op opnames voor artiesten als Johnny Cash, B.B. King, Tina Turner en Ron Wood. Evans' bijnaam is The Edge. Deze naam is gebaseerd op de vorm van zijn neus. Naar verluidt heeft The Edge meer dan 200 gitaren in zijn studio.

David Evans werd geboren in het Barking Maternity Ziekenhuis in Essex in het oosten van Londen, als zoon van Garvin en Gwenda Evans^[1] die afkomstig zijn uit het plaatsje Llanelli in Wales. Op tweejarige leeftijd (of éénjarige^[1][2]) verhuist hij met zijn ouders en oudere broer Dik Evans naar Dublin. In Dublin krijgt hij een jonger zusje, Gil^[1][3] (of Jill^[4]). Al op jonge leeftijd krijgt hij piano- en gitaarles, en treedt hij op met zijn broer. Rond zijn 13de levensjaar, wanneer hij de bijnaam The Edge krijgt van zijn vrienden, speelt hij zijn eerste optredentje als gitarist met Bono, Adam, Larry, and Dick, onder de bandnaam Feedback. In 1978 wordt hij de gitarist en toetsenist van U2. Drie jaar later overweegt hij serieus om de groep weer te verlaten, omdat hij het idee had dat het zitten in een rockband conflicteerde met zijn geloof^[3].

Op 12 juli 1983 trouwt David Evans met zijn middelbare-schoolvriendin Aislinn O'Sullivan. Samen krijgen ze drie dochters (Hollee (1985), Arran (1986) en Blue Angel (1989), maar het echtpaar gaat rond 1991 uit elkaar. De officiële scheiding vindt plaats in 1996. In de wandelgangen wordt wel gezegd dat veel van de songteksten die Bono schreef voor het U2-album Achtung Baby, beïnvloed waren door de scheiding. Tijdens de ZooTV-tour ontmoet David Evans de Amerikaanse danseres Morleigh Steinberg, en enkele jaren later, op vier oktober 1997 wordt Evans voor de vierde keer vader van een dochter, Sian. Moeder Morleigh schenkt David Evans twee jaar later ook een zoon, Levi. Op 18 juni 2002 treedt hij met Morleigh in het huwelijk. Saillant detail: Morleigh zou één van de buikdanseressen zijn die te zien is in de U2-videoclip Numb uit 1993.

The Edge werd al op jonge leeftijd kaal en draagt sinds midden jaren 80 hoeden en mutsen. Alleen in de periode tussen het Pavarotti And Friends concert uit 1995 en de videoclip van Discothèque uit 1997 is hij te zien zonder hoofddeksel.

In 1986 verschijnt de soundtrack van de film Captive bij Virgin, de soundtrack is de enige door The Edge opgenomen plaat onder zijn naam. Op deze soundtrack is ook het debuut van Sinéad O'Connor te horen(heroïne). Larry Mullen Jr van U2 drumt mee op deze plaat.

[bewerken] Discografie

[bewerken] Singles

Colby O'Donis
Achtergrondinformatie
Volledige naam	Colby O'Donis Colón
Bijnaam	rasi o clolom
Geboren	1989
Land	Verenigde Staten
Jaren actief	1999-heden
Genre(s)	Pop, R&B, Hiphop
Beroep(en)	Zanger, Singer-songwriter, acteur, gitarist
Label(s)	Kon Live / Geffen
Act(s)	Akon, T-Pain, Lady Gaga
Officiële website IMDb-profiel
Portaal    Muziek

Colby O'Donis (Richmond Hill (Queens, New York City), 14 maart 1989) is een Amerikaanse singer-songwriter.

[bewerken] Carrière

Op elfjarige leeftijd verscheen O'Donis regelmatig in de Amerikaanse televisieserie Grandpa's Garage. Toen hij veertien was, mocht hij al shows openen voor bekende acts zoals de Backstreet Boys, JoJo en *NSYNC. Colby's ouders probeerden een platencontract te krijgen voor hun zoon toen hij vijftien jaar was. Hij kwam terecht bij de platenmaatschappij Genuine Music Group. Hij kwam in meer voorprogramma's te staan en maakte kennis met artiesten zoals Michael Jackson, Rihanna en Akon.

