Simon Cowell
Simon Cowell in de Royal Albert Hall in Londen.
Algemene informatie
Volledige naam	Simon Phillip Cowell
Geboren	7 oktober 1959, Brighton, East Sussex, Engeland, Verenigd Koninkrijk

Simon Cowell (Brighton, 7 oktober 1959) is een Brits A&R-talentscout bij Sony BMG Records, muziekproducent en tv-persoonlijkheid.

Cowell is bij het grote publiek vooral bekend geworden als het 'gemene' jurylid bij de Engelstalige talentenjachten Pop Idol, American Idol, X-Factor en Britain's Got Talent. Zijn vaak controversiële kritieken, beledigingen en opmerkingen tegenover hoopvolle 'zangtalenten' in deze shows gaven hem de reputatie 'één van de gemeenste mannen op televisie' te zijn. Cowell combineert activiteiten in de muziek- en televisie-industrie, waarbij hij veel singles en albums promootte voor verschillende artiesten. Cowell is de producent en creatieve kracht van verschillende media, waarvan Pop Idol een bekendere naam is. Van dat programma zijn internationaal verschillende varianten gemaakt.

[bewerken] Carrière in de muziekindustrie

Cowell probeerde een aantal baantjes uit totdat zijn vader hem een baantje bezorgde bij de platenmaatschappij EMI Music Publishing in de postkamer. Door zijn vaders connecties werd hij assistent van een A&R man. Vanaf die plek klom Cowell op en werd uiteindelijk gepromoveerd naar een positie in het uitgeven van muziek. Hij verliet deze positie in de jaren '80 om een eigen muziekbedrijf te beginnen, dat niet lang stand hield.

Na in 1989 bijna alles verloren te hebben, ging Cowell weer bij zijn ouders wonen. Later in dat jaar werd hij een A&R-consultant bij BMG.

Hierna heeft Cowell een aantal artiesten aan zijn label gekoppeld, waaronder Curiosity Killed the Cat, Sonia Evans, Five, Westlife, Robson & Jerome en Ultimate Kaos. Ook heeft hij een aantal 'novelty songs' uitgegeven, waaronder Teletubbies, Zig and Zag en The Mighty Morphin Power Rangers, wat grote successen met zich meebracht. Cowell heeft later nog een label opgezet, Syco Records dat in 2002 deel werd van Columbia Records en Sony BMG Music Entertainment. Liedjes van artiesten als Il Divo en van deelnemers aan de X-factor en American Idol worden via Syco Records uitgegeven.

[bewerken] Idol

In 2001 werd Cowell jurylid in het eerste seizoen van het Britse programma Pop Idol en in 2002 werd hij jurylid in de Amerikaanse versie hiervan, American Idol. Hij staat hier vooral bekend om zijn vaak harde uitspraken, beledigingen en kritiek op de kandidaten. Hij ziet dit zelf als eerlijkheid en wil deze mensen 'helpen' door te zeggen dat ze toch echt beter een andere carrière kunnen zoeken. Zijn beoordelingen tijdens de audities beginnen dan ook vaak met 'I don't mean to be rude but..' onvermijdelijk gevolgd door een botte opmerking over het talent, de persoonlijkheid of zelfs de fysieke gesteldheid van een kandidaat.

Door zijn manier van kritiek geven heeft hij vaak onenigheid met zijn mede-juryleden in American Idol. Vooral jurylid Paula Abdul is zijn tegenpool. In het eerste seizoen en een deel van het tweede seizoen konden ze elkaar niet uitstaan, wat resulteerde in felle discussies op tv. Cowell realiseerde zich echter dat Abdul een integraal deel uitmaakte van de show en na verloop van tijd zijn ze wat milder geworden. Wel hebben ze nog altijd zeer uiteenlopende meningen over de talenten van de kandidaten, maar ze gaan zichtbaar beter met elkaar om. Vaak wordt hen ook gevraagd naar hun haat-/liefdeverhouding, waarin ze beiden toegeven erg goed met elkaar te kunnen opschieten. Cowell: "You know Paula, who I couldn't look at the beginning of the series. I love her to death now. I hate to admit it but I do."

Cowell heeft ook een interessante relatie met de presentator van American Idol, Ryan Seacrest. Tijdens de shows beledigen ze elkaar constant. Cowell maakt vooral opmerkingen over Ryans seksuele geaardheid en Ryan komt hier vaak goed op terug met een slim antwoord en maakt ook graag opmerkingen ten koste van Cowell. Toch zijn Simon en Ryan erg goede vrienden. De interactie tussen de juryleden en presentator Ryan Seacrest wordt vaak als een belangrijk onderdeel gezien van de massale aantrekkingskracht van American Idol.

Cowell was ook een jurylid in het programma World Idol dat in 2003 werd uitgezonden, waar Jamai Loman Nederland vertegenwoordigde. Cowell ging zelfs zo ver in het bekritiseren van Jamai dat hij gelijk heel Nederland meenam. Hij begreep waarom Jamai de Nederlandse Idols had gewonnen, namelijk omdat er niet zoveel goede zangers in Nederland rondlopen. Cowell was trouwens ook erg kritisch tegenover het format van World Idol. Hij zei dat hij het idee haatte omdat het de winnaars van de andere 10 Idol competities in verliezers veranderde. Hij vond ook dat de andere juryleden zijn 'agressieve' manier van kritiek geven na probeerden te doen.

