Aung San Suu Kyi
19 juni 1945
Aung San Suu Kyi, 2011
Geboorteland	Brits-Birma
Geboorteplaats	Rangoon
Nobelprijs voor de	Vrede
In	1991
Reden	"voor haar geweldloze strijd voor democratie en mensenrechten"
Voorganger(s)	Michail Gorbatsjov
Opvolger(s)	Rigoberta Menchú

Aung San Suu Kyi (Birmaans: , uitgesproken als "aoeng san soe tsji", IPA: [àuɴ sʰáɴ sṵ tʃì] ) (Rangoon, 19 juni 1945) is een Myanmarese politica, leidster van de geweldloze beweging voor de mensenrechten en democratie in Myanmar (voorheen Birma) en winnares van de Nobelprijs voor de Vrede van 1991 en talrijke andere internationale onderscheidingen.

[bewerken] Levensloop

Haar vader Aung San was een voorvechter van de Birmaanse onafhankelijkheid en werd door politieke tegenstanders vermoord kort na de onafhankelijkheid van Birma. Aung San Suu Kyi was toen 2 jaar oud. Haar moeder was Daw Khin Kyi, ambassadeur van Birma in India.

Aung San Suu Kyi studeerde tussen 1964 en 1967 filosofie, politieke wetenschappen en economie aan St. Hugh's College, Universiteit van Oxford. Van 1969 tot 1971 was ze 'Assistant Secretary' van de adviescommissie voor administratieve en budgettaire vraagstukken bij het secretariaat van de Verenigde Naties in New York.

Vaak wordt voor haar naam de toevoeging Daw geplaatst. Letterlijk betekent dat "tante", maar het moet in dit geval opgevat worden als een formeel "mevrouw" of "dame".

In 1972 werd Aung San Suu Kyi 'Research Officer' bij het ministerie van Buitenlandse Zaken in Bhutan en trouwde met Dr. Michael Aris, een Britse geleerde. In 1973 en in 1979 kreeg ze een zoon. In 1988 keerde ze terug naar Birma om voor haar zieke moeder te zorgen.

Eveneens in 1988 speelde Aung San Suu Kyi, na het aftreden van generaal Ne Win, een grote rol in de toen opbloeiende beweging voor democratie in Birma, die met militair geweld werd neergeslagen. Op 24 september 1988 werd de 'National League for Democracy' (NLD) opgericht, met Aung San Suu Kyi als algemeen secretaris. Een aantal confrontaties volgde waarbij zij opviel door haar volstrekt onbevreesd optreden in situaties waarin zij persoonlijk in levensgevaar verkeerde.

[bewerken] Huisarrest

Op 20 juli 1989 plaatste het militaire regime haar onder huisarrest in Rangoon onder de regels van de militaire uitzonderingstoestand, die arrest en gevangenschap zonder vorm van proces gedurende drie jaar mogelijk maken; ze ging in hongerstaking toen studenten uit haar huis werden gearresteerd om door de militaire inlichtingendienst te worden ondervraagd en werd door Amnesty International als politieke gevangene erkend.

Op 27 mei 1990 won ze, hoewel ze nog steeds huisarrest had, met overweldigende meerderheid de algemene verkiezingen waarbij haar partij 82 procent van de zetels verkreeg. De militaire junta (State Law and Order Restoration Council, afgekort SLORC) weigerde echter de verkiezingsuitslag te erkennen.

In 1991 werd ze onderscheiden met de Nobelprijs voor de Vrede. Ze gebruikte het geld (1,3 miljoen dollar) om een fonds voor gezondheid en ontwikkeling ten behoeve van het Myanmarese volk op te richten.

In juli 1995 werd ze, na 6 jaar huisarrest, vrijgelaten.

Toen haar man in maart 1999 in Engeland aan prostaatkanker overleed, durfde ze het niet aan hem op zijn laatste ziekbed te bezoeken of zijn begrafenis bij te wonen, uit angst dat ze bij terugkeer niet meer in het land zou worden toegelaten. Deze angst had overigens een goede reden: de junta had herhaaldelijk aangeboden haar vrij te laten als ze daarna het land zou verlaten. Aung San Suu Kyi had haar man sinds kerst 1995 niet meer gezien.

Sinds 30 mei 2003 werd zij weer zonder communicatie gevangen gehouden na een rel tussen voor- en tegenstanders waarbij een aantal mensen omkwamen. Haar medestanders claimen dat de rellen zijn uitgelokt of zelfs in scène gezet door het bewind.