[bewerken] Discografie

[bewerken] Singles

[bewerken] Externe links

• Officiële website

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Colby_O%27Donis?uselang=nl#mw-subcategories Colby O'Donis] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

Tony Bennett
Tony Bennett.
Achtergrondinformatie
Volledige naam	Anthony Dominick Benedetto
Geboren	3 augustus 1926
Land	Astoria, Queens, New York City, Verenigde Staten
Jaren actief	1949 - heden
Genre(s)	Popmuziek, Jazz
Beroep(en)	Zanger
Label(s)	Columbia Records, MGM Records, Improv, Legacy Recordings
Officiële website
Portaal    Muziek

Tony Bennett, geboren als Anthony Dominick Benedetto (Astoria (Queens, New York City), 3 augustus 1926) is een Amerikaans zanger, van zowel populaire als jazzmuziek.

Zijn artistieke carrière loopt al 55 jaar, met 17 Grammy Awards, waaronder een Lifetime Achievement Award in 2001, heeft hij een bijzonder respectabel palmares. Hij wordt beschouwd als de laatste grote crooner uit het gouden tijdperk van het genre van bijv. Frank Sinatra en Dean Martin, en is een vooraanstaand vertolker van het Great American Songbook.

Sinatra en Bennett waren wederzijdse bewonderaars, Sinatra zei in 1965 in een interview in Life magazine zelfs : "For my money, Tony Bennett is the best singer in the business".

Bennett's bekendste nummer is ongetwijfeld I left my heart in San Francisco (Grammy Award voor Record of the Year, 1962).

[bewerken] Biografie

Reeds op 10-jarige leeftijd trad hij op bij festiviteiten ter gelegenheid van de opening van Triborough Bridge in zijn geboorteplaats. Tot 1942 studeerde hij aan de High School of Industrial Art (met hoofdvakken muziek en schilderen), daarna verdiende hij -om zijn familie financieel te steunen- de kost als "zingende ober" in Italiaanse restaurants in Queens.

In 1944 moest hij het leger in en was gedurende het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog gelegerd in Duitsland, waar hij meehielp aan de bevrijding van een concentratiekamp in Landsberg.

Na de oorlog zong hij bij een militaire band onder de artiestennaam Joe Bari. Na zijn terugkeer in de VS behield hij aanvankelijk deze naam en bekwaamde hij zich verder in het belcanto, werkte in talrijke kleinere muziekclubs en trad op in het voorprogramma van Pearl Bailey, waar hij door Bob Hope werd ontdekt en liet zich op diens aanraden voortaan Tony Bennett noemen.

In 1950 nam hij een demo op en werd daarop door Mitch Miller gecontracteerd voor Columbia Records. Miller adviseerde hem, Frank Sinatra (die net Columbia Records verliet) niet te gaan imiteren, maar met een eigen geluid te komen. Bennett begon daarom zijn carrière als croonerzanger met populaire commerciële muziek. Zijn eerste grote hit was "Because of You (1951)" in een arrangement van Percy Faith en geproduceerd door Mitch Miller. Het nummer won aan populariteit doordat het in veel jukeboxen te vinden was en belandde op de eerste plaats in de lijst van tophits en hield die plaats 10 weken vast. Er werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. Later dat jaar bracht Bennett Hank Williams' "Cold, Cold Heart" in een speciaal arrangement uit, dat ook een toppositie bereikte en niet alleen Hank Williams, maar ook de countrymuziek in het bijzonder, bij een breder publiek introduceerde. Bennetts opname van Blue Velvet was zo populair dat het horden schreeuwende teenagerfans aantrok bij concerten in het Paramount Theater in New York. Bennett moest zeven concerten per dag geven (vanaf 10.30 uur 's morgens) om al zijn fans in de gelegenheid te stellen zijn concerten bij te wonen.