Zijn contract bij American Idol als jurylid verloopt na het tiende seizoen. Daarna zal hij achter de schermen gaan werken want zoals hij zelf zegt: "You can't keep doing this forever. I think by [the end of my contract] that the public will be sick to death of me anyway and it will be time to go."

[bewerken] The X Factor

Cowell heeft in 2004 zijn eigen talentenjacht bedacht en geproduceerd met zijn bedrijf Syco, genaamd X Factor. Samen met Sharon Osbourne en Louis Walsh was hij ook een jurylid van deze Britse show. De X-Factor was gelijk een succes en er volgden nog 7 seizoenen. Elk seizoen overtrof het voorgaande seizoen in kijkersaantallen. Het aantal kijkers werd elk seizoen ook steeds hoger. Een bekende winnares van de Britse X-Factor is Leona Lewis, die met haar single 'Bleeding Love' in veel landen de hitlijsten beklom. Simon noemt haar één van de grootste talenten van het moment.

Simon Fuller, maker van Pop Idol was van mening dat het format van de XFactor was gekopieerd van zijn show en hij klaagde de producers, waaronder Simon Cowell, aan. Het werd echter toch allemaal buiten de rechter geregeld en Cowell en Fuller kwamen tot een overeenkomst. Wat hier precies in stond is niet duidelijk. Wat wel duidelijk was geworden, was dat Cowell zijn The X Factor gewoon mocht produceren in Engeland, maar hij mocht dit niet naar Amerika brengen. Cowell kreeg uit deze overeenkomst een goede deal voor een verlenging van zijn contract bij American Idol, dat Fuller ook produceert. Uiteindelijk komt er eind 2011 toch een Amerikaanse versie van "The X Factor" met naast Cowell in de jury: LA Reid, Demi Lovato en popster Britney Spears.

In X-Factor 2010 vormde hij de momenteel zeer populaire boyband One Direction.

[bewerken] American Inventor

Op 16 maart 2006 debuteerde Simons nieuwste competitie show, American Inventor, op de Amerikaanse zender ABC. In dit programma gaat het erom dat mensen met nieuwe creatieve concepten voor producten komen. Het lijkt op het Nederlandse programma Het Beste Idee van Nederland. Simon had ook bij American Inventor graag als jurylid opgetreden, maar door de voorwaarden in zijn American Idol contract was dit niet mogelijk.

[bewerken] Got Talent

Cowell is de uitvoerend producent van America's Got Talent (2006), samen met producenten van de Idols series. Deze show was een groot succes voor NBC, de Amerikaanse zender die dit programma uitzond. Cowell treedt hier niet op als een jurylid, zoals hij doet bij Britain's Got Talent, door de voorwaarden in zijn American Idol-contract waardoor hij niet op een andere zender dan Fox mag verschijnen.

In Britain's Got Talent zoekt hij samen met Piers Morgan en Amanda Holden naar hét talent van Engeland, dit gaat van zangers tot goochelaars. De inmiddels zeer bekende operazanger Paul Potts was de eerste winnaar van Britain's Got Talent. In 2009 kwam de show met zangeres Susan Boyle, en daarmee ook Simon zelf, wereldwijd onder de aandacht. Inmiddels is ook de Nederlandse versie begonnen, Holland's Got Talent.

[bewerken] Andere activiteiten

In december 2003 publiceerde Simon het boek 'I don't mean to be rude but..' In dit boek vertelt hij over zijn leven, zijn jaren van werken in de muziekindustrie en ervaringen bij Pop Idol en American Idol. Ook geeft hij tips om een succesvolle popster te worden.

Ook doet Simon veel voor goede doelen, hij komt onder andere op voor dierenrechten en hij helpt kinderen van The Association Of Children’s Hospices. In The Celebrity Apprentice (2008) had deelnemer (en later ook winnaar) Piers Morgan Simon tijdens een veiling voor het goede doel opgebeld. Simon gaf hier 100.000 dollar aan het goede doel van Piers in ruil voor een 'shopping trip' met Ivanka Trump (Donald Trumps dochter). Simon heeft ook zijn zachtere kant laten zien in de Oprah Winfrey show in Maart 2008. Daar betaalde hij de hypotheek af van een stel met een dochter dat kanker heeft, zodat ze vaker bij haar kunnen zijn en zich geen zorgen hoeven te maken over dat geld. De hypotheek bedroeg 162.000 dollar.

Simon had een kleine rol in Scary Movie 3, waar hij jureert bij een rapwedstrijd en later wordt doodgeschoten omdat ze zijn kritiek niet kunnen waarderen. Simon zei later dat hij zijn eigen acteerprestaties verschrikkelijk vindt en dat hij dit waarschijnlijk ook niet meer zal doen.

Wel heeft hij nog zijn stem ingesproken bij afleveringen van The Simpsons en Family Guy. In een speciale aflevering van American Idol, Idol Gives Back, worden de rollen omgedraaid en doet Simon zelf auditie voor de show in een speciaal gemaakte scene van The Simpsons waarin Simon 'Don't Cha' 'zingt' en Homer Simpson hem afkraakt.

Cowell heeft ook een minuscule rol in Paula Abduls videoclip 'Dance like there's no tomorrow'. In een bonusscène van Shrek 2 is Cowell ook een jurylid tijdens de 'far far away' idol.^[bron?]

[bewerken] Privéleven

In 2002 kreeg Cowell een relatie met Terri Seymour, tegenwoordig presentatrice bij het Amerikaanse entertainment programma Extra. In 2008 werd de relatie beëindigd. In maart 2010 heeft Cowell zich verloofd met Mezhgan Hussainy. In september 2011 werd de verloving verbroken.