Na de Amerikaanse Senaat ging op 15 juli 2003 ook het Huis van Afgevaardigden van de Verenigde Staten akkoord met het nemen van economische strafmaatregelen tegen het bewind in Myanmar in verband met het opnieuw gevangen houden van Aung San Suu Kyi.

Op 20 juli 2008 werd gemeld dat de Birmese minister van Buitenlandse zaken Nyan Win tijdens een diner in de ASEAN-conferentie had gezegd dat Suu Kyi maximaal zes jaar achtereen vastgehouden mocht worden en dat die periode ongeveer eind dat jaar zou aflopen. Later werd officieel verklaard dat het bericht niet klopte en dat ze nog tot eind 2009 mocht worden vastgehouden.

[bewerken] Yettawincident

Op 3 mei 2009 kreeg ze onaangekondigd bezoek van John William Yettaw, een Amerikaan die over het Inyameer naar haar huis was gezwommen. Zij liet hem binnen omdat hij zei uitgeput te zijn. Toen hij haar huis drie dagen later weer verliet werd hij aangehouden. Op 13 mei werd Aung San Suu Kyi zelf gearresteerd omdat zij het verbod om bezoek te ontvangen zou hebben geschonden. Zij riskeerde hiermee vijf jaar eenzame opsluiting. Twee jaar eerder had Yettaw een soortgelijke poging gedaan, maar Suu Kyi had hem toen weggestuurd.

Het proces tegen Suu Kyi begon op 18 mei. Diplomaten en journalisten kregen geen toegang tot haar. De aanklager beschuldigde Yettaw van belediging van het land. In zijn eigen rechtszaak claimde Yettaw dat hij naar haar huis was gezwommen om haar te waarschuwen tegen "gevaar". Suu Kyi verklaarde zich onschuldig. De verdediging mocht maar één getuige oproepen, terwijl de aanklager er veertien mocht horen. Volgens onbevestigde berichten zou de junta haar opnieuw gevangen willen zetten, nu in een militaire basis ver buiten de stad. Volgens de advocaten baseerde de Birmese justitie Suu Kyi's vervolging op een grondwet die al twintig jaar niet meer geldt. Ook vroeg de verdediging zich af hoe Yettaw voorbij de zware bewaking rond haar huis kon komen.

Suu Kyi's arrestatie en vervolging werden veroordeeld door de Secretaris-generaal van de Verenigde Naties Ban Ki-moon, de Veiligheidsraad en de ASEAN, waarvan Myanmar lid is. De Birmese regering noemde deze "inmenging in interne aangelegenheden" ontoelaatbaar en de minister van buitenlandse zaken sprak de mening uit dat het incident "was opgeblazen om de internationale druk op Myanmar te verhogen". Antiregeringselementen in binnen- en buitenland zouden hiervoor verantwoordelijk zijn. Ban Ki-moon vloog op 3 juli naar Myanmar om te bemiddelen, maar kreeg nul op het rekest.

Op 11 augustus 2009 werd Aung San Suu Kyi door de rechtbank in Rangoon veroordeeld tot drie jaar celstraf en dwangarbeid. Deze straf werd onmiddellijk omgezet in 18 maanden huisarrest. Aung San Suu Kyi ging in beroep tegen het vonnis, maar verloor dit op 1 oktober 2009. In de Veiligheidsraad werd geen unaniem standpunt over een veroordeling van Myanmar inzake dit vonnis bereikt.

John Yettaw werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van zeven jaar, maar op 16 augustus 2009 kon hij naar Amerika vertrekken. Dit gebeurde na een bezoek van de Amerikaanse Democratische senator Jim Webb, die de dag ervoor een gesprek had gehad met juntaleider Than Shwe en ook met Aung San Suu Kyi.

[bewerken] Vrijlating

De militaire junta heeft Aung San Suu Kyi op de avond van 13 november 2010 vrijgelaten. Ze verscheen voor een groep aanhangers die naar haar huis in Rangoon gesneld waren nadat de barricaden door de veiligheidstroepen verwijderd waren.^[1] Of haar vrijlating een gevolg was van de talrijke oproepen van wereldleiders, politici en Nobelprijswinnaars is onduidelijk.