In 1952 trouwde Bennett met kunststudente en jazzliefhebster Patricia Beech, die hij een jaar eerder tijdens een nachtcluboptreden in Cleveland (Ohio) had ontmoet. Tijdens de huwelijksvoltrekking in Saint Patrick's Cathedral verzamelden zich buiten tweeduizend rouwende, in het zwart geklede vrouwelijke fans. Het paar kreeg twee zonen.

Verschillende belangrijke standards en veelgecoverde hits werden door Tony Bennett geïntroduceerd : The good life (Engelse versie), The Best Is Yet to Come, alsook filmsong The Shadow of Your Smile (won zowel een Grammy "Song of the Year" als een Academy Award), en I Left My Heart in San Francisco.

Na gouden successen in de jaren 50 en 60, verging het Bennett commercieel minder goed in de jaren 70 en 80. Hij werd geconfronteerd met contractuele, financiële en persoonlijke problemen.

Eind jaren zeventig ging het Bennett, behalve om geldproblemen, ook emotioneel zwaar, wegens de dood van zijn moeder. Hierdoor ging hij steeds meer drugs gebruiken. Dit drugsgebruik kostte hem bijna zijn leven, nadat hij na het nemen van een overdosis cocaïne flauwviel in zijn bad en bijna verdronk. Hij werd echter net op tijd gered door zijn toenmalige vrouw, die hem vond en naar het ziekenhuis bracht. Dankzij zijn zoon werd zijn carrière opnieuw opgepikt, werden de geldproblemen van Bennett opgelost en was hij gestopt met het gebruiken van drugs.

In deze minder succesvolle periode, wordt wel de samenwerking met de legendarische jazzpianist Bill Evans als een artistiek hoogtepunt beschouwd : The Tony Bennett/Bill Evans Album (1975) en Together Again (Bennett and Evans album) (1976). Enkel begeleid door piano, komt Bennett er tot de puurste vorm van zijn zangkunst en interpretaties.

Vanaf 1990 kwam er een comeback in zijn carrière, zijn albums wonnen opnieuw Grammy Awards, en in 1994 scoorde hij een nieuw publiek dankzij een MTV Unplugged-sessie - het live album werd bekroond door de Grammy Awards in 1995 als Album of the Year.

De zanger staat bekend als filantroop, en is een begenadigd kunstschilder.

Al is Bennett een uitstekende crooner (intieme, zachte stijl van zingen), hij is ook bekend voor zijn krachtige stem - met zijn getrainde belcanto-stem noodzakelijk in het tijdperk voor de microfoon zijn intrede deed in concertzalen. Die vocale training maakt het mogelijk voor deze tachtiger om nog steeds krachtig te zingen.

In september 2011 bracht Bennett Duets II uit, een vervolg op zijn eerste duetalbum, ter ere van zijn 85ste verjaardag. Deze CD, met nummers met o.a. Amy Winehouse, Norah Jones en Michael Bublé, maakte Bennett de oudste nog levende artiest met een Billboard 200-nummer 1 positie. De eerste single werd Body and Soul, dit was een samenwerking met de zangeres Amy Winehouse, het zou de laatste opname zijn voor haar overlijden, dit duet won een Grammy Award. Voor de tweede single schakelde hij de hulp in van Lady Gaga: The Lady Is A Tramp. Het nummer kreeg van critici lovende kritieken.

Op 12 februari 2012 won hij zijn 15e en 16e Grammy's tijdens de 54e uitreiking van deze muziekprijzen.

Bennett was tevens goed bevriend met de Nederlandse komiek Toon Hermans.

[bewerken] Literatuur

• Bennett, Tony. Tony Bennett : What My Heart Has Seen. Rizzoli, 1996. ISBN 0-8478-1972-8.
• Bennett, Tony, with Will Friedwald. The Good Life: The Autobiography Of Tony Bennett. Pocket Books, 1998. ISBN 0-671-02469-8.
• Bennett, Tony, with Robert Sullivan. Tony Bennett in the Studio: A Life of Art & Music. Sterling, 2007. ISBN 1-4027-4767-5.

[bewerken] Discografie

[bewerken] Albums