Toen hij te gast was in het tv-programma Top Gear kwam uit dat hij meer dan 21,7 miljoen pond per jaar aan inkomstenbelasting betaalt. Dit zou betekenen dat zijn belastbaar inkomen meer dan 54,25 miljoen pond per jaar is.

Op 9 oktober 2010 veranderde Cowell zijn naam voor 24 uur in 'Lightning Cowell'. Dit was al eerder een grap geweest bij de Britse versie van X Factor.

Britney Spears
Britney Spears tijdens haar Femme Fatale Tour (2011)
Achtergrondinformatie
Volledige naam	Britney Jean Spears
Bijnaam	Princess of Pop
Geboren	2 december 1981
Land	USA
Jaren actief	1992 - heden
Genre(s)	Pop, dance, urbanpop, electropop, teenpop
Label(s)	Jive Records
Officiële website IMDb-profiel Allmusic-profiel
Portaal    Muziek

Britney Jean Spears (McComb (Mississippi),^[1] 2 december 1981) is een Amerikaanse popzangeres, songwriter, danseres, actrice en auteur. Volgens de Recording Industry Association of America is Spears de op zeven na bestverkopende vrouwelijke artiest van de Verenigde Staten met 31 miljoen gecertificeerde albums. Ook is zij een van de bestverkopende artiesten in de wereld met een geschatte verkoop van 126 miljoen albums.^[2][3] Spears is ook titelhouder van meerdere Guinness World Records.

[bewerken] Biografie

[bewerken] 1981–1997: Jeugd en begin carrière

Britney Jean Spears werd geboren op 2 december 1981. Tijdens haar jeugd volgde Spears dans-, gym- en zanglessen, waarmee ze verschillende plaatselijke talentenjachten won.^[bron?] Rond 1990 vloog ze samen met haar moeder naar Atlanta om auditie te doen voor The Mickey Mouse Club, maar ze was te jong. Niet veel later maakte ze haar debuut op Off-Broadway, in de musical Ruthless! In 1992 werd Spears alsnog toegelaten tot The Mickey Mouse Club, wat niet van lange duur was, want de show werd geannuleerd. In juni 1997 werd Spears gevraagd om in de meidengroep Innosense te komen zingen, maar haar advocaat (Larry Rudolph) vond het beter dat ze solo zou gaan. Hij liet Spears een professionele demo opnemen, en stuurde deze naar verschillende platenlabels. Drie labels wilden haar niet, want zij waren meer op zoek naar popgroepen als Backstreet Boys en The Spice Girls of wilden geen "tweede Madonna". Twee weken later belde Jive Records naar Rudolph, met de mededeling dat zo'n jong meisje, dat een emotioneel liedje zo mooi kon brengen, heel erg zeldzaam was. Na een aantal opnames werd besloten dat ze een contract aangeboden kreeg. In Zweden werd haar halve album opgenomen, met onder meer producent Max Martin.

[bewerken] 1998–2000: ...Baby One More Time en Oops!... I Did It Again

Na terugkomst in Amerika, begon Spears een promotietournee, van vier liedjes met twee achtergronddansers in verschillende winkelcentra, voor haar debuutalbum, waarna haar eerste concerttournee begon, als openingsact voor *NSYNC. Het album ...Baby One More Time werd in januari 1999 uitgebracht en debuteerde op nummer één in de U.S. Billboard 200, en was al na een maand twee keer platina. Het album bereikte de top in vijftien landen en ging binnen een jaar meer dan 10 miljoen keer over de toonbank, waarmee het het meest verkochte album van een tiener aller tijden werd. Het liedje ...Baby One More Time werd gelanceerd als de leadsingle. Jive wilde de videoclip eigenlijk animeren, maar Spears hield dat tegen en kwam zelf met het idee om te dansen in een school. Op de eerste dag werden er 500.000 exemplaren verkocht, waarmee het twee weken op nummer 1 stond in Amerika. Met deze single werd Spears ook genomineerd voor een Grammy Award: Best Female Pop Vocal Performance. Als promotie voor de single stond ze op de omslag van het Amerikaanse muziektijdschrijft Rolling Stone, op een bed, met een kort broekje en een topje. Gelovige Amerikanen boycotten Spears hierom. Haar debuutalbum is inmiddels meer dan 25 miljoen keer verkocht.

Op 28 juni 1999 begon Spears met haar eerste tournee door Noord-Amerika, die goed werd ontvangen. In maart 2000 veranderde de naam van de tournee in "Crazy 2k", waar ze ook nieuwe liedjes zong van haar tweede album, Oops!... I Did It Again, dat in mei 2000 uitkwam. Het album was een groot succes en kwam binnen op nummer 1 met 1,3 miljoen verkochte exemplaren in de eerste week, waarmee Spears nogmaals een record brak voor het hoogste debuut van een soloartiest ooit. Het album is meer dan 20 miljoen keer verkocht. In 2000 begon Spears ook weer te toeren, ditmaal onder de naam "Oops!... I Did It Again World Tour", wat 40,5 miljoen dollar opleverde. In de zomer van dat jaar kocht ze haar eerste Rolls Royce, een zwarte Silver Seraph, waarin ze zich liet rondrijden immer vergezeld van twee bodyguards.