[bewerken] Onderscheidingen

De meest recente lijst onderscheidingen waarmee Aung San Suu Kyi is geëerd, bevat 46 prijzen. Hieronder een selectie:

1. Honorary Fellow van St Hugh's College (Oxford, VK) 1990
2. Thorolf Rafto Mensenrechtenonderscheiding (Noorwegen) 1990
3. Sacharovprijs voor Vrijheid van Denken (Europees Parlement) 1990
4. Nobelprijs voor de Vrede (Oslo, Noorwegen) 1991
5. Erelid Internationale PEN (Noors Centrum) 1991
6. Humanities Mensenrechten Onderscheiding (VS) 1991
7. Erelid Internationale PEN (Canadees Centrum) 1991
8. Marisa Bellisario (Italië) 1992
9. Jaarlijkse Onderscheiding van de internationale Mensenrechtswettengroep (VS) 1992
10. Erelid Internationale PEN (Engels Centrum) 1992
11. Internationale Onderscheiding Simon Bolivar (UNESCO) 1992
12. Prix Litteraire des Droits de l'Homme Nouveaux Droits de l'Homme (Frankrijk) 1992
13. Erelid Wereldcommissie voor Cultuur en Ontwikkeling en Internationale Simón Bolívar-prijs (beide UNESCO) 1992
14. Lid Universele Culturele Academie (Parijs) 1993
15. Internationaal Forum van de Deense Arbeidersbeweging (Kopenhagen) 1993
16. Victor Jara Internationaal Mensenrechtencentrum voor Mensenrechten en Grondwettelijk Recht, Los Angeles (VS) 1993
17. Lid van de Adviesraad van het Francois-Xavier Bagnoud Centrum voor Gezondheid en Mensenrechten, Harvard University (VS) 1993
18. Ere-Adviseur Forum van Democratische Leiders in Asia-Pacific 1994
19. Liberal International Prize for Freedom Britanints Liberal Democracy Party (VK) 1995
20. Jawaharlal Nehru Onderscheiding voor Internationaal Begrip voor 1993 (India) 1995
21. IRC Vrijheidsonderscheiding van de Internationale Reddingscommissie 1995
22. Companion of the Order of Australia (Australië) 1996
23. W.Averell Harrimen Democratische Onderscheiding (VS) 1996
24. Liberal International Prize (VK) 1996
25. Rajiv Shmirti Parashka [Rajiv Gandhi Memorial Award] (India) 1996
26. Hoogste Eer Cambridge Universiteit (VK) 1998
27. Presidentiële Medaille voor Vrijheid (Washington, VS) 2000
28. Madanjeet Singh-prijs (UNESCO) 2002
29. Olof Palme-prijs, 2005
30. Medaille van Freedom from Fear, Roosevelt Stichting (Nederland) 2006

Een groot aantal eredoctoraten in de rechten en de letteren is uit deze lijst weggelaten, evenals de ereburgerschappen van een aantal steden en een aantal universitaire onderscheidingen, niet zijnde eredoctoraten.

[bewerken] Trivia

• Het nummer Walk On van de Ierse rockband U2 is in 2000 speciaal geschreven voor Daw Aung San Suu Kyi. Een citaat uit het nummer: "Walk on, what you got, they can't steal it..."

[bewerken] Externe link

• Aung San Suu Kyi website

Zie de categorie [/index.php/Commons:Category:Aung_San_Suu_Kyi?uselang=nl#mw-subcategories Aung San Suu Kyi] van Wikimedia Commons voor meer mediabestanden.

Aung San (Natmauk, 13 februari 1915 – Rangoon, 19 juli 1947) was een Birmees revolutionair, nationalist, militair en politicus. Hij speelde een belangrijke rol in de onafhankelijkheid van Birma en wordt in zijn land door velen als een vader beschouwd.

[bewerken] Biografie

Hij was in zijn studententijd een van de grondleggers van de Thakin-beweging, die streefde naar onafhankelijkheid. Al voor de Japanse inval in het door de Britten overheerste Birma sloot Aung San zich met dertig revolutionairen (de thirty comrades) aan bij de Japanners. Een belangrijke reden daarvoor was dat Japan onafhankelijkheid beloofde. Onder hen was ook Ne Win, die later het land 36 jaar als dictator zou overheersen. De Japanners bleken brute overheersers. Toen in het tweede deel van de Tweede Wereldoorlog de Britten samen met de Amerikanen en Chinezen stukje voor stukje Birma terugveroverden liep Aung San met zijn onafhankelijkheidsleger over naar de geallieerden. Aan het einde van WOII richtte hij de ’’Anti-Fascist People’s Freedom League’’ (AFPFL) op, een partij die de naoorloogse politiek in Birma langdurig zou beheersen.

Na afloop van de Tweede Wereldoorlog richtte Aung San zich weer op het verkrijgen van onafhankelijkheid. De Britten hoopten op de oude voet door te gaan, maar net als in Brits Indië bleek dit niet mogelijk. De uitvoerende macht kwam in handen van een raad onder de Britse gouverneur, waarin ook Birmezen zitting hadden. Aung San reisde naar Engeland om bij premier Clement Attlee zijn zaak te bepleiten. Er werd afgesproken dat Birma begin 1948 onafhankelijk zou worden. Aung San zou de onafhankelijkheid op 4 januari 1948 niet meer meemaken. Hij werd, samen met enkele collega's van de executive council die in zitting bijeen was, vermoord op 19 juli 1947. Een politieke rivaal, voormalig minister-president U Saw, werd veroordeeld en opgehangen voor de aanslag. Algemeen wordt echter aangenomen dat er meer aan de hand was dan een afrekening tussen politieke rivalen. Vreemde gebeurtenissen rond het proces versterkten dat gevoel nog eens. Getuigen kwamen op mysterieuze wijze om het leven en de handelingen van de rechtszaak zijn spoorloos.

Elk jaar wordt de aanslag op 19 juli herdacht tijdens de Dag van de Martelaren.

[bewerken] Erfenis

Aung San wordt gezien als de vader van de Birmese onafhankelijkheid en daarvoor tot op de dag geëerd. Er is vrijwel geen huis in Birma waarin geen foto van Aung San hangt, ondanks de pogingen van het militaire regime om Aung San uit de geschiedenisboekjes te poetsen. Een van zijn grootste prestaties was dat hij tijdens de Panglong-conferentie de etnische minderheden achter het idee van een Unie van Birma wist te krijgen. Na de dood van Aung San versplinterde de broze eenheid echter snel, toen diverse minderheden de wapens oppakten.

Aung San had samen met zijn vrouw Daw Khin Kyi drie kinderen. Het bekendst is dochter Aung San Suu Kyi, die mede dankzij haar legendarische achternaam sinds 1988 een spilrol speelt in de Birmese politiek met haar partij de NLD. De NLD staat geweldloos verzet tegen de militaire dictatuur voor en hoopt het land te democratiseren.

Chan Heung

Choy Li Fut, beginners (t/m oranje) in actie.

Choy Li Fut (蔡 李 佛) is een Shaolin kungfu stijl uit Foshan, met als kenmerk een soms groot aantal serie stoten en slagen of soms trappen nadat de tegenstander uit balans is gebracht.

[bewerken] Geschiedenis (I)

Chan Heung werd in 1806 geboren in King Mui, een dorpje in het San Wui-district van provincie Kwantung (Guangdong). Op 7-jarige leeftijd begon hij met martial arts. Later ging hij ging bij zijn oom Yeun Woo wonen, een bokser van de legendarische Shaolin tempel. Daar leerde Heung de kunst van het Shaolin kungfu. Op 17-jarige leeftijd ging Heung in de leer bij Li Yao San, een oudere klasgenoot van Yeun Woo in de Shaolin tempel.

Wat normaal zo'n twintig jaar aan training zou kosten, bereikte Chan Heung in tien jaar, door hard te trainen (volgens Yeun Woo en Li Yau San). Li Yau San vertelde toen aan Heung dat de beste leraar voor hem een Shaolin monnik was die alleen en teruggetrokken op de berg Lau Fu leefde. Het enige probleem was dat deze monnik, Choy Fok, niet langer les wilde geven in kungfu, en alleen wilde zijn op de berg, om boeddhisme te bestuderen. Hij realiseerde zich dat hij, om de hoogste potentie uit kungfu te halen, de monnik moest vinden en zijn leerling moest worden. Heung ging op de lange reis naar de berg Lau Fu op zoek naar de monnik.