[bewerken] 2001-2003: Britney, Crossroads en In the Zone

In februari 2001 tekende Spears een promotiecontract met Pepsi voor 7 à 8 miljoen dollar. Haar derde album, Britney, werd in november van hetzelfde jaar uitgebracht. Ook dit album kwam op nummer 1 binnen, en het werd 12 miljoen keer verkocht. Tijdens de uitreiking van de MTV Video Music Awards trad ze op met een slang, wat tot veel ophef leidde. Om het album te promoten ging ze de wereld rond met de "Dream Within a Dream Tour", wat 43,7 miljoen dollar opbracht. Spears werd uitgeroepen tot invloedrijkste artiest van 2002. In februari 2001 kwam haar debuutfilm Crossroads uit. De film boekte een redelijk succes, maar werd door zowel pers als de meerderheid van het publiek de grond ingeboord. De film kreeg acht Golden Raspberry Awards, waarvan uiteindelijk twee daadwerkelijk werden gewonnen (Slechtste actrice - Britney Spears; Slechtste originele lied). Daarentegen werd 'Crossroads' genomineerd voor twee MTV Movie Awards en twee Teen Choice Awards. VH1 bekroonde de film bovendien met de derde plaats in hun 'Top 100 Greatest Teen Movies', In juni opende ze haar eerste restaurant, Nyla, in New York, maar dat ging in november alweer failliet.

In juli kondigde ze aan zes maanden vrij te nemen, maar ze keerde in oktober alweer terug naar de studio om haar volgende album op te nemen. Haar relatie met Justin Timberlake kwam ten einde, waarna hij zijn single Cry Me a River uitbracht, wat als een uithaal naar Spears opgevat werd. Als antwoord schreef Spears Everytime. Spears zong samen met Christina Aguilera het lied Like a Virgin. Op de helft van het optreden verscheen Madonna op het podium, waarna ze elkaar zoenden. De zoen kreeg veel media-aandacht. In november 2003 bracht Spears haar vierde album uit, In the Zone. Ook dit album debuteerde op nummer 1, en daarmee werd Spears de eerste vrouwelijke artiest met vier achtereenvolgende nummer 1-albums. Het album werd meer dan 10 miljoen keer verkocht. Op het album stonden de singles Me Against the Music, een duet met Madonna, Toxic, dat Spears haar eerste Grammy opleverde, Everytime en Outrageous.

[bewerken] 2004-2007: Compilatiealbums, moederschap, persoonlijke problemen en Blackout

Op 3 januari 2004 trouwde Spears met haar jeugdvriend Jason Allen Alexander in Las Vegas, maar na 55 uur waren de twee alweer gescheiden. In maart 2004 begon Spears aan haar "The Onyx Hotel Tour" om haar album In the Zone onder de aandacht te brengen, maar op 8 juni viel ze, waarbij ze haar knie bezeerde, en moest ze zowel haar tournee als de opnames voor een videoclip vroegtijdig stopzetten vanwege een knie-operatie.

Op 18 september trad ze voor de tweede maal in één jaar in het huwelijk, nu met danser Kevin Federline, die uit een voorgaande relatie met Shar Jackson al twee kinderen had.^[4] Spears en Federline filmden alles wat ze meemaakten tot aan het huwelijk voor haar eerste realityserie, Britney & Kevin: Chaotic.

Na het uitbrengen van haar eerste parfum, Curious, dat alle records brak, kondigde Spears een tweede onderbreking van haar carrière aan, bedoeld om een gezin te stichten. Greatest Hits: My Prerogative, haar eerste compilatiealbum, kwam uit in november, en zowel de leadsingle, een vertolking van Bobby Browns My Prerogative, als Do Somethin' werden een internationale hit. Het album werd wereldwijd meer dan 5 miljoen keer verkocht en is daarmee één van de bestverkochte compilatiealbums aller tijden. Tegen het einde van 2004 bracht Spears een bezoekje aan een radiostation om een nieuwe demo, Mona Lisa, ten gehore te brengen, wat de eerste single zou zijn van haar volgende album Original Doll. Dit album werd echter nooit uitgebracht, het is onbekend waarom niet. Op 14 september 2005 werd Spears' eerste zoon, Sean Preston Federline, geboren. In november 2005 verscheen haar eerste remix-compilatiealbum, B in the Mix: The Remixes, waarop elf remixes staan.

In februari 2006 haalde Spears het nieuws: ze had haar zoon, Sean, op schoot in de auto, waarna de kinderbescherming een bezoekje bracht. De reden hiervoor zou zijn dat ze een woordenwisseling met een fotograaf had gehad, en dat ze hiermee absoluut fout zat. Een maand later speelde ze een gastrol in de serie Will & Grace als de lesbische Amber Louise. In augustus stond ze naakt op de omslag van het Amerikaanse tijdschrift Harper's Bazaar. De foto werd vergeleken met Demi Moores foto's in de Vanity Fair van augustus 1991. Op 12 september 2006 werd Jayden James Federline geboren en twee maanden later vroeg Spears een scheiding aan met Federline: de verschillen tussen de twee waren te groot. De scheiding was rond in juli van 2007, Spears en Federline werden het eens over de voogdij.

Spears' tante, met wie ze erg hecht was, overleed in januari aan de gevolgen van eierstokkanker. In februari verbleef Spears voor iets minder dan een dag in een ontwenningskliniek; de volgende nacht schoor ze haar hoofd kaal. De volgende weken verbleef ze in verschillende andere klinieken, waar ze telkens kort verbleef. Nadat ze een maand lang in de kliniek Promises had afgekickt, schreef ze een korte column op haar website met de tekst "I truly hit rock bottom. Till this day I don't think that it was alcohol or depression. [...] was like a bad kid running around with ADD." In mei gaf ze een aantal miniconcerten onder de noemer "The M+M's Tour".^[5] Op 1 oktober raakte Spears de voogdij over haar kinderen kwijt. De reden hiervoor is echter nooit naar buiten gebracht.