Choy Fok zijn gezicht was verbrand bij een ongeluk en had daardoor veel littekens. Hij had dan ook de bijnaam 'de monnik met het verwonde gezicht' en met deze kennis ging Heung op pad en vroeg iedereen onderweg of zij ook wisten waar hij Fok kon vinden. Wanneer Heung eindelijk de monnik gevonden had, overhandigde hij hem een brief van Li Yao San met een aanbeveling om hem aan te nemen als student. Dat duurde acht jaar en Heung studeerde zowel boeddhisme als kungfu bij Fok. Toen hij 29 jaar werd verliet Heung Choy Fok en ging terug naar King Mui. Hij hield zich daar de volgende twee jaar bezig met alles wat hij de afgelopen jaren geleerd had te verfijnen en te verbeteren. In 1836 richtte hij formeel het Choy Li Fut systeem op^[1], vernoemd naar zijn drie leraren: Choy Fok, Li Yau San, en uit respect voor zijn oom, Fut, wat Boeddha betekent.

Toen Heung zijn eerste Choy Li Fut vormen ontwierp, wilde hij dat ze konden worden beoefend door de gemiddelde student. Dit geeft de meeste mensen de mogelijkheid om Choy Li Fut te leren en om veel van de technieken in het systeem meester te worden. Maar voordat een student een vorm kan leren moet hij eerst standen trainen, hoge standen (go jong ma) en lage standen (dai jong ma). Als student begin men altijd met lage open standen om sterke en flexibele benen te krijgen. Vormtraining in het Choy Li Fut systeem is ontworpen ten eerste voor gezondheid en ten tweede voor zelfverdediging. Met het beoefenen van Choy Li Fut ontwikkelt de student zijn spieren, pezen en botten en daarbij conditioneert hij zijn hele lichaam.

Chan Heung gaf zijn studenten tien belangrijke training principes om succesvol te zijn als Choy Li Fut beoefenaar.

1. Hij (of zij) moet een ervaren leraar (instructor/sifu) hebben.
2. Hij moet hard werken.
3. Als hij in gevecht raak, moet hij al zijn martial arts kennis gebruiken in een gevecht, met de grootst mogelijke intentie
4. Hij moet terughoudend zijn met seks om zijn chi te sparen.
5. Hij moet voldoende en vooral gezond eten.
6. Als hij stoot moet er veel energie vrij komen.
7. Zijn stamina moet sterk zijn.
8. Hij moet goed en op de juiste manier ademen.
9. Als hij zich moet verdedigen, dan mag de tegenstander geen enkele kans krijgen
10. Hij moet de tijd nemen en zijn voetenwerk stabiel en in balans uitvoeren.

[bewerken] De Basis

De eerste vorm die je leert in Choy Li Fut is de "Ng Lun Ma" (Five wheel stance). Deze vorm bevat alle basis voetenwerk, zowel de hoge als de lage standen. Na deze vorm leert de Choy Li Fut student de "Ng Lun Chui" (five wheel fist), alle basis vuist- en handtechnieken worden gecombineerd met het basis voetenwerk in deze vorm. (ma betekent: stand) Enkele scholen beginnen met het aanleren van de vorm "Siu Pau Kuen" (Small Leopard Fist Form) en daarna de "Ng Iun Ma" en de "Ng Iun Chui"^[2] (Ng Iun Choy). Een belangrijke stand in deze vormen is de Sei Ping Ma, ook wel vierhoekige paardrijstand genoemd.

De basis vormen kunnen worden vergeleken met de constructie van een hoog gebouw. De vorm is als de fundering tot diep in de grond.

Als de fundering sterk is dan kan het gebouw wat er op staat elke storm aan. De Choy Li Fut beoefenaar moet altijd onthouden dat de basis is als de fundering van een wolkenkrabber, hij zou zich niet moeten haasten om meer en meer vormen te leren. Wanneer een student zijn voetenwerk, hand- en vuist technieken leert moet hij weten dat alles wat klein en smal is begint bij groot en breed, alles wat hoog is begint bij laag, al wat strak is begint bij los.

Met andere woorden, als je eerst de lange ronde hand technieken leert, dan is het makkelijk om de korte te leren. Bij het beoefenen van wijde lage standen, wordt het makkelijker om de hoge standen te leren. En als je leert om los en relaxed te zijn dan is het makkelijker om explosieve kracht te ontwikkelen.

De termen van Choy Li Fut worden in het Engels of in het Chinees onderwezen. Soms een combinatie daarvan. Voorbeeld "Siu Pau Kuen" (Chinees) en "Small Leopard Fist Form (Engels). Dit is een korte beginnersvorm. Of de bloktechniek "Gum-Jin" heet in het Engels: "Golden Scissors", een schaarbeweging waarmee een stoot of trap mee wordt afgeweerd.

• Basistraining:

Iedere student begint met het leren van de vijftien basistechnieken bestaand uit vijf standen, vijf afweertechnieken en vijf stoten. Deze basis is essentieel voordat men serieus kan beginnen met vormtraining. Een bekende basisstand is de "Sei Ping Ma" of "paardrijstand", die veel in de vormtraining gebruikt wordt en ook gebruikt kan worden om de benen te trainen voor kracht, stevigheid en doorzettingsvermogen.

• Vormtraining:

De vormtraining is in de eerste plaats voor gezondheid en techniek. De eerste vorm die men leert is een basisvorm waarin men alleen de standen gebruikt. De tweede is een vuistvorm met alle belangrijke basisstanden, stoten, afweertechnieken en gevechtstoepassingen. In totaal zijn er ongeveer 150 vormen.^[2] Bijna elke beweging in een vorm, hoe sierlijk soms ook, is een verdedigende of aanvallende techniek of een combinatie daarvan.

Kreten horen ook bij Choy Li Fut. Het meest bekend is 'Yak', waarbij men vroeger bij gevechten te paard de medestanders waarschuwde dat hij zich moest omdraaien omdat er een aanval kwam. In vormtraining komt dit terug als men zich in de vorm omdraait om bijvoorbeeld dezelfde serie bewegingen de andere kant op te doen. Zo zijn er nog meer termen als bijvoorbeeld Di(e)k of Si(e)k en worden gebruikt bij trappen en stoten. Bij zelfverdediging kan het ook een schrikeffect hebben als de kreet krachtig overkomt en de kreet kan bijdragen aan de kracht en snelheid van een techniek.

[bewerken] Gevorderden

Soms wordt Choy Li Fut gecombineerd met sanda (Chinees kickboksen), oftewel san shou, om de vaardigheden van de studenten te vergroten, hoewel Choy Li Fut al een compleet systeem is. Ook worden stukjes uit de vormtraining geoefend met een partner. Deze 'gevechtstoepassingen' kunnen gebruikt worden voor zelfverdediging. Ook wordt er naarmate men gevorderder wordt ook met wapens gewerkt, lang, kort, flexibel en dubbel, waaronder een stok en een zwaard.

Banden/rangen: Bij Kungfu, en vooral bij Choy Li Fut staat het behalen van een band niet op de eerste plaats. Er zijn studenten die al jaren trainen en nog geen of slechts een lage band hebben, maar toch (zeer) goed zijn in bepaalde onderdelen van Choy Li Fut. Wie het bandensysteem volgt en leraar (sifu/instructor) wil worden moet wel alle banden (tot en met rood) behalen, of eventueel nog hoger tot en met zwart. Te beginnen met geel en oranje (beginners).

Gevorderden: Daarna volgen groen en blauw en dan gevorderd 1,2 en 3 (paars, rood (instructor/sifu), bruin). Daarna zwart. De rode band kan enigszins vergeleken worden met een zwarte band in een Japanse krijgskunst en de zwarte band kan vergeleken worden met een hogere dangraad. Voor het behalen van de rode band moet men erg vaak en hard trainen. Bemerkt de sifu onvoldoende motivatie of komt de student niet vaak genoeg dan wordt netjes verteld dat de student er nog niet aan toe is om de rode band te behalen en moet men zich na een tijdje opnieuw bewijzen.

[bewerken] Geschiedenis II

Doc Fai Wong

Grootmeester Doc Fai Wong is vijfde generatie in de Choy Li Fut stamboom. Geboren in Kwantung, China in 1948 kwam grootmeester Doc Fai Wong na nog een tijd in Macao te hebben gewoon op 11-jarige leeftijd naar de Verenigde Staten.

Wong, altijd al geïnteresseerd in martial arts, kreeg in San Francisco de kans om Tai chi chuan en Shaolin kungfu te leren. Hij leerde Shaolin van Kuo Poi en Tai chi van L.G. Fok. Op 14-jarige leeftijd werd Wong geaccepteerd als student bij Choy Li Fut grootmeester Lau Bun. Datzelfde jaar werd hij ook student bij Chan (zen) meester, Hsuan Hua, de abbot van de stad van de tienduizend boeddha’s. Wong studeerde bij Lau Bun tot zijn meesters dood in 1967. Op dat moment hielp Wong Lau Bun`s opvolger Lang Jew voor twee jaar in San Francisco's Chinatown met zijn martial arts-school. In 1969 moedigde Lang Jew, Doc Fai Wong aan om zijn eigen school te beginnen. Wong was een van de eerste traditionele kungfu-leraren die buiten Chinatown les begonnen te geven. Hij was ook een van de eerste die niet-Chinezen in zijn school de kans gaf om Choy Li Fut te leren.