In oktober 2007 kwam haar vijfde album, Blackout, uit. Het album werd nummer 1 in Canada en Ierland, en nummer 2 in de Verenigde Staten, Frankrijk, Japan, Mexico en Engeland. Met Blackout werd Spears de enige vrouwelijke artiest wier eerste vijf albums de top 2 behaalden. Er zijn van Blackout meer dan 3,1 miljoen exemplaren verkocht. Blackout wordt gezien als Spears beste album, en het album staat in de top vijf van beste albums van het afgelopen decennium (2000-2009).^[6] Blackout werd ook het album van het jaar 2008. Het Amerikaanse muziektijdschrift Rolling Stone riep Blackout uit tot het "invloedrijkste album van de afgelopen vijf jaar".

Ter promotie van Blackout trad Spears op tijdens de MTV Video Music Awards van 2007. Dit optreden werd wereldnieuws: het was het slechtste optreden ooit tijdens de MTV Awards. Spears was ongeïnteresseerd en zenuwachtig. Een paar dagen later werden er door MTV beelden naar buiten gebracht van de generale repetitie, waar alles wel goed was gegaan. Gimme More, de eerste single, werd een grote hit (nummer 1 in Canada) en bijna in elk land waar het de hitlijsten haalde was het een top tien-hit. De tweede single, Piece of Me, werd veel beter ontvangen; in de videoclip zag ze er namelijk veel beter uit. De derde single, Break the Ice, werd geen groot succes, omdat ze deze niet kon promoten. In december begon Spears een relatie met fotograaf Adnan Ghalib.^[7]

[bewerken] 2008-2010: Curatele, Circus en The Circus Starring Britney Spears

Op 3 januari 2008 weigerde Spears haar kinderen af te geven aan de vertegenwoordigers van Federline. De politie kwam ter plaatse en haalde haar over om uit de badkamer te komen, waarna ze naar het ziekenhuis werd afgevoerd omdat ze onder invloed was van drugs. De volgende dag werd de omgangsregeling met haar kinderen geschorst, en Federline kreeg weer de volledige voogdij over Sean en Jayden. Op 31 januari werd Spears op onvrijwillige basis opgenomen in het Ronald Reagan UCLA Medical Center. Spears werd onder curatele geplaatst van haar vader, James Spears, en advocaat Andrew Wallet, met volledige controle over al haar bezittingen, waaronder de rechten van haar muziek en geld. Op 6 februari werd Spears uit de kliniek ontslagen, maar haar ouders waren openlijk teleurgesteld in de kliniek.

In maart had Spears een gastrol in de televisieserie How I Met Your Mother waarin ze een receptioniste speelde, ze kreeg positieve recensies voor haar optreden in de serie en bracht de serie haar hoogste kijkcijfers ooit.^[8] In mei keerde ze terug in de televisieserie waarin ze de verhaallijn open hield voor een terugkeer in de toekomst.^[9] In juli werd er een begin gemaakt aan een nieuwe omgangsregeling, om haar kinderen wat vaker te mogen zien.

Op 7 september opende Spears de MTV Video Music Awards, met een vooropgenomen sketch samen met Jonah Hill. Ze kreeg voor Piece of Me drie prijzen, Best Female Video, Best Pop Video en de belangrijkste prijs, Video of the Year. Twee dagen voor de opening van de MTV Awards begon MTV met het filmen van de documentaire Britney: For the Record, waarin Spears een kijkje in haar dagelijks leven gaf en het opnemen van haar zesde album. De documentaire werd op 3 december uitgezonden in Nederland door RTL 4. Er keken 750.000 mensen naar. Haar zesde album, Circus, kwam uit op 2 december 2008 en werd positief ontvangen. Ook dit album werd nummer 1 in de Verenigde Staten. Spears werd hiermee in de Verenigde Staten de jongste vrouwelijke artiest met vijf nummer 1-albums en behaalde zo een plek in het Guinness Book of World Records. Circus is meer dan 5 miljoen keer verkocht. De leadsingle Womanizer werd Spears' eerste nummer 1-hit na ...Baby One More Time. Ook Womanizer werd een international hit, en werd genomineerd voor een Grammy in de categorie "Best Dance Recording". Circus, If U Seek Amy en Radar werden ook als single uitgebracht.

In januari 2009 wonnen Spears en haar vader James een rechtszaak voor een straatverbod voor voormalig manager Sam Lufti, ex-vriend Adnan Ghalib en advocaat Jon Eardley, die blijkens gerechtelijke documenten gedrieën zouden hebben samengespannen in een poging volledige controle over Spears' zaken en aangelegenheden te verkrijgen. Lufti, Ghalib en Eardley mogen de rest van hun leven niet binnen een straal van 250 meter van Spears zelf, haar bezittingen of familieleden komen. Spears begon op 3 maart 2009 aan haar tournee The Circus Starring Britney Spears. Met een brutowinst van 131,8 miljoen dollar werd The Circus Starring Britney Spears de tournee met de op vier na hoogste opbrengst van dat jaar.

The Singles Collection, het tweede album met muzikale hoogtepunten, kwam uit in november. 3 werd haar derde nummer 1-hit in Amerika, en was het eerste liedje dat vanuit het niets op één binnenkwam sinds drie jaar. Later in november bracht ze een applicatie voor de iPhone en iPod touch uit, genaamd "It’s Britney".

In mei 2010 bevestigden woordvoerders van Spears dat ze een relatie had met haar agent Jason Trawick, en dat ze daarom besloten hadden hun professionele relatie te beëindigen, om zich zo te kunnen wijden aan hun persoonlijke relatie. In juli 2010 kwam haar eigen ontworpen kledinglijn uit bij Candie’s. Op 28 september speelde ze een gastrol, als zichzelf, in de succesvolle serie Glee. De aflevering werd de best bekeken aflevering ooit.

[bewerken] 2010-heden: Femme Fatale en X Factor

In maart 2010 bevestigde het platenlabel dat Spears was begonnen aan de opnames van haar zevende album. Max Martin en Dokter Luke waren de uitvoerend producenten. Op 2 december van dat jaar maakte Spears bekend dat ze bijna klaar was met het album en dat het in maart 2011 zou uitkomen. De single Hold It Against Me verscheen op 10 januari 2011, exclusief op iTunes. Ze stond binnen enkele uren in 19 landen op nummer 1 in iTunes. Hold It Against Me werd op de eerste dag 705 keer gedraaid; het vorige record stond op naam van Mariah Carey, wier plaat 498 keer op één dag werd gedraaid. Hold It Against Me werd in Amerika 411.000 keer gedownload en kwam daarmee binnen op nummer 1 in de Billboard 100. Op 2 februari werd bekend dat het album Femme Fatale zou gaan heten en op 29 maart zou uitkomen, in Nederland al op 25 maart. Haar tweede single van dit album is Till The World Ends. Haar derde single werd het nummer I Wanna Go. Eind augustus werd bekendgemaakt dat Criminal de vierde single van Femme Fatale zou worden.

Femme Fatale kwam binnen op nummer 1 in de Billboard 200 en is daarmee Spears' 6e nummer 1-album. Met dit album heeft Spears veel records gebroken: zo staat ze op een gedeelde 3e plek met meeste nummer 1-albums, is ze de jongste artiest ooit met een nummer 1-album en is ze de enige artiest van wie de eerste 7 albums in de top 2 stonden. Op 28 augustus was Spears aanwezig bij de MTV Video Awards. Daar kreeg ze twee awards uitgereikt van o.a. Lady Gaga. Ze won de "Best Pop Video Of 2011" award en de "Michael Jackson Video Vanguard Award". Er leek een zoen aan te komen tussen Spears en Gaga, maar het moment werd onderbroken door Spears die het publiek meedeelde "het al eens eerder te hebben gedaan". Ook vond ze het een eer dat ze op de vooravond van de geboortedag van Michael Jackson de award mocht ontvangen. Op 8 oktober brengt Britney de Femme Fatale Tour naar het Sportpaleis in Antwerpen, België, en op 19 oktober komt Britney Spears naar Nederland met haar Femme Fatale Tour.^[10] Op 6 oktober lekten er meerdere niet eerder uitgebrachte nummers van Spears uit. Een daarvan is Everyday, dat is een outtake van het album Circus (muziekalbum). In november werd de Femme Fatale Tour uitgebracht op DVD. Ook Spears' relatie met Jason Trawick krijgt een verder vervolg. In december 2011 zet Britney op haar twitterpagina dat Jason een verrassing voor haar had, waar ze al heel lang op had gewacht. Een dag later zijn ze verloofd. In 2012 kwamen er de geruchten op gang dat Spears in overleg was om in de jury van X Factor te stappen. Dit is op 15 mei bevestigd door FOX. Spears: 'Ik heb er heel veel zin in. Het wordt geweldig en heel anders dan wat ik tot nu toe allemaal heb gedaan. Ik ben er helemaal klaar voor om nieuwe sterren te ontdekken.' Spears zei ook groot fan te zijn van de show. Een andere nieuwe naam in de jury is de 19-jarige actrice/zangeres Demi Lovato. Naast de twee zangeressen nemen Simon Cowell en platenbaas L.A. Reid plaats achter de jurydesk.

[bewerken] Stijl

Het door Britney Spears uitgevoerde werk wordt vaak als schoolvoorbeeld van hitparadepop aangevoerd: popmuziek waarbij het succes zich in de eerste plaats in de verkoop en airplay van individuele hitsingles laat meten, die (althans voor een belangrijk deel) door professionele producers wordt gemaakt en die vooral op jonge tieners gericht is. Haar eerste twee albums, geproduceerd door de Zweed Max Martin, voldoen aan dit profiel. Ondanks (of mogelijk juist te wijten aan) de hoge verkoopcijfers was de kritiek over deze albums vernietigend.

Haar derde en vierde album vertoonden echter een duidelijke evolutie naar een andere stijl: de liedjes, geproduceerd door onder meer The Neptunes en voor het eerst ook met muzikale bijdragen van Spears zelf, waren gedurfder en haar imago werd veranderd. Dit leidde tot een navenant gunstiger beoordeling bij invloedrijke popcritici. Ook het album Blackout werd bejubeld door critici.^[bron?]