In 1975 ging Wong naar Hongkong op zoek naar kungfu-meesters die hem konden helpen zijn martial art kennis te verbreden. Uiteindelijk werd hij de 1e leerling van overgrootmeester Hu Yuen Chou en Wong Gong. Doc Fai Wong reisde van 1975 tot 1997 winter en zomer op en neer tussen Hongkong en de Verenigde Staten om les te krijgen in hoog niveau kungfu van zijn meesters Hu Yuen Chou en Wong Gong. In 1987 ontving hij de erfenis van de Kong Chow tak van Choy Li Fut en werd hij gepromoveerd door overgrootmeester Wong Gong. Nu is hij de vijfde generatie grootmeester van Choy Li Fut.

De 'Plum blossum internationale federatie' is opgericht door grootmeester Doc Fai Wong in 1968. Meer dan 100 scholen over de hele wereld zijn aangesloten uit de Verenigde Staten, Canada, Centraal- en Zuid-Amerika, Europa, Azië, Afrika, Filipijnen en Tahiti. De federatie onder de grootmeester traint teams voor competities in het buitenland, met als doel de promotie van Choy Li Fut, San Shou en Tai Chi.

Volgens vechtkunstlegende Bruce Lee is Choy Li Fut het meeste effectieve systeem om tegen meerdere tegenstanders te vechten en het lastigste om zich tegen te verdedigen of aan te vallen. Choy Li Fut is de enige kungfustijl die zich met succes in de ring kan meten met thaiboksers. ^[3][4]

[bewerken] Stamboom (opvolging, Hong Ying)

               Chan Heung 
______________________|_____________________
               Chan Koon Pak
______________________|_____________________________|__________|_
Chan Yiu Chi   Chan Cheong Mo/Chan Yen Chan Ngau Sing  Yuen Hai
_______|______________|_____________________________|____________
  Hu Yuen Chou  Wong Gong                   Lau Bun
______________________|_____________________
             Doc Fai Wong (huidige grootmeester, 5e generatie)
_________________|____|____|________________
   Jason Wong          Mark Horton

^[5]

[bewerken] Choy Li Fut in Nederland/WK Kungfu

De vechtkunst Choy Li Fut en andere kungfu-stijlen worden beperkt in Nederland beoefend, vooral in vergelijking met andere vechtkunsten en vechtsporten zoals karate. Ondanks dat is een kungfu-school uit Leiden erin geslaagd met slechts drie mannen, Nederland weer op de kaart te zetten in de wereld op het WK Kungfu te Hongkong in maart 2011. Met 4 gouden medailles, 7 zilveren en 2 bronzen medailles eindigde het team van Hong Ying Leiden, waar vooral Choy Li Fut, maar ook bijvoorbeeld tai chi en san shou (sanda) wordt onderwezen, op de 8e plaats wereldwijd in Hongkong, met een deelnemersaantal van meer dan 8000 mensen. ^[6].

Het team van Hong Ying Leiden nam na het succes in 2011, deel aan het WK in 2012 als "Kung Fu Team Holland", van 23 tot 29 februari. Dit WK was het grootste wushutoernooi ooit. Het team bestond uit sifu Mark Horton, Yudai Fu, Chi Kin Melvyn Tang en de 17-jarige, 6-voudig jeugdkampioene van Nederland, Yeun Ting Ho, die voor het eerst op dit niveau meedoet.^[7] Op dit tiende kampioenschap, waar 61 landen meededen en 10,122 deelnemers, won het Hong Ying Team 23 medailles, waarvan 17 gouden medailles, 4 zilveren en 2 bronzen. ^[8][9]

Specifiek

• (sifu) Mark Horton: 3x goud , 1x zilver, 1x brons, (6 disciplines)
• Chi Kin Melvyn Tang: 5x goud, 1x zilver, (6 disciplines)
• Yu Dai Fu: 4x goud, 1x zilver, 1x brons (6 disciplines)
• Yeun Ting Ho: 5x goud , 1x zilver (6 disciplines)

[bewerken] Externe link

• Hong Ying Wuguan