[bewerken] Cijfers en records

• Volgens de International Federation of the Phonographic Industry heeft Spears wereldwijd 100 miljoen platen verkocht.^[bron?]
• Volgens Google rechtvaardigen Spears' verkoopcijfers sinds 2005 het om haar de titel Queen of Pop te geven. Die titel is ook een bijnaam van Madonna.^[bron?]
• Spears staat op nummer acht in de lijst van bestverkopende vrouwelijke artiesten in de Verenigde Staten.^[bron?]
• Zij is de enige zangeres van wie de eerste vier albums binnenkwamen op nummer 1 in de Billboard 200.^[bron?]
• In de VS zijn Spears, Madonna, Céline Dion, Mariah Carey, Whitney Houston, Shania Twain en de Dixie Chicks de enige zangeressen die "multiple diamond" (meer dan 10 miljoen exemplaren verkocht) hebben bereikt met een of meer albums. Spears heeft er twee: ...Baby One More Time en Oops!... I Did It Again.^[bron?]
• Spears is recordhouder als "jongste artiest die ooit (op 17-jarige leeftijd) met haar eerste single en eerste album nieuw op nummer één in de Billboard-lijsten kwam".^[bron?]
• Spears is recordhouder voor "meest verkochte Greatest Hits-album in één week" in Groot-Brittannië (115.341 exemplaren met Greatest Hits: My Prerogative).^[bron?]
• ...Baby One More Time was de bestverkochte single in Groot-Brittannië in 1999 en staat op nummer 24 in de lijst van bestverkopende singles in Groot-Brittannië aller tijden.^[bron?]
• Ze was zes keer de persoon die het meest via Yahoo.com bezocht werd gedurende een jaar (2002, 2003, 2005, 2006, 2007 en 2008).^[bron?]
• Spears won haar eerste Grammy Award in 2005 voor "Best Dance Song" met het nummer Toxic.^[bron?]
• Spears is de bestverkopende vrouwelijke artiest van 2000 (2000-2005); ze werd tot "Vrouw van de eeuw" benoemd door het Amerikaanse kabeltelevisienetwerk VH1.^[bron?]
• Volgens het zakentijdschrift Forbes is de nettowaarde van Spears ongeveer 800 miljoen dollar. Het begrip nettowaarde moet niet worden verstaan als de verwachte opbrengst bij verkoop; bedoeld wordt de grootte van haar vermogen (net worth).^[bron?]
• Spears won haar eerste drie MTV Video Music Awards: Best Female Video, Best Pop Video en Best Video of the Year in 2008 met het nummer Piece Of Me.^[bron?]
• In 2009 won Spears nog een MTV Video Music Award: Best Pop Video met het nummer Womanizer.^[bron?]
• In 2009 won Spears de Ultimate Choice Award op de Teen Choice Awards, de grootste prijs van die avond.^[bron?]
• Spears is eigenaar van haar eigen ster op de Hollywood Walk of Fame. ^[bron?]
• Spears heeft met de nummers Baby One More Time, Toxic, Womanizer, 3 en Hold It Against Me de nummer 1-positie bereikt in de eerste week op de Billboard-lijst.^[bron?]
• The Circus Tour: Starring Britney Spears is de tournee met de op 3 na hoogste opbrengst in 2009 in Noord-Amerika genoemd.^[bron?]
• Hold It Against Me heeft met 705 keer het record gebroken van "De meest gedraaide plaat op 1 dag". Het vorige record stond op naam van Mariah Carey met 485 keer.^[bron?]
• Spears is de jongste vrouwelijke artiest die in drie verschillende decennia een nummer 1-album heeft gehad in de V.S.
• Spears staat op een gedeelde 3e plek met meeste nummer 1-albums in Amerika (o.a. Madonna, Mariah Carey).
• Spears won op 28 augustus 2011 op de MTV Video Music Awards de award voor beste popvideo voor haar single Till The World Ends en de Michael Jackson Video Vanguard Award voor haar hele oeuvre.

[bewerken] Discografie

Zie Discografie van Britney Spears voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

[bewerken] Albums

[bewerken] Singles

[bewerken] Radio 2 Top 2000

[bewerken] Dvd's

[bewerken] Videografie

[bewerken] Dvd's

• 1999: Time out with Britney Spears
• 2001: Britney Spears: Live and More!
• 2001: Britney: The Videos
• 2001: Live from Las Vegas
• 2002: Crossroads (film)
• 2002: Stages: Three Days in Mexico
• 2004: In the Zone
• 2004: Greatest Hits: My Prerogative
• 2005: Chaotic FT Kevin Federline
• 2009: Britney for the record
• 2011: Femme Fatale Tour

[bewerken] Tournees

• 1998: Hair Zone Mall Tour
• 1999: ...Baby One More Time Tour
• 2000: Crazy 2K Tour
• 2000: Oops...! I Did It Again World Tour
• 2001/2002: Dream Within A Dream Tour
• 2004: The Onyx Hotel Tour
• 2007: The M+M's Tour
• 2009: The Circus Starring Britney Spears
• 2011: Femme Fatale Tour

[bewerken] Filmografie

[bewerken] Bibliografie

[bewerken] Andere koopwaar

• Britney Spears Doll, een van de bestverkochte poppen ooit.
• Curious, een parfum dat werd uitgeroepen tot beste vrouwelijke parfum in 2005 door de Fragrance Foundation.
  • In Control, gelimiteerde editie van Curious (2e parfum).
  • Curious Heart, gelimiteerde editie van Curious (3e parfum).
• Fantasy (4de parfum).
  • Midnight Fantasy, gelimiteerde editie van Fantasy (5e parfum).
  • Hidden Fantasy (6e parfum).
  • Circus Fantasy (7e parfum).
• Believe (8e parfum).
• Britney's Dance Beat, een dansspel voor een of twee spelers (PlayStation 2, Game Boy Advance, PC).
• Radiance (9e parfum).
• Cosmic Radiance (10e parfum)
• Kledinglijn van Candie's.

[bewerken] Externe link

• Officiële website

Meer mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina [/index.php/Commons:Britney_Spears?uselang=nl Britney Spears] op Wikimedia Commons.

Jonathan Ross
Algemene informatie
Volledige naam	Jonathan Stephen Ross
Geboren	17 november 1960
Land	Engeland
IMDb-profiel
Portaal    Film

Jonathan Stephen Ross OBE (Leytonstone, 17 november 1960) is een Engels televisie- en radiopresentator en filmcriticus. In 2005 werd hij verkozen tot 'machtigste man op de radio' door de Radio Times.

[bewerken] Thuissituatie

Ross is de zoon van actrice en radiopresentatrice Martha Ross. Hij groeide op in Leytonstone en bezocht, evenals zijn oudere broer Paul, de Norlington School for Boys. Paul Ross is journalist en televisie-editor. Zijn andere broers heten Miley (producent en acteur) en Simon (televisieproducent). Ross heeft een opleiding gevolgd aan de Southampton College of Art en studeerde Modern European History op de School of Slavonic and East European Studies aan de University of London.

In 1988 trouwde hij de tien jaar jongere Jane Goldman en samen hebben ze twee dochters en een zoon: Betty Kitten (vernoemd naar Bettie Page), Harvey Kirby (vernoemd naar Jack Kirby) en Honey Kinny. De familie woont in Hampstead, een wijk in Londen met een groot aantal beroemde en vermogende bewoners.

Van Jonathan Ross is bekend dat hij veel huisdieren heeft, waaronder zeven honden, een kat, een leguaan, twee salamanders, twee chinchilla's, een aantal fretten en, zoals hij zich eens in zijn radioshow liet ontvallen, schapen. Een van de honden, de zwarte mopshond Mr. Pickles, verscheen in een van de afleveringen van Friday Night with Jonathan Ross in het kader van de officiële neem-je-hond-mee-naar-werk-dag.

Ross is een grote fan van David Bowie, Britpop, Star Trek, Doctor Who en stripboeken. Hij is zelfs enige tijd, met Paul Giambaccini, mede-eigenaar geweest van een stripboekenwinkel in Londen. Ook heeft hij een grote interesse voor Japan, die geuit wordt in de show Japanorama, die tot 2007 werd uitgezonden op de BBC.

Hij is goed bevriend met Ricky Gervais en heeft hem, nadat diens kat Colin was gestorven, een nieuwe kat geschonken, tijdens een van de uitzendingen van Friday Night. Ross heeft ook een kleine rol vervuld in Gervais' serie Extras, waar hij zichzelf speelde en een goede vriendschap ontwikkelde na een fictionele verschijning in Friday Night with Jonathan Ross.

[bewerken] Carrière

Ross presenteert een eigen radioshow op BBC Radio 2, heeft een filmprogramma en een eigen wekelijkse talkshow op BBC One: Friday Night with Jonathan Ross. De talkshow wordt gekenmerkt door een losse stijl van interviewen, met veel persoonlijke en onconventionele vragen, korte intermezzo's waarin Ross vaak zijn eigen gezin betrekt, en korte liedjes van zijn huisband Four Poofs and a Piano ('Vier flikkers en een piano'). Ook presenteert hij vaak speciale shows en specials (zoals de BBC-TV registratie van Live 8).

In april 2006 lekten details van zijn salaris, en dat van andere BBC-beroemdheden, uit naar de pers. Volgens geruchten zou hij rond de £530,000 (ongeveer 795.000 euro) per jaar verdienen voor zijn radioshow. In juni van datzelfde jaar lekte uit dat hij de best betaalde televisiepersoonlijkheid van Groot-Brittannië is doordat zijn contract tot 2010 werd verlengd voor 18 miljoen pond (ongeveer 27 miljoen euro).^[1] Hij heeft net een autobiografie geschreven, Why do I say these thing genaamd.

Op 29 oktober 2008 werd hij samen met Russell Brand door de BBC geschorst, na een grappig bedoeld telefoontje aan Andrew Sachs ('Manuel' uit Fawlty Towers). Het duo liet een bericht achter op de voicemail van de 78-jarige Sachs, waarin komiek Brand grapte dat hij seks had gehad met diens kleindochter. De uitzending zorgde voor veel klachten. Zelfs premier Gordon Brown sprak zijn afkeuring uit over het optreden van Ross en Brand.

[bewerken] Wetenswaardigheden

• Ross spreekt met een rotacisme, waardoor hij de letter 'r' als 'w' uitspreekt.
• Hij is bekend om zijn flamboyante manier van kleden en wint regelmatig prijzen voor zowel 'beste' als 'slechtste' geklede beroemdheid. Toen hij een keer te gast was bij Room 101 gaf hij zelf toe dat hij zijn eigen manier van kleden niet uit kon staan. Ook zijn bekende lange haardracht zorgt voor gemengde reacties bij het publiek.
• Ross presenteerde in 2005 een jubileumprogramma over 20 jaar EastEnders; Grant en Phil Mitchell noemde hij the brothers that hair forgot en de Slater-zusjes the Walford Spice Girls.

[bewerken] Externe links

• (en)  Jonathan Ross in de Internet Movie Database